MSV - Midden Aarde RPG - Speeltopic 3 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:53 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Factionless schreef:
"Hobbit-oppasser", serieus? x)

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Thorin kreeg Lili in het oog, die alleen tussen een aantal orks stond en haar lepel stevig in haar hand had geklemd. Hij schreeuwde om hulp terwijl hij zich een weg naar door de orks baande, hopend dat hij nog op tijd was. Waar was Bombur in vredesnaam? Het was de bedoeling dat hij haar buiten het gevecht hield. Hij zwaaide met zijn arm om Fili's aandacht te trekken, maar richtte zich toen tot zijn vijanden. Ze hadden Lili in een hoekje gedreven en hij was doodsbang dat hij te laat kwam, maar plotseling schoten er vanuit de struiken twee elfen die hij niet eerder had gezien. De een hieuw in één haal het hoofd van een grote ork door midden en zijn metgezellen waren even aan de grond genageld. Eén van hen ging beschermend voor zijn nichtje staan terwijl ze met haar boog heen en weer maaide, terwijl de ander een pijl op de pees zette en de orks een voor een afschoot.
Thorin wist even niet goed wat hij moest doen, maar algauw wendde hij zich tot een dichtbijzijnde ork om opnieuw de confrontatie aan te gaan.

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk had Ehrianäe haarzelf niet willen tonen, maar ze had niet willen toezien hoe de jonge dwergenvrouw voor haar ogen werd vermoord, terwijl zij haar leven in een handomdraai kon redden. Ze volgden deze troep orks al een paar weken, maar was verbaasd te zien dat ze nu in een hinderlaag liepen - een hinderlaag die het gevolg was van een samenwerking tussen dwergen, elfen, mensen en zelfs hobbit. Dat kon enkel van grote betekenis zijn en ze was benieuwd wat hen dusdanig verbond dat ze hier zijde aan zijde met elkaar stonden te wachten.

Every villain is a hero in his own mind.

Er waren... 30 orks... zouden die net bijna allemaal dood moeten zijn nu? ;'p

Gengi kwam hijgend overeind nadat ze door een ork opzij was gesmeten. Ze was niet meteen overeind gekomen, hopend dat het schepsel zou denken dat ze dood was en dat had waarschijnlijk gewerkt. Hij had zich omgedraaid en was naar de hobbits gelopen. Gengi zag dat ze zich kranig weerden met hun kleine wapens.
Ze spuugde een lok haar uit en streek met haar hand over haar hoofd. Ze bloedde. Niet alleen haar hoofd, maar ook haar handen zelf. Er waren blaren op haar vingers gesprongen door het constante schuren van het heft in haar handen.
Ze keek toe hoe de laatste orks met de grond gelijk werden gemaakt. Gengi slaakte een zucht. Het was nog geen tijd om toe te geven aan de pijn, de uitputting of om zich zelfs maar af te vragen waarom ze nu eigenlijk werden achtervolgd.

[ bericht aangepast op 7 sep 2014 - 18:49 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ja, eigenlijk wel.
Maar ik kan me voorstellen dat sommigen er nog wel iets over willen schrijven. ;p

Every villain is a hero in his own mind.

Ithilwen ademde met moeite in en probeerde uit alle macht bij bewustzijn te blijven. Ze wilde niet dat iemand dacht dat ze zwak was, geveld worden door een hamer klonk niet erg heldhaftig, zeker als haar schedel niet ingeslagen was. Ze had waarschijnlijk geen permanente schade, maar de kans was groot dat ze zo buiten westen zou raken. Straks werd ze nog met de doden verbrand. Maar haar lichaam was uitgeput, ze hield het niet langer vol. Ze wilde dat er iemand over haar waakte, voor haar wonden zorgde, want ze had een flinke snee in haar hoofd en een lelijke wond in haar dijbeen opgelopen. De hobbits zouden haar waarschijnlijk niet kunnen helpen. Duisternis overmandde haar en ze sloot haar ogen met een zucht.
'Thranduil...' Haar vraag voor Hobson lag als een fluistering op haar lippen en ze hoopte dat hij niet dacht ze dood was, maar Thranduil ging halen. Hij zou het beste voor haar kunnen zorgen. En toen werd alles zwart.

[Heeft uiteindelijk nog iemand Thranduil overgenomen of is 'ie dood? Als dat zo is, kan Hobson er dan voor zorgen dat iemand anders haat vind? Da's wel zo handig ^^]

Nadat Skylar de laatste ork die voor haar sprong recht door zijn hart stak, als hij dat al had leek er geen enkele ork meer in haar zicht die ze koelbloedig kon uitmoorden. Terwijl ze wild in het rond keek verliet een laag dierlijk gegrom haar mond waardoor ze zelf even schrok en snel haar hoofd weer de andere kant op draaide alsof ze op zoek was naar de persoon die het geluid voort bracht.
Hierdoor zag ze echter hoe haar dwergenvriend, één van de weinige in heel het gezelschap waar ze al een conversatie mee voerde, Kili door een ork aan zijn been geraakt werd.
Ook uit zijn zij gutste het bloed uit een niet meteen diep uitziende wonde, langzaam maar zeker kwam Skylar weer bij zinnen en realiseerde zich dat ze niet bepaald slim bezig was om minder te gaan opvallen als ze orks uitmoordde alsof ze zelf een doorgedraaide goblin mutant was.
Ze liep dan ook snel naar Kili en nam zijn arm beet om hem wat te ondersteunen 'Gaat het wel?' vroeg ze terwijl ze hem de aanzet gaf om naar de kant van het veld te lopen waar ze eens naar zijn wonden kon kijken, ze was dan wel geen dokter, ze wist best hoe ze wonden moest verzorgen en wel Kili was de enige die haar niet leek te zien als een last of stom achter lopertje. Hij deed normaal tegen haar en het leek haar dan ook maar normaal als ze hem een handje hielp aangezien ze zelf enkel een paar schrammen op haar handen, armen en gezicht had en een steekwonde in haar schouder die niet echt diep aanvoelde.

Those who don't believe in magic will never find it!

Mayim zat nog steeds in de struiken verborgen, haar blaaspijp losjes in de hand. Ze keek nieuwsgierig toe hoe haar twee reisgezellen de hobbit die ze heldhaftig verdedigd hadden even gerust stelden. Ze wist niet goed wat ze moest denken van deze kleurrijke groep die deze orks afgeweerd hadden, dus ze vond het wel fijn om hen nog even wat langer te bestuderen.
Ze besloot uiteindelijk dat het geen kwaad kon zich bij hen te voegen. Velen hadden wonden die verbonden moesten worden en Mayim had in haar buidel nog wel wat kruiden bij.
Volgens de bereidingswijzen die zij kende zouden deze kunnen uitdraaien tot krachtige giffen, maar met wat geluk was er een genezer aanwezig die wel wat met haar spullen kon aanvangen.
Enkele blikken staarden haar na toen ze soepel door het struikgewas liep, ongeschonden op wat vuile vegen aarde na. Mayim zelf voelde zich helemaal niet schuldig over het feit dat ze niet aan het gevecht had deelgenomen. Ze blonk tenslotte niet bepaald uit in de chaotische gevechten die door liederen en verhalen werden opgehemeld. Zij was een mes in de nacht.
Aangezien ze niet de aandrang voelde om een gesprek met een vreemde te beginnen, liep ze naar Ehrianäe toe en ging ze zwijgend naast haar staan.

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Ehrianäe bleef een tijdje roerloos stilstaan terwijl ze naar de ravage keek. Haar blik bleef rustte op een blondharige elf die op de grond lag. Zijn hoofd bloedde gestaag en ze liep er zonder naar de anderen om te kijken naartoe. Ze hurkte voor hem neer en rolde hem op zijn rug. De man was buiten westen of dood. Ze blikte even over haar schouder en zag dat Mayim haar een paar stappen gevolgd had. 'Is dit wie ik denk dat het is?'
Haar blik gleed weer over het gezicht van de elf, dat eens gaaf geweest moest zijn. Als haar geheugen haar niet bedroog, lag de koning van het Mirkwood nu aan haar voeten.

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat was een fantastische strijd,' concludeerde Ignatius en hij klapte voorzichtig in zijn handen. Vervolgens leunde hij op zijn stok.
'Er zijn er, wat, zes dood? Tegenover tientallen orks. Ik heb gemerkt dat jullie zeer zeker bedreven zijn in de vechtkunst. Echter zie ik één probleem: Als bij dit soort simpele dingen al soortgenoten van jullie sneuvelen, wat moeten we dan met een draak aan?!'
Hij fronste en keek nors voor zich uit.
'Ik heb jullie een brief gestuurd om te helpen Smaug te doden, niet om bij bosjes neer te vallen met de eerste de beste orkaanval!'

Thorin snoof. 'Daar hebben we jou voor.'
Hij had al niet echt hoge verwachtingen gehad van de tovenaar, maar hij had nu helemaal niets gedaan, behalve een storm toveren waarvan niemand profijt had gehad. Hij draaide zich om en staarde naar het roerloze lichaam van Bombur, datze onder een verkoolde boom vandaan hadden getrokken. Hij vond het vreselijk dat er nu al een vriend gesneuveld was en hij wist niet goed hij daarop moest reageren van overstaan van iedereen. Behalve Bombur waren er ook twee hobbits, een mensenvrouw en twee elfen omgekomen. De elfenkoning lag buiten westen op de grond, samen met zijn irritante vriendinnetje. Hij blikte even op de tovenaar, benieuwd of hij nog iets aan hun toestand zou doen.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:03 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Gawain was wat meer bij de tovenaar en Thorin gaan staan, om te horen wat er gezegd werd. Hij was niet van plan zich in het gesprek te mengen, maar nieuwsgierig genoeg om het te willen horen. Afwezig staarde hij naar de doden en zuchtte zacht. Zonde, om nu al zoveel mensen te verliezen. Maar goed, dan waren ze ook niet sterk genoeg om een draak te overleven. Bovendien viel je minder op, met een kleine groep. Hij hing zijn zwaarden terug in de schedes op zijn rug en keek richting Thorin terwijl hij over een paar ondiepe sneden wreef. Hij had wel wat verwondingen opgelopen, maar ze waren niet al te ernstig.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Chase keek geschrokken naar Ithilwen. 'We moeten hulp halen.' Mompelde hij zacht tegen Hobson en liep langzaam dichter naar de vrouw toe. Of was ze al dood? Hij hield niet zo van dode mensen, dus liep hij aarzelend haar kant op. 'Vraag de tovenaar. Dan blijf ik bij haar.' Stelde hij voor. Hij was stiekem te moe om zelf nog heen en weer te rennen.. Tovenaren waren toch goed in het genezen van mensen? Teleurgesteld keek hij om zich heen, over het grote veldslag. Zouden er veel doden zijn aan hun kant? Chase kende nog niet echt iemand, maar hij wenste niemand de dood in.. Behalve die enge orks. Hij hield de dolk van Gawain nog altijd stevig vast, zodat hij hem niet verliezen zou.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:51 ]

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Sha'rin knielde bij het elfenmeisje neer en probeerde haar wond te stelpen. Ze had de vrouw niet echt gemogen, maar dat gold van het gros van het gezelschap en dat betekende niet dat ze niet van nut zou kunnen zijn. Ze leefde in ieder geval nog, in tegenstelling tot de anderen. Hoewel Sha'rin het aantal doden betreurde, dacht ze wel dat het beter was voor de groep. De zwakke schakels waren hen ontvallen en de mensen om zich heen hadden een dusdanig vechtniveau dat ze er in ieder geval van op aan kon.

Every villain is a hero in his own mind.

Hier is het nieuwe topic!


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Every villain is a hero in his own mind.