[RPG] The Performing Arts Academy [EEN] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het geweldige New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (Maar dan natuurlijk met twee bedden)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 21:22 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Anna Svetlana Gorbatsjov. Outfit.

"Uhm, oké ?" Ik draaide me even verbaasd om naar mijn kamergenoot die blijkbaar al weg wou hier. Ik fronste even mijn wenkbrauwen, maar besloot me er niet te veel van aan te trekken. Ik laadde alles uit en stak het in de kasten die bestemd waren voor mij. Ik nam een rooster uit 1 van de tassen en zuchtte toen ik zag dat ik straks als een introductie op dans had. Ik haalde mijn schouders op en vroeg me af wat ik zou moeten aandoen voor die introductie. Met een zachte zucht liet ik het rooster terug op mijn bed vallen waarna ik de kamer uitliep en door de gangen begon te lopen. Ik wist nu al niet meer waar de trap was. Toen ik uiteindelijk wel de trap had gevonden, begon ik naar beneden te lopen terwijl ik een sigaret en een aansteker uit mijn borstzakje nam. Ik wist dat het niet gezond was en niet goed voor mijn conditie en al die dingen, maar tja, iedereen doet wel iets dat niet mag. Toen ik beneden aankwam, keek ik even rond en stak mijn sigaret aan. Ze zouden het wel zeggen als ik naar buiten moest gaan.

Bentley Edward Cooper

Oke, Bentley. Deze vraag was niet zo slim. Stel dat ik hem op een gevoelige plek had geraakt. Of dat hij misschien helemaal niet homo-seksueel was?
Ik keek hem aan en zijn wangen werden rood, waarna hij zachtjes zijn hoofd knikte.
Ergens vanbinnen was ik blij. Hij viel op jongens! Hoe veel geluk kan ik hebben?
Maar ergens voelde ik me schuldig. Ik voelde dat hij het nog niet tegen iedereen gezegd had en dat hij nog steeds in de kast zit.
'Ja. En nu zegt ze de hele tijd dat soort dingen,' zei hij. Doelend op zijn zusje, waarvan ik de naam vergeten was.
'Sorry. Ik had het misschien niet moeten vragen. Maar een beetje gay is okay,' grapte ik om de stemming wat luchtiger te maken. 'Ben ik niet de enige hier die ook op jongens valt.'
Ik beet op mijn lip. Was het wel handig om dit te vertellen?
Hij opende mijn portfolio en bladerde erdoorheen. Ergens vroeg ik me af wat hij van de foto's vond.
Nadat hij alle foto's bekeken had, sloeg hij het dicht.
'Het zijn mooie foto's,' zei hij toen en gaf mijn portfolio terug.
Dat was het? Alleen 'het zijn mooie foto's'? Misschien had ik wel meer verwacht. Dat hij er eentje aanwees en zou zeggen 'Dit is mijn favoriete', dat zou leuk geweest zijn.
'Bedankt,' glimlachte ik en nam het portfolio weer aan.
Een pijnlijke stilte volgde. Hij zei niks en ik wist niet wat te zeggen.
Ongemakkelijk staarde ik voor me uit.
Toen ineens kwam zijn zusje weer binnen, maar nadat Andrew haar boos aankeek, vertrok ze.
Toen viel mijn blik op zijn gitaar.
'Dans en zang deed je he? Kun je iets spelen?'

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Finn Ryder Brussel
Ze zocht in haar tas gelijk naar een nieuwe peuk die ze aanbood, ''sorry,'' zei ze nog half lachend. Ik schudde licht glimlachend mijn hoofd. Ze leek even geïrriteerd te raken maar die blik veranderde al snel in een plagende grijns die haar gezicht sierde.
''Kun jij me die geven dan?'' Vroeg ze en ik fronste kort en kreeg daarna net als haar een speelse grijns op mijn gezicht.
Ik stak de nieuwe peuk op en blies de rook uit en bekeek haar nogmaals maar iets onopvallender. ''Misschien,'' zei ik geheimzinnig.
''Als jij dat zou willen,'' voegde ik er snel aan toe en keek het meisje iets uitdagender aan. Haar blonde haren zaten in een soort gevlechte staart die losjes over haar schouder ging. Mijn ogen gingen nogmaals over haar heen, ze was zeker niet lelijk. Toch moest ik niet aan een relatie beginnen, dat was iets waar ik zeker nooit aan wou beginnen. Ik geloofde niet in de liefde en al helemaal niet in relaties.
Het was eerder iets wat me vermaakte - iets wat ik soms nodig had om een nacht door te komen.
Mijn blik ging naar Ethan die iets achter ons stond, ik was hem niet volledig vergeten maar ik had ook geen zin om hem erbij te betrekken.

Sorry, weinig inspiratie

Everything is illuminated by the light of our past.

Johnathan Becket. outfit

'Het is niet mijn extra specialiteit, dat is dansen. Ik focus me vooral op de fotografie' zei hij.
Hij zette zijn camera aan en maakte een foto van de kamer die trouwens best mooi was. Ik mocht deze Nathan wel. Ik pakte het kleine koffertje en haalde de ukelele eruit. Hij was blauw geverfd en ik kon er al aardig op spelen. Ik had hem goed vast en tikte een paar snaren aan waardoor een vrolijk liedje tevoorschijn kwam.
'Ik werk er nog aan' zei ik met een glimlach. Ik had een zelfgemaakt zwart lint aan de boven en onderkant van de ukelele vastgemaakt. Nu kon ik de ukelele over mijn rug hangen en had ik het altijd bij me.
'Dus je kan ook nog dansen?' vraag ik. 'Ik wil dan wel eens wat zien. Als je wilt kan ik een nummer voor je spelen op het keyboard.'
Ik kon de grijns niet meer van mijn gezicht afkrijgen. Zo leuk vond ik dit. Het was fijn om mensen tegen te komen die dezelfde dingen leuk vonden als ik en die ook gepassioneerd waren.

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 16:19 ]

"Rebellion's are build on hope"

Alexia Monroe

'Oké dan.'Antwoordde Julia. Ze draaide zich om , om te gaan lopen en vrijwel meteen botste ze tegen een jongen op. De sigaret van de jongen viel uit zijn handen en hij rolde geërgerd met zijn ogen. Julia begon te lachen, waardoor en ook een glimlach op mijn gezicht kwam. Julia zocht in haar tas een nieuwe sigaret voor de jongen. 'Wil je wat aandacht?'Vroeg de jongen vrontwaardigd. Ze kreeg een grijns op haar gezicht. 'Kun jij me die geven dan?'Vroeg ze. Waardoor een grinnik mijn mond verliet. Er stond nog een andere jongen, waar ik naar toe liep. 'Hi.'Lachte ik. 'Trouwens Julia meteen al gevonden.'Grinnikte ik. 'Misschien.'Zei de jongen tegenover Julia geheimzinnig. 'Als jij dat zou willen.'Voegde hij er snel aan toe. 'Wat een romantisch gedoe ja!'Zei ik sarcastisch. Ik bekeek de jongen waar ik naar toe was gelopen eens. Hij had donkerhaar en zijn ogen waren ijsblauw. En hij is zeker niet lelijk.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 15:05 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Christy Monroe
Er viel een stilte. Die eigenlijks best ongemakkelijk was. 'De introcutie van de zangles begint toch om één uur, toch?'Vroeg Adam me. 'Ja. En ik moet ook zo weg. Dans.'Antwoordde ik. 'Wat zing jij eigenlijks graag?'Ik keek Adam aan. Hij trok een wenkbrauw op en begon weer te tokken. 'Ik zing eigenlijks van alles een beetje, maar met rappen of opera moet je bij mij in ieder geval niet aankloopen'Lachte hij. Een grinnik verliet mijn mond. 'Ik ook wel van alles. En rap kan ik een beetje. En opera kan ik ook niet hoor!'Zei ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Maar goed, we zijn hier om te leren dus wie weet.'Hij had een grinnik in zijn stem. Hij pakte zijn iPhone en maakte waarschijnlijk foto's van de tuin. 'Kunnen ze thuis zien waar ik ben.'Glimlachte hij. 'Smile!'Zei hij vrolijk tegen me, en hij richte de camera op mij. Ik glimlachte. 'Waar kom je vandaan eigenlijks?'

The monsters running wild inside of me. I'm faded

DE EERSTE SCHOOLBEL GAAT, WAT BETEKEND DAT HET 11.15 IS EN DE INTRODUCTIELESSEN DANS EN MODEL BEGINNEN

Keep your head up, keep your heart strong

Julia Angel Dubois
Nadat ik de jongen met een plagende grijns op mijn gezicht gevraagd had of hij mij die aandacht kon geven, hoorde ik Alexia gelijk grinniken en de jongen die net al bij deze jongen stond lachen. Heel even keek ik die jongen zijn kant op, waardoor ik zag dat Alexia naar hem toen liep. ‘Trouwens Julia, meteen al gevonden’ grinnikte Alexia, waardoor voor heel even een klein glimlachje op mijn gezicht verscheen. Maar al snel richtte ik me weer op de jongen die voor me stond en kwam de plagende grijns weer terug op mijn gezicht.
Zoals hij daar stond, met een speelse grijns op zijn gezicht terwijl hij de rook van de sigaret die ik hem net gegeven had op zijn gemak uitblies, moest ik toegeven dat hij er zeker niet verkeerd uit zag. Zonder moeite te doen om niet op te vallen liet ik mijn ogen over hem heen glijden, waardoor ik zag dat hij ook zeker geen lelijk lichaam had.
‘Misschien’ antwoordde de jongen geheimzinnig ‘Als jij dat zou willen’ vervolgde hij, waarna hij mij uitdagend aankeek.
‘Wat een romantisch gedoe ja!’ hoorde ik Alexia sarcastisch zeggen voor ik ook maar iets op de jongen kon antwoordden, waardoor ik opnieuw in de lach schoot.
‘Wie weet…’ antwoordde ik terwijl ik de jongen aankeek en mijn lach weer probeerde in te houden. ‘Maar nu moet ik eerst naar de dansles toe’ vervolgde ik toen ik de bel hoorde gaan, waarna ik me om draaide en weg liep.

Keep your head up, keep your heart strong

Bentley Edward Cooper

Ik hoorde een schelle bel. Ik keek op mijn Rolex-horloge, die aangaf dat het kwart over elf was en mijn les model begon.
Ik keek droevig naar Andrew. 'Jammer dat je niet kon spelen, ik moet namelijk naar mijn les. En jij had dans toch? Volgens mij begint dat ook zo.'
Ik pakte mijn portfolio.
'Ik zie je anders wel in de pauze, oke?'
Ik stond op van de bank en liep naar de deur, waar ik me omdraaide. 'Succes, straks,' knipoogde ik.
Ik liep de gang in, naar het trappenhuis en liep naar de verdieping met de leslokalen.
Al snel had ik het goede lokaal gevonden en zag dat er nog niemand was, op de docent na.
'Goedemorgen,' zei ik tegen hem en ging vooraan zitten. Mijn portfolio legde ik op tafel.

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Alexia Monroe

‘Wie weet…’ Zei Julia en de bel ging algauw. ‘Maar nu moet ik eerst naar de dansles toe’Ze draaide zich om en ik liep ook weg. Na de les had ik lunch, tussenuur en weer les. Ik liep naar de zaal van model toe en zag een jongen zitten. Naast hem en de docent was er niemand. 'Hallo.'Mompelde ik, en ik ging naast de jongen zitten. 'Hi, ik ben Lexi.'Lachte ik. Ik had er een hekel aan als jongens me Alexia noemden. Van meiden kon ik het nog wel hebben. Zari,mijn broer, noemde me wel al door Alexia. Om me te irriteren en Christy was de enige die me Alex noemde. Ik bekeek de jongen. Hij had blond haar. Dat was het enigste wat ik echt kon zien. Zijn ogen kon ik niet zien. Maar whatever. Eigenlijks ben ik best benieuwd welke leerlingen nog meer komen. 'Jij daar!'De docent wees op mij. 'Die muts af!'Met een zucht trok ik de muts van mijn hoofd. Waarna ik snel een hoge staart maakte.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 17:36 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Courtney Phebe Hall

'Nathan, Nathan, nee zover ik weet ben ik hem niet tegengekomen, hoezo?' vraagt Tony aan mij nadat ik hem had gevraagd of hij hem al was tegengekomen.
'Dat is namelijk mijn broer die hier ook op school zit. Waarschijnlijk zul je hem vaak tegenkomen op een skateboard' beantwoord ik zijn vraag. 'Misschien, wie weet zie ik hem wel met een skateboard, maar nu heb ik zover ik weet jou broer niet gezien' zegt hij dan. 'Jammer. Maar dan denk ik dat ik hem zo wel tegenkom, aangezien ik zo les heb' zeg ik dan tegen hem. Ik had mijn dansspullen al bij me, ik moest alleen even een goede plek vinden om me te kunnen omkleden. 'Maar welke specialisaties heb je eigenlijk, ik heb zelf schrijven en acteren' vraag hij dan. Ik glimlach even. 'Dansen en acteren, dat betekent dat we elkaar nog wel vaker gaan zien' zeg ik dan en ik glimlach weer. Dan gaat de bel. Ik kijk even op mijn mobiel en zie dat het 11.15 is. 'Het spijt me heel erg, maar ik heb les. Ik hoop dat we elkaar straks nog zien' zeg ik en ik loop weg van hem naar de les.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 16:22 ]

That is a perfect copy of reality.

Ethan James Doyle || Model & Zang ~Outfit

Ik keek een beetje de gang rond en keek dan naast me toen ik een 'Hi.' hoorde. Het meisje, die achter haar vriendin aangelopen had stond nu naast mij en een zwak glimlachje sierde mijn lippen. "Hey." kwam er nu ook uit mijn mond. Ik bekeek het meisje even onopvallend. Ze had grote bruine ogen die gesierd waren met volle zwarte wimpers. Ze had donkerbruine lokken en was kleiner dan mij. 'Wat een romantisch gedoe ja!' riep ze naar de twee wat van ons vandaan. Een lachje rolde over mijn lippen. De twee leken inderdaad een stelletje. Een vreemd stelletje, maar ah. Het schelle geluid van de bel galmde door de gangen heen. En ik moest even nadenken wanneer ik naar mijn les moest. De twee meiden vertrokken ook al en dan had ik door dat ik nu ook mijn lessen had. "Zie je later wel weer Finn." zei ik met een grijnsje tegen mijn kamergenoot en ik slenterde ook de gang door. Veel zin om de trap te nemen had ik niet, maar ik wilde ook niet telaat komen in de les, dus liep ik toch de trappen af en zocht ik naar het juiste lokaal. Even dacht ik dat ik verkeerd gelopen was, dus keerde ik terug en ja inderdaad ik was bijna verkeerd gelopen. Ik liep het lokaal in en plofte me neer op een random stoel en keek even mijn mede-klasgenoten, of anders gezegd concurrentie rond. Ik merkte dat het meisje van daarnet hier ook zat en ongelijk haf ik haar niet, ze had een knap gezichtje. Dat hadden ze hier allemaal. Een zachte zucht rolde over mijn lippen, maar ik ging toch wat rechter zitten. Ik ging mezelf wel laten kennen hier en ze mogen ook weten wie ik ben. Een Doyle heeft nooit of te nimmer op.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 16:44 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Bentley Edward Cooper

De les was al vijf minuten begonnen, maar ik zat nog steeds alleen.
De docent zat wat achter zijn computer, waarschijnlijk de les voor te bereiden.
'Hallo,' hoorde ik en er plofte een meisje naast me neer.
'Hi, ik ben Lexi,' lachte ze naar me.
Lexi, wat een rare naam. In Londen heb ik die naam nog nooit gehoord. Misschien is het een afkorting van Alexandria of iets.
'Hey, ik ben Bentley,' lachte ik terug. 'Is Lexi een afkorting van een andere naam? In Londen hoor je die naam nooit?'
'Jij daar! Die muts af!' riep de docent ineens. Verschrikt keek ik op, totdat ik merkte dat hij het niet tegen mij had, maar tegen Lexi.
Ze was overigens een mooi meisje, je kon zien dat ze erg fotogeniek was en ik vond het logisch dat ze model volgde.
Met een zucht trok ze haar muts af, waarna ze een hoge staart maakte.
Ik grinnikte.
Er kwam nog een jongen binnen. Hij zei niks en nam plaats.

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Alexia Monroe

'Hey ik ben Bentley.'Lachte de jongen terug. 'Is Lexi een afkorting van een andere naam? In Londen hoor je die naam nooit?'Ik keek hem verbaasd aan. Hoe merkte hij dat al meteen? De meeste jongens merkten het niet op. 'Het is een afkorting van Alexia. Alleen dat vind ik klinken alsof ik een verwend nest ben.'Legde ik uit met een lichte grinnik in mijn stem. Er kwam nog een jongen binnen. En ik herkende hem als de jongen die net bij mij en Julia stond. Hij zei niets en ging zitten. 'Weet jij trouwens hoeveel anderen hier komen?'Vroeg ik hem. Als ik het enigste meisje was zou het makkelijk worden. Ik bedoel meestal willen ze een meisje én een jongen. Maar toch zal ik tegen de jongens strijden. Voor mijn plaatsje hier. Ook al wist ik dat iedereen hier talent had. Anders waren ze hier niet. Iedereen wilde zijn plaats net zo graag als mij.

[ De school staat toch in New York? ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Yeah, hoezo?]

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf