Histoire schreef:
(...)
Hmm. Ik weet het niet. Als je in veel armoede en ellende leeft, je kinderen dood gaan van de honger, in welke mate kan het je dan als moeder nog schelen dat je ''fout bezig'' bent en eten steelt...
Er zijn mensen in concentratiekampen die elkaar verraden hebben en elkaar hebben doen uitmoorden, om op betere voet te kunnen komen bij de Duitsers ( en zo meer voorzieningen) te kunnen krijgen.
Wat ik soms heb als ik de krant lees, als je van die echtelijke ramptoestanden ziet, waarin moeders hun kinderen doden. Ik moet dan altijd aan de Griekse tragedie Medea denken, waarin ze haar kinderen waarvan ze zelf houdt om het leven brengt, om haar echtgenoot het diepst te treffen en tegelijk ook om hen van het ballingschap te redden, en aan de vrouw van Hitler die haar kinderen zelf heeft omgebracht. Soort van doden uit liefde. Gebeurt nog denk ik.
Goed en slecht vind ik erg artificiële begrippen. Menselijk gedrag ligt complexer/interessanter dan om op die wijze bestempelt te worden, vind ik dan toch. (:
*Goebbels x]
Maar ik kan dit wel begrijpen. Tot niet zo lang geleden brachten mensen zichzelf om, om hun superieur eer te bewijzen of hun naam te zuiveren. Mensen moorden om de meest belachelijke redenen, maar hoe belachelijk zijn die redenen eigenlijk als je na gaat denken over iemands achtergrond, cultuur en opvoeding?
Ik herinner me nog dat MH17 uit de lucht vloog en de bezittingen van de overledenen waren afgepakt. Een vriendin van me reageerde daar nogal ongenuanceerd op: dat zou ik nou nooit doen, kun je toch niet maken!
Als ik in armoe leefde en drie kinderen te voeren had wist ik het ook wel. De een z'n dood is de ander z'n brood. Wij leven over het algemeen op zo'n welvarende voet dat we ons niet kunnen voorstellen dat mensen die het minder hebben de dingen doen die ze doen. Ik denk dat dat onbegrip ook meteen een van onze grootste handicappen is. Ik ben een beetje een idealist als het hier op aankomt, maar ik denk echt dat we met een beetje meer empathie een heel eind komen.
Wij westerlingen denken dat we de wereld in pacht hebben, maar we hebben door ons doorgeslagen individualisme allang verloren. Een van mijn missies voor de komende jaren is daarvan proberen te redden wat er nog te redden valt.
No growth of the heart is ever a waste
Salaryman