The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 5] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 4 maart 2014 - 21:32 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Zijn hand bleef door mijn haren te gaan maar ik kon merken dat hij mijn mededeling niet leuk vond.
‘Wie? Waarom deed je dat?’ het klonk bot maar wat had ik anders verwacht.
'Het maakt me niet uit wie of wat je bent Campie, ik hou van je. Je bent nu eenmaal de jongen aan wie ik mijn volledige hart heb toevertrouwd. Natuurlijk verwacht ik dat het in goede handen is.’
Hij drukte een kus op mijn kruin maar het deed alleen maar pijn; was hij nu bang van mij? Was ik hem een verklaring schuldig? Ik wist het niet maar het leek aanlokkelijk om het eens te zeggen. Al 15 jaar houd ik het al verborgen en het word steeds moeilijker. Nathaniel kan mij aan en ik werd gek van hem ook al was het mijn verdiende loon.
‘Ik had een broertje, Scorpius. Ik hoorde een eeneiige tweeling te zijn maar ik heb hem al in de buik vermoord.’ Stotterde ik de laatste woorden.
Ik bleef dicht tegen hem aan zitten omdat ik het niet meer durfde te zeggen als ik zijn blik op mij voelde.
‘Mijn vader kon niks doen; hij voelde zich machteloos als een van de beste helers van St Holisto en dan krijgt hij een zoon die zijn eigen kind heeft vermoord voordat het geboren is. Nathaniel is misvormd ter wereld gekomen.’ Tranen gleden over mijn wangen; wat had ik er spijt van dat ik hem vermoord had. Ik wist niet eens hoe en waarom. Kon ik hem al binnen 9 maanden gehaat hebben?
‘Mijn ouders haten me. Ik verdien straf.’ Ik zweeg even terwijl ik met een hand tranen weg veegde; moordenaars horen niet te huilen.
‘Maar het is niet erg; ik heb ook sommige littekens gemaakt.’ Vervolgde ik snel om mijn vaders daad te verlichten. ‘Ik kan mijzelf niet zonder pijn Zweinstein tegemoet komen. Nathaniel zou ook op Zweinstein gezeten moeten hebben maar ik heb het hem van ontnomen.’ Ik slikte opkomende tranen weg en probeerde een positieve punt van mijn daad in te zien.
‘Mijn vader heeft wel voor sommige remedies nu middelen zodat mensen snel genezen kunnen worden; door mij als zoon. Ik moet dan toch iets goeds gedaan. Toch?’ vroeg ik onzeker.

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 23:53 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker - klassenoudste

‘Ik had een broertje, Scorpius. Ik hoorde een eeneiige tweeling te zijn maar ik heb hem al in de buik vermoord.’ Op de een of andere manier lucht dit mij op. Ik had verwacht dat hij iemand expres had vermoord ofzo. Maar dit is niet iets waar ik hem voor zou kunnen straffen.
‘Mijn vader kon niks doen; hij voelde zich machteloos als een van de beste helers van St Holisto en dan krijgt hij een zoon die zijn eigen kind heeft vermoord voordat het geboren is. Nathaniel is misvormd ter wereld gekomen.' Opeens hoor ik zijin woorden weer voor me. En eeze is voor Nathaniel. ik wist niet wie het was maar maakte me meer zorgen om mijn vriendje die daar dood lag te bloeden.
‘Mijn ouders haten me. Ik verdien straf.’ Ik zwijg maar walg van zijn ouders. Ze haten hun zoon om iets waar hij niks aan kan veranderen.
‘Maar het is niet erg; ik heb ook sommige littekens gemaakt. Ik kan mijzelf niet zonder pijn Zweinstein tegemoet komen. Nathaniel zou ook op Zweinstein gezeten moeten hebben maar ik heb het hem van ontnomen.’ Tranen stromen nog harder over mijn wangen.
‘Mijn vader heeft wel voor sommige remedies nu middelen zodat mensen snel genezen kunnen worden; door mij als zoon. Ik moet dan toch iets goeds gedaan. Toch?’ Ik knik. Eigenlijk wil ik zijn vader verrot schelden en boos zijn op iedereen die Campbell pijn heeft gedaan.
'Maar hij had dit allemaal niet mogen doen. En hoezo zou het minder erg zijn dat jij die littekens zelf gemaakt hebt? Je verdient vele malen beter Campbell. Ik wil niet dat je schuld voelt voor een daad die je gedaan hebt zonder dat je het doorhad. Of nou ja, weet ik veel. Het gaat erom dat je niet je hele leven kan treuren en jou ouders ook niet. Ze mogen jou je geluk niet ontnemen,' zeg ik. Eigenlijk doet het me ontzettend veel pijn dat ik altijd maar tegen zijn masker aan heb gekeken. Deze jongen is totaal anders dan de grappige jongen die hij meestal is. Ik druk mijn lippen nogmaals op de zijne. Nog steeds hebben zijn lippen het zelfde effect op me. Ik leg mijn handen in zijn nek en denk even niet aan alle duizenden problemen die er nu op deze wereld zijn.

Spoiler alert: you will save yourself

[Ughh, too much gayporn and too much love! I don't hold it anymore!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

(Haha
I'm going to bed, before either of you get's another brilliant idea that might get us killed, or worse, expelled.
Sorry ik kan het niet laten met een mooie quote aan te kondigen dat ik ga slapen :'D)

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Ik voelde aan zijn lichaam dat hij moest knikken maar misschien was hij wel bang dat als hij niet zou knikken ik hem zou vermoorden of iets.
‘Maar hij had dit allemaal niet mogen doen. En hoezo zou het minder erg zijn dat jij die littekens zelf gemaakt hebt? Je verdient vele malen beter Campbell. Ik wil niet dat je schuld voelt voor een daad die je gedaan hebt zonder dat je het doorhad. Of nouja, weet ik veel het gaat erom dat je niet je hele leven kan treuren en jouw ouders ook niet. Ze mogen jou je geluk niet ontnemen.’ Hij zweeg.
Hij begreep het niet. Ik had mijn broer vermoord en Nathaniel wist het; hij achtervolgde me om wraak op me te nemen. Ik verdiende dat overigens. Deze littekens zijn allemaal voor hem; ook al zou dat allemaal niet genoeg zijn. Nee, mijn daad was onvergefelijk.
Nathaniel verdiende zo’n vriendje als Scorpius. Ik niet.
Hij drukte zijn lippen op de mijne en even twijfelde of ik dit moest stoppen maar ik kon het niet zeker niet toen hij zijn handen in mijn nek legde.
Ik kuste vurig mee terwijl de tranen nog van mijn gezicht afgleden en op Scorpius shirt neerdaalde.
Ik stopte de kus en wreef met mijn neus langs de zijne.
‘Laat me nooit alleen, Scorpius.’ Fluisterde ik tegen zijn lippen aan waarna ik mijn lippen weer op die van hem drukte en mijn hand met zijn haar streelden.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Nightingalex schreef:
[Ughh, too much gayporn and too much love! I don't hold it anymore!]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Robert Fransico D'Ablaing - Klassenoudste - Seeker - Griffoendor 5de jaar

‘Ik denk dat ik maar eens terug moet gaan naar de ziekenzaal, voor dadelijk de andere leerlingen besluiten terug te gaan naar hun slaapvertrekken.’ Zei ze zacht. Ze ging staan waardoor ze bijna neerviel maar op tijd pakte ze haar krukken. Ik voelde me schuldig; ze was hier al heengelopen met die krukken dan kunnen we haar toch ook niet terug laten lopen. Zeker niet na haar mysterieuze magische krachten verhaal. Ze moesten bespaard blijven.
'Gaan jullie mee of blijven jullie hier?'
‘Nee ik ga mee; en Finn ook. Iemand moet straks mijn handje vasthouden door de donkere gangen.’ Zei ik met een grijns. Ik keek Finn aan en in een vlugge beweging pakte ik Amy op waardoor de krukken noodgedwongen vielen.
‘Wie het eerste bij de ziekenzaal is. Jij hebt een voordeel aangezien je Amy niet draagt.’ Ik stak mijn tong uit naar Finn.
‘Nee grapje Amy. Je kan nou eenmaal niet lichter zijn dan krukken. Maar laten we het maar rustig aan doen want anders komen straks je krachten niet goed door.’ Zei ik met een frons. Ik was eigenlijk wel benieuwd wat voor krachten ze had. Ze had ook verteld dat ze vandaag op haar zwakst was; kon Campbell zoveel bij haar doen in een avond? Of speelde er iets triest in haar af waar ik geen weet van had. Na Campbell verbaast me niks meer.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Iemand waar ik Serena stiekem heen kan sturen? ;p]

[Sorry ik was werken. Ik ga nu meteen reageren! ^^]

"We accept the love we think we deserve."

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars

‘Nee ik ga mee; en Finn ook. Iemand moet straks mijn handje vasthouden door de donkere gangen.’ zei Robert waarnaar hij breed naar Finn grijnsde, die verleidelijk naar hem knipoogde.
'Oke, nu voel ik mij echt een derde wiel.' zei ik lachend. Robert keek mij weer aan met een bedenkelijk gezicht en tilde mij toen zonder iets te zeggen op, waardoor de krukken op de grond neer vielen.
Finn beet eerst nog verleidelijk op zijn lip naar mij en Robert voor hij de krukken van de grond raapte. 'Eigenlijk wil ik Amy dragen.'
Ik draaide met mijn ogen. 'Jij mag lekker mijn krukken dragen.'
‘Wie het eerste bij de ziekenzaal is. Jij hebt een voordeel aangezien je Amy niet draagt.’ Robert stak zijn tong uit naar Finn.
'En bedankt.' mompelde ik quasi-verontwaardig.
‘Nee grapje Amy. Je kan nou eenmaal niet lichter zijn dan krukken. Maar laten we het maar rustig aan doen want anders komen straks je krachten niet goed door.’ zei hij met een frons. Ik moest zachtjes grinniken op de manier hoe hij dat laatste uitsprak.
Plots begon Finn het op een lopen te zetten en snelde hij ons voorbij. 'Als zou ik Amy gedragen hebben, ben ik alsnog sneller!' kirde hij voor hij de hoek om verdween.
'Juist, dit gaan wij verliezen.' knikte ik zelfverzekerd. 'No way dat jij hem nu nog gaat inhalen met mij in je armen.'

"We accept the love we think we deserve."

Robert Fransico D'Ablaing - Klassenoudste - Seeker - Griffoendor 5de jaar

'Juist, dit gaan wij verliezen. No way dat jij hem nu nog gaat inhalen met mij in je armen.'
Ik wilde net gaan zeggen; Dat gaat me niet gebeuren maar ik besefte me dat ik met een levend meisje zou moeten rennen die op dit moment erg zwak was.
‘Pff Finnick moet nog leren om zich als een echte gentleman te gedragen.’ Zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde ook al kon ik een glimlach niet op mijn gezicht verbergen.
‘Wacht maar; ik krijg Finnick nog wel. Ooit zou ik in voordeel zijn.’ Ik liep door de donkere gangen richting het ziekenzaal waar we niet ver bij verwijderd waren.
Ik vroeg me af hoe Amy dit nou vond; nu ik haar vast hield. Zou ze zich nu generen omdat ik het was? Ik wilde haar eerder troosten maar blijkbaar had ik dat niet moeten doen.
Deze tragedie is haar geluk geworden. Ik zag Finnick voor de deur wachten.
‘pfff; jij denkt ook echt aan Amy he. Maar goed dat ik haar droeg anders zou ze heen en weer gezwaaid worden waardoor ze nog zieker word.’ ik stak plagend mijn tong uit.
Ik deed met de hand die Amy’s benen droegen met moeite de deurklink open en mijn oog viel direct op Scorpius en Campbell.
Scorpius had zijn handen langs Campbells nek en Campbell had zijn hand in Scorpius zijn haar terwijl ze elkaar- zoenden.
Ik had enigszins wel verwacht dat ze meer waren dan vrienden na vanavond; maar zoenen had ik mijzelf nooit voorgesteld met die twee. Ik keek naar Campbell die een laken om zijn lichaam geslagen had. Gedeeltelijk rood leek geworden te zijn; maar het was niet op borsthoogte waar de pijl hem geraakt had.
Wat was er in de tussentijd allemaal gebeurd? Verzweeg Amy wat voor ons? Snel keek ik naar Finnick; wat zou hij hiervan vinden?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Ziekenzaal

Lachend keek ik even naar Finn terwijl Robert met moeite de deur van de ziekenzaal opende, met mij nog steeds in zijn armen. Finn snoof verontwaardigd naar Robert, maar moest toen toch zachtjes grinniken.
Toen Robert dan eindelijk de klink omlaag had gekregen zwaaide hij de deur open en wilde aanstalten maken om naar binnen te lopen, maar hield abrupt halt toen hij Scorpius en Campbell zoenend op het zieken bed zagen zitten.
Met open mond staarde hij de twee ongelovig aan, net als Finn. 'Wat krijgen we-?' maar verder kwam Finn niet want hij keek nu naar mij, en toen weer naar Campbell.
Ik beet hard op mijn onderlip terwijl ik weg keek van de twee zoenende jongens. Het was nog steeds moeilijke om ze onder ogen te komen, vooral wanneer ze zo klef bezig waren. Ik gunde ze het van harte, maar het deed nog steeds pijn.
Plots stapte Finn zo vlug op Campbell en Scorpius af dat ik geschrokken opkeek. Zijn gezicht stond op onweer. 'Hoe durf je Amy te bedriegen!' riep hij woedend waarnaar hij een vinger beschuldigend naar Campbell uitstak. Hij had in eerste instantie Campbell bij zijn nek willen pakken, maar bedacht zich toen vlug toen hij de wond op zijn ontblote bovenlijf zag.
'Finn, nee, wacht.' wilde ik er tussen komen, maar hij was te boos. Zijn gezicht was rood aangelopen van woedde en zijn blik was ondoorgrondelijk. Ik werd er eerlijk gezegd zelfs wel een beetje bang van.
'Waarom, Campbell?! Ik had zoveel beter van jou verwacht. Maar jij bent precies het zelfde als Aiden. Je bent geen haar beter!' Finn zijn harde stem en woorden lieten mij in een kruipen. Ik snapte dat hij mij wilde verdedigen, vooral omdat hij nu begreep hoe ik zo zwak was geworden. Wat de oorzaak was geweest van het feit dat mijn bijwerkingen ineens waren bovengekomen. Maar het was niet alleen dit, het was de hele avond bij elkaar.
'Finn, alsjeblieft.' mompelde ik zacht, maar hij luisterde niet.
'Het liefst sla ik je nu net zo in elkaar als jij Aiden in elkaar hebt geslagen, maar ik weet dat Amy mij dan zal haten, in plaats van jou.' Finn zijn handen trilde en hij nam een paar passen bij het bed vandaan. Heel verstandig. 'Ik wil dat je uit haar buurt blijft, en raak haar met geen vinger meer aan!'
Hij draaide zich om en nu pas zag ik de tranen in zijn ogen.

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Ik hoorde de deur opengaan maar voordat ik mijn lippen van die van Scorpius af kon halen hoorde ik al; ‘Wat krijgen we-?’ Finnick kwam op ons af en ik was te moe om in een te krimpen.
Zoveel was er gebeurd en dingen leken zich op te stapelen; probleem na probleem.
‘Hoe durf je Amy te bedriegen.!’ Hij ratelde door maar ik luisterde al niet meer.
‘Ik wil dat je uit haar buurt blijft, en raak haar met geen vinger meer aan.’ ik zei echter niks. Maar ik had alleen mijn armen om mijn benen heen geslagen niet eens notitie meer nemend van de laken die afgevallen was. Het maakte me allemaal niet meer uit; het liefst wilde ik dat hij me in elkaar geslagen had. Het licht floepte uit en ik merkte dat het door mij kwam. Ik wilde gehuld worden onder duister en als automatisme deed mijn magie het net zoals vroeger.
‘Je had nooit geboren moeten worden.’ Hoorde ik Nathaniel zeggen.

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 21:19 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

AAAAAAH MIJN VERHAAL STAAT OP NUMMER 1 IN DE TOP! sorry dat moest er ff uit xd

"We accept the love we think we deserve."

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker - klassenoudste

Opeens zwaait de deur open en lopen Robert, Finnick en Amy binnen. Ik duw Campbell snel maar toch ook wel zachtjes weg en word al meteen helemaal rood. 'Wat krijgen we-?' Ik kijk Finnick niet aan. Wat moeten ze nu wel niet van ons denken? Plots stapte Finn zo vlug op Campbell en Scorpius af dat ik geschrokken opkeek. Zijn gezicht stond op onweer. 'Hoe durf je Amy te bedriegen!' Ik pak Campbell van achteren vast zodat hij nit gaat vechten. Soms kan hij te snel al boos worden en dat kunnen we er nu niet bij hebben.
'Finn, nee, wacht.' Ik kijk hulpeloos naar Amy. Ze kan niks doen.
'Waarom, Campbell?! Ik had zoveel beter van jou verwacht. Maar jij bent precies het zelfde als Aiden. Je bent geen haar beter!' Ik voel dat ik nu ook boos word en laat Campbell los voordat ik te boos word en het op hem afreageer.
'Het liefst sla ik je nu net zo in elkaar als jij Aiden in elkaar hebt geslagen, maar ik weet dat Amy mij dan zal haten, in plaats van jou.' Gelukkig zet hij een paar stappen achteruit.. 'Ik wil dat je uit haar buurt blijft, en raak haar met geen vinger meer aan!' Nu merk k dat ik echt boos ben.
'laat hem met rust! Het is niet zijn schuld! Het is mijn fout!' probeer ik Campbell te veerdedigen. Ik zie dat hij huilt en fronst. Hij is echt heel beschermend voor Amy of er zit meerr achter. Zelf denk ik het tweede maar ik weet het niet zeker.

Spoiler alert: you will save yourself