• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Moe blijf ik stil liggen. Ik hoor een lichte klop op de deur en pijnlijk sta ik op. Ik doe de deur open en kijk rond maar er staat helemaal niemand. Ik kijk omlaag en zie een mok chocolademelk staan. Ik pak het voorzichtig op en zie een klein geel briefje aan de mok kleven. Er staat in het handschrift van Niall 'sorry' erop. Ik glimlach zwakjes. Ik neem voorzihtig een slokje en loop richting het kantoortje. " Niall?" Ik klop op de deur. Als er geen reactie is zie ik dat hij er niet is. Nergens krijg ik hem gevonden. Ik pak een pen en een papier en ga mijn kamer in. Ik bijt op mijn lip en begin te schrijven. "Beste Niall. Het spijt me voor alles en dat meen ik oprecht. Ik ben de slechtste hybride en dat weet ik ook. Alles vergeten, gaten graven en overal aan zitten. Ik denk nooit na over iets. Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit schrijf. Het zou alleen fijn zijn om soms gewoon even met je te mogen knuffelen. Je bent de ergste nog niet. Ik heb momenten dat ik je liever dood bijt maar ik knuffel liever. Ik hoop dat ik met mijn weekplanning minder vergeet.

    Calum" ik slaak een zucht. Wat moest hij hiermee. Ik scheur het in vier stukjes en gooi het in het kantoortje weg.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ace von Monroe
    Ik bleef naar het plafon staren, met de warme kruik tegen mijn buik aangedrukt. Enorm last van mijn nek had ik niet meer, maar van binnen voelde ik me nog altijd beroerd. Ik had die yoghurt niet moeten eten, want ik had het gevoel dat als ik zou bewegen ik onmiddellijk weer over zou geven. Ik wilde slapen zodat het sneller over zou zijn, maar het ging niet. Mijn gehoor kon ik op de een of andere manier niet meer uitschakelen en ik kreeg er hoofdpijn van. Het was geen seconde stil en zelf het kleinste geluidje leek binnen te komen als een bom. De voetstappen op de gang, het geklop op mijn deur. Nog voor ik kon reageren, hoorde ik degene alweer weglopen. Aan de passen te horen was het Niall. Moeizaam legde ik de kruik opzei en ging ik rechtop zitten. Alles ging stroef en ik probeerde niet te snel te bewegen om mijn maag rustig te houden. Ik stapten uit bed en trok uit mijn kast een joggingsbroek en warme trui, waarna ik de deur open deed. Net op tijd merkte ik de mok op en nieuwsgierig pakte ik deze op. In eerste instantie wilde ik het laten staan en mijn deur weer sluiten, tot ik de voordeur hoorde. Niall was weg. Ik zuchten en de tweestrijd in mezelf begon op te spelen. Maar mij haat verloor het, van hetgeen wat hij voor me had gedaan vandaag. Ik trok nog snel een paas warme sokken aan, waarna ik door het huis heen slofte naar de voordeur. Ik mocht het terrein niet af en ik wist niet waar Niall heen was, anders had ik hem achterna gegaan. Ik opende de voordeur en sloot deze weer achter me, waarna ik plaats nam op het opstapje. Wachtend tot mijn baasje weer thuis zou komen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Het deed verschrikkelijk veel pijn voordat het lukte, maar ik was zo blij dat Ashton die eerste knoop eruit wist te halen. Dat scheelde me al heel wat, hoewel het niet de ergste was en deze niet op de gevoeligste plek lag. Het ging me dus nog veel pijn en ongemak kosten voor ik eindelijk kon ontspannen onder zijn handen, want normaal was ik op deze momenten als was in zijn handen en genoot intens, wat nu vrijwel onmogelijk was. Gelukkig kreeg ik kort de tijd om alles even af te laten zakken toen hij meer olie op zijn handen deed, voor ik een luid pijnlijk geluid maakte omdat hij meteen veel kracht zette op mijn rug. Mijn hele lichaam spande weer aan als reflex door de pijn en ik deed mijn best om die spanning te laten verdwijnen, want het hielp zeker niet mee om me beter te voelen. Ik gromde mijn woorden dat hij precies goed zat, op het ergste punt waar het centrum van alle spanning en pijn zat. Bij zijn lieve woorden dat Ashton van me hield en dat hij niet boos op me kon blijven reageerde ik net zo lief terug zonder te overdrijven, want ik meende het echt. Ik hield ook van hem, alleen waren die woorden net wat te onwennig voor me om binnenkort weer uit te spreken. Daarna hield ik mijn mond weer stijf dicht om de geluiden binnen te houden om verder te ondergaan wat gedaan moest worden. Het was echt dat het niet anders kon, anders had ik allang opgegeven en hem van me af geduwd, daarvoor deed het teveel pijn. Tegen de tijd dat hij eindelijk klaar was ik zo opgelucht dat het ergste voorbij en ik hopelijk weer kon relaxen onder zijn aanraking en gewoon door zijn aanwezigheid, maar Ashton besloot iets heel anders te doen wat ik merkte toen hij zijn handen op mijn kont had gelegd. Automatisch was er daardoor een schok door me heen gegaan en keek ik hem wat onzeker over zijn intenties aan, niet wetende wat ik ermee aan moest. Door zijn woorden werd duidelijk dat het op dit moment ook onvermijdelijk was dat dit pijn ging doen en ik liet hem gewoon, het hadgeen zin. Zo goed en kwaad als het kon ontspande ik en focusde me op alles behalve hoe ontzettend gevoelig ik was. Heel misschien had ik dat beter niet kunnen doen, want daarom voelde ik opeens wel erg duidelijk zijn vingers die over mijn ingang heen gleden. Ik wist niet of hij dit expres deed, maar hoe dan ook wilde ik niet dat hij ermee ophield. Kleine elektrische schokken schoten door me heen elke keer dat hij het deed, en op een gegeven moment was het niet genoeg voor me. Zover het kon drukte ik mijn kont verder tegen zijn handen aan en beet licht op mijn lip. "Ash, ik weet niet of je dit bewust doet, maar alsjeblieft. Kap ermee of neem het een stap verder, want dit houd ik niet vol," klaagde ik zacht. Zeker nu was ik ontzettend gevoelig voor hem en zijn aanrakingen, al mijn zenuwen stonden op scherp door de pijn die ik had gehad en de gevoeligheid die gisteravond had veroorzaakt weer op kwam zetten. Toch hoefde hij, als hij dit verder nam, zeker niet voorzichtig met me te zijn, nog altijd hield ik er zo veel meer van om compleet hulpeloos en smekend aan een ruw iemand overgeleverd te zijn dan dat ik zelf iets te zeggen had. Smekend keek ik de hybride aan, als dit niet gebeurd was had ik hem er nooit om gevraagd met de afgelopen gebeurtenissen, maar mijn lichaam was sneller dan mijn gedachtes en dit was wat ik op dit moment wilde.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Wat ik deed was misschien niet de beste zet, maar zo zou hij hopelijk morgen geen last meer hebben van wat we gisteren hadden gedaan. Daarbij was het zeker ook geen straf om aan zijn bips te zitten. Ik werkte vrij systematisch en rustig, want ook hier waren zijn spieren die hij had compleet gespannen. Ik probeerde hem zo goed mogelijk te doen ontspannen en de pijn weg te nemen, net als bij zijn rug. Toen ik hem plots zijn billen omhoog voelde drukken tegen mijn handen. Ik bevroor en keek hem verward aan. Had ik iets fout gedaan? Bij zijn woorden was het wel duidelijk van wel. Nu pas merkte ik dat ik met mijn vingers op zijn ingang drukten. Ik verplaatste schuld bewust mijn handen. Ik had het niet eens gemerkt, waardoor ik blozend naar mijn handen keek. "Sorry, Harry. Dat was niet de bedoeling." Ik begon weer zacht te kneden, om de laatste stijfheid eruit te wrijven. "Ik weet niet of ik dat wel kan. Het spijt me. Maar misschien kan je me nog ompraten als je de rotbeestjes uit m'n haren hebt gekamd. Ik wil je zeker niet die rotdingen geven." mompelde ik. voor ik voor de laatste keer in zijn billen kneep en mijn handen naar boven liet glijden, om te voelen of ik echt alle knopen uit zijn lichaam had verwijderd, wat volgens mij gelukkig zo was. Zo kwam ik aan bij zijn schouders en kroop toen van hem af. Uit mijn nachtkastje haalde ik de vlooien-luizen-tekenkam en legde die naast zijn hoofd neer. Nu zou ik wel uit de kleren moeten, want ik had ook haren op lichaamsdelen die bedekt waren met kleren. Daar zou hij ook bij moeten. Het was wel fijn dat ik het flesje olie open had laten staan, want de halsband stonk nogsteeds enorm, maar het hielp wel tegen de jeuk, al maakte het maar langzaam de beestjes dood. Ik zou dus weer met die gore shampoo moeten wassen om ze echt te vermoorden, maar hopelijk zou het kammen de meeste beestjes vast uit mijn haren haren. Ik pakte ook een potje met water erin, waar al een boel dode vlooien en luizen in zaten van de vorige keer, wat nog geen maand geleden was. Ik vond het wel heel rot hoe het was gegaan, maar dat hij wat zwakjes en brak was betekende wel dat ik waarschijnlijk geen zweepslagen zou krijgen. Misschien bedacht hij zich zo tijdens het kammen nog wel, wat ik me ook wel kon bedenken. Dan had ik een zere kont en rug, maar ik overleefde het wel, ik overleefde het altijd wel. Ik had erger gehad dan een paar slagen omdat ik weer parasieten had in mijn haren. De zwepen lagen onder zijn bed, dus die zou ik dan moeten halen, wat ik wel zou doen als hij erom vroeg, maar nu niet. Ik ging niet mijn eigen graf graven. Misschien was ik daar op een andere manier aan bezig, maar dat zou tenminste minder pijn doen... Hopelijk. Ik ging voor mijn bed zitten in kleermakerszit en trok vast de tanktop over mijn hoofd uit. Straks zou hij vast ook wel vragen om mijn broek en boxer, maar voor nu hield ik die nog veilig aan. Ik was er namelijk toch nog verre van zeker over of we verder moesten gaan dan dit. Hij had me veel vaker gekamd en nog vaker naakt gezien, maar toch voelde het nu anders, door gister avond en net aan tafel. Er zat een andere ondertoon achter en die liet me toch iets zelfbewuster worden, zelfs al wilde ik dat niet.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Dit deed minstens evenveel pijn als het deed bij mijn rug, op zich was het minder, maar omdat ik extreem gevoelig was daar was het een stuk meer dan hoorde. Ashton had gelijk en waarschijnlijk verminderde dit mijn mankheid, al was ik liever wat langer mank dan dat ik dit onderging. Ik klaagde niet, hij bedoelde het goed en dat waardeerde ik. Na even voelde ik wel dat het begon te werken, maar ik voelde ook zijn lange dunne vingers heel licht over mijn ingang gaan, wat mijn lichaam binnen de kortste keren op hol deed slaan. Na even kon ik niet meer tegen de veel te lichte aanrakingen en drukte ik mijn kont verder tegen zijn handen aan, in de hoop meer dan dit te kunnen krijgen. Ondertussen vroeg ik hem of hij alsjeblieft op wilde houden of verder wilde gaan, want ik werd gek als hij zo doorging. Eigenlijk hoopte ik best erg op het tweede, want anders bleef dat kleine beetje frustratie in mijn lijf zitten als er niks aan gedaan werd. En het was toch een stuk fijner als Ashton me daarmee hielp dan dat ik het zelf moest doen, daar had ik wel de kans voor als ik de overblijfselen van de massageolie van me af moest douchen. Dat ik dat zou moeten doen werd ik iets zekerder van toen hij zijn handen verplaatste en zich verontschuldigde, om gewoon verder te gaan waarmee hij bezig was. Gefrustreerd wiebelde ik wat heen en weer en zuchtte bij zijn woorden. Ik begreep het echt wel, maar als hij zich nou even in mij inleefde zou hij ook gefrustreerd zijn. Ik vestigde mijn hoop dus maar op dat ik hem alsnog kon overtuigen, al zou ik Ashton niet pushen als hij echt niet wilde. Een verraste piep rolde over mijn lippen door het kneepje in mijn kont, maar ik ontspande weer door zijn handen die omhoog over mijn rug gleden. Langzaam kwam ik overeind toen hij uiteindelijk van me af ging en rekte me nogmaals uit, ik voelde me zo al een stuk beter en daar was ik hem dankbaar voor. Ik pakte zijn kam op en wachtte tot hij klaar was, mijn ogen volgden elk van zijn bewegingen in de tussentijd. Zodra hij er klaar voor leek te zijn kwam ik rustig achter hem zitten met de kam in mijn handen. "Weet je, eigenlijk hoor ik je te straf te geven omdat ik je een maand geleden nog heb moeten uitkammen. Dat ga ik alleen niet doen, want ik heb je al genoeg pijn gedaan en ik heb te weinig kracht in mijn armen om goed uit te kunnen halen," zei ik, en begon op mijn gemak de kam door zijn krullen heen te halen. Na een aantal halen was het raak, een van die verdomde beesten was vastgeraakt in de kam en die spoelde ik om in het water zodat het ding verdronk. Zo bleef ik doorgaan, het waren er niet gigantisch veel, niet zoals anders, maar het waren er zeker wel een paar. Dat was vooral vervelend voor Ashton op andere plekken van zijn lijf, maar ik nam aan dat hij juist met die beesten wilde blijven zitten. Ik boog me voorover om een kusje op zijn ontblote schouder te drukken, verder ook niet. "Dank je, voor mijn rug. Ik kon anders morgen echt niet lopen van de pijn, ik stress gewoon wat teveel," zei ik met een zucht onder het kammen. Er gebeurde de laatste tijd teveel voor me om in een keer te verwerken, waar ik absoluut niet tegen kon. Ik bleef net zolang kammen tot ik dacht dat alle boosdoeners in zijn haar wel weg waren en wachtte tot Ashton door kreeg dat ik gestopt was en de rest van zijn kleding uitdeed zodat ik hem verder kon helpen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry was op dit moment als was in mijn handen, letterlijk, want zijn spieren waren altijd slap en wat onbruikbaar na een massage. Ik drukte een kusje op zijn schouder en klom van hem af om de kam en het potje met water te pakken. Ik zette ze naast mijn krullenbol neer en trok mijn shirt, eigenlijk zijn shirt, uit en ging voor hem zitten. Zijn woorden deden me nadenken. Nu was het waar, maar vooraf straffen ging er bij mij niet echt in. Daarbij was mentaal straffen nog iets wat in niet vond kunnen. Toch kwamen er genietende piepjes uit mijn keel toen hij begon te kammen. Het was misschien hoog nodig om de parasieten te verwijderen, maar het voelde toch heel erg goed. Alsof hij toch wel om me gaf. Nu ik er zo over dacht had hij het nooit echt ruw gedaan. Tja, ik kreeg meestal wel een flink aantal zweepslagen omdat ik er een handje van had eigenlijk zodra ik geen vlooienband meer droeg binnen een paar weken weer beestjes te hebben, maar het kammen zelf was altijd een tijd van rust en een vreemd soort liefde tussen ons. Ik bleef genietend met mijn ogen gesloten zitten terwijl hij verder kamde. Zijn kusje en woorden deden me een beetje blozen en ik aaide even zacht door zijn krullen. "Geen probleem, Harry. Ik doe het graag." mompelde ik zacht. Ik bleef genietend zitten tot Harry stopte met kammen. Nog even bleef ik zitten, maar ik wist ook wel dat het nu tijd was om me te ontdoen van de rest van mijn kleren. Ik stond op en trok langzaam de shorts en mijn boxer uit. Die gooide ik de wasmand in en ging omgedraaid voor hem zitten, zodat hij mijn plukje borsthaar en mijn armhaar kon kammen, waarna ik rechter zou gaan zitten, dat hij ook bij de rest kon. Ik voelde me niet heel erg gemakkelijk op dit moment, vooral omdat hij wel meer wilde van dit en ik er nog niet over uit was. Kijk, langzaam aan begon ik wel weer een warm gevoel van binnen te krijgen, maar ik was er nogsteeds enigsinds onzeker over. Ik wist alleen niet of ik wel opgewonden wist te worden binnen afzienbare tijd. Daar hing het wel vanaf. Anders wilde ik nog wel heel erg graag knuffelen. Knuffelen kon hij me altijd wel voor wakker maken of voor storen. Dat wist hij volgens mij ook. "Je bent echt heel erg lief, Curly baby. Misschien krijg je het weel voor elkaar om nog wat te krijgen, maar dan moet je wel je best doen. Dan kan ik je misschien wel geven waar je naar verlangd." zei ik met een scheve grijns. Tja, als hij me ervoor opgepept kreeg, kon hij het krijgen. Dat zou hem namelijk genoeg moeite kosten. Nu zou ik daarna weer nieuwe knopen uit zijn lichaam moeten wrijven, maar dat nam ik dan maar voor lief. Nu hoopte ik wel gewoon dat hij de kriebelbeestjes uit mijn haren kreeg, of in elk geval de meesten, want ik wilde hem geen beestjes geven. Het was namelijk zeker niet prettig. Nu hield ik het normaal verborgen voor hem tot het echt uit de hand was gelopen, maar nu we toch zo met elkaar omgingen, kon ik het net zo goed direct zeggen. Dat scheelden mij weken van ongemak en stiekem gekrab tussen mijn klusjes door. Dat voorkomen zou zeker voordelig zijn voor ons beiden, want ik werd zeker niet sneller als ik elke keer aan het krabben en schuren was zodra ik uit het zicht van iedereen was. Als ik me dan morgen zou wassen met die vieze shampoo zou ik hopelijk weer voor een tijdje parasiet vrij zijn.

    [ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 12:46 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het kostte me moeite om overeind te komen, nu de pijn uit mijn rug weg was lag ik namelijk wel lekker en had ik liever wat langer van Ashton's handen genoten. Toch deed ik het, om de kam stevig vast te pakken en met zachte hand door zijn haren heen te gaan. Rustig zei ik hem dat hij hierdoor eigenlijk wel straf verdiende, ik had namelijk echt geen idee hoe hij het iedere keer voor elkaar kreeg om in zo'n korte periode weer vlooien te krijgen. Ik strafte hem toch niet, er was al teveel gebeurd vandaag wat hem pijn had gedaan, wat hij sowieso niet had verdiend. Ik glimlachte een beetje om de genietende geluiden die hij maakte onder het kammen, blij dat hij toch wel kon genieten van iets dat voor de meesten erg vervelend zou zijn. Daarbij deed ik dit graag als ik Ashton ermee kon helpen, de gelijkmatige slagen die ik maakte waren kalmerend en brachten ook mijn lichaam weer tot rust. Dat had ik echt nodig na zijn acties, of het nou onbewust was of niet. Ik drukte een klein kusje op zijn schouder en bedankte hem voor wat hij had gedaan, zonder hem werd er waarschijnlijk niet aan gedaan of moest ik het professioneel laten doen. Dat was echt achterlijk duur voor iets wat ik ook gratis kon laten doen door Ashton, en hij kon het veel beter. Bij hem voelde ik me ook op mijn gemak, bij vreemden niet. Ik leunde kort in zijn aanraking toen hij even door mijn haar aaide, al was ik kort daarna klaar met zijn haren en liet ik mijn handen in mijn schoot vallen, wachtende tot hij zich omdraaide en ik verder kon. Ik keek toe hoe hij opstond en zich ontdeed van de rest van zijn kleren, waarna hij weer voor me kwam zitten. Langzaam schoof ik wat dichter naar hem om er beter bij te kunnen. Ik merkte dat hij zich hier echt niet prettig bij voelde, maar van mij moest hij niets als hij het zelf niet wilde en hopelijk wist hij dat. Ik deed ook erg mijn best om mijn ogen weg te houden van zijn onderlichaam of zelfs zijn ogen, omdat ik wist dat ik dan ging blozen. Zijn borst was zo gedaan, aangezien daar toch niet erg veel haar zat, dus ging ik over op zijn rechterarm. Bij zijn woorden keek ik toch naar hem op en werd gelijk vuurrood en piepte zacht. Als Ashton echt niet verder wilde gaan moest hij dit soort dingen niet zeggen, het was dan gewoon vals om me dan zo te noemen. Hij moest na gister toch weten hoe ontzettend ver en smekend hij me kon krijgen door me alleen bij die naam te noemen. Zo goed als ik kon focusde ik op mijn werk en hield mijn ademhaling rustig. Na even begon ik te merken dat ik gefascineerd raakte door de hybride zijn handen. Ik had altijd gedacht dat ik grote handen had, maar vergeleken met de zijne waren ze niks. Ik drukte mijn handpalm tegen de zijne aan en hield die iets omhoog om beter te kunnen vergelijken. Zonder echt te weten wat ik deed haakte ik mijn vingers door de zijne heen, en het beeld daarvan klopte gewoon in mijn hoofd, het paste perfect. Ik glimlachte als een kind dat zijn eerste kerstcadeau mocht openmaken en vergat ter plekke waar ik mee bezig was en hoe ik me voelde. Waarom wist ik niet, maar dit was voor mij in ieder geval zo juist en goed, dat ik even vergat dat we niet samen hoorden te zijn.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik genoot stiekem best veel van dit gekam. Velen vonden het vervelend, maar het was een van de weinige liefkozingen die ik al mijn hele leven van Harry kreeg. Zeker toen we ouder werden was dit nog het enige wat hij me qua liefde gaf, op de laatste tijd na. Ik aaide even door zijn krullen, die altijd lekker zacht en parasietenvrij waren, terwijl het leek of ik ze als een soort magneet aantrok. Toch vond ik het ooit erg om uitgekamd te worden, al waren de zweepslagen die er vaak bij hoorden nooit zo fijn. Ik was er inmiddels wel aan gewend, maar goed, het bleef niet heel prettig. Toen hij uiteindelijk klaar was met mijn hoofdhaar, waar ik erg van had genoten, was het dan toch tijd om mijn kleren uit te doen en naakt voor hem te gaan zitten. Ik vond het wat ongemakkelijk, maar ik was wel blij dat hij zich in elk geval niet direct richtte op mijn kruis. Hij begon mijn toefje borsthaar te kammen, terwijl ik hem toch iets toezei. Langzaam had ik hem vergeven en als hij me in de juiste toestand wist te krijgen, zou ik hem met liefde geven waarom hij me lichamelijk had gesmeekt. Ik voelde hoe hij zijn aandacht verplaatste naar mijn armen, maar het bleef niet bij kammen. Ik zag hem glimlachen terwijl hij onze vingers verstrengelde. Zelf glimlachte ik ook en gaf hem een klein kneepje in zijn hand. Zijn handen leken klein in vergelijking met de mijnen, maar mijn handen waren gewoon absurd groot. Langzaam zette ik me alvast op mijn knieën, zodat hij straks verder kon kammen, door de haren lager op mijn lichaam, waar hij ook dingen kon gaan uithalen. Zo zou hij mij zover kunnen krijgen om hem te geven wat hij wilde, maar hij zou het zoizo hard terugkrijgen. Ik ging hem zeker niet sparen als we eenmaal op dat punt zouden staan, maar ik had zeker niet de gedachte dat hij dat ook maar een seconde erg zou vinden. Na gister had ik zelfs niet het idee dat ik ruw genoeg met hem was geweest. "Kan je die kleine schattige handjes van je nog eens laten wapperen en wat nuttigs laten doen, Curly baby?" zei ik met een scheve grijns. Ik wist wat ik waarschijnlijk uitlokte, maar heel erg vond ik dat idee niet meer. Misschien even geleden nog wel, maar de jongen had me langzaam zover gehaald dat ik nu toch echt wel erover dacht om hem serieus straks flink te nemen. Ik had ooit iemand horen zeggen dat make-upsex de beste sex was die er was. Nu had ik maar een heel klein referentiekader, maar we zouden het wel zien. We waren nogsteeds op de rit om te zien wat we fijn vonden, wat net te ver ging, en wat we allebei aan konden. Ik boog voorover en drukte nog een klein kusje op zijn neus. Voor mij hoefde het echt niet allemaal extreem klef te zijn, wat speels mocht zeker ook. Ik was niet zo serieus aangelegd, maar dat betekende niet dat ik heb niet hardhandig kon behandelen als ik in de juiste stemming kwam. Dat wist Harry ook, en hij wist ook hoe hij dat voor elkaar kon krijgen. Bij hem hadden koosnaampjes dan wel een flink effect, bij mij was het nog wel erger als hij de juiste woorden zou gebruiken. De woorden kende hij, nu was het kijken hoe zeker hij was over zijn zaak en hoe graag hij dit wilde.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het was stom en misschien wat kinderlijk, maar de aanblik van onze vingers verstrengeld deed me ontzettend goed en maakte me gewoon blij. Dat zijn hand de mijne bijna verzwolg gaf me hetzelfde veilige gevoel als toen ik gisteravond in zijn armen lag en deed me eraan herinneren dat Ashton me overal tegen zou beschermen, inclusief mezelf. Met een oprechte en grote glimlach keek ik naar hem op nadat hij een klein kneepje in mijn hand had gegeven. Bij het zien van bijna dezelfde glimlach die ik had op zijn gezicht moest ik me ervan weerhouden me tegen hem aan te nestelen en niet meer te bewegen voor het komende millennium, ik had nog een taak om te vervullen. Het duurde echt wel even voor ik door kreeg dat hij wat hoger was gaan zitten zodat ik er beter bij kon, en toch liet ik zijn hand nog niet los. Het was te fijn en ik voelde er me te prettig bij. Wel begreep ik dat mijn kansen om aan hem overgeleverd te zijn hierdoor werden vergroot. Mij hoorde je in ieder geval niet klagen als Ashton wilde testen hoe ver hij kon gaan in ruw zijn tot het me teveel werd, wat nog best even kon duren. Door de jaren heen was ik veel gewend geraakt, al was de laatste keer dat ik echt heel hard was behandeld al even geleden en zou het goed kunnen dat ik het wat ontwend was. Mijn ogen flitsten weer naar de zijne bij zijn woorden en er ging een rilling door me heen. Hij wist heel goed waar hij mee bezig was en ondanks dat gisteravond de eerste keer tussen ons was leek hij al vrij aardig door te hebben wat me gek kon maken. "Mijn handen zijn niet klein en zeker niet schattig, die van jou zijn gewoon gigantisch," mompelde ik voor ik mijn hand uit de zijne haalde en verder ging met kammen. Dit was niet zoveel werk als op zijn hoofd dus kon ik vlug door zijn andere arm, ik werkte nu snel om het straks verschrikkelijk langzaam aan te doen, maar ik raffelde het zeker niet af. Dat ik het zo graag wilde betekende niet dat ik hem in de haast met nog een paar van die rotbeesten achterliet. Ik sloot mijn ogen kort en maakte een klein, blij geluidje om het kusje op mijn neus. Het was een opluchting dat Ashton het initiatief weer begon te nemen en niet meer zo afstandelijk was, daar kon ik echt niet tegen, ook al was het hypocriet van me aangezien ik heel vaak afstandelijk naar hem toe was. Zodra ik klaar was met zijn beide armen ging ik wat lager zitten en begon heel rustig eerst bij zijn benen. Voor de extra steun, die ik eigenlijk absoluut niet nodig had, lag mijn vrije hand op zijn been waar ik niet mee bezig was. Die hand liet ik zacht over zijn bovenbeen glijden en ging telkens een stukje verder over de binnenkant van zijn been. Dat hield ik vol tot mijn vingers heel bewust over zijn lies streelden en ik onschuldig naar de hybride opkeek. "Doe ik het goed, Daddy?" vroeg ik zacht en hoewel ik hem nu aan het plagen was klonk in mijn stem toch de altijd aanwezige onderdanigheid door. Ik boog me naar voren om mijn lippen licht tegen zijn heup aan te zetten en trok net zo snel weer terug, waarna ik deed alsof ik nooit iets had gedaan. Mijn hand was weer in mijn schoot gevallen en ik ging netjes verder met kammen, ondertussen kon ik wel met zijn andere been beginnen en bleef ik heel onschuldig hummen, hopend dat ik een goede reactie had uitgelokt.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Het voelde erg fijn om onze vingers verstrengeld te zien, net als onze levens. Het was gewoon zo'n klein teken van liefde, dat het sterker was dan wat dan ook. Toch gaf het me ook de mogelijkheid hem een beetje op zijn plek te zetten, zijn plek die hij had als we alleen waren, maar ook om hem de hint te geven dat ik het echt niet zo erg vond als hij ging proberen mij uit te lokken. Intussen was ik al wat hoger gaan zitten, maar als hij zo verder zou gaan, zo ik ook moeten gaan staan, waarna ik hem mooi kon bespringen, als hij het zo ver had gemaakt. Mijn woorden vielen duidelijk in goede aarde, want zijn stem gaf meer dan genoeg weg. Misschien hadden we het gister pas door het eerst gedaan, maar ik kende Harry al veel langer en zijn zwaktes op verschillen vlakken ook. Tussen ons was het de eerste keer geweest, maar ik had net te veel gehoord en gezien in mijn leven tussen hem en anderen. Gelukkig hoefde dat nu nooit meer te gebeuren. Ik grinnikte bij zijn woorden, maar liet me gewoon verder kammen door zijn vaardige handen. Ik drukte nog een kusje op zijn neus en ging toen staan om hem de rest van de ruimte te geven om mijn onderlichaam en benen te kammen. Ik had niet gedacht dat hij eerst mijn benen zou kammen, maar heel erg vond ik het niet. Ik genoot van zijn aanrakingen, al begonnen zijn strelingen me toch wel wat op te winden, waardoor ik wat ongemakkelijk met mijn benen en heupen begon te bewegen. Ik wilde wel stil blijven staan, maar om voor de rest stil te blijven, lukte dat niet. Mijn vingers vlochten zich door zijn krullen en trokken er zachtjes aan toen hij duidelijk bewust over mijn lies begon te strelen. Ik knikte met een zachte grom bij zijn vraag en aaide nog even over zijn krullenbos, terwijl hij mijn benen netjes uitkamde. Een rauwere grom klonk zacht over mijn lippen toen hij een kus op mijn heup gaf. Ik was blij dat de jongen wel onderdanig klonk, want ik wilde er niet om gaan vechten nu. Ik voelde hoe hij overstapte op mijn andere been en ik liet hem even doorgaan, terwijl ik door zijn haren bleef aaien, maar onder het oppervlak begon toch echt wel wat te borrelen. "Harry, werk eens door. Ik wil je geen parasieten geven." gromde ik zachtjes. Het was nog niet echt een grom, maar wel een grommende toon onder mijn stem. Zodra hij echt te ver zou gaan, zou ik hem zo neergooien en bespringen, zonder medelijden of zonder nog ergens anders over te denken. Ik had altijd nog wel een wild dier in me zitten, misschien geen leeuw of tijger, maar ik kon toch best heel fel en onverwacht uit de hoek komen als ik er de aanleiding toe kreeg. Hij hoefde me alleen maar echt los te zetten en er was geen houden meer aan. Ik zou hem kunnen breken, fysiek en mentaal, op welke manier ik ook wilde, als ik het wilde. "Ik hou van je, Harry, als je dat maar weet, lieverd, wat er ook gebeurt. Je bent en blijft altijd mijn beste vriend, zelfs als je me kwetst of pijn doet." mompelde ik onder het aaien van zijn krullen, waar ik ook een beetje aan plukte. Dat deed ik eigenlijk wel heel erg graag, want het kalmeerde me heel erg. Dat had ik wel nodig, wilde ik mezelf lang genoeg in de hand houden om de jongen gek te maken en compleet gebroken te doen smeken. Daar deed ik het eigenlijk voor, maar natuurlijk niet op een verkeerde manier. Ik wilde hem niet aan het huilen hebben ofzo, maar wel onderdanig en zonder vraagtekens over wat ik deed, wat het ook was. Huilen was voor een andere keer. Van sex moest hij ook moeten kunnen genieten, op alle mogelijke manieren, zelfs al was hij nog onderdaniger dan gister.

    [Niall komt van de week terug]

    [ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 13:33 ]


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Ik zat lang in stilte alles te overdenken. Mijn hele leven, al mijn keuzes, en alles wat er bij kwam kijken. Wilde ik dit nog wel? Deed ik nog wel wat het beste was? Was het geen tijd om een opvolger te kiezen en de handdoek in de ring te gooien? En hoe zat het met Ace en Calum? Was het niet beter voor hen om ze gewoon te laten gaan? Ze te laten plaatsen in liefdevolle gezinnen en zelf van de kaart te verdwijnen? Ik wist het gewoon niet. Met elke vraag die ik leek te kunnen beantwoorden kwamen er tientallen bij, waardoor mijn twijfels alleen maar groeiden. Uiteraard kwam er uiteindelijk iemand naast me zitten en die legde een hand op mijn schouder. Na nog een lang gesprek te hebben gehad, waarin een paar dingen me wel duidelijk waren geworden bedankte ik de man en boog nog een keer mijn hoofd om in stilte al mijn zorgen en twijfels voor te leggen. Daarna stond ik dan toch echt op en liep de warme kerk uit, de kille straat weer op. Ik nam een lichte geur van wierrook en kaarsjes met me mee toen ik naar huis liep en de poort opende. Tot mijn verbazing zat Ace op de mat de wacht te houden, of zo leek het. Ik snelde naar de hybride toe en sloeg mijn armen stevig om hem heen. "Waarom zit je buiten, mallerd? Je vat nog kou." zei ik tegen hem, niet boos, maar best misschien zelfs wat opgelucht dat hij me voor mijn daden leek te vergeven. " Laten we naar binnen gaan. Ik wil graag iets overleggen met jou en Calum en dit keer vraag ik oprecht om jullie volledige ongezouten mening." zei ik voor ik opstond met de jongen nogsteeds in mijn armen. Dit was echt belangrijk en zou hun toekomst, net als de mijne bepalen. Ik hield Ace nogsteeds vast toen ik de deur opende, maar wel maar met een arm omdat ik de ander wel nodig had. Ik nam hem mee weer richting mijn slaapkamer. Vanuit die van Harry kwamen allerlei geluiden die ik zo snel mogelijk wilde vergeten, dus ik stapte maar snel mijn kamer binnen en zette Ace neer op het bed. "Ik ga Calum even halen." zei ik voor ik weer wegliep nu naar de kamer van mijn andere hybride. Zacht klopte ik aan. "Calum? Kom je even naar mijn kamer? Ik heb iets belangrijks met jou en Ace te bespreken." zei ik, voor ik wachtte op een antwoord. Ik hoopte dat hij hier was, want dit had met ons allemaal te doen, niet alleen met Ace en mij. Hij was hier net zo goed een deel van als wij, al wist ik niet hoeveel wijze en goede inbreng hij in de discussie bracht. Zijn mening hierover waardeerde ik toch wel ten zeerste.


    Bowties were never Cooler

    [Ik hoop dat Niall goed is voor jullie, anders pas ik hem aan]


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Ik was lichtjes ingedoezelt ondanks de felle pijnsteken van mijn billen. Dit maal zat er geen zacht zalfje op en ik wist zeker dan mijn broek ook rood gekleurd was aangezien het naar mijn mening veel bloedde. Ik schrik wakker van een klopje op de deur. "Calum? Kom je even naar mijn kamer? Ik heb iets belangrijks met jou en Ace te bespreken." Ik slaak een zachte zucht.' Ja ik kom er aan ' Zeg ik zachtjes. Met veel pijn en moeite kwam ik omhoog en slaak weer een zucht. Ik loop naar het kleine badkamertje waar een spiegeltje was voor als ik me moest netjes maken een kraantje en een wc. Ik gooi vlug wat water in mijn gezicht en droog het af aan mijn handdoekje. Daarna kijk ik in de spiegel en zie inderdaad een grote rode vlek in het bruine stof van de broek. Met een zucht loop ik richting Niall zijn kamer. Een broek verwisselen zou te veel pijn doen en de volgende broek zou toch ook weer vies worden. Stilletjes kijk ik ongemakkelijk rond. Ik zag dat Ace op zijn bed zat en iets jaloers blikte ik vlug op hem. Op Niall zijn bed zitten had ik nog nooit gedaan, ik wist dat als ik het stiekem deed hij mijn haren toch wel zou vinden op bed. Ik kijk even weg van Ace en begreep al dat ik moest zitten. .'mag ik alsjeblieft blijven staan' Vraag ik heel zachtjes aan Niall en doelend op mijn billen die erg pijnlijk waren. Hij kon me nu wel fucken door simpelweg me te dwingen maar ik had het idee dat hij dat niet ging doen en dat we het over iets heel belangrijks gingen hebben zodadelijk.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ace von Monroe
    Ik wist niet zo goed waarom ik voor het thuis was gaan zitten om Niall op te wachten. Ik wist alleen dat het uren leek te duren voordat hij terug kwam en ik ondertussen verkleumd was van de kou. Maar naar binnen gaan deed ik niet. Ik had mijn armen stevig om mijn benen geslagen en steunde met mijn hoofd op mijn knieën. Doelloos bleef ik voor me uitkijken en was zelf zo erg van de wereld dat ik Niall niet eens meer zag aankomen. Pas toen hij naast me neerknielde en zijn armen om me heensloeg, kreeg ik het pas echt door. Langzaam haalde ik mijn schouders op. 'Op jou wachten.' Mompelde ik zachtjes. Waarom, ik had geen flauw idee. Misschien omdat ik dacht dat hij iemand nodig had. Omdat ik zelf iemand nodig had. Hij leek er alleen maar weinig aandacht aan te besteden. Misschien maar beter ook, want hij hoefde ook niet te weten, dat ik misschien ook maar een heel klein beetje om hem gaf. Ik liet me omhoog trekken en liep zonder tegenstribbelen mee naar binnen. Het was maar goed dat Niall me ondersteunde, want ik trilde van de kou en voelde me nog altijd enorm slap. Zodra we binnen kwamen, vulde mijn gehoor zich met geluiden die ik echt zo snel mogelijk wilde verbannen en automatisch legde ik mijn oren in mijn nek. Het kon me niet schelen dat de haren waarschijnlijk in mijn wond zouden blijven hangen. Ik wilde het gewoon niet horen. Ik liet me op Niall zijn bed zakken en knikte. Ik had echt geen flauw idee wat hij zich nu weer in zijn hoofd had gehaald, waar Calum en mijn mening zo belangrijk voor was. Ik krulde mezelf op, op het bed en sloeg mijn handen voor mijn oren. Een normaal mens zou dit al kunnen horen. Laat staat hoe hard het op dit moment voor mij klonk en hoe bewust ik me er van was, wat Harry en Ashton aan het doen waren. En echt, dat wilde ik niet.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ace liet zich gelukkig door me meevoeren naar mijn kamer, maar ook hij had duidelijk niet willen horen waar onze huisgenoten mee bezig waren, wat elkaars geslachtsdelen waren waarschijnlijk. Ik zette hem voorzichtig op mijn bed en liep toen naar Calum, terwijl Ace zijn woorden nu wel inzonken. Hij had op me zitten wachten, de jongen van wie ik dacht dat hij me verachtte, wat ik hem zeker niet kwalijk nam, want ik verachtte mezelf ook, had op de mat zitten wachten tot ik thuis kwam. Ik vond het echt heel lief, en het gaf me een heel speciaal gevoel, en zou hem dat zo nog wel vertellen, maar nu wilde ik dit graag eerst even uit de lucht krijgen, voor ik het niet meer durfde te zeggen of voor te stellen. Toen ik van Calum terugkreeg dat hij eraan kwam liep ik teug en aaide Ace even door zijn haren. "Dank je, Acey. Je weet niet hoe bijzonder dat voor me is." zei ik voor ik zelf op de kruk ging zitten waar ik meestal mijn kleren op legde, of op liet leggen, maar die nu nog leeg was. Toen ook Calum binnen was gaf ik de deur nog een zetje, in de hoop de herrie van Harry en Ashton iets buiten te sluiten, wat waarschijnlijk een hopeloze poging was, want als Harry vroeger hier een vent mee naar toe nam was hij al luid zat, laat staan als hij het nu deed met iemand die hij kende en vertrouwde. Nu waren ze gister niet heel luid geweest, of ik had al geslapen, maar goed. Anders ging ik zo wel vragen of ze in de kelder, die geïsoleerd was, verder wilden gaan. Voor nu knikte ik op Calum zijn woorden en vouwden toen mijn handen in elkaar op mijn schoot. "Ik heb jullie gevraagd te komen omdat ik naar aanleiding van de afgelopen dagen, misschien zelfs weken, maanden, en jaren, aan het denken ben gezet. Daarom ben ik er ook een paar uurtjes tussenuit geweest om even op een stille en veilige plek na te denken. Ik heb over val alles en nog wat nagedacht, maar kwam tot de conclusie die ik al veel eerder had moeten trekken: Jullie zijn twee van de belangrijkste figuren in mijn leven en zo heb ik jullie zeker de laatste tijden niet behandeld. Ik wide gewoon graag weten of er dingen zijn die jullie graag verbeterd of aangepast willen zien. De benches zullen in elk geval verdwijnen, net als de halsbanden als er een passende vervanging voor is gevonden, want ik ga jullie absoluut geen brandmerken aandoen, en de zweepslagen verdwijnen ook. Ik blijf jullie baas, maar eerder als directeur over zijn werknemers, dan als keizer over zijn slaven. Ik wil het echt goed den en goed maken voor jullie jongens, maar ik heb gewoon niet zo'n goed idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen." zei ik tegen de twee. Kijk, ze zouden nu nogsteeds niet alles kunnen flikken of bewerkstelligen, net als Ash dat niet kon bij Harry, maar iets meer als vrienden en collega's met elkaar omgaan, dan als meester en slaaf zou ik toch wel graag bewerkstelligen. De jongens waren mijn familie ver van huis en hopelijk waren ze in staat om me ooit te vergeven, als ik me daarvoor goed genoeg kon gedragen.


    Bowties were never Cooler