MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 15 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 12:45 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'De laatste keer dat ik mijn kinderen alleen liet, ben ik er één kwijtgeraakt,' zei Emily beschaamd. 'Dat risico wil ik niet nog een keer nemen...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Er gebeurt heus niets. Ik heb nog nooit van een kind gehoord dat hier werd gestolen. Je kunt je eigen vrijheid niet constant inperken omdat er in het verleden iets is verkeerd gegaan. Moet ik de drempel van mijn huis maar niet meer overgaan omdat iemand me opnieuw zou kunnen ontvoeren?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik vraag Meller of ze op wil passen,' zei Emily. 'Er loopt nu wel een moordenaar rond en die alien die zich voordeed als Baiel, is ook nog op vrije voeten.' Ze vroeg zich af of dat verband hield met elkaar.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat kan niet,' antwoordde Venomis resoluut. 'Niemand mag de straat op, weet je nog? Dan kun je niet zo maar even op zoek gaan naar een oppas. Hoe ga je dat uitleggen als ze je aanhouden?'
Het meisje begon haar op de zenuwen te werken. Ze moest prioriteiten leren stellen en niet zo onzeker over alles zijn. Alsof er werkelijk iemand was die zich om haar kind bekommerde.
'Die moordenaar heeft het alleen op raadsleden gemunt en die alien van je hangt zodra hij zich nogmaals voordoet als Baiel.'

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 14:23 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik kan hen niet uren alleen laten.' Ze zuchtte, want ze baalde zelf ook dat ze belemmerd werd.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Uren alleen laten?' Venomis trok haar wenkbrauwen op. 'Ben je gek? We moeten zo snel mogelijk toeslaan!'

Every villain is a hero in his own mind.

'Oké.' Ze zette Maerle in haar wiegje en legde het ei onder de dekens van haar bed. 'Oké. id het al donker buiten? Want dan gaan we.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis grinnikte om de plotselinge ommezwaai, maar was daar wel blij mee.
'Nee, we moeten nog even wachten. Het komende uur zullen ze immers het zwaarste patrouilleren. Bovendien moeten we eerst een manier bedenken om aan verf te komen. Of iets anders waarmee we een boodschap op de muur kunnen achterlaten.'

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 15:22 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had verf gebruikt voor het restaureren van het instituut; dat was de eerste keer dat ze erachter kwam dat zoiets bestond. 'Er is een winkel die verf verkoopt,' zei ze, 'maar ik weet niet waar hij de verf bewaart.' Ze besefte dat ze daarmee insinueerde dat ze het zouden stelen en ze schrok van zichzelf, maar tegelijk raasde de adrenaline door haar lichaam en zorgde dat dat ze het toch doorzette.

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 15:30 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik weet wel waar de opslagplaatsen zijn,' antwoordde Venomis. Het was helemaal aan de andere kant van het dorp, maar het voordeel was wel dat er geen mensen woonden en dat er waarschijnlijk ook niet gepatrouilleerd werd. Bovendien was Emily bevriend met de halfwolven en ze vermoedde dat zij nu niet alleen wacht hielden op de muur, maar ook in het dorp.

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 15:32 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Gaan we daar nu heen?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nee, we moeten wachten totdat het wat later is.'
Venomis keerde zich naar Emily toe en vouwde haar benen onder zich. Emily had af en toe gesproken over het instituut waar ze vroeger op gezeten had en eigenlijk was ze daar wel nieuwsgierig naar, dus besloot ze dat ze tijd wel kon volmaken door haar daarover uit te horen.
Toen er drie uren verstreken waren, vond ze het wel een mooi moment om naar buiten te gaan. Het kind was in een diepe slaap en Venomis verwachtte niet dat het nu toevallig wakker zou worden.
'We kunnen beter door het raam gaan,' fluisterde Venomis.'Misschien dat de deuren nog in de gaten worden gehouden.'

Every villain is a hero in his own mind.

Emily deed wat haar gezegd werd en legde haar been over het venster. Ze herinnerde zich plotseling de eerste keer dat ze op benen had gelopen en hoe ongemakkelijk dat had gevoeld; nu klom ze door een raam.
Ze zette haar ben op het randje en keek toen om zich heen. Hoe ging ze naar beneden komen, op driehoog?
'Zet je voet op die richel,' siste Ariana. Emily volgde haar vinger met haar ogen en zette haar voet op de aangewezen plek.
Stukje bij beetje klom ze naar beneden. Ondertussen deed ze pogingen om niet gezien te worden door de wezens op de andere verdiepingen. Toen ze beneden was, knikte ze naar Ariana, die uit het raam keek. Die deed ook een poging, maar halverwege de tweede verdieping raakte ze haar grip kwijt en glibberde ze weg. Ze viel in de struiken die naast het gebouw stonden. 'Gaat het?' fluisterde Emily, die tegelijk een giechel niet kon onderdrukken.

[ bericht aangepast op 14 nov 2014 - 16:28 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis had haar onderarm opengehaald en vloekte sissend, verlangend naar haar vleugels. Ze haatte die idiote benen, maar ze moest het er nu mee doen.
Ze krabbelde weer overeind en klopte het groen van haar knieën. Er kwam gelukkig niemand op het geritsel van de struiken en de doffe dreun af, maar het leek haar beter als ze hier niet langer draalden. Ze krabbelde overeind en trok Emily zonder haar vraag te beantwoorden de schaduwen in, op weg naar de pakhuizen.

Every villain is a hero in his own mind.

In zwijgen verplaatsten ze zich naar de pakhuizen. Het viel Emily tegen hoeveel bewakers er zich op hun route bevonden. Waarschijnlijk moest dat nog hoed georganiseerd worden.
'En nu?' fluisterde Emily. Het drong tot haar door dat ze zou gaan inbreken, maar het was allemaal heel spannend en fascinerend.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain