Verdomme, donder op. Ik wil niet weg. Boeit mij dat feest nou wat. Ik wil gewoon thuis blijven en niks doen en verdrietig zijn ofzo. Het is te veel, oké? Verdomne, verdomme, verdomme.
En nu zal ik jou nooit echt leren kennen. Wachten op volgend jaar? Hopen? Wtf. Nee. Maar wat dan wel? Verdomme.
Laat me slapen. Voor heel lang. Niet te lang.
Ik hou niet van oude mensen en kleine kinderen. Of nou ja, misschien is mijn familie wel heel leuk, maar ik heb er simpelweg helemaal geen zin in om mijn tijd daaraan te verspillen.
Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…