• Vandaag is er een stoffelijk overschot gevonden op het spoor tussen Hoorn en Zaandam van iemand die zichzelf het leven had ontnomen. Daardoor moesten er vele mensen via Alkmaar reizen en zaten dus bij mij in de trein. Dat stoffelijk overschot was een persoon. Iemand met een leven, familie, vrienden. En een net zo'n complex levensverhaal zoals wij die allemaal hebben. Een levensverhaal wat letterlijk miserabel genoeg was om voor een trein te springen.
    En toch konden de mensen in de trein het nergens anders over hebben dan over hoe erg het wel niet was dat ze te laat kwamen en over de gratis cappuccino's die ze kregen voor het wachten.
    En eerlijk werd ik daar verdrietig van, hoe ongevoelig mensen soms wel niet kunnen zijn.

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    #WWED - What Would Emma Do?

    Yeah, het gebeurd hier all the time, dus ik snap best dat mensen er zo geïrriteerd van raken.
    Well, eerlijk gezegd vind ik het nog altijd behoorlijk egoïstisch van mensen om voor een trein te springen of hun leven te ontnemen bij een spoor. Dan heb je er niet alleen jezelf mee, maar ook zoveel anderen. Zeker als je ervoor springt. (ze denken dat die persoon zijn leven heeft genomen bij het spoor, toch?)
    Ik trek me er tegenwoordig ook maar weinig van aan, je hebt jezelf er vooral mee als je je druk gaat maken om hun leven en alles.


    Your make-up is terrible

    Deels wat Nikki zegt.

    Oke, het is erg dat die persoon er nu niet meer is, en zeker voor de nabestaanden, maar als deze persoon het zelf gekozen heeft, vind ik voor de trein springen een van de meest egoistische manieren. Ik ken enkele mensen die bij de trein werken, en die het zelf ook al meegemaakt hebben. Zoiets is als treinbestuurder vreselijk om te zien en niet iets dat je nogal snel vergeet.. En inderdaad, alle passagiers op de trein zijn daar ook de dupe van. Ik wil na een lange dag ook graag zo snel mogelijk thuis zijn, en dan is elke minuut langer op een muffe, stinkende trein een te veel. Dus ergens begrijp ik die mensen wel.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Het is inderdaad zielig voor alle nabestaanden. Maar het is erg egoïstisch om jezelf voor de trein te werpen. Je bezorgt de conducteur en machinist een traume, misschien passagiers, en ook nog eens een boel ellende voor hulpdiensten en passagiers die dringend ergens moesten zijn.. Logisch dat ze zich dan druk maken.
    Ik vind de mensen die zich ervoor laten vallen triester dan de mensen die zich druk maken om eerlijk te zijn.


    It's high noon.

    Oh, ik wilde nog even wat toevoegen. :Y) Mensen waren deels zo verontwaardigd omdat NS dus géén bussen ingezet heeft, terwijl er ook geen treinen reden. Lekker dan.


    Your make-up is terrible

    Er zijn zoveel dingen op deze wereld zielig, en je kan nu eenmaal niet bij alles stil staan, dat zou ook niet bijdragen tot een betere levenskwaliteit voor jezelf. Het lijkt me ook zeer menselijk dat deze mensen -wrs ook vreemden van mekaar- samen eerder de neiging hebben om te praten over hun gemeenschappelijke irritaties, dan samen droevig te zijn voor die overleden persoon. Dat wil niet zeggen dat ze daarom ongevoelig zijn, vind ik. Het is gewoon kiezen om er niet op een emotionele manier over na te denken.


    effort never betrays you

    Mensen die zich voor de trein gooien zijn egoïstisch. Ja, het is kut als je aan zelfmoord denkt en het wilt doen.
    Maar doe het dan thuis waar niet honderden mensen last van hebben en misschien wel grote problemen krijgen omdat ze te laat zijn op school/werk/afspraken.


    I live for the applause, you will die for it.

    Galecki schreef:
    Er zijn zoveel dingen op deze wereld zielig, en je kan nu eenmaal niet bij alles stil staan, dat zou ook niet bijdragen tot een betere levenskwaliteit voor jezelf. Het lijkt me ook zeer menselijk dat deze mensen -wrs ook vreemden van mekaar- samen eerder de neiging hebben om te praten over hun gemeenschappelijke irritaties, dan samen droevig te zijn voor die overleden persoon. Dat wil niet zeggen dat ze daarom ongevoelig zijn, vind ik. Het is gewoon kiezen om er niet op een emotionele manier over na te denken.


    Queer zijn is gewoon alles

    Assassin schreef:
    Yeah, het gebeurd hier all the time, dus ik snap best dat mensen er zo geïrriteerd van raken.
    Well, eerlijk gezegd vind ik het nog altijd behoorlijk egoïstisch van mensen om voor een trein te springen of hun leven te ontnemen bij een spoor. Dan heb je er niet alleen jezelf mee, maar ook zoveel anderen. Zeker als je ervoor springt. (ze denken dat die persoon zijn leven heeft genomen bij het spoor, toch?)
    Ik trek me er tegenwoordig ook maar weinig van aan, je hebt jezelf er vooral mee als je je druk gaat maken om hun leven en alles.


    Dit. Precies dit. Ga er niet andere mensen mee lastig vallen. Ik zou ook chagrijnig worden, want door 1 persoon missen veel mensen hun school, komen te laat op hun werk etc. (of misschien wel een heel belangrijk gesprek etc.)


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Bonafonte schreef:
    Deels wat Nikki zegt.

    Oke, het is erg dat die persoon er nu niet meer is, en zeker voor de nabestaanden, maar als deze persoon het zelf gekozen heeft, vind ik voor de trein springen een van de meest egoistische manieren. Ik ken enkele mensen die bij de trein werken, en die het zelf ook al meegemaakt hebben. Zoiets is als treinbestuurder vreselijk om te zien en niet iets dat je nogal snel vergeet.. En inderdaad, alle passagiers op de trein zijn daar ook de dupe van. Ik wil na een lange dag ook graag zo snel mogelijk thuis zijn, en dan is elke minuut langer op een muffe, stinkende trein een te veel. Dus ergens begrijp ik die mensen wel.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Natuurlijk is het erg, maar het punt is dat het voor sommige mensen daadwerkelijk erg was om te laat te komen. Mensen die een sollicitatiegesprek hebben gemist voor hun droombaan, mensen die een herkansing voor een tentamen hebben gemist en mensen die misschien met de trein naar een ziekenhuis moesten voor iets ernstigs.

    Desalniettemin, neemt dat allemaal niet weg dat het heel erg is voor de vrienden en familieleden. Dat vind ik ook. Maar ik begrijp wel waar die irritatie bij mensen vandaan komt. Hum leven draait nu eenmaal niet alleen om die persoon die voor de trein gesprongen is.


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Ik schrik daar ook altijd wel van, ja. Alle zelfmoord is in zekere zin egoïstisch, maar om een of andere reden wordt het wanneer het op het openbaar vervoer aankomt, meestal met evenveel respect behandeld als een boom die door de wind op het spoor gevallen is. Misschien ga ik gewoon niet vaak genoeg met het openbaar vervoer om daar ongevoelig voor te worden, maar toch. Ik word er altijd een beetje naar van. :/


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Wat een nare reacties zeg... En wat een onbegrip. Suïcide pogingen gebeuren lang niet allemaal bij het volle verstand, laat ik dat eerst even zeggen. Dissociatie is iets wat heel veel voorkomt, en al helemaal bij mensen die suïcidaal zijn. Dat houdt in dat iemand niet meer weet wat hij of zij aan het doen is en het zich achteraf ook niet meer kan herinneren. Als er dan een achteraf komt... Want in sommige gevallen gebeurt er inderdaad dit.
    ''Dat je het beter op een andere manier kan doen'' Vind ik ook echt een rotopmerking. Je kent hun situatie niet. Je weet niet waarom mensen er voor kiezen om voor de trein te springen. Maar echt, je springt niet zomaar voor de trein. Iemand pleegt niet voor de lol zelfmoord. Zo'n persoon in ontzettend wanhopig en ziet geen enkele uitweg meer. Ik vind zelfmoord echt verre van egoistisch.

    [ bericht aangepast op 21 nov 2014 - 19:24 ]


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Wiarda schreef:
    Ik schrik daar ook altijd wel van, ja. Alle zelfmoord is in zekere zin egoïstisch, maar om een of andere reden wordt het wanneer het op het openbaar vervoer aankomt, meestal met evenveel respect behandeld als een boom die door de wind op het spoor gevallen is. Misschien ga ik gewoon niet vaak genoeg met het openbaar vervoer om daar ongevoelig voor te worden, maar toch. Ik word er altijd een beetje naar van. :/


    "A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

    Zij maken van hun probleem het mijne, terwijl ik daar niks in te zeggen heb. Ja sorry, ik ga gewoon niet huilen om elke vreemdeling die de bewuste keuze maakt om zijn leven te beëindigen, zeker niet als diegene ook even voor de rest beslist dat hun leven er ook maar rotter op moet worden. Egoïstisch en ongevoelig, maar ik kan mijn medelijden beter geven aan iemand die er iets aan heeft.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    1 van mijn beste vrienden heeft zich verhangen. Is zij dan ook egoistisch?