High School || One Direction || RPG - Speeltopics

Rollen:

Jongens:

Louis William Tomlinson - Whisperings
Harry Edward Styles - Eighties
Zayn Javadd Malik - Gereserveerd door Presley
Liam James Payne - Presley
Niall James Horan - LegoIas
Rowan Jason McScott -LegoIas
-

Meisjes:
- Frankie Noah Calloway - Whisperings
- Rosalie Allen - CrazyGirlxx
- Brianna Jade Aurélie Tomlinson - Malcolm
- Alexandrya Irina Martin - Benzema
-
-
-

Regels:

• Minimaal een post van minstens 150 woorden, dit is makkelijk haalbaar. Het liefst meer, maar minimaal 150.
• Max. 3 personages per persoon
• Alleen je eigen personage(s) besturen, niet die van anderen.
• Hou het een beetje realistisch, bijvoorbeeld geen relatie binnen twee dagen.
• Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk wel.
• Geen Mary-Sue's / Gary Stue's
• 16+ is toegestaan! maar houd het netjes.
• Namen van leraren en lesroosters kunnen worden verzonnen tijdens de RPG, maar het is wel de bedoeling dat iedereen zich aan die namen en roosters houdt.
• Reserveringen blijven 72 uur staan.
• OOC tussen haakjes, of in het Praattopic.

Vakken:



De School

Lokalen, maar dan ingericht naar het vak wat daar gegeven wordt.
Gangen + Kluisjes
Aula + podium voor optredens
Administratie
Computerlab

HAVE FUN <3

Begin: Iedereen komt aan op school, op de eerste schooldag. De leerlingen hebben even tijd om de school te verkennen, waarna ze naar drama worden gestuurd. Mevrouw Hall zal de leerlingen rondleiden.

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 18:38 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Mijn topics.]

[ bericht aangepast op 29 jan 2014 - 21:01 ]

---

Reality's overrated.

Rowan Jason McScott

Ik stap uit Matthew's auto. Ik heb zelf nog geen rijbewijs dus zit ik waarschijnlijk het hele jaar aan mijn broer vast. Zonder iemand aan te kijken loop ik de school binnen. Ik moet op zoek naar een lerares genaamd Hall. Ik vind haar al snel en ga zitten. Ze begroet me en ik begroet haar terug. Niemand aankijken, dan merkt niemand je op en kan je gewoon het hele jaar je gang gaan. Maar al snel komt er een jongen op me afgelopen. We zijn de eerste dus kan ik hier niet onderuit komen. 'Ik ben Jeff, en jij?' vraagt hij. Ik kijk omhoog en zie hem nu pas goed. Hij is groot, zo een jongen die in het voetbalteam zit. 'R-rowan,' mompel ik. Hij zucht en loopt meteen weg als er iemand anders komt. Ik weet nu al dat het een rotjaar zal worden, net als alle anderen. Gewoon alleen in een hoekje zitten en iedereen die om me lacht. Ik ben eraan gewend.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Frankie Noah Calloway

Met de doos zelfgebakken koekjes vastgebonden op mijn bagagedrager, kom ik aan bij Londen High, mijn nieuwe school. Dit ging vast geweldig worden. Mijn ouders, zusje, Maddie en ik zijn naar Londen verhuist. Dat was handiger voor mijn vaders werk. Eigenlijk kon het me niet veel schelen. Ik liet met mijn rechterhand het stuur los om mijn bril wat beter op mijn neus te schuiven. Die ging ik wel even afdoen, ik kon ook best goed zien zonder. Verder wilde ik niet dat mensen me gingen zien als "het meisje met de bril". Zover ik zag waren er al leerlingen. Gelukkig, want ik wilde niet de eerste zijn. Ik moest opzoek naar mevrouw Hall, maar waar die zich bevond? Ik draaide het elastiek van de doos die op mijn bagagedrager zat, en drukte het paarse ding tegen me aan

Even later bevond ik me in het lokaal waar mevrouw Hall zometeen zou arriveren. Tenminste dat hoopte ik. Er zat al een jongen, hij wilde vast een koekje hebben. Opeens besefte ik me dat ik mijn bril nog op had. Ik schrok me kapot, en bloosde even. Daarna liep ik naar de jongen toe en opende de doos. 'Koekje?' vroeg ik, wachtend op zijn reactie. 'Ik ben Frankie Calloway.' Ik besloot niet te gaan zitten, ik zou zometeen toch weer weggaan om de rest van de school koekjes te geven.

[Nee, die koekjes waren echt geen grap ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Junipher schreef:
[Mijn topics.]

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Junipher schreef:
[Mijn topics.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Harry Styles.

Met lichte trillende vingers en zenuwen in mijn buik kwam ik aan bij mijn nieuwe school. Nadat ik eindelijk na anderhalf jaar van de drugs af was, had ik het af en toe toch nog wel even moeilijk. Mijn moeder vond het oh zo'n fantastisch idee om me maar weer naar school te sturen, eens te zien of ik daar wat zou leren, nou het zal me benieuwen. Je had me op m'n vorige school moeten zien, iedereen die werd gewoon bijna bang van me. Maar dat was ook de invloed van de drugs. Ik kreeg al gelijk een hekel aan school toen ik het gebouw in de verte zag opdoemen, ik had er dan ook totaal geen zin in. Ik deed dit alleen maar voor mijn moeder, zodat ze nog ergens trots op kon zijn. Als ik mijn diplome al ging halen. Ik wandelde rustig het terrein op, hees mijn rugzak nog wat verder en met steeds meer zenuwen ging ik het grote school gebouw binnen. Kinderen die elkaar weer blij waren om te zien, elkaar om de hals vlogen. Ik begreep dat nooit. School is toch juist vreselijk? Midden in de hal stopte ik en draaide wat rond, nee, het liefste maakte ik meteen rechtsomkeer.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Taundriel --> LegoIas (de tweede 'l' is een hoofdletter 'i')

---

Spoiler alert: you will save yourself

Rowan McScott

Er komt een meisje aangelopen. Ik merk dat mijn handen een beetje beginnen te zweten. Ik ben echt veel te bang voor mensen. 'Koekje?' vraagt ze. Ik knik. 'B-bedankt,' zeg ik bijna fluisterend. 'Ik ben Frankie Calloway,' stelt ze zichzelf voor. 'Uhm.. Rowan M-mcScott,' zeg ik weer bijna fluisterend. 'Waar kom je vandaan?' Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom ben ik nou een gesprek begonnen? Ik denk aan wat mijn ouders al de hele zomer tegen me zeggen: 'Het komt allemaal wel goed. Hier kan je opnieuw beginnen. Iedereen is hier nieuw.' Nou, ik zie nu al genoeg leerlingen die al in groepjes staan. Natuurlijk val ik daar weer buiten. Ik heb al genoeg trainingen gedaan om meer zelfvertrouwen te krijgen, maar dat lukt me niet zo goed. Het is gewoon iets waar ik vrij weinig aan kan doen, denk ik. Hoewel anderen de moed nog niet opgegeven hebben, heb ik dat wel.

Niall Horan

Vrolijk stap ik uit de auto van Greg. 'Hey Nialler, denk goed na voordat je domme dingen doet. Ze zullen je het hele jaar ermee pesten of plagen of wat dan ook,' grinnikt hij. Ik grijns naar hem. 'Nieuwe start. Hier ga ik de andere Niall Horan zijn. De vrolijke,' zeg ik met een grijns. Twee jaar geleden is mijn moeder dood gegaan. Ik was helemaal verdrietig waardoor iedereen de hele tijd medelijden met me had. Ik was daar helemaal klaar mee en wou gewoon opnieuw beginnen. En daarom kwam ik hier. Ik loop de hal binnen en kijk een beetje rond. De meesten zitten allemaal in een groepje te praten. Een jongen met bruine krullen staat in het midden van de hal, alleen. Hij lijkt meer bad-boy achtig dan de mensen waar ik meestal mee om ga, maar ik neem het goede voor het kwade en stap op hem af. 'Hey, ik ben Niall Horan,' begroet ik hem.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Frankie Noah Calloway

De jongen stelde zich voor als Rowan McScott. Hij leek erg onzeker, hij fluisterde alles wat hij zei en hij zat hier ook erg alleen. Ik pakte een chocolate-chip uit de paarse doos en legde deze in Rowans handen. 'Eet maar.' glimlachte ik. 'Waar kom je vandaan?' vroeg Rowan. 'Uit Newcastle,' antwoordde ik sl snel. 'Maar ik ben naar Londen verhuisd, zodat mijn vader dichterbij zijn werk woont.' Ik baalde wel dat we waren verhuisd, ik had best leuke vriendinnen op mijn vorige school. Maar dit is anders dan wanneer je naar een andere school gaat. Hier is iedereen nieuw, er zijn nog geen groepjes gevormd, dus je kan eigenlijk nergens buitenvallen.
'Kom,' zei ik tegen Rowan. 'We gaan kijken of er nog anderen zijn.' Ik greep naar zijn hand en trok hem met me mee, naar het schoolplein, of er nog anderen waren, ik zou het namelijk erg leuk vinden wanneer Rowan, en natuurlijk ikzelf, nieuwe vrienden zouden maken.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam Payne.

Met een pest humeur liep ik de laatste paar meter richting mijn nieuwe school. Mijn auto was gewoon weg total los, om het maar netjes te zeggen. En ik had niet echt het geld om een nieuwe te kopen, en die van mijn ouders mocht ik niet lenen. Nou gaf ik ze aan de ene kant gelijk, waarom denk je dat mijn auto zo goed als dood is? Nee, voorzichtig ben ik niet echt met mijn spullen. Maar ik moest dus ruim een half uur, als het niet langer is, naar school lopen vanaf vandaag. Geloof me, ik heb echt een ontzettende hekel aan school, en al helemaal als het om nieuwe scholen gaat, maar ik moest wel. Ik liep het schoolgebouw in, en liep naar wat volgens mij de kantine voor moet stellen. Er zaten al verschillende mensen, ik had ook niet anders verwacht. Ik hoorde mensen achter mijn rug om over me roddelen, en ik draaide me in een keer om, en tilde de jongen aan zijn kraag tegen de muur aan. 'Wat zei je?' vroeg ik sissend. De jongen was in een klap stil, en ik plaatste een kleine klap op zijn kaak, en liet hem daarna los. Ik zou deze school wel even laten zien dat er niet met me te spotten valt. Daarna liep ik naar een tafeltje, ging verveelt zitten, en legde mijn voeten op tafel.

---

How far is far

Zayn Malik.

Ik schrok wakker van het lawaai dat mijn wekker maakte. Ik sloeg met mijn hand kwaad naast mijn bed, dat irritante rot ding, denk je nou echt dat ik naar school ga? Ik heb me toch al verslapen. Toen de wekker eindelijk zijn klep hield, en aan diggelen op de grond lag, draaide ik me weer om en probeerde weer te slapen. Toen ging ineens mijn slaapkamer deur met een klap open. "Zayn Jawaad Malik, kom je nest uit lui joch." zei mijn vader. Mijn moeder kwam nu ook mijn kamer binnen, en trok de deken van me af. 'Kom op Zayn, je moet naar je nieuwe school." zei ze. Ik kreunde, en kwam daarna toch mijn bed uit. Gauw kleedde ik me aan, pakte mijn auto sleutels, en liep de deur uit. Ik stapte mijn auto in, en startte hem. Ik stak gauw een sigaret op, en reed daarna weg. Even later was ik aangekomen op mijn nieuwe school. Ik stapte uit, zette mijn auto op slot, en liep naar een bankje op het school plein om daar op de bel te wachtten.

---

How far is far

Alexandrya Irina Martin

Ik ging met mijn hand door mijn bordeauxrode haar en werp een blik in de spiegel van mijn auto. Ik was mijn lichtblonde haar zat geworden, dus de bordeauxrode kleur die je ziet heb ik er gister lekker ingegooid. Ik check even of mij eyeliner nog goed zit en stap dan uit. Mijn hakken komen zachtjes op de grond terecht en ik duw mezelf uit de auto. Ik gooi de autodeur dicht en trek snel mijn short wat rechter. Het was best koud, maar dat boeit me vrij weinig.
Ik werp een afkeurende blik op mijn nieuwe school en zucht diep. Geweldig. Je slaat even iemand neer die toevallig de zoon van de directeur is en je word gelijk van school gestuurd. En nu zit ik hier, echt top.. Ik mompel wat en vis een pakje sigaretten uit mijn zak met mijn aansteker erbij. Ik plaats een sigaret tussen mijn lippen en steek hem aan. Nou ja.. Een poging tot. Ik grom even en gooi geërgerd de lege aansteker weg. Dat kan er ook wel bij.. Even zien.. Bij wie kan ik toevallig een aansteker... Lenen. Of jatten, ligt eraan hoe bijdehand ze doen. Opeens zie ik een zwartharige jongen op een bankje zitten met een sigaret tussen zijn lippen en heel kort speelt er een grijns op mijn lippen. Ik loop nonchalant naar hem toe terwijl mijn hakken op de grond tikken. Ik plof nonchalant naast hem neer en kijk hem aan. 'Geef even een aansteker.' zeg ik met de sigaret tussen mijn vingers. Ik was erg direct als ik iets wou, en als hij het niet zou geven regelde ik het zelf wel.

[ bericht aangepast op 31 jan 2014 - 18:55 ]

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Brianna "Bree" of "Brian" Jade Aurélie Tomlinson.

"Je waagt het niet me te verlinken," sis ik mijn oudere broer toe als ik de auto uitstap en een sigaret tussen mijn lippen prop. Met een kleine klik ontstaat het vlammetje waarmee ik de sigaret aansteek en de zowel de aansteker als het pakje weer terug in mijn zak pleur. Genietend van de nicotine neem ik een hijs, adem de rook diep in. Mijn voeten steken bij iedere stap. Branden. Toen ik vanochtend wakker werd en mijn blote voeten op de koele vloer had gezet was ik tot mijn verbazing nergens ingetrapt, maar dat as niet het enige wat niet klopte, mijn hielen zaten onder de brandblaren en op mijn enkel was een rode cirkel te vinden, de precieze afmeting van een sigaret. Mijn kamer was opgeruimd en al mijn spullen lagen al klaar, mijn schooltas, een leren jack, short, zwart shirt, kniekousen en niet te vergeten een paar stevige, afgetrapte laarzen, met hierin een pakje sigaretten, aansteker en flacon whisky en een mes goed verborgen. Dat laatste zat op een dag spontaan in mijn zak, na een black-out. Het steekwapen weer op zijn plaats leggen heb ik nooit meer gedaan, het voelt veiliger. Vannacht heb ik blijkbaar weer teveel gezopen, wat dus betekend, een zwarte vlek. En blijkbaar heb ik tegenwoordig de gewoonte mijn kamer op te ruimen als ik zat ben. Ik vraag me af hoe ik üperhaupt thuis ben gekomen, Louis zou me wel geholpen hebben.
Dat ik mijn spullen heb verstopt bleek dus niet voor niets te zijn. Na het ontbijt - een kop zwarte koffie en een boterham met kaas - moest Jay mijn spullen controleren en je ziet hem al aankomen, mij fouilleren. Gelukkig ben ik nog altijd slimmer en weet ik nog altijd vol te houden dat mijn dronkenschap éénmalig was en dat ik gewoon een paar keer een sigaret heb geprobeerd, no big deal. Alleen dit liet haar al compleet door het lint gaan en als ze weet dat ik er wel vaker op uit ga, het zal haar net zo bezorgd maken als Louis is, waarschijnlijk nog wel erger. Nu was het enige wat ze in mijn zakken kon vinden een pakje kauwgum, een paperclip en een elastiekje. Ik heb mijn hand opgehouden en zuchtend gaf ze mijn telefoon. Waarna ze me vertelde dat ze me in de gaten houd en dat ik iets aan mijn kleren moet doen, weer werk moet gaan zoeken - mijn baan in de supermarkt is niks geworden, nadat ik uitviel tegen een klant heeft mijn baas me ontslagen. Ik heb gereageerd dat ik er ook niets aan kan doen dat de klant zo irritant was. Jay heeft gezucht en is toen naar Louis getrippeld, waarschijnlijk om hem te vertellen op me te letten.
Mijn haren zijn in twee slordige visgraatvlechten gewrongen en ik blaas een van de velen losse plukjes uit mijn ogen. De sigaret druk ik uit en gooi hem in één keer in de daarvoor bedoelde plaats. Mikken kan ik wel, is er nog iets waar ik enigszins goed voor ben. Op het moment ben ik helemaal nuchter, iets nieuws, maar ik wou de eerste schooldag goed beginnen. Wetend dat ik in de gaten word gehouden. Daarom zal ik de eerste dagen ook de lessen bij moeten wonen, maar zodra ik achter een manier kom de boel te verzuimen zal ik deze gebruiken. Want school, niet helemaal mijn ding.
Een krullenbol vangt mijn blik, Harry. Hoewel ik liever niet het bed deel met vaste jongens of mannen is Harry een ander verhaal. Ten eerste is hij gewoon heel goed, ten tweede is hij een ander verhaal. We hebben een soort geheim dingetje, maar met het hele gedoe - hij uit de kliniek, ik onder toezicht - is heet gewoon handig de boel geheim te doen. Maar ik kan het niet laten hem even te plagen. In voorbijkomst glijden mijn vingers even over zijn ruggengraat, helemaal onderaan. Onopvallend voor de anderen. Héél even schuren mijn lippen langs zijn oor als ik een paar woordjes fluister. "Hoop je snel weer te zien, Hazza. Alleen."
Zonder om te kijken loop ik door en ineens vallen mijn ogen op een jongen met een bruine kuif en bovenal, zijn kijkers zijn een zee van chocolade. Oké, dat 'ding' met Harry gaat nog wel even geheim blijven. Die jongen, god. Ik lik sexy over mijn lippen, tuit deze even en grijns dan.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.

Ik keek verveeld om me heen. Hier gebeurd echt helemaal niets. Op mijn oude school vochten ze met elkaar om de drie seconden, dat was pas lachen. Hopelijk zaten hier niet alleen maar van die brave kindjes die van leren houden. Ik keek daarna even naar mijn voeten. Ja, nu verveel ik me officieel heel erg. Ik keek naar de deur van de kantine, en bestuurde iedereen die er binnen kwam. Het varieerde van ontzettende nerds en ontzettende meisje meisjes. Ik had de hoop al op gegeven dat er een interessant iemand binnen zou komen. Toen kwam ineens een ontzettend anders meisje binnen, op een goede manier dan. Zij was totaal geen meisje meisje en was het wat stoerdere type meisje. Mijn ogen maakten contact met die van haar, en ze likte over haar lippen, tuitte die even, en grijnsde daarna. Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan, en kon een grijns niet onderdrukken. Daarna knipoogde ik grijnzend naar haar, wachtend op haar reactie. Eindelijk was er een interessant iemand.

---

How far is far