• D A U N T L E S S
    •• • ••
    We believe that cowardice is to blame for the world’s injustices.
    We believe that peace is hard – won and that sometimes it is necessary to fight for peace.



    ––––––––––

    Binnen in de wereld van Divergent (© Veronica Roth) maken jongeren op zestien – jarige leeftijd een levensbepalende keuze ; de keuze in welke van de vijf verschillende facties zij thuis behoren.

    Dauntless is een van de voorgaande facties – welke is toegewijd aan moed, dapperheid en onverschrokkenheid. De oprichters van de factie beschuldigden de emoties angst en lafheid voor het starten van de vele problemen waarmee de samenleving de afgelopen decennia heeft moeten kampen – wat zij willen bevechten door het voorbereiden van de leden op het controleren van angst.

    Echter, is Dauntless voorbereid op de komst van de personen welke Divergent zijn – welke niet behoren tot slechts een bepaalde factie? Zijn zij bereid deze personen te elimineren – of zijn zij er bewust van dat deze personen juist hulp kunnen bieden?


          • V E R H A A L
    Eric – een van de meest gevreesde Dauntless leiders, zal zijn walging jegens de personen welke Divergent zijn nooit onder stoelen of banken steken. Naar zijn mening dient iedere personen welke Divergent is uitgeroeid te worden, waardoor zij geen bedreiging meer zullen vormen voor de gehele samenleving.
    Echter, binnen de afgelopen jaren zijn vele van zijn " aanhangers " bekeerd – hebben hun gedachtengang om laten draaien en staan volledig achter de personen welke Divergent zijn. Verschillende personen hebben hierdoor de dood gevonden, waardoor de overgebleven groep een kleine vorm van verzet is geworden – met als enige doel het redden van de soort van de Divergent.
    Inmiddels is de groep van verzet steeds groter en groter geworden – zijn er zelfs geruchten dat deze groep af willen rekenen met Eric en de gehele Dauntless factie naar eigen hand willen plaatsen. Echter, Eric en zijn overgebleven aanhangers zullen zich nooit of te nimmer genadeloos stellen zonder een gevecht – zal de groep van verzet het met nieuwe ingewijden voor elkaar krijgen om Eric van zijn troon te stoten en hiermee een grote massamoord op de Divergent voorkomen?


          • R O L L E N
          Rollen – story

          • Trainers
          Eric – aanhangers
    – Eric, grotendeels gespeeld door Stiff

          Divergent – aanhangers
    – Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe' • Paracosm
    – Farrah Izabela Griffin • Natsukashii
    – Isabelle Amethyst Cunningham, 'Belle' • Elvithien, Divergent


          • Initiates – DB
          Eric – aanhangers
    – Casper Jacobus Davidson, 'Cas' • Dhvani
    – Jonathan Drew Mason, 'Drew' • Celebration

          Divergent – aanhangers
    – Raven Tyllaster • Dothrakiae, Divergent
    – Ameya Elizabeth Chase • Sempra, Divergent
    – Edith Margot Captes, 'Leena' • Lacville


          • Initiates – FS
          Eric – aanhangers
    – Quintelia Heather Williams, 'Quinn' • Initiate, Divergent

          Divergent – aanhangers
    – Milena Athena Reylin, 'Mila' • Misao
    – Rhozali Eunice Ainsworth, 'Ro' • Raging, Divergent


          • R E G E L S
    Algemeen
          – Alleen ik (Mirte, Stiff) opent de nieuwe topics.
          – Username veranderingen worden doorgegeven binnen het praattopic/rollentopic.
          – Men gedraagt zich respectvol jegens andere personen binnen de RPG, zo niet – volgt een ban binnen de RPG.
          – Deze RPG is geen sneltrein, daarom wordt er rekening gehouden met elkaar.

    RPG
          – Per post worden er minimaal driehonderd woorden geschreven.
          – Binnen in de post wordt gelet op spelfouten en verdere grammatica.
          – Men gaat geen andere personages besturen/vermoorden/etc. in een eigen post – dit gebeurt alleen in duidelijk overleg.

    Voorkomend dat het een sneltrein gaat worden – moeten er twee posts tussen je eigen posts staan.

          • B E G I N

    Met gebalde vuisten in de lucht gestoken en onder het geluid van verschillende joelende geluiden – zijn de kersverse initiates van Dauntless zojuist op het harde grind terecht gekomen – al dan niet vallend en haperend – wat het gehele dak van de initiate ingang bedekt. Alhoewel het grootste gedeelte van de initiates geboren en getogen Dauntless' blijken, zijn er enkele factionswitchers vanuit Amity en Erudite te onderscheiden – uitstaand door de rode, gele en blauwe kledij.
          Wanneer eveneens de factionswitchers de grote grijnzen en glimlachen op de gezichten hebben laten verschijnen, wordt het enthousiasme enigzins getemperd door de verschijning van Eric – welke met een kille, harde blik op de rand van het dak staat te balanceren alsof hij met een stoeprand te maken heeft. Scannend laat hij zijn ogen over de initiates glijden – waarbij zijn gedachten voor enkele seconden naar de vraag "zouden er Divergents tussen zitten" schiet, maar hij uiteindelijk een korte mededeling over zijn lippen laat rollen.
    "Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis."


    De eerste en laatste springers zijn al bepaald – deze personen hebben een PB ontvangen.


    ––––––––––
    R O L L E N T O P I C •• • •• P R A A T T O P I C

    [ bericht aangepast op 24 april 2014 - 21:03 ]


    •

    Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
    Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
    •• • ••


    'Hood – maak ze het maar eens goed moeilijk, jongen. "Gabe – geniet ervan, hè." 'Hood – vanavond samen wat drinken bij de chasm?'
          Inmiddels heb ik de gloeiende, aangename drukte van de pit achter me gelaten – waardoor mijn mondhoeken standaard omhoog staan. Alhoewel mijn schouders een licht, brandend gevoel hebben van de aanmoedigende klappen welke ze zojuist hebben geïncasseerd, recht ik mijn schouders en laat ik mijn spieren afwisselend aan– en ontspannen.
    Mijn gedachten schieten voor een kort moment naar mijn gesprek met Eric, wat eerder deze dag plaats heeft gevonden – voornamelijk met het doel om mij er aan te herinneren dat het nieuwe doel van de initiation het vinden van de zogenaamde "Divergents" is geworden. Geheel onwillekeurig schieten mijn mondhoeken verder omhoog, wanneer ik me bedenk dat ik inmiddels al een vijftal jaren bezig ben om deze Divergents door de initiation heen te lozen en ze op die wijze een veilige plaats aan te bieden in de Dauntless samenleving.
          Wanneer ik me van het ene op het andere moment in een open, wijde ruimte bevind – besluit ik mijn gedachten over Eric en het gesprek naar de achtergrond te laten verdwijnen en me op dit moment slechts te concentreren op de initiates, welke op dit moment doodsbang op het dak stonden na te denken over de vraag wie als eerste zou gaan springen.
    Gedurende op dat moment binnen mijn eigen initiation stond mijn Erudite–opvoeding me te veel in de weg om de keuze te maken om first jumper te zijn, een gigantische sprong in het diepe leek me eerder een doodsvonnis. In de verdere dagen van mijn initiation bleek dat mijn uitmuntende richtingsvermogen veelbelovender was dan het gegeven dat ik niet als eerste had gesprongen.
          Voor enkele seconden flitsen er elektische signalen door mijn vingertoppen wanneer ik in gedachten voor me zie hoe ik een van de werpmessen in het harde karton van het oefenbord laat komen, slechts een millimeter van het midden verwijderd. Mijn eerste worp had zonder enige twijfel indruk gemaakt op de leiders, waardoor ze me vanaf dag een in de gaten hebben gehouden en het vanaf dat moment al vast stond dat ik hoog in de rangscore zou komen te staan – ondanks het gegeven dat ik een faction switcher was.

    Door middel van mijn keel te schrapen weet ik mijn gedachten opnieuw terug te trekken naar het hier en nu – naar het ontvangen de nieuwe initiates, welke ieder moment als bakstenen naar benden konden vallen; gillend en maaiend met hun ledematen. Grinnikend bij het beeld, hijs ik mezelf omhoog op het platform naast het vangnet – waar ik de persoon zal zijn welke de nieuwe initiates te woord zal staan wanneer ze hun eerste stap op de Dauntless–grond plaatsen. Hoogstwaarschijnlijk komen Belle en Farrah zo direct eveneens naar deze ruimte – aangeizen we dit jaar drie trainers hebben voor de nieuwe initiates, in verband met de nieuwe regels.
          Eric's plotselinge nood aan deze nieuwe regels had mompelende geluiden teweeg gebracht in de pit – de eerste maatregel was namelijk dat er geen enkel publiek aanwezig mocht zijn bij het spring–gedeelte van de initiaion, slechts eventuele leiders en de standaard trainers. Verdere regels hadden voornamelijk te maken met de initiation, welke ik nog steeds zou moeten bespreken met Belle en Farrah.
          Wanneer ik mezelf er voor het tweede maal van verzeker dat het vangnet klaar is om alle lichamen een voor een op te vangen – schuif ik mijn armen over elkaar en kijk dan peinzend omhoog naar de helderblauw lucht. Na iedere choosing ceremonie bleek het een enorme verassing te zijn wat er naar beneden kwam – of eerder gezegd, hoeveel er naar benden zouden komen. Vreemd genoeg was ik slechts geïnteresseerd in de faction switchers – hoogstwaarschijnlijk door mijn eigen achtergrond.
    Zuchtend haal ik een hand door mijn warrige halen en strijk hem vervolgens langs mijn leren jack – terwijl ik de woorden welke ik zometeen verschillende keren uit zal spreken in mijn gedachten aan het repeteren ben.
    "Naam?" Ik zou de naam van de persoon noemen, gevolgd door het aantal–nummer van de sprong. "Welkom bij Dauntless."

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 14:45 ]


    •

    [M.T.]


    A girl who wonders.

    :D

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 9:35 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    MT


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Quintelia "Quinn" Heather Williams.
    Initiate, 16 · Faction Switcher, Erudite · Eric-aanhanger · Divergent


    Ik neem een aanloop en spring. Voor een moment voelt het alsof ik vlieg, tot het grind een klap onder mijn voeten geeft. De klap terug naar realiteit, de realiteit die van Erudite in Dauntless is veranderd.
    Mijn blauwgroene ogen schieten omhoog, naar een man die op de rand van het gebouw staat alsof het een gewoonte is. Dat is het misschien ook wel. 'Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis.' Natuurlijk is het Eric. Ik ben voor hem gewaarschuwd. Openlijke jager op de Divergent. Ik ben Divergent. Één en één is twee, nietwaar? En ik ben enthousiast, al houd ik mijn gezicht in de plooi. Ik wíl springen, graag zelfs. Maar ik mag niet opvallen, en dat zal een first jumper doen. Ik zal genoegen nemen met een latere positie, al wel niet de laatste.
    Niemand lijkt aanstalten te maken om naar voren te stappen, en ik klem mijn kaken op elkaar. Er is slechts één gedachte die door mijn hoofd wervelt. Val niet op. Wees Dauntless, niet Divergent, en je zal je er doorheen slaan. Ik adem diep in, en werp nogmaals een blik op Eric. Zijn ogen gleden over de groep, en mijn oog voor detail herkent wat hij doet, wat hij van plan is. Bestuderen. Selecteren. Elimineren. Hoeveel van deze mensen zullen bij ons blijven? Hoeveel zullen vermoord worden?
    Een steek ging door me heen. Mijn vader. Hij is bestudeerd, geselecteerd en geëlimineerd. Dat zal mij niet overkomen.
    Ik kijk om me heen. Er is slechts één gezicht dat ik wel herken, en dat is het gezicht van Milena Athena Reylin. Mijn voormalige mede-Erudite, mijn voormalig klasgenoot. Ik maak geen aanstalten tot contact leggen. Dit is niet het goede moment, heb ik het gevoel. Elke vorm van beweging zal opvallen, en Eric kijkt nog steeds.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 12:31 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    MILENA 'MILA' ATHENA REYLIN
    Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

    •



    •

    Voorzichtig laat ik mijn hand over de zoom van mijn helderblauwe blouse glijden, waar er zich – net aan mijn elleboog – een donkerrode bloedvlek aan het verspreiden is. De sprong uit de trein is mijn tweede succes geweest – na met enige moeite op de wagon geklommen te zijn – waardoor de stekende pijn in mijn enkel en de prikkende schaafwonden op mijn handen en armen die mijn foute landing veroorzaakt hadden, bijna miniem lijken tegenover de adrenaline en de moed die ik op dit moment voel. De zekerheid van mijn keuze is echter voor even aan het wankelen gezet, nu Eric – die op z’n minst gezegd intimiderend is – voor ons staat, waardoor ook de subtiele glimlach die zich om mijn lippen gevormd had, als sneeuw voor de zon verdwijnt. “Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis.” Zijn stem dringt door mijn huid. Hoor je hier niet thuis.

    Nog geen uur geleden had ik de keuze gemaakt mijn Erudite-bestaan – en daarbij mijn familie – achter te laten, een weloverwogen keuze die al jarenlang in mijn gedachten speelde. Maar nu wordt van ons gevraagd ons van een tientallen meters hoog gebouw te lanceren? Er moet iets aan de bodem zijn, dat is de enige logische verklaring. Er is geen logica in ons naar onze dood te laten springen, niet? Ietwat onzeker ontwijk ik Eric’s doordringende ogen, die ieder van ons in zich op lijken te nemen. Ik voel me walgelijk, alleen al bij het idee dat hij naar me kijkt. Maar vooral wil ik voorkomen dat ik de eerste zal zijn die springt – die moed ontbreekt me, omdat ik niet weet wat er zich aan de bodem bevindt. Plots besef ik waar ik voor gekozen heb. Wij, Erudieten - Nee, je hoort niet meer bij Erudite, Milena – mijn familie, Erudieten, leven met zekerheden, feiten en zo ben ook ik opgevoed. Echter met mijn keuze voor Dauntless, heb ik besloten me in het onzekere te storten – het spannende waar ik al heel mijn leven lang naar uitkijk.

    Enkele seconden laat ik mijn hand op de bloedvlek rusten en kijk hoe mijn vingers een lichtrode schijn kleuren. De pijn wordt steeds meer aanwezig, maar ik probeer hem te negeren. Het hoort erbij, zeg ik mezelf in gedachten. Voor de eerste keer laat ik mezelf toe mijn mede-initiates te bekijken - te observeren - waarbij mijn blik meteen getrokken wordt naar Rhozali Ainsworth, wiens naam bij me blijven hangen was omdat er zelden iemand van Amity naar Dauntless transfereert. Dan trekt Quintelia plots mijn aandacht - mijn voormalige klasgenoot - waardoor ik me al iets meer op mijn gemak gevoel. Het was me een grote verrassing geweest toen ze voor Dauntless koos, maar nu ben ik dankbaar dat ik niet alleen tussen volslagen vreemden sta. Stilletjes ga ik naast haar staan, mijn hand nog steeds op de schaafwonde gedrukt, en richt mijn blik weer naar voren - afwachtend op de eerste springer.


    A girl who wonders.

    MT


    Thank you for the tragedy, I need it for my art.

    | Mijn topics. Ik heb mijn post al af, maar gezien Ro als laatste springt kun je me wellicht een seintje geven als het zover is, Mirt? Ik ben nu aan het werk, maar kan hem in de pauze even snel sturen dan. |


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    || MT. ||

    •Raven Tyllaster•
    || Dauntless born initiate - Divergent - Divergent aanhanger ||



    Adrenaline giert door mijn lichaam als ik van de trein afspring. Niet dat het iets nieuws is. Als je opgroeit in Dauntless weet je hoe het werkt en waar je de adrenaline kan vinden. Maar toch geeft het een bepaalde kick. Ik weet hoe de fasen van initation gaan en dus dat Dauntless born zijn geen garantie is om hoog in de rankingen te komen. Ik land op de stenen en mijn huid voelt warm en ziet er gekrast uit. Ik sta zo snel mogelijk op en lach tegen mezelf. Dit is pas het begin en het is nu al geweldig.
          Ik kijk om me heen naar de andere initiates en herken de meeste Dauntless born, ik zie hier een daar wat faction switchers van Erudite en Amity. Eén van de Dauntless leiders, Eric wenkt ons naar de rand van het gebouw. Ik ben nieuwsgierig maar ook een beetje onzeker. Ik weet niet wat er van ons verwacht wordt, ik weet wel dat Eric constant naar de Divergent zoekt. Ik weet dat ik Divergent ben.
          'Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie - Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis.' Springen, we moeten springen. Ik durft best te springen denk ik.
    Ik scan de groep initiates en zie de angst op enkele gezichten, zowel Daunless born als faction switchers staan hier en op dit moment zijn we allemaal precies hetzelfde. Nieuw, onwetend en sucpicious. We weten dat we gekozen hebben voor de wreedste factie. Dautnless of factionless. Divergent of dood. Het is nu geen keuze meer, je moet leren overleven.
          Mijn ogen richten zich weer op Eric, zijn ogen lijken iedereen even één moment heel diep aan te kijken. Net alsof hij je achtergrond leest, alsof hij meteen ziet wie je bent en waar je vandaan komt. Als zijn ogen op mijn blijven rusten slik ik. Gedraag je, Raven, denk ik. Hij kijkt weg en ik tuur naar de rand van het gebouw. Wie zal er als eerste springen? Wat is er beneden?
    Ik zet mijn angst opzij en laat het totaal overnemen door nieuwsgierigheid en stap nog iets dichter naar de rand. Ik kijk naar beneden en het enige wat ik zie is een zwart gat. Onwillekeurig huiver ik maar ik weet dat ik zal springen maar niet als eerste. Stel dat het een valstrik is?
          Te veel Erudite Raven.

    Dauntless doen dat niet. Je springt omdat het dapper is, omdat het moet.

    Ik stap terug van de rand en vestig mijn ogen op de eerste springer.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 12:10 ]


    Thank you for the tragedy, I need it for my art.

    Kai Iver      Dauntless born      First Jumper
    Met gemak spring ik van de trein. Ik beland met beide voeten op de grond en moet maar één stap opzij zetten om mijn evenwicht te bewaren. Er springen meerdere Onverschrokken-aspiranten uit de trein, maar ook overstappers. Met een ietwat arrogante blik kijk ik opzij naar de in het rood en blauw geklede figuren. Aan Eric had ik al eens kunnen zien dat hij overstappers in het begin zwakkelingen vond, en daar was ik het helemaal mee eens. Toch kon ik me ergens bedenken hoe verschrikkelijk het moet zijn om de keuze te maken om je familie en vrienden achter te laten.
    "Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis." zegt Eric zodra we in een halve cirkel om hem heen staan. In zijn aanwezigheid voel ik me altijd grootser - belangrijker.
    Ik laat mijn blik langs de groep glijden en bestudeer iedereen wat aandachtiger dan ik tot nu toe had gedaan. Een aantal ken ik van gezicht - de in Onverschrokkenheid geboren aspiranten. Anderen zien er uit alsof ze net in een grote bak verf zijn gevallen en weer anderen doen me denken aan de leraren en leraressen op school.
    Als ik iedereen voor zover mogelijk in me opgenomen heb, doe ik een stap naar voren. Mijn hart gaat steeds sneller kloppen als ik mezelf van het gebouw af zie springen, maar al snel giert de adrenaline door mijn hele lichaam.
    'Ik ga wel,' zeg ik zo nonchalant mogelijk, ik deed mijn best om een indruk te maken op Eric. Met nog net zo'n nonchalante houding loop ik richting de rand van het dak. Ik klim op de verhoging en ga met mijn hakken op het randje staan. Een diepe zucht en daarna de wind die hard in mijn gezicht blaast als ik een stap naar voren doe. Voor mijn gevoel duurt het een eeuwigheid voor ik met een klap op het net - dat eerder nog verborgen was - val. Er flitsen wat beelden door mijn gedachten heen waarin ik het misvormde lichaam van mijn vader zag nadat hij in de Kolk was gevallen, maar die verdwijnen zodra ik ruw van het net af word getrokken.
    Met grote ogen en een enthousiaste glimlach op mijn mond kijk ik degene die me van het net af trok aan. Hij vraagt me wat mijn naam is en ik zeg vol trots dat mijn naam Kai is - first jumper.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 13:43 ]

    Quintelia "Quinn" Heather Williams.
    Initiate, 16 · Faction Switcher, Erudite · Eric-aanhanger · Divergent


    'Ik ga wel,' hoor ik nonchalant. Het is een mannelijke, Dauntless-born initiate. Al zijn bewegingen zijn nonchalant, en ik zie wat hij doet. Hij wil indruk maken op Eric. Hij loopt nonchalant, klimt nonchalant, en dan zie ik een signaal van twijfel. Een zucht. Ondanks dat ik nu Dauntless ben kan ik het niet helpen te blijven analiseren en categoriseren. Hij ziet duidelijk op tegen Eric. Hij stapt naar voren, en hij is weg. Eric kijkt voldaan. 'Dauntless born. Viel te verwachten. Wie nu?' Ik glimlach kleintjes. Ik verwachtte het ook. Dauntless born initiates zijn het gevaar bekend. Eric's ogen glijden over de groep, afwachtend.
    Ik stap naar voren. Mijn beurt. Ik kijk Eric recht aan voor een paar seconden, en hij staart terug. Heldere blauwgroene ogen tegenover doffe donkerblauwe. 'Ik ga,' zeg ik, en vervolgens sla ik mijn ogen neer, om te kijken naar wat beneden is. Het enige wat ik zie is een groot, zwart gat, waar de vorige waarschijnlijk veilig in terecht is gekomen. Adrenaline raast door me heen, en ik klim voorzichtig op de rand. Ik voel de blik van de groep in mijn rug branden. 'Waar wacht je op?' klinkt de harde stem van Eric. Ik kijk hem aan en waag een vernietigende blik. Blijkbaar verrast dat hem, want hij is stil. Ik trek mijn donkerblauwe shirt recht, haal diep adem, en ik spring.
    Ik had gelijk over het gevoel. Ik vlieg. Ik spreid mijn armen, en houd me stil. Sommigen zullen gillen. Sommigen zullen met hun armen maaien. Maar ik houd me stil, armen gespreid, alsof ik echt vlieg. Algauw val ik door het zwarte gat, en ik voel een klap van huid tegen touw. Het doet geen pijn, maar na de zachte, koele lucht komt het wel aan. Ik zucht gelukzalig. Dat was geweldig. Eigenlijk wil ik blijven liggen, net zolang tot ik niet meer kan. Maar ik rol naar de zijkant, waar een jongeman staat. Hij heeft een vriendelijk gezicht, en ik glimlach. Ik voel de drang om mijn gevoel te delen. 'Dat was geweldig.' Dat ik het gevoel had vrij te zijn voor het eerst in jaren, hou ik nog even voor me. Ik ken hem niet, en weet dus niet of ik hem kan vertrouwen. Als hij bij Eric hoort, kan elke opmerking gevaarlijk zijn.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 13:56 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Ameya Elizabeth Chase.
    | Dauntless Born Initiate - Divergent - Divergent aanhanger |




    Ik haal met gemak het dak en maak een koprol, waarna ik op beide voeten terecht kom. Grijnzend loop ik met de anderen mee. Mijn blik glijdt over het dak. Verscheidene mensen blokkeren het uitzicht – de meesten hebben zwarte kleding aan, maar ook blauw, rood en geel. De ceremonie net was vreselijk. Ik wist niet wat ik moest kiezen dus heb ik maar voor Dauntless gekozen, ik ben hier immers geboren. Mijn zus en broer zijn allebei over gestapt naar Erudite. Van mijn zus had ik het wel verwacht, ze was altijd al een buitenstaander geweest, net zoals ik, maar bij haar was het overduidelijk. Van mijn broer had ik het totaal niet verwacht. Hij was altijd de beste van ons drieën en mijn zus was de slimste. Nu ben alleen ik nog over. Alleen, zonder zus of broer: factie boven bloed.

    "Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis." Zijn snerpende stem suist mijn gehoorgangen in en er verschijnt kippenvel op mijn arm. Mijn hart gaat iets sneller kloppen, van de adrenaline en haat, de haat die ik voor Eric voel.

    'Ik ga wel,' klinkt het. De stem van Kai om precies te zijn. Ik ken hem wel maar niet echt goed. Ik ken hem alleen omdat we in dezelfde factie zitten. Hij gaat op de rand van het dak staan en het duurt een paar seconde voordat hij springt. Grijnzend kijk ik naar de plek waar hij zojuist nog stond. Ik had al wel verwacht dat een Dauntless Born als eerste ging springen. Daarna is het de beurt aan een meisje van Erudite. Ik bijt op mijn lip. Ik ga ook zo. Ze bijt Eric van zich af waardoor hij wat stiller wordt – maar dat kan ze beter niet doen. Hier gaat ze voor boeten, dat weet ik zeker.
    Na dat het meisje van haar plek is verdwenen doe ik een stap naar voren. Met gemak hijs ik mezelf op de rand. Ik kijk naar beneden en houd mijn adem in. De wind snijdt in mijn gezicht en zonder te aarzelen spring ik.
    Al het lucht verdwijnt uit mijn longen als ik op het net terecht kom. Ik hap even naar adem, maar zodra mijn longen weer gevult zijn met lucht grijns ik. Dat was geweldig. Ik rol uit het net. Er staat een jongen om te helpen maar ik hoef zijn hulp niet.
    'Ameya. Derde.'

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 14:41 ]

    MILENA 'MILA' ATHENA REYLIN
    Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

    •


    •

    Ik frons mijn wenkbrauwen lichtelijk bij het horen van die drie simpele woorden, waarbij de jongen – wiens naam ik niet ken – voor eeuwig zijn titel als ‘First Jumper’ heeft vastgelegd. ‘Ik ga wel.’ Het lijkt hem bijna natuurlijk af te gaan, alsof de moed hem verveelt, al verraadt zijn diepe zucht meer dan zijn woorden. Alsnog bewonder ik hem, al zou het me niet moeten verbazen - hij is immers een Dauntless-born. Tot op de dag van vandaag is hij opgevoed om onbevreesd te zijn – althans, dat denk ik. Wanneer hij springt, sluit ik mijn ogen – alsof ik wil luisteren of ik zijn botten hoor breken op het harde cement, of of ik een plons in diep water hoor. Maar geen van beide geluiden volgen. Wat is er in hemelsnaam in die put?

    Wat me werkelijk verbaast, is wat erna gebeurt – Quintelia, de enige persoon die me bekend is op deze vreemde plek, loopt als tweede naar de rand. Langs een kant wil ik haar tegenhouden – haar zeggen dat er geen zekerheid is over wat er zich daar beneden bevindt – maar wanneer ze springt, hou ik mijn ogen open en voel ik me langs een kant trots. Iemand van Erudite, tweede springer. Voor enkele seconden laat ik mezelf toe een kleine glimlach om mijn lippen te laten vormen, tot ik een andere Dauntless-born – haar naam is Amaye, geloof ik – op de rand zie klimmen en zonder enige aarzeling naar beneden zie springen. Niemand zou ooit tegenspreken dat ze bij deze factie behoort, in tegenstelling tot mezelf.

    Ik kan niet wachten tot ik laatste ben, vertel ik mezelf in gedachten en kijk even om me heen. Dit is het moment een goede indruk te maken, te laten zien – te bewijzen - dat ik hier werkelijk thuishoor - al ontbreekt me de fysieke kracht die de Dauntless hebben, al is hun moed nog geen gewoonte voor me. Iets onzeker dwing ik mezelf naar de rand te lopen en klim er – in mijn ogen – te onhandig op, aangezien ik mijn handen eerst om de stenen verhoging klem. Daarna ga ik staan en kijk naar beneden, diep in de duisternis van de put die onder me ligt. “Iets zal je opvangen.”, fluister ik mezelf toe, “Het is feit, al weet je niet wat. Iets zal je opvangen. Je hoort hier.” Voor een seconde laat ik mezelf toe Eric’s ongeduldige blik te bekijken, maar al snel wend ik de mijne weer naar voren. 3, 2, 1, Nu. Ik laat mezelf vallen – en voor enkele seconden, lijk ik te zweven en laat een gil van plezier tussen mijn lippen ontsnappen.

    Hard kom ik op het net neer, waardoor het alle lucht uit mijn longen slaat en ik even naar adem moet happen. Een net, natuurlijk. Ik kan het niet laten even te glimlachen en laat de sterke handen – van wie ik niet weet aan wie ze toebehoren – me van het net halen, wetende dat het er belachelijk uit zou zien als ik het zelf zou proberen. ‘Naam?’, vraagt de – zeker niet onaantrekkelijke – jongeman voor me – maar voor ik het zelf besef, klem ik mijn lippen op elkaar. Vreemden hoeven mijn naam niet te weten, wil ik hem zeggen, maar ik hou het bij stilzwijgen. Ik wil hem geen kennis geven – het is immers het enige wat mijn oude factie nodig had om anderen te manipuleren – daarom zet ik, met een ietwat verontschuldigende blik, een stap opzij om langs hem te stappen en me bij de anderen te voegen.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 14:36 ]


    A girl who wonders.

    Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
    Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
    •• • ••


    Alhoewel enkele mompelende geluiden op de achtergrond – hoogstwaarschijnlijk Belle en Farrah – mijn gedachten bereiken, besluit ik er voor geen enkele seconde aandacht aan te besteden. Slechts vijf seconden geleden was een zwarte, minuscule gedaante in mijn zicht verschenen – welke op dit moment op de rand van het dak stond en al zijn of haar moed bij elkaar sprokkelde om de sprong daadwerkelijk uit te voeren.
    Wanneer de gedaante slechts enkele seconden als een baksteen naar beneden glijdt en vervolgens met een schommelde beweging in het net terecht komt – worden mijn gedachten bevestigd dat het een Dauntless–born initiate is, mannelijk.
          Met een lage, maar enthousiaste stem vraag ik vervolgens zijn naam – welke Kai blijkt te zijn. Alsof het publiek van de voorgaande jaren om het platform staat geschaard, schal ik zijn naam en opeenvolgend de beroemde titel "first jumper" door de ruimte – waarop slechts Belle en Farrah klappen. Het simpele gegeven dat Eric de regels had aangepast drongen niet meer door tot mijn gedachten; deze jongeren verdienden een grootste entree in de Dauntless–factie en het kon me niets schelen als ik de enige persoon was die ze dat zou gaan geven.
    Nadat ik Kai heb verwelkomd in Dauntless, maak ik enkele geautomatiseerde bewegingen met mijn handen – waarmee ik hem laat weten dat hij naar beneden kan klimmen en vervolgens bij de twee trainsters te gaan staan. Wanneer hij eenmaal uit mijn zicht is verdwenen, wordt mijn aandacht naar de gelukzalige zucht getrokken welke afkomstig is van de volgende springer.
          'Dat was geweldig.'
    Geheel automatisch schieten mijn wenkbrauwen de hoogte in – enkel en alleen door het simpele gegeven dat de tweede springer geen Dauntless–born initiate is, maar een overstapper vanuit mijn oude factie Erudite. Wanneer ik mijn handen rondom haar schouders plaats om haar enigzins gebalanceerd op het platform te laten staan, kan ik het niet laten om een grote glimlach over mijn gezicht te laten glijden – als reactie op haar simpele statement over de sprong. Eric heeft ons geheel afgeraden om "persoonlijk" te worden met de initiates, maar het deed met altijd goed om te zien dat de initiates van de sprong hebben genoten.
    Wanneer ik in de gaten heb dat ik haar naam niet weet – vraag ik deze, ontvang mijn antwoord en laat hem vervolgens eveneens door de ruimte schallen. Grijnzend door het simpele gegeven dat de tweede springen een oud–Erudiet is, wijs ik haar eveneens de weg naar beneden en draai me vervolgens om naar het net om de volgende springer te woord te staan.
          'Ameya – derde springer.' Met een simpele knik begeleid ik haar naar de plaats onder het platform, waar de andere twee springers zich inmiddels eveneens hebben gestationeerd.
    Wanneer ik een grijnzend besef dat ik de eerste gil van vandaag hoor – en tot mijn vreugde geen gil van angst maar een gil van plezier – richt ik me opnieuw snel naar het net, waar ik voor het tweede maal een persoon in blauwe kleding vanaf pluk; Erudite heeft verliezen geleden vandaag.
          'Naam?' Alhoewel ik tracht mijn stem professioneel te houden – weet ik dat ik er hoogstwaarschijnlijk als een idioot uit zie. Mijn mondhoeken staan continu omhoog gericht in een brede glimlach, het deed me goed om te zien dat er al twee personen uit mijn oude factie hadden gekozen voor mijn nieuwe factie.
    Echter, wanneer het meisje – dat me niet bekend voor kwam – haar mond gesloten houdt en vervolgens met opeengeklemde lippen langs mee heen stapt voel ik een lichte geïrriteerdheid in mijn buik ontstaan. Met een simpele beweging laat ik mijn vingers knakken en richt ik me opnieuw op het net – wanneer ze haar naam niet zou willen vertellen, betekende dat alleen maar dat ik haar een bijnaam zou mogen gaan geven ; die niet altijd even charmant waren. Daarnaast. . . had ik altijd een doelwit nodig om mijn werp– en schietkunsten te demonstreren.


    | Mijn posts zijn misschien wat langer en er komt veel herhaling in voor – maar dat is nu enkel om de springers op te vangen (: |


    •