Zouden jullie dit lezen of gaat dit te ver? - Story problemen

Ik wil het hoe dan ook proberen te schrijven, dus het gaat er komen, maar ik wou weten of het niet te ver gaat.
Nadat ik een hele tijd niet eer heb geschreven, wil ik weer beginnen met schrijven. Ik wil me gaan focussen op gedachtes en gevoelens, omdat ik hier meer aan moet gaan werken. Dit gaat dus een psychotische thriller worden. (Gaat niet online komen)

(Nog onbekende naam) Een vrouw is dit keer in de hoofdrol als moordenaar en het zal zich gewoon in Nederland afspelen. In Friesland, wel te verstaan. Voor de verandering wil ik gewoon lekker dichtbij blijven. Ik ga geen namen van dorpen etc. noemen. De vrouw is psychotisch, kannibaal en neurotisch.
Ik twijfel echter nog hoe ik het zal schrijven. Vanuit de moordenaar of vanuit het slachtoffer, Of zal ik beiden doen?

Korte verhaallijn. (Ik schrijf dit topic trouwens even snel, ik wil het kwijt, voordat ik het vergeet.)
De vrouw pleegt haar eerste moord, nadat een (nog onbekende man) haar huis binnen wil dringen en wil verkrachten + beroven. Uit angst besluit ze de man in stukjes te zagen en krijgt dan het weerzinwekkende idee om het op te eten. Ze kookt het eerst, maar vind het niet lekker, dus bakt ze het. Zo wordt ze een kannibaal. (Dit heb ik trouwens gebaseerd op iets wat ik op tv heb gezien, van een echte serial killer) Als ze erachter komt, dat een twintig jarig meisje haar gruwelijke daden heeft gezien, besluit ze haar te ontvoeren. Hier begint dus het echte verhaal. Ik wil dat het meisje, wat nuchter denkt en doet (waar Friezen bekend om staan), langzaam aan aftakelt. Ze krijgt mensenvlees te eten en krijgt dagelijks te maken met het psychotische en neurotische gedrag van de vrouw. Ze wordt mishandeld en helemaal tot de grond toe geboord. Als straf op een ontsnappingspoging, wordt ze zelfs een lange tijd levend begraven.
Ik weet echter nog niet wat het uiteindelijke plot zal worden.
1) Het meisje ontsnapt en de vrouw wordt daarbij opgepakt.
2) Het meisje wordt ook vermoord en daarna opgegeten door het volgende slachtoffer.

Hierbij heb ik dus een paar vraagjes,
1) Uit welk standpunt zal ik het schrijven? De moordenaar, slachttoffer of allebei?
2) Gaat dit niet te ver? Zouden jullie (deze hele slechte, snel geschreven samenvatting) dit lezen?
3) Hebben jullie nog op en aanmerkingen?
4) Hebben jullie ook eventuele namen, voor zowel de vrouw als het slachtoffer? (Frieze?)

[ bericht aangepast op 15 juli 2015 - 12:10 ]

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Fictionalworld schreef:
Het mooiste zou trouwens zijn als de moordenaar toch iets gaat voelen voor het meisje. Uiteindelijk is de moordenaar bekend en word het moeilijker om daden te plegen. Ze lijd honger en moet uit drie dingen kiezen: het meisje opeten, zelfmoord plegen of zich aangeven.

Zou het mooiste zijn ja, maar denk niet dat het het meest vermakelijke is. Een kannibalistische moordenares die gevoelens krijgt voor een slachtoffer...leuk...

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Fictionalworld schreef:
Het mooiste zou trouwens zijn als de moordenaar toch iets gaat voelen voor het meisje. Uiteindelijk is de moordenaar bekend en word het moeilijker om daden te plegen. Ze lijd honger en moet uit drie dingen kiezen: het meisje opeten, zelfmoord plegen of zich aangeven.

Of terug normaal eten? :'D Al snap ik wat je bedoelt, maar ik denk dat Scribe ook liever geen happy end had of zo.

---

What would Emma do?

Blackfyre schreef:
(...)

Zou het mooiste zijn ja, maar denk niet dat het het meest vermakelijke is. Een kannibalistische moordenares die gevoelens krijgt voor een slachtoffer...leuk...

Ik bedoel niet dat het opeens heel romantisch gaat worden of zo. Maar ze meer botsingen krijgt met haar gedachtes.

---

I'm living in dreamworld, where I make my stories and a dream.

Fictionalworld schreef:
(...)
Ik bedoel niet dat het opeens heel romantisch gaat worden of zo. Maar ze meer botsingen krijgt met haar gedachtes.

Noem een succesvolle psycho horror/thriller op die dat deed.

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Blackfyre schreef:
(...)

Noem een succesvolle psycho horror/thriller op die dat deed.

Vijftig Tinten bevat veel clichés en is heel succesvol. En zo zijn er genoeg boeken en/of films die succesvol zijn, vanwege een verhaallijn die misschien niet zo origineel is.

OT: Ik vind niet dat het te ver gaat, en ik zou het wel lezen. ^^

[ bericht aangepast op 15 juli 2015 - 15:20 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Parada schreef:
(...)

Vijftig Tinten bevat veel clichés en is heel succesvol. En zo zijn er genoeg boeken en/of films die succesvol zijn, vanwege een verhaallijn die misschien niet zo origineel is.

OT: Ik vind niet dat het te ver gaat, en ik zou het wel lezen. ^^

Vijftig Tinten was eigenlijk een diepe schaamte voor boeken, het heeft bijvoorbeeld al meer verkocht dan het eerste deel van Harry Potter...
Maar ik had het dan eerder over films en boeken als in het straatje van (American) Psycho of The Shining etc.

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Het klinkt heel interessant! (Al doet het me wel een heel klein beetje denken aan Isabelle van Tessa de Loo, gaat ook over een vrouw die een meisje/jonge vrouw kidnapt en mishandelt voor een langere periode)

Overigens vind ik het niet eens te cliché als de moordenares uiteindelijk sympathie/gevoelens ontwikkelt voor het meisje. Misschien is dat gewoon mijn hart dat blij wordt van vaag lesbische subtext, maar ik zou het een leuke twist vinden. Of zo'n soort tafereel als dat gedoe tussen Sylva en Bond in Skyfall. Intimideren door te flirten. Mihihihi. 8D 8D Of je kan iets doen in de zin van dat de moordenares het slachtoffers nuchtere brein erkent en respecteert, maar toch een soort van spijt krijgt als dat wegkwijnt. Niet zozeer uit schuldgevoel, maar meer omdat ze ergens wel van dat nuchtere commentaar had genoten en gehecht is geraakt aan haar protesten. Of zo. Dat kwam een beetje in me op. :'D Emoties kunnen best een rol gaan spelen zonder sympathie.

Ik zou het in ieder geval wel lezen. ^^

EDIT: ohohohoh, als je het vanuit de ogen van het slachtoffer doet, kan je de moordenares ook zo beschrijven dat je als lezer er telkens net niet achter komt of ze nou oprecht gehecht aan haar is geraakt, of dat ze er gewoon steeds meer van geniet om met haar hoofd te fucken zeg maar. Opnieuw in het sfeertje van het Sylva/Bond Skyfall scenario.

[ bericht aangepast op 15 juli 2015 - 15:37 ]

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Wiarda schreef:
Het klinkt heel interessant! (Al doet het me wel een heel klein beetje denken aan Isabelle van Tessa de Loo, gaat ook over een vrouw die een meisje/jonge vrouw kidnapt en mishandelt voor een langere periode)

Overigens vind ik het niet eens te cliché als de moordenares uiteindelijk sympathie/gevoelens ontwikkelt voor het meisje. Misschien is dat gewoon mijn hart dat blij wordt van vaag lesbische subtext, maar ik zou het een leuke twist vinden. Of zo'n soort tafereel als dat gedoe tussen Sylva en Bond in Skyfall. Intimideren door te flirten. Mihihihi. 8D 8D Of je kan iets doen in de zin van dat de moordenares het slachtoffers nuchtere brein erkent en respecteert, maar toch een soort van spijt krijgt als dat wegkwijnt. Niet zozeer uit schuldgevoel, maar meer omdat ze ergens wel van dat nuchtere commentaar had genoten en gehecht is geraakt aan haar protesten. Of zo. Dat kwam een beetje in me op. :'D Emoties kunnen best een rol gaan spelen zonder sympathie.

Ik zou het in ieder geval wel lezen. ^^

Dat vind ik inderdaad ook een interessante invalshoek. Bijvoorbeeld dat de vrouw dat meisje al langer kende en een soort van respect voor haar had (voor een talent van haar of voor haar nuchtere brein, zoals Wiarda zegt) en dat ze er heel veel spijt van heeft als dat verdwijnt.

---

What would Emma do?

StephenFry schreef:
(...)

Dat vind ik inderdaad ook een interessante invalshoek. Bijvoorbeeld dat de vrouw dat meisje al langer kende en een soort van respect voor haar had (voor een talent van haar of voor haar nuchtere brein, zoals Wiarda zegt) en dat ze er heel veel spijt van heeft als dat verdwijnt.

Kan ook een soort idee van Se7en doen dat de vrouw meedeed aan een wedstrijd waarvan ze laatste werd en het slachtoffer eerste, er klapt iets in haar hoofd waardoor ze gek wordt en ze ontvoerd degene die eerste werd en dan gaat ze langzaam één voor één de anderen uitmoorden en opeten, en laat ze ondertussen dat slachtoffer toekijken.
En dan kun je inderdaad zo'n flirtband met hun twee maken.

[ bericht aangepast op 15 juli 2015 - 15:42 ]

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Nope, zal niet lezen. Bang om over te geven ofzo (bat)

---

-

1) Uit welk standpunt zal ik het schrijven? De moordenaar, slachttoffer of allebei?
Allebei, de gedachtengang van de psychopaat lijkt me ook heel interessant.

2) Gaat dit niet te ver? Zouden jullie (deze hele slechte, snel geschreven samenvatting) dit lezen?
Neih, er zijn ergere verhalen volgens mij.

---

Queer zijn is gewoon alles

Ik zou het begin vanuit het standpunt van die moordenaar dinges doen, maar daarna vanuit het slachtoffer. Namen zou ik niet weten.
Of het te ver gaat weet ik niet, er zijn vast wel eens ergere dingen geschreven. Ik weet niet of ik het zou willen lezen (ik lees namelijk nooit trillers) maar ik zou het best willen proberen.
Ik zou zeggen, begin gewoon met schrijven!

---

People don't cry becaus they are weak...the cry because they have been strong for too long

Wauw, wat zitten er hier goede ideeën tussen. Ik zal heel erg mijn best doen met het originele plot en zal dat hier ook aan jullie laten lezen. Nu eerst Magic Mike XXL kijken.

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Ik zou het zeker lezen, mits het goed uitgewerkt is. Niks zo vervelend als een slechte thriller, waarbij de hoofdpersoon een heel oppervlakkige psychopaat is. Laat de psychopaat dus niet een puur slecht iemand zijn, maar zorg ervoor dat haar karakter meerdere lagen heeft, waardoor je bijvoorbeeld snapt dat ze zo is. Geen enkele psychopaat is dat voor zijn plezier, en gelooft ook vaak dat wat hij/zij doet echt terecht is. Dat soort verhalen zijn heeeel lastig, maar als het je lukt, heb je een mega fan hier ^^

Even een losse opmerking tussendoor, het kan misschien interessant zijn om te beschrijven hoe het slachtoffer een bijvoorbeeld dissociatieve identiteitsstoornis ontwikkeld. (DIS) Misschien is het wat om daar wat info over op te zoeken en te kijken hoe die stoornis zich ontwikkeld en ik elkaar zit, maakt het denk ik best wel realistisch dan. En behoorlijk psychologisch.

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso