|RPG| The New Atlantis || Nieuw Speeltopic 1 |200| - Speeltopics

Een klein beetje gebaseerd op het Atlantis van Plato

9500 v. Chr. - Atlantis, een machtig mythisch eilandenrijk, waar magische wezens met bijzondere krachten in rijkdom en vrede leefden. Iedereen die zich op wat voor manier dan ook onderscheidde van de normale mensen, kwam hierheen om te leven als een god. Maar de mensen werden bang en uiteindelijk hebben ze het immense centrum met al zijn prachtige bossen en weilanden eromheen platgebrand uit angst en jaloezie. De welvaart en arrogantie is de ondergang van het prachtige rijk geweest.

Tegenwoordig trekken de wezens zich terug. Ze zijn vergeten door de mensheid en worden nu alleen nog maar in sprookjes en fantasieverhalen genoemd. Veilig zijn ze niet, want ontdekt worden, betekent eindigen als een wetenschappelijk proefkonijn, of erger, opgejaagd en vermoord worden. Er is één plek waar iedereen veilig is en waar je je krachten kan leren beheersen, zodat je veilig de grote wereld in trekken: Het Nieuwe Atlantis. Het is een safehouse en school, waar wezens vanaf 16 jaar kunnen beginnen met trainen om veilig de grote gevaarlijke mensenwereld in te trekken zonder ontdekt te worden.

Er is echter een groot probleem ontstaan. Vlak na een fijne kerstviering thuis worden alle leerlingen met spoed teruggeroepen naar de school, want de veiligheid van wezens is in gevaar: het eiland is ontdekt door de zogenaamde jagers en onderzoekers, mensen die vermoedens hebben over het bestaan van wezens en deze uit willen roeien of onderzoeken. Ze dolen rond door de bossen, waar gelukkig voor de leerlingen sterke niet menselijke wezens de wacht houden om de school te beschermen. Zal de school deze spanningen tussen mensen en wezens weten te overleven, of zal hij ten onder gaan, net zoals eens gebeurd is met Atlantis? Aan jullie om het lot van Het Nieuwe Atlantis te bepalen!
Confrontatie tussen de mensen en wezens kan ontstaan, doordat de wezens soms gedwongen zijn de school te verlaten voor bijvoorbeeld bevoorrading. Bovendien proberen ze de jagers en onderzoekers natuurlijk ook weg te krijgen. De mensen op hun beurt doen er natuurlijk alles aan om de wezens op te sporen en zo ook de school te vinden. Dit laatste is echter een hele moeilijke opgave.

Wezens:




Rollen: Tijdelijke stop op vrouwelijke personages!

•Elven

- Lexine Melissande Sage || Absorptie/kopieer kracht || Valkyries 1.6
- Saige Bella Williams || Heldervoelendheid || sannetoe 1.2
- Audrick Damian McKnight || Soort Aerokinese || Rider 1.1
...

•Halfgoden/godinnen Stop op halfgoden

- Sky Elysia O’Brien || Dochter Zeus || Electrokinese || Rider 1.1
- Damianne Katherine Stavros || Dochter Poseidon || Watersturen || Luna2013 1.7
- Philip Crowe || Zoon Ares || Emotie-projectie || Pedrad 1.1
- Altair Nikos O’Flycke || Zoon Artemis || Illusies || SherIock 1.8

•Heksen/Magiërs

- Ruby Dayne || Inmaterialiteit || Gaikotsu 1.1
- Rowan Aida || Gedachte projectie || Valyrian 1.4
...

•Jagers

- Raven May Vellee || Pedrad 1.3
- Cy Acacia Oceán || SherIock 1.3
...

•Onderzoekers

- Sarah Melissa Grey || Neurowetenschapper || MarkOfCain 1.4
- Adrian Dwyer || Bioloog || Dauntlessone 1.13
...

Regels:
#Er geldt een minimum van 200 woorden
#Mary Sue’s/Gary Sue’s zijn ten strengste verboden
#Naamveranderingen doorgeven
#Minstens 1 keer per week reageren
#Houd het realistisch
#Het is verboden personages van anderen te besturen
#Je mag nooit iemand zonder toestemming vermoorden
#Gebruik ABN
#Vermeld boven je post altijd minimaal de naam van je personage
#Maximaal twee personages per persoon. Twee van hetzelfde geslacht is niet toegestaan, tenzij ze in de minderheid zijn
#Probeer soorten wezens/mensen en jongens en meisjes een beetje gelijk te houden.
#Reserveringen blijven 48 uur staan
#16+ is toegestaan, maar houd het netjes (en realistisch)
#Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik er iemand voor aanwijs ivbm drukte
#OOC tussen haakjes () {} []
#Geen OOC ruzies, IC mag wel, dus vat dat niet persoonlijk op
#Originaliteit wordt zeer op prijs gesteld
#En dan het aller belangrijkste: have fun!

Begin: Het is maandagavond na het avond eten, 28 December om precies te zijn. Alle leerlingen zijn teruggeroepen naar de school (sommige zijn gisteren of vanmiddag al aangekomen, anderen moeten misschien nog aankomen), omdat het eiland bedreigd wordt, even als alle wezens in het algemeen. De jagers en onderzoekers zijn namelijk hun kamp aan het opzetten in de bossen.
Het is vrij rustig op de school, omdat niet alle leerlingen zomaar terug konden komen. Vanaf morgen start er een noodlesrooster dat geldt voor alle leerlingen en gevolgd dient te worden. Iedere week zullen er minimaal twee keer wezens het bos in moeten om vers eten etc. te halen. De leerlingen gaan in groepen en worden aangewezen door Directeur Cumberbatch.
Het gebied waar de jagers en onderzoekers zich nu bevinden wordt bewaakt door Griffioenen, wezens met een leeuwenlichaam, de vleugels en kop van een adelaar en de oren van een paard. Ze zijn zowel op het land als in de lucht snel, maar ze zijn even gevoelig voor wapens als mensen en dieren. Als je ze goed raakt, zijn ze dus goed te verslaan. Het zijn er niet onwijs veel, maar ze kunnen dus enkelen tegenkomen.

Weerbericht: Het is bijna donker. De lucht is volgepakt met donkere wolken, hoewel het nog niet regent. Af en toe zijn er wel bliksemschichten aan de hemel te zien en klinken er donderslagen. Het is was vandaag zo'n 7 graden boven nul en dit zal vannacht afkoelen tot zo'n 1 graden boven nul.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 16:41 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Sky Elysia O'Brien || Dochter Zeus || Electrokinese || Outfit

Het geknik in combinatie met de gemompelde woorden "slim plan" bevestigden dat dit inderdaad hun werkwijze zou worden. Dit was dan ook het moment dat een goed gevoel Sky overspoelde zoals altijd wanneer ze bezig was met plannen en organiseren en de anderen het dan met haar eens waren. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat ze het liefst alles zelf regelde en bedacht en hierdoor dus de touwtjes in handen had. Dat Saige daarin meedeed en dacht vond ze geen probleem. Zolang zij maar voorop liep en anderen zich naast of achter haar bevonden. Dan was alles naar haar idee in orde en was ze ook niet telkens bang dat anderen er een potje van zouden maken. Ze zou vanavond met een heerlijk gevoel haar bed in kunnen stappen en gezien er nog niks vernomen was van Evangelia, had ze het rijk voor zich alleen.
'Ja, dat is waarschijnlijk een beter idee. Lekker onze spullen neer leggen op de kamers en bij slapen.' De vriendelijke glimlach op Saige haar gezicht zorgde ervoor dat Sky haar houding even wat liet inzakken. Alles was immers geregeld en dat bij slapen klonk nu wel heel aanlokkend. Als ze erover nadacht was ze best moe en laat was het ondertussen ook wel geworden. Ze zou er niet gek van opkijken als binnenkort iedereen naar zijn kamer moest, omdat het bijna tien uur was.
Toen Saige haar spullen had gepakt en aanstalten maakte richting de tweede verdieping te gaan, volgde Sky haar snel. Nieuwsgierig keek ze Saige aan. 'Wie is jouw kamergenote eigenlijk?' vroeg ze al lopend.

(sorry voor de kortheid btw)

@Luna2013

[ bericht aangepast op 29 april 2014 - 20:10 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Ze keek de 2 jagers aan maar beide bleven ze zwijgen. Sarah wou net nog zeggen dat het haar speet dat ze zo fel had gereageerd maar toen kwam Adrian aangelopen. "Ik weet dat de weersomstandigheden niet echt geweldig zijn, maar ik zou toch nog graag een korte wandeling maken gewoon om de omgeving al een beetje te verkennen nog voor het echt te donker wordt", zegt hij en hij komt dichterbij. Ik glimlachte vriendelijk naar hem en was blij met de afleiding. "Heeft misschien iemand zien om mee te gaan?" vervolgt hij. Sarah knikt en zegt: "Graag, het is beter dat we het gebied toch al een beetje gaan onderzoeken." Daarbij moesten Cy en Raven het uitpraten. Sarah klopte het vuil van haar jeans en liep langs Adrian en zei: "Zijn we door?" Ze trok haar lederen jas nog iets hoger, voor tegen de kou en ze keek nog even bezorgd naar boven. "Ik stel voor dat we maximum een uur wandelen en dat we dan beter terug naar de tent kunnen gaan, daarbij zal het zo donker worden", zegt Melissa. Dan loopt ze het bos in en Adrian volgt haar in stilte. Sarah kijkt concentrerend naar de bomen en probeert referentiepunten te vinden. Maar het bos ziet er overal hetzelfde uit en dan besluit ze maar om haar mes uit haar bot te halen. Ze maakt een klein kruisje in een boom ,zodat ze straks of later de weg nog terugvinden. Om de vijf minuten maakt ze een kruisje in de bomen en wandelt ze zo verder met Adrian. "In wat ben jij gespecialiseerd?" vraagt Sarah om de stilte te verbreken. Ze wist dat hij ook een 'onderzoeker' was maar ze wist niet in wat hij was gespecialiseerd. Ze krijgt een antwoord terug en zegt: "Echt, nou vertel eens welke plant dit is." Ze wijst naar een kleine plant die verbazend genoeg nog groen is ondanks dat het eind december is. Ze kijkt hem uitdagend aan.

[ bericht aangepast op 29 april 2014 - 20:53 ]

Damianne

Saige Bella Williams ~ Elf ~ Heldervoelendheid ~ Outfit:

Een gaap verliet mijn mond vlak nadat Sky en ik begonnen waren met lopen, even dacht ik na over de vraag die zij mij net stelde maar al snel daarna gaf ik antwoord. "Bij Damianne." Zei ik vriendelijk, "Heb jij haar al ergens gezien?" Vroeg ik nadat ik snel even om me heen gekeken had. Goed kende ik Damianne niet, het enige wat ik van haar weet is dat ze een dochter van Poseidon is en dat ze ook niet altijd even goed te vertrouwen is. Dat zou nog wel eens wat situaties kunnen gaan veroorzaken, dacht ik bij mezelf. Aangezien ik namelijk nogal een flap uit ben en je geheimen niet veilig zijn bij Damianne. Ach.. Ik haalde in mijn gedachten mijn schouders op, ik zou gewoon gaan proberen om er het beste van te maken. Damianne leek me namelijk altijd wel een aardige meid, dus dat moest vast goed komen. We liepen langzaam te trap op, en afgezien van het feit dat ik hier al zo vaak gelopen had, leek alles deze keer wel anders. Ten eerste was het natuurlijk vakantie, en elk persoon met een normaal functionerend brein vind het niet tof om dan op school rond te lopen, maar ten tweede was de sfeer totaal anders dan normaal gesproken. Er hing hier over het algemeen een fijne, gezellige sfeer, maar nu hing er iets onheilspellends in de lucht. Opzich is dat normaal gesproken geen probleem, aangezien ik altijd aan kan voelen wat er nou precies aan de hand is, maar nu.. Nu ging dat niet, en dat zat me enorm dwars. Deze sfeer was anders dan altijd, en voor het eerst in mijn leven had ik geen idee waarom nou precies.



()

---

Neem eens de tijd om na te denken over dingen waar je echt gelukkig van wordt. - Mary Brantley

Philip Crowe       Zoon van Ares       Outfit
Zodra ik voorstelde om Eris even uit de stal te halen, veranderde Ruby's blik. 'Oh,' was alles wat ze zei en ik voelde een soort steek in mijn borst. Voor ik me kon verontschuldigen voor mijn vage uitspraken, draaide Ruby zich om en begon ze met Eris te praten. Tot mijn opluchting verdween daarmee voor mij alle druk van mijn schouders, ik kon me weer concentreren op iets waar ik wel goed in was.
Ruby en ik keken allebei tegelijk op. Beiden hadden we de deuren gehoord. Ineens zag ik wie er aan kwam: Rowan. Geweldig. Hij was vorig jaar mijn kamergenoot en ik kon me altijd vreselijk aan hem irriteren. Hij leek zich nooit wat aan te trekken van mijn agressieve houding en dat haalde altijd het bloed onder mijn nagels vandaan. Desondanks konden we het redelijk goed vinden voor mijn gevoel. Toch had ik hem liever niet hier nu, niet als Ruby erbij was.
Ruby en Rowan begroetten elkaar, terwijl ik alleen maar strak voor me uit kon kijken. Ik knikte uiteindelijk in Rowan's richting om niet te koel over te komen, maar waarschijnlijk was het te onopvallend geweest.
'Het is mooi weer buiten,' zei Rowan. Ik fronste en draaide met mijn ogen. Hoewel ik niet zeker wist of hij een grapje maakte of niet, de positiviteit irriteerde me, vooral als het bij Rowan vandaan kwam.
Zoals wel vaker begon Ruby met ratelen, waardoor ik me alweer een stukje meer op mijn gemak voelde. Eigenlijk was het raar dat ik Ruby's positiviteit wel fijn vond, maar waarschijnlijk kwam dat doordat ik gewoon te veel tijd met Rowan op één kamer doorgebracht had.
Zodra Ruby zich leek te beseffen dat ze aan het ratelen was, werden haar wangen rood. Ik bleef stil.
'Ehh, jij bent.. -' Ruby was even stil en leek na te denken. Ik wilde haar toe fluisteren dat zijn naam Rowan was, maar ik hield me in. Ik was bang dat mijn stem op de één of andere manier was verdwenen en dat ik mezelf voor schut zou zetten.
'Hey ik ben Ruby!' zei ze nadat ze zijn naam eindelijk had bedacht. Ik vond het geen fijn idee dat Rowan en Ruby elkaar nu zouden kennen, maar ik kon er vrij weinig aan doen. Daarbij, Ruby was niet van mij, ik mocht haar niets verbieden.
Na een tijdje schraapte ik mijn keel en keek Rowan strak aan. 'Geen kamergenoten dit jaar hm?' Ik had bedacht dat zolang ik zou praten met Rowan, Ruby amper de kans zou hebben om mee te praten. Het was egoïstisch, maar ik kon niet anders dan bedenken dat- dat mijn natuur was.

      Voor zover hij wist, waren de helft van zijn reacties sarcastisch en droog. Er was niet vaak een moment waarop je hem in een goede bui aan zou treffen – althans, dat dacht men. Naar zijn eigen idee was hij vaak genoeg vrolijk. Je moest er alleen op tijd bij zijn voor iemand het weer verprutste en je weer niets aan hem had de rest van de dag.
      Netjes had hij de mensen die in de stal stonden begroet. Het waren er niet veel, je kon ze opeen hand tellen, maar ze negeren vond hij asociaal. Hoewel Rowan graag op zichzelf was, was hij zeer zeker niet onbeleefd. Hij knikte de dame toe en liet zijn blik voor een moment afglijden naar haar metgezel. Philip. Zijn ex-kamergenoot en soort van vriend. Ze konden het niet altijd even goed met elkaar vinden, en toch hadden ze elkaar een jaar lang uitgestaan. Het was een aparte vriendschap maar hij kon er prima mee leven.
      Vanwege zijn opmerking over het weer, kreeg hij van beide partijen een vreemde blik toe geworpen. De dame maakte er zelfs een reactie bij. “Het is veel beter als de zon schijnt en het droog is, maar de planten en bloemen hebben natuurlijk ook regen nodig. Ik kijk er altijd naar uit als ze mooi bloeien.” Ratelde ze. Wat een enthousiasme, en dat paste allemaal in dat kleine lijf?
      Al snel ging ze over in het raden van zijn naam. Iets waar men altijd zo goed in was. Niet dus. Zo moeilijk was het niet. Slechts vijf letters waarvan twee klinkers. Ze deed een paar pogingen voor ze de juiste te pakken had. Hij knikte en schudde haar hand. ‘Aangenaam,’ zei hij simpel. Gezien ze zijn naam al kende, zou hij deze niet nogmaals opnoemen, zonde van zijn moeite.
      Nadat hij Ruby’s hand had losgelaten, keek hij Philip aan. Je hoefde geen genie te zijn om door te hebben dat hij maar wat graag wou dat Rowan weer weg zou gaan. Het straalde er van af. Naar zijn idee was Philip sowieso nooit erg subtiel met dergelijke dingen. Niet dat het hem ooit een seconde had uit gemaakt. Juist vond hij het dan altijd een uitdaging om hem nog net even wat meer op de stang te jagen.
      Een korte stilte volgde, waarin alleen het gespin van de kat deze zo af en toe wist te doorsnijden – tot Philip zijn keel schraapte en iets zei. Blijkbaar had hij zijn stem terug gevonden. . 'Geen kamergenoten dit jaar hm?'
      ’Nee, je zal wel blij zjn dat je eindelijk van me af bent,’ wierp hij daar droog op terug. Rowan hurkte bij de kat neer en tilde deze van de grond af. De stallen waren op dit moment zijn favoriete plek, voornamelijk door het dier in zijn armen. Maar hij had liever een lege stal, niet eentje met mensen er in.

[ bericht aangepast op 4 mei 2014 - 22:26 ]

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

[Ik probeer er even een eind aan te maken hoor. Omdat Jafar graag naar de volgende dag wilt, hehe.]

Ruby Dayne, heks. •
Ze kreeg een ongemakkelijk gevoel. Ergens had ze het idee dat die twee elkaar ook kenden, maar kreeg ze niet het idee wat ze nou precies van elkaar waren. Philip leek nu veel afstandelijker en ze wist niet wat ze van Rowan moest vinden.
'Aangenaam,' had hij simpeltjes geantwoord en haar hand geschud.
      Er volgde een ongemakkelijke stilte. Ze wist niet wat ze moest zeggen en hopte kinderlijk van de een op de andere voet. Ze begon zachtjes een heksenliedje te neuriën die sinds de vakantie in haar hoofd vastzat en herinnerde zich toen opeens de boeken die ze op de grond had gelegd. Ze stopte met van de een op de andere voet te hoppen en liep opgewekt naar haar boeken toe die naast de stal van Eris lagen, die ze oppakte en weer terugliep. Philip had zijn keel geschraapt op het moment dat ze terugliep.
      'Geen kamergenoten dit jaar hm?'
Nu hij dit zei, ze wist eigenlijk niet wie ze straks kon verwachten in haar kamer. Ze was totaal vergeten om te checken met wie ze de kamer moest delen. Het zal vast een lief en aardig iemand zijn! Dacht ze positief met een glimlach op haar gezicht.
'Nee, je zal wel blij zijn dat je eindelijk van me af bent,' had Rowan gezegd – maar ze miste de droge toon waarmee hij dit had gezegd.
“Nou, zo'n persoon is Philip niet!” Kwam er abrupt, misschien zelfs ietwat te fel voor haar, uit haar mond. Ze klapte snel haar mond dicht, verbaasd om haar eigen reactie. Haar blik richtte ze kort naar beneden, ze probeerde zich snel te herstellen en keek beschaamd Rowan aan. “Hij is altijd aardig en heeft het beste met iedereen voor,” mompelde ze zachtjes verder.
“S-sorry.” Ze had het zo zacht gezegd dat zowat niemand haar kon horen.
      Voor hier verder wat op gezegd werd, ging ze over op iets heel anders. “Philip en ik waren net van plan om met Eris een rondje te lopen. Ik zou je graag meevragen, maar.. ehh..” Stamelde ze ietwat en keek toen opzij naar Philip. Ze wist dat hij het niet fijn vond als iemand anders bij Eris was, dat hoefde hij haar niet te vertellen – zijn lichaamstaal zei namelijk al genoeg.
Ze wist niet dat het eigenlijk was dat Philip het niet leuk vond dat Rowan zich nu in dezelfde ruimte als hen bevond – ze dacht dat het kwam doordat Rowan bij Eris was en Philip dat niet leuk vond, maar het niet durfde te zeggen.
“Ik heb nog iets wat ik moet vragen aan Philip.” Goede redding, Ruby! Dacht ze. “Over ehh.. Huiswerk.” In gedachten sloeg ze zichzelf tegen het hoofd. Huiswerk? Huiswerk?! Iedereen in de school wist dat zij het ijverigste, betweterige heksje was. Een vraag stellen over huiswerk aan Philip was dus totaal niet nodig. Ja, goede redding, Ruby, sprak haar geweten op een sarcastische toon.
      Liegen was niet haar beste punt.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

‘Dacht het niet, Lexine,’ sprak Altair, haar naam honend uitspuwend, nadat ze hem een ferme klap in het gezicht had verkocht met de onverbiddelijke verwijten erop volgend. Zijn stem was doorleefd van woede, al klonken zijn woorden evenzeer verstikt en ingehouden. Berekend kneep Lexi daarom haar ogen tot spleetjes, aangezien ze – in zijn plaats – absoluut zo’n klap niet zou pikken, en dus terug zou uithalen. Iets waar ze hem tot in staat achtte.
‘Hoe kwam je aan die herinnering. Dat was mijn. Illusie. Niet,’ was echter wat er volgde, en ondanks dat ze de intonatie niet kon plaatsen, zoog ze haar longen vol lucht. Het besef dat ze zich bloot had gegeven, dat ze hem de kans had gegeven haar voor een deel te kunnen doorgronden, maakte dat ze zowat aan de grond genageld stond. Dat was haar nog niet eerder overkomen.
Tot Lexine echter doorkreeg dat het erop leek dat het evenzeer een illusie was dat hem persoonlijk aanging, en dat hij meer bezig was met het ontrafelen van het ontstaan ervan, dan hetgeen wat het met haar te maken had.
‘O ja, ik ben de idioot die illusies kan creëren,’ herpakte ze zichzelf dan ook. ‘Van wie anders moet die illusie zijn?’ Ze snoof kort en nam terug haar harde, arrogante houding aan alsof het haar allemaal koud liet. ‘En goh, hoe komt een mens in hemelsnaam toch aan herinneringen? Bij mijn weten nog altijd door dingen mee te maken.’ Het was een veel te typisch en te letterlijk antwoord voor haar om te geven op de vraag hoe ze aan die herinnering kwam.
Ze schudde haar hoofd en de geveinsde mimiek rond haar lippen, maakte dat het erop leek dat ze hem net niet uitlachte. Dat ze hem belachelijk maakte door hem net niet belachelijk te maken.
Haar werkelijke gevoelens, emoties en gedachten gingen echter een totaal andere kant op, maar uitwendig was er niks meer te zien van wat er inwendig plaats vond. Alsof haar lichaam letterlijk opnieuw een doos was en fungeerde als bescherming voor wat er van binnen zat, zodat niemand ook maar zou kunnen zien wat er onder het onbewogen en onveranderlijk omhulsel lag.
Een masker van arrogantie en hardvochtigheid, van gemeenheid, die haar werkelijke ‘ik’ verborg.

[Sorry dat het zo lang duurde, maar ik heb het één en ander aan m'n hoofd gehad de afgelopen tijd Dus zo formidabel is m'n post ook niet, en weer reflecteren de woorden niet goed van wat ik nu werkelijk bedoel Heel irritant, maar hopelijk ben je dus wel mee in welke richting ik op ga met Lexi... Afin, ik denk dat het langzaam aan tijd wordt voor Lexine en Altair om 'afscheid' te nemen, zodat we naar een volgende dag kunnen. Hopelijk kan je nog iets met m'n post. En nogmaals, sorry dat het zo lang duurde.]

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 16:09 ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Sky Elysia O'Brien || Dochter Zeus || Electrokinese || Outfit

Sky zag vanuit haar ooghoeken dat ook Saige moe was, want ze gaapte. Het was maar goed dat het bijna tien uur was, want dan moest toch iedereen naar zijn of haar kamer. 'Bij Damianne. Heb jij haar al ergens gezien?' In haar hoofd ging Sky even de afgelopen minuten na. Ze was er niet honderd procent zeker van, maar ze dacht dat ze de dochter van Poseidon wel binnen had zien komen door de deuren, waar de twee dames zo vlakbij hadden gekletst. Dit zorgde er echter voor dat Sky alleen oplette of er iemand in de buurt was en niet die persoon dan mocht zijn geweest. Dat zou haar concentratie over teveel dingen verdelen, waardoor ze bang was de dingen maar half mee te krijgen en met zo'n gevoelig onderwerp als "regels overtreden" had ze dat niet aangedurfd.
'Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is ze wel al aangekomen. Ik heb eigenlijk niet heel goed opgelet wíé er allemaal binnenkwamen. Alleen of ze niet dicht genoeg bij ons in de buurt kwamen om ons gesprek af te luisteren,' antwoordde Sky haar dan ook schouderophalend en kon nu ook een gaap niet binnenhouden. Gelukkig waren ze bij de slaapkamers van de meisjes aangekomen en was het dus tijd om afscheid te nemen voor vandaag en te vertrekken naar het prachtige dromenland waar ze zo naar verlangde op het moment. 'Maar ja, slaap lekker en tot morgen. We hebben een algemeen nood-lesrooster dus ik zie je vast wel tijdens de lessen en anders met het eten,' zei Sky en bij het laatste klonk haar stem vrolijk, omdat ze Saige hartstikke aardig vond en het altijd leuk had gevonden, wanneer ze met aardige mensen les had. Ze schonk de elf nog een glimlach en verdween toen haar eigen kamer in.
In haar kamer aangekomen, trok ze snel de eerste de beste pyjama aan die ze kon vinden, waste en poetste zich -douchen zou ze de volgende ochtend wel doen- en kroop in haar zachte warme bed, dat nog onbeslapen was en naar bloemenaroma uit wasmiddel rook. Ze liep nog even de hectische dag door en viel toen al snel inslaap, genietend van haar fantasierijke en avontuurlijke dromen.

(zo, Sky is naar bed. Zodra jullie personages er ook in liggen, maak ik er de volgende dag van c; En dan laat ik Audrick ook aankomen ^^ )

---

Happy Birthday my Potter!

Saige Bella Williams ~ Elf ~ Heldervoelendheid

Ik glimlachte en knikte naar Sky, "Is goed, tot morgen!" Zei ik vrolijk en zwaaide nog even voordat ik naar mn kamer toe liep. Mijn gedachten vlogen van hot naar her maar bleven uiteindelijk hangen bij het woord, lesrooster. Daar ging mn blije humeur, les.. in de vakantie.. Dat is wel het laatste woord wat je dan wil horen, dacht ik bij mezelf terwijl ik mijn koffer uit begon te pakken en de kleren netjes rangschikte in de kast. Gelukkig hadden we over het algemeen wel leuke leraren en waren de lessen ook niet interessant. Ik glimlachte lichtjes toen ik terug dacht aan voor de vakantie, het begon steeds gezelliger te worden op school aangezien iedereen elkaar steeds beter leerde kennen. Natuurlijk ontstaan er dan ook ruzies maar daar kun je nooit omheen, en je kan soms beter zeggen waar het op staat dan dat iedereen alles maar van elkaar pikt en z'n mond houd. Ik pakte schoon ondergoed en een slaap jurkje en liep richting de badkamer met een handdoek over mijn schouder geslagen. Ik nam een korte douche waarna ik me in mijn slaapkleding hees en weer terug liep naar het bed, beter nu douchen dan morgenvroeg, dan is er in ieder geval nog iets van uitslapen bij. Langzaam stapte ik in bed en ging op mijn zij liggen. Nog even dacht ik na over ons plannetje om die afschuwelijke mensen de stuipen op het lijf te jagen, aah ik kon er echt niet op wachten! Ik geuwde voor de zoveelste keer en glimlachend viel ik in slaap.

---

Neem eens de tijd om na te denken over dingen waar je echt gelukkig van wordt. - Mary Brantley

Niet doodgaan :c. Ik moet nog met Valkyries RPG'en! :c.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik ga proberen vanmiddag te schrijven en dan probeer ik wel meteen een einde aan het gesprek te maken oké?

Philip Crowe       Zoon van Ares       Outfit
’Nee, je zal wel blij zijn dat je eindelijk van me af bent,’ Rowan hurkte neer bij een kat en ik haalde mijn schouders op, niet zeker of hij het had gezien. Omdat ik geen zin had om iets te zeggen hield ik mijn mond verder.
'Nou zo'n persoon is Philip niet!' Ruby's stem liet me opschrikken. 'Hij is altijd aardig en heeft het beste met iedereen voor,' ging ze verder nadat ze even stil naar beneden had gekeken. Ik trok mijn wenkbrauwen verbaasd op en er ontsnapte een 'oh?' uit mijn mond.
Tot mijn opluchting ging Ruby verder op iets totaal anders: Eris. Ze vertelde Rowan dat we van plan waren om met haar te wandelen, maar vroeg hem niet mee. Waarschijnlijk wist ze dat ik dat niet leuk had gevonden. Het was al een wonder dat ik Ruby bij Eris in de buurt liet. Om Rowan uit te leggen waarom ze hem niet meevroeg, vertelde ze dat ze mij nog iets moest vragen over huiswerk. Ik schud heel lichtjes mijn hoofd en knijp mijn ogen even een paar seconden dicht. Wat een redding Ruby, geweldig.
'Ik heb je liever niet bij Eris in de buurt,' maak ik wat grof duidelijk. Het maakt me niet uit wat Rowan daar van denkt. 'En trouwens, het wordt al laat. Ik ga morgen wel met haar wandelen.' Daarmee draaide ik me naar Ruby toe. 'Ga je mee naar school of blijf je hier met...' mijn blik gleed naar Rowan. '...hem?'

{De examens zijn voorbij en ik krijg het minder druk. Ik reageer z.s.m!}

---

Tijd voor koffie.

Delish -> Gaikotsu.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.