The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Clifford
Ik kon het allemaal niet bevatten. het was dan wel niet zijn gezicht waar de camera zich dan meestal op richtte, maar die krulletjes en die kleur ogen waren niet snel te verwarren met een ander. Ik zag ook aan zijn gezichtsuitdrukking dat ik het goed had en hij ook even niet wist wat hij met het feit moest dat ik hem herkende. Zijn wangen worden langzaam rood, waardoor hij toch wel weer schattig was, dat kon ik niet ontkennen, maar toch bleef het voor mij wel erg verwarrend en worstelde ik erg met mijn twijfels over wat te doen. Hij begint als een malle te stotteren, waardoor ik hem eigenlijk wel wil stoppen om te zeggen dat het niet erg is, maar dat het gewoon wat lastig te bevatten was. Toch kwamen er uiteindelijk een enigsinds samenhangend verhaal uit. Ik was een beetje verontwaardigd dat de jongen dit voor me had willen verschuiven voor zolang het kon. Kijk, het was misschien niet iets waar je trots op was, maar ik had wel graag willen weten dat hij voor geld zichzelf letterlijk bloot gaf. Nu was ik misschien erg jaloers aangelegd, maar ik vond het niet prettig als degenen aan wie ik mijn hart verschafde zichzelf aan anderen liet zien op zo'n manier dan aan mij. Zijn laatste woorden zorgen voor verwarring, maar tijd om hem iets te vragen had ik niet, want hij liep snel het cafe uit. Zo had ik mijn woorden ook weer niet bedoelt, of eigenlijk wist ik het niet. Ik was gewoon verward. Ik liep stond op en zette Luke weer in zijn wagen. Daar maakte ik hem in vast en zei dat ik even ging kijken waar Ashton heenging. Hij knikte en dronk rustig verder terwijl ik achter Ashton aansnelde. Net buiten het cafe wist ik hem aan te houden met een hand op zijn schouder. "Ash, zo bedoelde ik het niet, denk ik. Ik ben gewoon verward, okay. Dit had ik niet verwacht. Zeker niet van de eerste die me sinds jaren geliefd en gewaardeerd liet voelen om wie ik echt was, niet om wat mijn uiterlijke schijn doet denken. Op mijn moeder na dan. Ik weet gewoon alleen niet wat ik met deze informatie aankan. Het spijt me." ratelde ik snel met mijn hand nogsteeds op zijn schouder. Ik had hem echt geen pijn willen doen, maar ondanks dat ik in mijn werkveld veel verschillende mensen leerde kennen en mee omging, maar dit was voor mij ook wel heel veel informatie dat mijn steun en toeverlaat opeens een pornoster kleek te zijn. Nu was ik ook niet helemaal volledig geweest met de waarheid, maar toch wel iets meer dan hij. Hij wist dat ik een zoon had en zo af en toe een optreden had. Dat er een wereldtournee aan zat te komen met een bekende artiest hield ik wel achterwegen, maar daar dacht ik nu niet eens aan. Mijn blauweharige hoofd was al in overdrive geschoten en ik wist niet zo goed meer wat te doen.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Fletcher Irwin.

Als Michael me tegenhoud ben ik verbaasd, stomverbaasd dat hij niet gewoon blijven zitten samen met zijn zoon, om met zijn tweeën en zijn droom rockster te worden een leven te lijden, zonder nog toekomstig contact met mij. De hand op mijn schouder en zijn volgende woorden maken me toch een heel klein beetje hoopvol. Zelfs de afkorting van mij naam. Hoe vreemd het ook klinkt, het klinkt goed om mijn naam te horen, mijn eigen naam, niet mijn carrièrenaam - voor zover je pornografie een carrière kan noemen, bijna niemand noemt me nog Ashton, alleen zij die niet weten van Dale. En dan blijft het ook bij Ashton, geen Ash, geen Ashy, enkel Ashton. Vroeger werden de andere benamingen nog wel eens gebruikt hoor, maar nu mijn familie het idee heeft dat ik op een uitkering leef en te lui ben een baan te noemen, blijft het bij een strenge, gehele naam. En zelfs dat ik al zoveel fijner dan Dale.
      Zijn woorden maken me niet alleen een beetje hoopvol, maar doen me ook nog eens lichtelijk blozen. Opnieuw, al dan ditmaal een stuk minder hevig. "Het spijt míj. Het was stom om niks te zeggen, om zoiets belangrijks achter te houden. Ik begrijp dat het niet niks is en dat je geschrokken bent." Ik glimlach triest naar hem. "Ik wou gewoon iemand om mee te praten, ik wou een echte date, niet gewoon seks en al zeker niet op camera. Ik vond het fijn om met iemand te praten en durfde het gewoon niet te vertellen. Zeker niet toen ik steeds naar onze gesprekken toe begon te voelen. Sorry."

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Natuurlijk vroeg Harry of er iets was bij mijn gevloek, maar ik hield mijn mond en liet het overwaaien. Ik vond dit nog niet echt de tijd om hem te laten weten wat ik voor de kost deed. Gelukkig wist hij me af te leiden door de bloemenkrans die hij op mijn hoofd zette. Eigenlijk nooit wilde ik me aan zoiets schattigs wagen. Een bloem in mijn borstzak bij bijzondere gelegenheden was bij mij de enige mogelijkheid om een bloem in mijn outfit te krijgen. Ik vond het echt zo enorm lief en bloosde nog best wel erg, omdat het toch wel een flink groot gebaar was in mijn ogen. Iets zelf maken met liefde en aandacht was voor mij een veel groter kado dan een duur kado. Dat kon ik zelf wel kopen, maar zelfgemaakte kadotjes kwamen echt uit het hart. Ik drukte een klein en ongemakkelijk kusje op zijn lippen, waarna ik blozend terugtrok en hem vertelde dat hij echt de liefste persoon was die ik kende. Tja, mijn familie uitgezondert, maar goed. Mijn ogen werden groot bij zijn reactie. Hoe kon hij dat nu niet zien? Ik snapte het gewoon niet. "Je hebt gelijk, Boo. Mijn moeder en zusjes zijn inderdaad liever, maar je staat zeker daaronder." zei ik met een scheve glimlach en een klein kusje op zijn wang. Ik meende dit echt. Ik kende dan wel zijn verhalen die hij me had vertelt, maar hij ook de mijnen en dan kon hij ook weten dat ik weinig echt lieve mensen in mijn leven had. Ja, tuurlijk waren de gasten van het voetbal goede vrienden, maar ik was nogsteeds erg bang voor hun reactie als ze erachter kwamen dat ik gay was. Nou, dat zou ik morgen dus zien. Bij zijn vraag grinnikte ik zacht. "Misschien is het een beetje standaard, maar sinds ik jou zag werd mijn dag een heel stuk beter. Afgeblaft worden met een net herstelde liesblessure is nu niet echt leuk en daarna geplaagd worden over een date al helemaal niet." zei ik voor ik weer even door zijn haren aaide. Dat maakte me heerlijk rustig en gaf een heel vertrouwd gevoel, al had ik dit nog nooit met iemand gedaan behalve bij mijn zusjes als ik zenuwachtig was, en daarvoor met het haar van mijn moeder. Dat betekende dus echt wel iets qua vertrouwen. "En jou dag? Ga me niet vertellen dan een onderdeurtje als ik die heeft kunnen verbeteren." zei ik tegen hem. Ik vond het verschrikkelijk als anderen grappen maakten over mijn lengte, maar zelf mocht ik het wel. Ik plukte nog wat aan zijn krullen en keek toen even afgeleid naar een konijntje wat over de kop van de berg aftuimelde en maakte een vertedert geluidje. Het was zo schattig. Ik wilde ook wel een huisdier, maar ik was zo weinig thuis dat dat echt niet verantwoordelijk was. Daarbij was ik er verre van verantwoordelijk genoeg voor. Zoizo was ik verre van verantwoordelijk, maar goed. Dat wist Harry ook, en de voetbalwereld ook, maar toch had geen ervan de hoop in me nog opgegeven daardoor. Zeker met Harry was ik daar wel heel erg blij mee. Nu wachtte ik, net als met zijn smsjes, nieuwsgierig af tot hij zijn dag met me zou delen.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik zag Ashton me stomverbaasd aankijken toen ik mijn hand op zijn schouder legde. Ik moest het gewoon van mijn hart hebben. Ik had al zoveel met hem gedeelt, dan verdiende hij dit ook. In zijn ogen zag ik langzaam wat hoop twinkelen. Zijn woorden klonken zo lief en oprecht. Bij zijn laatste verontschuldiging schudde ik mijn hoofd een klein beetje. "Kom. Dan gaan we weer terug zitten om te praten. Dan kan je die echte date krijgen ook die je zo graag wilt, want ik snap zeker wel waar je vandaan komt." zei ik voor ik zijn hand pakte en hem mee terug nam naar het terrasje van het cafe, waar Luke nu druk aan het kletsen was met de ober met het rietje in zijn mond. Ik zuchtte en liet bij het tafeltje Ashton los om bij het kleine mannetje op mijn hurken te gaan zitten. "Lukey, je mag niet zomaar met iedereen praten. Bij optredens is het anders, maar buiten kan dat echt niet." zei ik tegen het mannetje, wat weer rustig verder ging met drinken. Daarna ging ik weer zitten en keek naar de krullenbol tegenover me. Ik vond het nogsteeds vreemd, maar als hij echt de jongen was met wie ik constant zat te smsen wilde ik hem tegen mijn eerste instinct wel een kans geven. Zijn reputatie mocht dat niet verpesten en de mijne ook niet. Ik had namelijk zeker ook geen compleet schone lij als het op dingen achterhouden afkwam. Ik nam nog een slokje van mijn chocomel en keek toen naar de krullenbol met de prachtige ogen. "Sorry dat ik niets voor jou heb bestelt, Ash. Ik wist niet of je ook chocomel wilde of niet." zei ik met een licht beschaamde blos op mijn wangen. Ja, het zou zeker wel even duren voor ik hem en zijn werkkledij uit mijn hoofd kreeg als ik hem zag, maar hopelijk zou dit iets aan dat beeld kunnen veranderen. Ondanks alles leek hij namelijk wel een chille gast waarmee het best gezellig kon worden en die me niet direct afmaakte omdat ik mijn zoontje zijn haren had geverft. Ik kon hem in elk geval het voordeel van de twijfel geven, wat hij bij mij ook had gedaan. Dat was wel zo netjes en ik was best wel benieuwd naar de jongen achter de porno, want hij was zeker wel eye candy, niet alleen op het scherm.

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Ik ben altijd zo geweldig awkward in dit soort dingen. Negen van de tien keer als ik iemand voor het eerst ontmoet begin over allemaal onzin dingen te ratelen. Ik had mezelf voorgehouden dat nu een keer niet te doen, wat waarschijnlijk uiteindelijk toch wel gebeurd. Het verbaasde me wel enigszins dat wel in één keer bij de goede jongen stond, en niet een wild vreemde aan had gesproken met zijn naam. Toch had ik hem ergens van herkend. Ja, natuurlijk van de site, maar hij kwam me ook nog qua iets anders bekend voor. Als dat echt zo was zou ik daar later wel opkomen. Hij keek op toen ik naar zijn tafeltje toe liep. Hij knikte en glimlachte breed en knikte toen ik vroeg of hij Tate was. Ook ik glimlachte, en ging zitten. 'Uhm, ja, graag.' zei ik met een glimlach. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ik daarna, in de hoop dat ik niet al te awkward over kwam. Ik ben nou eenmaal niet zo'n held in dit soort dingen, maar dat neemt niet weg dat het ontzettend leuk is om Tate voor het eerst te ontmoeten. Nou ja, de awkwardheid zou denk ik straks wel verdwijnen.

---

How far is far

Ashton Fletcher Irwin.

Michael schud zijn hoofd lichtjes en zijn woorden doen me glimlachen. "Bedankt," zeg ik zachtjes, hard genoeg voor hem om het te horen, maar ik vind niet dat je hoeft te schreeuwen en zo ook niet bij een gemeend bedankje. Als hij mijn hand pakt en me mee terug neemt naar het café, of nou ja, het terrasje van het café, waar hij zucht, mijn hand loslaat en zijn zoontje verteld dat hij niet met vreemden mag praten en ik kijk even zowel ongemakkelijk als vermaakt toe, maar als Michael gaat zitten, doe ik dat ook en als ik zijn blik op me voel branden voel ik dat ongemakkelijke gevoel weer door me heen gaan. Op het beeld laat ik ontelbaar veel mensen naar me staren, naakt nog wel, maar in het echt maakt het me verlegen. Michael verontschuldigd zich dat hij voor mij niet heeft besteld en glimlachend schud ik mijn hoofd. "Geeft niet."
      Bij de ober bestel ik nog een chocomel, al is deze voor mijzelf en nadat deze heeft gezegd dat deze eraan komt richt ik me weer op Michael. "Ondanks alles is het leuk om je in het echt te zien," glimlach ik, maar trek dan ietwat met mijn wenkbrauw. Wacht, was dat weer teveel? Dit was toch voorzichtig? Dit was toch gewoon vriendelijk? Mijn toon was oké? Ja toch?

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Gelukkig vond Ashton het niet erg dat ik niets voor hem had bestelt. Ik dronk rustig mijn chocomel door het rietje en nam hem nu eens goed in me op, terwijl ik met mijn voet de wagen met Luke erin lichtjes naar voren en achter reed. Hij zou vast niet gaan slapen, maar hopelijk werd hij er iets rustiger van. Ik glimlachte met een licht blosje bij zijn woorden en al helemaal voor zijn wenkbrauw. Hij was echt heel flirterig en ik wist niet zo goed wat ik ermee moest. "Het is ook leuk om jou te zien. Al gedraag ik me misschien niet zo. Je bent hetzelfde schatje hier als op internet." zei ik met een klein glimlachje, voor ik me wel op Lucas moest richten die me aantikte met zijn lege flesje. Ik pakte die aan en gaf hem zijn tekenblokje en een potlood. Zo kon hij zich even rustighouden. Al zou ik het potlood vast straks weer naar mijn hoofd krijgen. "En Luke lijkt je in elk geval niet direct af te keuren, dus dat is mooi." zei ik terwijl ik even door het mannetje zijn haren woelde. Het mannetje was alles voor me. Ik nam nog een slokje chocomel, toen de ober zijn drinken ook kwam brengen. "Ik ben trouwens ook niet helemaal eerlijk geweest." zei ik zacht en slikte even. "Ik ben niet zomaar een conservatorium studentje die optreed in de lokale kroeg. Over een week vertrek ik met Lucas op een wereldtournee als gitarist." Hoe verder ik in mijn biecht, hoe zachter ik begon te spreken en hoe roder mijn wangen werden van schuld. Ik durfde niet eens op te kijken om zijn reactie te pijlen. "Sorry" was niet meer dan een ademhaling. Ik keek naar Luke om me iets af te leiden, maar het lukte niet echt. Ik voelde me echt heel schuldig. Het was vooral omdat nu we dit net een kans wilden geven om in het echte leven op te bloeien, ik weer vertrok voor een hele lange tijd, dus dat het direct weer terug ging naar een internetrelatie. Een beetje ironisch.

---

Bowties were never Cooler

Zack Gamble
Natuurlijk had ik vooral ontzettend veel zin in dit moment gehad, maar ergens in mijn achterhoofd had ik ook mijn twijfels gehad. Want wat als hij er helemaal niet uitzag als ik had verwacht? Ik was niet echt iemand om op uiterlijk te oordelen, maar toch wist ik niet hoe ik zou reageren als hij een of andere zware bouwvakker bleek te zijn. Dat was gelukkig absoluut niet het geval. En ik had ook nagedacht over dat het praten misschien wel veel minder makkelijk zou gaan dan via het internet. Ik was vrij open over mezelf geweest, ook al wist hij nog niet alles van mijn verleden, maar dat kwam vooral omdat hij er niet echt naar had gevraagd. Ook al had ik het idee gehad dat Zayn ook open was geweest over zichzelf, wist ik dat natuurlijk nooit helemaal zeker. Maar nu zag ik dat ik me er geen zorgen over had moeten maken. Ook al was Mabel erbij, het was nog steeds even makkelijk om met hem te praten. 'Ik ken het gevoel,' zei ik. Ik vond het wel een beetje lastig om me een houding te geven; alhoewel ik van te voren wel op de datingsite was gekomen om een relatie te vinden, wist ik niet goed hoe Zayn er tegenover stond. Daarom besloot ik het voor nu maar gewoon wat casual te houden. 'Ik ben blij dat je niet een of ander oud mannetje blijkt te zijn,' lachte ik, maar bedacht me toen dat dat misschien wat tactloos over kon komen. 'Ik bedoel, niet dat ik dacht dat dat zou zou zijn, maar je bent behoorlijk het tegenovergestelde,' voegde ik er daarom aan toe. En dat was ook waar; met zijn exotisch getinte huid, donkerbruine ogen, lange wimpers en slanke figuur was hij een opvallend knappe verschijning.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

-

[ bericht aangepast op 7 okt 2014 - 22:25 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik moest toegeven dat ik er even over na had gedacht terug te krabbelen. Helemaal toen het duidelijk werd dat ik Mabel mee moest nemen. Gewoon omdat ik bang was geweest dat het tegen zou vallen. Dat het niet zo makkelijk zou gaan als tijdens onze gesprekken via de telefoon. Of dat de persoon achter deze gesprekken, me totaal niet aan stond qua uiterlijk. Maar alles leek mee te vallen en ik was blij dat ik het toch niet had latten zitten. Ik was blij dat we er hetzelfde over leken te denken en ik schoot in de lach nadat hij me uitmaakte voor oud mannetje, maar hij schoot meteen in de verdediging, waardoor ik alleen maar harder moest lachen.'Het tegenover gestelde van een opa, of dan dat je dacht dat ik zou zijn?' Grijnzend keek ik hem aan, terwijl ik afwezig Mabel nog een duwtje gaf, die alweer om aandacht aan het vragen was. Ik hoopte maar dat ze straks wat rustiger zou worden en niet constant om aandacht zou blijven vragen. Want dat was niet iets waar ik op zat te wachten en Zack waarschijnlijk ook niet. het zou eerder beschamend zijn als ze dat zou doen, want het zou toch echt betekenen dat ze onze eerste ontmoeting zou verpesten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Tate Walker
Ik wilde echt heel graag dat deze ontmoeting goed zou voorlopen. Gewoon omdat ik best gehecht geraakt was aan onze gesprekken en ik wist dat als dit niet goed uit zou pakken, dat ook verleden tijd zou zijn. Toch was ik blij dat ik dit gedaan had en ik Liam eindelijk kon zien. Ik haalde mijn hand even door mijn krullen en wenkte de ober, terwijl ik glimlachend naar Liam keek die ging zitten. 'Ik wil een ijsthee graag.' Melde ik de serveerster, verwachtend dat Liam zijn eigen bestelling wel kon doen. 'Ja het gaat echt super. Beetje moe door alle drukte, maar verder prima. Met jou?' Ik had Liam nooit verteld wat ik echt deed, hij wist alleen dat ik het vaak druk had. 'Je wilt niet weten hoe zenuwachtig ik geweest ben voor vandaag. Maar ik ben blij om je nu eindelijk eens in het echt te zien.' Gaf ik grijnzend toe. Ik had nu eenmaal niet zo snel last van schaamte en daarbij mocht hij best weten hoe ik erover dacht. Het was nog altijd raar om nu echt een keertje te zien hoe hij eruit zag. Niet bepaald hoe ik me had voorgesteld, maar zeker geen tegenvaller. Gelukkig maar ook, want ik was best hypocriet en vond gewoon dat uiterlijk er toe deed.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Volgens mij was het wel een mooie combinatie zo, Louis met de bloemen in zijn haar en ik met de roos achter mijn oor. Dat had niet zoveel uitgemaakt als hij het niet leuk vond, want zijn mening was het belangrijkst, ik had het niet voor niks gedaan. Ik vond het niet erg dat hij niet reageerde op mijn vraag, ik ging hem niet dwingen om het te vertellen. Als het iets persoonlijks was zou ik het ook niet leuk vinden. Al ging ik er wel voor zorgen dat zolang hij in mijn bijzijn was vandaag dat hij de krans ophield, het stond hem echt te schattig. Ik bloosde diep bij zijn lippen kort op die van mij en zijn woorden, al geloofde ik hem niet helemaal. In ieder geval niet dat hij niemand kende die liever was dan ik. Dat zei ik tegen hem en plukte ondertussen wat aan de bloemen op zijn hoofd. Ik was toch niet compleet tevreden met hoe die tussen zijn haren zaten, hoe mooi het ook uit kwam. Even weggezonken in mijn handelingen verschoon ik het tere dingetje een beetje tot ik tevreden was en hij antwoord gaf op mijn opmerking. Ik glimlachte breed om zijn woorden en het kusje op mijn wang. Dat was best hoog op de lijst, zeker voor iemand die hij nu pas voor het eerst in levende lijve zag. Ik liet mijn hand van zijn haar afdwalen naar zijn wang en liet die daar liggen terwijl ik hem aan keek. Louis had echt het soort ogen waarin ik uren kon staren en in kon verdrinken. Om de conversatie gaande te houden vroeg ik hem hoe zijn dag was tot aan nu, al was ik oprecht geïnteresseerd. Ik vond het leuk om verhalen aan te horen omdat ik zelf niet zo'n prater was. "Ze zijn gewoon jaloers omdat zij je niet kunnen hebben en ik wel," zei ik speels voor ik een kusje op zijn voorhoofd drukte. Ik bedoelde het vooral plagerig aangezien ik geen idee had hoe Louis tegenover het achterliggende idee stond, hoewel ik altijd dacht dat we het stadium van gewone vrienden ergens hadden overgeslagen. Die zouden namelijk zeker niet bij de eerste ontmoeting al zo aan elkaar plukken. "Mijn dag? Nou, eigenlijk ging het geweldig tot ik weg moest om mijn middag te verspillen om een van mijn vele bewonderaars tevreden te stellen," vertelde ik bloedserieus, tot ik in de lach schoot en mijn hoofd schudde. Ik was zeke geen ster in dit soort dingen. "Nee, ik heb de hele ochtend lopen ijsberen tot mijn flatgenootje me irritant vond worden en me eruit schopte. Toen ben ik maar wat buiten heen en weer gaan lopen, maar kon het uiteindelijk niet laten om alvast hierheen te gaan. Ik ben nogal een zenuwpees wat dat betreft," zei ik wat beschaamd met een schouderophaal. Het was soms echt niet leuk om mij te zijn, ik maakte me heel snel zorgen om de kleinste dingen en hield er niet over op tot het voorbij of opgelost was. "Maar om eerlijk te zijn voel ik me een stuk beter sinds die onderdeur er is," voegde ik er nog aan toe met een grijns, ik kon het niet laten. Ik volgde zijn blik naar het konijntje en glimlachte even, het was dat ik geen geld had voor dieren, anders had de kleine flat er allang mee uitgepuild. Dan was het goed dat mijn flatgenoot ook zo dol was op dieren, maar het was gewoon een probleem dat we samen al amper rond konden komen met de rekeningen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden, maar bloosde toch weer bij het kusje op mijn voorhoofd. Die jongen kon toch me flink goed bespelen, ondanks dat hij me nog nooit had gezien hiervoor. Het gewone vrienden en kennismakings stadium hadden we pardoes overgeslagen, maar erg vond ik het niet, want die hadden we online al gehad. Het was toch anders, maar goed. Ik vroeg hem naar zijn dag terwijl ik kalmpjes aan zijn krullen plukte. Ergens in mijn achterhoofd zat het smsje van net me heel erg dwars, maar ik wilde deze dag en deze ontmoeting niet laten verpesten door wat mensen van me verwachtten. Daar ben ik nooit gelukkig of beter van geworden als ik er niet aan kon voldoen. Dat kon ik nu weer niet, dus ik liet het gaan. Bij zijn eerste antwoord werden mijn ogen enorm groot van verwarring en toch ook een klein beetje van ongeloof. Meende hij dit echt? Arrogante... Die gedachte kon ik niet eens afmaken, want zijn lachje liet me al merken dat hij maar gewoon met me liep te fucken. Ik grinnikte zachtjes bij zijn woorden. Op een of andere manier kon ik het me helemaal voorstellen, maar niet als ik erbij dacht dat hij op mij wachtte. Ik kriebelde zacht even achter zijn oor en bloosde een beetje bij zijn woorden, maar toch kon ik het niet laten hem wel op iets te wijzen. "Alleen Deze kleine opdonder zelf mag zich een onderdeurtje noemen. Anderen niet."zei ik voor ik hem een kusje in zijn mondhoek gaf. Weer voelde ik mijn mobiel zoemen, maar dit keer liet ik het schieten. Ik zou het morgen uitleggen, niet vandaag. Daar wilde ik echt mijn hoofd niet over breken nu. Ik keek even naar de jongen en aaide zacht over zijn kaak. "Heb je zit om later mee te gaan naar mijn appartement te gaan en daar wat te eten? Ik ben niet echt een goede kok ofzo, maar in de buurt zitten wel een aantal lekkere afhaalrestaurants. Als je niet wil mag het ook hoor, geen probleem." zei ik wat onzeker. Ik ha geen idee of hij het zag zitten en was eigenlijk ook nog niet zeker of ik het wel aandurfde. Mijn appartement was namelijk niet extreem luxe, maar wel in het hartje van de stad en wel luxer dan een gewoon appartementje voor iemand van mijn leeftijd. Dat ik een gewone jongen was met voetbal als hobby en zonder echte baan. Dan zou ik echt mijn leugens moeten opbiechten, maar dat zou zoizo wel moeten gebeuren. Zeker omdat dit de mogelijkheid had echt iets serieus te worden, wilde ik het niet laten gebeuren dat hij er pas achter kwam als we eenmaal echt diep in een relatie zaten. Dan zou het veel ergere gevolgen kunnen hebben, al was ik er nu nog wel heel onzeker over, omdat ik nog niet helemaal zeker was over zijn liefde. Hij was heel lief en alles, maar alles was enorm pril en fragiel. Het zou al heel lastig zijn dit alles op de kinderboerderij uit te leggen aan de jongens op de club, laat staan als er ook foto's waren dat hij bij mij thuis kwam. Toch was het idee aan de andere kant ook heel erg fijn en comfortabel. Zo had ons werkelijke contact vanaf het begin al gevoelt.Toch lag er nog wel wat spanning onder, maar hopelijk zou dat snel vervagen. Misschien was het nu nog geen werkelijke liefde, maar hopelijk zou dat wel komen. Hij was namelijk een hele leuke jongen en ik wilde hem graag langer dan dit korte momentje in mijn leven hebben, al was het maar als vriend, maar als het meer zou worden zou ik het echt niet erg vinden.

---

Bowties were never Cooler

Zack Gamble
Ook ik schoot in de lach toen Zayn begon te lachen om wat ik zei en er een opmerking over maakte. 'Laat me!' pruilde ik, en gaf hem een speels duwtje tegen zijn schouder. Soms dacht ik gewoon niet zo goed na over wat ik zei, maar daar moest hij maar mee leren omgaan, want zo was ik mijn hele leven al geweest. Toch besloot ik ook nog een serieus antwoord gegeven op zijn vraag. 'Allebei, I guess. Ik weet niet hoe ik je had verwacht, maar niet helemaal zo, denk ik,' zei ik tegen hem. Aangezien hij vader was van een kindje had ik hem misschien wel wat minder mysterieus en ruig verwacht - minder tatoeages, en zo. Natuurlijk was dat een behoorlijk vooroordeel, want tijdens mijn baan zag ik dagelijks genoeg mensen met tatoeages bij wie je het niet zou verwachten. Daarbij was het natuurlijk niet voor niets zo dat hij zo jong al vader was, en was hij waarschijnlijk niet persé een makkelijke jongere geweest, dus daar zou dat ook vandaan kunnen komen. Ik wist neit veel van zijn verleden, dus dat wist ik niet zeker. Best raar, hoe je zo'n beeld van iemand kan vormen zonder te weten waar hij vandaan komt of hoe hij er überhaupt uitziet. 'Maar het is wel een positieve verrassing,' voegde ik toe aan wat ik net had gezegd. 'En jij? Hoe had jij me verwacht?' Daar begon ik onderhand ook wel nieuwsgierig naar te worden, want ik hoopte maar dat ik via de gesprekken die we hadden gehad in ieder geval een beetje hetzelfde overkwam als in het echt.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Zayn Malik
Ik mocht denk ik van geluk spreken dat Zack zo open en sociaal was. Het trok mij namelijk ook wat uit mijn schulp en het maakte het veel minder awkward dan ik had verwacht. Ik lachte enkel harder toen hij me een speels duwtje tegen mijn schouder gaf. Al viel ik al snel wat stil, toen hij vertelde hoe hij er echt over dacht, Ik begreep het wel. Ik zuchten zachtjes, terwijl ik Mabel in de gaten hield, die ondertussen al van de schommel was gesprongen en met wat andere kindjes in de zandbak speelde. 'Ik zie er niet echt uit als een vader nee.' Gaf ik toe. Ik dacht tenminste dat hij dat bedoelde. Ik grinnikte zachtjes. 'Gelukkig maar.' Ik keek even richting het bankje aan de zijkant en vond het wel tijd om te gaan zitten. 'Kom.' Lachend gaf ik Zack een duwtje richting het bankje en ging er zelf al op zitten. Bij zijn vraag moest ik even nadenken. Ik wist het niet zo goed. 'Ik weet het niet. Ik had niet echt een beeld bij je denk ik. Al klopt het gehele plaatje wel.' Het was wel een jongen die ik achter de gesprekken had kunnen bedenken. Misschien voelde het daarom ook allemaal wel prettig. Gewoon omdat het leek te kloppen. Het leek namelijk geen verassing te zijn geweest toen ik hem zag.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''