[MSV] • Loverboys • OO3 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 juni 2015 - 23:36 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Tyler schudde zijn hoofd even en sloeg toen ook zijn armen om haar heen. ''Rustig, darling.. Ik ben er oké?'' zei hij zacht en hij streelde over haar rug. ''Hij heeft geluk dat ik er niet bij was..'' mompelde hij vervolgens en hij drukte weer een kus op haar hoofd. Die gozer mocht echt van geluk spreken, Tyler wou je namelijk niet kwaad hebben. ''Klaar om te gaan?'' vroeg hij en hij tilde haar gezicht zachtjes op met zijn vingers zodat hij haar aan kon kijken..

El Diablo.

Reagan ontspande onder Tyler's aanrakingen en woorden die hij zacht uitsprak. Ze snoof even zijn geur op en ontspande nog meer – hij rook zó lekker, het was ongelofelijk.
"Wat had je dan gedaan?" vroeg ze nieuwsgierig en sloot heel even haar ogen maar opende die alweer snel bij zijn volgende vraag en voelde hoe hij haar gezicht wat optilde zodat ze elkaar konden aankijken en ze knikte.
"Ja let's go," glimlachte ze zwakjes en sloot nog even haar ogen en knuffelde hem nog kort voordat ze hem langzaam losliet en bukte voor een tas.

I just caught the wave in your eyes

"Het ziet er heerlijk uit," zei hij toen ze had uitgelegd wat het allemaal was. Het meeste zei hem nog steeds weinig - behalve de knoflooksaus dan - maar als het net zo lekker smaakte als het rook, was het goed. Hij snapte wel waarom ze zo ongeduldig was.
"Maar eh, date dus?" zei hij vervolgens lachend. "Al maakt het natuurlijk weinig meer uit als we allebei knoflooksaus hebben gehad." Hij kon de verleiding om met zijn wenkbrauwen te wiebelen niet weerstaan. Ze gaf zo duidelijk aan dat ze nog geen kus wilde, dus zou hij dat nog niet doen. Sowieso leek het hem niet heel verstandig om hun eerste zoen onder de neus van haar vader te geven.

[ bericht aangepast op 22 juni 2015 - 20:38 ]

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ze glimlachte en keek naar haar bord. "Je weet dat ik een vriendje heb, Will."
Zorgvuldig begon ze met het volladen van haar bord - twee broodjes, een spies, en wat van de andere dingen. Haar thee was ondertussen, door de serveerster, omgeruild voor een grote kan water met ijsklontjes en citroen, waarvan ze een beetje in haar glas goot.
Ze hoopte maar dat haar vader haar niet kon horen.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Tyler tilde de tassen op en liep met haar naar de auto. Hij dumpte de tassen in de kofferbakken en keek toen naar Rae. ''Wat ik met hem zou doen? Dat zal ik maar niet hardop zeggen..'' mompelde hij en hij deed de deuren open. ''Geen zorgen, ik kan alleen boos worden op de mensen die het verdienen..'' zei hij met een kleine glimlach en zelf stapte hij ook in.

El Diablo.

Reagan knikte naar hem, dat wilde ze best geloven, hij zag er niet uit als iemand die met zich liet dollen.
"Gelukkig voor hem was je er dan niet... Hoewel hij ook niet zoveel geluk had met mij..." zei ze en moest even grinniken. "Ik heb de tassen op zijn voet laten vallen en hem hard in zijn gezicht geslagen. Oeps?" Reagan keek hem even onschuldig aan voordat ze instapte aan de kant van de passagiers stoel.

I just caught the wave in your eyes

Ashton keek Jace aandachtig aan en knikte even.
"Mensen die elkaar aflebberen op je verjaardag, das niet zo chill nee," grinnikte hij en luisterde toen weer naar haar. "Jammer dat je – je zusje zo weinig ziet," zuchtte hij toen en liep de supermarkt binnen en pakte een kar.
"Integendeel, ik ben een stuk minder interessant waarschijnlijk dan jij," lachte hij en keek haar toen afwachtend aan. "Nou gaat u voor en koop wat u nodig heeft, zou ik zeggen."

I just caught the wave in your eyes

Will volgde haar voorbeeld en schepte ook zijn bord vol. Voordat hij antwoord gaf, nam hij eerst een hap van een broodje. Het smaakte erg goed, hij snapte wel dat ze ervan hield.
Hij glimlachte naar haar. "Natuurlijk vergeet ik dat niet maar mag ik je er even aan herinneren dat jij degene bent die over een date begon?"
Hij schonk ook zijn glas vol en nam een slok. Het gesprek moest luchtiger gaan worden, maar hij had geen idee hoe, anders zou dit een lange maaltijd worden.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ze nam een hapje van haar eten en kauwde rustig voordat ze hem beantwoorde. "Ik maakte een grapje, Will."
Voorzichtig, zodat ze geen vet in haar haar kreeg duwde ze een lok uit haar gezicht.
"Daarnaast heb ik een drie-date-regel, dus zelfs al zou mijn vriendje verzonnen zijn," ze glimlachte even bij de gedachte. Natuurlijk was haar vriendje verzonnen, wie zou er nou met haar willen daten? "dan zou je alsnog pech hebben."

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Jace zuchtte en knikte. ''Je probeert dan normaal je verjaardag vieren, maar nee. Mensen gaan je uitlachen omdat je geen relatie hebt op Valentijnsdag, maar die krijgen geregeld ook een klap van me.'' Ze lachte even en rolde haar ogen, ze wilde met heel haar hart een dagje eerder of een dagje later jarig zijn, maar dat was helaas niet mogelijk.
      Toen ze de supermarkt inliepen, rook ze de aangename geur van supermarkten –– brood en de geur van de vriezer. ''Nah joh, jij bent vast toch wel interessant.'' Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen en draaide zich daarna weer om, om door de supermarkt te kijken. ''Tomaten,'' Daarna liep ze vrij gelijk richtig de groente en fruit, waarna ze een plastic zakje pakte en de tomaten daarin stopte. ''Kan je nog andere talen behalve Engels?'' vroeg ze terwijl ze de tomaten telde.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Hij ook. Hij had ook een grapje gemaakt maar dat zeggen leek niet te kloppen dus zei hij niks.
"Helaas, dan moeten we nog twee keer uit eten," zei hij grijnzend. "Je bent nog lang niet van me af."
Dat vriendje zou echt een probleem kunnen worden. Hoe kreeg hij het ook voor elkaar: precies het meisje dat een vriendje verstopt had weten te houden om hem voor onverwachte verrassingen te zetten.
Hij nam nog een hap. "Als je drie wensen zou mogen doen, wat zou je wensen?" Vroeg hij haar. Even iets anders als gespreksonderwerp.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Douches," lachte hij en volgde haar richting de tomaten.
"Muah valt mee, ik ben net zo interessant als een baksteen, geloof me." hij haalde zijn schouders op en keek haar toen aan. "Ik kan vloeiend Frans en Spaans en ik heb me ooit gewaagd aan Keltische talen, waaronder Schots-Gaelisch, belachelijke taal." hij schudde zijn hoofd.

I just caught the wave in your eyes

"Drie wensen? En ik mag zeker niet wensen dat ik ontelbaar veel wensen heb?" Ze pruilde. "Hmmmm..."
Ze nam een slok van haar water. "Het einde van armoede. Ik was deze zomer in het land van mijn vader en.. dat breekt je hart. Echt waar."
Nog een slok. "Dat mijn familieleden en de mensen die ik liefheb gezond en lang mogen leven...," ze dacht even na. Wat zou haar derde wens zijn? De meeste meisjes zouden 'grotere borsten' of 'een levensvoorraad make-up' zeggen, en hoewel dat aantrekkelijk zou zijn, zei ze het niet. "En gelukkig zijn. Écht gelukkig, weet je? Niet oppervlakkig, maar gewoon... voor altijd."
Ze dronk het laatste beetje water uit haar glas en veegde haar mond af met de rug van haar hand. "En jij?"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

''Ah, je hebt een talenknobbel? Interessant. Zie je, je bent wel interessant!'' Ze lachte even en wiebelde haar wenkbrauwen. ''Ik blijf het raar vinden dat ik hier in de supermarkt sta, ingrediënten te kopen voor het eten van jouw huisgenoten en ik ken je pas voor een dag. Het leven kan soms zo raar zijn..'' Ze schudde even lachend haar hoofd en liep naar de citroenen. ''Hebben jullie genoeg drank in huis? Anders moet je iets gaan regelen, maar je bent pas zo'n achttien.. Negentien? Dus dat kan hier niet, helaas.'' Ze keek hem met een glimlachje aan en gooide twee citroenen in een zakje.

I don't want you to die, I want you to suffer.

"Nee dat is valsspelen," zei hij lachend.
Hij knikte bij haar wensen. "Dat zijn nou eens zinnige wensen. Eindelijk niet zo oppervlakkig. En ik? Hmmm... Lastig."
Hij pajte zijn glas vast met twee handen, puur om iets in zijn handen te hebben.
"Ik zou graag willen vergeten, klinkt dat raar? Er zijn bepaalde... littekens," wat een toepasselijk woord aangezien hij de littekens echt op hem had staan, "waarvan ik graag niet meer zou weten dat ik ze heb."
Zijn eerlijkheid verbaasde hem wel. Hij wilde eigenlijk niet over hemzelf vertellen en toch had ze hem zover dat hij het niet erg vond.
"Verder weet ik het eigenlijk niet. Ik kan wel geluk wensen, maar als ik zou kunnen vergeten, zou dat geluk al een stuk groter zijn. Oh, wacht, ik zou dierenleed laten verdwijnen. En die derde wens..."
Hij nam een slok uit zijn glas en zette het vervolgens op tafel, waarna zijn hand onbewust naar zijn nek gleed, waar het begin van het litteken op zijn rug voelbaar was.
"Misschien de liefhebbende familie die ik nooit heb gehad." Dat laatste had hij er eigenlijk niet aan willen toevoegen, maar hij had het al gezegd en kon het niet meer terugnemen.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.