[RPG] The Performing Arts Academy [EEN] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het geweldige New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (Maar dan natuurlijk met twee bedden)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 21:22 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Finn Ryder Brussel
Hij knikte op mijn sarcastische tip, hij was blijkbaar erg naïef. ''Ik zou er aan denken,'' zegt hij vervolgens en hij laat zijn blik kort door de hal heen gaan en ik doe hetzelfde. ''Is goed,'' antwoord hij dan en ik knik kort en begin te lopen. Ik had geen idee waar ik heen zou moeten maar we kwamen vast wel ergens uit waar we zouden kunnen genieten. ''Misschien komen we nog wel wat leuke meiden tegen,'' grijnst hij dan naar mij en ik kijk op naar hem. Hij had nog gelijk ook, er zaten hier genoeg modellen en dat meisje van daarnet had ik misschien niet zien aankomen maar ze zag er niet verkeerd uit.
''Ben je nu al op zoek?'' Vraag ik aan hem en een lichte grijns siert op mijn gezicht. ''Ik weet nu al dat ik geen relatie hier ga nemen,'' zei ik en ik haalde mijn schouders op. ''Van alles wat,'' zeg ik dan grijnzend en ik hijs mijn broek op die bijna onder mijn kont hing.
Het was niet eens dat ik geen relatie wilde om het feit dat ik daar niet van hield - dat was een van de twee. Ik had gewoon een hekel aan relaties, je bindt je vast aan iemand en als je dan ook maar één blik aan iemand anders gunt heb je het gedaan. Dat was waarschijnlijk gewoon niet mijn ding, ik had geen idee of dat ooit zou veranderen maar tot nu toe zou ik niet verder gaan dan een one night stand.

Everything is illuminated by the light of our past.

Nathan Luke Hall || Lokaal: Dans –Outfit - Dansoutfit [Mannelijke versie hiervan, natuurlijk. Plus de beanie van de normale outfit.]

Het duurde eventjes voordat er meerdere mensen kwamen binnen vallen, tot ik een bekend gezicht zag. Ze keek me aan en grinnikte eventjes.
'Helleu Nath, voel je je niet eenzaam als enige persoon van het andere geslacht?' vroeg ze aan me en grijnsde. Ik stond op en met een grote glimlach liep ik naar d’r toe en omhelsde haar kort.
'Heb je al wat nieuwe vriendjes gemaakt?' vroeg ze op een kinderachtige manier erna en stak haar tong uit. Ik lachte en ronde met mijn ogen.
‘Als je mijn kamergenoot bedoeld, ja. Maar voor de rest nog niet, ik ben weinig jongens nog tegen gekomen.’ Een meisje richtte zich tot Courtney en ze begonnen een kort gesprek. Ik haalde mijn schouders op en zag dat er een jongen van mijn leeftijd de zaal in was gekomen. Hij zag er uitgeput uit, althans; hij ademde wat zwaar.
‘Ik had de bel niet gehoord,’ zei hij beschamend toen hij enkele passen vooruit deed de zaal in. De man wuifde het weg en ging verder met het klaar zetten van enkele dingen. Ik grijnsde en liep naar de jongen toe.
‘Hey, het geeft niet. Er moeten nog andere mensen komen. Ik ben Nathan.’ Ik grijnsde en bekeek hem van top tot teen. Hij zag er uit als iemand waarvan hiphop zijn passie was, en hij daarnaast iets van muziek deed. En dan geen zang, maar het bespelen van instrumenten.

Julia Angel Dubois
Het meisje tegen wie ik het had gaf geen antwoord, waardoor ik me voor heel even genegeerd voelde. Maar voor ik door had dat het tegen mij was, hoorde ik een ander meisje antwoorden. ‘Hey’ zei ze, waarna ik me naar haar toe richtte. ‘Ik ben Courtney. Leuk je te ontmoeten’
Heel even keek ik haar verbaasd aan, zoiets als dit had ik namelijk niet verwacht, maar al snel verscheen er een glimlach op mijn gezicht.
‘Heb je een beetje zin in de les?’ vroeg ik haar, om toch maar gewoon een gesprek te beginnen. Dit meisje had namelijk in ieder geval mijn respect verdient door me het gevoel te geven dat ik toch niet helemaal genegeerd werd.
‘ Wat voor stijl dans je trouwens het liefst?’ vroeg ik er gelijk achteraan, want als ze mijn concurrent was zou ze nooit een vriend van mij worden, hoe aardig ze zich ook voor mocht doen.

Keep your head up, keep your heart strong

Andrew Josh Jase

‘Hey, het geeft niet. Er moeten nog andere mensen komen. Ik ben Nathan,’ zegt een jongen. Ik knik. 'Gelukkig maar. Ik was met iets anders bezig,' zeg ik. Ik kijk rond. Tot nu toe zijn wij de enige jongens. Ik kijk naar de dansleraar. Hij ziet er erg aardig uit. Ik denk dat dit wel een leuke klas is. Ik kijk weer naar Nathan. 'Ik ben trouwens Andrew. Ik doe buiten dans ook nog zang. Jij?' vraag ik. Er zijn nog wel een paar meiden maar ja. Ik wil eigenlijk gewoon beginnen. Ik hou erg veel van dansen en het gaat goed samen met zingen en dat is natuurlijk wel ideaal. Dat ik allebei mijn hobby's tegelijkertijd uit kan voeren zonder er moeite mee te hebben ze te combineren. Ik kijk naar buiten. Ik ben samen met Danielle opgegroeid op het platteland, waar niet veel te doen is. In de stad kwamen we zelden. Een stad als deze heb ik tot nu toe nog maar een paar keer gezien. Al die hoge gebouwen en mooie kunstwerken verbazen me nog steeds.

Spoiler alert: you will save yourself

Jake Dylan Lewis

''Ben je nu al op zoek?' vraagt hij aan mij na de opmerking over de meiden en ik haal mijn schouders op. ' Ik wil wel weten wat hier rondloopt natuurlijk' zeg ik grijnzend. Ik was niet echt opzoek naar een relatie maar het was natuurlijk altijd leuk als er knappe meiden waren waar je een beetje mee kon flirten. "Ik weet nu al dat ik geen relatie hier ga nemen,'' Zegt hij en haalt zijn schouders op,'Van alles wat,'' vervolgt hij en ik grijns even. Dat was natuurlijk het beste niet een relatie maar gewoon met een paar meiden een beetje. ' Goed plan' zeg ik en kijk hem even aan. Ik nam niet zo heel snel een relatie, dan moest ik een meisje wel echt heel leuk vinden. ik vond het wel prima om vrij te zijn dan zat ik tenminste niet zo vast aan een persoon. Ik kijk weer voor me uit, ik had eigenlijk echt geen idee waar we heen liepen maar we gen het vanzelf wel. Hopelijk kwamen we wel wat meiden tegen hier. 'Hoe oud ben je eigenlijk?' vraag ik dan aan Finn omdat ik me herinner dat ik dat nog niet gevraagd had.

Dans docent
De zaal was aardig gevuld met leerlingen, maar volgens mij waren enkele nog niet aanwezig. Ik draaide me weg van de geluidsinstalatie en keek rond. Ik klapte in mijn handen en liep naar de spiegels toe, zodat ik overzicht had van de gehele groep.
"Jongens en meisjes, welkom bij de introductieles van dans. Ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben gehad. Om te beginnen, wil ik jullie wat vragen. Wie is jullie dans voorbeeld?"


Nathan Luke Hall || Lokaal: Dans –Outfit - Dansoutfit [Mannelijke versie hiervan, natuurlijk. Plus de beanie van de normale outfit.]

"Gelukkig maar. Ik was met iets anders bezig," zei de jongen waarvan ik nog geen naam wist.
Hij keek rond en ik deed hetzelfde. Tot nu waren wij de enige jongens aanwezig, en ik betwijfelde of er wel meerdere zouden komen.
"Ik ben trouwens Andrew. Ik doe buiten dans ook nog zang. Jij?' Vroeg hij me.
"Ik doe buiten dans, fotografie. Ik had je niet aangezien voor iemand die zang deed," zei ik lachend.
Ik zag vanuit mijn ooghoeken de docent zich omdraaien en hoorde hem in zijn handen klappen als teken dat hij aandacht wilde. Ik liep terug naar de zitzak waar mijn spullen lagen en ging er op zitten.
"Jongens en meisjes, welkom bij de introductieles van dans. Ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben gehad. Om te beginnen, wil ik jullie wat vragen. Wie is jullie dans voorbeeld?"
Zijn stem klonk aardig; hij gaf me nog geen irritaties tot nu. Ik glimlachte breed en stak mijn hand op, wat andere mensen ook deden.

[ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 0:07 ]

DE TWEEDE SCHOOLBEL GAAT, WAT BETEKEND DAT HET 12.00 IS EN DE LUNCHPAUZE BEGINT

Keep your head up, keep your heart strong

Nathan Luke Hall || Slaapkamer/Eetzaal –Outfit

De bel ging, als teken dat het lesuur voorbij was en de lunch pauze begon. De les zelf was niet geheel soepel verlopen, aangezien sommige mensen gewoon weg niet kwam opdagen. Ik graaide al mijn spullen bij elkaar, riep een korte dag door het lokaal heen en snelde de gang over naar de trappen. Met grote passen liep ik de trap op, zodat ik een beetje de drukte kon vermijden. Ik liep snel naar de kamer toe die ik met Johnathan deelde, en graaide naar de sleutel toe die onderin mijn tas lag. Ik opende de deur en zag dat Johnathan er niet was, dus ik kon me in alle rust omkleden.
Ik gooide de deur dicht met een klap en liep naar mijn bed toe. Ik legde mijn tas daar neer en trok mijn shirt over mijn hoofd heen. Gevolgd door mijn schoenen en broek, waarna ik snel weer mijn normale kleding aan trok. Ik liep naar de badkamer toe waar ik met een hand door mijn haar mijn haar fixte en daarna mijn beanie eroverheen trok. Ik liep terug naar de algemene ruimte van de kamer en zag dat ik min spullen nog niet ont-pakt had. Ik opende mijn koffer en begon alles beetje bij beetje in de kast neer te leggen. Broeken bij elkaar, shirt bij elkaar, tanktops bij elkaar, schoenen onderin de kast, boxers bij elkaar, sokken bij elkaar; alles dus bij elkaar.
Toen ik klaar pas keek ik op mijn horloge, het was een vrij duur horloge. Maar ik had hem dan ook van mijn ouders gehad als onderdeel van mijn slaging voor mijn examen. Ik was er trots op, en ging er dan ook zeer voorzichtig mee om. Toen ik zag dat het al 12:20 was pakte ik snel mijn penny-board, waarna ik snel de kamer weer verliet. Op mijn gemak stapte ik op het board en ik rolde naar het einde van de gang. Ik ging de hoek om en al snel kwam ik bij de trap aan, die ik met grote passen nam. Eenmaal beneden stapte ik weer op mijn board en rolde met een hevige snelheid naar de eetzaal toe.

Finn Ryder Brussel
''Ik wil wel weten wat hier rondloopt natuurlijk,'' antwoordt hij grijnzend en ik denk dat hij daar mee zijn punt wel gemaakt heeft. ''Ik weet nu al dat ik geen relatie hier ga nemen,'' voegde hij eraan toe en hij haalt zijn schouders op. ''Van alles wat.''
Hij was dus precies hoe ik hem had ingeschat. ''Goed plan,'' zei hij toen op mij en zijn blik kruiste die van mij. ''Hoe oud ben je eigenlijk?'' Deed zijn vraag mij naar hem opkijken. ''Achttien,'' antwoordde ik en ik wreef met mijn hand door mijn wilde haren. ''En jij?'' Kaatste ik zijn vraag terug. Ik was best wel benieuwd naar zijn leeftijd. De ene zou hem ouder schatten dan de andere. ''Wil je wat eten?'' Vroeg ik terwijl ik de deur opendeed die naar buiten liep. Het was aardig warm en ik omarmde het met liefde. Ik had het best snel koud en hield totaal niet van de winter. Ik vond het zelfs vreselijk, het sneeuw zelf en kerst was ook iets waar ik niet altijd van geniet. Mijn ogen gingen over het pleintje heen en er stonden een paar welkomst kraampjes - wat best vriendelijk over kwam al zeg ik het zelf. Mijn blik ging weer naar Jake en een zwak glimlachje sierde mijn gezicht. Ik stopte met lopen wanneer ik de bel hoor gaan, ik wist niet precies of ik les had dus ik wachtte tot Jake met het antwoord kwam.

[ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 18:24 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Adam Scott Hale

Ik kreeg spijt van de zak snoep die ik op had gegeten toen ik de schoolbel hoorde gaan, wat betekende dat het lunchpauze was. Ik stond op van mijn bed en liep richting de spiegel om me klaar te maken voor de lunch. Toen ik in de spiegel een jongen met wallen onder zijn ogen en een klein, ongeschoren stoppelbaardje zag, liet ik een diepe zucht over mijn lippen rollen. Ik had de laatste paar dagen slecht geslapen en aan scheren helemaal niet meer gedacht. Ik griste een wegwerpscheermesje uit mijn toilettas en haalde het stoppelbaardje er met was scheerschuim af. Natuurlijk was ik wat blijven haken en liep er een stroompje bloed over mijn wang waar ik een papieren zakdoekje tegenaan moest houden om het te laten stoppen met bloeden. Nog een zucht. Om de wallen te bedekken zette ik mijn zonnebril op en zo zag het beeld in de spiegel er al een stuk beter uit. Tevreden gaf ik mezelf een knikje in de spiegel en draaide ik me om.
Onderweg naar de lunch zong ik een liedje van de Plain White T’s. ‘’Hey there Delilah, what’s it’s like in New York City? I’m a thousand miles away, but girl tonight you look so pretty,’’ galmde het door de gangen waar ik liep. Ik was benieuwd of ik Christy kon vinden, dan hoefde ik in ieder geval niet alleen te luchen. Mijn kamergenoten had ik nog steeds niet gezien, dus naar hen kon ik ook niet op zoek. Ach, ik vind vanzelf wel iemand, dacht ik terwijl ik de trap af hupte. Ik had intussen besloten dat ik voor de conditie voortaan met de trap zou gaan. Hoewel mijn goede voornemens slecht afliepen, was ik vastberaden deze te houden.

Hope, it is the only thing stronger than fear

Bentley Edward Cooper

Na een heel uur opdrachten gemaakt te hebben over mode van vroeger tot nu, ging de bel.
Ik klapte mijn boek dicht en raapte mijn spullen bij elkaar.
'Zie ik je zo bij de lunch?' vroeg ik Lexi.
Ik wachtte haar reactie af en liep het leslokaal uit.
Ik hoopte Andrew te zien bij de lunch, dus ik versnelde mijn pas. En liep naar mijn kamer, waar ik mijn spullen wilde dumpen.
Daar aangekomen, zag ik Andrew noch mijn andere kamergenoot niet.
Ik legde mijn spullen neer en verliet de kamer weer, waarna ik naar de kantine liep.
Toen ik daar aankwam en over de tafeltjes tuurde, zag ik Andrew nog steeds niet. Helaas pindakaas.
Ik pakte een schaaltjes muesli, twee appels en een flesje water en liep naar een leeg tafeltje, hopend dat Andrew zo zou komen.

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Andrew Josh Mason

Ik vind de les erg gezellig en de klas is ook wel aardig. Op mijn gemak loop ik naar mijn kamer en kleed ik me even om. De anderen zijn al gaan lunchen, neem ik aan, dus ren ik naar de eetzaal. Ik pak wat eten en kijk de zaal rond. Ik zie Bentley alleen aan een tafeltje zitten en loop naar hem toe.
'Hey, hoe was de les?' vraag ik en ik begin te eten. Ik eet redelijk veel, misschien wel wat te veel. Maar dat heeft me nooit echt veel uitgemaakt. Ik kijk naar de rest. Nathan is ook al in de eetzaal. Ik zwaai naar hem zodat hij misschien ook hierbij komt zitten.
'Weet jij wie er nog meer bij ons op de kamer slaapt? Ik heb hem nog niet gezien,' zeg ik. Misschien zie ik hem nog bij zang. Ik kijk de zaal rond om te zien of er nog meer jongens zijn die me wel aardig lijken.

Spoiler alert: you will save yourself

Bentley Edward Cooper

'Hey, hoe was de les?'
Verschrikt stikte ik bijna in een stukje appel en keek hoestend op. Andrew. Oke, heel erg gênant dit.
Met een rood, blozend hoofd keek ik naar hem.
'Hey,' zei ik zachtjes, terwijl ik diep van binnen kon schreeuwen. Hij was weer terug, met al zijn schoonheid. 'Best saai. Ik had er meer van verwacht.'
Ik nam nog een hap van mijn appel. 'En jouw les, lekker gedanst zie ik?' Vroeg ik hem en wees naar zijn bezweette voorhoofd.
Andrew kwam erbij zitten en keek naar zijn dienblad. 'Honger?' grijnsde ik. Ik weet dat ik weinig eet, maar zolang ik maar vol zat. Al die calorieën moest je er natuurlijk ook weer eraf sporten.
Andrew zwaaide naar een jongen of hij erbij kwam zitten.
'Weet jij wie er nog meer bij ons op de kamer slaapt? Ik heb hem nog niet gezien,' vroeg Andrew me.
Ik ook niet, maar het zal leuker zijn als we met zijn tweeën op een kamer zouden slapen.
'Nee, ik heb heb hem ook nog niet gezien.'

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Jake Dylan Lewis

'Achttien," zegt hij terwijl hij zijn hand door zijn hand haalt. Ik had hem wel rond de achttien geschat al dacht ik eerder negentien. "En jij?" vraagt hij daarna. "Negentien' beantwoord ik zijn vraag en kijk even om me heen. Ondertussen liepen we naar buiten, "Wil je wat eten?" vraagt Finn dan en ik knik. 'is goed maar dan moeten we denk ik weer terug naar binnen naar de kantine want de lunch begint zo' zeg ik hem en niet veel later gaat de bel. Ik vond het eigenlijk wel lekker even buiten, het was nu nog best warm en dat was best fijn. Ik draai me alvast omdat we waarschijnlijk toch wel naar binnen gaan om daar naar de lunch te gaan.Ik hoop wel dat het eten een beetje lekker is. Tijdens het lunchen zou ik ook wel de rest van de leerlingen zien want ik neem aan dat de meeste wel naar de lunch gaan. Na de lunch had ik mijn eerste les en daarna gelijk nog een. Ik had wel zin in die lessen, ik was nieuwsgierig naar hoe alles zou zijn. Ik trek me shirt nog even goed en haal een hand door mijn haar waarna ik vervolgens rustig begin te lopen.

Andrew Josh Mason

Hij stikt bijna in een stukje appel en kijk hoestend omhoog. Ik zie hoe hij rood wordt en grinnik. 'Hey. Best saai. Ik had er meer van verwacht,' ik knik. 'En jouw les, lekker gedanst zie ik?' Hij kijkt naar mijn voorhoofd, wat waarschijnlijk helemaal bezweet is. 'Ja, het jammer dat er zo weinig jongens zijn, maar daar kan ik weinig aan doen. 'Honger?' vaagt Bentley. Ik kijk naar hem en knik met een glimlach. 'Ik eet best wel veel,' zeg ik en ik word een beetje rood. 'Nee, ik heb heb hem ook nog niet gezien.' Ik knik. Hopelijk is hij aardig en niet irritant of iemand die de hele tijd naar de leraren gaat als er iets gebeurt of zo. Ik schud grijnzend mijn hoofd. Ik pak het rooster erbij. 'Jammer, we hebben toevallig allebei een ander uur les. Alleen het laatste uur hebben we samen vrij,' zeg ik. Ik leg het rooster weer weg. Ik kijk naar mijn bord, dat leeg is. Ik eet inderdaad snel. 'Ik heb echt veel zin in het schooljaar,' zeg ik om de stilte te verbreken.

Spoiler alert: you will save yourself