• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Will Brodie
Louis had gelijk gehad, maar dat ging ik niet toegeven. Ik moest ze soms op hun plek zetten, zeker omdat ze allebei best sterke bezitterige trekken hadden. Ik was blij dat er in elk geval geen gevecht was uitgebroken, maar nu zat ik nogsteeds met Sam, die duidelijk Louis graag onder handen wilde nemen. Ik luisterde naar hem en knikte. "Dat zag ik. Maar het is goed dat je jezelf inhield. Dit had niet mogen gebeuren en de volgende keer kan je me gewoon roepen, want dit kan echt niet." zei ik, voor ik een hand op zijn schouder legde, in de hoop hem wat te kunnen kalmeren. Ik luisterde verder en rolde met mijn ogen bij zijn knipoog, terwijl ik met mijn duim zacht over zijn schouder ging. "Ik zal wel moeten met twee zieken." zei ik rustig, terwijl ik mijn ene enkel op mijn knie legde. De meeste van de jongens hier zaten en deden vrij verwijft, maar dat was ik echt niet. Ik streelde zacht langs zijn kaak, want ik moest iets doen om hem bezig te houden en te kalmeren. "Doe je vanavond wel een beetje voorzichtig met Louistje? Hij moet morgen weer werken en ik wil je niet weer een clubverbod geven omdat je te ruw met een van de jongens bent geweest." zei ik op een zoete toon tegen hem, maar met mijn ogen maakte ik wel degelijk duidelijk dat ik serieus was. Ik zou hem er zo weer uitzetten als hij te ruw was met een van de jongens, Louis vanavond. Ze hadden dan misschien uitgekeken naar geen klanten vanavond, maar als dit hun reactie was op het feit dat ze niet met klanten mee hoefden, gebeurde het nooit meer. Leuk dat ze liever aan elkaar zaten dan aan klanten, maar de klanten betaalden en verdienden de aandacht waarvoor ze betaalden. "Als je wil mag je hem wel direct na het optreden meenemen, als je betaalt hebt, dan." zei ik tegen hem, terwijl ik Nath wenkte voor een glaasje water. Ik had na al dit alles best veel dorst. "Of is er een ander waar je meer interesse in hebt nu dit voorval is voorgevallen?" vroeg ik aan hem. Niall zou een stuk makkelijker in alles meegaan, dat wist ik zeker, maar als hij zo graag Louis wilde, ging ik hem dat niet ontzeggen, zolang hij betaalde. Als ze zich hadden gedragen, had Louis vanavond gewoon met Harry mee kunnen gaan, maar dat hadden ze nu verpest.

Bowties were never Cooler

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Ik had me bijna laten gaan toen Harry me aan het uitdagen was. bijna, maar het was niet gebeurd, want op het moment dat ik Harry onder handen had willen nemen, was Will op komen duiken en had beide jongens mee genomen om een hartig woordje met de twee te hebben en niet veel later kwam hij terug en ik bekende hem eerlijk dat ik me op Harry had willen storten en hem het liefst onder handen had willen nemen, dat ik het niet zou pikken. Hij vond het goed van me dat ik me had ingehouden, maar dat kwam alleen maar omdat hij ons gestoord had, want als hij er niet was geweest, was ik echt over m'n toeren heen gegaan. 'Dat zal ik doen' mompelde ik op zijn opmerking en ik voelde zijn hand op mijn schouder en ik probeerde wat te kalmeren, maar de andrealine was daar nog steeds en ik had nog steeds het gevoel dat ik iemand moest neer slaan, maar Will was dat niet, Will probeerde me ook alleen maar te kalmeren. Op mijn vraag of hij vanavond ging optreden, antwoordde hij dat hij wel moest en ik knikte begrijpend. 'The show must go on' Ik keek hem even aan toen hij op duidelijke toon zei dat ik me moest gedragen met Louis straks, maar dat kon ik niet beloven en ik humde maar wat. Sowieso dat Louis het te verduren kreeg, want ik moest mijn woede kwijt, maar ik zou het zo doen, dat ik er geen clubverbod voor zou krijgen 'Nee, nee' antwoordde ik snel, Louis is goed en ik zal zo betalen' vertelde ik hem en schonk hem een flirterige glimlach, 'Of had je misschien jezelf in gedachte'? vroeg ik met een grijns die snel breder werd. Ik bedacht me dat ik eigenlijk ook nog Harry onder handen moest nemen, maar dat zou voor een volgende keer wel leuk zijn. Nu eerst Louis en misschien Will die ik ook nog zover kon krijgen. 'Wat doe je vannacht, na je werk'? vroeg ik hem toen in een opwelling en in de hoop dat hij met mij mee zou gaan, 'Misschien kunnen we nog samen gaan stappen'? vertelde ik hem met een lichte wenkbrauwwiebel.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

Terwijl ik heupwiegend wegloop, ditmaal niet met enige verlijdelijke intentie, maar meer uit arrogantie, vangen er nog wat woorden mijn oor, die me alleen maar doen fronsen. Ik hoor het echt wel als Harry binnenkomt, maar reaageer niet, tot zijn armen om me heen worden geslagen en hij tegen me spreekt, waarna zijjn lippen mijn nek vinden. "Waarom zou jou dat uitmaken Harry? Daarbij, het is mijn werk, net als het dat van jou is, al plak jij er een andere naam op. We zijn beiden hoeren, weet je nog? Daarom liet je -je nemen door je baas en de persoon die je daarvoor nog had kunnen slaan, omdat je niet zonder seks kan, omdat je naakt over straat rond zou kruipen en zou smeken om seks. Omdat je alles neemt wat er ook maar te pakken valt, ongeachte wat. Omdat je een viee wezen bent dat eenzaam eindigt en waarschijnlijk sterft door aids." Halverwegen heb ik me omgedraaid en ik kijk hem kil aan, om hem weg te duwen. Ik ben boos, en nu reageer ik het op hem af. Ook omdat ik nu wel met Sam mee moet, om zijn schuld, ik had niks gedaan. Maar op de één of andere manier kkon ik mezeld er niet tot brengen dit aan Sam te vertellen, en niet alleen omdat ik geen zogezegde 'klikker' ben. Maar wat ik zei is wel waar, hhet is de waarheid over ons beiden en dat is triest ja, maar daar moeten we mee leven, daar hebben we voor gekozen. "Doe niet alsof ik je ook maar enigszins kan schelen, Harry," zeg ik met eem oogrol, om de veters van het korset, met enige moeite, vast te binden. Misschien is het niet goed om zo tegen hem uit te vallen, maar hij hangt hier de slet uit en verbied het me daarna beiden mijn geld te verdienen. Het heeft eens stekend gevoel in me losgemaakt, en dat gevoel maakt me pisnijdig.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik vroeg Louis of hij boos op me was, dat zou ik begrijpen na wat er net was gebeurd, maar ik wilde het wel goed kunnen maken. Het was namelijk maar niks als hij kwaad op me was. Ik luisterde naar wat hij tegen me te zeggen had en het was niet wat ik had verwacht. Eigenlijk was dit het laatste dat ik had verwacht en ik werd er nog best boos om. Terwijl hij sprak draaide hij zich om in mijn armen en duwde me van zich af. Verward en boos keek ik hem aan. Zijn woorden deden nog pijn ook en hij raakte me op een gevoelige plek. Dat zou mij niet gebeuren, ik bleef dit niet voor altijd doen. "Misschien wilde ik wel niet dat hij je pijn zou doen? En je weet hoe ik me voel als je me achterlaat als ik je het meest nodig heb en je weet hoe manipulatief Niall is, en wat Will betreft, denk je echt dat ik daar zoveel keus in had? Dat ik erom had gevraagd om geëlektrocuteerd te worden?" beet ik hem toe. Ik liet erbuiten dat ik er deels toch echt van had genoten, want dat was nu niet relevant. De woorden dat ik niet moest doen alsof ik om hem gaf lieten me witheet worden. Maar op datzelfde moment leek alles op zijn plek te vallen, mijn bezitterigheid tegenover hem, waarom ik zo beschermend was, elk gevoel dat ik voor hem had waar ik mijn vinger niet op had kunnen leggen. Ik deed dreigend een stap naar voren zodag ik recht voor hem stond en boven hem uit torende. "Zeg dat nooit meer," siste ik laag. "Als ik zeg dat ik je nodig heb, heb ik het niet alleen over de seks. Waarom denk je dat ik doe zoals ik doe bij jou in de buurt? Ik was verdomme te blind om het te zien, maar jij, jij ziet alles, waarom dit niet? Wanneer gaat het tot je doordringen, Louis? Ik hou godverdomme van je, oké? Dus ik wil je nooit meer horen zeggen dat ik niet om je geef, want ik geef meer om je dan goed voor me is." Ik schreeuwde het bijna naar hem, maar mijn laatste zin was verrassend zacht, want het drong nu allemaal tot me door en maakte me kwetsbaarderdan ik ooit was geweest. Het woedende gevoel raasde nog steeds door me heen en ik had niet gemerkt dat mijn wangen in de tussentijd nat waren geworden, ik was nu vooral bang wat de gevolgen hiervan waren.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

In eerste instantie maken zijn woorden me toch iets minder hard. Alsof ik me vervelend voel over Niall en Will, maar Harry heeft het zelf gedaan. Dus lach ik echter schamper, net als ik dat tegenover Will deed. "Kom op zeg, we weten beiden dat je ervan genoot. Je bent klaargekomen en daarbij kan ik me herinneren dat je wel van een beetje pijn en dominantie houd, niet?" Dreigend zet hij een stap naar voren, hij is een stuk langer dan ik, dat moge duidelijk zijn en ik staar terug in zijn groene ogen, ogen waarin zoveel te lezen valt. Ik was nog lang niet klaar en eigenlijk wil ik hem in eerste instantie wegduwen, maar ik krijg mezelf niet zover. En met zijn woorden kan ik niks meer zeggen, helemaal niks. Ik verstijf enkel. "Oh." Ik knipper, traag. Wat? Ik ben niet zo slim, mijn hersenen werken niet zo snel. Dus komt het allemaal heel langzaam binnen, om het heel langzaam te verwerken. Ik kijk naar beneden, tot het meer door me heengaat. "Oh." Ik kijk weer op, zijn knappe gezicht is betraand. Knappe gezicht ja, ik ben nooit bang geweest toe te geven dat hij aantrekkelijk is, maar vind ik meer dan dat? Ik moet toegeven dat er dingen door me heen zijn gegaan. En ik ben wel heel beschermend tegenover Harry af en toe. En de irritatie, waarom was ik zojuist boos op Harry? Toch niet? Nee toch? Ik haal een hand door mijn haar en kauw op mijn onderlip. Ondanks mijn verwarring kan ik niet uitstaan dat hij verdriet heeft, dus veeg ik voorzichtig, zoveel voorzichtiger dan ik ooit met hem ben geweest, de tranen van zijn wangen. Om daarna snel mijn hand weer te laten vallen en een paar stappen achteruit te doen. Stiekem weet ik het antwoord wel, eigenlijk weet ik het heel goed. Maar kan ik het ook toegeven? Aan mezelf ondertussen wel, maar kan ik dat ook aan hem? Als ik zeg ook wat voor hem te voelen zal hij niet boos worden, als ik niks zeg zal het hem pijn doen en als ik zeg niks te voelen zal het hem alleen maar meer steken. Ik zit in een compleet dilemma. Wat zal er veranderen? Hoe moeten we er mee omgaan? Ik wil Harry niet verliezen, dat is wel het laatste wat ik wil. Want ik weet dat het mij ook pijn zou doen, hoe moeilijk ik dat ook toe te geven vind.

Reality's overrated.

Harry Styles
Zijn terugkaatsing negeerde ik, vooral omdat ik hem geen gelijk wilde geven want ik was nog niet uitgepraat. Ergens in me ging er een knop om toen Louis zei dat ik niet om hem gaf. Oh nee, er was niemand, maar dan ook niemand, die zomaar kon zeggen dat ik niets voor hem voelde. Zelfs als was het verdomme vriendschappelijk, het was zo, zo veel meer dan dat. Dat realiseerde ik me nu pas en ik begreep niet hoe ik al die gevoelens nog niet eerder had kunnen plaatsen. Ik viel compleet tegen hem uit over dat als hij dat nog een keer durfde te zeggen, alles liep gewoon in elkaar over en alles wat ik ooit voor hem had gevoeld en had opgekropt kwam er in een keer uit. Ik viel daarna compleet stil en het viel op dat mijn wangen vochtig waren. Natuurlijk wist hij niet wat hij moest zeggen, hij had een hele liefdesverklaring voor zijn kiezen gehad en dat was niets niks. De stilte voelde oorverdovend en het was verschrikkelijk frustrerend dat de tranen niet wilde stoppen met lopen. Een klein, heel klein sprankje hoop flakkerde aan in mijn borst toen Louis haast teder de tranen wegveegden, maar ik voelde mezelf breken toen hij daarna een paar stappen achteruit deed en stil bleef. Hij wilde vast gewoon aardig zijn om me niet te erg te kwetsen, maar ik zou hem die moeite wel besparen. "Dat dacht ik al. Het geeft niet, je had gelijk toen je zei hoe wij zouden eindigen en ik wil niet dat je -je ongemakkelijk voelt door aardig te doen als je dat niet wilt," zei ik met een gebroken lachje, maar het feit hoe ik me voelde klonk me teveel door in wat ik zei. Ruw veegde ik al het overgebleven aan nattigheid op mijn wangen weg, waarna ik week naar hem glimlachte. "Ik zal je vanavond verder wel niet lastigvallen, succes straks," mompelde ik en probeerde me snel te bedenken waar ik even alleen kon zijn, want bijna iedere plek waar ik meestal zat als ik even rust nodig had was al bezet. Het enige wat ik me nog kon bedenken was buiten aan de achterkant van het gebouw, dus liep ik met mijn blik strak op de grond gericht langs Louis heen naar de achterdeur en naar buiten. Hier kon ik tenminste alles de vrije loop laten zonder bemoeienis van anderen, al kreeg de eerstvolgende die het een goed idee leek mij te gaan zoeken het flink over zich heen, ik had het echt even nodig om dit zonder enig publiek eruit te kunnen laten.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Het was in elk geval een grote opluchting dat Sam zich in elk geval zou gedragen. Kijk, Louis kon echt wel tegen een stootje, zeker weten, maar Sam's stootjes waren vaak wel erg ruw en erg hard. Ik haalde een hand door mijn haren en trok een wenkbrauw op toen hij vroeg of ik met hem mee wilde gaan. Was hij hier nu serieus over? Ik was geen hoer, en zelfs al kwam ik niet altijd aan mijn trekken, ik zou me nooit overgeven aan Sam. Ik had nog niets gezegd toen hij verder ging over een afspraakje of avontuurtje vannacht. Ik keek hem recht aan, haast starend in zijn ogen. "Als jij je een keer wil onderwerpen, stem ik maar al te graag toe. Anders zal je het met kleine Louistje moeten doen. Ik onderwerp me niet, zelfs niet voor jou." zei ik tegen hem. Daarna pakte ik mijn glaasje water en nam een slok. "Ik ga niet echt stappen, maar een spannend avondje kan ik zeker over nadenken." zei ik tegen hem met een suggestieve knipoog. Ik liet mijn vingers zacht over de binnenkant van zijn dij glijden, maar net niet over de plekken waarvan hij het waarschijnlijk zou willen. Ik wist hoe ik lichamen moest bespelen, zelfs al was het niet perse mijn baan. Het was mijn zaak, waarin er met fantasieën en lichamen werd gespeeld. Ik overzag alles en zorgde dat alles liep zoals het moest, met alle ego's en typetjes die hier rondliepen. Dat was nog wel eens moeilijk, zoals nu ook weer, maar het liep altijd wel weer goed. Het kwam altijd wel goed, zelfs al zaten er nu wat donkere wolken voor de zon. "Ik kan je alle hoeken en gaten van welke kamer dan ook laten zien en zorgen dat je de komende tijd niets anders meer kan dan liggen en de nacht herrinderen met alles wat je ook maar probeert te doen." zei ik met een scheve grijns. Ik nam nog een slokje water en wachtte tot Sam iets zou zeggen. Ik zou het niet erg vinden om hem smekend onder me te hebben, zeker niet, maar dat zou heel erg veel moeite kosten, dat wist ik zeker. Toch zou het me de moeite waard zijn. Harry was makkelijk te onderwerpen als je de juiste knoppen wist, net als Louis, Niall was iets moeilijker, maar niet extreem moeilijk. Tegenwoordig wist ik al mijn jongens zo onder te krijgen als ik echt wilde, dus een nieuwe uitdaging, zeker deze uitdaging vond ik verre van erg op dit moment.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Het is hartbrekend hem zo te zien. En toxh gstop ik hem niet direct. Nee, ik waxht tot hij de ruimte uit is, pas dan ga ik hem achteraan om hem buiten te vinden. Ik ga naar hemtoe, grijp zijn hand stevig vast en sla mijn armen even om hem heen, Iin een omhelsing. "Sshh," probeer ik hem te sussen, mijn duim draait rondjes over zijn schouderbladen. "Het spijt me, baby," mompel ik zachtjes, waarna ik iets naar achteren ga, zijn hand nog altijd in de mijne geklemd, reigenlijk onmogelijk, gezien het voormaatverschil. "Ik bedoelde het eerder niet zo. En- en daarnet ook niet." Ik slik. "Sorry." Nu ga ik zelf bijna ook over de rode, puur door hem zo te zien. Ik kan zoveel bedaxht hebben, ik kan zo graag niks willen zeggen en wil ik dat nou echt? Ik moet het hem vertellen. En misschien wilt een klein deel van mij het ook, maar al te graag. Ongeacht wat er gaat gebeuren. En hij kan dit wel gezegd hebben, hoe weet ik hoe hij gaat reageren? Het maakt me bang, bang ja. Ik pies in mijn broek, volwassen schijtluis die ik ben. Trillerig haal ik diep adem, waarna mijn stem te werk gaat. Eerst een vraag, simpelweg zijn naam, ik kan niet meer zeggen voor ik zijn stem heb gehoord, ik moet bevestiging. Ik klink niet meer sussend, schuldig of misschien wel wanhopig zoals daarnet, ik klink serieus en onzeker, anfstig voor wat er gaat komen, en niet allen in het hier en nu, angstig voor gevoelens. "Harry?" vraag ik zacht.

Reality's overrated.

Harry Styles
Even een momentje voor mezelf, om alle opkroppingen kwijt te raken en alles te overdenken, dat was het enige wat ik nu wilde. Maar wat ik wilde was niet altijd goed voor me, want wat ik echt nodig had was iemand om mee te kunnen praten, die me bescherming en zo nodig advies kon bieden. Dit kon ik niet alleen, in mijn hele leven had ik nog nooit zo heftig gereageerd op een relatie die niet eens bestond. Daarom verbaasde het me ook zo dat ik plots een kleine hand om de mijne gevouwen voelde en een andere arm om me heen. Puur instinctief sloeg ik mijn armen om zijn nek en hield hem stevig vast. Ik had hem nodig. Toch mocht dit niet, de kalmerende aanrakingen en sussende woorden. Louis mocht me geen hoop geven, het werd nooit meer dan dit en ik wilde me niet nog een keer laten breken. Ik stond hem nu toe omdat ik niet anders kon, hij was mijn zwakte en dat durfde ik niet aan mezelf toe te geven. Hij ging een beetje naar achter, maar liet mijn hand niet los, wat me tegen mijn wil in een miniscuul beetje aan hoop gaf en ik hoopte zo dat het niet voor niets was. Verward en met betraande ogen keek ik hem aan, ik begreep niet helemaal wat hij nou bedoelde. "Wat spijt je, dat ik verliefd op je ben of dat je erachter kwam?" zei ik enigszins bot, maar het klonk verre van overtuigend omdat mijn stem nog steeds gebroken klonk. Ik wilde niet zo boos tegen hem doen, maar dat was mijn verdediging om mijn gevoelens te beschermen. Hij haalde diep adem en ik bereidde me voor op de afwijzing die ongetwijfeld ging komen, alleen kwam die niet. Alleen mijn naam, meer niet. "Wat, Louis? Ik heb toch gezegd dat het niet erg is? Ik kan er heus wel mee leven en als je wil dat ik je helemaal met rust laat, prima. Maar alsjeblieft, geef me alsjeblieft geen hoop als je weet dat er toch niks gaat veranderen. Dat is het enige wat ik nog van je vraag," zei ik zacht en snifte even om het oncontroleerbare gesnik binnen te kunnen houden. Niet als Louis erbij was, dat mocht pas als ik weer alleen was, dat gebeurde toch wel. Hopelijk wilde hij me die laatste gunst wel doen, want anders zorgde ik er wel voor dat ik de eerstkomende tijd hier niet meer hoefde te komen om eerst zeker dat weten dat ik dit kon zonder de gevoelens toe te laten die ik al te lang had onderdrukt.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Will keek me doordringend aan en zei dat ik voorzichtig met Louis moest doen, maar dat kon ik hem niet beloven, want ik was nou eenmaal iemand die snel zijn beloftes brak, dus humde ik maar wat en dat leek voor hem goed te zijn. Als ik een spin was geweest, had ik mijn klauwen in Louis gezet, net zolang tot ik hem had had, net zolang tot hij zou toegeven en dan kon ik alles doen wat ik maar met hem wilde, dat ik hem zo hard genomen dat hij alleen nog maar kruipend de kamer uit kon komen, of helemaal niet en een lichte grijns bespeelde mijn lippen. Will trok even zijn wenkbrauw op toen ik vroeg of we vanavond samen iets konden doen en hij maakte me meteen duidelijk dat hij zich niet aan mij zou onderwerpen en als ik dat niet aan hem zou doen, dan was Louis voor mij. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en ik staarde terug in zijn ogen. Hij meende het, maar ik meende het ook. 'Ik wil me best onderwerpen aan jou' zei ik toen langzaam en wat hees. Ik kon het altijd nog zo spelen dat ik er in mee zou gaan, maar eenmaal in de slaapkamer, zou ik dan toch wel de leiding nemen. Ik wilde hem onder me hebben, smekend om verder te gaan, mijn naam kreunend. Ik voelde zijn vingers over mijn huid gaan en ik ging nog wat dichter tegen hem aan zitten en ik legde mijn hand op de binnenkant van zijn onderbeen en streelde zo langzaam maar zeker naar boven. 'Dat lijkt me wel wat' fluisterde ik hees tegen hem, toen hij me vertelde dat hij me alle hoeken en gaten van de kamer wilde laten zien en dat hij me zo hard zou nemen, dat ik het de dagen daarna nog zou voelen. Mijn hand kneep zachtjes in z'n been en ik keek hem aan en ik likte over mijn lippen. 'Ik durf te wedden dat je een beest in bed bent' fluisterde ik hees in z'n oor en ik likte even over z'n oorlel, in de hoop dat ik zijn grens nog niet was overschreden. Ik moest er nu zo ver mogelijk in mee gaan en dan, later dan zou ik hem onderwerpen, aan mij. 'Dus, wat zeg je, jij en ik vanavond'? vroeg ik hem toen met een flirterige knipoog.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

"Wat ik zei, de gemene dingen en dat ik niet reageerde," zeg ik eerst zacht. Met zijn woorden klap ik weer dubbel. Ik krijg geen woorden uit mijn mond en opnieuw slaat de twijfel toe. Ik hap naar adem, drie seconden heb ik, dan moet ik het zeggen. Eerst heb ik mijn ogen dichtgeknepen, daarna komt het. "Ik vind je leuk," komt er piepend uit, waarna ik begin te ratelen. "En misschien hou ik wel van je, misschien kan ik van je houden. Ik weet niet hoe het is om van iemand te houden? Maar ik denk dat ik wat voor je voel? Ik kan er niet tegen je pijn te zien en heb het eeuwige gevoel je te beschermen. En- en ik kan er niet tegen dat Niall en Will je ook aangeraakt hebben. Zegt dat ook wat? Wat ik hoorde over dat soort dingen zegt van wel. En ik heb liever seks met jou dan met ieder ander? Al kan ik niet zonder seks, ik weet het niet? Uh. Maar euh, ik heb er nooit over nagedacht? Of misschien wel. Ik heb zeker wel eens over je gedroomd en werd wakker met een stijve en heeft dat er ook mee te maken? En als ik mezelf dan verloste of dat door iemand anders liet doen moet ik soms aan je denken. En ja, misschien ben ik een keer klaargekomen met jou naam?" Geen adem, lucht. Ademhalen Louis. Wacht? Wat zeg ik allemaal? Ik ratel als een klein kind en zeg dingen die ik misschien niet moet zeggen, waarmee ik mezelf alleen maar beschaam en niet een beetje ook. Dus word ik rood. "Oops," mompel ik zachtjes. Maar kijk dan weer op. "Wat betekend dit? Veranderd het iets?"

Reality's overrated.

Harry Styles
Mijn hart stond heel even stil toen Louis begon met wat hij wilde zeggen. Ik had hem gezegd me niet onnodig hoop te geven, dus misschien, omdat hij me dit toch vertelde, misschien kon ik het mezelf toelaten om hoop te krijgen. Terwijl ik naar zijn ieder woord luisterde probeerde ik te peilen hoe hij zich werkelijk voelde. Onzeker, ik had Louis in alle tijd dat ik hem kende nog nooit onzeker gezien, nog niet eens een beetje. Ik wist niet waarom hij me dit allemaal vertelde, waarom hij me vertelde dat hij aan mij dacht als hij seks had met een ander. Ik deed precies hetzelfde, maar het was duidelijk dat ik altijd al meer had laten zien dat ik iets voor hem voelde dan andersom. "Ehm, ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik bedoel, ik vind het idee dat Sam jou aanraakt en jou pijn doet verschrikkelijk en misschien ben ik daar daarnet iets te ver in gegaan. Bij Will en Niall dacht ik aan jou, vraag het ze maar. Ik weet het niet, ehm, ik wil gewoon… Ik wil gewoon niet dat anderen je aanraken zoals ik dat doe en, ik wil dat je de mijne bent?" Dat laatste was meer een onzekere vraag dan wat dan ook. Het was wat ik wilde, maar ik wilde niet aan hem opdringen, in ieder geval niets dat hij niet wilde. Hij werd rood en keek van me weg, duidelijk beschaamd om wat hij zelf had gezegd, maar ik was net zo erg dus maakte het mij echt niet uit. Ongemakkelijk haalde ik mijn schouders op bij zijn vragen en keek van hem weg. "Dat weet ik niet, Louis. Ik kan je niet dwingen iets te voelen wat je niet voelt, je moet er zelf achterkomen wat je voor me voelt en wat dat betekent. Maar, we kunnen het proberen? Samen? Als het dan toch blijkt dat je iets verward met verliefdheid zal ik je gewoon laten gaan. Ik weet hoe moeilijk je het vind om je te binden en... en je mag gaan wanneer je wil, dat begrijp ik. Proberen kan geen kwaad, toch?" Mijn stem trilde lichtjes en als ik degene was die zijn hand vasthield had ik die nu waarschijnlijk door de zenuwen fijngeknepen. Een echt vaste relatie zou het nooit tussen ons worden, we hadden allebei veel aandacht nodig en dat konden we niet alleen bij elkaar krijgen. Het was gewoon moeilijk voor me om aan te moeten zien dat een of andere klootzak hem ruïneerde voor zijn plezier, alleen ik mocht dat, ik wist tenminste hoe ik hem goed moest behandelen zoals hij dat verdiende.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Mijn ogen worden groot. Kan ik dat wel? Ik kan het mezelf voorhouden, maar nee, dat kan ik niet. Ik kan mezelf en hem voor de gek houden wat ik wil, maar ik kan het niet. Seks met Harry is geweldig, absoluut geweldig en er is niks beter dan dat, maar vroeg of laat ga ik de fout in - en ik ben bang dat ik het niet heel lang vol ga houden. Ik zucht. "Maar Harry, je weet wat Will heeft gezegd. Ik verdien er geld mee en daarbij kan ik niet zonder." Zijn woorden doen me blozen en ik knik, langzaam. "Je weet toch dat ik er gegarandeerd een enorme rotzooi van ga maken? En ik heb nog nooit iets met iemand gehad, ik weet niet hoe het werkt. Je moet het me leren, oké? En ik ben een trage leerling. Ik ga je pijn doen Harry, dat kan ik je nu alvast vertellen. Dus als je jezelf wilt beschermen moet je daar nu mee beginnen. Maar ik wil het heel graag proberen." Uiteindelijk komt het er toch met een hoopvolle en blije glimlach uit. Blij dat het eindelijk de wereld in is en dat hij ook nog hetzelfde voor me voelt, sterker nog, dat hij van me houd. Ik kom dichterbij en druk mijn lippen op de zijne, zachter dan normaal, maar passievol en zeker niet voorzichtig.

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit was al moeilijk genoeg voor me omdat ik zelf in de knoop zat nu ik alle gevoelens kon plaatsen, maar ik kon het er niet bij hebben dat Louis zo tegen me ging doen als er niks van kwam. Ik wist dat hij wel met Sam mee moest en dat hij er geen keus in had, het was gewoon ontzettend klote en als ik de jongen terugzag met maar een blauwe plek die er niet hoorde kon ik beloven dat ik ervoor zou zorgen dat zijn eigen moeder die man niet eens meer herkende. Onzeker vroeg ik of we het gewoon konden proberen, als het niks werd -werd het niks. Ik wilde hem gewoon de mijne kunnen noemen zonder ervoor in de problemen te raken. Ik knikte begrijpend om wat hij zei en keek hem recht aan, ik begreep het wel. Het was allang goed genoeg voor me dat hij het überhaupt wilde proefen. "Ik zal je alles leren wat je nodig hebt, Lou. Als ik dan toch mijn hart moet laten breken, dan liever door jou dan door wie dan ook." Het was mijn eigen schuld, hij was onder mijn huid gekropen en ik ging hem nog voor een tijdje niet kwijtraken. Hij kwam dichter naar me toe en kuste me, zachter dan dat hij me ooit had gekust maar ik voelde wel de vertrouwde passie die erachter lag. Dat was fijn, dat niet alles zou veranderen, al waren het de kleine dingen. Ik mocht dan wel van hem houden, dat betekende niet dat ik hem compleet naar mijn wil wilde veranderen. Louis kon met sommige dingen niet veranderen al zou hij willen en dat vond ik prima. Ik drukte hem dichter tegen mijn lichaam aan en hield zijn smalle frame stevig vast. De spanning was ergens nog te voelen en spanning was nooit goed met het vooruitzicht op de acts, dus beet ik zacht in zijn onderlip om een reactie uit te lokken. Dat hoefde voor mij ook niet te veranderen, ons seksleven, het hoefde allemaal niet opeens gevuld te zijn met gevoel en het hoefde niet opeens zacht en teder te zijn. In ieder geval hoefde het voor Louis niet dat hij zijn gevoel erin moest uiten, voor mezelf kon ik niet spreken nu dit de wereld in was. "Ik wil je nog steeds," fluisterde ik met een glimlach tegen zijn lippen aan en beet er weer speels in. Niemand hoefde dit te weten, nu nog niet. Ik zou graag willen, maar ik was nog niet compleet zeker over alles en hij al helemaal niet, dus kon dit best voor even ons geheim zijn.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Ik voelde Sam's hand op mijn been branden. Het liefst wilde ik die wegslaan, maar ik wist dat ik hem dan ook nooit een lesje in onderdanigheid zou kunnen leren. Ik glimlachte verleidelijk toen hij toestemde en likte wat verlekkerd over mijn lip. Misschien deed ik dit normaal niet voor geld, maar ik was absoluut niet roestig op dit vlak. Terwijl mijn jongens leefden van de seks, kon ik ook echt niet zonder en een nacht met een klant kon vast geen kwaad. Sam begon nu al hees tegen me te praten, maar ik had het gevoel dat het deels gespeeld was, alsof hij niet echt zo opgewonden was. Bij het kneepje in mijn been legde ik mijn hand erop en legde die terug op de zijne. "Niet zonder te betalen, Sammy." zei ik licht hees tegen hem. Ik had vaak grotere problemen hees te klinken, maar het lukte me vaak wel een klein beetje. Zijn adem tegen mijn oor voelde wel heel erg fijn op een of andere manier. Ik draaide me mer een grijns naar hem toe en zag zijn knipoog met zijn woorden. Daarna boog ik naar hem toe, zodat mijn lippen net niet zijn oor raakten. "Dan zul je vanavond merken hoe ik ben in bed... Al kunnen we het bed natuurlijk ook gewoon laten zitten." fluisterde ik nogsteeds licht hees in zijn oor, waarna ik in zijn oorlel beet. Tegelijkertijd bracht ik mijn hand naar zijn kruis en gaf er een klein kneepje in. "Ga je straks netjes luisteren, of moet ik vast wat verzinnen om je te straffen voor je ongehoorzaamheid?" fluisterde ik zacht, maar met een duidelijke dominantie in mijn stem. Ik gaf hem nog een kneepje in zijn zaakje, voor ik hem helemaal losliet en opstond. "Ik ga nog wat zaken doen. Als jij netjes afrekent, zal je vanavond alles meemaken waar je nooit ook maar van hebt kunnen dromen." zei ik met een verleidelijke glimlach. zei ik tegen hem. Ik moest nog wat dingetjes doen, maar zeker ook voorbereiden voor vanavond. Ik ging me echt niet aan hem overgeven en ik had niet het gevoel dat Sam zich makkelijk zou overgeven. Hopelijk zou een aantal stel handboeien het een stuk makkelijker maken voor mij. Ik drukte nog een heel erg cheeky kusje op zijn mondhoek. "Ik zie je vanavond, Sammy." fluisterde ik zacht in zijn ook. Ik moest zo echt gaan, maar een beetje plagen was niet erg, toch?

Bowties were never Cooler