• D A U N T L E S S
    •• • ••
    We believe that cowardice is to blame for the world’s injustices.
    We believe that peace is hard – won and that sometimes it is necessary to fight for peace.



    ––––––––––

    Binnen in de wereld van Divergent (© Veronica Roth) maken jongeren op zestien – jarige leeftijd een levensbepalende keuze ; de keuze in welke van de vijf verschillende facties zij thuis behoren.

    Dauntless is een van de voorgaande facties – welke is toegewijd aan moed, dapperheid en onverschrokkenheid. De oprichters van de factie beschuldigden de emoties angst en lafheid voor het starten van de vele problemen waarmee de samenleving de afgelopen decennia heeft moeten kampen – wat zij willen bevechten door het voorbereiden van de leden op het controleren van angst.

    Echter, is Dauntless voorbereid op de komst van de personen welke Divergent zijn – welke niet behoren tot slechts een bepaalde factie? Zijn zij bereid deze personen te elimineren – of zijn zij er bewust van dat deze personen juist hulp kunnen bieden?


          • V E R H A A L
    Eric – een van de meest gevreesde Dauntless leiders, zal zijn walging jegens de personen welke Divergent zijn nooit onder stoelen of banken steken. Naar zijn mening dient iedere personen welke Divergent is uitgeroeid te worden, waardoor zij geen bedreiging meer zullen vormen voor de gehele samenleving.
    Echter, binnen de afgelopen jaren zijn vele van zijn " aanhangers " bekeerd – hebben hun gedachtengang om laten draaien en staan volledig achter de personen welke Divergent zijn. Verschillende personen hebben hierdoor de dood gevonden, waardoor de overgebleven groep een kleine vorm van verzet is geworden – met als enige doel het redden van de soort van de Divergent.
    Inmiddels is de groep van verzet steeds groter en groter geworden – zijn er zelfs geruchten dat deze groep af willen rekenen met Eric en de gehele Dauntless factie naar eigen hand willen plaatsen. Echter, Eric en zijn overgebleven aanhangers zullen zich nooit of te nimmer genadeloos stellen zonder een gevecht – zal de groep van verzet het met nieuwe ingewijden voor elkaar krijgen om Eric van zijn troon te stoten en hiermee een grote massamoord op de Divergent voorkomen?


          • R O L L E N
          Rollen – story

          • Trainers
          Eric – aanhangers
    – Eric, grotendeels gespeeld door Stiff

          Divergent – aanhangers
    – Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe' • Paracosm
    – Farrah Izabela Griffin • Natsukashii
    – Isabelle Amethyst Cunningham, 'Belle' • Elvithien, Divergent


          • Initiates – DB
          Eric – aanhangers
    – Casper Jacobus Davidson, 'Cas' • Dhvani
    – Jonathan Drew Mason, 'Drew' • Celebration

          Divergent – aanhangers
    – Raven Tyllaster • Dothrakiae, Divergent
    – Ameya Elizabeth Chase • Sempra, Divergent
    – Edith Margot Captes, 'Leena' • Lacville


          • Initiates – FS
          Eric – aanhangers
    – Quintelia Heather Williams, 'Quinn' • Initiate, Divergent

          Divergent – aanhangers
    – Milena Athena Reylin, 'Mila' • Misao
    – Rhozali Eunice Ainsworth, 'Ro' • Raging, Divergent


          • R E G E L S
    Algemeen
          – Alleen ik (Mirte, Stiff) opent de nieuwe topics.
          – Username veranderingen worden doorgegeven binnen het praattopic/rollentopic.
          – Men gedraagt zich respectvol jegens andere personen binnen de RPG, zo niet – volgt een ban binnen de RPG.
          – Deze RPG is geen sneltrein, daarom wordt er rekening gehouden met elkaar.

    RPG
          – Per post worden er minimaal driehonderd woorden geschreven.
          – Binnen in de post wordt gelet op spelfouten en verdere grammatica.
          – Men gaat geen andere personages besturen/vermoorden/etc. in een eigen post – dit gebeurt alleen in duidelijk overleg.

    Voorkomend dat het een sneltrein gaat worden – moeten er twee posts tussen je eigen posts staan.

          • B E G I N

    Met gebalde vuisten in de lucht gestoken en onder het geluid van verschillende joelende geluiden – zijn de kersverse initiates van Dauntless zojuist op het harde grind terecht gekomen – al dan niet vallend en haperend – wat het gehele dak van de initiate ingang bedekt. Alhoewel het grootste gedeelte van de initiates geboren en getogen Dauntless' blijken, zijn er enkele factionswitchers vanuit Amity en Erudite te onderscheiden – uitstaand door de rode, gele en blauwe kledij.
          Wanneer eveneens de factionswitchers de grote grijnzen en glimlachen op de gezichten hebben laten verschijnen, wordt het enthousiasme enigzins getemperd door de verschijning van Eric – welke met een kille, harde blik op de rand van het dak staat te balanceren alsof hij met een stoeprand te maken heeft. Scannend laat hij zijn ogen over de initiates glijden – waarbij zijn gedachten voor enkele seconden naar de vraag "zouden er Divergents tussen zitten" schiet, maar hij uiteindelijk een korte mededeling over zijn lippen laat rollen.
    "Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis."


    De eerste en laatste springers zijn al bepaald – deze personen hebben een PB ontvangen.


    ––––––––––
    R O L L E N T O P I C •• • •• P R A A T T O P I C

    [ bericht aangepast op 24 april 2014 - 21:03 ]


    •

    Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
    Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
    •• • ••


    'Ik ben ook echt zo angstaanjagend. Het is mijn levensdoel om bij zo veel mogelijk initiates in het angstlandschap te verschijnen.'
                Grinnikend schud ik mijn hoofd voor enkele malen heen en weer – wetend dat hoogstwaarschijnlijk geen enkele initiate in de gehele ruimte de emotie angst zou tonen voor mijn Goldilocks. Echter, ik moest vermelden dat geen enkele initiate in de gehele ruimte een idee had van de andere zijde van haar – een waarvoor ze beter konden schuilen, aangezien dit een geheel andere zijde van haar was.
                'Ik ook – je zou haast gaan denken dat ze van te voren al stiekem geoefend hebben, al weet ik niet hoe je dat ook zou kunnen doen zonder betrapt te worden. Of ze lijken gewoon goed doordat ik aan het begin ontzettend bagger was. En nee – je hoeft niet te ontkennen dat ik aan het begin bagger was.'
                Alhoewel ik mijn mond al enigszins had geopend om tegen haar woorden over haar prestaties in te gaan – word ik tegen gehouden door het gegeven dat Farrah haar hand door mijn haren laat gaan, waardoor ze hoogstwaarschijnlijk nog warriger geraken dan ze normaliter gesproken al zijn. Wetend dat ik er op dit moment hoogstwaarschijnlijk helemaal niets meer mee kon beginnen, haal ik er geheel onwillekeurig een hand doorheen – terwijl ik mijn blik grijnzend gericht houd op Farrah, welke zich inmiddels richting de Amity–transfer begeeft. Wanneer ik haar vervolgens de handen van het meisje zie verbinden, voel ik een lichte glimlach rondom mijn mondhoeken verschijnen – dit was de kant van Farrah die ik het meeste mocht.
                'Gaan er eigenlijk nog steeds even veel mensen door, of is dat ook veranderd?'
                Inmiddels heb ik mijn wenkbrauwen in een diepe frons staan – waarnaast de woorden van Farrah voor geen moment tot mijn gedachten door schijnen te dringen. Mijn concentratie was namelijk in zijn geheel opgenomen door twee Dauntless–born initiates, welke op een zeer onrespectvolle manier over Farrah hadden staan praten alsof niemand ze op dat moment kon horen. Enkele woorden als "moeder" en "hittepetit" hadden mijn oren weten te bereiken – waardoor ik direct een vlammende woede binnen in mezelf voel ontstaan.
    Alhoewel het enkel en alleen mijn instincten zijn – welke ik met geen enkele mogelijkheid tegen zou kunnen houden – voel ik voor een kort moment spijt door mijn lichaam vloeien wanneer ik een van mijn werpmessen uit mijn hand laat schieten. Grijnzend zie ik echter toe hoe het haar van Ameya voor enkele seconden in beweging wordt gebracht wanneer hij rakelings langs haar oor suist, om vervolgens in het midden van de schietschijf van de initiate Cas te verdwijnen.
                'Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog.'
                Met mijn kaken ferm op elkaar geklemd ga ik naast Cas staan – waarbij ik een van mijn messensets in mijn handen heen en weer laat tollen. Wetend dat Ameya en Raven geen enkel moment zouden weigeren – wanneer ze in ieder geval hun verstand zouden gebruiken – laat ik mijn waarschuwing alvast naar buiten komen, waarbij ik mijn stem verhef zodat iedere initiate in de ruimte het zou kunnen horen.
    'Gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen. Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainers en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltante's niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon.'
                Mijn ogen vernauwen zich ietwat wanneer ik in een nonchalante houding blijf staan en mijn rechterarm naar achteren trek om een van mijn messen te werpen – wetend dat ik de speciale "werp–houding" niet aan hoef te nemen. Zowel Ameya als Raven gaan allebei drie messen ontvangen, op zeer uitgekiemde plekken. Inmiddels had ik al gezien dat ik een pluk haar van Ameya – millimeters vanaf haar nek – af zou kunnen snijden met een van mijn messen. Daarnaast had ik opgemerkt dat ik een van mijn messen in de losse stof van Raven's broek kon gooien, precies bij zijn kruis.
    Met een grote grijns merk ik op dat ik mijn baan geweldig vind, waarna ik het eerste mes uit mijn hand naar voren laat schieten.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2014 - 10:40 ]


    •

    Jonathan Drew Mason, 'Drew"
    Initiate, 16 – Dauntless born – Eric aanhanger
    •• • ••



    Zonder op de andere initiates te letten train ik rustig door. Ik weet dat waarschijnlijk elke beweging van mij wordt gevolgd en dat is een extra reden voor mij om mijn best te doen. Ik mag niet falen, ik moet dit kunnen. Ik ben in Dauntless geboren, de anderen verwachten dat ik in elk geval niet de slechtste ben. En mijn ouders zouden me nooit meer willen aankijken als ik ergens onderaan de lijst sta.
    Ik probeer zo geconcentreerd mogelijk op het doelwit te richten. Het mes voelt nog een beetje onwennig aan in mijn hand, maar ik ben niet van plan dat aan anderen te laten zien. Met veel kracht gooi ik het mes op het doelwit af. Het kaatst tegen het middelpunt aan, maar blijft niet steken. Niet tevreden kijk ik hoe het mes op de grond valt en zuchtend ga ik weer verder. Oké, het is niet heel slecht, zeker niet als je het vergelijkt met andere initiates, maar het is nog steeds niet hoe het moet zijn. Hoe mijn ouders vinden hoe het moet zijn.
    Ik schudt even met mijn hoofd om alle irritante gedachten en zorgen over mijn ouders weg te krijgen. Ik wil niet aan mijn ouders denken. Zij bepalen mijn leven niet meer. Ik maak mijn eigen keuzes. Maar diep in mijn hart weet ik dat ik altijd achtervolgt zal worden door de mening van mijn ouders.
    Dan schalt plotseling Gabe's stem door de trainingsruimte. Van schrik laat ik één van de messen bijna vallen. Maar Gabe heeft het niet tegen mij.
    'Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog.'
    Verbaasd kijk ik hoe Gabe mijn twee mede-initiates op hun plaats zet en met een nonchalante houding een mes in de aanslag houdt om op ze te richten. Eindelijk wat actie. Ik blijf nieuwsgierig staan kijken om te zien hoe Ameya en Raven zullen reageren als de messen op hun afvliegen. Ze zijn niet echt mijn vrienden, dus kan het me ook niet veel schelen. Maar toch ben ik best wel bang voor wat er gaat gebeuren. Zou Gabe het echt riskeren om initiates te verliezen? Kan het hem nou echt niks schelen wat er met ons gebeurd?


    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

    Farrah Izabela Griffin
    Trainster ¤ Candor born ¤ Divergent aanhanger



          Gabe lijkt geen enkel woord te horen van wat ik zeg, maar houdt zijn blik op twee van de initiates, die ik net berispte, gericht, waardoor er een lichte frons op mijn gezicht verschijnt. Wat hebben ze nu gedaan? Mijn mond valt een stukje open wanneer Gabe zonder waarschuwing één van zijn werpmessen uit zijn hand laat schieten, die vlak langs Ameya vliegt en natuurlijk het midden van de roos raakt. Hoe kan het ook anders.
          'Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog.' De frons op mijn gezicht word groter, terwijl ik toekijk hoe Gabe met elkaar geklemde kaken naar Cas gaat staan. Ik wil net vragen wat er aan de hand is, als hij verder praat. 'Gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen. Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainers en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltante's niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon.' De frons verschijnt van mijn gezicht en mijn ogen vernauwen zich iets. Het is niet lastig om te raden waar ze het over hadden, aangezien ik ze net nog ergens op aansprak. Verdomde Dauntless born initiates ook. Dit is precies de reden waarom ik liever de faction switchers train, die zijn een stuk minder arrogant en vol van zichzelf. Ik zou eigenlijk geen voorkeur mogen hebben, maar ik hoop stiekem dat een niet-Dauntless born op de eerste plek eindigt. Het liefst ook op de tweede en derde, dat zal de Dauntless born initiates wel een toontje lager laten zingen, al zijn ze natuurlijk niet allemaal zo. Dat hoop ik tenminste. Ik ben in elk geval niet van plan die twee nog aanwijzingen te geven of ze te helpen. Als ik daarmee in de problemen kom bij Eric, dat moet dan maar.
          Gabe laat net het eerste mes uit zijn hand schieten, wanneer iemand uit op mijn schouder tikt. ‘Farrah? Zou je misschien even willen mee lopen?’ vraagt Ro. Ze kijkt kort naar Gabe en lijkt hierna nogal in gedachten verzonken te raken. Ik kijk nog even vluchtig naar Gabe, om vervolgens mijn aandacht op het jonge meisje voor me te richten. 'Natuurlijk.'
          Ik loop mee met Ro, tot we buitengehoorafstand van andere initiates zijn, wat niet er lastig is aangezien de meeste naar het schouwspel met Gabe en Ameya en Raven kijken. 'Wat kan ik voor je doen?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Quintelia 'Quinn' Heather Williams.
    Initiate - Erudite born - Divergent, Dauntless; Erudite; Abnegation.


    Na een minuut of vijf schrik ik op als ik een hand op mijn schouder voel. Ik knijp hard in het handvat van het mes, en kijk voorzichtig op. Het is Mila. Ze knijpt zacht in mijn schouder, en kijkt me dan meelevend aan. Dan pas komt het besef echt aan waar ik ben. Je bent in Dauntless. Meelevende blikken kunnen je op de bodem van de chasm laten belanden. Mila veegt mijn tranen weg, en ik sta op. Verdriet is een emotie waar ik me een enkele keer in mee heb kunnen laten slepen. En nu is die afgesloten. Ik werp een blik op de plek waar de naam van mijn vader gekerfd staat, een risico dat ik dan maar moet nemen. Ik glimlach lichtjes, dankbaar tegenover Mila. Ik adem diep in, en weer uit, en kijk vervolgens naar het mes in mijn hand. Het mes wat twee keer de roos heeft geraakt. Ik knijp weer in het lemmet, maar nu met een vastberaden blik in mijn ogen. Ik zal niet factieloos worden. Samen met Mila loop ik terug naar de trainingszaal, maar ik voel het niet meer voor messenwerpen. Maar ik wil het mes bij me houden. Ik besluit het voor nu gewoon mee te dragen - als het niet mag, wordt het wel afgenomen. Ik loop naar de bokszakken, het onderdeel dat nu zo goed als leeg is. Ik trek het vest dat ik over een strak, zwart hemdje heb aangetrokken uit, zodat ik mijn armen vrijer kan bewegen. Ik knijp mijn handen tot vuisten, en ga -volgens mij- in een vechthouding staan. Mijn vuist knalt tegen de zak op, maar ik doe het niet goed. Ik schud mijn hand uit om de fikse pijn die is ontstaan weg te krijgen. Maar ik ben vastberaden, dus ik doe het nogmaals. En nogmaals. Ik weet niet of ik het goed doe, maar het slaan geeft in ieder geval voldoening.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    • Edith "Leena" Margot Captes •
    Dauntless born, 16. Initiate - Divergent aanhanger



    Mijn ogen glijden door de trainingszaal. Om die twee voor de schietschijf maak ik me geen zorgen, die moeten maar leren hun mond te houden en als ze al willen roddelen over iemand, moeten ze er maar voor zorgen dat ze niet gehoord worden. Uiteindelijk belandt mijn blik op Drew. Ik ken hem al heel lang, hij is ook hier in Onverschrokkenheid opgegroeid en al zijn we nooit beste maatjes geweest, ik mag hem wel.
    Hij blijkt vrij goed te zijn in messen werpen - behalve dat zijn messen niet in het doel blijven steken. 'Ik wil niet de bemoeial uithangen en ik ben ook geen trainer, dus je bepaalt zelf maar of je me gelooft,' zeg ik tegen hem, 'maar je moet niet met je hele arm werpen. Je moet enkel met je onderarm werpen, als je met je hele arm werpt zit je er gegarandeerd naast - met wat geluk botst hij ertegen, zoals bij jou. Dat heeft Haeth me geleerd.' Ik weet dat hij Haeth kent. Iedereen kent Haeth. Hij organiseert heel veel uitstappen waarbij je de adrenaline in je lijf weer eens op stang jaagt - en hij fungeert als kuisvrouw in zijn vrije tijd. 'Zo, bedoel ik dan,' zeg ik, terwijl ik even demonstreer hoe het moet. Bij mijn blijft hij wel steken, maar weer in de tweede ring. 'Maar dan wel beter mikken, natuurlijk. Daar moet ik nog op oefenen.' Ik glimlach. Het herinnert me aan de ironische opmerkingen van Haeth toen hij me leerde kracht te steken achter mijn messen. 'Zo steek je er meer kracht achter, als je met je hele arm slingert lukt dat niet. Maar goed, zoals ik al zei: Ik ben geen trainer, dus als je een betere uitleg wilt, moet je het maar aan Gabe of Isabelle vragen. Of die andere trainster van wie ik de naam vergeten ben.'

    [Sorry als het feit dat ik zeg dat hij met zijn hele arm slingert godmodden is, maar ik moest iets te zeggen hebben en dit was het beste dat ik kon bedenken.]

    [ bericht aangepast op 27 april 2014 - 23:26 ]


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    MILENA 'BLUE' ATHENA REYLIN
    Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger
    •


    •

    De licht dankbare glimlach die ik op Quinn’s gelaat zie verschijnen stelt me ietwat gerust, waardoor ik ook weer ga staan. Ik voel me nog steeds meer dan ongemakkelijk in het omgaan met zulke emoties- maar wanneer ik de vastberaden blik in haar ogen zie, voelt het als een klein, persoonlijk succes. Ik loop met Quinn mee terug naar de trainingszaal, met een lichte angst dat onze afwezigheid niet ongemerkt voorbij gegaan is. Tot mijn verbazing is Farrah echter naar Gabe aan het kijken en is zijn aandacht enkel op enkele Dauntless-born gericht, die voor de doelwitten staan – Belle daarentegen heeft de rest van de zaal wel in de gaten, Gabe’s luide stem trekt echter mijn aandacht. 'Gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen. Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainsters en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltantes niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon.'

    Ik vraag me af wat ze gedaan hebben– of eerder, wat ze gezegd hebben om zo’n straf te verdienen. Subtiel probeer ik me wat aan de zijlijn te zetten en plaats me weer voor het laatste doelwit, al blijft mijn blik strak op het hele schouwspel gericht. Mijn hart klopt weer iets sneller, niet omdat ik bijzonder veel om Ameya of Raven geef – echter het idee dat ze door een mes doorboord zouden kunnen worden, baart me meer dan zorgen. Een deel van me weet natuurlijk wel dat de andere trainers het niet zouden laten gebeuren, als Gabe niet wist wat hij deed – zijn nonchalante houding daarin zou een geruststelling moeten zijn. Dat is het helaas niet. Even trek ik mijn blik weg van het messenwerpen, al neem ik – zonder mijn aandacht er echt bij te houden – een mes in handen en pruts ermee, terwijl ik naar de andere initiates kijk. Ro heeft zich naast Farrah gevoegd, Drew staat net als ik voor een doelwit, een meisje wiens naam ik niet ken staat bij hem en geeft hem advies, waar ik ook naar probeer te luisteren – tot ik links van me plots hoor hoe een mes met een hard geluid in het doelwit terecht komt.

    Holy. Hij deed het echt. Hij gooit de messen echt? Hoe is dit gewoon toegestaan? Ik wist dat de Dauntless een andere manier hebben om om te gaan met dingen, maar toch verbaast dit me meer dan zou moeten. In mijn gedachten slaakte ik een kleine gil – ik hoop niet luidop – en sla ik mijn hand voor mijn mond. Ik richt mijn blik kort naar mijn pols, waarbij het me even verbaast dat ik mijn blauwe horloge niet meer om heb – tot ik besef dat ik hem samen met mijn kledij in het vuur gegooid had. Het feit dat ik niet weet hoe laat het is, geeft me plots een zwaarder gevoel dat ik de hele dag al gehad heb - zelfs de tijd heb ik geen controle meer over, dat terwijl ik nu meer dan hoop dat de training snel voorbij is.

    [ bericht aangepast op 28 april 2014 - 15:54 ]


    A girl who wonders.

    Kan ik nog mee doen?


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Jonathan Drew Mason, 'Drew"
    Initiate, 16 – Dauntless born – Eric aanhanger
    •• • ••



    Plotseling haalt een stem mij uit mijn concentratie: 'Ik wil niet de bemoeial uithangen en ik ben ook geen trainer, dus je bepaalt zelf maar of je me gelooft,'
    Verbaasd kijk ik op en blijf voor een paar seconden naar Leena staren. Zij lijkt zich totaal geen zorgen te maken over de andere initiates, waar messen op afgevuurd worden. Rustig praat ze door, alsof het allemaal niet uitmaakt.
    'maar je moet niet met je hele arm werpen. Je moet enkel met je onderarm werpen, als je met je hele arm werpt zit je er gegarandeerd naast - met wat geluk botst hij ertegen, zoals bij jou. Dat heeft Haeth me geleerd.'
    Vertwijfeld kijk ik haar aan. Ik ben het niet gewend dat mensen me tips geven. Of commentaar geven. Zeker niet als het door een meisje gebeurt. Omdat ik niet goed weet hoe ik moet reageren, haal ik maar gewoon even mijn schouders op.
    'Ehm, bedankt.' antwoord ik zachtjes, hopend dat ik de aandacht van Gabe of één van de andere trainers niet op me vestig.
    'Zo, bedoel ik dan,' gaat Leena rustig verder met vrij luide stem, zich van geen kwaad bewust. Ze gaat voor mijn schietschijf staan en werpt één van de messen in de richting. Het mes blijft steken, het klopt dus wel wat ze zegt, maar het is niet in de roos.
    'Maar dan wel beter mikken, natuurlijk. Daar moet ik nog op oefenen.' Ze glimlacht vrolijk naar me en ik kan niets anders doen dan terug glimlachen, al weet ik eigenlijk niet waarover ik zou moeten lachen.
    'Zo steek je er meer kracht achter, als je met je hele arm slingert lukt dat niet. Maar goed, zoals ik al zei: Ik ben geen trainer, dus als je een betere uitleg wilt, moet je het maar aan Gabe of Isabelle vragen. Of die andere trainster van wie ik de naam vergeten ben.'
    'Nee, ik geloof je wel hoor.' zeg ik snel. 'Ik zal dan nu maar eens testen of het bij mij ook lukt.'
    Rustig neem ik één van de messen in mijn hand en steek mijn hand uit. Ik blijf een paar seconden stil staan, om te zien of ik wel goed op het bord richt. Dan laat ik het mes gaan, terwijl ik nog extra op mijn armbeweging let, zoals Leena net uitlegde. Het mes vliegt door de ruimte en blijft daarna steken in het bord. De allereerste keer dat één van mijn messen blijft steken. Mijn ouders kunnen trots op me zijn, ze moeten wel trots zijn.
    Dan herinner ik me dat Leena nog steeds naast me staat en naar me staat te kijken.
    'Bedankt, het werkt echt.' zeg ik vrolijk, nog steeds half verbaasd dat het me lukte.


    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

    •Raven Tyllaster• 


    || Dauntless born initiate - Divergent - Divergent aanhanger ||


     

    ~~~
     



          'Ze is onze instructeur, niet m'n moeder,’ antwoordt Ameya. Ik geef haar gelijk maar we hadden beter onze irritatie voor ons kunnen houden. Een kwade Gabe komt naar ons toegelopen. 'Dat kan niet veel goeds betekenen' fluister ik. 
          'Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog.' Ik kijk hem even kort aan maar gehoorzaam zonder te protesteren. Ik loop naar eem van de doelen em ga er mans voor staan. Ik kijk maar Gabe die naast Cas staat en merk dat de andere initates langzaam doorkrijgen dat er iets te zien valt. Ze verzamelen zich rondom Gabe. Sommigen fluisteren opgewonden anderen lijken eerder doodsbang. Wij zijn Dauntless born, Gabe gaat ons een lesje leren. Dat is niet alleen een waarschuwing voor ons, maar voor alle initates. 
          Gabe staat met zijn kaken op elkaar geklemd, zijn lichaam gespannen, hij dreigt, 'gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen. Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainers en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltante's niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon.' Ik grom onhoorbaar en bijt op mijn onderlip. Ik haal diep adem en voel de adrenaline door mijn lijf jagen. Vanuit mijn ooghoek zie ik Ameya maar uit haar gezicht kan ik weinig emotie halen. Gabe pakt zijn messen en gaat er alles behalve geconcentreerd voor staan. Zijn nonchalantie baart me geen zorgen, maar de blik in zijn ogen wel. Hij gaat er van genieten en ik merk dat hij precies weet waar we de messen gaan ontvangen. Ik besluit het niet erg te vinden, gooi dan, denk ik. 
    Het lijkt een eeuwigheid te duren voordst hij ook daadwerkelijk het eerste mes uit zijn hand laat glippen.
          Gabe gooit ik volg het mes met mijn ogen. Ik zie Ferrah Ro volgen en probeer niet te glimachen. Het is eigenlijk te stom voor woorden. Alsof we om één kleine belediging meteen in de chasm zouden worden gegooid. We zijn tieners, we moeten toch ergens om kunnen zeiken. Ondertussen heeft Gabe het tweede mes al in de aanslag. Bijna alle initates staan nu te kijken en ik adem langzaam in en uit. Dan besef ik me dat het me eigenlijk niks kan schelen, Gabe kan zo veel messen naar mijn hoofd slingeren als hij wil maar ik verroer me niet. In geen miljoen jaar, laat hem ook maar zijn lolletje hebben. Maar ik heb nou echt géén zin om de trainingszaal te schrobben als een slaaf. Daarvoor heb ik Dauntless niet gekozen, anders was ik wel naar Amity gevlucht.
          Ik was hier om te vechten, te vechten voor mijn plek en voor mijn factie. Ik nam me voor om voortaan iets voorzichtiger rond de leiders te zijn. Het zou toch echt een enorme gêne zijn als ik buiten de ranking zou vallen en dan kon je nog zo'n goede vechter zijn.

    Dauntless is the cruelest of the five, dacht ik en keek strak naar Gabe.

    [ bericht aangepast op 28 april 2014 - 22:55 ]


    Thank you for the tragedy, I need it for my art.

    Ameya Elizabeth Chase.
    | Dauntless Born Initiate - Divergent - Divergent aanhanger |




    'Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog.'
    Ik draai me om naar Gabe, onze instructeur. Hij was degene die het mes gooide. Als ik niet zo snel had gereageerd dan was ik nu dood. Ik heb zin om een of andere lullige opmerking naar zijn hoofd te slingeren maar dat is nu niet zo gepast. Ik loop naar de schietschijf toe en zend Raven nog een blik.
    'Gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen. Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainers en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltante's niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon.'
    Oke, dit lukt me wel. Ik sluit me ogen, adem diep in en uit en staar dan Gabe aan. Ik volg zijn blik – die duidelijk gericht staat op Raven’s kruis. Bij mij gaat zijn blik echter naar mijn nek toe. Ik probeer om hem in zijn ogen aan te kijken. Je ziet duidelijk dat hij hiervan geniet – het tegenovergestelde van wat ik nu doe. Verschillende initiates gaan rond en bij Cas en Gabe staan. Als Gabe het eerste mes gooit, schrik ik even, maar dit laat ik niet zien.
    Ik had eigenlijk niet verwacht dat hij het mes echt zou gooien. Ik bedoel, elk jaar zijn er toch wel een paar initiates die hierover zeiken? Desondanks besluit ik dat ik me voorzichtiger ga gedragen in de buurt van trainers. Ik heb namelijk geen zin om in de Chasm te belanden.

    - Slecht stukje, i know, maar ik zit op mijn mobiel.

    [ bericht aangepast op 29 april 2014 - 19:09 ]

    • Casper 'Cas' Jacobus Davidson •
    Aspirant, 16 • Dauntless-born • Eric-aanhanger




    Ik schrok me een hoedje toen één van onze trainster, Farrah, zich toen ons keerde. "Jullie drie," zei ze op strenge toon. "Ik wil je er nooit, maar dan ook echt nóóit meer op betrappen dat jullie een andere initiate uitlachen omdat hij of zij een foutje maakt of onhandig is. Iemand uitlachen om die reden is verreweg van dapper. Het is laf en zoals jullie weten hoort lafheid niet in Dauntless thuis. Als ik jullie hier weer op betrap, dan zullen jullie als schietschijf dienen en dan zal Gabe demonstreren hoe hij zijn bijnaam gekregen heeft." Daarna liep ze terug naar Gabe.
          Ik trok een wenkbrauw op. "Wat een hittepetit zeg," bromde Raven zachtjes. "Kom nou, we vermoorden ze toch niet." Hij wierp zijn mens en raakte het doel precies in het midden. Ik slikte. "Ze is onze instructeur, niet m'n moeder," beaamde Ameya Ravens woorden. Ze snoof, haalde haar messen bij de schietschijf, ontweek een mes en kwam terug naar Raven en mij. "Dat scheelde niet veel."
          Met z'n drieën wierpen we nog even de rest van onze messenset en pas de laatste twee messen raakte het doel na elkaar, midden in de roos. Triomfantelijk keek ik naar Raven, maar hij had al z'n messen al gegooid en ze hadden bijna allemaal het doel geraakt. Hij keek even om zich heen en zei toen op gedempte toon tegen Ameya en mij: "Zo te zien ga ik vanavond in elk geval niet in de Kolk belanden." Ik zuchtte en wilde net zeggen dat ik als laatste was, maar Raven was me voor. "Nou Cas,het lijkt erop dat jij de pineut bent dit keer." Ik haalde quasi ongeïnteresseerd mijn schouders op en lachte naar Raven met een scheve glimlach. "Ik ben niet bang van de Kolk." Raven keerde zich vervolgens tot Ameya en zei lachend: "Zolang we niet hoeven te schieten blijft hij het ook." Ik lachte met hen mee en Ameya porde me in de zij. "Veel geluk vanavond," zei ze wenkbrauwwiebelend. Ik lachte. "Als ik sterf, mogen jullie het uitleggen aan mijn ouders. En geloof me, dat wordt geen pretje."
          Plots bulderde de stem van Gabe door de trainingszaal. "Initiate Ameya – Initiate Raven. Allebei voor de schietschijven, handen achterwaarts en kin omhoog." Ik keek verbaasd naar Gabe die naast me kwam te staan, met een messenset in zijn handen. Ik was niet bang van hem, maar zette toch een stapje achteruit bij het zicht van de messen in zijn handen - waar hij zonder twijfel mee kon werpen -. Raven en Ameya wierpen even een blik op Gabe en op mij, maar deden vervolgens wat de trainer zei, zonder te protesteren. Een aantal aspiranten had zich ondertussen al rondom ons verzameld. "Gedurende de initiation – en eveneens daarna – zijn je trainers en trainsters je familie, je meerderen," vervolgde hij. "Je bent hierdoor ten alle tijde respectvol tegenover ze – zelfs wanneer ze er niet zijn. Alle trainers en trainers zijn op dit moment meer dan jullie, veel meer. Daarnaast is roddelen laf, waardoor roddeltante's niet binnen Dauntless thuis horen. Wat jullie twee betreft – ik wil geen enkele kik zien of horen, anders maken jullie vannacht de gehele trainingsruimte schoon."
          Hij wierp één van de messen en daarna nog één en nog één en noch Raven noch Ameya verroerde zich. Ik vond het best stoer van ze. Ik weet niet of ik het gekund zou hebben. Waarschijnlijk wel, maar laten we het er niet op neerkomen. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek met een kleine glimlach om mijn lippen naar mijn vrienden. De sukkels.


    kindness is never a burden.


    Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
    Trainer, 23 –– Erudite born –– Divergent aanhanger
    •• • ••


          Glimlachend van zowel genot als plezier – glijdt het laatste mes uit mijn hand en suist het geluidloos naar voren door de gespannen lucht. Uiteindelijk blijft het steken in de stof rondom het kruis van Raven – waarbij hij geen enkele kick schijnt te geven. Voor enkele seconden blijf ik woordeloos staan – waarbij ik mijn blik heen en weer laat glijden van Ameya naar Raven, welke bewegingloos voor de schietschijven blijven staan met een – hoogstswaarschijnlijk – ingehouden adem.
          'Initiate Ameya – Initiate Raven. Jullie verdienen beiden vijf punten voor moed en het bewegingloos blijven staan. Echter, jullie verliezen allebei zeven punten voor het laf roddelen over een van jullie meerderen –– denk daar de volgende keer aan.'
          Met een aantal nonchalante stappen – sta ik binnen enkele seconden slechts verschillende centimeters van Ameya verwijderd, welke ik een warme glimlach schenk. 'Veelbelovend,' mompel ik alleen maar – waarbij ik mijn drie geworpen messen uit het materiaal trek en me vervolgens op de bal van mijn voeten omdraai jegens Raven. Wanneer ik eveneens bij hem mijn drie geworpen messen uit het materiaal trek – geef ik hem een simpele knik met mijn hoofd, ten teken dat ik respecteer wat hij zojuist heeft neergezet.
    •• • ••

          Wanneer ik koers zet naar een van de tafels aan de zijkant van de trainingsruimte – schenk ik geen enkele aandacht aan de initiates welke hebben besloten te genieten van de show door openlijk te gaan staan kijken. Met een kletterend geluid laat ik mijn geworpen messen op het blad van de ijzeren tafel terecht komen – waarna ik ze een voor een af begin te doen met een bloedrode doek, welke ik uit de achterzak van mijn broek heb gevist.
          Alhoewel ik het niet graag toe zou willen geven – stroomt de adrenaline door mijn lichaam en heb ik daadwerkelijk genoten van het werpen van messen naar enkele van mijn initiates. Ik genoot er niet van dat ik ze pijn zou kunnen doen –– ik weet dat ik dat zou kunnen doen –– maar juist door het gegeven dat ik de macht had om dat níét te doen. Binnen de gehele Dauntless factie wist iedere persoon dat ik geen enkel mes zou missen wanneer ik deze werp – waardoor ik de macht van het leven van de initaties op dat moment in mijn handen had.
          Glimlachend ga ik door met het schoon maken van mijn messen – waarna ik ze een voor een in mijn achterzak laat glijden en me omdraai naar de trainingszaal, om mijn blik over de verschillende initiates te laten glijden.


    •

    Isabelle Amethyst Cunningham
    Trainer, 22 - Dauntless Born - Divergent aanhanger


    Belle voelde zich een beetje nutteloos, aangezien ze een beetje doelloos bij het messenwerpen stond te kijken. Ze voelde zich een beetje lullig over het feit dat ze Gabe zomaar alleen had gelaten met Farrah en wilde er eigenlijk even met hem over praten, maar hij was druk bezig met het 'straffen van de roddelende Initiates. 'Initiate Ameya – Initiate Raven. Jullie verdienen beiden vijf punten voor moed en het bewegingloos blijven staan. Echter, jullie verliezen allebei zeven punten voor het laf roddelen over een van jullie meerderen –– denk daar de volgende keer aan.'
    Stiekem genoot ze er ook van en een glimlachje speelde om haar lippen toen Gabe nonchalant wegliep. Ze kon aan hem zien dat dit hem echt goed deed.

    Misschien moest ze zelf ook maar een poging messenwerpen doen, het was alweer een tijdje geleden dat ze met haar messen een paar van de borden had doorboord. Met een glimlachje pakte ze ze uit haar broekzak en rolde een van de messen tussen haar vingers door. Ze had niet door dat ze een van haar vingers openhaalde en richtte op het bord. Met een soepele worp, mikte ze het mes recht in de roos en voelde ze haar hart sneller kloppen. Ze wist meteen weer waarom dit haar favoriete onderdeel was. Voor even genoot ze van het moment, voordat ze haar andere twee messen ook met gemak, naast de andere in de roos wierp. Daarna liep ze er rustig heen en trok ze uit het bord om ze weer weg te stoppen. Nu ze haar energie even op wat anders had kunnen richten, voelde ze zich weer wat kalmer. Ze besloot dat ze nu maar naar Gabe moest gaan.

    Gauw liep ze naar de jongen toe, die met zijn rug naar haar toe stond gedraaid.
    'Gabe,' fluisterde ze, terwijl ze gauw heen en weer keek of niemand hen afluisterde. 'Sorry,' mompelde ze erachteraan. 'Sorry dat ik zomaar wegliep en je alleen liet met Farrah. Ik- ik was gewoon even boos, denk ik.'
    Ze was nooit goed in het praten over haar gevoelens en voelde zich meteen ongemakkelijk worden, wat hem - Gabe kennende - nooit zou ontgaan. Toen ze even naar haar handen blikte, zag ze dat haar vinger bloedde als een rund.
    'Oeps.'

    [ bericht aangepast op 3 mei 2014 - 11:17 ]

    Elvithien --> Kilicious

    • Rhozali '' Ro '' Eunice Ainsworth
    Amity born, 16. Divergent – Divergent aanhanger.

    ••• ••• •••


          ‘Natuurlijk. Wat kan ik voor je doen?’ In tegenstelling tot de overige aanwezigen, ben ik allerminst geïnteresseerd in Gabe en zijn afstraffing op het groepje initiates dat al sinds het volle begin elkaar en de anderen aan het stangen zijn.
          In plaats daarvan, probeer ik mijn nerveuze spieren onder controle te krijgen voor ik Farrah opnieuw aankijk. Ze is aantrekkelijk en blond, scherp en jong – nog belangrijker is het echter dat ze één van onze trainers is. Een redelijk soepele, zoals ik tot nu toe heb gezien. En juist daarom ben ik van plan haar in vertrouwen te nemen. Ze doet me op een aparte manier denken aan mijn zus, die ongeveer even oud zou moeten zijn. Misschien nog iets jonger, maar dat doet er niet toe. Ze kan nog van pas komen, en exact daarom ga ik mezelf tot socialisatie zetten.
          ‘Ik heb nagedacht over wat je zei, over mijn haren. Opsteken of afknippen. Ik ben dat laatste van plan.’ Ik ben niet zeker over mijn beslissing. Bang, eigenlijk, om een deel van mezelf te verliezen – maar besef tegelijkertijd dat dit een enorme, eerste stap kan zijn op weg naar mijn succes binnen Dauntless. Als ik leer los te laten wat niet langer bij mij is, wordt het makkelijker om dat te doen zodra ik de inwijding haal en hier voor goed thuis hoor.
          ‘Ik wil dat jij het knipt.’ Voornamelijk omdat ik gruwel bij het idee van een schaar in mijn zachte, lange lokken – maar ook degelijk omdat ik er niet als een Factieloze uit wil komen te zien; het moet er allesbehalve onverzorgd uit komen te zien. Ik denk dat Farrah een redelijk vaste hand heeft en niet te beroerd is om een klein kwartiertje uit te trekken om een initiate te helpen. Mijn lichte ogen schieten over haar gezicht en ik glimlach om de gespannenheid in mijn lichaam te laten wegglijden.


    Feel the fire, but do not succumb to it.