• Ja, ik geef het toe. Ik heb een hekel aan bellen. Ik ben namelijk op het moment dat ik moet gaan bellen of aan het bellen ben, ontzettend veel aan het nadenken over wat ik moet zeggen, wat de ander denkt en zegt, wat ik daar weer op moet zeggen. Want op dat moment ben ik degene die iets wil vertellen of vragen; dus ik moet wel duidelijk mijn verhaal vertellen. Het moet goed vertelt worden. En ik ken die persoon aan de andere kant van de lijn niet, kan 'm ook niet zien. Veel liever ga ik gewoon naar de persoon toe voor een gesprek.

    Dit geldt in mijn geval alleen voor bellen naar onbekenden, en dan met name mensen van bedrijven of instanties.

    Ik vind het veel minder moeilijk om gebeld of teruggebeld te worden, waarschijnlijk omdat ik dan alleen maar het verhaal hoef aan te horen en moet antwoorden. Ik ben dan een stuk minder aan het nadenken; ik praat gewoon.

    Tegenwoordig heb je vaak ook de mogelijkheid om een email te sturen. Sowieso is emailen en ander contact via de computer inmiddels vanzelfsprekend. Het is erg handig als dit kan; je kan even nadenken over wat je wilt zeggen om je verhaal uit te leggen, je kan het nog eens opnieuw lezen, en je hoeft niet gelijk te reageren wanneer je antwoord krijgt. Aan de andere kant is het een nadeel dat je kan emailen, want zo hoef je bijna nooit meer te bellen en groeit die angst voor het opbellen met de telefoon.

    Hebben jullie hier ook last van? Wat is jullie verhaal wat betreft opbellen, gebeld worden en kiezen voor de optie om te emailen? Wat vinden jullie de voordelen en nadelen van bellen en emailen?

    [ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 22:45 ]

    [ bericht aangepast door een moderator op 6 aug 2014 - 22:49 ]

    Bel jij liever of email jij liever?

    7.6% (5 stemmen)
     
    Ik bel liever

    68.2% (45 stemmen)
     
    Ik email liever

    24.2% (16 stemmen)
     
    Het maakt mij niet uit

    Ja, dat heb ik ook! (:
    Ik had er vroeger nog veel meer last van en was het echt een probleem bij mij, toen durfde ik zelfs mensen die ik wel goed kende nauwelijks op te bellen of gewoon de telefoon thuis op te nemen of zo. Gelukkig ben ik daar overheen gekomen, maar hou nog steeds steeds niet zo van bellen en ik denk ook altijd veel te veel na over wat ik moet gaan zeggen. Ik vind persoonlijke gesprekken trouwens ook niet altijd even fijn, maar dat ligt dan meer aan dat eerste moment van op iemand af moeten stappen, zeg maar. Ik mail dan denk ik het liefste, maar dat is ook omdat ik voor mijn gevoel makkelijker uit mijn woorden kom als ik schrijf dan wanneer ik praat.


    "Take my advice; I don't use it anyway."

    Ik e-mail vele liever dan ik bel. Als er iemand naar ons huis belt (dat kan dan mijn oma zijn, of mijn vader om te vragen of hij nog iets moet meenemen van de winkel, of een onbekende) dan kijk ik wel naar de telefoon maar als ik niet alleen thuis ben dan neem ik ook helemaal niet op. Vooral niet als het sowieso niet voor mij is.
    Als ik dan zelf moet bellen, dan klopt mijn hart even serieus hard en dan wordt ik vaak soort van misselijk (dan voelt alsof ik moet overgeven terwijl ik niet echt moet overgeven) en dan lijkt het ineens héél lang te duren tot die persoon opneemt. Ik haat bellen echt heel erg. Als je iemand e-mailt weet je tenmisnte niet hoe geërgerd die persoon is over je mailtje etcetera.
    Bovendien heb ik dat even erg als ik bijvoorbeeld face-to-face met iemand onbekend spreek - of iets moet vragen aan iemand, ook al ken ik die persoon nog zo goed-.

    [ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 23:19 ]


    Ex astris, sciencia

    Ik heb 'mij maakt het niet uit' aangeklikt.
    Want bij mij hangt het af van situatie tot situatie. Als het iets is dat je meteen moet weten, dan bel ik.
    E-mail is op zich de gemakkelijke weg, maar ook niet de allejuiste omdat je soms de toon anders kan oppakken dan de zender opgaf.
    Bij een telefoongesprek heb je de intonatie al. Je hebt het gezicht nog steeds niet, maar de intonatie wel. ^^

    Ik vond het ook eerst moeilijk om te bellen, maar ik heb het mezelf geleerd door voor ik belde eerst een papiertje te schrijven met alle dingen die ik moest zeggen. Dat hielp me wel. Ik schreef niet de complete tekst, maar steekwoorden/kernwoorden op volgorde dat ik ze moest zeggen.
    Daarmee was het ijs altijd gebroken en dan ging de rest van het gesprek best goed. =)

    Nog veel succes!


    I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

    Jup, ik vermijd bellen het liefst ook altijd. :x


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    Ik vermijd telefoneren in het algemeen heel erg. Er zijn maar een paar mensen die ik durf te bellen. Opnemen vind ik even vreselijk als bellen, wat volgens mijn moeder ook te maken heeft met mijn gehoorprobleem, maar ik ben over het algemeen gewoon angstig voor vreemd menselijk contact, geloof ik. Ik krijg echt last van stress en laat vaak andere mensen voor me bellen, zelfs een afspraak maken bij de dokter is al teveel. Nu slik ik medicijnen tegen angst, wat veel angst van mij heeft afgenomen, maar niet mijn telefoonangst. Ik mail erg graag, maar soms durf ik niet eens het antwoord te bekijken.


    Your make-up is terrible

    Kit schreef:
    Hoewel ik daar ook een klein beetje last van heb, bel ik iemand toch liever op. Zo krijg je namelijk meteen een antwoord. (:


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Pabu schreef:
    Jup, ik vermijd bellen het liefst ook altijd. :x


    Alleen naar mijn ouders durf ik te bellen. In alle andere gevallen laat ik iemand anders bellen.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Ik bel alleen iemand op in uiterste nood, want ik háát het. Of het nu met mijn moeder is of met een bedrijf. Ook opnemen vind ik verschrikkelijk - als ik alleen thuis ben, dan moet ik van mijn ouders altijd opnemen en zeggen dat ze later terugbellen, maar ik laat het maar gewoon rinkelen omdat ik het zo ontzettend haat. Dan mail ik toch veel liever.


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Herkenbaar!! ik heb dat met iedereen die ik wil bellen. Echt verschrikkelijk.
    Ik ben dan ook het persoon dat gaat ratelen.. En zichzelf daardoor nog onduidelijker maakt.
    Maar zodra het gesprek eenmaal op gang is, heb ik er geen last meer van.
    Ook heb ik een soort angst voor dat als ik iemand ga bellen, ik het verkeerde nummer toets, of dat iemand anders opneemt dan dat ik nodig heb..


    It's for those who dare to fucking dream

    Hoi Emma, (Micha hier)

    naar instanties bellen of iets dergelijks (tand-arts en dokter niet) laat ik bellen door mijn man.
    hij weet hoe je het te woord kan staan.
    uiteraard kijk en luister ik mee, zodat ik weet hoe het moet.
    en heel soms doe ik het, maar zodra ik het niet meer snap zeg ik aan de telefoon : Ik snap het niet, kunt u het nogmaals uitleggen aan mijn man ??
    (en geef zonder pardon de telefoon aan mijn man)
    zo los ik het op :$


    Sebastian Michaelis : I'm simply one Hell of A Butler !!!

    Ik herken me hier wel in. Op zich vind ik bellen geen probleem wanneer het gesprek op gang is, maar ik vind het vreselijk om iemand op te moeten bellen. Alleen bij mensen die ik goed ken heb ik er geen problemen mee.


    The universal language of art.

    BubbleGuppie schreef:
    Hoi Emma, (Micha hier)

    naar instanties bellen of iets dergelijks (tand-arts en dokter niet) laat ik bellen door mijn man.
    hij weet hoe je het te woord kan staan.
    uiteraard kijk en luister ik mee, zodat ik weet hoe het moet.
    en heel soms doe ik het, maar zodra ik het niet meer snap zeg ik aan de telefoon : Ik snap het niet, kunt u het nogmaals uitleggen aan mijn man ??
    (en geef zonder pardon de telefoon aan mijn man)
    zo los ik het op :$


    Hahahah. Super slimme oplossing!
    Ook nog eens handig als je gewoon de telefoon zo kan doorgeven. Als ik zoiets doe bij mijn moeder (zeker bij zaken waarvoor ik voor mezelf moet bellen) zegt ze altijd dat ik het zelf maar op moet lossen omdat "ik het anders nooit leer"


    It's for those who dare to fucking dream

    Klaproosje schreef:
    (...)

    Hahahah. Super slimme oplossing!
    Ook nog eens handig als je gewoon de telefoon zo kan doorgeven. Als ik zoiets doe bij mijn moeder (zeker bij zaken waarvoor ik voor mezelf moet bellen) zegt ze altijd dat ik het zelf maar op moet lossen omdat "ik het anders nooit leer"


    jaaaaaa, kijk jij snapt wat ik bedoel !!
    ik leer het ook nooit xD


    Sebastian Michaelis : I'm simply one Hell of A Butler !!!

    Ik heb voornamelijk het probleem dat ik nooit goed weet wat ik moet zeggen, of ik nou een bekende of onbekende aan de telefoon heb.


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    Kit schreef:
    Hoewel ik daar ook een klein beetje last van heb, bel ik iemand toch liever op. Zo krijg je namelijk meteen een antwoord. (:


    Dress like you're going to meet your worst enemy today.