Naam: Noah Riker Constantines. Zijn achternaam wordt uitgesproken als Konstantiens.
Leeftijd: 23, hij verjaart op de tweede februari.
Geslacht: Mannelijk.
Uiterlijk: Met zijn zelfverzekerde uitstraling en het perfecte haar dat altijd goed ligt, zie je Noah zeker als die typische populaire jongen die denkt dat hij alles is - dus niet. En zijn haar ligt nooit goed.
Noah heeft lichtbruin, krullend haar dat meestal ligt op de manier hoe hij ermee uit bed is gestopt. Zijn uitstraling is inderdaad zelfverzekerd - en soms (ahem, vaak) wat arrogant - maar meestal merk je hem niet eens op. Hij zit liever een boek te lezen dan te doen van "kijk, hier ben ik en ik ben cool, iedereen die mij niet is kan doodvallen". Hij heeft een hekel aan dat soort mensen.
Noah heeft best wel wat spieren, maar hij is geen spierbundel die een auto met één hand kan opheffen. Hij is eerder atletisch gebouwd en doordat hij zo groot is, kan hij soms wat slungelachtig overkomen.
Noah is 1m85 en steekt hierdoor vaak boven iedereen uit. Soms vindt hij het irritant, maar vaak gebruikt hij het in zijn voordeel.
Zijn ogen heeft Noah van zijn moeder geërfd. Ze zijn groenachtig blauw en veranderen telkens in een andere variant op dat kleur wanneer het licht verandert. Het ene moment zijn ze groen, het ander moment zijn ze blauw en dan plotseling er weer iets tussenin en ze zijn altijd onleesbaar omdat hij nooit iemand toestaat te zien hoe hij zich voelt. Op dat vlak is hij een meesterlijk acteur. Noah heeft genoeg tijd gehad in zijn leven om te leren hoe je 'speelt' met mensen. Hij kan je met één oogopslag schaakmat zetten.
De jongeman heeft een lichte, egale huidskleur. Hij heeft een litteken boven zijn oog, veroorzaakt door die brand van een paar jaar terug, maar het is nu al bijna helemaal vervaagd. Ook zul je zien dat er op zijn armen en handen hele kleine littekens te zien zijn, krassen, veroorzaakt door glassplinters.
Innerlijk: Moest je nieuw zijn in zijn groep, dan zou je denken dat Noah het buitenbeentje is. Blijf er drie dagen en je komt er al snel achter dat iedereen hem kent. Het enige voordeel van het meegaan op dit kamp is dan ook dat haast niemand hem kent, maar je komt er wel snel genoeg achter dat hij niet de zonnigste is.
Hij is zo iemand die praktisch de helft van de mensen in zijn omgeving afschrikt en de andere helft net aantrekt. Noah is gevat en kan vaak ook heel sarcastisch reageren. Hij is niet iemand die zomaar op je af zou lopen om zomaar even een ruzie te beginnen, maar als jij tegen hem begint te praten, zal hij haast altijd afstandelijk doen en spottend. Hij is eerder uitdagend, maar echt een reputatie heeft hij niet echt. Buiten de groep toch niet.
Noah kan soms nogal arrogant en ongeduldig doen in een gesprek, maar eigenlijk is hij iemand die heel goed kan luisteren. Als hij je niet mag, zal hij dat snel laten merken. Je mag in ieder geval al blij zijn dat hij opener is over wie hij zelf is dan vroeger. Hij is iemand die veel ziet, iemand die observeert en dan pas tot actie overgaat, hij heeft ook een geweldige mensenkennis, dus het is moeilijk om tegen hem te liegen. Hij is het soort persoon die je in stilte begrijpt en als jij hém begrijpt, dan zul je dit zien en er misschien troost uit putten.
Noah is verre van dom. Eigenlijk is hij best wel zo iemand die van die hele rare vragen kan stellen en dan gaat beginnen ratelen over het imploderen van het universum en de oerknal én hij weet er mensen mee te boeien. Het probleem is... hij is enorm gesloten over dit soort onderwerpen. Soms voelt hij zich gewoon bekrompen, alsof hij in een kleine ruimte zit die het hem niet toestaat om zichzelf te zijn. Er zijn heel weinig mensen die hier iets aan kunnen doen. Ook al is Noah zo gesloten, afstandelijk met een beetje een verwaand aura, hij is een goede prater, kan je met twee woorden een trauma bezorgen of je meteen weer opvrolijken. Het hangt er alleen van af wat hij nu precies wilt bereiken. Als hij goede bedoelingen heeft, dan heb je geluk. Als hij jou niet graag heeft, wéééél...
Misschien zou je denken dat Noah een nerd is, als je hoort hoe hij goed is in wiskunde - en alle andere vakken - graag boeken leest en liever naar klassieke muziek dan dubstep luistert. Oké, hij is wel erg lees- en leergierig, maar het kan hem niet schelen wat mensen daarvan denken. Ook al is hij niet echt iemand die zijn avonden liefst van al zou vullen met studeren, toch noemen veel mensen hem een 'strever', maar ik denk dat je wel snel genoeg zult doorhebben dat er niet met hem te spotten valt. Hij is gewoon slim, wat kan hij daar nu aan doen?
Noah is niet het soort iemand waarvan je even zijn lunch kan stelen of hem kan dwingen je huiswerk te maken. Hij is geen eersteklas idioot die bang is voor alles en iedereen. Integendeel.
Hij is een kalm iemand - wat soms zelfs angstaanjagend kan zijn - en net daarom is hij niet iemand die je kwaad wilt krijgen. Eerst en vooral is hij nogal afschrikwekkend, wat ervoor zorgt dat mensen gewoonweg geen geduld met hem hebben. Vindt hij dat erg? Nee. Niet echt, nee. Althans, dat zegt hij toch. In werkelijkheid weet hij heel diep vanbinnen dat hij iemand nodig heeft bij wie hij zijn hart kan uitstorten. Een heel beperkt aantal mensen weet af van zijn geschiedenis. Hij is gewoonweg te koppig om zichzelf open te stellen voor anderen.
De meeste mensen die het hoog op hebben zien Noah niet als een bedreiging, maar je zou beter op je woorden letten als je dat denkt, of het kan je duur komen te staan.
Er zijn dus niet echt veel mensen die Noah begrijpen en als je denkt dat je hem eindelijk doorhebt, besef je dat dat nog niet helemaal het geval is. Hij heeft vertrouwensproblemen, maar als je zijn vertrouwen hebt gewonnen, mag je jezelf gelukkig prijzen. Hij ziet er misschien niet zo uit, maar Noah is iemand die zijn vrienden niet in de steek laat. Hij vertikt het om mensen in de steek te laten, omdat hij het zelf meer dan eens heeft meegemaakt.
De vraag is: sluit hij jou in die nauwe vertrouwenskring? Het antwoord daarop zal vaak nee zijn. Als je dan toch een beetje een zicht krijgt op wie hij is, zal je zien dat hij best wel een eenzame ziel is, maar wat kan dat hem schelen?
Geschiedenis: Noah werd geboren in het dorpje ten oosten van Londen en ook al heeft hij zijn vader nooit gekend, toch had hij een gelukkige jeugd. Zijn vader en moeder zijn gescheiden toen hij vijf maanden oud was en terwijl zijn vader naar Amerika verhuisde, bleef Noah samen met zijn oudere zus, Liv, in Engeland bij zijn moeder. Noah had een geweldige jeugd, totdat hij vijftien werd en bij Liv longkanker werd vastgesteld. Maandenlang hoopten hij en zijn moeder dat alles wel in orde zou komen met Liv, maar dat was helaas niet het geval. De kanker bleek te laat te zijn vastgesteld en had zich al te ver gevorderd, met uitzaaiingen. Het risico dat ze zou lopen om te sterven bij een operatie was te groot, en bovendien was het te duur. Sterven deed ze sowieso, dus Noah en zijn moeder deden er echt alles aan om een dure operatie mogelijk te stellen, maar hun werk was tevergeefs. Noah weet nog heel goed hoe hij zat te knikkebollen in Livs ziekenhuiskamer, zijn moeder wat gaan halen was om te eten voor hen beiden, en Livs hartmonitor een schril geluid maakte. Reanimeren lukte niet meer en Noah zat er gewoon bij, staarde ernaar alsof het niet tot hem doordrong. De weken erna gingen in een waas voorbij. Hij leek haast verlamd te zijn, want hij voelde hoe hij zichzelf langzaamaan kwijtraakte, hij voelde dat dit niet normaal was en aangezien zijn moeder in een depressie raakte, wist hij dat één van de twee vroeg of laat opnieuw goed normaal zou moeten functioneren. Hij schreeuwde tegen zichzelf, het voelde alsof hij gek werd, hoe hij tegen zichzelf zei dat het zijn schuld was en het dan weer huilend ontkende. Hij heeft meer dan één breekbaar voorwerp kapot gemaakt in zijn frustratie. Op het moment dat hij zichzelf zo'n beetje weer bij elkaar had geraapt, helemaal alleen met enkel wilskracht als drijfveer, lukte het half om zijn moeder weer op te lappen. Net toen het met hen beiden beter begon te gaan, gebeurde het.
Het was rond negen uur 's avonds. Noah had er niets voor gevoeld om die avond met zijn vrienden uit eten te gaan, maar iedereen had erop gestaan en misschien had hij ook wel eens afleiding nodig. Toen hij terug thuis kwam, stond het huis in lichterlaaie. Wetende dat zijn moeder daar ergens binnen zat, wilde hij impulsief binnen gaan, maar de brandweer was er al, dus hij kwam niet verder dan de inkom-hal, waar net een raam van de hitte explodeerde. Hij had een scherf in zijn oog gekregen en was bijna blind geweest. Een echt litteken heeft hij er in zijn oog niet echt aan overgehouden. Als je weet dat het er zit, dan kan het zijn dat je een klein zwart vlekje in zijn iris ziet, een gaatje van waar die scherf gezeten had.
Hij was sowieso te laat geweest. Zijn moeder was dood en de politie is er nooit echt achtergekomen wie de brand veroorzaakt had. Het was een gestichte brand, maar ze hebben de dader nooit gevonden. Noah voelde zich verloren en tastte voor een lange tijd in het duister. En toen dook zijn vader plotseling weer op. Hij kon niet anders dan met hem teruggaan naar Amerika, al voelde hij er helemaal niets voor. Hij mocht dan hetzelfde DNA delen als die man, maar het was zijn vader niet. Dat zou hij nooit kunnen zijn.
Noah begon een nieuw leven en zette alles dat daarvoor was gebeurd van zich af. Hij werd iemand anders en besloot dat hij wilde gaan studeren, omdat dat iets was waar zowel Liv als hun moeder een meerwaarde aan hechtten.
Je zou kunnen zeggen dat Noah ondankbaar is aan zijn vader, maar de haat die hij al die jaren had gekoesterd voor de man die zijn moeder in de steek had gelaten, was zo verschrikkelijk diep dat het nooit hersteld zou kunnen worden. Het enige dat hij werkelijk apprecieert aan zijn 'vader' is dat hij Noah in zijn studie steunt. Eerlijk gezegd heeft de man het beste voor met zijn zoon, maar ze voelen beiden dat hun band zo dun als spinnendraad is.
Extra: Noah's familie was altijd al creatief en muzikaal en zijn moeder stond erop dat haar kinderen ook zo waren. Ze leerde ze dansen en piano spelen en op een gegeven moment had Noah besloten om zelf ook gitaar te leren. Toen hij naar Amerika verhuisde, is hij hiermee gestopt en hij betwijfelt of het iets is dat hij ooit weer zal oppikken.
Heeft hij een trauma overgehouden aan het hele incident? Dat kan je wel zeggen. Hoe zou het anders komen dat hij is zoals hij nu is? Noah heeft zware claustrofobie, hij mag nog zo koppig zijn, maar hij stort vaak gewoon in als hij zich in een drukke menigte of een kleine ruimte bevindt. Hij voelt zich gewoon meteen paranoïde, schiet in paniek en het zweet breekt hem uit. Hij wilt gewoon alles kapotslaan dat hij dan tegenkomt. Hij probeert het te verstoppen, ik bedoel... het gebeurt nu ook niet elke dag dat hij opgesloten wordt in een kleine kamer. Zoals gewoonlijk weten de meesten er niets van, net zoals zijn bindingsangst. Hij is bang dat er iets zal gebeuren met de mensen waar hij teveel om geeft, aangezien het hem al twee keer is overkomen
Tot slot, Noah's studie. Hij zit nu in zijn laatste jaar algemene geneeskunde, waarna hij aan zijn specialisatiejaren in de oncologie begint. De reden daarom is nogal duidelijk. Hij zal pas afgestudeerd zijn als hij dertig is, maar dat vindt hij niet erg.
[ bericht aangepast op 29 jan 2014 - 18:07 ]
help
Misschien ga ik nog wat erbij doen/aanpassen maar ik denk het eigenlijk niet.
