• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Marcel Styles
Deze ene keer, een van de weinige keren dat ik mijn zorgen over woede en de angst om gepakt te worden had laten vallen, viel Harry uit. Dat deed hij nooit, waardoor ik compleet in elkaar kromp en begon te trillen van angst. Zijn woorden kwamen dan ook maar langzaam binnen. Hij was nog niet helemaal uit zijn vel gesprongen, maar ik was heel erg bang dat het wel zou gebeuren. Het was dat hij zijn stem nog niet had verheven, anders had ik nu mijn tas gepakt en was ik naar huis gegaan. Hij was de enige hier die ik nog echt vertrouwde. Zonder hem zag ik dan ook geen enkele reden om hier nog te blijven. "Sorry. Sorry." begon ik zacht te piepen, maar hij kwam er doorheen, terwijl ik hem nu even wantrouwig aankeek als dat ik bij vreemden deed. "Zondag wel een paar uurtjes. Zaterdag niet." piepte ik zacht. Mijn broer was er altijd voor me geweest. Nu had ik hem inderdaad moeten vertrouwen, maar ik was geen vertrouwend persoon, zeker als iemand al vaker dezelfde belofte had gedaan en die had gebroken. Harry kwam dan bijna altijd beloftes na, behalve als het om eindtijden ging. Ik wist dat hij moeite had met negatief commentaar, vooral omdat hij het niet gewend was. Ik was zo ver mogelijk weg gekropen achter de leuning van de stoel op dit moment. Ik was nooit bang geweest voor Harry, nooit echt, maar dit kwam er wel een dicht bij in de buurt. "Het spijt me zo erg. Ik had het niet mogen zeggen. Ik had je moeten vertrouwen. Het spijt me, Harry. Wees alsjeblieft niet boos." smeekte ik hem zacht. Hij deed dan wel of er niets was gebeurt, maar ik raakte veel moeilijker uit deze staat van zijn. Ik zat opgekropt als een Duitse Dog puppy in de stoel, met mijn lange ledematen overal en nergens om mijn magere lichaampje. Mama had wel eens gezegd dat we modellen hadden kunnen worden. Kijk, Harry kon het nogsteeds en hij zou zo een baan krijgen, maar ik had er het zelfvertrouwen niet voor. Zelfs in deze branche kon ik me amper staande houden, zeker niet zonder mijn broer. Later zou ik op mijn eigen benen moeten staan, maar ik was nog verre van het punt dat het zou lukken. Zelfs op de uni lukte het me maar net, al was het maar omdat ik altijd stilletjes in een hoekje zat en mijn werk maakte. In project kreeg ik daarom nog wel eens alle problemen op mijn bord, maar niets wat ik niet aankon. Toch voelde het nu alsof mijn steunpilaar onder me weg was geslagen en dat voelde echt verschrikkelijk.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Zijn vraag doet me bijna lachen en ik trek mijn wenkbrauw eer op. "Misschien." Het vormpje wiebelt terwijl ik mijn hoofd strak probeer te houden. Ik buig me iets van hem af na zijn volgende hese woorden in mijn oor en subtiel sla ik zijn hand weg. Ik ben zo goed als zeker dat hij me vanavond vernietigd, dat hoeft hij nog niet zeker te weten. Dat hoef ik nog niet bevestigen. Waarom ik dit doe? Waarom ik hem zijn staaf - en dan precies hem, met zijn slechte reputatie - in me zou laten steken terwijl ik niet eens hoef en nadat Harry me al half kapot heeft gemaakt weet ik niet precies. Het geld heb ik niet persè nodig. Twee keer klaar komen op een dag moet opzich nog genoeg zijn en anders heb ik thuis nog een hele hoop speeltjes, mijn hand opzich kan ook al wonderen verrichtten. Zachtjes tik ik op de bar en knipoog even naar Nath. Ik speel even lichtelijk verveeld met de jarretels en kijk dan Sam weer aan. Echt flirten zou ik toch niet moeten, eerlijk, ik moet uitkijken dat ik me niet te makkelijk op zijn bordje leg en hij me terplekke verscheurt.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik negeerde zijn verontschuldigingen in een poging mezelf te kunnen kalmeren, het was voor niemand goed als ik kwaad werd. Normaal deed ik geen vlieg kwaad, maar dan knapte er nog wel eens iets en kon het gevaarlijk worden. Om afleiding te zoeken vroeg ik Marcel of onze zus er dit weekend dan ook was, ik had haar zeker ook gemist en het was fijn als zij er ook zou zijn. Het was ook niet zozeer dat ik boos was op hem, het was eerder dat hij zo klakkeloos aan leek te nemen dat ik mijn belofte toch niet waar ging maken. Langzaam opende ik mijn ogen om mijn broer aan te kijken en zuchtte zacht toen ik hem weggekropen in zijn stoel zag zitten. Voorzichtig liep ik naar hem toe en legde een hand op zacht op zijn schouder, om te laten merken dat ik niks ging doen. "Weet je wat het is? Soms worden mensen nou eenmaal boos en daar kunnen ze niks aandoen. Je weet zelfs hoe slecht het is om gevoelens op te kroppen, die moet je laten gaan zonder rekening te moeten houden met anderen. Nu hou ik me nog in, maar ik kan niet garanderen dat het een volgende keer ook lukt," zei ik met een diepe zucht en liet een weke glimlach zien. Ik liet hem los en plofte neer op de sofa naast het bureau, om in kleermakerszit te gaan zitten met mijn ogen op de grond gericht. Het was nu vooral wachten tot de acts, al wist ik niet zeker of ik nou eerst met hem of Louis het podium op moest. Logisch gezien was met Louis als laatst, nou ja, ik zag het wel. Ik had mijn tas met spullen aan de andere kant van de bank gezet, dus pakte ik die op en haalde het boek eruit dat ik als laatst aan het lezen was. "Ik ben echt niet boos, oké? Maar heb alsjeblieft wat meer vertrouwen in me," zei ik zacht terwijl ik het boek opensloeg en bladerde naar waar ik was gebleven. Ik was te koppig voor boekenleggers en als ik iets haatte was het wel ezelsoren in de pagina's. Eigenlijk ging ik nu lezen voor meer afleiding en tijdverdrijf dan voor de lol, maar dat maakte niet uit. Zolang de rest van de avond goed ging, ik op tijd thuis was en dit alles normaal kon bespreken met Marcel kwam het goed. Dit keer weigerde ik gewoon als iemand me mee naar huis wilde nemen, familie was en bleef belangrijker.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Van Zayn aanraken zou ik nooit moe worden. Hij is gewoon zo'n prachtig persoon, en ook al ken ik hem niet super goed qua innerlijk, want ja we waren ook nooit zoveel meer dan gewoon collega's, ik weet van die kleine dingen die ik van hem gezien heb gewoon dat hij niet alleen van uiterlijk een mooi persoon is, maar ook wel degelijk van binnen. Je vind eerlijk waar zelden zo'n zachtaardig iemand als Zayn. Ik had zo ontzettend lang mijn gevoelens voor Zayn opgekropt, en ik had geen idee wat er voor gezorgd had dat ik tot het uiten van die gevoelens kwam uit het niets. Ik denk ook niet dat daar een echte verklaring voor is. Ik denk gewoon het feit dat ik nu echt het gevoel had dat ik normaal met hem kon praten. Gewoon als vrienden en niet specifiek collega's. Het voelde gewoon geweldig om Zayn's zachte aanrakingen te voelen op mijn huid. Door Zayn's aanrakingen moest ik mijn kaken stevig op elkaar klemmen. Op deze manier dreef hij me helemaal gek. 'Fuck you, Zayn.' siste ik toen hij zacht zijn duimen net boven de rand van mijn boxershort streek. 'Mij een beetje lopen pesten huh?' vroeg ik plagend, en zette nu mijn vingers aan de rand van zijn broek, om hem van zijn broek te ontdoen. Zijn broek verdween nu ook op de plek waar hij mijn shirt had gedropt. Ik plaatste één van mijn handen op één van zijn bovenbenen, en verplaatste mijn andere hand naar zijn achterhoofd waarmee ik zacht door zijn zwarte haar woelde terwijl ik voorzichtig mijn lippen weer op zijn perfect gevormde zachte lippen plaatste. Ik gaf hem een zacht kneepje in zijn bovenbeen terwijl ik de hand welke zich inmiddels naar zijn nek had verplaatst, naar de rand van zijn boxershort verplaatste. Ik was zo druk bezig het feit dat ik zijn perfecte lichaam nu eindelijk aan mocht raken, dat ik er niet eens meer aandacht wat Zayn nu eigenlijk wilde, en verwijderde mijn lippen met aardig wat tegenzin van die van hem. 'Wacht, ben je er eigenlijk wel oké mee met wat we nu aan het doen zijn?' vroeg ik zacht, en zette mijn tanden zacht in mijn onderlip. Ik kon het namelijk wel willen, maar ik wist natuurlijk niet hoe Zayn er nu eigenlijk over dacht.

How far is far

Marcel Styles
Het was verschrikkelijk om mijn broer zo te zien. Ik had hem zoizo eigenlijk nooit woest gezien en de laatste keer was toen ik in elkaar geslagen in een hoekje was gekropen met een circel mensen om me heen om het werk af te maken. Hij was toen zo uit zijn vel gesprongen dat ik bijna een volle maand niet gepest. Nu was zijn woede tegen mij gericht en was ik eigenlijk banger dan ik ooit voor die pestkoppenwas geweest. Die deden het voor de lol, zonder doel, maar als Harry nu iets zou doen, zou het doelgericht zijn, en dan was ik er echt geweest. Daarom kromp ik, voor zover dat mogelijk was, nog verder in elkaar bij zijn hand op mijn schouder en wachtte af tot hij de eerste tik zou uitdelen, of me tegen de muur zou smijten. Maar er kwam niets, behalve woorden, die in mijn oren als niets meer dan een zoete bedrijging klonken. Zijn glimlach maakte dat alleen nog maar duidelijker voor mijn gevoel. Het was geforceerd, om bang van te worden, wat ook gebeurde. Gelukkig liet hij me los en nam wat afstand, zodat ik wat ademruimte kree, letterlijk. Ik had mijn adem ingehouden uit angst de hele tijd dat hij me vast had gehad, zodat ik nu naar zuurstof snakte. Zijn woorden die van de bank af kwamen waren ongelofelijk. Niet boos? Hij had me net bedrijgd. Het was nog net niet met mijn leven geweest, maar het scheelde niet veel. "Harry, je was wel boos, of je het wil toegeven of niet. Ik zag het in je ogen en ik denk dat ik na al die jaren je woedende blik wel ken. Je hebt gelijk. Gevoelens moeten eruit en ik had niet zomaar vanuit het verleden mogen aannemen wat er in de toekomst gaat gebeuren. Het spijt me. Maar je weet ook hoe slecht ik ben met gevoelens en twijfels. Jij bent degene met de sociale vaardigheden en het zelfvertrouwen van ons twee, niet ik. Daarom heb jij Louis als vriendje, of wat je hem ook noemt, een fijne studiegroep en plezier in je werk, en ik heb op jou, mama en Gemma na, helemaal niets of niemand." Dat laatste was echt pijnlijk om te zeggen, vooral omdat het nu pas met die woorden echt hard binnenkwam hoe alleen ik wel niet was. Ik had geen vrienden, laat staan een vriendje, vond mijn baan verschrikkelijk, en werd op mijn beide studies behandeld als huiswerksloofje. Ik had alleen Harry voor het grootste deel van de tijd en zelfs die werd gek van me. Met een zucht richtte ik me maar weer op mijn sommen. Wiskunde zou er ten minste altijd zijn om me problemen te geven die ik wel op kon lossen en mijn hoofd wat rust te geven.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had geprobeerd om uit te leggen wat ik bedoelde, maar niets daarvan leek juist overgekomen te zijn. Volgens mij was er niets erger dan je eigen broer bang voor je te zien, dus liet ik hem los en ging op de bank zitten met een van mijn boeken. Dit keer was het alleen niet genoeg als afleiding en legde ik een hand over mijn ogen om het even goed door te laten dringen wat Marcel tegen me zei. Het deed me oprecht pijn, dat kon ik niet ontkennen en ik was het zat om toe te moeten kijken, er moest iets gebeuren. "Ten eerste, ik zei dat ik niet boos ben, op dit moment, ik had het niet over net. Woedebeheersing, weet je nog? Ten tweede, Louis is niet mijn vriendje en zal dat ook nooit zijn. Ten derde, ja, je hebt mij. Ik zal er altijd zijn want dat is waar familie voor is en er is niets liever dat ik zou willen dan jou helpen met die 'sociale vaardigheden,' maar dit is niet de plek om dat te bespreken. Als ik thuis ben of morgenochtend hebben we daar de rust voor en ik geef je mijn woord dat ik er zal zijn, oké?" zei ik, een stuk zachter dan mijn toon van daarstraks. Dat boek werd niks, dus dat legde ik opzij en stond weer op. Even twijfelde ik wat ik zou doen, maar ik wilde niet weer ruzie uitlokken met Marcel dus ik kon maar beter even gaan lopen, daarbij was ik nog te licht in mijn hoofd om normaal iets te kunnen lezen. Heel kort legde ik mijn hand op zijn schouder en liep daarna de kleedkamers uit, op zoek naar iemand waardoor ik even geen zorgen zou hebben. Louis spotte ik al snel, die naar mijn smaak veel te dicht bij Sam kwam, zeker toen ik zag waar zijn handen lagen. Binnen een paar seconden stond ik al achter hem en lagen mijn lippen dichtbij zijn oor. "En wat denk jij dat je aan het doen bent, hm? Ben ik niet genoeg voor je?" fluisterde ik in zijn oor met een zeer dominante ondertoon. Dat ging hij niet leuk vinden, maar ik was niet voor niets ook een geliefde top. Ik wilde hem gewoon weg hebben bij Sam. Louis was niet van mij en ik was niet jaloers, het idee en het beeld stonden me gewoon niet aan en wij waren nog niet klaar met waar we mee bezig waren. Dat was alles.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Ondanks dat ik weet dat ik mezelf in bescherming moet houden tegenover de desbetreffende klant ga ik met Harry en zijn stomme avontuurtjes met de baas in mijn achterhoofd toch dichter tegeb hem aan zitten en plaats mijn hand op zijn been, het kleine handje dat snel naar zijn (niet zo kleine) eikel glijd en hier in knijpt. "Z-" voor ik echt wat kan zeggen voel ik ineens hete adem twgen mijn oor slaan en de welbekende, rauwe stem van mijn fuckbuddy fluistert woorden die me niet aanzitten. Zijj stem doet het al bijna voor me, alleen van zijn tonen zal ik al bijna hard kunnen worden. Dus draai ik me om, ik had hem zo graag genegeerd, maar verdomme, die stem, dat lichaam, het omafgemaakte, in combinatie met mijn toxh wek lichtelijk lichte hoofs kan ik hem niet negeren. Mijn hand glijd over zijn borstkas. "Oh, heb ik je niet geleerd niet zo tegen Daddy te spreken?" sis ik in zijn oor. Ik sta niet op, nog niet, hopelijk helemaal niet, ik moet mezelf inhouden. Zowel om de ring als vooral omdat ik Harry wil straffen en al heb ik genoeg manieren om het te doen, dit is niet het moment om die toe te passen. Hij mag nu lijden onder negeren en toekijken. En al is het maar de veaag hoe ik het vol kan houden, wetend dat Harry nou eenmaal een zwakte in me losmaaktt, ik mag niet toegeven. Dus knijp ik mijn ogen even dicht en ga ik weer verder waar ik bezig was. Mijn been tegen die van Sam en mijn nagels krassend over zijn gulp.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik kon er niks aan doen, er knapte gewoon iets in me toen ik Louis zo zag bij Sam. Dat hoorde niet. Het was dan wel een klant, ik liet de jongen niet zomaar voor mijn neus wegkapen, wat daar ook van gezegd ging worden. Binnen no-time stond ik achter hem en boog me naar voren zodat mijn lippen net niet zijn oorschelp raakte. Bijna dreigend vroeg ik hem waar hij in godsnaam mee bezig was, hij had mij al dus had hij die vent niet nodig. Niet zolang ik in de buurt was. Ik raakte Louis verder niet aan, dat zou ik alleen doen als ik hem niet zover kreeg met me mee te komen. Een zachte grom rolde over mijn lippen door zijn gesiste woorden. Deel van mij wilde hem automatisch gehoorzamen en stil zijn, maar ik wilde hem veel liever hier wegkrijgen. Er laaide iets in me op toen ik zag waar zijn handen weer heen gingen en ik besloot het over een andere boeg te gooien, degene waar hij wel content mee was. Mijn handen gleden langzaam van zijn schouder over zijn borst naar beneden en ik kuste zijn nek. Misschien als ik me onderdaniger opstelde dat ik mijn zin kreeg. "Daddy, please," fluisterde ik tegen de huid van zijn kaak aan op een toon waarvan ik wist dat ik hem kon laten rillen. "Je weet dat ik je nodig heb," ging ik verder en zette mijn tanden zacht in zijn oorlel. Mijn vingers speelde lichtjes met zijn jarretels en ik bleef mijn lippen tegen zijn kaak en in zijn nek drukken. Het kon me niet schelen dat dit tegen de regels werd en ik hiermee Sam ontevreden kon maken, ik was egoïstisch en wilde Louis helemaal voor mezelf. Hij was de enige voor ik letterlijk en figuurlijk voor op mijn knieën ging en me zo rond liet commanderen. Waarom ik dat juist bij hem had toegestaan wist ik niet, hij had gewoon iets dat ik wilde, zo veel mogelijk. En dat wist hij en hij maakte gebruik van, maar dat liet ik toe, omdat het Louis was. Het kon zijn dat het kwam omdat ik nog niet volledig helder was, maar ik was vastbesloten hem met me mee te krijgen en ik wilde hem. Al moest ik hem hoogstpersoonlijk mee sleuren, ik kreeg mijn zin.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Flirten en Louis Tomlinson het bed in krijgen, dat was het enige waar ik me op zou focussen vanavond. Dat hij zeer waarschijnlijk al andere plannen had, dat kon me vrij weinig schelen. Ik moest en zou hem hebben en anders als het me echt niet zou lukken, dan zou ik over gaan op plan B en en het net zolang bij Will proberen, zodat hij toegaf. Louis ging dichter tegen me aan zitten en ik likte over mijn lippen toen ik zijn hand over mijn kruis heel voelde gaan en ik voelde mijn kleine vriendje weer beginnen met groeien. Hij had bevrijding nodig en al moest hij er de hele avond over doen, het zou hem lukken. Louis wilde wat zeggen, maar we werden gestoord door een jongen met krullen, zijn fuckbuddy? Hij werkte ook hier in de club en ik kon zien dat er meer speelde dan, dat ze alleen maar collega's waren, maar er begon iets van boosheid van binnen te borrelen, want Louis was hier voor mij, ik was hier voor hem en ik zou het er echt niet mee eens zijn als ze nu zouden verdwijnen en ze met elkaar van bil gingen. Ik schraapte hard mijn keel, zodat ze konden horen dat ik er ook nog was en ik keek met een felle blik naar Harry. De aandacht van Louis verdwijnt weer van hem naar mij en ik grijns een beetje naar hem, maar toch weet de krullenbol er zich weer mee te bemoeien en mijn geduld begint nu toch wel op te raken. 'Fuck off'! gooi ik er dan naar hem uit en geef hem een dreigende blik, 'Louis en ik zijn bezig'! sis ik naar hem, als hij van geen ophouden weet. Ik balde mijn vuisten en ik moest mezelf echt beheersen om niet op te staan en met een stoel naar hem te gooien, want ik wilde niet weg. 'Rot op Harry, ga jezelf maar even aftrekken in je kleedkamer ofzo'! gromde ik tegen hem. Het was mijn tijd en Louis zat in die tijd en ik zou gewoon mijn zin krijgen. De klant was toch niet voor niks koning? 'Anders ga ik naar Will' dreigde ik er nog bij. Mijn handen begonnen al te trillen, vanwege de boosheid in mijn lijf, maar hij zou me echt niet zo gek kunnen laten krijgen dat ik met hem op de vuist zou gaan, behalve als hij de grens overschreed en dat deed hij bijna.

[ bericht aangepast op 5 maart 2015 - 14:25 ]

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

De grote handen van Harry over mijn schouder en borst, zijn lippen in mijn nek, de fluistering tegen mijn kaak. Oh, nee, nee, ik weet niet hoe ik dit aan me voorbij ga laten gaan. De handelingen, ze maken me gek. Ik weet dat ik het niet lang meer vol zou kunnen houden en misschien begint kleine Louis toch wel alert te worden. Maar Sam is het er duidelijk niet mee eens, ik was bezig met de klant en die klant zou inderdaad voor mijn avontuurtjes met mijn collega moeten gaan, maar het ding is, Harry maakt iets in me los en Sam's lichaamstaal geeft nou niet erg veel goeds mee (en hij is agressief, dus dit is niet enkel een dreiging, hij zou het echt kunnen doen als we niet uitkijken), hij gaat te ver. Opnieuw heb ik het gevoel Harry te moeten beschermen, die drang en ik wil bijna tegen Sam uitvallen. Toch weet ik me in te houden, nog wel, tegenover Sam dan, want met Harry ben ik helemaal klaar en het enige wat door me heen gaat is hoe ongelooflijk sexy en lekker hij is, hoe graag ik mijn lippen om zijn eikel wil vouwen, hoe graag ik hem zou willen straffen, hoe graag ik hem in mijn achterste wil en dan moet ik eerst Sam afwimpelen en dat doe ik niet door gewoon te vertrekken, hoe graag ik dat ook wil. Dus laat ik mijn vinger over zijn dij glijden, naar boven. "Ik moet me voorbereiden, Sammy, anders kan ik straks het podium niet op," zeg ik poeslief, om hem daarna toch een strenge blik toe te werken. "Kijk je wel uit? Anders word je er straks weer uitgegooid?" Hij kan zeggen wat hij wilt over Will, maar Will weet toch dat Harry en ik graag meer doen dan de klanten en daarbij mag Sam dan wel een vaste klant zijn, ik denk niet dat het echt zijn favoriet is.

Reality's overrated.

Harry Styles
Blijkbaar was ik hier niet zo gewenst, in ieder geval niet door Sam die duidelijk probeerde te maken dat hij er ook nog was. Niet dat ik me daar iets van aantrok. Het enige wat ik wilde was Louis' aandacht trekken. De andere man negeerde ik compleet, hij bestond niet voor mij. Hopend mijn zin te krijgen gleden mijn handen over zijn lichaam en fluisterde ik dingen tegen zijn kaak die in mijn voordeel zouden werken. Nu ging Sam door het lint en ik deinsde licht achteruit toen hij tegen me begon te schreeuwen. "Nu niet meer, dat zie je toch?" kaatste ik rustig tegen hem terug. Hij mocht vaste klant zijn zoveel hij wilde, dat betekende niet dat ik per se vriendelijk tegen hem moest doen. Ik schoot spontaan in de lach toen hij begon te dreigen met Will. "Misschien werkte dit toen je zes was, maar we zijn volwassen lieve schat en hij is mijn moeder niet," zei ik met een lieve glimlach en knipoogde naar hem. "Dus je moet me vooral slaan, want dan sta je zo weer buiten," voegde ik eraan toe en richtte me toen op Louis. Een triomfantelijke grijns vormde zich om mijn lippen toen de jongen een smoes verzon om hier weg te komen, ik zei toch dat ik mijn zin ging krijgen. Het was wat minder dat hij ook zei dat Sam moest oppassen, want ik had liever dat hij nu doorsloeg, van me afgetrokken werd en een verbod van een aantal weken kreeg. Lekker rustig. "Ga je mee?" vroeg ik aan Louis en pakte zijn hand vast, waarna ik hem overeind en tegen me aan trok, mijn arm strak om zijn middel. Om nog een keer flink uit te lokken drukte ik mijn lippen stevig op die van hem en beet bezitterig op zijn onderlip. Misschien dat de man dan bij zijn botte hersens kwam en zag dat Louis niet van hem was, nu was hij van mij en no way dat ik bereid was hem te delen. Dat was mijn dominante en zeer bezitterige kant die zich niet vaak rond de jongen die meestal mijn dominant was voordeed, maar het voelde goed. Desnoods claimde ik hem op een andere manier, puur instinctief en zou ik hem wel markeren met mijn tanden. Zolang ik hier nog rondliep ging ik het niet toelaten dat Sam nog aan Louis zat, wetende hoe erg hij hem kon mishandelen, net zoals de anderen hier en dat was afgelopen.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Ik was nog bezig met wat administratie wegwerken en eens uit te denken wat ik wilde doen met mijn act. Natuurlijk kon het in mijn club nooit lang rustig blijven. De show zou zo beginnen, maar nu hoorde ik allerlei rumoer uit de club horen. Ik zuchtte en stond op, om door het kijkgat in mijn deur. Ik zag Harry die Louis vrij agressief zoende en Will die trilde, hoogst waarschijnlijk van woede. Dit was onzin en ze wisten beiden dat dit niet mocht, en dat zolang Louis bij Sam was, Harry zich zou moeten beheersen. Het maakte me niets uit hoe vaak ze elkaar achter de schermen namen buiten de club, maar hier niet. Hier waren ze voor de klanten en dat wisten ze allebei. Ik vloekte en stapte uit mijn kantoor. Ik liep met grote stappen naar ze toe en greep de twee jongens beiden in hun nekvel vast. "Een momentje, Sam. Als jij vast afrekent, zorg ik dat je hem zo helemaal klaar terug krijgt." zei ik, voor ik de twee met me mee sleurde terug naar mijn kantoor. Ik wilde dan graag tegen ze uitvallen, maar niet in de club. Ik bleef een professional. In mijn kantoor liet ik ze los en ging voor ze staan, als een drilsergeant voor zijn jongens. "Godverdomme. Jullie kennen allebei de regels. Het is niet aan mij te zeggen wat jullie buiten de muren wel en niet mogen, maar hierbinnen zijn jullie voor de klanten. Punt. Hierom trek ik mijn eerdere beslissing ook in. Tomlinson, jij gaat je zo klaarmaken voor je show en daarna met Sam mee. Styles, jij houd je koest, doet gewoon je optreden, en kijkt dan of je met Marcel naar huis gaat of je gaat met een klant mee. Geen gemaar, geen gezeur, en dit wil ik nooit meer zien of merkten. Ik weet dat Sam een rotzak is, maar hij blijft een klant en zolang hij zich gedraagt blijft hij dat en geven jullie hem wat hij wil. Nog een keer zo'n streek, maakt me niet uit wie van de twee begint. Nog een keer en jullie staan beiden op straat. En een hoer op de hoek van de straat is altijd slechter af dan een in een club." zei ik streng tegen ze. Ja, dan zou ik twee hele goede hoeren minder hebben, maar ik had er nog een aantal en ik kon vast nieuwe krijgen. "Nu hup naar jullie eigen kleedkamers. Ik ga wel even met Sam praten en ik kom zo controleren of jullie niet weer bezig zijn." zei ik een stuk zachter, voor ik ze mijn kantoor weer uit duwde. Zelf liep ik naar Sam. "Hey Sam. Gaat alles goed, of is er wat voorgevallen op de twee zoenende strippers na?" vroeg ik aan hem, terwijl ik naast hem kwam zitten in mijn open legerjasje en strakke legerbroek met mijn kistjes. Ja, ik was alvast aangekleed voor straks, maar nu wilde ik gewoon even weten of alles nog goed met Sam zat.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Verdomme. Fuck, fuck en nog eens fuck, en dan niet het goede soort. Will ziet het, natuurlijk ziet hij het als Harry me midden in de club zoent. Onze baas sleirt ons dan ook mee naar zijn kantoor om een boze preek te houden. Ik lach schamper. "Dan ben je niet alleen ons maar ook Marcel kwijt en Zayn en Liam zijn nou ook erg gefocust op hun baan. Dan hou je welgeteld Niall over, dus zoveel kan je niks doen. Mits jij en Nath samen het podium opwillen en Niall de klanten achter de schermen een snelle handjob geeft gaat het niet werken, lieve Will. En ik denk dat wij eerder werk vinden bij een andere club dan jij werknemers vind die berijd zijn te werken voor een baas die ze maar al te graag zelf eens aanraakt," sspreekik hooghartig, waarma I km de stoel hard anaar achter duw en rrichting de kleedkamers ga. Ondertussen, mwt de blik op Will en zijn hand in de nek van de krullenbol, weet ik ook weer waarom ik boos was op Harry, sterker nog, ik ben alleen maar geirriteerder. Dus draai ik mijn rug naar de deur en trek ik het korset in ijzige stilte weer aan. [/I]

Reality's overrated.

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Toen ik dreigend tegen Harry zei dat hij weg moest gaan en dat ik anders Will zou gaan halen, reageerde hij er schamper op en zei hij dat we geen zes meer waren en dat het hem niets kon schelen. Ik had mijn vuisten gebald en mijn nagels hadden zich in mijn handpalmen geboord. Het deed zeer, maar het weerhield me er van om niet op Harry in te gaan slaan, want dat verwachtte hij, ik zag het aan zijn lichaamshouding, dan werd ik gelijk weer uit de club gezet. Ik gromde hard toen Harry, de kleinere jongen overeind trok en hem begon te zoenen en ik wilde al opspringen en Harry nu echt op z'n bek slaan, toen Will al aan kwam gestampt. Hij was not amused en sleurde de twee jongens met zich mee. Trillend haalde ik adem en ging ik weer zitten aan de bar. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen en langzaam legde ik mijn handen op de bar en pakte ik mijn bierglas en dronk daar wat uit. De alcohol in mijn lichaam begon al iets te werken. Ik kon er niks aan doen dat ik agressief was, mijn hand dat om het glas was geklemd, klemde zich nog steviger aan en ik was bang dat het zou breken als ik het niet los zou laten. Ik schrok even toen er iemand naast me kwam zitten en ik keek op, om te zien dat het Will was. 'Nee, het gaat goed' zei ik schor en ik zuchtte even, 'Ik had hem bijna geslagen' bekende ik hem toen eerlijk, 'Maar toen kwam jij' Ik beet op m'n lip en dacht even aan de consequenties die mee waren gekomen als ik Harry wel had geslagen. Een boze Will, Harry die vast en zeker ook met mij op de vuist was gegaan en weer een clubverbod van een maand, of misschien wel twee. Ik had geen idee wat Will tegen die twee had gezegd, maar ik wist wel, als Louis vanavond met mij naar bed moest, dat ik hem dat zou laten voelen. Ik bekeek Will even en een kleine grijns speelde over mijn lippen. 'Je ziet er goed uit, ga je het podium op'? vroeg ik hem, met een grijnzende lach, 'Dan kom ik zeker kijken' ging ik grijnzend door en ik gaf hem een knipoog. Ik kon het ook zo bijna weer vergeten, dingen die waren voorgevallen, al kon ik er ook te lang mee blijven zitten en dan kwam het ook niet goed.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Elk moment had ik een vuist tegen mijn kaak verwacht, maar die kwam niet. Zelfs niet toen ik Louis bezitterig tegen me aan had getrokken en hem voor Sam's neus vurig zoende. De klap waar ik deels op gehoopt had was er niet, al voelde ik niet al te lang daarna een hand in mijn nek die me van de jongen lostrok. Woedend keek ik Will aan en gromde dreigend bij zijn woorden. Dat ging dus mooi niet zo gebeuren, de eerstvolgende keer dat ik die man bij Louis zag ging ik door het lint. Veel andere keus dan meelopen toen we zowat mee werden gesleurd had ik niet en ik wreef pijnlijk in mijn nek nadat we in het kantoor los werden gelaten. Ik werd niet snel boos, ech niet, maar als ik eenmaal boos werd -werd ik ook agressief. Vandaar dat ik een aantal jaar woedebeheersing had gehad, maar dat betekende niet dat ik het altijd in de hand had. Ik stond op het punt de meest verschrikkelijke dingen uit mijn vocabulair naar Will te schreeuwen, maar Louis was me voor. Hij had een goed punt, want zonder mij ging mijn broertje echt niet het podium op. Hij liep al snel weg en ik wierp nog een boze blik op Will. "Als die vent maar een verkeerde vinger op Louis legt kan ik niet voor mezelf instaan," waarschuwde ik hem en ging richting de kleedkamers. Daar vond ik Louis die met zijn korset bezig en duidelijk geïrriteerd was. Voorzichtig liep ik naar hem toe en sloeg mijn armen lichtjes om hem heen van achteren. "Hé, ben je boos op me? Je weet dat ik het niet bedoel, ik wil gewoon niet dat die klootzak je pijn doet," mompelde ik verontschuldig en kuste zijn nek. Ik gaf hem alle recht ertoe als hij boos op me was, maar net zoals hij dat vaak genoeg voor mij deed wilde ik hem beschermen. Zelfs al hoorden we niet bij elkaar, het was wel het normaalste om te doen als we toch al zo'n soort band hadden. Waarom ik die drang had wist ik niet, maar deels bleef ik toch ontzettend bezitterig over hem en behandelde ik hem alsof hij van mij was. Het was allemaal wat onduidelijk, maar tot nu toe werkte het prima zo en zag ik niet echt in waarom we het zouden veranderen.

Because I love him, do I need another reason?