Forbidden || 1 - Speeltopics

Love is something unpredictable,
You can't force it.
But you also can't go away from it.
Love can happen on the most unpredictable times.
But when it happens,
You don't wanna lose it.
What happens if love is forbidden?
Would you fight for it,
Or would you let her go?

De bendemensen wonen gezamelijk in een oud huis. Wat meer afgelegen van de stad. Het is een oud huis, dus er is ook niet heel veel luxe omdat ze ook niet een van rijksten zijn. Al zijn ze ook niet arm. Meestal komen ze aan geld door te stelen of aan eten. De rijken wonen natuurlijk in rijke wijken bij hun ouders.
We beginnen gewoon in het dagelijkse leven en er komt binnen een paar dagen een feest waar iedereen naar toe gaat.

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 17:35 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Justin James Skye.

"Maak je geen druk. Ik heb zelf ook een tijdje school geskipt en nu studeer ik voor tattoo-artist." Zei ze en glimlachte. Ik knikte. 'Het lijkt me leuk om tattoo-artist te worden.' Glimlachte ik. Ik had altijd al van tattoos gehouden, ik heb er zelf dan ook een paar. Ze keek me aan en zuchtte. Waarschijnlijk vond ze mij alleen maar irritant, omdat ik zo lang bleef praten, niet dat ik iets beters te doen heb, maar Megan waarschijnlijk wel. "Ik weet hoe het voelt" Zei ze zacht. Ik knikte en glimlachte. Het is fijn om te weten dat er mensen zijn die je begrijpen, en weten hoe het voelt. Er is nog nooit iemand geweest die me echt begreep, nou ja, mijn moeder en tante dan, maar die kan ik nu niet meer om raad vragen. In dat verrekte weeshuis hadden ze nergens begrip voor, en zagen ze mij alleen maar als last. Ze vonden het helemaal niet erg dat ik vertrok. Geef ze eens ongelijk, ik zou hetzelfde gedacht hebben. Ik mis mijn tante en moeder nog elke dag, maar het heeft geen zin om daar de hele dag aan te denken. Ik keek weer even naar Megan. Waarschijnlijk vond ze me raar of zo, en ik keek weer weg.

[Sorry, ik zal me er nu aan houden]

How far is far

Bheliom schreef:
Iemand voor Steven?

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Elliot Samuel Yorkwill || rijk

'Elliot?' zei Dawn met haar zachte stem ,waardoor ik stopte met wandelen en haar vragend aankeek. Ik hoorde haar zacht zuchten en ze keek me spijtig aan, waardoor ik me schuldig voelde. 'Het spijt me, het was nooit mijn bedoeling geweest om jullie dag te verstoren' zei ze verontschuldigend en ik keek haar verbaasd aan.Ze sloeg haar armen om mijn nek heen en haf me een knuffel. Ik keek haar bezorgd aan en ik knuffelde haar troostend terug. "Het was echt jou fout niet." zei ik tegen haar en streelde even haar haren. "Het is allemaal de schuld van mijn broer echt waar." zei ik en keek haar aan in haar bruine ogen. "en wat hij zei meende hij vast niet, hij is gewoon jaloers." zei ik dan en liet Dawn weer los, omdat het nogal awkward begon te lijken. Ik had ook wel spijt wat ik allemaal tegen mijn broer gezegd had, maar hij verdiende dat nu eenmaal. "Wat dacht je ervan om er niet meer over na te denken?" zei ik dan tegen haar met een zwak glimlachje. Ik wilde er nu nier meer over praten, want vanavond ging ik vast de volle laag krijgen van mijn vader die de kant van mijn broer zou kiezen. "Wil je naar de Zara gaan?" vroeg ik Dawn dan. "Als we dan eerst jou kleren zoeken, dan kunnen we de mijne zoeken" stelde ik dan voor met een glimlachje.

(Wat voor soort feest word het eigenlijk? ;x)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

-mt-

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 15:33 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Steven Lucian Merlyn
De metro was net vertrokken toen ik er bij aankwam. Ik zuchtte vermoeid, natuurlijk had ik de metro gemist. Ik moest mam en Samantha echt vragen voortaan eerder te gaan oefenen, wedden dat het me dan wel zou lukken om op tijd te komen? Of ik kon een wekker gaan zetten maar dat was natuurlijk nog niet half zo leuk als ’s ochtends wakker worden met de prachtige muziek van de aanliggende kamer.
Ik haalde een koffie bij het kraampje in het park en ging op zoek naar een plek om te zitten. Na een tijdje vond ik een bankje, er zat al een andere jongen op maar aangezien er gemakkelijk meer dan een persoon op een bankje kunnen zitten liet ik me er ook maar op vallen. ‘Weet je toevallig hoe laat het is?’ vroeg ik de jongen.
Ik wist namelijk zeker dat ik te laat in de les zou zijn en het zou niet erg aangenaam zijn om nog later te zijn omdat ik de tweede metro ook miste. Pap had gelijk, ik moest echt mijn rijbewijs eens een keertje gaan halen, het elke ochtend missen van minstens een metro begon intussen vermoeiend te worden.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Alexander Joshua Rodrigues || Bende lid

Een lachje rolde over Lukes lippen en daarna begon hij met vertellen. 'Ik ken iemand die je zo in een discotheek binnen kan laten of winkels waar je makkelijk kan stelen en de namen voor je kan noemen' stelde hij voor en ik trok even een bedenkelijke grimas en keek hem dan grijnzend aan. "Ja klinkt wel verleidelijk, maar momenteel heb ik daar geen zin ik Lukeyboy." zeg ik grijnzend en stond dan op van de sofa om vervolgens voor hem te staan. "Maar als je het echt niet kan laten, er zit een fles wijn in het onderste laatje van mijn kleerkast. "zei ik dan met een lachje. "Hopelijk vinden jullie het niet erg, maar ik ga de straat op, eens wat rondneuzen enzo." grijnsde ik. "Wie mee wil mag volgen." zeg ik met een lachje. Ik haalde een hand door mijn bruine warrige haren en nam mijn jas om vervolgens de deur uit te gaan en mijn vest aan te trekken. Ik haalde een peuk uit en stak die aan om er vervolgens een hijs van de nemen. Na zo'n kwartiertje wandelen kwam ik de drukke straten tegen. Had ik maar mijn muziek meegenomen. Dacht ik somber en floot dan maar mijn eigen deuntje, alles was beter dan het geluid van auto's enzo.

(Wie Voor Alex +sorry ik was hem een beetje vergeten ^^)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Cameron Tomas Yorkwill
Elliot gaf me een harde duw. "Jezus wat ik jou probleem man! Kun je er niet tegen hé!" Riep hij kwaad waarbij ik licht fronste. "Als het je niet aanstaat moet je maar naar je eigen vrienden gaan. Oh wacht, die heb je niet,'' zei hij met een spottend lachje waarbij ik hem nu beledigd aankeek. Wat een uitslover, hij duwde me tegen het raam van de starbucks aan en ik kijk hem verontwaardigd aan. Meende hij dit nou? "Ga maar alleen je kleren uitzoeken, wat voor jou vast een groter probleem is aangezien je je eigen maat niet weet,'' riep hij. ''Klootzak,'' riep ik naar hem na waarbij ik mijn t-shirt recht trok en toe keek hoe hij Dawn lichtjes meetrok. Rot dan ook maar op, ik draaide me om en keek de starbucks vervolgens weer in. Allison zat er nog steeds en aangezien er ik niet van hield om alleen kleren te gaan shoppen kon ik maar beter bij haar gaan zitten. Wat had ik te verliezen? Ik liep naar binnen en keek haar kort aan en ging vervolgens bij haar zitten. Ik schoof wat ongemakkelijk naast haar en keek toen haar vriendin aan. ''Goedemiddag dames,'' zei ik met een zwak lachje. Ik was nog best kwaad op Elliot maar herinnerde me al snel het geld wat ik mee had genomen. Laat hem maar een leuke middag hebben met zijn vriendinnetje. ''Ook shoppen voor het feest? Jullie gaan toch wel?'' Ik glimlachte kort naar beide en wreef toen door mijn wilde haren die verschrikkelijk zaten door Elliot zijn agressiviteit.

Everything is illuminated by the light of our past.

Ylias Fresco McAllistar

Ik zat al een tijdje hier op het bankje, de voorbij komende mensen aan het tellen, te genieten van het zonnetje dat op mijn gezicht viel. Het voelt gewoon even fijn die stilte, even geen mens om mij heen. Rust. Geen Denial, dat is nog even het lekkerste van allemaal. Denial. Denial. Is het eigenlijk wel een naam? Het klinkt eerder als een schoonmaakmiddel. Koop nu Denial, het reinigt alles!
Ik moet even zachtjes lachen om mijn gedachten en kijk naar een voorbijvliegende vogel. Ik zie meteen van alles om het dier heen; een stel kraaien dat hem achtervolgd in een zee van vlammen en vulkanisch as. Het is zo fijn om zo'n grote fantasie te hebben. Ik blijf de vogel volgen met mijn ogen tot het moment dat ik iets in mijn ooghoek zie. Er komt iemand naast mij neerzitten en ik kijk naar die persoon via mijn ooghoeken.
"Weet je toevallig hoe laat het is?" Ik kijk naar de jongen en bekijk hem dan even helemaal. Dan glimlach ik en stroop mijn mouw, van mijn rechter arm, op en kijk op het horloge dat om mijn pols hangt. Dan houd ik mijn arm naar de jongen uit en wacht af tot hij kijkt.
"Ik ben niet zo goed met tijden," verontschuldig ik mij dan en kijk met een glimlachje naar hem. "Ik weet eigenlijk ook helemaal niet waarom ik een horloge heb," Ik trek mijn arm terug en haal het horloge eraf. Dan leg ik hem op de jongen zijn schoot neer.
"Je mag hem hebben, dan hoef je andere er niet om te vragen," zeg ik beleefd en kijk weer voor me uit. Ik kijk naar een grote eik die aan het einde van het pad staat en houd mijn hoofd een beetje schuin.
"Ylias is mijn naam, en het jouwe?" vraag ik terwijl ik mijn hoofd weer naar de jongen toe draai.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 19:54 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Megan Kath Crowley

Het was fijn om eindelijk iemand gevonden te hebben die haar begreep en hetzelfde had. Ze kwam misschien over alsof ze zich irriteerde aan hem, maar ze wilde juist niet dat hij weg zou gaan. Megan keek hem aan en bleef hem voor een tijdje aankijken. Ze slikte even en beet op haar lip. Waarom wilde ze toch niet bij hem weg? "Je kan een dag meelopen op school? Ze hebben veel leerlingen die erin zijn gerold en zich niet hadden aangemeld." Zei ze en keek hem nu nieuwsgierig aan. Het zou leuk zijn als ze hem mee zou kunnen nemen en hem de school kunnen laten zien. Megan was nieuwsgierig naar zijn antwoord. Ze keek even om haar heen en daarna weer naar Justin. Ze voelde zich zo aangetrokken tot hem, maar ze wist niet wat ze ermee moest. Straks vond hij haar helemaal niks? En wat dan? Ze wilde er niet over nadenken. Straks was de uitkomst vreselijk als ze zich nu bloot gaf. Megan keek hem in zijn bruine ogen aan. Die waren prachtig en helder. Ze werd er bijna ingezogen zo mooi. Snel trok ze haar blik van zijn ogen af en keek snel naar zijn lippen. Megan sloot even haar ogen en wist haarzelf weer te kunnen beheersen, dus keek ze hem weer aan.

[ Sorry ik zal me nu eraan houden! ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Justin James Skye.

Ik wist dat ze vroeg of laat toch naar school zou moeten vandaag, maar ik wou graag bij haar bleven, zij begrijpt me tenminste. Ze keek me aan, en bleef me voor een tijdje aankijken. Ze slikte even en beet op haar lip. "Je kan een dag meelopen op school? Ze hebben veel leerlingen die erin zijn gerold en zich niet hadden aangemeld." Zei ze, en ze keek me nieuwsgierig aan. 'Ja, tuurlijk wil ik mee, lijkt me leuk.' Zei ik enthousiast. En misschien iets te enthousiast. 'Eh, als het mag natuurlijk.' Zei ik nu, om niet al te hyper over te komen. Ze keek even om haar heen, en daarna weer naar mij. Ik keek nu ook even om me heen. Waarom is het zo moeilijk om iets te zeggen zonder stom te klinken? Dacht ik, volgens mij klonk alles wat ik zei ontzettend stom. Even later keek ze me recht in mijn ogen aan. Daarna keek ze naar mijn lippen. En daarna sloot ze even haar ogen om me daarna weer aan te kijken. Ik dacht weer aan haar voorstel of ik mee wou gaan naar haar school. Het leek me geweldig om daar een kijkje te gaan nemen, maar ik moest toch ook aan eten komen, nou ja, dat zie ik later wel hoe ik dat ga doen.

How far is far

- Morrison James Nickelson || bende lid
Zuchtend en met heel veel tegenzin kwam ik uit het raam kozijn. Het randje was met breed genoeg om op te zitten en 's nachts was het mijn favoriete plek in het hele huis. Overdag eigenlijk ook wel, maar dan was ik eerder buiten te vinden. Ik sloot het dagboek van mijn moeder en schoof het terug onder het versleten kussen. Ik rechtte mijn rug en liep de kamer uit. Iedereen was al wakker leek het. Ik had niet geslapen, dis ik had zoals normaal niet gemerkt dat andere mensen waren wakker geworden. Ik pakte een ander shirt en trok snel een broek en schoenen aan, voor ik naar de voordeur liep. "I'm out," riep ik door het hele huis. Met een snelle pas en half struikelend liep ik richting de stad in eerste instantie. Zakkenrollen ging me steeds beter af, en aangezien ik toch eigenlijk stiekem wel een warme maaltijd wilde vanavond. Het meeste van het geld dat ik al had, had ik uitgegeven aan sigaretten en eten. Kleren waren makkelijker te stelen dan eten. De stad was een vrij lang eind lopen, maar het kon me al niet meer schelen. Ik kon altijd nog door het park gaan. Dat was ten minste nog leuk. En het regende ten minste niet. Ik keek dof voor me uit, terwijl ik het een en ander overdacht. Iedereen mocht me een dief noemen, maar ik moest overleven. Dat er nou mensen waren die zo rijk waren dat ze zelfs dingen konden kopen die ze na een dag al zat waren. Ik liep het park in en stak een sigaret op. Ik schrok me half dood toen een bal bijna tegen mijn hoofd aankwam en een aantal kleine kinderen gillend voorbij rende, met ouders erachteraan. Fijn, dat was het begin van mijn dag dus.

We've lived in the shadows for far too long.

Megan Kath Crowley

Ze grinnikte toen ze zijn enthousiaste uitstraling zag on haar aanbod. Was ze dan toch niet zo vreselijk als ze dacht dat ze was. Ze glimlachte en keek hem aan. "Tuurlijk mag je mee! Dat zou juist leuk zijn! En maak je geen zorgen. Hier op school krijgen we betaalt voor goe werk." Zei ze en keek Justin met een scheve glimlach aan. Megan keek weer om haar heen. Daarna pakte ze Justin zijn hand en nam hem mee naar de ingang van de school. Ze keek hem aan en liet z'n hand los. Rustig liep Megan de school in en keek achterom of Justin mee kwam. Het was eigenlijk een samengestelde school van verschillende tattoo shops. Daarom werden de meeste leerlingen uitbetaalt voor hun werk. Megan keek om naar Justin. "Welkom op mijn uhh.. Ja school." Zei ze met een glimlach en haar ogen twinkelden al bij het laten zien van haar school. Ze was trots op haar werk. Ze had al een paar mensen gelukkig gemaakt met tattoo's die zij had gezet. Het betaalde goed en ze kwam er zeker mee rond. Soms kon ze zelfs iets extra's doen voor haarzelf. Megan glimlachte nog steeds en draaide om naar Justin. Ze bekeek hem met een glimlach.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Allison Elizabeth Caers

Het was best druk toen we binnen kwamen. Jade zag een tafeltje aan het raam en trok me natuurlijk meteen mee. Ik zuchtte terwijl jade vol op begon te praten maar ik lette niet echt op. Ik was uit het raam aan het kijken maar was niet echt bezig met wat er buiten aan het gebeuren was. Ik was met mijn hoofd weer in mijn speciale eigen wereldje zo als mijn broers het altijd noemde. Ik hoorde jade nog iets mompelen over dat ze iets de drinken ging hallen en ze stond recht terwijl ik zachtjes knikten. Na een 5 tal minuten kwam ze terug met iets te drinken voor haar en mij en ik keek haar dank baar aan. Daarna keek ik even rond in het gebouw en mijn blik ving kort die van Cameron. Ineens kwam hij deze richting op en ik probeerde rustig te blijven . Hij kwam bij onze tafel aan en ging onverwachts naast me zitten en ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden. ''Goedemiddag dames,'' zei hij met een zwak lachje waaraan je zag dat hem iets dwars zat al wist ik niet echt wat het zou kunnen zijn en dat waren ook niet mijn zaken. ‘Hey ik ben jade.’ Zei jade vrolijk ik was echt blij dat ze niet bij mij op school zat en niet wist dat ik hem leuk vind anders zou ik me echt altijd dood schamen. ‘Hi Cameron.’ Zei ik zachtjes terwijl ik nog eens eventjes uit het raam keek. ''Ook shoppen voor het feest? Jullie gaan toch wel?'' Ik keek eventjes op van het raam en zag dat hij kort glimlachte en door zijn haren wreef wat er eigenlijk best wel sexy uit zag. Ik schudde zachtjes mijn hoofd Allison hou je hoofd er bij zij ik tegen mezelf terwijl ik hem eventjes aan keek. ‘Inderdaad en we komen zeker ook naar het feest.’ Zei jade weer uber vrolijk. Aan haar gedrag te zien zag ik dat ze een beetje aan het flirten was en ik werd er best geïrriteerd van. ‘Ja we zijn inderdaad aan het schoppen Jade wou graag een nieuwe jurk dus moet ze mij er ook meer 1 aan slepen.’ Zei ik zachtjes terwijl ik wat met mijn haar speelde. ‘Zo en ga jij naar het feest.’ Vroeg jade aan hem. Ik keek hem van uit mijn oog hoeken aan nieuwsgierig naar zijn antwoord.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Justin James Skye.

Ze grinnikte om mijn reactie, en ik werd rood. Ze glimlachte en keek me aan. "Tuurlijk mag je mee! Dat zou juist leuk zijn! En maak je geen zorgen. Hier op school krijgen we betaalt voor goed werk." Zei ze, en keek me met een scheve glimlach aan. 'Oke, dan ga ik mee.' Glimlachte ik. Ze keek om zich heen, en pakte daarna mijn hand, waardoor ik aardig rood werd. Na een tijdje waren we bij de ingang van haar school aangekomen. Ze keek me aan, en liet daarna mijn hand los. Rustig liep ze de school in, en keek achterom. Ik volgde haar. Ik keek om me heen. Het is hier zo cool, het waren gewoon allemaal tattoo shops. Ze keek naar me. "Welkom op mijn uhh.. Ja school." Zei ze met een glimlach, en haar ogen twinkelden. 'Het is hier echt cool.' Zei ik. Ze glimlachte nog steeds en ze bekeek me met een glimlach, en ik glimlachte terug. Ik wou zien hoe goed Megan in haar opleiding was. Ik houd van tattoos, en vooral van de verhalen erachter. Iedereen had zijn eigen verhaal achter zijn of haar tatoeage. Ik heb geen idee wat ik later wil worden, ik zie wel wat de toekomst brengt.

How far is far

Megan Kath Crowley

"Ik ben blij om dat te horen. Ik ben ook zeker trots op mijn school." Zei ze met een glimlach. Ze trok haar jas uit en zo waren de tattoo's zichtbaar op haar armen. Megan glimlachte en liep haar standaard shop in. Adam zat al binnen en keek op. "Ah, Megan we wachtte al op je." Zei hij en keek me met een grijns aan. "Dat verwachtte ik al van je Adam. Trouwens ik heb Justin meegenomen. Hij komt vandaag meekijken." Zei ze en keek Justin met een glimlach aan. Megan liep naar haar vaste plek en hing haar jas op. "We werken hier ook met vaste plekken. Iedereen heeft zijn eigen plek." Zei Megan tegen Justin en glimlachte naar hem. Ze zette alvast spullen klaar voor haar afspraak met een jonge meid. Ze kwam voor een Japanse traditionele tattoo. Ze glimlachte en begon alvast met een paar schetsen. Megan pakte een stoel en zette die bij haar neer. Zo kon Justin met haar mee kijken. Niet veel later kwam het meisje binnen lopen en kwam meteen bij haar zitten. Megan liet haar de schetsen zien aan het meisje en ze had al snel gekozen. Na een paar uur ploeteren was de tattoo dan eindelijk af. Tevreden ging het meisje weg en Megan had weer een nieuwe ervaring erbij. Adam was zo trots over haar tattoo dat ze flink uitbetaald kreeg.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †