• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot •
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford •
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford •
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot •

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford •



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    (I'm kinda fast.)


    Because I love him, do I need another reason?

    [Always]


    Bowties were never Cooler

    [mt]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    (Ik zal morgen pas rond de avond kunnen reageren. ^^)


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Mt

    Calum Hood

    Ik slaak zachtjes een zuchtje en trek mijn beanie goed. Mijn oren hoorde veel te veel geluiden en om alles te verstaan beweegden ze mee, waardoor hij steeds afzakte. Ik pak de emmer met het doekje en de spons en loop met mijn staart heen en weer zwierend naar de glazen tafel en ik begin met het schoonmaken van het tafeltje. Dan zat mijn taak erop, tenzij mijn baasje nog iets bedacht had. Ik probeer zo geconcentreerd mogelijk te werken zodat het goed zou gaan. Met mijn tong gleed ik even over mijn scherpe tanden. Ik vond het best fijn hier. Ik was hier niet de enigste waardoor taken netjes verdeeld waren. Ondanks dat Louis niet het meest fijnste baasje was, was ik blij met hem. Hij zorgde voor, ik kon eten maken als ik honger was,ik mocht douchen als ik wilde en ik had een bed en eigen kamer toegewezen.. Ik denk dat van alle baasjes ik Liam en Niall dan de liefste vond, zij waren amper boos op hun hybrides. Doordat ik veel te veel aan het nadenken was verminderd mijn concentratie. Ik draai me om voor het sopje maar merk amper dat mijn staart veel te snel en hard heen en weer zwaait. Voor ik het weet hoor ik een rinkelend geluid. Ik draai me bang om en zie tot mijn grote schrik dat ik een glas heb laten vallen. Angstig kijk ik rond en piep even kort. Wat moest ik doen?!. Verbergen was niet slim, Louis zou razend worden, maar aan de andere kant als ik het vertelde ook. Ik wist niet of hij het zou opmerken als er een glas minder was. Mijn oren wiebelen heen en weer om geluid te waarnemen of iemand komt. Ik besluit gewoon eerlijk te zijn,ik kon er niet zo veel aan doen toch? Ik zicht even en pak na een poosje de blik en veger en ruim netjes het glas op en gooi het in de prullenbak. Als iemand er naar vroeg zou ik het wel eerlijk zeggen

    [ bericht aangepast op 2 sep 2014 - 7:34 ]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    [Sorry dat ik het zeg, maar in je post heb je uitspraken gedaan die anderen erg kunnen limiteren en andere karakters dingen toegeschreven die misschien helemaal niet kloppen. Ook hebben de hybrides gewoon een eigen kamertje, inclusief bed en douche, dus geen mand, en moeten ze hun eigen eten maken.]


    Bowties were never Cooler

    Ace Mitchell von Monroe
    Het was vanavond volle maan. Misschien als ik snel klaar was en Liam in een goede bui was, dat hij me buiten liet slapen vannacht. God, wat hunkerde ik naar de nachtelijke buitenlucht en het licht van de maan. Echt, als Liam zou weigeren zou ik echt doordraaien en we wisten allebei dat ik niet zomaar op zou geven. Die gozer had al veelte veel van me afgepakt.
    Geïrriteerd trok ik wat aan mijn halsband, voordat ik de de was uit de wasmachine begon te halen. Dat ding zat altijd veelte strak en de striemen die daardoor in mijn huid stonden deden pijn. Ik kon hem enkel niet meer afdoen, al was het maar om hem wat groter te maken. Ik had hem al tevaal afgedaan en nu zat hij permanent vast. Ik was nu eenmaal goed in mezelf in de neste te werken. Ik tilde de wasmand op en trippelde zo zachtjes als altijd het huis door. Iemand anders was duidelijk een stuk onvoorzichtiger, want rinkelend glas stal meteen mijn aandacht. Nog zachter dan normaal trippelde ik het geluid achterna en vond Calum naast een gebroken glas. Ik gromde zachtjes, ze zouden zijn staart gewoon af moeten knippen als die sukkel hem niet in bedwang kon houden. Toch maakte ik dat ik snel weer weg was, voordat ik de schuld nog kreeg en sloot mezelf op, op het balkon om de was uit te hangen. Ik snapte nog altijd niet waarom Liam mij dit liet doen. Het resultaat was altijd hetzelfde en dat was dat er haren op zijn kleding terecht kwamen. Niet mijn fout, ik was gewoon in de rui en hij kon krijgen zoals hij het hebben wilde.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2014 - 0:36 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    DanielInTheDen schreef:
    [Sorry dat ik het zeg, maar in je post heb je uitspraken gedaan die anderen erg kunnen limiteren en andere karakters dingen toegeschreven die misschien helemaal niet kloppen. Ook hebben de hybrides gewoon een eigen kamertje, inclusief bed en douche, dus geen mand, en moeten ze hun eigen eten maken.]
    ik heb het aa gepast,zo wel goed??]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    [Ja. Bedankt.]


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Ik was in stilte bezig met het opruimen van de slaapkamer van mijn meester en mijn kamertje. Erg rommerlig was het niet, maar het was een week geleden dat ik dit voor het laatst had gedaan, dus het was wel nodig. Er lag hier en daar wat rotzooi, wat was en wat andere spullen. Ik zette alles netjes terug op hun plek en de was ging in de wasmand en de rotzooi in de prullenbak, die ik daarna ook leegde in de container buiten. Net toen ik naar binnen liep hoorde ik een gerinkel van glas. Omdat ik er best dichtbij stond en er niet op had regekend vloog ik direct met haast kangaroe grote sprongen naar boven. Toch zat er nog wat vluchtgedrag in mijn lichaam, al uitte het zich niet vaak. Misschien kwam het nu ook omdat ik wist dat er iets gebroken was en iemand problemen ervoor ging krijgen. Ik hoefde echt niet nogmeer problemen om eerlijk te zijn. Ik vloog de kamer weer in en begon snel verder te gaan met het opmaken van het bed. Vanochtend had ik gevonden dat hij wat bloed in zijn bed had, dus ik had het afgehaald en moest het nu weer opmaken. Ik leunde op mijn staart en deed een hoes om het dekbed en het kussen. Daarna moest het laken nog om het bed. Dat ging redelijk goed, al begon ik wel weer te trommelen met mijn staart op de grond. Dar moest ik niet te veel doen, want dan kwamen er strepen in het kleed en ik had geen zin om die er nu uit te gaan stofzuigen. Tja, eigenwijs was ik zeker en dat had nog niemand eruit kunnen krijgen. Ik maakte het bed netjes op en stopte het dekbed nog net iets strakker in voor ik naar het balkon liep. Daar kon ik heel even rusten en tot mezelf komen voor ik verder ging. Even tijd voor ik verder ging met wat ik moest doen. Zo hield ik mezelf ook in de hand en voorkwam ik straf omdat ik het niet goed deed. Ook moest ik de was nog van de lijn haren die wapperden in de avondwind boven London. Ik hoorde ook wat geritsel op een van de andere balkons. Ik keek ernaar en zag Ace bezig met de was. Ook zag ik striemen in zijn nek. "Ace." zei ik in de hoop dat hij me zou horen, maar Liam en Harry niet. Ik wilde niet dat ze dachten dat we hier aan het lapzwansen waren en ons daarvoor problemen zouden geven. Toch wilde ik hem wel waarschuwen, want ik herkende die striemen maar al te goed en hij had al een permanente halsband. "Geloof me, je wil van je halsband afblijven. Het alternatief wil je niet weten." zei ik voor ik me op de droge was richtte. Ik zou zijn antwoord wel horen, maar kon me niet veroorloven te lang niets te doen. Ik haalde netjes de was van de lijn en vouwde het netjes op. Ik maakte een stapeltje op een van de stoelen. Gelukkig ruide ik niet erg, want haren op kleren waren nooit een positief iets voor mij.


    Bowties were never Cooler

    Ace Mitchell von Monroe
    Ik probeerde me op mijn werk te concentreren en alles behalve te letten op de branden de striemen in mijn nek. Ik had er al een paar dagen last van, maar het wer echt steeds erger. Net als de woede die er voor zorgde dat ik hem 's nachts met alle geweld probeerde los te krijgen. Dat het niet zou werken moest ik enkel nog doorkrijgen, want voorlopig gaf ik de hoop niet op.
    Ik sloeg de kleding uit, voordat ik het aan de lijn hing met wasknijpers. We hadden gewoon drogers, maar dat zou vast te weinig werk voor ons zijn, dat we het toch moesten ophangen. Vel keek ik op toen ik mijn naam hoorde en richte mijn blik zich op waar het vandaan kwam. Ashton stond op het andere balkon. Ik zei enkel niets. Ik zei bijna nooit wat, dus dat moest toch niet nieuw voor hem zijn. Rustig ging ik door met de was, zodat ik niet in de problemen zou komen, maar luisterde wel naar hem. Ik gromde zachtjes. 'Dat is makkelijke gezegd dan gedaan.' Siste ik. Het deed zo verdomde pijn. Ietsje schuldbewust keek ik Ashton aan, waarna ik toch snel doorging. Hij was het ondertussen wel van me gewend dat ik de aardigste niet was, maar dat het niet om hem ging. Ik was gewoon boos en reageerde dat ook af op andere. Ik wist dan ook dat hij gewoon probeerde te helpen. Geïrriteerd gaf ik de nu lege wasmand een trap, die naar de andere kant van hem balkon rolde en keek ik naar de hemel die langzaam donker begon te kleuren. De maan was al licht zichtbaar en ik zou er een moord voor doen om er nog wat langer naar te kunnen kijken.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik zat rustig in de zitkamer met een glaasje whiskey in mijn ene hand en een andere hand op de leuning van de stoel. Ik had mijn pak nog aan, wat ik niet heel erg fijn vond. Ik deed mijn stropdas losser en haalde een hand door mijn haren voor ik nog een flinke slok whiskey nam. Het brandde heerlijk in mijn keel. Toch wilde ik wel mijn pak uit nu. Geen facades meer op dit moment. Nu had ik geen afspraken meer, dus ik kon weer gewone kleren aantrekken. De telefoon kon ik ook aannemen in mijn spijkerbroek en trui. Ik gooide de rest van mijn glas achterover en zette het op het tafeltje voor ik naar boven liep om me om te kleden. Onderweg naar boven hoorde ik gerinkel, maar ik ging er niet vanuit dat het door Zayn kwam. Daarbij hoefde ik niet perse mijn neus in iedereens zaken te steken. Ik zou het straks wel merken. In mijn kamer hing ik mijn pak weg en trok een broek, een t-shirt en een lekkere dikke trui aan. Ook trok ik een muts over mijn hoofd voor ik mijn mobieltjes in mijn broekzakken liet glijden. Ik kon altijd nog gebelt worden. Mijn schoenen deed ik niet meer aan, ook geen anderen. Mijn lakschoenen waren niet gemaakt voor comfort en ik hoefde toch niet naar buiten, dus mijn gympen liet ik ook maar hier. Anders ging Zayn ze maar voor me halen. Daarna pakte ik mijn gitaar en liep terug naar beneden. Even rust. Natuurlijk net toen ik mezelf weer in een stoel liet zakken om wat te spelen ging een van mijn mobieltjes af. Met een zachte grom viste ik het ding uit mijn broekzak en nam op. "Hallo, zeg het maar." zei ik terwijl ik de gitaar met een hand probeerde te stemmen. Ik hoorde een bekende stem, een die ik herkende van vroeger in de achterbuurten van de Ierse steden, waar ik voor het eerst met deze wereld in aanraking was gekomen. Ik had nogsteeds sterke banden met de Ierse maffia, maar nu lagen zij aan mijn genade in plaats van andersom. Een vlug Iers geratel kwam over mijn lippen, maar het was voor iedereen die het zou horen was het duidelijk dat ik niet blij was met wat ik hoorde. Mijn handen hadden de gitaar verlaten en mijn vrije hand had de leuning van de arm omsloten, waardoor mijn knokkels wit werden. Dit was slecht niets, nou slecht, in elk geval was het een probleem wat hier opgelost moest worden. Daar konden ze alleen de schade beperken, hier moest ik het oplossen, verdomme. Nu had ik mijn schrijfblok nodig en een pen, dus ik hoopte maar voor Zayn dat hij die nu kwam brengen, want ik was nu zeker niet meer in een goed humeur. Dit ws ook echt iets wat we erbij konden hebben. Niet. Moesten wij vijven altijd alles zelf doen ofzo, als het goed moest gebeuren? Je zou toch denken dat anderen dat ook konden?!


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Zoals vaker als ik iets goed bedoelde, kreeg ik een snauw naar mijn hoofd. Inmiddels wist ik wel dat hij het niet persoonlijk bedoelde, maar nogsteeds deed het wel pijn. Mijn oren gingen triest plat in mijn nek. Zacht ging ik met twee vingers tussen mijn halsband en wreef over mijn brandmerk. Ik wilde hem alleen maar beschermen. Het was namelijk echt niet mooi of prettig geweest. Ik vouwde daarna in stilte de droge was verder op en maakte er een nette stapel van. Inmiddels kwam de maan op en scheen prachtig over de stad. Toen ik klaar was liep, of hopte, naar de rand en keek naar de prachtige stad. Normaal was ik niet zo van het donker, maar het zorgde er wel voor dat de stad nog prachtiger was dan overdag. Toch zag ik het maar weinig. Alleen als ik de stad in werd gestuurt voor boodschappen of andere opdracht om spullen te halen of te brengen. Anders zat ik altijd binnen. Wat in de tuin op het gras bezig zijn of zwemmen was voor mij echt een geweldige beloning als ik het mocht doen. Soms deed ik het ook wel eens zonder dat ik het had gevraagd, of zonder toestemming, maar dat liep niet altijd goed af. Ik zuchtte en pakte mijn stapel schone droge was op. "Als je het echt wil weten wat er kan gebeuren, kom je amar langs." zei ik nog over de balkonrand voor ik naar binnen ging om de kleren in de kast te leggen. Ik was altijd bang om het te zeggen of te laten zien, omdat het toch niet iets was waar ik trots op was en ik wist niet of ze wilden dat de anderen wisten wat er kon gebeuren. Toch wilde ik anderen ertegen beschermen en Ace was inmiddels zo ver dat ik niet wist hoe het anders kon. Hij luisterde toch niet. Ja het was niet leuk om een te strakke halsband te hebben die niet af kon, maar alles was beter dan een withete pook op je keel.


    Bowties were never Cooler

    Ace Mitchell von Monroe
    Ik zag Ashton zijn oren plat in zijn nek leggen en ik wist dat ik weer eens onredelijk was. Het was niet zijn schuld dat ik zo'n zuurpruim was. 'Sorry.' Mompelde ik zachtjes. Ik moest echt eens leren niet zo uit te vallen tegen degene die enkel het beste met me voorhadden. Maar het ging gewoon vanzelf. Geïrriteerd gaf ik de lege wasmand een trap en leunde ik over de rand van het balkon heen. Ik probeerde echt van mijn halsband af te blijven, dus probeerde ik me te concentreren op de maan die langzaam doorkwam. Ik moest echt met Liam praten straks, al ontliep ik hem liever en sprak ik geen woord tegen heb, ik moest het proberen. Ik besefde pas dat ik weer aan het werk moest, toen Ashton me uit mijn gedachte halde en vragend keek ik hem achterna. Ik twijfelde of ik achter hem aan moest gaan, maar als ik al wilde weten wat hij bedoelde, was het nu niet het moment. Ik griste de wasmand van de grond en liep terug naar binnen. Ik legde de wasmand op zijn plek, waarna ik naar de keuken liep om koffie te maken voor Liam. Wetend dat hij het waardeerde als ik dingen uit mezelfd deed. Iets wat hij normaal ook echt nooit van me hoefde te verwachten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Geen idee hoe ik het in mijn hoofd had kunnen halen om vanmorgen een wit shirt aan te trekken, die was nu best wel verpest. Ik had een drukke dag gehad waardoor ik onder de bloedvlekken zat, op mijn shirt, mijn broek en volgens mij zaten er ook nog een paar vegen op mijn gezicht samen met wat nieuwe krassen. Volgens mij had dat joch mijn ogen eruit geprobeerd te krabben ofzo. Ach, ik had nu geen last meer van hem en de rest van de wereld ook niet, alleen maar goed. Nu hing ik rustig op de bank met mijn voeten op de salontafel en een glas whiskey in mijn hand, beter kon je het niet hebben. Ik was dan gesloopt door vandaag, maar toch erg voldaan en ontspannen. Dagen als deze deden me echt goed, al kreeg ik achteraf vaak commentaar dat ik te wreed was geweest en dat ik weer eens onder het bloed zat. Zelf ergerde ik me er niet aan en merkte het ondertussen niet eens meer, maar voor de zekerheid stond ik toch maar op om iets schoons aan te trekken na nog een slok van de drank genomen te hebben. Dan kon ik gelijk checken hoever Ashton was met zijn werk. Rustig aan slenterde ik naar boven en mijn kamer in, waar ik de hybride de kleren in de kast zag leggen. Ik liep naar hem toe en legde een hand op zijn schouder. "Ga zo maar naar beneden toe, het is goed zo," mompelde ik. Misschien was ik wel een beetje gevoelloos en wreed, voor anderen dan mijn projecten wist ik wanneer genoeg genoeg was. Ik kriebelde hem nog even zacht achter zijn oor op dat plekje wat hij altijd zo fijn vond en liep door naar de badkamer. Blijkbaar zat mijn gezicht inderdaad ook onder, ik keek amper in een spiegel dus zag ik het nu pas. Zuchtend boende ik het eraf met wat water, om mijn shirt en broek uit te doen en die over een van de stangen te hangen. Als er weer een was werd gedraaid konden die erin, mijn boxer niet, daar zaten toch geen bloedvlekken op. Ik had hier nog een loszittend shirt en joggingbroek liggen die ik aantrok, ze waren warm en ik kon me er goed in bewegen, hoe ik eruit kon me maar bar weinig schelen, dat wist iedereen ondertussen. Daarna drentelde ik weer richting in van waar ik eerst zat en ging daar opgekruld tegen de leuning aanzitten. Daar zag ik een onweersblik bij Niall hangen en ik trok vragend een wenkbrauw naar hem op, als hij zo keek kon het niet veel goeds zijn. Toch zei ik maar niks, ik hoorde het vanzelf wel als er echt iets aan de hand was.


    Because I love him, do I need another reason?