• In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
    Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'


    Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
    Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.


    Alle regels:
    Regels RPG:
    -OOC plaats je tussen haakjes of iets.
    -16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
    -een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
    -Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door.
    -Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeer' ik je personage of verwijder deze van de RPG.
    Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
    -Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
    -Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
    -Alleen ik(Durbanskies) opent nieuwe topics. Pas als ik langer dan 12 uur niet online ben geweest, mag je een topic openen, maar dan wordt de link in een reactie op de story geplaatst én er wordt een melding gemaakt in mijn gastenboek
    -Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
    -Vragen of tips (nodig), laat van je horen!

    Regels binnen het huis:
    (-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
    -het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
    -Het huis mag alleen verlaten worden onder toestemming van de leiding. Dus of je nu even voor een wandeling wilt gaan of naar het dorp, eerst toestemming vragen aan de begeleiding. En áls het mag, moeten jullie met minimaal twee personages zijn.
    -Als er iets is met je personage, áltijd naar de leiding komen, als is het maar voor een paracetamol.


    Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

    Personages: (11/20 vrij)
    Docenten:
    -Vrij
    -Vrij

    Jongens (10)
    - Scott 'Scottie' Berkham ~ Pianoman (1)
    - Gereserveerd ~ Aestivate
    - Levi Finn Winston ~ JamesPotter
    - Michael 'Mike' Luke Hood (3) ~ Jovantos
    - Thomas 'Tho' Isaac Barton (4) ~ Durbanskies
    Meisjes (10)
    - Victoire 'Vic' Lizzy Barton (1) ~ Durbanskies
    - Gereserveerd ~ Caelestis
    - Aylinn-Chelsey Marina McGrath (2) ~ Jovantos
    - Carly Chase ~ Philocalist (2)
    - Jennifer 'Jen' Anouk Reeds ~ Raccoon
    - Lixue 'Li' Sheen ~ Pientie (3)
    - Marlene 'Marley' Blaire Newport ~ Schuld


    Invullen:
    Naam:
    (eventuele) Bijnaam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk(met foto):
    Innerlijk:
    Extra:

    Als je zelf nog iets leuks weet om erbij te schrijven over je personage, gewoon doen!


    De kamerindeling:

    Kamer 1: Scott, Michael
    Kamer 2: Levi, Thomas
    Kamer 3: Victoire, Aylinn
    Kamer 4: Carly, Jennifer
    Kamer 5: Lixue, Marlene
    Kamer 6:
    Kamer 7:
    Kamer 8: Miss Sharp en mister McEwan..


    Het huis:
    Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
    *
    Tweede verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 7
    -slaapkamer (2) 6:
    -badkamer
    Tweede verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 5
    -slaapkamer (4) met badkamer 4.
    *
    Eerste verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 3
    -slaapkamer (2) 2.
    -badkamer
    Eerste verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 1
    -bovenste deel bibliotheek
    *
    Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
    Begane grond links: Bibliotheek en keuken
    *
    Kelder: zwembad.


    Vakanties van spelers:
    Jovantos: 5 juli tot 20 juli
    Durbanskies: 18 juli tot (denkik) 1 augustus
    JamesPotter: 3 tot 11 juli



    Veel plezier
    Vragen kunnen altijd gesteld worden.




    Patholoog en MissAlice; als jullie mee willen doen en de docenten weer willen spelen oid, kan dat natuurlijk altijd c:



    Credits; Patholoog & MissAlice

    We komen aan bij een verzamelpunt, dus niet bij het huisje.

    [ bericht aangepast op 29 juni 2014 - 16:04 ]


    Spinning around, I'm weightless.

    [Ik vind het raar om een deel in eerste persoon te lezen en een deel in derde persoon.]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Patholoog schreef:
    [Ik vind het raar om een deel in eerste persoon te lezen en een deel in derde persoon.]

    [Ben niet de enige dus hahah]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [snap ik haha, maar ik vind eerste persoon super ongemakkelijk om te schrijven. Ik wil het wel proberen tho, maar dan zal er misschien nog iets 3e tussendoor piepen x) ]


    Spinning around, I'm weightless.

    Lucas Howerd.

    Hard trillend voel ik hoe Thomas mijn polsen vast pakt en me dwingt aan te kijken 'Lucas, Lucas kijk me aan!" Helemaal verstijfd en verlamd van angst lukte het me niet. "Niet naar beneden kijken, okay? We zijn nu op weg en je komt er niet meer uit. Het enige wat we nu kunnen doen is stilzitten en wachten tot we er zijn. Ik beloof je dat het niet te lang duurt. Kijk naar mij. Focus op mij." Angstig staar ik voor me uit. Het witte poedersneeuw lag diep en ver onder me en af en toe kwam een skiër voorbij en onder ons. " vertel me iets over jezelf, iets waar je trots op bent" ik wilde wel antwoordden maar mijn ademhaling was hijgend en veel te snel. Kort wist ik hem aan te kijken. " ik zag dat je een gitaarkoffer bij je had, speel je lang gitaar' ergens stelde het hem gerust al die vragen maar de gedachte van zoveel meter boven de grond beviel hem niet. Zijn ademhaling ging over op hyperventileren terwijl zijn lichaam bleef trillen als een rietje. Totaal niet in staat om zich nog te bewegen ging het hem voorbij dat ze er al weer waren. Helemaal verstijfd bleef ik gewoon zitten terwijl de stang langs me wchoof omhoog.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Scott Berkham ~ Levi ~

    "Om de afstand te bewaren." Vertelde mevrouw Sharp toen en ik knikte. Ergens kon ik het wel snappen. "We leven per slot van rekening in hetzelfde huis en iemand moet orde houden. Maar mijn naam is Anna." Ook dit snapte ik. "Jullie moeten niet voor een bepaalde tijd in het huis zijn, maar wel voor de sneeuwstorm en die is er binnen vijfentwintig minuten, verwacht ik." Ik beet even op mijn lip.
    "You better," zei Victoire en ik glimlachte naar haar. "Natuurlijk doe ik voorzichtig, je bent echt nog lang niet van me af." zei ze toen en ik moest zachtjes lachen. Ik omhelsde haar nog even kort voor ze weg ging. "Tot zo."
    "Tot zo!" zei ik zwaaiend en stak snel mijn handen weer in de jaszakken.
    "De rest kan ook al zijn ticket komen halen! Even boven op elkaar wachten, dan lopen we samen naar het huis. Het is niet meer dan tien minuutjes lopen." riep Anna toen en ik keek naar de personen op het plein.
    "Waar is meneer McEwan?" vroeg ik toen en ik keek rond. Ik zag nog een auto of iets dat erop leek. Ik begon wel weer wat af te koelen, ondanks de jas. Zacht blies ik wat warme lucht de jas in, zodat ik het iets warmen zou krijgen. "Als hij niet komt, moet ik dan alsnog met de lift?" vroeg ik toen wat angstig.

    [ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 20:39 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    "Say something, I'm giving up on you."

    Thomas Barton
    Thomas stelde een aantal vragen, maar toch bleef Lucas stil. Thomas keek om zich heen en dacht na; met zijn zusje was dit toch een stuk makkelijker geweest. Een paar karretjes achter hen zag hij het roodharige meisje in haar eentje in een liftje zitten. Thomas glimlachte en keek even naar haar. Ze zag er rustig uit, ookal was deze lift een stuk hoger en zat ze alleen. Hij was trots op zijn kleine zusje: dit was vast erg moeilijk geweest voor haar. Lucas zweeg nog steeds en keek erg paniekerig uit zijn ogen. Thomas zuchtte. "Kijk, Lucas, als je alleen maar in paniek raakt is het ook niet handig." Hij zag dat ze het einde naderden, en hij glimlachte opgelucht. "We zijn er bijna. We springen er samen uit, en op tijd want anders ga je weer terug en dan mag je het opnieuw doen." Hij keek Lucas kort aan, "Begrijp je dat?" Natuurlijk kreeg hij geen antwoord; Lucas stond nog steeds stijf van de spanning. Toen hij de vaste grond onder zijn voeten voelde en de beugel omhoog ging, sprong Thomas uit het liftje. Lucas bleef echter zitten, en Thomas kon nog net op tijd zijn hand grijpen en Lucas eruit trekken. Dit zorgde er wel voor dat beide jongens omvielen, en er nog meer sneeuw in Thomas' jas kwam te zitten. Natuurlijk.


    Spinning around, I'm weightless.

    Lucas Howerd
    Kijk, Lucas, als je alleen maar in paniek raakt is het ook niet handig" Zegt Thomas. Ik hoorde alles wel maar echt verder verwerken om te antwoorden deden mijn hersenen niet.. "We zijn er bijna. We springen er samen uit, en op tijd want anders ga je weer terug en dan mag je het opnieuw doen." Zijn stem klonk streng en ergens vermoeid. Ik wist het nu wel gelijk zeker, ik had het verpest. Eenmaal in het huisje zou Thomas beseffen dat hij niks aan hem had."Begrijp je dat?" Hoort hij hem zeggen. De grond kwam gelukkig dichtbij maar op staan net als Thomas lukte niet. Ik voel een garde snok door mijn arm en schiet van mijn plek af. Een angst kreet dat ik naar beneden zal vallen klinkt vlak voor ik in de sneeuw beland. Snel krabbel ik overeind maar blijf zitten. Ik vouw me op in een bolletje met mijn ogen gesloten. Geconcentreerd probeer ik het hyperventileren te laten stoppen want het maakte me duizelig. Ik doe mijn handen even als zakje voor mijn mond en langzaam kom ik tot rust. Mijn broek was al erg doorweekt maar staan deed ik niet. Om me helemaal tot rust te krijgen zing ik in mezelf een liedje mee. Pas na enkele minuten sta ik op. " Dank je Thomas en sorry van het vallen in de sneeuw" stamel ik blozend van ongemak. Ik help hem omhoog en klop vlug wat sneeuw van hem. " sorry het spijt me echt heel erg. Ik ik.. ik weet niet wat er gebeurde. Ik hoorde je maar ik kon niet reageren en ik ik ga de volgende keer niet meer met die lift en sorry voor mijn gedrag. Ik snap als je geen vrienden meer wilt zijn " ratel ik in hoog tempo

    [ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 21:40 ]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    [Ik wacht even op Jasmien.]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Marlene Blaire Newport

    Ik liep vrolijk naar de ingang van de skilift. Ik liet de ticket kort zien en wachtte geduldig tot er een karretje zou komen. Ik taste even naar mijn broekzak om te kijken of de sigaretten er nog inzaten. Toen ik op een stoeltje zat en de beugel omlaag kwam, zag ik langzaam de grond onder me vandaag gaan en bungelde ik met me benen uit het bakje. Er verscheen een grote grijns op mijn gezicht omdat dit me deed denken aan vroeger. Toen we nog met de hele familie gingen skiën in Oostenrijk en Zwitserland. Die prachtige bergtoppen bestrooid met witte sneeuw, die knusse blokhutjes helemaal afgelegen van de drukke werkelijkheid en gewoon prachtig om tot rust te komen. Het zou nog wel even duren voordat ik kon uitstappen dus grabbelde ik in mijn zak naar een nieuwe sigaret. Het was misschien slecht maar ik moest toch wat tijd verdrijven en dat kon hiermee prima. Echter had ik wel wat moeite met het aansteken omdat het hier erger waaide dan beneden. Na enkele minuten was ik er toch in geslaagd en nam ik tevreden een hijs. Heerlijk dit , lekker tot rust komen.

    [ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 21:40 ]

    Levi Finn Winston ~ Scott

    De skilift-reis was best saai en ging gelukkig aardig snel. River was naast mij komen zitten, maar ik wist niet wat ik hem nog moest vragen. Wel was het extreem koud geweest zonder jas, maar ik wist dat Scott hem nodig zou hebben. Hij had korte mouwen en daarbij was ik ook wel wat gewend van Noorse winters. Toen we erg eindelijk waren sloeg ik mijn armen om mij heen van de kou en rilde even. Ik hoop dat Scott snel komt en dat ik weer Levi kan zijn. Als dat überhaupt nog kan, want alleen Victoire wist dat we andere namen hadden. Toch heb ik geen zin om de hele tijd te doen alsof ik Scott ben. Leugens komen altijd uit. Het was nutteloos geweest dat ik me zo had opgeofferd, want Scott moest ook met de skilift. Hopelijk voor hem heeft hij een andere manier kunnen vinden. Hij had me beloofd om boven te komen, maar hij was wel echt heel angstig geweest voor die lift. Bijna net zo bang als die andere jongen, maar die ging er wel in. Ik werp een korte blik op de blonde jongen die onder de sneeuw zit. Hij had toen net de hand van die andere jongen vastgehad.
    Meteen haat ik mezelf weer door die gedachte. Sommige mensen durven er wel gewoon voor uit te komen, schiet er door mijn hoofd. Nee, het is fout. Het hoort niet. Jongens horen op meisjes te vallen. Niet op jongens! Ik weet nog hoe erg ik me schaamde toen ik het Øyvind vertelde. Hij is mijn beste vriend, maar accepteerde het meteen. Hij was zo positief, dat ik er zelf ook over na begon te denken. Misschien was het wel niet zo erg. Maar ik had nooit een andere homo gezien. Homo. Het woord alleen al klinkt stom, al klinkt hetero ook stom. Scott is ook gay. Denk ik dan tenminste. Hij wilde mijn hand kussen en hield hem daarna vast. Ik denk dat hij gay is. Misschien moet ik het hem vragen. Maar ja, wat dan. Dan krijg ik de vraag terug. Dat wil ik niet. Misschien is hij het helemaal niet en dan sta ik voor schut.
    Ik ril weer. Het is zo ontzettend koud. Ik kijk om me heen terwijl ik donkere wolken onze kant op zie komen. Dat voorspelt niet veel goeds.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!


    Vince Luke Smiths
    De lichte blosjes op haar wangen verschenen kort wat haar schattiger maakte dan ze eigenlijk was. ''Oh dus ik lijk lastig volgens jou?'' Grijnsde ze en ik lachte kort. Ze knikte vervolgens zachtjes en keek net als mij richting de begeleidster. Ze knikte daarna weer, ''zoiets ja, vooral met deze groep.'' Ik knikte, het was voor mij ook nieuw maar verwachtte niet dat ik het heel moeilijk zou vinden. ''Deze groep?'' Herhaalde ik een deel van haar antwoord en ik fronste. ''Deze groep zal vast ook wel meevallen,'' zei ik en ik kon het niet laten om weer even kort te lachen. ''Om eerlijk te zijn begin ik nu ook wel te bibberen,'' zei ik en ik gooide mijn peuk iets verder van mij vandaan in het sneeuw wat hem snel deed doven. Het geluid van zijn jas was goed te horen, het was een nogal dikke jas en je hoorde het geluid al als hij bukte of zijn arm bewoog. Z'n vreselijk knarsend geluid. ''Dus, Londen. Vertel, hoe zijn de mensen daar?'' Vroeg ik met een licht grijnsje.


    Everything is illuminated by the light of our past.


    Jennifer Anouk Reeds~Outfit


    Hij knikte even en herhaalde plots een van mijn woorden waardoor ik hem vragend aankeek. Had ik iets verkeerds gezegd? Hij fronste kort, ''Deze groep zal vast ook wel meevallen,'' zei hij uiteindelijk met een kort lachje, waardoor ik zwakjes glimlachte. Gelukkig maar, ik dacht echt dat ik iets fout zei. ''Om eerlijk te zijn begin ik nu ook wel te bibberen,'' zei hij weer en gooide dan zijn peuk wat verder in de sneeuw. Ik nam nog een hijsje van mijn peuk en aangezien deze toch al wat uitgedoofd was van de koude besloot ik hem ook maar uit te doen. ''Dus, Londen. Vertel, hoe zijn de mensen daar?'' vroeg hij me met een lichte grijns en ik keek hem even kort aan. Tja ik wilde niet meteen negatief praten,dus besloot ik er wat omheen te praten. "Nou ze zijn allemaal anders." zei ik schouderophalend en keek dan even weer naar de sneeuw, proberend zijn blik wat te ontwijken. Echter volgde de volgende mededeling en werd ik er bijna zowat door gered. "Kom, het is onze beurt!" zei ik vrolijk tegen Vince en nam zijn pols dan vast waarna ik hem meetrek door de sneeuw. Ik leek net een vrolijke pup in de sneeuw. We kwamen aan bij Mevrouw Sharp en ik glimlachte vriendelijk. " Ik ben Jennifer Reeds, Mevrouw mag ik mijn ticket." vroeg ik vriendelijk en keek dan kort naar Vince naast me en realiseerde me dat ik zijn pols nog vast had dus liet ik hem los.


    River Owen Posey


    Om eerlijk te zijn, ik had niet echt zitten opletten naar de mensen rondom me heen, maar ik had me vooral gefocust op het uitzicht die voor me uit rijkte. Al zaten we zo'n 100tal meter boven de grond en begreep ik niet echt waarom één van de jongens in het karretje voor ons er zo moeilijk over deed. Mijn bruine kijkers liet ik glijden over de besneeuwde bergtoppen in de verte. Het was gewoon een prachtig uitzicht één dat ik niet snel zou gaan vergeten hier. Ook Scott was stil, maar ik had momenteel ook geen behoefte om me sociaal bezig te houden. Ergens vond ik het best vaag dat hij geen jas aanhad, maar hij had vast wel een reden denk ik. Onze lift stopte en met gemak geraakte ik er uit en belanden mijn voeten weer in de sneeuw. Mijn blik gleed even naar de andere jongens die in de sneeuw zaten, maar ze leken zichzelf wel te kunnen redden. Een hand liet ik door mijn krullen gaan en daarna gleed mijn blik naar de andere liftjes die je amper kon zien in de verte.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    "Well you drive me crazy half the time."

    Thomas Barton
    Zodra Thomas de jongen van het bankje trok, schreeuwde deze dat hij naar beneden zou vallen. Ja, in de sneeuw, van nog geen meter boven de grond. Lucas krabbelde snel overeind maar bleef wel zitten; hyperventilerend. Hij wist niet zo goed wat hij in deze situatie moest doen, dus deed Thomas maar niets. Hij wachtte rustig af tot Lucas wat gekalmeerd was, wat wel een aantal minuten duurde. In de tussentijd zag hij dat zijn zusje ook aankwam, en voorzichtig uitstapte maar vervolgens alsnog struikelde en in de sneeuw viel. Met een klein glimlachje keek hij richting het roodharige meisje dat snel overeind krabbelde en om zich heen keek of iemand haar gezien had. Toen Lucas eindelijk opstond begon hij meteen te ratelen: "Dank je, Thomas, en sorry van het vallen in de sneeuw." Thomas schudde zijn hoofd, en pakte de hand die de blonde jongen naar hem uitstak om zichzelf vervolgend omhoog te hijsen.

    Hij had de hulp niet echt nodig gehad, maar om hem niet nog lulliger te laten voelen legde Thomas een klein beetje gewicht erin zodat het wel zou lijken alsof Lucas hem hielp. Lucas klopte wat sneeuw van hem af en Thomas keek een beetje ongemakkelijk rond. Hij wist dat Lucas het goed bedoelde, hij was het gewoon niet zo gewend. "Sorry. Het spijt me echt heel erg. Ik... ik weet niet wat er gebeurde. Ik hoorde je maar ik kon niet reageren. Ik ga de volgende keer niet meer met die lift. En sorry voor mijn gedrag. Ik snap het als je geen vrienden meer wilt zijn." Lucas bleef maar praten en na een tijdje hief Thomas zijn hand op. "Lucas, stop met sorry zeggen alsjeblieft." Hij glimlachte kort en keek de jongen aan. "Het is goed zo, geen reden om in paniek te raken." Hij keek om zich heen naar de andere mensen die inmiddels aangekomen waren. "En je hoeft echt niet bang te zijn dat ik hierdoor geen vrienden met je zou willen zijn.. Zo naar ben ik niet."

    Na een korte stilte keek Thomas naar de rest en vervolgens naar de lucht. Chelsey was nog niet aangekomen en als hij heel eerlijk was maakte hij zich een beetje zorgen over het meisje. Hij vervloekte zichzelf in zijn hoofd voor die stomme broederlijke gevoelens die bij iedereen naar boven kwamen, zowel bij jongens als bij meisjes. Hij had inmiddels alweer zo veel aan zijn hoofd; Lucas die bang was voor de skilift en Chelsey die er nog niet was. Natuurlijk was de begeleider er ook nog niet en zouden ze er heus wel op tijd zijn. Geen reden om bang te zijn. Een klein glimlachje speelde rond zijn lippen terwijl hij dacht aan de gelijkenis tussen het meisje en hoe zijn zusje altijd was geweest.


    Spinning around, I'm weightless.

    Lucas Howerd

    Na mijn hele geratel houd Thomas een hand in de lucht en ik stop met ratelen en kijk hem aan. "Lucas, stop met sorry zeggen alsjeblieft." Ik bijt op mijn lip door het glimlachje op zijn mond. 'SOrry' mompel ik en bloos omdat ik merk dat ik weer sorry zeg.. "Het is goed zo, geen reden om in paniek te raken." Ik knik zachtjes. Thomas kijkt wat rond en richt weer naar mij "En je hoeft echt niet bang te zijn dat ik hierdoor geen vrienden met je zou willen zijn.. Zo naar ben ik niet." ik knik beschaamd. 'Dankje' zeg ik zacht en loop daarna maar wat weg. Het zou nu zelf wel lukken en Thomas had vast geen behoefte meer aan zijn gezelschap. Ik zie wat verder op een bankje en met een diepe zucht loop ik er heen en ga zitten. Nooit meer zou ik met de enge lift naar boven gaan tot ik letterlijk werd gedwongen. Ik keek wat rond maar zag nog steeds nergens een huisje. iK had geen idee hoe hoog we waren of waar het huisje stond maar ik wist wel dat ik liever geen uitzicht had naar beneden. Verder was ik heel erg nieuwsgierig, hoe zag het huis eruit?, hoe was het ingericht?, met wie deelde ik mijn slaapkamer? en nog meer vragen


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Marlene Blaire Newport

    Er verscheen een glimalch op mijn gezicht toen ik de eindbestemming in zicht kreeg. Snel pakte ik de peuk uit mijn mond, blies de laatste rook uit en laat de peuk naar beneden vallen. De beugel ging langzaam omhoog en ik stapte snel uit de lift voordat ik nog een keer moet. Als ik rondkijk, zie ik Lucas zitten op een bankje. Even twijfel ik of ik erheen moet gaan en knik dan verstandig. Ik stap op de jongen af en pak de sjaal ondertussen uit mijn tas. "Bedankt voor het lenen Lucas"zeg ik vriendelijk en druk de sjaal in zijn handen. Daarna draai ik me om en zie een nog onbekende jongen staan. Hij zag er vanaf deze afstand wel vriendelijk uit dus besloot ik om eens uit mezelf nieuwe vrienden te maken. "Heey, mijn naam is Marlene Newport, en jij bent?" Nonchalant pak ik weer het pakje sigaretten uit mijn zak en steek er met enige moeite door de hare wind, eentje aan. Daarna kijk ik vragend de jongen aan en steek het pakje zijn kant op. "Wil jij ook?"vraag ik dan vriendelijk en neem een grote hijs van de pas aangestoken sigaret. Heerlijk.

    [ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:30 ]