"Do I wanna know?"
Thomas Barton
Toen Thomas aan Marlene vroeg of het weer een beetje ging, glimlachte het meisje zwakjes en knikte langzaam. Ze leek even in gedachten verzonken en rilde. Thomas vroeg zich af of ze het koud had, maar hij besloot niets te vragen; dat zou misschien een beetje te zorgzaam overkomen, misschien zou ze hem raar vinden als hij dat deed. Nadat ze nog een tijdje zo stonden kwam mevrouw Sharp aangelopen, die vertelde dat ze mee moesten lopen richting het huisje. Hij keek even bemoedigend naar Marlene, en pakte toen haar hand vast. Hij was verassend warm; waarschijnlijk voelde dat zo omdat zijn handen zelf ook erg koud waren en het temperatuursverschil dus niet erg duidelijk was. Hij vlocht zijn vingers tussen de hare en een warm gevoel trok vanuit zijn vingertoppen door de rest van zijn lichaam. Zachtjes kneep hij in haar hand waarna hij met de groep mee begon te lopen, haar hand nog altijd in de zijne. Hij wist niet precies wat hij hiermee bedoelde, en wat voor signaal hij hiermee af zou geven. Hij wist gewoon dat hij het fijn vond om bij haar te zijn en dat zij zeker een bijzondere vriendin voor hem zou worden.
Na een tijdje lopen kwamen ze aan bij het huisje. Hij glimlachte; het zag er knus en gezellig uit. Even kneep hij nog in de hand van Marlene die hij nog steeds vast had, en negeerde de grijnzende blik die zijn zusje op hem wierp. Hij zou eerst zelf uitzoeken wat dit allemaal was, voor hij ook maar iets los zou laten aan Victoire. Toen ze het huis in gingen, werden ze meteen naar de woonkamer geleid. Hier begon mevrouw Sharp te vertellen: "Oké iedereen, even een paar dingen, zometeen krijgen jullie een lijst met de kamers, hierop staat bij wie je slaapt, ik wil niet dat er van kamers geruild word, als je weet waar je slaapt neem je rustig je spullen en gaat ze wegzetten in je kamer, daarna hebben jullie tot etenstijd om het huis te verkennen. Ik zou zeggen, veel plezier, we maken morgen verdere afspraken."
Thomas knikte, en keek om zich heen naar de groep waarmee hij de komende tijd hier zou zitten. Ze leken hem allemaal wel aardig, en hij vroeg zich af hoe de meesten van hen hier terecht waren gekomen. Daar zou hij later vast nog wel achter komen. Afwachtend richtte hij zijn blik vervolgens weer op de docent, zich afvragend wanneer ze deze kamerindeling dan te horen zouden krijgen; hij was nieuwsgierig naar zijn kamergenoot, en bovenal; zijn kamer zelf.
Spinning around, I'm weightless.
