The Hybrid Life • One Direction • 5 Seconds Of Summer • Speeltopic 2 - Speeltopics

In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


• Rollen•
• Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_ •
• Zayn Malik • • •
• Liam Payne • • •
• Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin •
• Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson •

• Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik •
• Luke Hemmings • • •
• Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
• Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_ •

• Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik •


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


• Het Begin •
De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

[ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Ashton Irwin
Het was duidelijk dat de jongen, mijn jongen, het niet helemaal prettig vond hoe ik enigsinds koud toch een beetje de leiding gaf. Ik wilde hem geen pijn doen, hem kwetsen, maar ik was erg bang om me te snel weer open te zetten. Dat wist ik wel van deze wereld. Als je jezelf te snel open zette, raakte je in de problemen. Ik deed alvast wat olie op een van mijn handen, toen ik weer die verschrikkelijke jeuk kreeg, nu achter mijn oor, die ik al de hele dag probeerde te onderdrukken. Het was echt ontzettend irritant, maar vooral door de situatie en alle spanningen durfde ik het maar moeilijk aan hem te vragen. Daarbij was hij ook eens flink woest geworden dat ik binnen twee maanden weer vlooien had gehad. Nu was dat waarschijnlijk de laatste druppel geweest, maar het bleef wel bij me. Ik was dan ook erg blij dat hij toestemde en een vlooienband voor me ging halen. Onder het wachten schuifelde ik wat ongemakkelijk met mijn voeten. Ik vond deze spanningen maar niets, maar ik durfde gewoon me niet meer te laten gaan. Ik boog mijn hoofd netjes toen hij terugkwam en wachtte tot zijn koele vingers de band om mijn nek bevestigden. Het voelde vreemd en het ding stonk enorm, voor mij dan, maar ook voor de vlooien, dus hopelijk was de jeuk dan snel voorbij. Ik bewoog mijn hoofd even en knikte toen bij zijn vraag. Ik kon hem bij vannacht altijd nog bijstellen als het niet helemaal lekker zat. Ik keek hoe hij zich neerlegde op mijn bed, maar duidelijk wel moeite had met de hardheid van mijn bed. Kijk, het was verre van zo zacht of zo luxe als het zijne, maar ik vond het nog best een comfortabele plek om te slapen, alles beter dan de vloer. Bij zijn vraag zette ik me voorzichtig over hem heen, een been langs elke kant, waardoor ze echt leunden op de randen van het smalle bedje, terwijl mijn kont op zijn knieholtes rustte en mijn staart tussen zijn benen lag. "Natuurlijk blijf ik. Het mag misschien niet meer zo zijn als gister avond of vanochtend, maar je blijft mijn beste vriend en ik hou nogsteeds van je." zei ik zachtjes voor ik mijn handen op zijn rug zette. Ik begon zacht te kneden, in zijn rug waar haast zichtbare knopen in zaten. Die jongen moest zich echt iets minder opwinden en stressen, want dit kon niet gezond zijn. Ik zette net was meer druk op zijn rug, maar vooral de knopen, die ik er maar heel moeilijk uit kreeg. "Ontspan een beetje, Harry. Alsjeblieft. Zo krijg ik die knopen nooit meer van mijn hele leventje uit." zei ik zacht voor ik iets voorover boog en een kusje op zijn schouder drukte. Ik wilde gewoon dat hij zich weer goed voelde, dat gaf mij zoizo wel een goed gevoel, zelfs nu. Ik had al gedacht dat verder gaan fout zou gaan, dat iemand er zwaar onder zou lijden, maar nu waren dat er twee, maar gister had het allemaal zo fijn en natuurlijk gevoeld dat ik er niets tegen in had willen brengen. Ik had gehoopt dat het zo kon blijven, maar natuurlijk kon dat niet. Dat had dit diner wel bevestigd. Toch wilde ik het wel zo snel mogelijk proberen te vergeten, want zodra de anderen weg waren, wilde ik het graag nog eens proberen, maar gewoon niet met zo veel getuigen in de buurt. Nu was dit alleen nog te vers om het er met hem over te hebben. Daarom ging ik maar gewoon verder met masseren, in de hoop dat hij toch iets rustiger en comfortabeler zou worden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ashton had geluk dat ik net wat teveel aan mijn hoofd had en dat ik me net te rot voelde, anders was ik nog best boos kunnen worden dat hij alweer vlooien of iets dergelijks had terwijl de laatste keer nog redelijk recent was. Om die reden stemde ik zonder problemen in met zijn vraag of ik hem wilde controleren en stond ik op om alvast zijn vlooienband te halen. Hij klaagde er nog wel eens over dat het ding zo stonk, terwijl ik zelf toch echt niks rook, maar het hielp aardig tegen de jeuk dus was het even niet anders. Ik vond de band ergens achterin het medicijnkastje en liep weer naar hem terug, om het ding met zachte hand om zijn hals te klikken nadat hij die voor me had gebogen. Ik had hem erg los gedaan omdat ik niet zeker wist wat hij het prettigst vond, daarom vroeg ik Ashton of het goed zat of dat ik het toch iets strakker moest doen, maar blijkbaar zat het goed. Als het hem alsnog begon te irriteren kon hij het zelf ook aanpassen en anders hoorde ik het wel. Ik probeerde me op een comfortabele manier te settelen op zijn bed, wat toch heel anders was dan het mijne en waar ik zeker even aan moest wennen. Na even vond ik ongeveer een fijne manier om te liggen en zuchtte ik diep. Ik vroeg hem of hij vannacht nog bij me wilde blijven, want al zei ik het niet, ik was als de dood om nu nog alleen te blijven en ik kon zonder hem niet meer slapen, wetende dat dan de nachtmerries sowieso terug kwamen. Enigszins opgelucht sloot ik mijn ogen toen hij instemde en wachtte tot ik zijn handen op mijn pijnlijke rug voelde. Nu ik eenmaal rustig lag en niks meer hoefde te doen, kwam de impact van de dag opzetten wat me achterliet met een aantal zeer pijnlijke gewrichten, zeker omdat de pijnstillers al lang en breed waren uitgewerkt. Een grom rolde over mijn lippen toen ik hij mijn rug onder handen nam, want zolang die knopen er nog niet uit waren was het alles behalve fijn. Zacht piepend van de pijn verschoof ik wat heen en weer om onder zijn grip uit te komen, ondanks dat het niets ging helpen als hij ophield want dan bleef ik zo brak. Ik zette mijn nagels licht in het matras bij de verhoogde druk die Ashton gebruikte, want god, wat deed dat pijn. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden en maakte een klagerig geluidje. "Gaat niet, het doet pijn," zei ik zacht, en eigenlijk refereerde ik daar niet alleen mee naar mijn rug, aangezien er ook zeker wat knopen zaten in mijn mentale welzijn. Ik voelde me gewoon ontzettend rot, gekwetst en bovenal alleen. Hij was dan wel bij me en ik wist dat hij zijn best deed, maar mijn gedachten bleven me vertellen dat ik toch echt alleen was, dat hij nog bij me was omdat hij dat moest en om niks anders. Dat had ik vaker, dat ik gemarteld werd door mijn eigen gedachten. Vroeger had ik nog een periode gehad dat ik stemmen in mijn hoofd had, en dit was er een overblijfsel van. Zelfs het kusje op mijn schouder hielp voor geen kant. Zolang ik me mentaal rot voelde, voelde ik me fysiek zo en andersom was het precies hetzelfde verhaal. "Waarom doet het zo'n pijn?" vroeg ik stilletjes aan hem, volgens mij had hij zelf ondertussen ook wel uitgevogeld hoe dit zat, al bedoelde ik deze vraag ook op twee manieren. Ik begreep namelijk niet dat ik van een dag zo'n last kon hebben terwijl ik dat nooit had, en hoeveel pijn het deed dat hij me dit aandeed snapte ik ook bar weinig van, want het was eigenlijk heel begrijpelijk dat hij dit deed. Hij was degene die daar het meest last van moest hebben, niet ik.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin
Ik werkte eerst zachtjes aan zijn rug, maar het was wel al snel duidelijk dat het iets meer moeite zou gaan kosten en ook iets meer kracht. Hij gromde en wiebelde ongemakkelijk onder me, wat me elke keer als ik de knopen uit zijn rug moest halen overkwam, maar inmiddels wist ik wel beter dan te stoppen. Ik zette nog iets meer kracht, omdat deze knopen echt heel hardnekkig waren. Ik vroeg hem zacht of hij zich iets wilde ontspannen, met nog een kusje op zijn schouder. Zijn woorden maakten meer duidelijk aan mij dan aan de algemene medemens. Zijn pijn was nooit alleen fysiek, in elk geval niet als hij erover klaagde. Ik drukte nog een kusje op zijn hoofd en ging verder met mijn handen om de knopen uit zijn rug te halen. "Ik weet het, Harry. Maar zonder de pijn te ondergaan, zal die nooit afzwakken." mompelde ik terwijl ik verder bleef gaan. De eerste knoop bovenaan zijn rug begon langzaam wat losser te worden, maar het kostte veel moeite. Harry zijn vraag overrompelde me wat, waardoor het ook even duurde voor ik een antwoord had gevonden. Het was namelijk nu niet echt een makkelijke vraag. Ik zette de ballen van mijn handen nog iets beter in zijn rug om in elk geval de eerste knoop er hopelijk voor de komende uit te krijgen. "Pijn wil gevoeld worden. Dat eist het. Als je die eis wegdrukt, de pijn wegdrukt, kan het nog wel eens vervelende gevolgen hebben. Dan komt de pijn er op een andere manier uit, zowel fysiek als mentaal. Het is wel weer dat als je uiteindelijk toch de pijn toelaat, het wel zal afzwakken, maar het kost altijd tijd. Pijn kost jammer genoeg altijd tijd, zelfs als je er direct aan toegeeft. Maar wees maar niet bang. Ik zal er altijd voor je zijn, of je me nu wil hebben of niet. Ik laat je nooit meer gaan." zei ik zacht voor ik toch eindelijk de eerste knoop uit zijn rug wist te krijgen. Met wat moeite pakte ik met mijn glibberige handen weer het olieflesje om net wat meer olie op mijn handen te laten lopen, zodat mijn handen niet iets beter zouden glijden en de lichte lavendelgeur hem hopelijk nog iets beter zou kalmeren. Het flesje zette ik weer terug voor ik iets lager op zijn rug verder ging met de knopen in zijn rug. Intussen tikte ik een rustig ritme met mijn staart en bewoog ook met mijn handen op dat ritme. Alles in de hoop om hem iets te kalmeren en te ontspannen. Harry zijn knopen waren erger dan normaal, veel erger. Met mijn handen bleef ik zijn rug kneden. "Je bent nogsteeds mijn beste vriend. Iemand van wie ik zielsveel hou en om wie ik enorm veel geef. Je bent een goede jongen, zelfs al kan je een enorme hurk zijn. Je bedoelt het meestal goed en ik zal nooit lang boos op je kunnen blijven." zei ik zacht onder het masseren. Het was de waarheid. Hoe erg ik ook gekwetst was, ik kon gewoon niet boos blijven op deze krullenbol. Daarvoor was hij me veels te dierbaar en ookal was nu de situatie erg gespannen, waarschijnlijk na een nachtje slapen, of misschien zelfs voor het slapen, zou het meeste in elk geval weer voor mijn kant opgelost zijn. Dit was alleen de eerste keer dat ik dit had durven toegeven. Ik was namelijk best een push-over op dit vlak. Ik kon nu eenmaal niet boos blijven op mensen om wie ik gaf. Velen zouden het een goede eigenschap noemen, maar soms werd ik er wel eens gek van, zeker omdat het mensen ook makkelijker maakte me te gebruiken, wat ik een stuk minder prettig vond. Nu ging ik gewoon verder met mijn handen over zijn rug op het ritme van zijn staart, waar hij hopelijk straks, als de knopen waren weggetrokken, van kon genieten.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik was rustig aan het werk gegaan terwijl Calum onze gasten de deur wees. Het moest toch verwerkt worden. Intussen waren mijn hersens heel druk bezig met zich zorgen maken over het beetje familie wat we hier hadden. Het leek langzaam uit elkaar te vallen, wat ik echt niet graag wilde, want het was juist zo fijn om dit te hebben hoe het was. Deze familie weg van huis. Ik zuchtte toen Calum weer binnen hoorde komen en keek op. "Zeg het maar, Calum. Ik heb denk ik nog iets goed heb te maken." zei ik tegen hem voor ik de laatste woorden in de map schreef en die dichtklapte. Michael had zeker niet blij geleken en ik was heel bang dat ik iets verkeerd had gedaan. Ik wilde het gewoon graag goed maken, zeker voor de korte vakantie. Ik wilde niet met negatieve gevoelens uit elkaar gaan. Ik rekte me even uit en maakte mijn stropdas een stuk losser. Ik zuchtte nog even en dacht aan Michael. Hij was echt een schatje, maar dat was ik jammer genoeg niet. Ik was misschien te zacht voor dit werk, maar ik was niet goed met vrienden of relaties. Ik zou nooit een vriendinnetje kunnen behouden voor langer dan een maand. Een vriendje had ik nooit gehad, al had ik zeker vaker dan eens zo over jongens gedacht. Ik was gewoon bang dat mensen daarom anders over me gingen denken. Ik was al het watje van de maffia, het grootste deel van de tijd, dan ging gay zeker ook niet meewerken. "Als je zo klaar bent, mag je iets voor jezelf gaan doen, maar niet de tuin in en niemand in de weg zitten. Ik weet van de gaten en als je het nog een keer flink ben je voor Harry."zei ik tegen de hybride en wachtte op zijn vraag, tot ik me iets herrinderde. "Maar straks krijg je eerst nog het tweede deel van je straf." zei ik tegen de hybride. Mijn zweep lag nog in de la van mijn bureau. Nog 20 en dan kon hij gaan, 10 als hij meetelde, maar dat zagen we dan wel weer. "Kom nu maar op met die vraag, dan is alles zo snel mogelijk over.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood

Niall had een zucht geslagen toen ik binnen kwam en kijkt me daarna aan. "Zeg het maar, Calum. Ik heb denk ik nog iets goed heb te maken." Zegt hij en schrijft in een map en klapt het dicht. Nerveus denk ik na hoe ik het wilde brengen. . "Als je zo klaar bent, mag je iets voor jezelf gaan doen, maar niet de tuin in en niemand in de weg zitten. Ik weet van de gaten en als je het nog een keer flink ben je voor Harry." Met grote ogen kijk ik hem aan. Fuck hij had het gevonden, alles was weer dicht. 'Het spijt me' Fluister ik heel zachtjes. Hij dacht even na en praat verder. "Maar straks krijg je eerst nog het tweede deel van je straf." Ik slik even en knik dan braaf. Kom nu maar op met die vraag, dan is alles zo snel mogelijk over. 'Alvast dankje dat ik het mag vragen. Ik ehm ik wilde zeg maar vragen of ik een weekkalender mag maken. Dan kan ik daarop zetten de dingen die ik per dag in de week moet doen. Dan kan ik ze minder makkelijk vergeten want ik geef toe. Ik vergeet vaak dingen maar dat is niet expres. Dat scheelt jou me achter mijn vodden aan te zitten en een hoop tijd en het is voor mij ook fijner' Ratel ik. ik was nerveus, het was nieuw dat ik zomaar vragen mocht stellen aan hem. 'Owja en ik wil je nog heel erg bedanken dat ik een paar keer met de bal mocht spelen, dat was echt heel erg leuk' Glunder ik naar hem. Afwachtend en onderzoekend kijk ik hem aan , benieuwd op zijn reactie. Of hij vond het een goed idee en zou toestemmen of hij zou me gaan uitlachen omdat het rond uit belachelijk was en dat ik maar eens mijn missende hersenen eens moest gaan gebruiken.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Harry Styles
Mijn rug was er duidelijk erger aan toe dan anders, elke beweging die Ashton met zijn handen maakte met de bedoelingen om me te helpen deed veel pijn, dus probeerde ik automatisch onder zijn aanraking uit te komen en piepte zacht in pijn. Bij de verhoogde druk die hij gebruikte klemde ik mijn kaken op elkaar om niet nog erger te piepen of andere zielige geluiden te maken, want hij hoefde zich er niet schuldig om te voelen. Na zijn vraag en het kusje op mijn schouder deed ik mijn best om te ontspannen, maar het ging gewoon niet, wat ik hem ook duidelijk maakte. Ik was geen watje dat om elk klein pijntje liep te zeuren, ik hield eerder alle pijn voor mezelf om niemand mijn zwaktes te laten merken, maar als de pijn ook mentaal was had ik geleerd het hardop uit te spreken. Het was vaker dan eens misgegaan als ik dat ook voor mezelf hield, wat meestal de reden was dat Ashton me op het laatste moment ervan wist te houden de rest van mijn familie achterna te gaan, daarom had ik hem na de laatste keer beloofd het te zeggen als er iets was, op dit moment dus ook. Het kusje op mijn hoofd stelde me voor korte tijd gerust, maar dat maakte al veel te snel weer plaats voor pijn. Ik zuchtte door zijn reactie en legde mijn hoofd zo dat ik aan een kant op mijn wang lag en hem nog half aan kon kijken als ik het probeerde. Zacht vroeg ik hem waarom het zo'n pijn deed, waarmee ik echt niet alleen verwees naar mijn rug. Gisteren en vandaag waren gewoon teveel geweest voor mijn geestelijke welzijn, met alle afwisselingen tussen intens verdriet dat me verzwolg en liefde van de hybride die me voor een zelfs gelukkig had doen voelen. Een pijnlijke kreun rolde over mijn lippen en mijn handen omklemden het badlaken toen hij de bal van zijn handen harder in mijn rug zette, maar het hielp wel om de knoop er gedeeltelijk uit te krijgen. Zo stil mogelijk luisterde ik naar zijn antwoord en knikte toen bedachtzaam. "Ik wil je hebben, altijd. En ik ben blij dat je bij me blijft, want jij bent waarschijnlijk de enige die ik in mijn echt donkere tijden aan mijn zijde wil hebben. Die zitten er namelijk wel aan te komen als je me nog steeds wil helpen het te verwerken, zonder jouw hulp durf ik het niet toe te laten," zei ik met een kleine, triest glimlach en histe even toen hij eindelijk de eerst knoop eruit kreeg. Daardoor kon ik even ontspannen blijven liggen, dat voelde namelijk al een heel stuk beter. In de tijd dat Ashton meer olie op zijn handen deed rekte ik me uit omdat het voor kort kon zonder pijn en humde zacht door de geur van lavendel in mijn neus. De pijn keerde helaas meteen weer terug toen hij begon aan een knoop lager in mijn rug, waar het ook een stuk gevoeliger was. Het was wel zo dat hoe harder hij drukte, hoe langer de verlichting was als hij heel even zijn handen verplaatste. "Oh god, ja, daar," gromde ik pijnlijk toen zijn handen precies het pijnpunt van een van de knopen raakte, als hij vanuit daar werkte ging het sneller, maar deed het meer pijn, dus het moest maar zo. Ik viel weer stil door zijn woorden en glimlachte zwak naar hem, waarna ik een zucht liet ontsnappen. "Ik bedoelde het ook goed, alleen ben ik net wat te goed in emotieloos voorkomen. Maar ik heb je net verteld wat ik voor je voel endaar moet je het even mee doen, het duurt wel weer even voor ik het lef heb verzameld om het nog een keer te zeggen," zei ik, waarna mijn gezicht weer vertrok in pijn. Op sommige manieren kickte ik op pijn, maar dit was zeker niet zo'n manier. Hopelijk waren de ergste dingen er gewoon snel uit en kon ik genieten van zijn handen en de kalmerende geur.

---

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Toen Calum begon te praten werd ik meteen al geïrriteerd door zijn hielen gelik. Daar kon ik niet tegen, zeker niet na zo'n zware dag, en dat wist hij. Dankbaarheid was een ding, maar dit was veels te overdreven. Ik luisterde wel, maar kapte hem uiteindelijk af. "Geen hielen likken, Calum. Je mag in je vrije tijd een schema maken, maar ik ga het niet voor je bijhouden. Ook zullen er veel open plekken moeten staan voor opdrachten, want ik ga niet wachten omdat jij op en rooster werkt. Als je dat maar snapt. Nu hier komen, broek omlaag en liggen. Opschieten. 20 zweepslagen en je telt mee." zei ik kil. Ik was na deze dag echt niet te genieten. Ik was moe en de sfeer die in het huis hing hielp zeker niet mee. Misschien was dat ook wel de reden dat ik zo hard was tegen Calum en deels ook tegen Ace. Het was een slecht excuus en dat wist ik, maar het was wel degelijk de waarheid. Ik kon slecht tegen negativiteit en die hing hier nu enorm rond, zeker na het akkefietje met Michael en het grotere akkefietje tussen en met Harry en Ashton. Inmiddels hoorde ik Harry wel weer kreunen, dus het zou wel weer goed zijn tussen de twee. Van wat ik altijd had gehoord was make-up sex de beste soort sex, maar zelf had ik geen ervaring. Ik had zoizo geen ervaring, maar tot nu toe had ik dat nooit erg gevonden. Ik grabbelde in mijn lade en trok de zweep eruit. Ik sloot de lade en legde het rapport in mijn andere lade, voor ik die ook afsloot en de zweep in mijn handen nam. Ik zou me zeker niet inhouden vanavond. Ik had flinke irritaties en die moesten eruit. Nu had hij de pech dat hij niet de slimste was en regels en afspraken maar slecht naleefde. Nu ging zijn achterwerk eronder lijden en daar moest hij mee leren te leven. Hopelijk voor hem maakte hij het nu niet erger voor zichzelf, want op dit punt was ik verre van vergevingsgezind.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood

Al snel kapte Niall mij af. "Geen hielen likken, Calum. Je mag in je vrije tijd een schema maken, maar ik ga het niet voor je bijhouden. Ook zullen er veel open plekken moeten staan voor opdrachten, want ik ga niet wachten omdat jij op en rooster werkt. Als je dat maar snapt. Nu hier komen, broek omlaag en liggen. Opschieten. 20 zweepslagen en je telt mee." Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. Ik had hem alleen uit proberen te leggen dat het voordelen had voor hem en mij. Vandaag zou pijnlijk worden. Mijn wonden waren nog steeds open. Ik trek met een triest gezicht mijn broek omlaag en hang mezelf over zijn schoot. Hij pakt de zweep en ik voelde dat hij niet zacht ging zijn. Als hij uithaalt tel ik zacht mee maar dat het hoorbaar was terwijl snikken mijn mond verlaten. Na de derde harde klap word ik misselijk van de pijn maar ik blijf tellen. Ik wist dat als hij in deze bui was er kans was op de kelder door hem afgeranseld te worden. Ik knijp hard mijn vuisten samen terwijl de grond onder me nat werd van alle tranen en ikzelf steeds bleker weg trok van de pijn.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ashton Irwin
Harry leed duidelijk onder mijn handen, maar we wisten allebei dat het alleen maar erger zou worden als ik niet eens per week al die knopen uit zijn rug haalde. Het probleem was alleen dat nu de knopen zo erg waren dat ze hem veel pijn deden en ik veel kracht moest zetten om ze eruit te krijgen, wat hem alleen maar meer pijn deed. Ik glimlachte toen de jongen toch wel een aantal hele lieve woorden zei, die niets anders konden zijn dan helemaal de waarheid. Ze lieten me toch wel weer warm voelen van binnen, wat erg hielp met het vergeven van zijn woorden van eerder. Ik zette nog een keer flik kracht en kreeg daarmee de eerste knoop uit zijn rug. Nu de anderen nog, die op gevoeligere delen van zijn rug lagen. Harry was niet iemand om te huilen van de pijn, maar vandaag zou het me toch niet verbazen als het zou gebeuren. Ik pakte nog wat olie en sloeg intussen een rustig ritme met mijn staart. Ik zette mijn handen nu iets lager op zijn rug. Daar zette ik er eigenlijk direct al flinke druk op, om hopelijk de knopen er wat sneller uit zouden komen. Ik hoorde hem grommen bij een plek en dat in combinatie met zijn woorden lieten me weten dat ik goed zat, op de plek van het probleem. Ik zette er iets meer druk op en mompelde zacht wat liefs tegen hem, wat ik toch zeker wel meende. Zijn woorden deden me een beetje glimlachen. Ze waren echt heel lief, maar ik kon op dit moment hem niets beters geven dan een flinke pijn in zijn rug, die als de knopen eruit waren hopelijk was verdwenen. Ik bleef doorgaan tot ook deze knoop en nog twee andere knopen wat lager eruit waren. Toen zat ik inmiddels net boven zijn bips met mijn handen. Ik pakte het flesje weer en spoot wat van de olie weer op mijn handen. Het flesje liet ik glibberig op mijn nachtkastje staan voor ik mijn handen licht op zijn waarschijnlijk nogsteeds erg gevoelige achterste. "Tandjes op elkaar, Harry. Dit zal je mankheid hopelijk wel verhelpen." zei ik zachtjes voor ik dan toch zijn zachte welgevormde billen begon te kneden, die ook nog verrassend gespannen waren. Hopelijk kon hij hierna iets ontspannen en zaten niet straks alle knopen weer in zijn rug omdat dit hem te veel pijn deed. Ik liet mijn handen onder het masseren wat ronddraaien, waardoor af en toe ook mijn vingers over zijn ingang gingen. Het was niet bedoeld om hem te plagen of om iets uit te lokken, want eigenlijk wilde ik zo gewoon knuffelen, hem me op parasieten laten controleren, en lekker samen slapen, maar het gebeurde gewoon. Vroeger zou ik er waarschijnlijk straf voor hebben gekregen als ik dit per ongeluk deed, maar ik gokte er zo op dat het deze keer niet het geval zou zijn. Gewoon omdat ik niet de enige was die de situatie tussen ons wilde herstellen. Ik durfde niet te snel te gaan, zeker niet met de andere hier in het huis. Ik boog intussen iets naar voren om hem een kusje op zijn wang en daarna op zijn schouder en onderrug te geven. Misschien gaf dit hem wel het verkeerde idee, maar als het hem maar enigsinds kon kalmeren, was dit het zeker waard geweest. Ik bleef intussen wel stevig met mijn handen doorgaan om ook deze spieren los te maken en zijn mankheid en pijn te verhelpen.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Gelukkig sprak Calum me niet tegen en ging gewoon liggen. De zweepslagen van gister stonden nog in rode korsten op zijn achterste, en daar zouden nu er een stuk meer bij komen. Ik begon hard te slaan. Het geluid van leer tegen blote huid galmde door de kamer. Ik hoorde hem intussen zacht tellen, waardoor ik wel oplette of hij geen getalletje oversloeg om er beter vanaf te komen. Ik bleef hard slaan, waardoor er bloederige strepen op zijn achterste ontstonden en oude wonden ook weer open sprongen. Uiteindelijk bij de 20 legde ik de zweep weer weg en duwde hem weer rechtop. "Shoo" zei ik, voor ik alles netjes opborg en met het dossier onder mijn arm naar het archief liep. Daar borg ik het op, op de juiste plek. Ik sloot de deur weer achter me. Even zuchtte ik en liep naar de keuken. Ik maakte twee koppen warme chocolademelk om vervolgens naar Michael zijn kamer te lopen. Onderweg zette ik de mokken even weg, om me om te kleden in een joggingbroek en een dikke trui. Daarna pakte ik de mokken weer op en liep naar de juiste kamerdeur. Ik klopte zacht met mijn voetje tegen de deur. Ik ging niet zomaar binnen lopen. Dit was zijn privéterrein en hij mocht me dus wel buitensluiten als hij wilde. "Mikey, mag ik binnenkomen?" vroeg ik zachtjes met de twee mokken in mijn handen, wachtend op antwoord en hopend dat het positief zou zijn. Ik wilde gewoon graag het weer goed maken tussen ons, want er zat iets mis en ik wilde graag weten wat het was, om eraan te kunnen werken om het te verbeteren, want ik mocht de jongen echt heel erg.

---

Bowties were never Cooler

[IamGroot -> C_A_L_M_]

---

Bowties were never Cooler

Calum hood

Zonder enig gemopper tel ik zacht. Hij zegt " shoo' met tranen op mijn wangen sta ik op. Snikkend trek ik pijnlijk mijn broek omhoog en zie Niall alles opruimen. Huilend snikkend loop ik de kamer uit en naar mijn kamer. Ik plof op mijn buik neer en huilend blijf ik liggen. Mijn acterste deed het vreselijk pijn. Ik wist dat mijn boxer nu vol bloed zou zitten. Met een zucht en betraande wangen loop ik naar de woonkamer. Daar pak ik wit papier en een pen en schrijf de week erop. Daarna begin ik mijn vaste taken erop te zetten. Zo wist ik wat ik per dag moest doen. Ik kan de volgende taken die ik langer kreeg erbij zetten. Misselijk en bleekjes loop ik de keuken in. Hier pak ik een glas water en stilletjes ga ik op mijn knieeen zitten. Ik drink hem leeg en slaak een zucht en wandel daarna naar mijn kamer en plof op bed. Ik slaak weer een zucht en haal een hand door mijn haren. Ik kriebel mezelf even achter mijn oren en ik slaak een diepe zucht en mijn staart krult op en zwiert heen en weer terwijl ik me oprkrul

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ace von Monroe
Niall was wel komen kijken hoe het met me ging, maar volgens mij intereseerde het hem verder maar weinig. Het enige waarom hij me een beetje verzorgde was zodat ik snel beter zou zijn. En niet omdat hij het beste met me voorhad. Gewoon zodat ik weer aan het werk kon en inderdaad met zijn moeder kon scrabbelen. Niet dat ik dat laatste erg vond. Je kon alles zeggen, maar Niall had niets weg van de vrouw die hem gebaard had. Het was een schat van een vrouw, waar ik altijd helle gesprekken kon hebben en alle spelletjes speelde die er zich in het huis bevonden. Samen thee drinken en kletsen over onnozelen dingen. De reden dat ik altijd graag mee ging als Niall naar zijn ouders ging. Het was het enige moment dat ik me niet totaal waardeloos voelde en werkelijke genoot. maar dan moest ik eerst beter worden. Ik wist alleen niet zo goed hoe ik dat deed. Want ik was een ramp in heel de dag in bed liggen en niets doen. Ookal was ik niet echt in staat om iets anders dan dat te doen. Ik zuchten en mompelde voor de vorm maar een dankjewel, toen Niall me achterliet met een nat washandje en een kruik. Ik liet mijn hoofd tegen de muur steunen en sloot mijn ogen. Het had vandaag echt geleken of er iets zou veranderen. Maar ik wist dat ik nooit hoop had mogen hebben. Dat werd maar weer bevestigd toen uiteindelijk het geluid van zweepslagen mijn gehoor inkwamen. Ik wilde me er voor afsluiten omdat ik dacht dat het Harry was. Tot ik Calum hoorde. Ondanks dat hij het er waarschijnlijk naar gemaakt had, kon ik er niet bij met mijn hoofd. Niall had zijn woord gegeven. Maar er zou niets veranderen hier. Niall zou nooit ook maar een zier om ons als personen geven en we zouden in zijn ogen nooit iets goeds doen. Gewoon omdat we maar stomme kutbeesten waren die zo vervangen konden worden.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Michael Clifford
Ik was hellemaal klaar met vandaag. Waarschijnlijk omdat ik niet geslapen had vannacht, maar ook omdat ik me hier steeds minder thuis begon te voelen. Omdat ik hier totaal niet gewaardeerd werd en ik er toch niet toe deed. Op dit soort momenten misten ik Louis het meeste. Hij was mijn beste vriend geweest. Hij was degene die ervoor zorgde dat deze groep hecht was en we om elkaar gaven. Dat het werk leuk bleef en iedereen het met plezier deed. Maar hij was er niet meer en samen met zijn verlies en dat van Liam, leek alles te zijn ingestort. Niet eens het eten kon meer normaal verlopen. De reden dat ik er ook zonder mijn bord ook maar te hebben aangeraakt, vandoor ging. Het maakte me gewoon boos en alles was nu even te veel. De reden dat Zayn zijn afwezigheid me nu ook meer irriteerde dan anders. Zelfs Ace had hem niet gezien. Kwaad liep ik daar de keuken weer uit, waar ik Zayn in de gang aantrof. Het slaap zat nog in zijn ogen en hij zag er best vertederend uit. toch stelde het me niet gerust. 'Ik hoop dat je lekker geslapen heb.' Bromde ik zachtjes, waarna ik zuchtend mijn hand door mijn haar haalde. 'Je hebt in ieder geval niets gemist.' Ik wilde langs hem heenlopen, tot ik me bedacht en me terug naar hem omdraaide. 'Wil je een pizza voor me bestellen? een grote hawai. Besteld voor je zelf ook maar iets als je wilt.' Ik had namelijk zeker wel honger.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Daar stond ik dan als een schaapje met goede bedoelingen in een trui die mijn moeder de kerst dat ik van huis ging aan me had gegeven, waardoor ik er nu in verzoop. Ik was over een paar jaar enorm afgevallen, wat langzaam aan niet gezond meer was, maar ik vergat gewoon te vaak om te eten. Ik had dan wel nogsteeds het imago van een vreetzak, vandaag had ik niet meer op dan mijn avondeten en dat gebeurde veel vaker op drukke dagen. Uiteindelijk zuchtte ik en liep terug naar mijn kamer. Daar zette ik de mokken weg en ging zuchtend op de rand van mijn bed zitten met mijn handen in mijn haar. Ik had alles verpest en dat begon me steeds duidelijker te worden. Ik had het niet alleen verpest met mijn collega's en vrienden Michael, en ook Harry, maar ook met mijn hybrides. Ik had ze jaren behandeld zoals ik als jonkie was behandeld, en het was alleen maar erger geworden sinds het wegvallen van Louis en Liam. Ik had Ace nog wel verbeteringen in mijn gedrag beloofd, terwijl ik vanavond heel Calum's achterste aan gort had geslagen. Daar waren gewoon geen excuses voor, ook niet degenen die ik mezelf al deze tijd had voorgehouden. Met tranen in mijn ogen keek ik even op naar de twee nog enigsinds dampende mokken chocolademelk. Ik pakte mijn plakbriefjes en plakte op elk ervan een klein geel briefje met Sorry erop. Daarna liep ik met de mokken in mijn trillende handjes naar de twee kamerdeuren van mijn hybrides. Ik zette voor elke deur een mok en klopte zachtjes aan, voor ik de trap af verdween en de deur uit. Ik hoefde hun woede en pijn niet te zien. Ik hoefde niet te zien hoe ze het weg kieperde en me een hypocriete ploert noemden. Dat was ik namelijk ook. Ik kon me niet eens houden aan de simpelste afspraken en beloftes kon houden. Ik was gewoon een slecht persoon, wat anderen ook zeiden. Ik vond uiteindelijk mijn heil op een plek waar ik al tijden niet was geweest en waarvan ik niet had gedacht dat ze me ooit nog toe zouden laten. Toch werd ik binnen gelaten in de ruimte ruikend naar kleine kaarsjes en oud hout. Ik zette me ergens neer uit het zicht en bleef daar gewoon in stilte zitten met mijn hoofd in mijn handen en mijn ellebogen op mijn knieën. Het was allemaal leuk en aardig, maar ik had het echt verkloot dit keer en niets of niemand zou me nu nog kunnen redden of vergeven.

---

Bowties were never Cooler