War time || The Marauders || Speeltopic: OO1. - Speeltopics

Rollen:

Gryffindor:

James Potter: ExpectoPatronum
Sirius Black: Flitwick
Remus Lupin: WillNotLearn
Peter Pettigrew:
Lily Evans: Asmodom
Alice Prewett: Daggers
Overige rollen:

Slytherin:

Severus Snape: Kilicious
Lucius Malfoy: WillNotLearn
Bellatrix Black: Lizor
Andromeda Black: SuperTOMMO
Narcissa Black: Asmodom
Regulus Black: Cashby
Rodolphus Lestrange:
Overige rollen:

Ravenclaw:

Xenophilius Lovegood:
Ted Tonks:
Overige rollen:
Meisje: Summer Meghan Sunfield PeterParker
Hufflepuff:

Frank Longbottom:
Overige rollen:
Abigail Grey: Indis

Quidditch teams:


Prefects:


x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
Regels:

- Je mag maximaal 4 rollen! Dit MOETEN dan 2 jongens en 2 meisjes zijn (:
- Resevaties blijven 72 uur staan!
- Jongens en meisjes gelijk a.u.b
- Afdelingen gelijk. Ik wil niet meteen heel Gryffindor of Ravenclaw vol hebben!
- Minstens 150 woorden per post, iedereen heeft wel een moment waarop dat niet lukt.
- OOC tussen: [] {} ()
- Alleen JOUWN karakter besturen. TENZIJ je toestemming hebt van degene die die rol speelt.
- Respecteer elkaar!
- Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
- Niet iedereen met het zelfde verleden. Ik wil niet 10 anderen met de zelfde geschieden is als Sirius Black.
- Niet iedereen is een werewolf,vampire(Vampire is maximaal 2!!!) , Metamorphmagus(Transformagier) of Animagus(Faunaat). Ben je die laatste moet je minstens in het zesde of zevende jaar zitten. Aangezien het 5 jaar duurt. Min James Potter,Sirius Black en Peter Pettigrew.
- Naamsveranderingen doorgeven!
- Maar het belangrijkste: PLEZIER! De regels zijn er om het leuker te maken in de RPG.
- Alleen ik open topics. En als ik niet online ben mag Jafar het van mij doen. En dan moet ze ergens maar neer zetten; by iMickeyMouse of by Noa

x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

HET BEGIN:

Iedereen zit net in de rijdende trein. Vrienden zoeken elkaar op en vijanden ontlopen elkaar. Allen weten ze wat er gaande is in de Tovernaarswereld. Oorlog. Door Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden, De Heer van het Duister, oftewel Voldemort. Sommige hun ouders wilden hun kinderen niet heen laten maar zijn overgehaald, of helemaal niet. De groep leerlingen is verkleind en angst eist het gevoel op.

[ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 10:08 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Het duurde redelijk lang voor de stroom leerlingen voorbij was, maar gelukkig waren er genoeg bange eerstejaars die mijn badge zagen en om hulp vroegen. Het was dan altijd fijn om ze naar iemand te kunnen sturen die te vertrouwen was en de eerstejaars veilig naar het kasteel zou brengen en ik ze er ook van kon verzekeren dat de sorteerceremonie echt niet iets was om bang voor te zijn. Ik had onwijs geluk gehad dat Severus mij altijd had geholpen als het om weetjes over Hogwarts en de tovenaarswereld ging. Zelf was ik immers ook doodsbang geweest en vond het onwijs jammer dat ik niet bij Severus in Slytherin was geplaatst. Daar was ik wel op terug gekomen. Ik was daar niet eens welkom doordat mijn ouders Muggles waren. Laat staan dat ik dus in die afdeling wilde. Ik was trots dat ik bij Gryffindor zat en mijn vriendinnen maakten mijn verblijf daar extra aangenaam.
Ik was Alice ondertussen helaas kwijtgeraakt en sloot bij Mary en een knappe jongen aan. Ik kende hem niet, maar hij leek mij heel aardig en zo te zien vond Mary hem geweldig. In het begin had ze een crush gehad op Black zoals ons halve jaar, maar dat was gelukkig over gegaan en deze jongen was naar mijn mening nu al een veel betere keuze. In de koets kwam ik erachter dat hij Edward heette en oorspronkelijk uit Schotland kwam. Hij had kastanjebruin haar, waar nog iets van het oorspronkelijke Schotse rood in de zien was, maar het kwam bij lange na niet in de buurt van mijn haarkleur. Mary had hem eind vorig jaar leren kennen en ze hadden haast de hele vakantie gecorrespondeerd. Het was onwijs leuk om te zien, maar ik voelde mij wel lichtelijk het vijfde wiel aan de wagen -feitelijk nu het derde wiel aan de fiets, maar oké.
Ik liep nadat we uit de koets waren gestapt dus achter ze aan, genietend van het feit dat één van mijn beste vriendinnen zo gelukkig leek. Echter werd mijn aandacht afgeleid door Peeves, die het blijkbaar geweldig vond om potloden naar beneden te gooien. Eentje was in mijn haar verstrikt geraakt en dus had ik mijn toverstok weer uit mijn gewaad tevoorschijn gehaald en de klopgeest naar anderen toegejaagd. Echter had ik het rot potlood nog steeds niet uit mijn haar, toen we in de zaal kwamen en ging ik dus al rommelend zittend. Mary was te druk met Edward en daar had ik dus niks aan, waardoor mijn wangen rood waren gekleurd van frustratie.
'Shit hé, ga eruit of zo,' mompelde ik geïrriteerd tegen het ding, niet oplettend wat er behalve Mary en Edward aan de tafel kwam zitten.

---

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Good boy | Animagus

Half in gedachten verzonken luister ik naar het gesprek. Ondertussen masseer ik zonder er bij na te denken James' enkels omdat ze toch op mijn schoot liggen. Met een paar hobbelige schokken komt het rijtuig tot stilstand en kunnen we uitstappen. Met een elegante zwaai spring ik over de tredes heen en land op de grond. Ik wacht op James en Remus en we helpen Peter voordat we richting het kasteel gaan lopen. De mensen om ons heen hoor ik wel praten maar ik schenk het geen aandacht. Mijn oog valt op het grote kasteel voor ons met het meer ernaast. De honderden ramen worden verlicht en dit geeft een prachtig beeld van alle lichtstipjes die ons toeschijnen. Dit heb ik altijd de mooiste plek gevonden om te zijn. Zoveel meer thuis dan dat veel te statige zwarte ding waar ik in ben opgegroeid.
'Het is fantastisch om er weer te zijn.' Waarschijnlijk heb ik dat in de trein ook al tien keer gezegd, maar dat maakt me nu even niet uit. Zelfvoldaan grijnzend loop ik het bordes op. De trap voelt zo heerlijk vertrouwt en als we de grote deuren doorlopen voel ik een warmte over me heen spoelen. Drommende leerlingen duwen tegen ons aan en lijken niet eens te genieten van de terugkeer, ook al zie ik sommigen wel gelukkig om zich heen kijken en lachen. Naast ons ontstaat opeens een soort gevecht tussen twee jongens van een jaar of 14. Ze vliegen elkaar aan en schreeuwen verwensingen terwijl mensen eromheen joelen en klappen. Even kijk ik Remus, die achter me staat, vragend aan of we moeten ingrijpen. Dan staat daar op eens Anderling, ze weet ook altijd waar het onheil dreigt. Kordaat haalt ze de twee uit elkaar en spreekt ze woest aan, verdrijft de toeschouwers en kijkt nog een paar keer woest naar de twee jongens.
Een reusachtige grijns verschijnt over mijn gezicht.
'Minnie! Wat heb ik jou gemist zeg!' roep ik over de hoofden van tweedejaars. Ze kijkt niet om maar ik zie aan haar lichaamshouding dat ze me gehoord heeft. Net zal ze voor 99% zeker haar ogen ten hemel hebben geslagen. Ik loop snel naar haar toe en grijp haar hand, die ik flink begin te schudden.
'Minnie, professor, echt, ik heb elke dag aan u gedacht.' Met een overtuigende knipoog glimlach ik naar haar. Ze knijpt haar dunne lippen samen en staart me aan door haar bril.
'Wil je op je eerste dag al strafwerk, Zwarts?'
'Als u er bent, zou ik het doen.' zeg ik en leg mijn hand op mijn hart alsof ik zweer.
'Je bent gewaarschuwd, het is dat ik op eerstejaars moet passen, anders...' zegt ze en ze begint weer weg te lopen.
'Anders wat, Minnie!' roep ik naar haar.
'Strafwerk, Zwarts. En niet met mij!' Aan haar stem hoor ik dat ze moet glimlachen. Voldaan draai ik me om naar James, Remus en Peter.
'Wat een vrouw.' zeg ik lachend en begin een weg door de menigte te banen. 'En nee James, ik flirt niet met Minnie.' Mijn grijze ogen boren zich in die van James. 'We moeten echt betere regels maken over wat ik nou wel en niet tegen wie mag zeggen want nu snap ik de weddenschap niet.' voeg ik er aan toe. Eindelijk zijn we in de Grote Zaal gekomen. Ik volg de anderen naar de Griffoendortafel en er zijn nog wat plekjes vrij. Tot mijn genoegen zie ik dat naast Red, zoals ik haar in mijn hoofd noem, maar eigenlijk is het gewoon Lily, nog ruim wat plekken over zijn. Haastig grijp ik James' gewaad en sleur hem die kant op, waarna ik snel dicht tegen Remus aan ga zitten zodat James alleen nog maar naast Lily zou kunnen. Die heeft het nog niet door en zit met haar haar te prutsen, maar zal elk moment er achter komen dat haar nachtmerrie haar deze maaltijd zal vergezellen.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

James Potter ~ Prongs ~ Gryffindor

'Het is fantastisch om er weer te zijn.' zegt Sirius en ik kijk hem fronsend aan.
'Het is school.' antwoord ik en ik loop verder. Ergens naast ons begint een gevecht en ik blijf er bij staan kijken. Anderling haalt ze uit elkaar en spreekt ze woest toe. Ik grinnik even, Anderling nam altijd alles zo serieus.
'Minnie! Wat heb ik jou gemist zeg!' Zegt Sirius naast me en ik schiet in de lach. Sirius loopt naar haar toe en schudt haar hand. 'Minnie, professor, echt, ik heb elke dag aan u gedacht.' Ik sla mijn hand voor mijn mond terwijl ik zacht lach. Wat een idioot.
'Wil je op je eerste dag al strafwerk, Zwarts?' Sirius brengt er nog wat tegen in, maar komt uit eindelijk weer terug lopen.
'Wat een vrouw en nee James, ik flirt niet met Minnie.' Zegt Sirius en ik kijk hem vrolijk aan terwijl zijn ogen in de mijne boren. Dan wiebel ik langzaam met mijn wenkbrauwen en kijk dan weer voor me.
'Dat denk jij.' zeg ik dan en ik grijns eventjes.
'We moeten echt betere regels maken over wat ik nou wel en niet tegen wie mag zeggen want nu snap ik de weddenschap niet.' voegt hij er aantoe en ik knik eventjes. Dat was wel een slim plan ja, al had Sirius eigenlijk al verloren.
Dan word ik meegesleurd door Sirius en ik steek mijn armen uit om mijn evenwicht te bewaren. Hij gaat snel naast Remus zitten en ik frons even. Ik kijk de tafel rond en zie dat ik wel naast Evers nu moet gaan zitten. Ik plof naast haar neer terwijl ik haar aanstaar. Ze probeert een potlood uit haar haar te krijgen en ik haal even mijn hand door mijn haar zodat het perfect zit. Voor dit perfecte haar, moest ze wel vallen.
'Moet ik je helpen?' vraag ik grijnzend terwijl ik haar nog steeds aanstaar en op mijn arm leun.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Remus Lupin - Rawr
Hij was blijkbaar eindelijk bij het punt aangekomen waar wat voor domme dingen zijn vrienden -meestal Sirius ook deden, hij zich er niet meer voor schaamde. Veel kon hij er immers toch niet aan veranderen, ze waren wie ze waren en om die reden was hij gek op zijn vrienden. Nog nooit had hij zo'n groep vroenden gehad of eigenlijk voordat hij op Hogwarts kwam was de term 'vriend' iets dat hij eerder uit een woordeboek dan uit ervaring kende. Natuurlijk waren er wel ewn aantal geweest, maar die waren nooit lang blijven hangen, of hij had nét een vriend gemaakt voordat zijn ouders besloten dat het tijd was om meer te verhuizen aangezien de buren iets door begonnen te krijgen. Op het moment dat ik doorhad dat er twee jongens aan het vechten waren en Sirius' vragende blik net wilde beantwoorden kwam Profesor Anderling tussen beide. Natuurlijk was het Sirius' ook niet ontschoten dat ze er was en begon hij direct een gesprej met onze afdelingshooft en Transfiguratie docente en in tegenstelling tot Sirius leek die niet geamuseerd door hun gesprek. Hij had altijd al ontzag gehad voor de leraren op Hogwarts maar zelfs bij hem was er een glimlach op zijn gezicht te vinden te vinden wanneer zijn vriend zulke dingen uithaalde. Zodra Sirius' gesprek met Professor Anderling over was lieoen de vier vrienden verder naar de grote zaal en namen plaats aan de gewoonlijke tafel van Gryffindor. Al was de manier waarop ze aan die tafel zaten iets anders dan gewoonlijk Sirius zat naast mij en James op het enigste overgebleven plekje naast Lily, die te druk bezig was een potlood ukt haar haar te halen dat ze nog niet eens doorhad wie er naast haar was gaan zitten. Mijn blik dwaalde even van James en Lily naar Sirius en bleef daar hangen totdat mijn maag een luid knorgeluid maakte, 'hopelijk serveren ze het eten snel. Ik sterf van de honger' mompel ik.

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Ergens op de achtergrond hoorde ik natuurlijk het kabaal wel dat Black met zich meebracht de zaal in, maar ik negeerde het. Als je op al zijn kabaal zou letten, zou je waarschijnlijk gek worden. Misschien dat dat de helft van de school, en dan vooral Potter was overkomen, hoewel die waarschijnlijk al net zo verschrikkelijk was geboren als Black en de twee dus perfecte vrienden voor elkaar waren, maar een ramp voor de rest van de samenleving. Het potlood nam op het moment echter mijn volledige aandacht in beslag en het leek tot mijn ergernis alsof mijn rode lokken alleen maar erger in de klit kwamen. Ik zwoer wraak te nemen op Peeves -veel kwaad kon het niet, hij was toch al dood, terwijl ik geesten, potloden en vooral mijn onhandelbare haar vervloekte op alle mogelijke manieren. Soms zelfs per ongeluk hardop, maar ik had zelfs niet de tijd om mijn hand voor mijn mond te slaan, uit schaamte voor de woorden die eruit kwamen. Pas toen een stem mij hulp aanbood van iemand die blijkbaar naast mij was komen zitten, keek ik op en liet ik hopeloos mijn handen langs mijn lichaam naar beneden zakken. Echter was de persoon helaas Potter. Fijn, dit zou echt een geweldige eerste avond op Hogwarts worden -not.
'Moet ik helpen?' vroeg hij met een grijns op zijn gezicht, die ik er in mijn chagrijnige bui het liefst vanaf wilde vervloeken. Hij leunde op zijn arm en het zou er misschien charmant uit hebben gezien, als ik hem niet zo graag had willen slaan.
'Ik heb het idee dat jij het alleen maar erger zal maken. Het enige wat jij met je haar kan is het erger door de war doen en dat is op het moment juist niet de bedoeling bij het mijne,' beet ik hem dan ook toe met een misprijzende blik op zijn haar. Ja, het zat leuk, maar ik was boos oké. 'En waarom ben je eigenlijk hier gaan zitten? Je weet dat ik constant de neiging moet onderdrukken je te wurgen toch? En ik ben nu al chagrijnig dus één verkeerd wordt en ik zou het spontaan kunnen doen.' Mijn vingers begonnen weer aan mijn haar te trekken. 'Stom lelijk rothaar!' riep ik uit, waarna ik mijn armen over elkaar op tafel legde en mijn hoofd erin verborg om te kunnen grommen. Was ik een heks, zat ik nog met dreuzelproblemen dankzij een freaking geest met freaking Potter naast mij! Ugh.

(slecht, I know)

---

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Perfect
Terwijl ik geïnteresseerd kijk naar hoe Lily James afmaakt en zo te zien het liefst wil vervloeken, voel ik naast me de brandende blik van Remus. Ik probeer niet naast me te kijken of te laten merken dat ik me ongemakkelijk voel. Desondanks beweeg ik een beetje met mijn benen.
'Hopelijk serveren ze het eten snel. Ik sterf van de honger,' hoor ik Remus dan zeggen. Nu kijk ik naast me en grinnik zacht.
'Precies dat. Maar eerst nog die hele sorteerceremonie... Ik denk dat ik halverwege maar gewoon opsta en een van die kindjes opeet.' Een tweedejaars die vlak tegenover ons zit kijkt me geschrokken aan en verbergt zijn rode gezicht dan door zich om te draaien. 'Misschien had ik dat wat zachter moeten zeggen.' fluister ik, me naar Remus toebuigend. Na wat een jaar lijkt komt er een grote groep kleine, bibberende kinderen binnen, als een stel kuikentjes achter Anderling aan. Ik weersta de aandrang om op te springen en te zwaaien naar Minnie. In plaats daarvan blijf ik stil zitten en kijk hoe ze het krukje neerzet met de hoed er op. Deze begint een lied en ik probeer er naar te luisteren, maar ik merk dat ik steeds word afgeleid. Ik kijk naar Remus en zie een nieuw litteken op zijn nek zitten. Bezorgd kijk ik er naar, hij is lang en ziet er niet oud uit. Van vorige volle maan? Ik bijt op mijn lip en blijf nog even Remus bekijken. Dan merk ik dat hij het gevoel moet hebben dat ik hem aanstaar en ik wend mijn blik af, maar in gedachten verzonken over het litteken staar ik naar de hoed. Als hij klaar is klap ik afwezig mee. Anderling staat op, waarna ze het perkament uitrolt en de eerstejaars uitlegt wat er gaat gebeuren.
Zo te zien zijn er een paar heel erg opgelucht. Ik herinner me nog de keer dat Regulus werd gesorteerd en meer dan de helft van mijn jaar me had aangestaard toen ik meeklapte voor hem terwijl hij naar de Zwadderich tafel liep. Ik had mijn duim opgestoken en hij had dat ook gedaan, ook al leek hij nogal ongemakkelijk.
Een voor een gaan de leerlingen op het krukje zititen en worden ingedeeld.
Merlijns baard wat heb ik een honger. Een moord voor een bak hondenbrokjes. Mijn ogen dwalen af naar de Zwadderich tafel en begin uit te denken wie ik zou kunnen vermoorden zodat ik mijn brokjes krijg. Lucius sowieso, of Secretus, ook al hebben we dan niemand meer om te pesten. Net als ik met Remus een gesprek wil beginnen over wie ik moet vermoorden, klinkt er een laatste, luid applaus en wordt het krukje weggehaald. Perkamentus staat op en begint zijn toespraak.
'Het is fijn om iedereen weer heelhuids terug te zien, en fijn om alle nieuwe gezichten op hun plaats te zien zitten.' zegt hij. Zijn blik dwaalt door de zaal en blijft hier en daar even rusten. 'Ik weet dat iedereen van jullie erg veel honger heeft. Ook ik, dat beken ik eerlijk.' Ik lach, net als een paar anderen, maar je ziet sommige eerstejaars verbaasd elkaar aanstaren. 'Gelukkig kan dat opgelost worden door te stoppen met praten en beginnen met het feestmaal. Laat het je goed smaken!' Nu applaudiseer ik ook en zie hoe de borden volstromen met eten. De fantastische, heerlijke geur van kippenpootjes drijft mijn neus binnen en snel gris ik er een van de schaal. Netjes eten, niet schrokken, gebruik je handen. zeg ik in mijn hoofd tegen mezelf. Maar ik kan het niet. Snel scheur ik een stuk vlees af met mijn scherpe tanden en heb zo veel te snel mijn kippenpootje op. Maar ik kan me niet totaal concentreren op het eten, ik moet iets zeggen tegen Remus.
'Je hebt een nieuwe litteken, in je nek.' zeg ik zacht zodat alleen hij het hoort, 'heb je er last van?' Ik pak nog een kippenpootje maar wacht ongeduldig op zijn antwoord.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin - Prefect - Wolfie
Na een zacht gegrinnik beaamd Sirius wat ik net zei en voegt hij er aan toe dat hij halverwege maar gewoon opstaat en een van de kinderen opeet. Niet alleen de manier waarop hij het zei maar ok het geschrokken gezicht van de tweedejaars zorgt ervoor dat er ook een zachte grinnik tussen mijn lippen ontsnapt. Zachtjes fluisterd hij dat hij misshien zachter had moete praten, doelend op de 2de jaars, 'of misschien moet je met hem beginnen' fluister ik terig voordat mij omdraai op het mkment dat de twee grote eiken deuren van de grote zaal openslaan en Profesor Anderling samen met de nieuwe eerstejaars door de zaal komt lopen. Ik luister naar het nieuwe lied van de hoed, hierna kon hij weer terug op de stoffige plank en had hij waarschijnlijk niets anders te doen dan weer een nieuw lied bedenken. Even voel ik ogen in mijn rug branden maar naar een tijdje houd het gevoel op en richt ik mijn aandacht weer op de eersteklassers. Eén voor één nemen ze plaats op het krukje en word de oude stoffige houd op hun te kleine hooft gezet, er klinkt geklap en gejoel voor iedere leerling wanneer de hoed zijn of haar afdeling schreeuwt en natuirlijk klap ik vrolijk mee wanneer ze ingedeelt worde bij Gryffindor.Nadat iedere leerking een plekje heeft gevonden staat Dumbledore op van zijn stoel en begint hij zijn gebruikelijke preek. Hij was een gewekdige tovenaar -een tovenaar die zelfs je weet wel de stuipen op het lijf jaagt! De eerste keer dat ik hem ontmoete herinner ik me nog goed, wat begon als een gewone dag, opstaan, eten, krant bij de voordeur weghalen, eindigde in een.. interessante dag. Ergens tegen de middag ging de deurbel en stond er een vreemde gedaante voor de deur, gehult in een gewaad en met een lange baard. Iemand die ik daarvoor enkel in een boek had gezien; Dumbledore zelf. Met in zijn hand een brief voor mij. 'Het is fijn om iedereen weer heelhuids terug te zien, en fijn om alle nieuwe gezichten op hun plaats te zien zitten.' Even gaat zijn blik langs de leerlingen in de zaal. 'Ik weet dat iedereen van jullie erg veel honger heeft. Ook ik, dat beken ik eerlijk.' En samen met Sirius lach ik, mijn gedachten meer gefocused op het eten dat ik al bijna kon ruiken. 'Gelukkig kan dat opgelost worden door te stoppen met praten en beginnen met het feestmaal. Laat het je goed smaken!' Na luid geklap verschijnen er honderden schalen vol eten op tafel, niet wetend wat ik eerst zal pakken vlog ik gewoon Sirius' voorbeeld en pak ik ook een kippenpootje van de enorme schaal. Net wanneer ik een tweede hap in mijn mond heb hoor ik Sirius fluisteren 'Je hebt een nieuwe litteken, in je nek.' Met mijn schone hand wrijf ik over mijn nek om vervolgens mijn schouders op te halen wanneer hij vraagt of ik er last van heb. het kwam goed uit dat ik mijn mond vol had. Ik had er last van, maar het was niet nodig km mijn vriend onnodig bezorgt te maken toch? Ik kon het wel aan. Even dwaalde mijn blik van het kippenpoortje in mijn handen naar het betoverde plafond van de zaal waar de bijna volle maan duidelijk zichtbaar was. 'Het gaat wel' mompelde ik vervolgens deels tegen mezelf

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 20:31 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

James Potter

Lily laat hopeloos haar haar los en kijkt mij chagrijnig aan. 'Ik heb het idee dat jij het alleen maar erger zal maken. Het enige wat jij met je haar kan is het erger door de war doen en dat is op het moment juist niet de bedoeling bij het mijne,' Ik grijns even kort als ze misprijzend naar mijn haar kijkt.
'En waarom ben je eigenlijk hier gaan zitten? Je weet dat ik constant de neiging moet onderdrukken je te wurgen toch? En ik ben nu al chagrijnig dus één verkeerd woord en ik zou het spontaan kunnen doen.' Ik grijns breed en haal mijn hand nogmaals door mijn warrige haar.
'Stom lelijk rothaar!' Roept Lily ondertussen en ze verbergt haar gezicht in haar armen.
'Laat mij het dan doen!' zeg ik en zonder op antwoord te wachten, pak ik voorzichtig haar prachtige rode haar vast en probeer de potlood eruit te halen.
Ondertussen was Perkamentus met zijn speech begonnen en ik luisterde terwijl ik Lily's haar uit de knoop probeer te halen. Sirius is ondertussen al begonnen met eten en eindelijk weet ik de potlood uit Lily's haar te krijgen.
'Hier is je potlood.' zeg ik en ik glimlach naar haar in de hoop dat ze terug glimlacht. Wauw, ik ben echt wanhopig.
Ik begin mijn eten op te scheppen en kijk Lily aan.
'Je hebt nog steeds niet verteld hoe je vakantie was.' zeg ik dan terwijl ik een stuk aardappel in mijn mond stop en niet op de gesprekken van Remus en Sirius let.

(Sorry, vreselijke post)

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 22:18 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Sirius Black | Gryffindor | Dog

'Het gaat wel,' hoor ik hem mompelen. Ongelovig snuif ik en eet mijn tweede kippenpoot, maar ik kan mijn gedachten niet weghouden van het verse litteken dat mijn aandacht blijft trekken. Door de volle bank word ik al aardig tegen degene naast mij en Remus gedrukt en heb nauwelijks bewegingsruimte, maar toch draai ik me in mijn vriends richting. Met een vinger strijk ik zonder iets aan te kondigen over Remus' hals waar het litteken zit. De zachte, warme huid wordt onderbroken door het ruwe gevoel dat het litteken meebrengt. Hij is lang, langer dan mijn vinger en ik hoor zo vaak dat ik lange vingers heb. Dan merk ik opeens dat ik zonder het te merken de zachte huid nog steeds zachtjes streel maar nu vlak bij zijn oor en haar. Snel trek ik mijn hand weg en met een kloppende ader boven mijn oog pak ik nog iets van de schaal. Hopelijk verbergt mijn donkere haar, wat ik snel voor mijn gezicht laat vallen, dat er blosjes op mijn wangen staan. Wat gebeurde er net? Waarom word ik rood als ik Remus aanraak? Je aaide hem, Sirius. Ik slik mijn eten door. Waarom aaide je Remus? Ik heb geen flauw idee.
'Een snee langer dan mijn vingers en jij zegt dat het wel gaat? Waarom geef je nooit toe dat je pijn hebt, er is niemand die je uitlacht.' zeg ik tegen hem. Zijn lichtbruine haar zit in de war en ik wend mijn blik niet af. Ben ik boos? Niet echt, eerder geërgerd. Hij zegt altijd dat het wel gaat, terwijl dat niet kan als je in zijn situatie zit. 'Maar oké als je me niet vertrouwt,' vervolg ik en kijk nu wel naar mijn bord, 'vertel het James dan. Of Peter. En is er überhaupt iemand die die wonden verzorgt?'

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 22:35 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin
Sirius snuift ongelovig en begint vervolgens aan zijn tweede kippenpoot, net toen ik mijn aandacht weer probeerde te richten op eten voelde ik zijn vinger langs het litteken op mijn nek gaan. Kippenvel onstaat op mijn armen en versprijd zich vervolgens verder over mijn benen, rus en zorgt er ook voor dat de haren in mijn nek overeind gaan staan. Wanneer ik zijn vinger naar een tijdje bij mijn oor en haar voel, voel ik mijn wagen warm worden. Al trekt hij net zijn hand weg zodat ik mijn hooft tussen mijn handen kan begraven en naar de tafel kijk. Een raar gevoel had zich in mijn buik gevormd, niet honger maar iets dat ik totaal niet kon plaatsen. Wat was dat? Wat gebeurde er? Waarom had Sirius dat gedaan? Te veel vragen gingen er op het zelfde moment door mijn hooft dat ik een poging deed ze allemaal te negeren en me weer op mijn eten te richten. Het lukte even, tot Sirius weer begon te praten. 'Een snee langer dan mijn vingers en jij zegt dat het wel gaat? Waarom geef je nooit toe dat je pijn hebt, er is niemand die je uitlacht.' nogsteeds in de war over wat er net nou precies gebeurt was bleef ik naar de tafel kijken terwijl Sirius sprak. 'Waarom' begon ik terwijl ik opkeek van de tafel en hem recht aankeek, 'maakt je er zo'n punt van? Het is niet zo dat dat mijn eerste liteken is' zeg ik vervolgens. De blik in zijn ogen zorgde er eerder voor dat ik de grote zaal uit wilde lopen en mijn bed in wilde kruipen, de gëergerde blik op zijn gezicht die ik daar geplaatst had. 'Maar okè als je me niet vertrouwt. Vertel het James dan. Of Peter' eem gekwelde uitdrukking verscheen op mijn gezicht, ik wilde mijn vriend niet kwetsen, niet onnodig pijn doen lijden. Waarom begreep hij dat niet gewoon? De gekwelde uitdrukking op mijn gezicht had hij waarschijnlijk niet gezien aangezien hij zijn blik naar de tafel had gewend. 'En is er überhaupt iemand die die wonden verzorgt?' 'Sirius, het gaat wel, ik hoef geen hulp, ik doe dit al langer dan vandaag.' Zeg ik, maar mijn kalme stem sloeg halferwege over naar een enigsinds geërgerde. Ook was mijn zin er wat luider uit gekomen dan het bedoelt was en waarschijnlijk hadden James en Lily het ook kunnen horen -als ze niet te druk bezig waren. Waarom maakte Sirius er zo'n punt van? Mijn hand dwaalde even af naar mijn nek voordat ik me -eindelijk weer kon rihten op mijn eten dat langzaam koud aan het worden was.

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Hetgeen dat mij nog het meest irriteerde, was het feit dat Potter alleen maar dom kon grijnzen. Zo leek het althans. Grijnzen en zijn haar door de war doen en daar stopten zijn kwaliteiten op het moment even bij. Echter liet hij het er niet bij zitten. 'Laat mij het dan doen!' zei hij en even kreeg ik de neiging om mijn hoofd weer op te tillen en ertegenin te gaan, maar ik voelde zijn vingers al voorzichtig door mijn haren gaan. Ik was lichtelijk verbaasd over zijn aanpak -hij leek mij immers niet de meest voorzichtige persoon- en dus tilde ik mijn hoofd een heel klein stukje op, om in zijn richting te gluren. Zo wachtte ik in stilte af, tot hij mijn haren weer redelijk uit de knoop had. Ondertussen was ook al een belachelijk kort praatje van Dumbledore geweest en mochten we beginnen met eten. 'Hier is je potlood,' zei Potter met een glimlach, toen hij hem los had gekregen. Ik kwam omhoog en pakte het vervloekte ding aan.
'Hij is van Peeves. Niet van mij,' antwoordde ik en kon een glimlach terug onmogelijk voorkomen. 'Bedankt.' Om er verder niet over te spreken begon ook ik mijn eten op te scheppen en negeerde het hondse gedrag van Black zoals hij de kippenpoten aanviel maar even voor het gemak. Op Hogwarts kon je heerlijk eten en ik was niet van plan hem mijn eetlust te laten bederven.
'Je hebt nog steeds niet verteld hoe je vakantie was,' klonk het naast mij en dus keek ik gedwongen weer terug naar Potter, terwijl ik een hap nam van één van de vele heerlijke groentes die op de tafel waren te vinden. Mijn wenkbrauwen schoten even omhoog. Ik was nooit van plan geweest iets van de vakantie aan hem te vertellen, maar eigenlijk zou het mij niet meer mogen verbazen dat hij het gewoon nogmaals vroeg, alle hints niet begrijpend. Even twijfelde ik dus of ik gewoon mijn mond moest houden of iets moest vertellen. Waarschijnlijk zou hij anders toch wel door blijven vragen.
'Niet heel geweldig,' gaf ik eerlijk toe. 'Ik was blij veel buiten te kunnen zijn en veel te kunnen lezen en sommige vriendschappen zijn makkelijker ver weg van iedereen die ertegen is of het alleen maar moeilijker maakt,' bracht ik redelijk subtiel. 'Maar mijn zus heeft zo haar vooroordelen en die door de gehele wijk verspreid. Nu ben ik dus en thuis en hier...' mijn stem hield er helaas even mee op en mijn blik schoot snel naar de tafel van Slytherin waar alle toekomstige volgelingen van Voldemort leken te zitten. 'Nou ja, je weet wel wat sommige mensen hier van mijn soort vinden,' besloot ik simpelweg. 'Bovendien heeft mijn zus een nieuwe vriend. Geloof mij, ik had nog liever gehad dat ze wat met jou of Black was begonnen en dat zegt heel wat.' Na mijn hele verhaal besefte ik dat het allemaal niet zo gezellig klonk en zocht diep naar een lichtpuntje dat niet met Severus te maken zou hebben. Dat zou namelijk vast verkeerde opmerkingen uitlokken.
'Ik heb in de bossen wel een hert gezien!' bedacht ik mij uiteindelijk. 'Heel kort, want ze zijn natuurlijk heel schuw, maar ik vond het best wel-' mijn blik was even afgedwaald langs de rest van de tafel en bleef steken op Black en Remus. Een frons verscheen op mijn voorhoofd, terwijl ik nog net meekreeg dat Sirius zijn hand wegtrok en beide jongens ietwat rood kleurden. Verbaasd knipperde ik met mijn ogen en gaf Potter een zachte schop onder tafel om vervolgens mijn lippen vlak bij zijn oor te brengen, gebarend naar zijn beste vrienden.
'Hoe zit het precies tussen Black en Remus?' vroeg ik hem het hele gesprek over vakantie vergetend. 'Ik bedoel... nou ja... ik dacht dat ik net iets zag.' Nieuwsgierigheid was niet altijd goed, maar toch kon ik het niet laten aan Potter te vragen. Ik mocht Remus en dus was ik wel benieuwd. Het leek er namelijk heel erg op net dat er meer speelde dan alleen goede vriendschap.

[ bericht aangepast op 20 aug 2014 - 18:11 ]

---

Happy Birthday my Potter!

(Op telefoon dus geen plaatje)
Sirius Black | Gryffindor | Padfoot | Woof
'Sirius, het gaat wel, ik hoef geen hulp, ik doe dit al langer dan vandaag.' Hoor ik hem geërgerd zeggen en met een grom buig ik langs hem heen en pak sla. Ja, Sirius Black is een sla-liefhebber. Gek genoeg.
'Denk je serieus dat ik dat niet weet?' Bijt ik hem toe. Dan merk ik dat ik echt best wel gemeen klonk. Moet ik er iets aan doen? Peinsend eet ik mijn sla en kijk even naar James en Lily die best wel dicht bij elkaar zitten.
'Moons...' Zeg ik dan en kijk richting Remus die mij niet aankijkt en eet. 'Ik ben alleen bezorgd oke? Dat zijn we altijd al geweest en... Misschien is het omdat ik een vakantie lang je littekens niet heb gezien?' Even leg ik mijn hand op zijn schouder en zet er druk op zodat ik overeind kom en zo nog wat pompoensap kan pakken. 'Maar ik zal me niet meer met je bemoeien of überhaupt bezorgd zijn.' Het lichte sarcasme in mijn stem moet te horen zijn maar Remus kent me. Hij weet dat ik niet echt kwaad ben. 'Sorry, oke?' Mompel ik en zet de kan voor me op tafel waarna ik een grote slok neem en dus even niemand hoef aan te kijken.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

James Potter
'And don't forget: Elvendork! It's unisex!'

Haar wenkbrauwen schieten omhoog, maar ze antwoordt toch.
'Niet heel geweldig, Ik was blij veel buiten te kunnen zijn en veel te kunnen lezen en sommige vriendschappen zijn makkelijker ver weg van iedereen die ertegen is of het alleen maar moeilijker maakt,' Ik knijp heel licht en ongemerkt mijn ogen iets samen. Sneep. 'Maar mijn zus heeft zo haar vooroordelen en die door de gehele wijk verspreid. Nu ben ik dus en thuis en hier...' Mijn blik schiet heel even naar de Zwadderich tafel waar ik iedereen godsgruwelijk haat. 'Nou ja, je weet wel wat sommige mensen hier van mijn soort vinden,' Besluit Lily en ik knik. Ik vind het vreselijk dat Dreuzeltelgen zo behandeld worden.
'Bovendien heeft mijn zus een nieuwe vriend. Geloof mij, ik had nog liever gehad dat ze wat met jou of Black was begonnen en dat zegt heel wat.' Ik wil niet met haar zus, laat haar maar lekker met die vriend blijven!
'Ik heb in de bossen wel een hert gezien!' zegt ze dan en ik grijns breed. Dit was geweldig. 'Heel kort, want ze zijn natuurlijk heel schuw, maar ik vond het best wel-' Ze stopt met praten en fronst, waardoor ik haar ook fronsend aankijk. Wat vond ze van die hert? Dan schopt ze me zacht en ik frons nog meer. Wat doe ik nu weer verkeerd? Ze buigt zicht voorover zodat ze in mijn oor kan fluisteren.
'Hoe zit het precies tussen Zwarts en Remus?' vraagt ze en ik kijk voorzichtig naar de twee jongens naast me. 'Ik bedoel... nou ja... ik dacht dat ik net iets zag.' Ik draai me om naar Lily en fluister dan in haar oor.
'Geen idee? Hebben ze ruzie?' vraag ik. 'Wat zag je eigenlijk dan?' Zo onopvallend mogelijk, schuif ik wat dichter bij Lily terwijl ik ook nog steeds voorzichtig naar Sirius en Remus kijk.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Potter had zich kort omgedraaid naar zijn twee vrienden, maar leek niet te begrijpen wat ik had gezien. Hoe was het mogelijk dat ik even iets meer aandacht aan het stelletje onruststokers besteedde en mij opviel dat er meer gaande was tussen Remus en Black -althans dat dacht ik- en kon Potter, met notabene een bril op dus het kon onmogelijk aan zijn ogen liggen, niks doorhebben. Hij besloot dus maar iets terug te fluisteren, niet begrijpend waar ik het in godsnaam of voor tovenaars in merlijnsnaam over had. Misschien had ik het mij ook wel verbeeld, maar dat was toch niet het geval? Ik werd toch niet gek en zag toch geen dingen die er niet waren?
'Geen idee? Hebben ze ruzie?' vroeg hij, waarbij zijn warme adem in mijn oor en nek prikkelde en ik kippenvel op mijn armen kreeg. Ik negeerde het vreemde gevoel dat het mij bezorgde evenals het feit dat ik heus wel merkte dat de idioot onopvallend dichterbij mij schoof en volgde zijn blik weer naar de twee jongens. Kort, want straks kregen ze door dat we het over hen hadden en het niet Potter zijn geluksdag was en ik opeens wel op zijn verzoeken om met hem uit te gaan in was gedaan en hem als een kwijlende puppy wilde volgen zoals de helft van alle meisjes hier op Hogwarts. Ik dacht even na of ik zou zeggen wat ik gezien had en beet op mijn lip, voor ik de korte afstand naar Potter zijn oor weer overbrugde.
'Nee, ik weet het niet. Het leek alsof... alsof Black Remus...' Een zucht ontsnapte mijn lippen. 'Ach laat ook maar. Ik zal het mij wel verbeeld hebben.' Ik besloot nog even mijn mond te houden. Misschien moest ik Remus maar tijdens één van onze patrouilles aan de tand voelen. Ik ging weer wat naar achteren en merkte dat ik nu toch wel heel krap kwam te zitten.
'Potter, je hoeft overigens niet half op schoot te kruipen hoor. Dat ik met je praat betekend niet dat ik niet zal aarzelen om je dusdanig te vervloeken dat geen van alle kwijlende idioten je hier nog aantrekkelijk vindt. En ja, dat kan ik ja. Daar ben je niet te perfect voor nee, voor je dergelijke argumenten aanvoert die nergens op slaan,' zei ik hem en nam de laatste hap die op mijn bord nog te vinden was. Het eten was weer voortreffelijk vanavond. 'Ik hoop dat ze iets met chocolade hebben tussen alle toetjes,' verzuchtte ik vervolgens en keek om mij heen om te zien of iedereen al bijna toe was aan het dessert. 'Hoe was jouw vakantie eigenlijk, Potter?'

---

Happy Birthday my Potter!

Remus Lupin - Gryffindor - Moonly - Wolfie
Sirius gromt en buigt zich vervolgens langs me naar de sla, buitend reageerd hij 'Denk je serieus dat ik dat niet weet?' Nog meer dan eest wilde ik in elkaar duiken, de trappen oprennen en me onder mijn dekens verschuilen, hopen dat het vanzelf over ging. Nadat ik mijn kip op had vulde ik mijn bord met aardappeltjes en een stuk vlees dat ik nog niet eerder had gezien of geproeft. Even kijk ik vanuit mijn ooghoek maar Lily en James die dicht tegen elkaar aan zitten te praten, niet ruziemaken, gewoon praten. Ik had niet verwacht dat ik dat zou zien gebeuren. 'Moons...'
Hoor ik baast me en de toon in zijn stem liet me al horen dat ik zonet veel te hard van stapel liep, hij was niet boos, net zo min als ik geërgerd was. Want als ik in zijn schoenen stond was ik ook bezorgt geweest om mijn vriend, 'Ik ben alleen bezorgd oke? Dat zijn we altijd al geweest en... Misschien is het omdat ik een vakantie lang je littekens niet heb gezien?' Ik voel zijn hand op mijn schouder en het gewicht dat het met zich meebrengt wanneer hij er kracht op zet zodat hij overeind kan komen en de pompoensap kan pakken. Net wanneer ik mijn mond openen wil om iets te zeggen praat hij verder, deze keer met lichte sarcasme in zijn stem 'maar ik zal me niet meer met je bemoeien of überhaupt bezorgd zijn. Sorry, oke' 'Je weet wel dat ik het zo niet bedoel' andwoord ik en wrijf even over mijn voorhooft voordat ik mijn hooft weer opheef en hem weer aankijk. 'Ik snap dat je probeert te helpen, maar het is gewoon lastig' even daalt mijn blik weer naar de tafel. 'Ik wil je geen pijn doen' voeg ik er dan aan toe. Ik was doodspang dat ik de controle kwijt zou raken en iemand oijn zou doen, dat iemand ook maar een schram op zou lopen. Niet als ik het tegen kon houden.

---

Don't be like the rest of them, darling