[Wilde al even gaan mee mt'en :')]
Elles' vreselijk irritante wekker, of toch althans het geluid dat het maakte, wekte haar op. Meteen was ze klaarwakker en sprong ze uit haar bed. Je kan stellen dat ze een echt ochtendmens is, of een middagmens en een avondmens. Ze rekt haar even goed uit en huppelde haar kamer op de zolder uit naar de badkamer op de verdieping lager. Het hele bad stond vol met tasjes en andere prullaria dat erop wees dat er duidelijk een volksverhuizing zou gaan plaatsvinden. Dat kwam omdat het ook echt zo ging gebeuren. Tegen het einde van de week werd de familie Layton, buiten oma en Elles zelf dan, verwacht om op een wereldtour te vertrekken en voor maanden weg te blijven. Hier was Elles vaak verdrietig om geweest. Zelf moest ze het maar met een kleine landelijke tour doen de eerste drie weken van juli. Het liefst reisde ze met haar familie en het letterlijk genomen het hele circus mee, maar net zoals elke tiener had ze verwachtingen om te leren.
Nadat ze zichzelf grondig gewassen had, schoot ze in haar kleding die ze gisteren, of al eergisteren zelfs, had klaargelegd. Speciaal voor deze eerste dag van het jaar. Haar haar knoopte ze in een slordige hoge staart waar nog enkele plukken uit kwamen priemen.
"Goedemorgen!" riep ze opgewekt naar Lena wanneer ze haar kamer passeerde, die alleen iets gerelateerd terug bromde vanuit haar bed. Ze denderde de twee verdiepingen trap naar beneden. Over de familie Layton was veel te zeggen onder andere dat ze een groot aantal kinderen hadden, maar ook een groot vrijstaand huis met veel kamers. Elles, omdat ze de jongste was en omdat er geen andere kamer meer vrij was, kreeg heel de zolder. Natuurlijk kwam daar zestien, bijna zeventien jaar geleden, erg veel opruimwerk bij kijken.
"Goedemorgen," zei ze vrolijk tegen haar moeder die geleund over een stapel papier werk zat aan de ontbijttafel. Zonder op te kijken zei ze iets instemmend terug.
"Pap slaapt nog, zoals eigenlijk iedereen nog, dus we zijn nog niet naar de winkel kunnen gaan voor brood." Elles maakte een kleine 'o' met haar lippen. Natuurlijk. Niemand hoeft naar school want iedereen hier gaat mee op de rondreis. Ze knikte even snel en snuffelde wat rond in de kasten, waarvan ze de deurtjes bijna allemaal uit hun hengsel trok, maar uiteindelijk weer goed schoten door de harde klap waarmee ze hen weer dicht gooide.
"Elles, niet zo luid." Nu gooide Mia snel een blik. "In die kast zit nog wat glutenvrij spul," zei ze wijzend naar eentje die ze nog niet geopend had.
"Waar ben je zo druk mee bezig?" vroeg Elles nieuwsgierig terwijl ze een bordje uit de kast nam en op de eettafel dropte samen met een beschuitje.
"Nog wat papieren afwerken voor je weet wel wat," zei ze iet wat kort. Met een klein stukje neus minder, zocht Elles wat beleg in de koelkast, maar hield het uiteindelijk bij confituur.
"Gaan jullie nu echt al zo vroeg weg? Ik bedoel, jullie zijn er zelfs niet meer bij mijn verjaardag! Ik word maar één keer zeventien." Ze trok een pruillipje en hield haar hoofd een tikkeltje scheef.
"Hier hebben we het al over gehad, liefje, het kan niet anders. En ja, dat weet ik en het spijt me daarvoor. Maar bij je achttiende beloof ik er écht bij te zijn," beloofde ze haar dochter met de nadruk op echt. "Daarbij heb je oma nog en mogen Elisa en Lynn gerust komen om je verjaardag te vieren."
"Maar dat is niet hetzelfde," protesteerde ze met haar mond half vol. "Oh, laat ook maar," voegde ze er toen haar mond leeg was gekwetst achter. "Ik ga naar school."
Ze griste nog een appel, een koek en een flesje water mee terwijl ze haar leren rugtas over één schouder slingerde. Lunch zou ze wel improviseren, er was toch geen brood in huis.
"Tot straks," was het enige wat ze nog zei voordat ze voordeur dichtsloeg, niet horende dat haar moeder haar nog een fijne eerste schooldag toewenste. Je kan niet echt stellen dat Elles boos is, eerder gekwetst omdat ze niet mee mag en omdat ze haar verjaardag niet eens samen met hen kan vieren.
"Elles!" gilde Elisa vrolijk terwijl ze op haar af kwam stormen vanop het punt dat ze samen naar school fietsten.
"Hey, liefje!" Ze gaven elkaar een innige knuffel, waarna ze hun tocht naar de school verderzette.
"Zouden er nog knappe jongens onze school binnenstruikelen?" vroeg Elisa toen ze hun fiets in een houder gooiden.
"Oh, zou ik wel leuk vinden," glimlachte Elles enthousiast terwijl ze veelbelovend het schoolplein rondkeek.
[ bericht aangepast op 16 juni 2015 - 15:56 ]
i can swear, i can joke i say what's on my mind if i drink if I smoke i keep up with the guys
Dillinger