• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik keek schuin op naar Michael die zich bij ons voegde en kon niet anders dan lichtjes glimlachen bij het zien van Calum die gestrafd werd, ik bleef een sadist, op welke manier dan ook. De paar plukken haar die voor mijn ogen hingen irriteerden me mateloos dus haalde ik een hand erdoor om het goed te doen, maar mooi niet dat ik binnen nu en de aankomende tijd naar de kapper ging. Met de winter op komst was dit alleen maar iets goeds. Ik sloeg mijn benen over elkaar en leunde wat achterover terwijl er werd gewacht op de rest van de hybriden, waar ik vrij ongeduldig bij was. Niet omdat ik nou zo'n honger had, maar omdat ik me altijd zwaar ongemakkelijk voelde in gezelschap zonder Ashton. Dat was ik ontwend de laatste tijd, door de zwaarmoedige sfeer die in het huis hing. Hopelijk bracht een korte pauze daar verandering in, waar Niall net een opmerking over maakte. Ik knikte weer een beetje en zuchtte, maar mijn ogen lichtten gelijk op toen ik mijn hybride in zicht kreeg. Dat was al veel beter. Een klein blij geluidje rolde over mijn lippen zodra hij naast me was komen zitten en ik moest de neiging om mijn hoofd op zijn schouder te leggen of naar hem toe te schuiven zwaar onderdrukken, wat me toch wel goed genorg lukte. Ik glimlachte terug naar hem toen hij zacht in mijn knie kneep, de kleine aanrakingen die ik van hem kreeg deden me meer goed dan zou moeten. Zacht wreef ik met mijn hand over Ashton's staart toen hij die bij me neerlegde, wat op dit moment het enige contact was dat ik kon maken. Nu wisten de anderen wel hoe close ik met hem was, maar als ze wisten hoe close dat eigenlijk was zat ik diep in de problemen. Daarom was ik ook zo blij met de korte vakantie, even niemand in de buurt waardoor ik van hem af moest blijven, al zou het daarna alleen maar moeilijker zijn omdat het dan opeens niet meer mocht. Ik keek de hybride beschuldigend aan toen hij mijn sla stal en het omwisselde voor zijn vlees. Zo erg vond ik het niet, maar toch. Ik rolde met mijn ogen en prikte hem zacht in zijn zij. De kans was groot dat zelfs nu de helft van mijn bord vol zou blijven, want meer kon ik echt niet hebben. Soms werd ik wel door iemand uit de groep aangespoord om alsnog die paar happen extra te nemen, maar het resulteerde iedere keer weer in dat ik bijna de hele nacht boven de wc hing. Ik genoot van zijn staart die in mijn zijde streelde, al kon ik het niet laten om een opmerking te maken om hem wat op te stoken. Ik boog me naar hem toe tot mijn lippen net langs zijn oor lagen. "Waarom doe je zo zacht met me? Het is niet alsof dat straks ook zo zal zijn dus waarom hou je -je in?" fluisterde ik, in de hoop dat het ook onhoorbaar zou zijn voor niet alleen mens, maar ook te nieuwsgierige hybrides. Langzaam ging ik weer op mezelf zitten en keek Ashton met een kleine uitdagende glimlach om mijn lippen aan, ik wist heel goed wat ik deed. Het was alleen dat straffen vaak leuker waren dan als ik braaf meespeelde.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Heel de verdere dag had ik geslapen. Het had me redelijk goed gedaan en mijn maag leek zijn rust gelukkig gevonden te hebben. Ik was enkel nog altijd heel moe en futloos, had gigantische koppijn en koorts. Daarbij branden de wonden in mijn nek nog altijd als een gek. Ik draaide me nog eens om in bed, maar wist dat ik voorlopig geen slaap meer ging vatten, dus ging ik langzaam rechtop zitten. Ik wreef vermoeit in mijn ogen en stond moeizaam op. Het kon me niet schelen dat ik nog in mijn boxer liep, ik had geen puf om nu kleding aan te trekken voor de vijf minuten dat ik uit bed zou zijn. vermoeid slenterde ik mijn kamer uit de trap op. Meteen hoorde ik mensen praten en wist ik dat er gegeten werd. Het scheelde me nog dat ik er niet voor geroepen was. Ik vermeed de eetkamer en liep om naar de keuken. Niall had zelf gezegd dat als ik wat nodig had, ik het zelf moest halen, dus dan deed ik dat maar. Ik keek even in de koelkast om te kijken of er iets was, waar mijn maag niet meteen van zou omdraaien en pakte uiteindelijk de aardbeienyoghurt. Ik gieten wat in een kommetje. trillend op mijn benen van de kou, zetten ik de waterkoker aan en deed wat kippenbouillon in een mok. Ik leunde verslagen tegen het aanrecht, terwijl ik langzaam en met kleine hapjes de yoghurt naar binnen werkte. Mijn oren waren gespitst en ik luisterde wat afwezig naar wat er zich in de eetkamer afspeelde. Calum die op zijn flikker kreeg en zich voor de zoveelste keer verontschuldigde. Harry die wel iets heel raars fluisterde. Ik wilde denk ik niet eens weten tegen wie hij het had. Het was altijd grappig dat iedereen dacht dat niemand ze kon horen. Niet zo gek want iedereen leek ook te zijn vergeten dat ik bestond. De jongen die gemixt was met een wolf. En mijn gehoor was daar zeker een onderdeel van. Hoe zacht iemand ook zou praten in dit huis. Als ik wilde, kon ik alles verstaan. Ik spoelde mijn kommetje om en maakte mijn bouillon klaar. Dat zou me vast wat goed doen.

    [ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 23:24 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Het was fijn om te zien dat mijn aanwezigheid Harry op zij gemak liet voelen. Ik keep hem zacht even in zijn knie en wikkelde toen mijn staart om hem heen, als teken van liefde en bescherming. het was niet alleen voor hem, maar zelf vond ik het ook erg fijn om hem vast te houden. Toch kon hij het natuurlijk nog veel fijner maken, wat hij ook deed oor mijn staart te strelen, waardoor ik op mijn lip moest bijten om geen genietend geluidje te gaan maken. Dit was waarschijnlijk net iets te close en persoonlijk, al wist iedereen aan deze tafel dat Harry en ik enorm close waren. toen hij even niet keek stal ik zijn sla en legde mijn vlees op zijn bordje. Hij vond het vast niet erg dat ik zo zijn portie verkleinde en zelf mijn maaltijd walibi-proof maakte. Het zou Calum wel weer zijn geweest die vergeten was dat ik geen vlees at, want dit gebeurde wel vaker als een van de vleeseters kookte. Ik kon alleen vlees heel slecht verteren, en werd er dan ook best ziek van als ik er een stuk van at, wat soms moest omdat ik me goed moest gedragen en niets mocht laten liggen of wisselen van mijn eten. Het gebeurde gelukkig niet vaak, maar zo af en toe bij een formeel diner wel. Met het puntje van mijn staart, wat hij net niet streelde, streelde ik zijn flank, waardoor ik dit persoonlijk een hele fijne situatie vond, al hing er nog wel een rare spanning over het eten. Toen Harry dan ook plots naar me toe boog verstijfde ik een beetje en hield ook mijn staart stil, waar nu eindelijk de pijn wat uit verdwenen was, die ik gister had opgelopen. Ik rilde een beetje door zijn woorden wat duidelijk een van zijn gewenste effecten was, gezien zijn ogen. Ik herstelde me eerst even door een paar keer diep adem te halen, voor ik naar hem toe boog en met een hand stevig zijn ene bil vastgreep. "Vergeet niet wie daarover bepaalt. Als ik vanavond je weer wil laten gillen gebeurt dat, en als ik je vanavond alleen maar als een katje wil strelen gebeurt dat. Of heb ik het mis?" fluisterde ik zo zacht terug dat het haast een ademhaling was. Als iemand dat had kunnen horen was het Harry, meer echt niet. Daarna streelde ik zacht nog even over zijn bil die ik inmiddels had losgelaten voor ik weer rechtop ging zitten. Heel veel kon ik niet aan hem doen hier aan tafel, behalve hem blijven strelen met het puntje van mijn staart, waar ik weer langzaam mee begon. Hij kon veel meer flikken tegenover mij, want ik hoorde nogsteeds onder hem te staan en zijn orders op te volgen, maar ook hij kon niet te ver gaan, want wat we deden was nogsteeds illegaal en zou ons direct vogelvrij verklaren, zowel binnen de maffia als onder de gewone burgers. Ik legde mijn handen op tafel en wachtte op het teken van een van de meesters dat het diner geopend was, wat betekende dat iemand zou moeten beginnen met de rest 'eet smakelijk' te wensen. Tot dan bleef ik netjes wachten, want ik wilde echt niet op mijn kop krijgen voor zoiets stoms als te vroeg beginnen te eten. Harry was namelijk zeker niet zo aardig als het kwam op basale dingen vergeten.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    De bescherming van de hybride had ik hard nodig, want onder mijn sadistische laag bleef ik een heel fragiel persoon dat gemakkelijk te breken was zonder beschermer. Zelfs als het fout was om dit te doen wist als het goed was iedereen in dit huis dat ik niet goed functioneerde als ik niemand had die over me waakte. Ashton liet mij prettig voelen, dan was het niet meer dan eerlijk dat ik datzelfde bij hem probeerde. Zacht streelde ik over de stugge haren van zijn staart en glimlachte kleintjes naar hem, die wat breder werd omdat hij duidelijk moeite had om geen geluid te maken door het strelen. Het was zo jammer dat ik hem niet aanraken zoals ik dat wilde, want ik wilde hem zich prettig laten voelen en dat ging gewoon niet goed zo. Maar in deze buurt werd het nooit geaccepteerd als een mens een hybride een kus op de lippen zou geven, niet eens hand in hand lopen, wat ik ontzettend nodig had van Ashton. Dat hij zijn vlees voor mijn sla omwisselde keek ik niet meer van op, dat deed hij vaker als hij vlees op zijn bord had gekregen en ik liet hem want ik wilde niet dat hij ziek werd. Ik boog me naar hem toe en hield mijn lippen dicht bij zijn oor, om hem fluisterend uit te dagen hier me al ruwer te behandelen. Ik vond het nou eenmaal te fijn om man handled te worden en hield van de pijn die het me bracht, het was goede pijn, die veroorzaakt kon worden door nagels, tanden of simpelweg hard tegen de muur gedrukt worden omdat ik te ver was gegaan en krassen daardoor op mijn rug krijgen omdat ik op die plek gestraft werd. Nadat ik weer gewoon was gaan zitten zag ik hem moeite hebben met zich herpakken en dat deed me grijnzen, al had ik er zelf moeite mee niet hoog te gaan piepen door zijn hand die de ene kant van mijn kont stevig vastpakte. Er liepen rillingen over mijn ruggengraat door zijn woorden en ik sloeg automatisch mijn ogen onderdanig neer. Ik besefte pas dat ik nog geen antwoord had gegeven door de streling die Ashton me gaf en keek ik hem vanonder mijn wimpers aan. "Nee, daddy," zei ik op uiterst zachte toon. Het kwam er als vanzelf uit, maar zolang hij de enige was die het hoorde was het vast niet zo erg. Daarbij, het toonde mijn gehoorzaamheid tegenover hem, wat in mijn voordeel was. Dan zou hij het ook minder verwachten als ik weer iets uithaalde. Een hand hield ik boven tafel terwijl ik met de ander zijn staart weer begon te aaien. Ik wilde nu best graag eten, maar we misten nog iemand en dan was het onbeleefd om al te beginnen, zelfs al ging het om een hybride. Ik keek de tafel rond om te peilen of iemand iets had gemerkt, want ik wist sowieso al dat Niall me ging aanspreken over de markeringen die hij in mijn nek had gezien en als hij dit had gemerkt zou hij al snel de puzzelstukjes bij elkaar leggen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan
    Ik keek nog even de tafel rond en zag dat nog twee stoelen leeg waren. Die van Ace zou waarschijnlijk leeg blijven, maar dat Zayn er niet was, betekende dat we eigenlijk moesten wachten. Intussen zag ik wel Harry en Ashton smoezen, wat de kangaroo met knalrode wangen achterliet. Die twee waren zo close dat je dingen kon beginnen te denken. Juist daarom zocht ik maar niet verder, want als het echt meer was dan een hechte vriendschap zou ik ze eigenlijk moeten aangeven. Niet dat ik dat zou doen, maar alsnog. Juist daarom ging ik ook geen vragen stellen over de duidelijke zuigzoenen in zijn nek. Ik was dan wel 'onschuldig', maar ik wist ook echt wel hoe die eruit zagen. Het zou me ook zeker niet verbazen als Ashton ze had gezet, maar ik hoefde het niet zeker te weten en zeker niet officieel. De hybride was altijd al iets dominant en erg belangrijk geweest voor de krullenbol. Als het meer was, hoefde ik er niets van te weten, als ze het maar discreet hielden, want ik kon niet overal mijn ogen voor dichthouden. Ik pakte mijn glas en tikte met mijn vork tegen de rand. "Zullen we maar gaan eten? Het wordt koud." zei ik voor ik mijn glas weer terugzette en even naar Calum keek. "Jij krijgt je eten als we klaar zijn. Hopelijk leer je dan te wachten op iedereen." zei ik streng tegen hem. Daarna keek ik naar Michael. "Wilde jij nog een dag of misschien twee in de kelder met Calum om zijn stomme acties van gister?" vroeg ik aan hem. Intussen begon ik rustig met het snijden van mijn kip. Ik hoopte gewoon dat het snel weer een beetje gezellig zou worden in dit huis, dat we weer een familie zouden worden. Ik miste die tijd wel echt heel erg. Ik was gewoon heel bang dat dit uit elkaar zou vallen, niet alleen om de fysieke veiligheid, maar ook omdat ik ze echt graag zag en ze voor mij echt voelden als familie. We hadden allemaal alleen jammer genoeg spanningen en hopelijk zou een korte vakantie dat oplossen.

    [ bericht aangepast op 14 nov 2014 - 18:03 ]


    Bowties were never Cooler

    Michael Clifford
    Geirriteerd keek ik om me heen, maar Zayn was nergens te bekennen. Alleen een boze Niall die Calum straften en een harry en Ashton die zoals gewoonlijk alleen oog voor elkaar hadden en liepen te smoezen. Echt, ik durfde al mijn geld erop in te zetten dat die elkaar 's nachts kapot neukte. Ik hoopte maar dat maar dat Zayn een goede reden had om hier nog niet te zijn, want ik het maakte mijn humeur er niet beter op. En dat nadat we toch wel een redelijk gezellig middag met elkaar hadden gehad. Ik vond dat hij nu dan ook wel iets meer respect kon tonen, door gewoon naar me te luisteren en op tijd te komen. Ik keek op naar Niall toen hij over vakantie begon. Natuurlijk, Alsof ik zijn toestemming nodig had. 'Dat is mooi, want eigenlijk heb ik al een vakantie geregeld.' Hield ik mezelf nog in toon, waarna ik geïrriteerd nog eens Zayn zijn naam riep. Maar Niall had al besloten dat iedereen kon gaan eten. Volgens mij was het nog altijd mijn beslissing of ik Zayn het wachten waard vond, maar zoals altijd deed dat er toch niet toe. 'Ga je gang.' Zelf schoof ik mijn bord weg. 'Hij is mijn tijd niet waard.' reageerde ik op Niall zijn vraag over Calum. Ik stond op en liep de eetkamer uit op zoek naar mijn hybride. Waar was dat beest. In de keuken zag ik Ace staan, die in een deuk leek te liggen met zichzelf. Ik wilde hem vragen of hij niet bij de rest moest zijn, maar zijn uiterlijk zei al genoeg. 'Heb je Zayn gezien?' Niall zijn hybride schudden even grinnikend zijn hoofd. Ik had geen flauw idee wat er grappig was, maar het interesseerde me ook maar weinig. Hij had vast iets gehoord ofzo. Nors liep ik verder, op zoek naar mijn hybride.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    Een kenmerk van het deel in me dat katachtige was, was dat ik soms graag in mijn eentje wilde zijn en soms geen behoefte had aan mensen om me heen. Daarom had ik, nadat ik mijn taken voor die middag had afgemaakt nadat Michael klaar was geweest met skypen, mezelf even in mijn kamer opgesloten met een boek om mijn alleentijd te krijgen. Wat ook typisch was in mijn leven als hybride, was dat mijn gehoor behoorlijk goed was, dus ik had Michael moeten horen roepen. Dat deed ik echter niet. Blijkbaar was ik moe geweest of was het boek gewoon erg saai, want na enkele minuten in mijn kamer was ik in slaap gevallen. Heel lang sliep ik niet, want ik werd wakker toen ik - volgens mij - Michael mijn naam hoorde roepen. Toen ik op de wekker keek zag ik dat het waarschijnlijk al lang tijd was om te gaan eten. Aangezien ik daarstraks al te laat was geweest toen hij me riep, wist ik dat hij niet al te blij zou zijn. 'Verdomme,' mompelde ik terwijl ik opstond en in mijn hoofd krampachtig naar een excuus waardoor ik niet op was komen dagen bij het eten. Dat ik aan het slapen was zou waarschijnlijk niet echt een goede smoes zijn, dus ik moest eigenlijk met wat beters komen. Hopelijk zou hij nog steeds in een enigszins goed humeur zijn aangezien hij met zijn ouders had kunnen praten daarstraks. Ik hoorde Michael in de keuken vragen naar me aan Ace, maar ik kon niet echt goed zijn humeur inschatten. Toch leek het me beter om naar hem toe te gaan, om mezelf niet nog meer in de problemen te werken. Ik wreef nog even in mijn ogen, en liep vervolgens naar de gang. Nog geen minuut later kwam ik hem tegen in de gang, en toen stond ik even met mijn mond vol tanden. 'Het spijt me dat ik niet bij het eten was,' zei ik uiteindelijk.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Ashton Irwin
    Het was verre van makkelijk om me in te houden. Ik wist dat de jongen het aan het uitlokken was, me aan het uitproberen was, maar ik kon gewoon niets, omdat we nog aan tafel zaten. Straks op bed zij hij mijn mening hierover wel te weten krijgen, maar voor nu moest ik netjes blijven zitten en wachten. Ik hoorde intussen Ace grinniken. Die had duidelijk gehoord wat Harry had gezegd, waardoor ik me nog ongemakkelijker voelde. Toen Niall zei dat we mochten eten begon ik in stilte op de sla te knabbelen. Met mijn staart bleef ik langs Harry's zijde aaien, terwijl ik op mijn eten knabbelde. Intussen begonnen er duidelijk weer spanningen tussen de jongens te ontstaan. Ik voelde me er verre van fijn bij. Ik vond spanningen verschrikkelijk en voelde me er erg ongemakkelijk bij. Ik knabbelde in stilte verder op mijn eten, maar ik wilde graag gewoon weg en wat aandacht krijgen van mijn lange krullenbol. Hij wilde aandacht van mij, maar ik wilde het ook graag van hem, want ik voelde me nu wel heel erg ongemakkelijk en ongewenst. Michael verdween, duidelijk geïrriteerd. Het duurde even maar toen richtte Niall zich toch op Harry. Ik wist eigenlijk zeker dat ik wist waarover dit ging. "Breng jij zo Tristan en Sean naar mijn kantoor? Daarna kan je die plekken in je nek gaan verzorgen. Mensen kunnen wel dingen gaan denken. Nu zou het goed kunnen dat ik geen gelijk heb, maar als je wat doet met je hybride, wil je misschien de plekken op andere plekken laten zetten die je kan verstoppen. Mensen reageren meestal niet erg rationeel als ze denken dat je, je behoeftes stilt met je hybride." Bij deze woorden werd ik enorm ongemakkelijk en liet mijn staart op de grond vallen, wat me ook wat pijnlijk deed kijken, omdat ik nogsteeds iets had verrekt in mijn staart. Mijn wangen waren intussen knalrood en ik durfde geen van de twee heren aan te kijken. Ik had ook eigenlijk direct geen honger meer. Wel begon ik toch maar weer op de sla te knabbelen om me iets af te leiden. Ik wilde niet dat Harry problemen kreeg doordat Niall ons doorzag. Michael zag het waarschijnlijk ook en de hybrides die het niet hadden gehoord, moesten hun oren laten nakijken. Harry was niet heel luid geweest, maar zeker wel luid genoeg, en ik ook. Ik at rustig door tot mijn bordje leeg was en ik met mijn handen op mijn schoot bleef zitten tot Harry me zou excuseren. Ik vond het echt heel niet prettig om hier te zitten, hoe netjes Niall het ook bracht, hij had ons door en ik was hier al bang voor geweest. Dit zou het begin van het einde zijn. "Houd het voortaan gewoon stil en onzichtbaar, dan is er niets aan de hand voor jullie twee. Ze zullen in elk geval niets van mij horen." hoorde ik de Ierse jongen zeggen, maar nogsteeds veranderde dit voor mij wel van alles... en niet op een positieve manier.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Op mijn gemak at ik van mijn vlees en aardappeltjes, vanwege mijn gebrek aan normaal menselijk contact merkte ik niet op dat de spanning ondertussen om te snijden werd. Wat ik wel had gemerkt was de uitwerking van mijn woorden op Ashton, waar ik best tevreden mee was. Ik merkte pas echt iets op toen Michael erg geïrriteerd de kamer verliet op zoek naar Zayn. Toch had ik er persoonlijk niet zoveel last van, ik voelde me eigenlijk best gerust met Ashton's staart die over mijn zijde streek en dat ik wat normaal voedsel in me kreeg. Ik had alleen behoefte aan wat meer warmte en aandacht, maar dat kwam straks nog wel. Langzaam at ik verder en humde wat, tot Niall begon te spreken. Ik knikte bij zijn eerste verzoek, maar verschoot voor geen seconde bij de rest van zijn woorden. Eigenlijk bleef ik hem vrij doods aankijken, op deze momenten was het nog best handig dat ik een expert was in mijn emoties wegstoppen. Wat me wel wat deed was Ashton die er geraakt door leek, dat was te merken aan hoe hij zijn staart bij me vandaan haalde en zijn rode wangen. Ik kon er op dit moment niks aan doen om hem op zijn gemak te stellen en hopelijk kwetste ik hem daar niet mee. "Dat is wel een fikse beschuldiging, vind je niet? Ik ben vaker op komen dagen met een beurse nek, waarom zou het nu opeens met Ashton te maken hebben?" zei ik rustig terwijl ik weer een stukje van mijn vlees af sneed en het op at. Tot een tijdje geleden ging ik geregeld naar de hoeren, maar omdat het steeds slechter met me ging kapte ik het af. Nu het iets beter leek te gaan kon het een logische redenering zijn, als Ashton tenminste meespeelde en niet eruit zag als een geslagen hond. Ik wist wel dat Niall ons niet zou verraden, maar mijn wantrouwige natuur verbood het me om hem daar volledig op te kunnen vertrouwen. "Ga maar," zei ik tegen Ashton toen ik zag dat die zijn eten op had, misschien op een wat bottere toon dan ik had bedoeld, op dit moment kon ik alleen niet al te vriendelijk doen. Tegen niemand niet zolang het niet onder vier ogen was. Ik hoopte echt dat de hybride kon doorzien waarom ik zo deed, want ik wilde niet dat hij dacht dat ik ook maar een beetje spijt had van wat ik met hem had gedaan. Ik mompelde nog iets onverstaanbaars bij Niall's toevoeging en reageerde er verder niet op. Het was niet echt te zien, maar ik raakte hier ontzettend gefrustreerd van en ik had erg snel iets nodig om dat op af te reageren. Niet ten koste van iemand anders dit keer, want ik was vooral kwaad op mezelf door wat ik voelde wat ik voelde en er niks aan kon doen. Dat was dus waarom ik er een hekel aan had me aan personen te hechtten, ze gingen uiteindelijk toch weg of werden bij me weggehaald. Bij Ashton kon ik het al niet meer helpen, maar toch. Zodra mijn bord driekwart leeg was zat ik echt te vol en kon het even niet meer hebben. Ik stond op om mijn bord naar de keuken te brengen, waar ik op het aanrecht moest leunen om me staande te houden en te kalmeren tot ik mezelf vertrouwde met lopen. Dan pas kon ik iets vinden voor de irritatie en dat hield ik mezelf voor, anders had ik de kracht niet om dat te doen en bleef mijn woede, wat voor niemand in dit huis goed was.


    Because I love him, do I need another reason?

    Calum Hood

    Iedereen was stilletjes aan het wachten tot de rest zou komen. We mistte volgens mij alleen Zayn en Ace, al kon Ace van het lijstje want die kwam denk niet meer. "Zullen we maar gaan eten? Het wordt koud."Stelt Niall voor en kijkt mij daarna aan. . "Jij krijgt je eten als we klaar zijn. Hopelijk leer je dan te wachten op iedereen." zegt Niall streng. Ik knik zachtjes en houd een zucht in. Koud voedsel was niet mijn favo, zeker niet als het kip was, dat was zo lekker. Al moest ik maar blij zijn met het feit dat ik nog eten mocht en het niet hoefde in te leveren aangezien dat ook regelmatig gebeurde. Daarna kijkt hij naar Micheall. "Wilde jij nog een dag of misschien twee in de kelder met Calum om zijn stomme acties van gister?" . Mijn ogen worden een beetje groter en ik bijt op mijn lip. Zeg nee, zeg nee. Ik zag er flink tegen op. Ze praten tussen door wat over een vakantie en ik kijk bangig naar Micheal. . 'Hij is mijn tijd niet waard.' Ik slaak een zacht opgelucht zuchtje. Niall zou me waarschijnlijk niet verder meer aanpakken. Alleen nog een keer stok of zweep slagen. Hij had gezegd dat ik twee maal tien kreeg en ik had gister mijn eerste keer gehad. Micheal gaat weg en ook Ashton en Harry waren snel klaar. MIjn buik knorde dat het voedsel worden en verlangend kijk ik naar mijn bord. Het was niet echt veel, we kregen wat we nodig hadden maar meer ook niet. Dat was ook de reden dat ik mijn ribben nog wel kon tellen. We mochten niet afwijken van de porties maar de laatste keer dat er bij mij naar gekeken was dat was rond mijn elfde dus al een zeven a acht jaar later. Toch liet ik het zo, ik dronk veel water waardoor ik qua gevoel wat voller zat dan anders.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    Ik had een flinke beschuldiging neergelegd aan het adres van Harry en Ashton, maar aan de hybride te zien had ik het zeker niet mis. Hij zag eruit als een klein kind wat gesnapt was tijdens het stelen van koekjes en zich er nu enorm schuldig over voelde. Harry bleef me intussen even doods als altijd aankijken. Zijn emoties waren zoals meestal niet te lezen, maar zijn hybride zei genoeg. Eigenlijk toen het vuur en de woede ook in Harry zijn ogen begon te branden wist ik zeker dat ik goed zat. Anders zou hij niet zo reageren. Zijn stem was nog rustig en zijn woorden rationeel. Het was waar, vroeger ging hij redelijk vaak naar de hoeren, maar gister was Ashton mee geweest en die ging nooit mee als hij naar de hoeren ging. Nu kon dat veranderd zijn, maar ik betwijfelde het omdat Ashton er inmiddels uitzag als een in elkaar getrapte hond, of walibi van mijn part. Hij zag er in elk geval dieptriest en doodongelukkig uit. Hij at niet meer en bleef alleen maar wat triest zitten tot Harry zei dat hij mocht gaan. Toen stond hij op en droop af als een hond die net verbaal was afgeranseld. Er was echt iets gaande. Zeker met dit soort dingen zou geen enkele hybride zo reageren als zijn baasje dit zei, zeker Ashton niet, die altijd zelfverzekerd en iets dominant door de gangen hopte. Ik probeerde Harry gerust te stellen, maar hij wilde er duidelijk niets van hebben. Niemand leek mijn goede bedoelingen op te vangen, wat wel duidelijk was toen ook hij verdween. Misschien was het niets van mijn zaken en moest ik gewoon niet zo nieuwsgierig zijn, maar ik wilde ook graag helpen met een veilige plek voor de twee creëren zonder dat ze zich hoefden te verstoppen. Dan konden ze in elk geval hierbinnen zichzelf zijn, als niemand er problemen mee had. Dat gokte ik niet, want nu waren ze al zo close, maar goed. Niet veel later stond ook Harry op en nam de borden mee. Zelf had ik inmiddels ook genoeg gehad. Daarom schoof ik Calum's bord naar hem toe en gaf hem nog een tik tegen zijn achterhoofd. "Ik verwacht je om kwart voor 7 op mijn kantoor." zei ik voor ik opstond en achter Harry aan liep naar de keuken. Ik zag nog een glimp van een enorm treurige Ashton bovenaan de trap, voor ik de keuken in liep. Daar vond ik Harry duidelijk overstuur. Ik legde een hand op de schouder van de jongen. "Het spijt me, Haz. Het was niet mijn bedoeling om dit te veroorzaken. Als je echt naar de hoeren was, is dat prima. Als je wel iets met Ashton heb of doet, ook prima. Maar wees alsjeblieft voorzichtig. Ik wil je, jullie, alleen beschermen tegen de wereld. Die is hard en jullie zijn familie." zei ik oprecht, maar toch met lichte angst in mijn stem. De jongen was nogsteeds enorm sterk en een stuk groter dan ik was. Ik was ooit wel gevaarlijk geweest, en nogsteeds kon ik het zijn als het nodig was, maar nooit echt sterk of een goede sluipschutter. Ik was een jongen die goed met een mes kon omgaan en redelijk een aantal kogels uit een pistool kon schieten op niet al te grote afstand, maar meer niet. Ik was beter met deals, geld binnen brengen en andere gingen afhandelen en verhandelen. Meer niet. Ik had een brein, maar geen spieren, en die spieren had Harry zeker wel, al leek het er soms niet op, omdat hij zo mager was.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood
    Er speelde iets tussen Harry, Ashton en Niall maar ik had geen idee waarover dit ging. Ook had ik niet bepaald behoeftes om dit wel te weten te komen. Niall Was uiteindelijk ook klaar en Hij schuift mijn bord naar me toe. Ik krijg nog een flinke tik waardoor een piepje mijn mond verlaat. . "Ik verwacht je om kwart voor 7 op mijn kantoor." Ik knik netjes en richt me daarna op mijn eten. Ik had een half uurtje voor ik uiterlijk bij Niall moest zijn. Ik at erg snel altijd dus dan kwam het wel goed. Ik neem snel een flinke hap van mijn kip en gelukkig merkte ik dat het nog lauwig was en niet volledig koud. Met een stand voor de rest betreft negeren eet ik mijn bord rustig, voor mijn doen, leeg. Daarna ga ik stil van tafel om een deel van de afwas te doen volgens mijn taak. Wat betekende Niall en mijn spullen afwassen, afdrogen en vervolgens op te ruimen. De pannen was vandaag niet mijn taak omdat ik al gekookt had. Ik ruim het bord en bestek van Niall op in de keuken. IK zet de kraan aan en pak wat zeep en doe er genoeg in. Daarna loop ik met een vochtig doekje naar de tafel en maak onze twee plekjes netjes schoon en droog. Ik wandel terug en wring het doekje uit en begin met de afwas. Ik nam me voor als het mocht van Niall te vragen naar een weekkalender of een takenlijst. Wel zou hij moeten zeggen of ik het mocht vragen. Ik droog alles af en ruim het netjes op en kijk op mijn horloge, tien over half. Ik wist dat Niall me liever vroeg dan laat had dus ik loop gelijk naar zijn kantoor toe. Hij was er nog niet maar stilletjes ga ik staan en wacht op hem.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Als Ashton zijn gevoelens nou even in had kunnen houden tot hij boven was had ik misschien nog geloofwaardig over kunnen komen, maar nu was ik al gedoemd voor ik mijn opentrok. Toch was het zijn schuld niet en ik nam het hem ook zeker niet kwalijk, al kwam ik volgens mij wel zo over, met de botte manier waarop ik tegen hem sprak. Ik zou straks mijn excuses aanbieden en hem zo nodig troosten. Ik gaf teveel om hem om het hierbij te laten. Ondanks dat ik een stuk minder rustig was dan ik uitstraalde kwamen mijn woorden er heel beheerst uit, met de ietwat mechanische controle die ik altijd al had. Volgens mij was het een best aannemelijk verhaal, maar het had gewoon geen zin en eigenlijk zou ik de moeite niet eens moeten doen. Ashton zag eruit alsof ik hem geslagen had of zo. Nee, dat was anders. Het was alsof ik hem finaal de grond in had geboord met woorden, fysiek deed ik hem wel vaker pijn, maar nooit of te nimmer mentaal. Zodra ik zei dat hij mocht gaan droop hij triest af. Dit was echt niet goed, volgens mij dacht hij dat ik serieus boos op hem was, wat zeker niet zo was. Na de geruststelling die Niall nog probeerde was ik het zat en ik zat vol, dus schoof ik mijn stoel naar achter zodat ik mijn spullen naar de keuken kon brengen. Ik begreep hem wel, maar ik kon gewoon geen hulp accepteren, dat ging tegen mijn natuur in. Ik zette mijn bord met het bestek op het aanrecht en leunde er zelf op om weer tot mezelf te kunnen komen, anders had echt niemand meer iets aan me vandaag en waarschijnlijk morgen. Het duurde niet erg lang voor Niall ook aanwezig was in de keuken en ik verschoot bijna door de hand op mijn schouder. Ik draaide me naar hem toe en glimlachte wat triest om de angstige ondertoon in zijn stem. "Weet ik, Ni. En jij weet ook dat je nooit de waarheid uit mijn mond zal horen, dat zegt wel genoeg denk ik. Ik waardeer dat je dit doet maar we snappen allebei dat dit niet voor eeuwig door kan gaan en dat ik liever doodga dan mijn laatste houvast te verliezen," zei ik zacht. Het was niet de bedoeling om dit gesprek opeens een depressieve tint te geven, maar het was enkel de waarheid. Ik twijfelde even en trok uiteindelijk de blonde jongen toch in mijn armen en drukte hem kort tegen me aan om te laten blijken dat ik het echt meende dat ik het waardeerde. Nadat ik hem losliet glimlachte ik wat en gaf een klopje op zijn schouder. "En als je me nu wilt excuseren, volgens mij heb ik iemand gekwetst," zei ik voor ik richting de trap en naar boven verdween. Stilletjes liep ik eerst naar de kamer van mijn hybride toe, dat was het eerste waar ik aan dacht als ik me afvroeg waar hij was. Eerst klopte ik op de deur zodat ik niet onaangekondigd binnenkwam en deed langzaam de deur om alvorens naar binnen te stappen. "Ash?" vroeg ik zacht terwijl ik mijn handen nerveus in elkaar vouwde. Ik wist niet of hij boos was, verdrietig of teleurgesteld, maar goed was het niet en dat was mijn schuld.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik voelde me echt verschrikkelijk. Harry had gewoon keihard gelogen over dat we ook maar iets hadden. Hij had het keihard afgewezen en zou Niall waarschijnlijk nog aanvliegen ervoor. Alsof dit niets waard was. Hij deed alsof ik speciaal was, of ik belangrijk voor hem was. Dat was dus echt niet zo. Toen hij ook nog eens me afblafte dat ik wel kon gaan, slenterde ik als een gebroken in elkaar getrapte hond naar mijn kamer. Daar liet ik me op mijn bed vallen. Ik had zelfs geen fut meer om te drummen, wat me normaal beter liet voelen. Niets deed er meer toe. Harry had altijd gedaan of hij me nodig had, of ik belangrijk was, of ik iets anders was dan een schurftige hond die hem dankbaar moest zijn dat hij niet werd afgedankt. Dat was dus blijkbaar niet zo. Ik haalde een stukje touw van onder mijn bed en begon er langzaam de juiste knoop in te leggen. Ik had het een paar keer voor Harry moeten doen, toen ik nog gewoon zijn keldersloof was voor het grootste deel van de dag, al ging het met trillende handjes iets moeilijker. Toch knoopte ik verder. Het was het enige waar ik me op kon concentreren was het knopen, want voor de rest was ik veel te verslagen en compleet mentaal afgetuigd. Nog nooit har Harry me ook maar een keer mentaal iets aan gedaan. Al dat fysieke geweld was geen enkel probleem voor mij, maar een zo'n opmerking, zeker op dit vlak, kon me breken en dat had het dus ook gedaan. Ik liet de strop nog een paar keer door mijn vingers gaan voor ik dan toch opstond en richting de deur liep om naar het balkon te gaan. Het probleem waar ik tegenaan liep, was degene die dit alles had veroorzaakt. Degene over wie ik altijd wel wat twijfels had gehad en wiens intenties ik altijd iets had betwijfelt. Het was langzaam steeds beter gegaan en de twijfels waren steeds minder geworden sinds de tijd dat zijn ouders waren gestorven en wij in het circuit terecht waren gekomen waarin er striktere regels op hybrides waren dan thuis. Ik botste tegen Harry op en viel eigenlijk direct op de grond en barstte in huilen uit, met de strop nogsteeds stevig in mijn handen geklemd. Hij was hier vast om de laatste slag uit te delen. Ik had geen idee hoe dit was gekomen, want een paar seconden eerder had hij nog lopen te slijmen, maar blijkbaar had Niall zijn plan doorzien en nu zat ik hier op de grond te janken met een strop in mijn handen. Als hij 5 seconden later was gekomen zou ik aan de balkonrand aan het bungelen zijn geweest. Als hij dat tegen wilde gaan moest hij wel met een hele goede reden komen, want ik zat er nogsteeds helemaal doorheen. "Flikker toch op. Nu je eenmaal hebt wat je wil, laat het me dan ook afmaken. Als ik dan toch niets voor je beteken, laat me dan ook lekker van het balkon bungelen, Harry. Je kan niet beide kanten hebben en je hebt duidelijk gekozen daar aan tafel. Liefde is geen speeltje wat je kan oppakken en weer kan dumpen wanneer je wil en ik hoop dat je dat een keer goed duidelijk wordt." snikte ik compleet overstuur en over de rooie. Het was voor mij helemaal duidelijk. Zodra hij weg zou zijn zou ik mezelf verhangen en dan was ik overal vanaf.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Harry spande enorm aan door mijn hand op zijn schouder, waarop ik eigenlijk wel een beetje angstig werd. Toch werd hij niet boos, maar eerder bijna even triest als hoe Ashton net was weggelopen. Ik wist dat ik niets van hem ging horen en dat dit niet voor eeuwig kon duren, maar ik wilde zo lang mogelijk wel proberen hen te beschermen. Hij was de slechtste nog niet, zeker niet tegen zijn hybride. Ik werd een beetje verschrikt door het stel armen om me heen, maar sloeg eigenlijk direct mijn armen om zijn lichaam heen. Hij was erg mager, naar het enge toe, maar wat kon ik ervan weten? Zelf was ik ook verre van dit. Mijn armen liet ik weer vallen toen hij me losliet en ik gaf hem nog een klopje op zijn schouder. "Sterkte. Ik ga maar eens kijken wat er in mijn kantoor aan het spelen is." zei ik tegen de jongen voor we onze eigen wegen gingen. Ik liep naar mijn kantoor en opende de deur. Daar zag ik Calum gelukkig al wel aanwezig zijn. Ik aaide hem over zijn bol en ging zitten. "Fijn dat je er al bent." zei ik tegen hem voor ik me uitrekte en mijn handen in elkaar vouwde. "Als jij onze gasten zo binnen kan laten als de bel gaat is dat helemaal mooi. Harry komt als het goed is zo met Tristan en Sean, maar waarschijnlijk duurt dat nog heel even, want het gaat even niet zo goed met Ash." zei ik tegen de hybride. Nu ik over Ash dacht, wilde ik eigenlijk even bij Ace gaan kijken. "Kan je ze zo hier neerzetten en wat water geven als ik er nog niet ben? Ik ga nog heel even bij Ace kijken." zei ik tegen Calum voor ik opstond en naar Ace zijn kamertje liep. Ik klopte zacht op de deur en opende die toch een klein stukje. "Ace, gaat het weer een beetje? Of voel je, je nogsteeds hondsberoerd?" vroeg ik zacht, voor ik me bedacht dat hondsberoerd misschien niet het beste woord was om in deze situatie te gebruiken.


    Bowties were never Cooler