• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Will Brodie
Eindelijk had ik het voor elkaar dat hij zich echt onderdanig opstelde. Hij klampte zich vast aan mijn schouders met zijn nagels en rond mijn middel met zijn benen. Het voelde heel fijn om hem zo haast aanhankelijk te hebben.Rustig ontdekte ik zijn mond even met mijn tong, maar na even stoten begon dit toch zeker ook wel dingen met mijn lichaam te doen. Ik grijnsde en trok mijn mond van de zijne, omdat nu toch mijn ademhaling langzaam oppervlakkiger werd. Ik had gewoon plek nodig om zuurstof vandaan te halen en dat ging niet zoenend. Zacht gromde ik iets toe, wat een wel hele leuke reactie opleverde, maar ook iets wat bij mij een rollende zachte kreun opleverde. Van zo wijdt naar nog een redelijke krappe ruimte, doordat hij zijn spieren duidelijk aanspande. Toch bleef ik doorgaan, eigenlijk meer op de automatische piloot, want nu begon ik langzaam mijn hoofd te verliezen. Het leek wel of Harry het merkte en het nog wilde verergeren. Zijn tanden deden me weer zacht kreunen. Ik wilde hem niets geven, maar dit voelde te goed en ik wilde het liefst alleen maar meer. Harry was prachtig en voelde heerlijk. Het was jammer dat dit alleen gebeurde als hij straf had en hem weer moest laten zien wie de baas was. Nu wist hij het duidelijk weer, zelfs al na hij nu weer een beetje zijn streken terugkreeg. Ach, zijn erectie kreeg hij ook alweer terug, en dat raakte ik nog niet eens zijn prostaat, wat ik expres deed eigenlijk, want het zou zeker nog wel even duren voor hij niet meer overgevoelig was. Ik bracht langzaam mijn hand omlaag en streelde zijn onderrug, terwijl ik doorging met stoten. Ik zat dichtbij, maar het duurde nog wel heel even voor hij het voor elkaar kreeg dat ik klaar zou komen. Ik kreeg dan wel elke keer een soort kleine schok door me heen als mijn eikel hem raakte, maar de druk bouwde maar langzaam op in mijn onderbuik. Om dat gevoel, wat ging leiden tot het pure genot van een orgasme, snel te laten opkomen en de bel te laten barsten, had ik dit veel te vaak gedaan. Meestal was het wel fijn, maar als het eenmaal begon op te bouwen, was het ook enorm frustrerend. "Laat me die sexy stem een van je horen." gromde ik zacht. Niet veel jongens die van nature dominant waren, lieten zich zo domineren. Harry was zeker dominant van nature, eigenlijk elke jongen hier, maar hij kon zich ook echt onderwerpen als zijn hoofd ernaar stond. Dat was echt enorm knap, en ik was er echt heel blij mee. Hierna kon hij fijn even in zijn kleedkamer gaan liggen, want nu hoefde hij van mij de vloer niet op. Hij had al veel meer gedaan dan ik had durven vragen van zijn lichaam op een dag.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

"Je bent geen lastpak," probeer ik hem nog te verzekeren, niet dat het erg veel zin heeft. Een beschonken Niall komt de boel ook nog eens erger maken. Marcel handelt het zelf af, waarmee hij ook weer bewijst dat hij helemaal niet zo'n sukkel is als hij beweert, waar ik trouwens nooit in geloofde. Daarna verdwijnen beiden jongens en zuchtend haal ik mijn schouders op, wat een drama, het maakt mijn verlangen in een sigaret alleen maar sterker en ik besluit naar buiten te wandelen - ondertussen pak ik mijn korset wel op en trek deze weer aan, voor ik het vergeet -, eenmaal in de frisse lucht steek ik een kankerstokje op. Ergens richting het einde van de sigaret zie ik dat Will de zaak opengooit en snel maak ik af waar ik mee bezig was, om daarna naar binnen te drentelen en ergens aan de bar plaats te nemen, maar niet voor ik Sam, een klant, een knipoog toe heb gezonden. Mijn oog blijft zoeken naar de deur van Will's kantoor, wacht tot deze open gaat en Harry (waarschijnlijk compleet kapot) naar buiten komt. Ik weet dat ik me bezig moet houden met de klanten, maar vanavond komen ze maar naar mij toe. Dan zal ik ook echt mijn werk wel doen hoor, maar ik heb niet heel veel zin om zelf op ze af te stappen.

Reality's overrated.

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Het was dat je eigenlijk geen lievelingsklant mocht hebben, maar ik had er wel een en hij heette Louis Tomlinson. Het was bijna eng dat ik zoveel wist over de werknemers. Het enige wat ik niet wist, was of dat ze met elkaar naar bed gingen. Maar dat zou wel, want je was een hoer of je was het niet. Ik had zin om die jongen helemaal de verdoemenis in te neuken. Waar die agressiviteit ineens vandaan kwam wist ik ook niet en ik had op dit moment ook nog geen eens een druppel alcohol op. Ik zag een gedaante naar de bar toe komen lopen en ik verplaatste mijn aandacht naar hem, in plaats van de aandacht die ik had gegeven aan de blonde jongen. Maar die was druk met een klant bezig en had mij waarschijnlijk wel gezien of hij negeerde me gewoon. Ik likte over m'n lippen toen hij me een knipoog schonk en ik grijnsde een beetje. Hij zag er zoals gewoonlijk weer onweerstaanbaar uit en ik stond langzaam op, want het leek er niet op dat hij naar mij toe zou komen. Ik zag hem af en toe een blik naar iets wat achter hem zat, werpen, maar het was vast niet belangrijk. Ik was nu op dit moment belangrijk voor hem. 'Louis' zei ik half kirrend en ik ging naast hem zitten, 'Wat geweldig om je weer te zien' zei ik met een nog bredere grijns. Ik wilde hem, maar ik zou moeten wachten tot na zijn show, maar daar kon ik mee leven. Dat zou het waard zijn.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik keek hem recht aan terwijl ik mijn spieren strakker aanspande, want ik wist hoe dat zou voelen en ik wilde zijn gezicht zien. Dat was het meer dan waard toen ik hem zacht hoorde kreunen, want dat geluid was nogal zeldzaam en het deed me erg goed om te horen. Dat spoorde me aan om mijn best te doen nog een keer voor elkaar te krijgen dat Will zo op me reageerde. Ik kon voelen dat hij op een ritme begon te bewegen, wat voor mij een teken was dat hij vatbaarder zou zijn voor mijn acties, dus gebruikte ik die kans goed om mijn tanden in een gevoelig deel van zijn nek te zetten en te hopen dat ik goed zat. Ik grijnsde breed tegen zijn huid aan doordat ik het gewenste effect weer uit hem wist te krijgen. Het ging me niet zozeer erom dat ik hem zwak wilde zien of zoiets, het enige wat ik wilde was zeker maken dat ik hem zo goed kon laten voelen als hij mij. Ik zoog nog iets harder aan zijn nek om te kunnen compenseren dat ik weer opgewonden raakte door wat hij deed. Zelfs zonder dat hij de precies juiste plekken raakte voelde dit extreem goed, het herinnerde me eraan waarom ik ondanks alles absoluut geen andere baan zou willen hebben. Zachte kreuntjes bleven continue over mijn lippen rollen en ik klampte me iets meer aan hem vast toen hij over mijn onderrug streelde. Ik keek hem aan bij zijn woorden en beet kort op mijn lip. "Harder. Oh god, fuck," bracht ik haast smekend uit. Het zou onmgelijk zijn dat ik nu nog een keer door hem kon komen, maar dat weerhield me er niet van. Op dit moment was rationeel denken niet reeël meer dus kwam er ook niet veel zinnigs meer uit. Dat kwam pas weer als mijn lichaam even rust kon krijgen en ik mezelf schoon had kunnen maken, want ook hoeren hadden nog een vorm van waardigheid. Bewust spande ik me verder aan om Will zo hopelijk sneller over de rand te krijgen. Dit voelde geweldig, daar niet van, maar ik moest nog recht op mijn benen kunnen staan als ik straks het podium op moest, zonder te wankelen op mijn hakken als een jong hert op ijs. Daarbij had ik nog zeker twee rondes te gaan vandaag en vannacht, dus dan had ik geen andere keus dan mezelf een beetje sparen, anders werd elke miniscule beweging onmogelijk morgenochtend.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Harry begon aan mijn nek te zuigen, wat me nog iets luider deed kreunen. Het voelde heerlijk, maar ik vond het toch minder als ik straks met een zuigzoen rondliep. Ik bleef stoten, in de hoop hem los te krijgen van mijn nek, want veel meer kon ik eigenlijk ook niet meer. Ik voelde me heerlijk, maar aan de andere kant ook flink geïrriteerd omdat ik niet zo snel als ik wilde mezelf naar de rand kon drijven. Zijn smeekbedes dezen me rillen en grijnzen. Hij zou niet weer door me klaarkomen, maar alleen zijn woorden deden veel meer met me dan rationeel hoorde te gebeuren. Toch wat hier gebeurde was nog verre van rationeel te noemen. Net toen hij zich weer aanspande zette ik nog meer kracht achter mijn stoten. Een kreun rolde over mijn lippen en een rilling over mijn ruggengraat. Ik kwam nu toch bijna bij de rand van de afgrond aan en het voelde geweldig. "Godverdomme, wat voel jij toch altijd heerlijk." vloekte ik laag en hees. Het was allemaal zo heerlijk om me ook weer eens te kunnen laten gaan zonder me zorgen te hoeven maken over wat dan ook. Harry vond het niet erg en ik kon hem dan ook zonder schuldgevoel gebruiken om nu eens een keer lekker klaar te komen. Ik drukte mijn lippen tegen zijn schouder en bleef gaan. Mijn ademhaling was zwaar, mijn borst ging als een gek op en neer, en mijn hartslag was in de verste verte nog normaal. Het was gewoon fantastisch, of zo voelde het in elk geval. Het duurde niet lang, voor mijn doen dan, voor ik dan toch echt over de rand werd getrokken. Mijn rug krulde zich om en ik trok Harry dicht tegen me aan, terwijl mijn nagels en tanden zich diep in zijn huid boorden, om mijn kreten van genot te smoren. Mijn hele lichaam spande zich samen, terwijl ik hem vol spoot. Ik had het niet echt meer nodig, het uitrijden ofzo van mijn orgasme had ik al lang afgeleerd. Ik liet hem langzaam gaan en liet mezelf uit hem glijden, waardoor eigenlijk meteen een groot deel van mijn zaad langs zijn mooie slanke benen naar beneden liep in dunne straaltjes. "Dank je. Je bent een schat." mompelde ik zacht buiten adem, voor ik hem nog een zacht kusje gaf. Nu was het echt uit dankbaarheid en niets meer van het ruwe van net. Toch duurde het niet lang, want al snel moest ik weet terugtrekken om verder te hijgen. "Blijf zolang je wil. Als je wil gaan kan je misschien het best jezelf even gaan opfrissen voor je de vloer op gaat. Als je wil ligt er een mars in de bovenste bureaula. Die heb ik er altijd voor als iemand het begeeft." zei ik, voor ik hem helemaal losliet en heel wankel en uitgeput de ongebruikte speeltjes opborg en de gebruikte in de mand gooide om schoon te maken. Daarna liet ik me op mijn stoel vallen en pakte een flesje water van onder mijn bureau, om er gulzig tussen mijn gehijg door uit te drinken.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Mijn knipoog deed de welbekende klant grijnzen, waar ik verder niet heel veel op reageer maar gewoon aan de bar ga zitten. Sam neemt al snel plaats op de kruk naast me en kirt mijn naam, mijn echte naam, niet de naam die ik hier in de club aan heb genomen, maar de naam die mijn ouders me hebben gegeven. Zijn woorden doen mij ook even een beetje grijnzen en ik knik, om me richting hem te draaien. "Lang niet gezien, heb je ergens een betere bar gevonden? Met leukere hoeren?" plaag ik hem lichtjes, met een kleine wenkbrauwwiebel. Mijn ogen schieten weer even richting de deur, wat in hell's name voert Will toch met Harry uit, mijn Harry, hoe fout dat ook klinkt want dat bedoel ik niet zo. Ik hou gewoon van het idee dat ik de enige ben die hem kan commanderen, dat zijn lange, slungelige lichaam kan overmeesteren, maar ik weet dat -dat niet waar is en dat -dat het nooit zal worden. We zijn beiden hoeren en buiten die vele anderen neuken we elkaar ook nog eens graag, that's it. Ik richt me weer op Sam, waarschijnlijk is hij de klant die ik mee zal moeten nemen, direct na mijn act. De klant die mijn vieze lichaam aan mag raken en nog verder mag gaan. Zover hij wilt.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 23:43 ]

Reality's overrated.

Harry Styles
Met elke beweging die hij maakte kon ik haast voelen hoe dichtbij hij was, al kon ik me daar niet te erg op focussen omdat mijn eigen genot te afleidend was. Het was bijna ongelofelijk hoe goed dit voelde als je naging dat dit eigenlijk helemaal niet prettig hoorde te zijn met de kracht die Will zette in combinatie met hoe gevoelig ik was. Om hem toch iets te helpen spande ik mijn spieren wat strakker aan en grijnsde tromfantelijk toen ik weer een kreun van zijn kant wist te krijgen, blijkbaar deed ik dan toch wel iets goed. Ik hield me aan hem vast alsof hij mijn laatste redding was en boorde mijn nagels diep genoeg in zijn schouders om afdrukken achter te laten die zeker nog wel even te zien zouden zijn, net als mijn benen die ik als een bankschroef om zijn middel had liggen. Dat verergde alleen meer zodra hij zijn lippen op mijn schouder drukte en hij merkbaar op begon te spannen. Daarna was het ook gewoon een kwestie van tijd voor hij zich volledig aanspande en zijn tanden en nagels in mijn huid stonden. Ik kreunde gesmoord in zijn nek terwijl hij klaarkwam en liet zo mijn hoofd tegen zijn schouder liggen. Tot hij terugtrok en uit me ging dan. Ongemakkelijk bleef ik op de rand van het bureau zitten, met een zware ademhaling en mijn benen die snel onder het plakkende spul zaten. "Weet ik," antwoordde ik hem met een grijns en kuste hem zacht terug, wat ook niet te lang duurde. "Dat heb ik niet nodig, ik overleef het wel. En ik denk dat ik me het beste toch maar even kan gaan opfrissen, als ik langer wacht is het er verschrikkelijk moeilijk af te krijgen," mompelde ik, voor ik mijn hakken uitdeed en in een hand hield, als ik deze staat erop ging lopen werd het mijn dood. Onstabiel stond ik op -op mijn ietwat trillende benen en drukte nog een kus op zijn wang voor ik de deur van het slot haalde. Vlug fatsoeneerde ik mijn rok en kousen nog en liep naar buiten, waar een korte steek van jaloezie door me heen ging toen ik Louis met een van de klanten zag flirten. Ik floot even naar hem en beet op mijn lip, waarna ik toch mijn weg naar de kleedkamers vervolgde. In de tweede helft zag ik mijn broertje bezig met zijn huiswerk en ik glimlachte zwakjes. "Hi," zei ik zacht en drukte mijn lippen kort op zijn haren, die nu een stuk meer op de mijne leken. Ik liep naar de douches, waar ik mijn hakken neerzette en een been op de wastafel zette zodat ik er beter bij kon met een nat doekje om te schrobben. Al was het nog niet te lang geleden en ging het er nog redelijk gemakkelijk vanaf.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson
Ik kirde Louis' naam en als je iemands naam wist en degene was een hoer en hij deed het voor de kost, dan wist je eigenlijk dat je al veel te veel op dezelfde plek kwam. Ik had het wel eens geprobeerd, om naar een andere club te gaan. Maar op een, een of andere vreemde manier kwam ik toch altijd hier weer uit. Sommige clubs waren te voorspelbaar en zou je het eigenlijk zat worden als je telkens dezelfde mensen op het podium zag staan, maar hier had ik dat niet. Dit was gewoon een verschrikkelijk goeie club in vergelijking met de andere clubs. Will had het goed gedaan. Ik legde een hand op Louis' been en grijnsde tegen hem als reactie op zijn gevatte antwoord. Vandaag was ook weer de eerste dag na een clubverbod. Een maand lang had ik hier niet mogen komen omdat ik de laatste keer misschien een biertje of twee teveel op had en ik een paar dingen had gesloopt. Ik keek even rond of ik Will ergens zag staan, want hem kennende zou hij me als een bloedhond in de gaten houden. Ik had tot nu toe nog geen druppel alcohol op, nou oke, dat loog ik. Toen ik nog thuis was, had ik misschien al een glas whiskey achter over geslagen. Maar drank was lekker en ik had ook wel eens een dag dat ik nooit wat dronk. Ik was echt geen alcoholist. 'Ik ben hier en daar binnen geweest' doelde ik op de andere clubs, 'Maar ze konden me daar niet bekoren met mijn behoeftes' ging ik door met een brede grijns, 'Dingen die jij hier doet, samen met de andere, dat doen ze daar niet' Ik streelde over zijn been, iets naar z'n dijen toe. Louis was dan goed in flirten, ik was er ook goed in. De grens was nog niet in zicht en ik was er altijd heel goed in om er net niet over heen te gaan. 'Ben je vanavond al bezet'? vroeg ik toen met een flirterige ondertoon, 'Ik zou het jammer vinden als wij vanavond geen tijd samen kunnen doorbrengen' ging ik verder. Ik had wel zin in plezier vanavond en zeker met deze goddelijke jongen.

[ bericht aangepast op 26 jan 2015 - 15:17 ]

'Darling, just hold on'

Liam Payne.
Toen hij bevestigd had dat hij ook van mij houd, voelde ik me intens gelukkig. Het was geheel wederzijds, en daar was ik echt ontzettend gelukkig mee. Het had ook volledig anders uitgepakt kunnen hebben. Hij had mij ook niks kunnen vinden, dan was ik hem misschien wel kwijt geweest, Maar dat risico was het uiteindelijk wel waard. Nu hebben we beiden onze gevoelens uit gesproken. Zayn is sinds de dag dat ik hem ontmoeten elke dag in mijn gedachten om gegaan, en ik kon hem een lange tijd ook met geen mogelijkheid uit mijn gedachten krijgen. Mijn lippen vormde een glimlach tegen zijn lippen toen hij zacht op mijn onderlip beet. Terwijl ik één van mijn handen onder zijn shirt liet glijden, ging mijn tong langzaam over zijn onderlip. De hand onder zijn shirt voelde zijn perfecte lichaam aan. Het gaf me de rillingen dat ik eindelijk toestemming had om Zayn's prachtige lippen op die van mij te voelen. Een grijns vormde zich rond mijn lippen, welke overigens nog steeds op die van Zayn gedrukt waren, terwijl ik langzaam zijn shirt uittrok en ergens achter me neer gooide. Met tegenzin scheidde ik mijn lippen van die van Zayn, en drukte mijn lippen op de kwetsbare huid in zijn nek, en plaatste een rij kusjes in zijn nek, om daarna ook op zijn kaaklijn er een aantal te plaatsen. Hier kon ik wel aan wennen.

How far is far

Zayn Javadd Malik
Ik voelde hoe hij even tegen mijn lippen glimlachte toen ik zacht op zijn onderlip beet. Vrijwel meteen liet hij één van zijn handen onder mijn shirt glijden en voelde ik hoe zijn lange, sterke vingers over mijn licht gespierde buik gleden. Zijn tong gleed zachtjes over mijn lip en even opende ik mijn mond om onze tongen samen te laten komen. Ineens voelde ik hoe Liam even grijnsde en hoe zijn vingers de onderkant van mijn shirt vastpakte. Als vanzelfsprekend liet ik hem mijn shirt uittrekken en ik rilde even door de kou van de huiskamer die in mijn ontblootte bovenlijf trok. Zijn lippen lieten mijn lippen los en plantte zich vast op de huid in mijn nek. Hij plaatste een rij kusjes. Eerst in mijn nek en daarna ook op mijn kaaklijn. Even beet ik op mijn lip om een lichte kreun te onderdrukken. Mijn handen gleden over zijn buik en al snel had ik het ook voor elkaar om zijn shirt uit te trekken. Ik gooide het ding achter de bank neer en liet mijn handen tevreden over zijn blote buik glijden. Het was perfect. Pure perfectie hoe we hier met twee blote bovenlichamen tegenover elkaar zaten en ik genoot van zijn zachte lippen in mijn nek en op mijn kaaklijn. Één van mijn handen zocht zijn nek en snel plaatste ik mijn lippen weer op die van hem. Mijn tong streek over zijn onderlip terwijl mijn andere hand zacht over zijn bovenbeen streek.
Wat we op dit moment deden was zo fout maar het voelde enorm goed.

- God only knows

Louis William Tomlinson.

Hij legt een hand op mijn been, iets wat voor mij ondertussen heel normaal is, mensen kunnen me op de meest intieme plekken aanraken zonder dat ik daar raar van word of dat ik het onprettig vind. Hij verteld dat dit toch de beste club is. "Dat ben je dan goed tot conclusie gekomen," grijns ik, om daarna zijn flirterige vraag met een "Ik geloof dat ik nog wel een gaatje heb," te beantwoorden. Ik moet Harry vandaag ook nog doen, zeker weten. Maar ik neem hem wel mee naar huis, hij is er immers vaker geweest, veel vaker, en dan hebben we de hele nacht. Natuurlijk zal ik niet helemaal op mijn best zijn nadat Sam me heeft genomen, zeker niet met de hardhandige gebruiken die de klant heeft. Dat is jammer, ik zou me over moeten geven, terwijl ik juist graag de dominante factor ben. Gelukkig is ook hij een top en al sta ik bekend als een goede bottom, sommige klanten willen toch anders van me en nou is het niet dat ik niet kán toppen, of het niks vind, ik word gewoon graag opgevuld. Toppen geeft me toch nét niet hellemaal die voldoening en al is mijn werk niet voor mijn voldoening, ik ben en blijf een bottom. Misschien is dat nog iets waarom Harry en ik elkaar zo goed opvullen, in bed, hij is submissive, ik ben dominant, hij is een top, ik een bottom, hij is kitten, little boy, ik ben daddy - al noemt Harry me ook nog graag eens princess. Er klinkt gefluit en ik draai me om, om even naar mijn kitten te grijnzen en met mijn wenkbrauw te wiebelen, daarna richt ik me weer op de klant. Ik zou het graag andersom zien, maar jammer genoeg gaat werk voor persoonlijke pleziertjes.

Reality's overrated.

Will Brodie
Ik luisterde stilletjes naar Harry zijn woorden. Zo stil als ik kon tenminste, want mijn ademhaling was verre van stil te noemen. Ik liet me op mijn lege stoel vallen en keek Harry na, aan wie je nog duidelijk kon zien dat hij net genomen was. Een ongetraind oog zou het alleen kunnen zien aan het sperma op zijn lichaam, maar als je wist naar waar je moest kijken zag je het ook aan zijn houding, zijn loopje, en de blik in zijn ogen. Ik grijnsde toch een klein beetje, terwijl ik langzaam zelf ook rustiger werd. Uit mijn bureau nam ik een aantal doekjes en maakte mezelf, voor zover het moest, ook schoon. Ik wilde nog wel iets presenteerbaar overkomen. Met alles schoon en klaar trok ik mijn broek weer op, gezien ik ook in de club zelf het rooster moest gaan aanpassen, wat ik was vergeten door de commotie van daarnet. Mijn haren zouden niet goed zitten, net als mijn kleren, maar straks zou ik toch iets anders aan moeten dan mijn trui en spijkerbroek. Ik liep de zaal in en keek even rond. Harry was al verdwenen, maar ik zag Niall en Louis wel. Bij Louis was iemand bezig die ik altijd wel in de gaten moest houden, gezien zijn trekken en reputatie. Ik was soms misschien wreed, maar nooit tegen de zin van mijn hoeren in, hij was soms gewoon agressief en ik had ook wel een paar keer een jongen overstuur in mijn kantoor gehad, en dat zei veel, gezien mijn jongens. Ik liep eerst naar het bord, waar ik het schema veranderde. Harry's en Louis' mogelijke act zette ik er nog niet op, maar mijn eigen act wel, met een alias, maar goed. Ik kon echt niet meer terug, maar dat was ook niet de bedoeling. Anders hadden we zeker te weinig acts. Erna liep ik toch naar de bar, om daar een hand op Sam's schouder te leggen. "Hey Sam. Ben je er ook weer?" vroeg ik aan hem, voor ik even een blik aan Louis schonk, als vraag of het goed ging. "Je weet wat de regels zijn, dus ik hoop jou naam de komende tijd niet op een negatieve manier te horen." zei ik vriendelijk, maar als duidelijke waarschuwing. Hij was een zeer vaste klant, daarom had hij nog geen vast verbod, maar hij moest het niet heel bont gaan maken, want dan had hij echt grote problemen.

Marcel Styles
Ik was ver in mijn sommen gekropen, om aan mijn emoties te ontsnappen. Wiskunde hielp me daar altijd bij en ik moest gewoon tot rust komen, anders kon ik straks mijn werk niet doen. Ik was er zo ver in gekropen dat ik schrok van het kleine woordje van mijn broer, maar ontspande door het kleine kusje op mijn nu wilde krullen. "Hey." zei ik zacht, voor ik hem nakeek, terwijl hij naar de douche liep. Hij was zeker genomen door iemand, en had het zelfs zo fijn gevonden dat hij ook was klaargekomen. Ik was dan wel compleet groen, maar ik wist sommige dingen wel, al had ik ze pas geleerd sinds ik hier was. Ik zuchtte zachtjes en ging maar verder. Toen ik toch klaar was met deze som, en Harry nog niet terug was, stond ik op en scharrelde wat ongemakkelijk en toch wat bang naar de badkamer, waar ik mijn broer vond. "Harry? Waarom reageerde je niet toen ik je nodig had?" vroeg ik kleintjes, terwijl ik onzeker met mijn vingers aan elkaar friemelde, en daar ook naar keek. Ik was gewoon bang dat hij boos zou worden, of dat mijn angst bevestigd zou worden dat ik zelfs voor mijn eigen broer niet goed genoeg was. Dat hij liever met zijn vrienden was, dan mij, zoals altijd weer, kwam redden. Ik snapte het ook wel, maar het deed gewoon heel veel pijn om er bevestiging van te krijgen. Ik zuchtte zachtjes en keek even naar hem. "Als ik voortaan mijn eigen problemen moet oplossen, moet je dat gewoon zeggen. Dan zal ik je niet meer bellen of smsen." zei ik zacht, voor ik mijn ogen weer naar de grond richtte en me omdraaide om weer aan mijn huiswerk te gaan.

Bowties were never Cooler

Samuel 'Sam' Hendrickson
Louis vertelde dat hij nog wel een gaatje voor me over had en grijnzend knikte ik naar hem. 'Daar ben ik blij om' zei ik met een hese ondertoon in mijn stem. Ik had het liefst onderdanige mensen onder mij, maar Louis was iemand die dat niet echt was, maar hij was geweldig in bed. En ik kon nogal agressief in bed zijn, menig bed was gebroken door mij en meerderde jongens had ik zowat het leven uit geneukt. Ik schrok even van een hand op mijn schouder en ik keek op, recht in het gezicht van Will. Hij waarschuwde me dat ik op moest passen, ik had echt geluk dat hij me nog geen permanente ban had gegeven. Ik grijnsde knikkend. 'Hallo Will, goed je te zien' antwoordde ik met een knipoog. 'Van mij zul je geen problemen verwachten' Ik knipoogde naar Louis. 'Hij en ik zullen een feestje bouwen vanavond' gaf ik met een grijns toe, 'Ik ben benieuwd naar de acts vanavond' Mijn hand verdween onder het rokje van Louis, ik was me ervan bewust dat Will naast me stond, maar ik hield ervan om mensen te provoceren. Mijn hand ging iets meer richting z'n slipje. 'Ik zal me echt gedragen hoor meneer Will' zei ik echt met een brede grijns. Mensen konden het meestal niet waarderen als ik aan het provoceren was, maar ik wist hoever ik kon gaan en de grens was nog niet bereikt.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik grijsde nogmaals toen ik Louis naar me zag kijken en liep door. Straks moesten we nog bespreken of we wel of niet doorgingen met onze act, maar eerst mezelf schoonmaken kon zeker geen kwaad. Me in de tussentijd overal plakkerig voelen was namelijk niet echt bepaald fijn. In de kleedkamers begroette ik Marcel zacht en drukte gelijk erna een kus op zijn haren omdat ik aanvoelde dat ik hem wat had laten schrikken. Rustig ging ik naar de douches zodat ik daar een doekje kon pakken. Ik zette een been wat hoger en begon alle zooi weg te vegen, wat soms nog wel eens een heel vervelende taak kon zijn. Toch had ik het er voor over, want iemand volledig kunnen voelen was zoveel beter en iedereen was hier verplicht getest op ziektes dus dat maakte ook niet uit. Halverwege dat ik bezig was pakte ik afwezig mijn mobiel en typte een berichtje naar Louis. Kom je zo nog even hierheen? Volgens mij hebben wij nog iets te bespreken. stuurde ik naar hem voor ik het schrobben weer opvatte. Ik keek op toen ik mijn broer ook in de badkamer zag verschijnen en glimlachte kleintjes naar hem, tot ik zijn woorden hoorde en mijn mondhoeken weer omlaag trokken. Langzaam zette ik mijn been weer meer en liep naar hem toe, om een hand voorzichtig op zijn schouder te leggen. "Het spijt me echt, Marcel. Je weet hoe ik ben in sommige omstandigheden, dan kan ik me niet focussen op meerdere dingen. Ik ben een zielig excuus voor een broer en dat weet ik, maar je moet weten dat ik het nooit zo bedoel om jou te kwetsen," zei ik stilletjes op een oprechte toon. Ik meende dit, hij was mijn tweeling en dat was zoveel meer waard dan wat dan ook, dat hoorde zo te zijn tenminste. Ik schudde mijn hoofd om zijn weerwoord en weerhield hem ervan bij me weg te lopen door mijn greep op zijn schouder stevig te houden. "Absoluut niet, je mag altijd bij me komen voor hulp. Altijd. Maar ik heb ook niet elke seconde van de dag tijd of een mogelijkheid om weg te komen bij wat ik aan het doen ben. Ik probeer het wel, maar het kan soms gewoon niet," mompelde ik, hopend dat ik het zo enigszins kon uitleggen. Het hoefde geen goede uitleg te zijn en dat was het zeker niet, zolang ik de boodschap maar over kon brengen dat ik hem van alle mensen het minst pijn wilde doen

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Harry stond natuurlijk weer zo dat ik alles kon zien. Nu was ik van hem alles wel gewend en wist ik precies hoe hij eruit zag, maar toch vond ik het niet heel gemakkelijk om hem zo te zien. Zelfs al zag ik hem nogsteeds bijna elke dag naakt thuis, maar dat was toch anders. Mijn broer was nu eenmaal een naaktloper, dat is hij altijd geweest en zou hij waarschijnlijk altijd blijven, maar dit was anders. Ik luisterde naar zijn antwoord, maar het kwam er bij mij niet echt goed in. Ik wist dat hij oprecht was, maar ik was de slechte broer van ons twee, het zielige excuus voor een tweeling. Het was dan ook dat ik als reactie mijn pijn uitte en weg wilde lopen. Jammer genoeg was hij het daar dan ook weer niet mee eens, en het doetje dat ik was liet ik me tegenhouden. Ik kromp een klein beetje in elkaar, omdat hij me zo stevig vastgreep. Ik keek hem met twee grote schuldige bange ogen aan, als een hertje die in de loop van een jager keek, nadat hij per ongeluk tegen de jager aan was gerent. "Sorry, dat mag ik ook niet verwachten. Jij hebt jou leven en dat moet je niet voor me opgeven of door me laten verdoezelen. Ik ga na de show gewoon naar huis, en zie wel of je vanavond nog verschijnt, of dat ik je morgen ochtend als ik me klaar maak voor college zie binnen strompelen." zei ik zachtjes, maar bang om iets fout te zeggen. Het was de waarheid dat hij veel vaker dan eens gewoon om 6 uur 's ochtends binnen kwam, terwijl ik bezig was met me klaarmaken om weg te gaan. Toch was ik erg beng hem hiermee beledigd te hebben, waardoor hij boos zou kunnen worden, en ik echt niemand meer zou hebben. Voorzichtig wrikte ik zijn hand los en draaide me naar hem om. "Ik weet gewoon niet meer wanneer ik op je kan rekenen zoals vroeger... Maar misschien is alles wel niet meer zoals vroeger." zei ik zacht en triest, voor ik me toch maar weer omdraaide om weg te lopen. Deze gedachten dat de band die Harry en ik hadden, de onverwoestbare, enorm sterke, deels telepathische tweelingenband, aan het verdwijnen was, of ook maar aan het veranderen of verwateren was, deed me veel pijn. Ik wilde niet dat het veranderde of dat ik mijn broer zou kwijtraken. Hij was de enige die ik had en ik kon echt niet zonder hem. Waarschijnlijk zou ik me niet eens een dag kunnen redden zonder hem.

Bowties were never Cooler