• Heb je ooit willen leven als een halfgod? Is jou idee van een perfecte zomer rondrijden op pegasi en duelleren met magische wapens uit de smidse van Hepheasthos? Op een levensgevaarlijke queest gaan? Dan is dit je perfecte kans!
          Zoals elk jaar komen de dertienjarige halfgoden verspreid over het jaar aan op Camp Halfblood. Ze krijgen een rondleiding van één van de gebouwoudste en zullen tot ze zijn erkend hun tijd doorbrengen in het Hermesgebouw. En worden voorspellingen gedaan, gaan kampers dood en er zullen nieuwelingen bij komen, maar toch heeft elke halfgod zijn eigen verhaal en beleefd het kamp vanuit een heel ander standpunt.

    Er is op zich geen verhaallijn, op het punt na dat Kronos op het moment de grootste bedreiging is. Gaia en de Giganten zijn allemaal nog niet herrezen, maar dit is misschien een idee voor later in het verhaal. Wanneer je samen met bepaalde halfgoden op een Queeste wilt, hoor ik graag wie, wat, waar en waarom. Er moet natuurlijk een goede reden achter zitten en we houden het realistisch. Wanneer je mijn toestemming hebt zal je mogen beginnen aan de queeste met je mede-spelers.
          Het reserveren van een kind van de grote drie, moet bij mij aangevraagd worden. Van hun zullen één, op grote uitzondering twee kinderen zijn gezien deze eigenlijk verboden zijn. Bedenk dus ook dat deze niet hun hele verleden makkelijk in de schoolbanken hebben gezeten en soms een enkele aanval hebben gehad.
          Het gebruiken van personages uit de boeken mag, dit is niet verplicht. Er zit ook geen max aan het aantal personages. Ik weet dat PJ-RPG's niet veel mensen trekken en om het kamp een beetje op te vullen is het dus handig als er meerdere personages door iemand worden gespeeld. (:

    Dit verhaal speelt zich af een jaar na de laatste Olympiër. Kronos zijn handlangers zijn druk bezig de titaan weer te laten herrijzen.


    We beginnen op een normale dag op het kamp, zoals eerder aangegeven. Ga hier alsjeblieft niet Mt'en maar begin direct met posten, 150 woorden is niet veel (:


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    LUKE CASTELLAN.
    ''Tell a lie once, and all your truths become questionable."


          'Een lang verhaal dat je niks aan gaat. Ik zou je niet dood willen, soms wel. Nu niet tenminste.' 'Het is namelijk niet dat ik je wantrouw, ik ben namelijk heel blij dat je niet dood bent.' 'Laat ook maar weet je.' Op de een of andere manier raakte hij afgeleid. Met zijn hoofd nog altijd iets schuin en een vragende blik keek hij haar aan, geconcentreerd op haar gezicht. -- Gelukkig niet starend.
          'Ik begrijp het niet. Eert haatte je me. Ik heb het hele kamp verraden, iedereen is kwaad op me. -- Waarom juist jij niet?' Hij was er altijd van overtuigd geweest dat zij hem niet leuk zou vinden, dat ze hem echt zou haten. Hij had een meisje gebruikt om haar te krijgen, maar het enige waar ze op leek te reageren waren grote daden zoals het kamp verraden. Lekker dan.
          Met zijn blik nog altijd gericht op Jace, schrok hij op van een vogel dat luidruchtig de bosjes uit kwam vliegen. Normaal schrok hij niet zo snel, maar doordat hij afgeleid was geraakt had hij zich niet bedacht dat er altijd nog iets uit de bosjes kon springen.
          Zijn armen vlogen dan ook tegelijkertijd met een tak de lucht in. Het stuk hout mepte het kleine beestje uit de lucht, dat zich vervolgens niet meer bewoog. Idioot dat je er bent, let eens op. Sprak hij zichzelf toe. Dat was dus niet de bedoeling,


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Poseidon’s Daughter
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    Nog steeds op mijn lip bijtend, trok ik wat aan mijn leren jas en zuchtte. 'Ik begrijp het niet. Eerst haatte je me. Ik heb het hele kamp verraden, iedereen is kwaad op me. -- Waarom juist jij niet?' Ik fronste even en keek wat om me heen – ik had geen woorden meer over. Gewoonweg sprakeloos. Mooi niet dat ik aan hem zou toegeven. Hij keek me geconcentreerd aan. Een blik die voor mij nogal intimiderend was, maar ach.
          Hij leek op te schrikken door een vogel die vrij luidruchtig door de bosjes kwam. Zijn armen vlogen tegelijkertijd in de lucht met een tak. De tak sloeg de vogel uit de lucht en ik nam aan dat die dood was.
          Ik kruiste mijn armen en keek hem fronsend aan. ''Ten eerste. Ik ga niet alles toegeven aan je. Volgens mij probeer je toch Davina terug te krijgen. Ten tweede, wat was dat?!'' schreeuwde ik haast en wees met mijn arm naar het beest die nu levenloos op de grond lag. ''Dat heb jij gedaan. Dat is wel honderd procent zeker.'' zei ik en schudde mijn hoofd. Mijn krachten bestonden alleen uit de krachten van het water, dus ik kon dat niet zijn geweest en een willekeurige tak kan niet zomaar vliegen.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    LUKE CASTELLAN.
    ''Tell a lie once, and all your truths become questionable."


          Ze zweeg, ze wist geen woorden meer. Nadat hij de vogel had vermoord wist ze pas weer woorden over haar lippen te krijgen. 'Ten eerste, ik ga niet alles toegeven aan je. Volgens mij probeer je toch Davina terug te krijgen. Ten tweede, wat was dat?!' Het laatste schreeuwde ze haast en ter verduidelijking wees ze met haar armen wild richting het vogeltje dat overduidelijk dood was.
          'Dat heb jij gedaan. Dat is wel honderd procent zeker.' Ze schudde haar hoofd en Luke keek nog eens goed naar het vogeltje, waarna hij op keek naar het meisje voor hem, dat hij niet al te hardhandig tegen een boom aan drukte door zijn arm tegen haar schouders te zetten, net zoals hij wel vaker deed wanneer hij duidelijk geïrriteerd was en hij op het punt stond Jace of uit te schelden, óf flink de waarheid te zeggen. Het was in ieder geval niks nieuws voor Jace tegen een boom, muur of wat dan ook aan gedrukt te worden door een duidelijk geïrriteerde Luke.
          'Ten eerste, hoef ik Davina helemaal níét terug.' Hij zorgde dat de afstand tussen hen niet te klein was, zodat het niet al te ongemakkelijk werd maar eerder intimiderend over zou komen. 'Daarnaast, zou ik dus wel graag willen dat je eens uit gaat leggen waarom je nou zo doet. Ik ben terug en opééns doe je vriendelijk tegen me. En trouwens, ik was het niet. Er vliegen zo vaak takken door de lucht of zo.'


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Dochter van Poseidon
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    Hij keek naar het vogeltje en toen weer terug naar mij waarna hij me tegen de boom drukte. Niet dit weer. Lukte drukte zijn armen tegen mijn schouders aan, dit tafereel had ik al te vaak meegemaakt. 'Ten eerste, hoef ik Davina helemaal níét terug.' Gelukkig was de afstand niet te klein, want anders zou ik hem zo van me af duwen. Nu was ik alleen benieuwd naar zijn opmerkingen. 'Daarnaast, zou ik dus wel graag willen dat je eens uit gaat leggen waarom je nou zo doet. Ik ben terug en opééns doe je vriendelijk tegen me. En trouwens, ik was het niet. Er vliegen zo vaak takken door de lucht of zo.'
          Ik fronste even en keek recht in zijn blauwe ogen. "Er vliegen niet zomaar vogels op de grond door een tak die zomaar vliegt." Zei ik en schudde mijn hoofd. "Je liegt. Je wilt heus wel Davina terug. Ontken het gewoon niet, waarom had je anders een relatie met haar? En ze is prachtig, waarom zou haar niet terug willen?" Zei ik en keek hem furieus aan. Er was toch geen kans meer dat hij me leuk vond, dus waarom zou ik nog moeite doen. Ik beet op mijn lip en zuchtte. Dit was gewoonweg hopeloos.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    LUKE CASTELLAN.
    ''Tell a lie once, and all your truths become questionable."


          Hij fronste en keek hem even aan. 'Er vliegen niet zomaar vogels op de grond door een tak die zomaar vliegt.' Zei ze terwijl ze haar hoofd schudde. 'Je liet. Je wilt heus wel Davina terug. Ontken het gewoon niet, waarom had je anders een relatie met haar? En ze is prachtig, waarom zou haar niet terug willen?'
          Hij haalde zijn arm van haar weg en stapte achteruit. 'Gewoon toeval okay?! Ik heb niks met die vogel te maken.' Hij snoof even, 'En ik vind Davina niet leuk, niet meer. Daarnaast haat diegene die ik wél leuk vind me volledig, zover ik weet.' Hij trok de mouwen van zijn vest over zijn blote onderarmen heen. Het liefst liep hij nu gewoon weg, maar wetend dat ze hem gegarandeerd na zou roepen tot ze haar zin had en hij toe zou geven, deed hij dat niet. Het zou alleen maar meer moeite zijn.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Dochter van Poseidon
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    Luke haalde zijn arm van mijn schouder weg en stapte wat achteruit. 'Gewoon toeval okay?! Ik heb niks met die vogel te maken.' Ik rolde met mijn ogen. "Vast, want alles is hier magisch," zei ik sarcastisch en kruiste opnieuw mijn armen. Het was haast onlogisch dat de vogel door een willekeurige tak die opeens vloog, tegelijkertijd met Luke's armen, nu dood is door die tak. Ik hield mijn mond maar, ik zou het hem wel een andere keer vragen.
          'En ik vind Davina niet leuk, niet meer. Daarnaast haat diegene die ik wél leuk vind me volledig, zover ik weet.' Ik zuchtte. "Wie? Wie vind je dan leuk?" Drong ik aan en stapte één stap dichterbij. Nu was ik nieuwsgierig en het kon me niet schelen of hij mij leuk vond of iemand anders. Het deed me al pijn genoeg toen hij iets met Davina had, maar dat liet ik niet merken. Ik wilde niet dat mensen me kwetsbaar konden zien. Een diepe zucht verliet mijn lippen. "Ik vertel het toch niet door. Dat weet je. Het is vast raar dat ik nu opeens aardig ben, maar laat dat onderwerp liggen alsjeblieft." Mompelde ik.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Davina Sydney Mastrano
    Child of Aphrodite
    I have no notion of loving people by halves, it is not my nature




    Nonchalant haalt Owen zijn schouders op. 'Slapen is nogsteeds een hel hier, de rest valt wel mee. Het is rustig vandaag,' antwoordt hij. Er verschijnt een bezorgde blik in mijn azuurblauwe ogen, terwijl het gedoe met Luke gelijk uit mijn gedachten verdwijnt. 'Heb je nog steeds nachtmerries?' vraag ik verontrust. Hij heeft wel eens eerder verteld dat hij last heeft van nachtmerries, maar ik had gehoopt dat ze nu over zouden zijn. Peinzend frons ik mijn wenkbrauwen, terwijl ik een blonde lok rond mijn vinger wikkel en probeer te bedenken of ik iets tegen nachtmerries weet, maar veel verder van dromenvangers kom ik niet. 'Heb je al eens een dromenvanger geprobeerd?' vraag ik aarzelend, bang dat hij het een domme vraag zal vinden. Als ik vanmiddag niks te doen heb, misschien kan ik dan proberen of ik een voor hem kan maken.
          Vervolgens vraag ik of hij wellicht zin heeft om mee te gaan zwemmen. 'Ja , is goed. Ik kan wel wat verfrissends gebruiken,' glimlacht Owen. Hij begint richting de oceaan te lopen, maar ik houd hem vlug tegen. 'Ehm, zullen we naar het meer gaan? Mijn haar wordt echt een ramp van dat zoute oceaan water?' mompel ik iets beschaamd en met een lichtelijke blos op mijn wangen. Gelukkig stemt Owen er mee in en we lopen van het strand naar het meer.
          Bij het meer aangekomen, laat ik door middel van een korte beweging met mijn hand, mijn huidige outfit plaats maken voor een donkerblauwe bikini. Hierna loop ik naar de rand van de steiger en voel ik voorzichtig met mijn voet de temperatuur van het water.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    LUKE CASTELLAN.
    ''Tell a lie once, and all your truths become questionable."


          'Vast, want alles is hier magisch,' Antwoorde ze sarcastisch. 'Juist, want het is erg normaal dat er mensen rondlopen die dingen door de lucht laten vliegen. Daarnaast ben ik één van de weinige kids die dus helemaal niets kan.' Het was een leugen, maar hé, dat hoefde Jace dus mooi niet te weten.
          'Wie? Wie vind je dan leuk?' Ze zette een stap dichterbij, waar door ze weer even dicht bij hem stond als toen ze tegen de boom aan gedrukt was. 'Ik vertel het toch niet door. Dat weet je. Het is vast raar dat ik nu opeens aardig ben, maar laat dat onderwerp liggen alsjeblieft.' Luke zuchtte enigszins geïrriteerd.
          'Waarom wil je zo graag weten wie ik wel leuk vind?' Hij keek haar even kort aan, om vervolgens zijn blik af te wenden. 'Het zou je niets uit moeten maken, het heeft je nooit uitgemaakt wat ik doe of dacht, waarom zou het je nu wel opeens wat uitmaken?' Vervolgens keek hij weer naar haar,


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Dochter van Poseidon
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    'Juist, want het is erg normaal dat er mensen rondlopen die dingen door de lucht laten vliegen. Daarnaast ben ik één van de weinige kids die dus helemaal niets kan.' Voor de zoveelste keer rolde ik mijn ogen. "Vast." Zei ik en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen. Het was wel honderd procent zeker dat hij het was, maar ach. 'Waarom wil je zo graag weten wie ik wel leuk vind?' Ik haalde onverschillig mijn schouders op en zuchtte. 'Het zou je niets uit moeten maken, het heeft je nooit uitgemaakt wat ik doe of dacht, waarom zou het je nu wel opeens wat uitmaken?' Mijn ogen keken recht in de zijne. "Wil je het echt weten?" Zei ik, misschien iets te luid. Mijn armen liet ik losjes naast mijn lichaam hangen en schudde opnieuw mijn hoofd. "Het is dat ik je verdomme leuk vind, oké?! Al die jaren, maar toch nee. Ik weet wat je antwoord is, dus zeg maar niks." Een diepe zucht verliet mijn lippen en trok mijn jas goed. Het was er nu eindelijk uit en het kon me niets meer schelen. Als hij het door zou vertellen, zou ik hem met blote handen vermoorden.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Foutje

    [ bericht aangepast op 11 okt 2014 - 22:41 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Luke Castellan.
    'Vast.' Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze hem vanachter haar wimpers aan. Luke zuchtte zacht, het was overduidelijk dat ze er heilig van overtuigd was dat hij de moord op het vogeltje op zijn geweten had. 'Wil je het echt weten?' Haar armen liet ze losjes langs haar lichaam hangen terwijl ze enigszins afkeurend haar hoofd schudde. Direct voelde hij zich verschrikkelijk dom, waarschijnlijk was er een logische verklaring voor geweest. 'Het is dat ik je verdomme leuk vind, oké?! Al die jaren, maar toch nee. En ik weet wat je antwoord is, dus houd je mond maar.' Ze trok haar jas recht. Even was hij te verbaasd enigszins iets te kunnen zeggen. Hij wendde automatisch zijn blik af en keek rond, zoekend naar de juist woorden. Voor de verandering kon hij deze niet direct vinden en het was dan ook zeker een minuut stil voor hij antwoorde. 'Je maakt een grapje zeker?'


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Dochter van Poseidon
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    Hij zuchtte zacht. Mijn woorden kwamen enigszins ongecontroleerd uit mijn mond, maar echt spijt ervan had ik niet. Luke wendde zijn blik van me af, waarschijnlijk vond hij het gênant, maar ach. "Je maakt een grapje zeker?" Een diepe zucht rolde over mijn lippen en schudde mijn hoofd. "Helaas niet." Zei ik zacht en stopte mijn handen in mijn jaszakken. "Zeg maar niets." Zuchtte ik terwijl ik naar achteren liep zodat ik weer tegen de boom aan stond. Ik had het niet moeten zeggen. Hoe kon ik in hemelsnaam zo dom zijn? Mijn blik was gevestigd op de grond en niets leek meer interessant e zijn dan dat. Ik moest echt leren om mijn mond te houden en de verkeerde dingen te zeggen. Nogal oncomfortabel haalde ik een hamd door mijn haren en tilde mijn hoofd wat op zodat ik hem aan kon kijken door mijn wimpers, maar hem helemaal aan te kijken was ik nog niet van plan.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Luke Castellan.
    'Helaas niet.' Ze stopte haar handen in de zaken van haar jas. 'Zeg maar niets.' Ze moest enkele stappen achteruit doe voor ze met haar rug tegen de boom aan kon staan. Vanachter haar wimpers keek ze zijn kant op, maar hem aankijken deed ze niet. Voor enkele secondes begon hij te glimlachen. 'En ik dacht nog wel dat je me altijd haatte..' Hij haalde zijn handen uit zijn zakkenen ging weerzelfstandig staan, zonder tegen de boom aan te leunen. 'Maar ik zat fout. Zoals ik blijkbaar wel vaker doe de laatste tijd.' Het laatste kwam er zacht uit, aangezien het niet echt de bedoeling was dat ze het zou horen. 'Maar dat neemt niet weg dat jij ook leuk bent. Denk ik, weet ik... Denk ik toch dan. Of zo. Jeezz Jace maak het me niet zo moeilijk!' Vervolgens begon hij heel even zacht te grinniken terwijl hij naar haar keek.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jacelyn Arelia Sangster • Dochter van Poseidon
    ''I don't want a once upon a time, but I do want a happy ending.''


    Ik zag hoe hij even glimlachte. Wauw, dat was werkelijk een zeldzaam moment. Luke Castellan die oprecht glimlachte. 'En ik dacht nog wel dat je me altijd haatte..' Hij haalde zijn handen uIt zijn zakken en ging weer normaal staan zonder tegen een boom aan te leunen. Wat bedoelde hij hier nou weer mee? Maar ik zat fout. Zoals ik blijkbaar wel vaker doe de laatste tijd.'Ik fronste even, maar liet het toch even liggen. 'Maar dat neemt niet weg dat jij ook leuk bent. Denk ik, weet ik... Denk ik toch dan. Of zo. Jeezz Jace maak het me niet zo moeilijk!' Ik schudde lachend mijn hoofd toen hij begon te grinniken. Dit was werkelijk zeldzaam. "Wat bedoel je daar nou weer mee?" Zei ik met een lichte glimlach rond mijn lippen. Ik keek hem volledig aan, met mijn handen nog steeds in de zakken van mijn leren jas. Al zag ik eruit als een hard meisje, een zachte kant kon heel af en toe geen kwaad.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    William Nishant Petrelli




    Een korte grinnik verliet haar lippen waarna ze de volgende woorden sprak , ''Ja, nou ik had niet de beste docent voor het boogschieten. Wist ik veel dat hij het eigenlijk ook niet kon. En ik was acht! Kan ik er wat aan doen dat meneer D en Chiron ook nog eventjes komen kijken bij de training.'' ze bedoelde het serieus maar toch verscheen er een grijns rond haar lippen war me ook deed grijnzen. "Had je mij toen maar al leraar, al had ik geen idee dat ik dit zelfs kon voordat ik hier terechtkwam."zei ik schouder ophalend met nogsteeds diezelfde speelse grijns rond mijn lippen. ''Hmm..of we sprinten naar de klimmuur, gaan dan gevaarlijk doen met dat lava en zo tijdens het beklimmen van die muur en vervolgens gaan we zwaardvechten. En dan ga ik het je leren! Ik wil gewoon nog ooit iemand leren zwaardvechten, dat heb ik in die tien jaar nog nooit gedaan. Iedereen wilde met een kind dat niet van de oorlogs en strategie godin was. Ze wilden zelfs het niet leren van de Areskids!'' Bedacht Lucy zich enthousiast bij mijn voorstellen. Haar uiteindelijke idee deed me goedkeurend knikken en me even strechten klaar om zometeen te gaan sprinten, al had ik slechts enkele seconden voordat Lucy er al vandoor spurtte. ''Beter gaan we nu rennen! Voordat ik straks op mijn kop krijg!''kirde ze, waardoor ik even achter me aan keek en een wat pissige Chiron zag staan. Een lachje verliet mijn lippen waarna ik even veerde voordat ik haar achterna liep. "Ik kom eraan!" riep ik lachend terwijl ik mijn best deed om haar bij te houden. Ik mocht dan misschien wel lange benen hebben en een sportieve bouw, Lucy leek nog een tikkeltje sneller te zijn dan mij. Vast door haar kleinere bouw maar duidelijk een veel betere conditie. Uiteindelijk leek ik haar voor te kunnen zijn toen we het bos begonnen te naderen. Ik had ondervonden dat die weg iets korter was om bij de klimmuur te geraken, wat zou kunnen betekenen dat ik het potje sprinten zou winnen, tenzij ze me achterna gaat natuurlijk. Ik sprintte het bos in en meteen hoorde ik de verschillende blaadjes en takjes onder mijn voeten al kraken, het was best wel glibberig als je het zo zag. Even keek ik achterom om te zien waar Lucy al was maar dat was van korte duur zodra ik in volle snelheid tegen iemand aanliep en daarbij mezelf en hem op de grond wierp. Ik was vreselijk slecht gevallen, gezien mijn hoofd om wat scherps beland was. Een pijnlijke kreun verliet mijn lippen waarna ik mijn ogen opende en wat rechter ging zitten zodat ik kon zien waar ik was. Het bos, juist ja. Met volle enthousiasme was ik tegen iemand aangeknalt. Mijn hand bracht ik even naar mijn hoofd waarbij mijn vingers meteen de hoofdwond vonden. Het was klein en heus niet dodelijk gewoon een snee in mijn voorhoofd, mijn blik gleed naar mijn 'verkeersslachtoffer' waarbij mijn ogen op een voor mij onbekende jongen waren gericht. "Shit, het spijt me...Ik keek niet uit en knalde tegen je op. ik had geen idee dat er hier nog mensen waren weet je,..." begon ik haastig te ratelen, hopend dat dit accident me niet in problemen zou brengen. Daarna vond mijn blik Jace de dochter van Poseidon. "Euh,...Ik verstoorde hopelijk niks?" Bij die woorden klauterde ik overeind en klopte ik de vuiligheid van mijn kleren af, waarna ik ging kijken of de jongen die wat ouder was dan ik, oké was.

    (Owen komt zo)


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH