• Het huis

    Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.


    Het gekkenhuis.
    Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

    De rest van het huis
    Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
    De lounge
    De dineer kamer
    Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

    Rollen
    Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
    Jongens
    ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
    Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar

    Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
    OPEN
    Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

    Meisjes
    Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
    Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
    Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
    Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis

    Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

    Begeleiders
    Enface - David Crowley

    Regels

    Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
    Altijd je naam boven je stukje!
    16+ mag, maar geef het aan
    Minimaal 200 woorden
    Of topic in een spoiler of tussen haakjes
    Maximaal 2 rollen
    Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
    Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!


    Begin
    Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
    Veel plezier!


    Kamer verwijzing
    De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
    Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
    Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
    Succes!


    Eten
    Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
    Have fun


    Praattopic
    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]


    It's very important for you to believe that you are the one

    ( Ik wist dat ik iets was vergeten.
    Sorry, ik ga reageren, maar voor dat.. Zat er nog iemand anders in de slaapkamer waar Santana zit?)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Ik heb even voor je gekeken, en Annabeth is op de kamer. Santana en zij slapen met zijn tweeën op die kamer, en zij is daar ook aanwezig op dit moment.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    [Ik heb veel gemist! Mag ik een samenvatting en wat kan ik doen met Jayden of Tyler?]


    El Diablo.

    Sorry, ik heb geen idee. Ik heb (nog) niet met je gespeeld.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    [Ajoh, ik vind lange posten leuk om te lezen! Ik vindt het echt heel leuk om eens een aardig en sociaal personage te hebben :'D Ondanks dat ik dacht dat ik het minder leuk zou vinden.]

    Luke Owens
    Heel even krullen de mondhoeken van het donkerharige meisje omhoog, helaas verdwijnt haar glimlach weer even snel als dat hij gekomen was. Toch was ik blij dat ze nog om mijn flauwe opmerkingen kon lachen, er waren er die spontaan hun ogen hun kassen in rolde. Ach niet mijn probleem. "Misschien heb je wel gelijk of die meisjes", mompelde ze. Ik knikte 'Ik hoop het'. Tja er was ook nog een mogelijkheid dat ze gewoon gemeen waren. Misschien had ze het wel over Anna. Uit het niets begint het meisje zich voor te stellen en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Slim. Ik herhaal haar naam nogmaals in mijn hoofd, dat moest best goed te onthouden zijn. Het hielp dat ze een apart gezichtje had, niet persé lelijk dat zeker niet. Gewoon anders. 'Ik ben Luke' glimlach ik. 'Misschien is er toch iets mis met ons, normale mensen stellen zich meestal direct voor' grapte ik. Niet dat het klopte, iedereen vergat wel eens wat en het ware nu andere omstandigheden. Toen pas bedacht ik dat ze net had aangegeven dat ze het moeilijk vond om te bedenken dat er iets mis met haar was, way to go Luke dit is handig. Ik hoopte maar dat ze het goed zou opvatten. Ik schudde afkeurend mijn hoofd voor mijn fout terwijl ik de sigaret een stukje verderop weg schoot. Ik had altijd de neiging om nog brandende sigaretten uit te drukken maar als ik hem hier liet vallen dan was het weer zo asociaal. 'Ben je er klaar voor om weer naar binnen te gaan?' vroeg ik haar.

    Misschien een beetje gek maar wat voor seizoen is het? In de RPG dan

    Misschien is het toch wel handig om een praat topic aan te maken, dan kunnen we daar gewoon dingen overleggen die hier niet kunnen. Dan kun je daar met elkaar praten over wat je van de RPG vind en ideeën uitwisselen. Dit is best wel verwarrend aan het worden, vind ik persoonlijk.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    (Uhm iedereen is even naar zijn kamer geweest of is daar nu nog. Op dit moment is Christiaan in de kamer van Tyler en Luke zijn koffer ligt onder een van de bedden. Luke en Sarah staan buiten en Annabeth is op haar kamer. Voor de rest weet ik niet waar iedereen is of wat belangrijk is om te weten. Ik ben het met Noticed eens, misschien toch wel handig.)

    [ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 22:48 ]

    Er is iemand naar de lounge gekomen die aan heeft gegeven wie in welke kamer slaapt, dat kan je ook zien in de OP verder is miguel nu op de kamer van Jayden

    Ik maak nu een praattopic en dan reageer ik weer :)

    Praattopic

    [ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 23:02 ]


    It's very important for you to believe that you are the one

    Mirela ligt te slapen in de lounge op de zwarte stoel, en Christian is inderdaad op de kamer van hem, Tyler en Luke.
    Is goed Ima, lijkt me handig.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Santana Martinez
    Ik knikte bij de woorden die de mond van Christian verlieten. 'Ik ken het,' zei ik zachtjes en stiekem was ik daar nog wel het meest bang voor, het contact met de andere, omdat ik wist hoe ik was in de buurt van mensen. Daarom vond ik het ook zo vreemd dat ik eigenlijk zonder problemen tegen de kleine jongen, die voor me de trap opliep, kon praten zonder stil te vallen, maar ook op een verstaanbaar volume. Misschien was het wel het feit dat het jongetje zijn best deed, om me op mijn gemak te stellen, of was dat ik onbewust wist dat het goed zat. Er konden zoveel redenen achterliggen, maar dat was iets waar ik mijn hersenen niet over ging kraken. Ik richtte me wel gewoon op degene die boven bij een deur al op me stond te wachten, om uiteindelijk een zachte 'dankjewel' over mijn lippen te laten rollen toen ik wist dat het mijn kamer zou zijn voor de eerst komende periode. 'Ik zie je zo nog wel?' Het was meer als vraag bedoeld met een lichte glimlach wanneer ik mijn hand op de deurklink had gelegd, om te zien hoe het jongetje naar zijn kamer verscheen. Eenmaal uit het zicht verdwenen, deed ik voorzichtig de deur open, om mijn rugzak ook vast te pakken en te slikken toen ik zag dat er al mensen waren. Een zachte 'hi' rolde over mijn lippen waarna ik op mijn lip beet, om langzaam naar een vrij bed toe te lopen.

    Dankjewel Noticed, mijn telefoon werkt niet echt mee.

    [ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 23:11 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Sarah Macey
    'Ik ben Luke' glimlacht hij. Ik vond Luke wel een leuke naam. Het was geen ingewikkelde moeilijke naam maar ook weer niet te saai, zoals Tom, Max, Bob. Dat vond ik meestal echt achterlijke namen. Het klinkt zo kinderlijk in mijn oren als je Bob heet. Maar goed, ik kende niemand die zo heette dus het maakte niet veel uit. 'Misschien is er toch iets mis met ons, normale mensen stellen zich meestal direct voor'. Vrijwel gelijk na dat hij dat zei schudde hij zijn hoofd en drong het tot hem door dat die opmerking misschien een beetje fout zou overkomen. Zelf trok ik een een scheve glimlach. Want op zich was het een prima grap. Alleen de lading die het gaf was nogal... Verkeerd. Hij schoot zijn sigaret weg en vroeg me of ik klaar was om weer naar binnen te gaan. Inmiddels was ik weer rustig geworden dus ik vond het best. 'Wacht heel even', zei ik voordat ik me voorover boog en al mijn haren beetnam om ze vervolgens in een "messy bun" te doen. Ik had er lange haren die telkens voor mijn gezicht vielen. Soms vond ik dat vooral erg handig, maar soms was het gewoon irritant. De knot was niet perfect, hier en daar staken er wat plukjes uit en er vielen nog steeds wat korte plukjes voor mijn gezicht die ik handig achter mijn oren schoof. Ik veegde snel de laatste sporen van mijn tranen weg. "Oke, laten we maar naar binnen gaan nu", zei ik.


    It's very important for you to believe that you are the one

    Christian Lenuta
    Het jongetje ging helemaal op in zijn ratje. Nandeau was zich behoorlijk aan het uitsloven, het was een gelukkig diertje. Bij alles wat het beestje deed, gniffelde Christian zachtjes. Hij dacht aan Santana, hij hoopte dat ze haar draai kon vinden hier. Hij wist niet of ze al naar binnen was gegaan, en dat zat hem een beetje dwars. Hij liep op zijn teentjes naar de deur, en opende de deur op een héél klein kiertje. Ze stond er niet meer, dus ze was al naar binnen. Een zucht van opluchting verliet zijn mond. Hij sloot de deur weer zachtjes, en trippelde terug naar zijn bed. "Kom, Do.", mompelde hij. "Genoeg voor nu.", zei hij. Hij pakte het beestje op en zette het in zijn kooi. Eenmaal in de kooi ging het beestje doodnormaal verder met spelen. Christian sloot het deurtje, en ging zelf op zijn bed zitten. Hij keek naar buiten, en genoot van de bomen die zachtjes heen en weer wiegden. Het maakte hem rustig. Terwijl hij in de kleermakerszit zat, trommelde hij met zijn iele vingertjes op zijn dunne bovenbeentjes. Ja, hij was op zich wel vrolijk op dit moment.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Luke Owens
    Ik haalde opgelucht adem toen ze het goed op leek te vatten, ze glimlachte in ieder geval. Het was ook weer niet dat ze uitbundig aan het lachen maar het viel me al mee dat haar mondhoeken niet omlaag getrokken waren. 'Wacht heel even' vroeg of nouja zei Sarah me. Gelijk hierna boog ze voorover en maakte een knot in haar haren. Verschillende plukjes vielen langs haar hoofd naar beneden waarop ze er een paar achter haar oren stak. Ik vond zo'n knot wel grappig staan, behalve als het allemaal zo statig achterover geplakt zat. Of van de hele hoge midden op het hoofd, dat vond ik ook maar niets. Maar goed dat zal wel een meiden ding zijn. "Oke, laten we maar naar binnen gaan nu" zei ze toen ze klaar was met haar haren en de laatste tranen van haar gezicht verdwenen waren. Ik knikte en trok de deur open die de gehele tijd op een kier had gestaan, misschien hadden ze hier een deur stop. Dat zou handig zijn als ik s 'avonds even wilde gaan lopen of roken, als de deur dan dicht viel dan had ik een probleem. Dit keer hield ik grijnzend de deur voor haar open, 'Zoals het hoort' grapte ik. 'Overigens hoop ik dat we zo gaan eten want ik heb zo'n honger' melde ik haar. Nu had ik altijd wel honger maar dat was anders.

    Sarah Macey
    Samen liepen we naar de deur toe, dichterbij gekomen zag ik dat hij op een kier stond. Mooi zo, anders hadden we moeten aanbellen. Grijnzend hield hij de deur voor me open. 'Zoals het hoort', zei hij. Dit keer moest ik wel echt lachen. Als iedereen in het huis zo vriendelijk zou zijn zou ik het hier wel overleven dacht ik bij mezelf. 'Overigens hoop ik dat we zo gaan eten want ik heb zo'n honger', melde hij me. "Die man had toch stipt 6 uur gezegd", vroeg ik terwijl ik mijn Ipod uit mijn zak viste. Ik wou kijken hoe laat het was, maar ik bedacht me dat de klok verkeerd liep. Ik had geen idee waarom meer, maar ik moest hem binnenkort maar goed zetten. 4.32 AM stond er op. "Volgens mijn klok moeten we nog 13 en een half uur wachten", melde ik. "Alleen heb ik niet het idee dat die goed loopt".


    It's very important for you to believe that you are the one

    AbbeyGail Elizabeth Dragomir
    Voorzichtig laat ik het koude water over mijn arm stromen. Het moeilijke aan verse wonden is dat zeep gebruiken ontzettend pijnlijk is, maar doordat ik best lang beneden heb gezeten, is het bloed hardnekkig geworden en moeilijk om zomaar weg te krijgen. Ik laat het water gewoon over mijn arm stromen, want ik wil niet te hard schrobben. Zodra mijn arm bijna helemaal schoon is, zet ik de kraan uit en pak ik een handdoek van het omgevallen stapeltje af. Mijn blik valt op de gebruikte handdoek in de wasmand, en bijna wil ik weer in huilen uitbarsten. Mirela probeerde alleen maar te helpen. Ik droog mijn arm voorzichtig af en loop dan naar mijn bed toe. Ik heb de energie niet om mijn koffer van onder mijn bed te pakken en open te maken, dus pak ik maar gewoon een van mijn danstopjes met lange mouwen. Het is een beetje jammer dat ze ontworpen zijn om je lichaam weer te geven en dus strak genoeg zitten om over mijn arm te schuren, maar het moet maar even. Ik wil Mirela op gaan zoeken en sorry zeggen, maar aan de andere kant wil ik haar niet lastigvallen, want ik weet zeker dat ze mij nu niet wil zien, niet na wat ik gedaan heb.


    Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see