MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 2] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Juvenalis draaide zich met een ruk om.
'Ik vind het humor dat je die vraag door de kamer besluit te roepen, Jack. Van en Lenin zijn nog met hun slaaf bezig, denk ik. '

'Met hun slaaf bezig? vroeg Jack en hij liet zich op een sofa vallen. 'Dat klinkt veel belovend. Ik dacht dat Van... een vriendin had. Al schijnt hij tegenwoordig getrouwd te zijn met zijn huisdier.'
Hij schudde zijn hoofd en stak een een spies door een marshmallow om die vervolgens in de groene vlammen te houden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

"Omdat ze ziek is. Zieker dan anderen. En ik denk dat het handig is om te weten wat er met haar is, omdat ik het in mijn voordeel kan gebruiken." Verklaarde Castor in alle eerlijkheid.
"Ik wil je er tevens aan herinneren dat gesprekken die je met mij voert, ook hier blijven. Ik vertrouw erop dat je me niet zult teleurstellen."

When time and life shook hands and said goodbye.

'Misschien is zijn huisdier wel zijn vriendin,' grinnikte Juvenalis.

Amelia snapte niet helemaal wat in zijn voordeel zou zijn, maar besloot er niet naar te vragen. Amelia vroeg zich ook af wat iedereen van de tweeling wilde. Amelia knikte op het tweede wat Castor zei. 'Ik zal je niet teleurstellen meester,' zei Amelia zachtjes. Misschien niet. Amelia wist het niet, misschien in alle woede dat ze het er opeens zou uitgooien.

That is a perfect copy of reality.

'Je zou denken dat je nog nooit eerder een meester had gehad,' zei Celestino zuchtend. 'Je leeft in deze kamer, je slaapt naast mijn bed, ik kleed me om waar jij bij bent en andersom net zo. Zo is het altijd geweest en zo zal het ook zijn. Ik zou maar niet te veel klagen, want je zou het nog veel erger kunnen treffen. Een hoop meesters laten hun slavinnen veel meer doen dan zich omkleden in hun bijzijn.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Jack lachte.
'Daar lijkt het soms wel op. Best sneu.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Angelina slikte bij Celestino's woorden. Daar had hij wel een punt. Ze knikte zacht en draaide zich even om. Ze trok snel haar kleren uit waardoor ze alleen nog in haar ondergoed bleef staan. Ze trok het jurkje aan en de schort erover. Toen draaide Angelina zich weer naar Celestino toe.

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

'Goed,' zei Juvenalis.
'Ik denk dat het voor mij ook tijd wordt om me terug te trekken in mijn vertrekken, dan zie ik je morgen wel weer.'
Hij opende de deur naar zijn kamer, wenkte Nora en stapte toen naar binnen.

'Kijk eens Angelina, dat is toch hartstikke mooi,' zei Celestino tevreden. 'Als je nu zo vriendelijk zou willen zijn om mijn bed te verwarmen met kruiken en een nieuwe deken voor jezelf te halen, dan zorg ik dat er zo een matras naast mijn bed ligt.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Jasmijn ging op de oude stoel zitten, waar ze de voorgaande jaren altijd had moeten zitten. Ze hoopte dat Jack nog lang wegbleef, want zolang Jack er niet was,was zij veilig.

[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 20:15 ]

Angelina knikte en deed snel wat Celestino zei. Het duurde niet lang voor ze alles had gedaan. Ze had zijn bed verwarmd en een deken voor zichzelf genomen. Ze zag dat Celestino een matras naast zijn bed had gelegd.
'Bedankt.', zei Angelina beleefd. Ze was toch blij dat haar meester tot nu toe niet erg gemeen was geweest.

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

"Dat is goed om te horen, nou, vertel, waar liet je vorige meester je slapen?" Castor was erg tevreden met haar antwoord en wierp haar een glimlach toe. Misschien zou dit wel goed komen. Hij hoopte het in ieder geval van harte.

When time and life shook hands and said goodbye.

Nora had haar blik gedurende het hele gesprek op de grond gericht en had slechts geknikt toen haar meester haar wenkte om naar binnen te gaan. Ze kreeg de kriebels van de jongen waar hij tegen had staan praten.

When time and life shook hands and said goodbye.

'Naast hem, in zijn eigen bed. Volgens mij was hij heel bang dat ik er anders vandoor zou gaan,' zei Amelia eerlijk tegen Castor.

[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 21:39 ]

That is a perfect copy of reality.