[RPG - 200] Wolvennest - Speeltopic 0.1 - Speeltopics

1 mei 2016 - 18:35 Frisk is offline

Frisk 8242

Wolvennest
Nederlandse RPG
Rollen VRIJ

One town
Two Packs
One Highschool
Will you make it until graduation?

Al jarenlang is de vrede moeilijk
te bewaren in Silverlea. De twee roedels die het kleine
stadje domineren hebben een lange geschiedenis die
enkel te omschrijven valt als bloederig. Enkel de laatste
decennia is het wat rustiger, hoewel de broedende onrust
nooit ver weg is.

• • • • • • • • • • • • •

Een nieuwe generatie staat nu aan het begin van hun
volwassen leven en de spanningen laaien weer op.
De twee laatste jaren van de middelbare school zijn
nooit gemakkelijk, maar als je geboren vijanden in
dezelfde klas zitten, is drama haast onvermijdelijk.

Roedels

Kalender

4 juli (zaterdag) - verjaardag Keira (1999) & Lin (1998)
6 augustus (donderdag) - verjaardag Jessica (1999)
8 augustus (zaterdag) - verjaardag yue (1999)
26 augustus (woensdag) - eerste schooldag
28 augustus (vrijdag) - verjaardag Kaira (1998)
7 september (maandag) - geen school
19 september (zaterdag) - verjaardag Kendall (1997)
21 september (maandag) - START RPG
2 oktober (vrijdag) - Homecoming footballwedstrijd & bal
8 oktober (donderdag) - verjaardag Theron (1999)
9 oktober (vrijdag) - zwemwedstrijd
? oktober - verjaardag Callum (1995)
6 november (vrijdag) - tussentijds rapport eerste semester
11 november (woensdag) - geen school (Veteran Day)
17 november (dinsdag) - verjaardag Zachary (1997)
24 november (dinsdag) - Thanksgiving footballwedstrijd + verjaardag Conan (1996)
25 - 27 november (woendag - vrijdag) - geen school (Thanksgiving)
28 november (zaterdag) - verjaardag Rhiannon (1999)
30 november - zwemwedstrijd
2 - 16 december (woensdag - woensdag) - examens
12 december (zaterdag) - verjaardag Danica (1998)
17 december (donderdag) - zwemwedstrijd
18 december - Kerstmis footballwedstrijd
21 december - 1 januari (maandag - vrijdag) - geen school (Kerstvakantie)
7 januari (donderdag) - verjaardag Gideon (1996)
16 januari (dinsdag) - verjaardag Reyna & Romeo (1998)
18 januari (maandag) - geen school (M.L. King Day)
23 januari (zaterdag) - verjaardag Erin (1997)
29 januari (vrijdag) - eindrapport eerste semester
1 februari (maandag) - footballwedstrijd
4 februari (donderdag) - zwemwedstrijd
6 februari (zaterdag) - verjaardag Alaska (1998)
15 februari (maandag) - geen school (President's Day)
26 februari (vrijdag) - geen school
11 maart (vrijdag) - Liesje haalde haar rijbewijs, joehoe!! + verjaardag Seth (1996)
24 maart (donderdag) - zwemwedstrijd
25 maart (vrijdag) - Pasen footballwedstrijd
28 maart - 1 april (maandag-vrijdag) - geen school (Paasvakantie)
1 april (vrijdag) - Verjaardag Sage & Aster (1998)
8 april (vrijdag) - tussentijds rapport tweede semester
15 april (vrijdag) - footballwedstrijd
17 april (zondag) - verjaardag Maccon (1997)
20 april (woensdag) - zwemwedstrijd
17 mei - 1 juni (dinsdag - woensdag) - examens
30 mei (maandag) - geen school (Memorial Day)
31 mei (dinsdag) - Feline (1999)
3 juni (vrijdag) - laatste footballwedstrijd & prom
7 juni (dinsdag) - verjaardag Castitus (1997)
8 juni (woensdag) - rapport tweede semester & zwemwedstrijd
9 juni (donderdag) - graduation & laatste schooldag

Jaren

Sportteams

Silverlea

Highschool

Nightcrawlers4/4

Skinwalkers 4/3

Mensen 3/4

Anderen 1/1

Het is vrijdag 2 oktober en enkele uren geleden is de grote Homecoming Footballwedstrijd afgelopen. Na een hevige strijd hebben de Skinwalkers met een klein verschil gewonnen. Hoe eerlijk de wedstrijd verlopen is, is een discussie die al vaker gevoerd is. De spanningen zijn zo mogelijk nog hoger dan voor The Game, maar nu is het tijd voor ontspanning. Om 21u, over een kwartier, begint het bal, maar er is al heel wat volk aanwezig.

• • • • • • • • • • • • •

Wie wordt verkozen tot King & Queen? Kunnen de twee teams elkaar wel nog luchten na zo'n overwinning/nederlaag? Wat staat er te gebeuren?

RPG

School

Nightcrawlers

Skinwalkers

Schema's

Rollentopic
Speeltopic
Praattopic 0.1 0.2 0.3

[ bericht aangepast op 29 sep 2016 - 16:33 ]

Mhm?

24 mei 2016 - 16:37 Elentiya is offline

Elentiya 12343

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Erin Mariah Braiden

”Watch out, I might bite.”

• Senior • Nightcrawler • Eightteen • Outfit • Kantine •

"Je durft niet te vechten, Volkka, anders stonden we nu wel buiten. Je hebt wat te verliezen, misschien niet direct fysiek, maar wel aan status."
Het was dat zijn woorden enigszins een beetje op waarheid berusten en dat het me de risico's uiteindelijk niet waard waren om mijn geduld te verliezen, maar dat ik niet durfde te vechten was een heel ander verhaal. Mijn respect jegens mijn roedel lag vermoedelijk een stuk hoger dan de zijne, evenals dat ik mijn ouders niet wilde teleurstellen door mezelf te laten verleiden een paar tikken uit te delen — was dit een situatie geweest op een totaal andere plek dan was ik hem wellicht aangevlogen; of me dat nu wel of geen winst opleverde.
Het koste me de nodige beheersing om mezelf op één plek te houden en terwijl de jongen me nog een scherp woord toe beet werd mijn blik getrokken door een naderende Castitus. Ik had kunnen weten dat het hem niet ontgaan zou zijn wat er aan de hand was. Als er iemand is die zich feilloos afgesteld lijkt te hebben op zijn roedel, dan was hij het wel. De vragende trek van zijn wenkbrauwen liet ik onbeantwoord — meer omdat ik toch niet de tijd had hier een reactie op te geven daar hij nog geen paar tellen later bij ons verscheen.
Zonder pardon greep hij de jongen bij zijn kraag, waarbij mijn arm zijn stevige greep niet ontging. "Jij hebt misschien niets te verliezen, maar de rest van ons wel," siste Castitus de jongen kwaad toe terwijl hij ons in een snelle pas naar buiten sleurde. Als ik überhaupt een poging had willen doen om los te komen, dan kon ik er op voorhand van op aan dat me dat niet ging lukken — of in dank werd afgenomen. Terwijl we aankwamen in het smalle steegje tussen de kantine en het gebouw van de lagere klassen voelde ik de frustratie afnemen, al bekoelde het mijn woede nog niet. De jongen had me dusdanig weten te stangen dat ik daarvoor wel iets meer nodig had.
"Als je zo nodig je tanden moet laten zien, ga je gang, maar doe het verdomme niet in het zicht van de halve school,” ging Castitus met een grom verder tegen de jongen. Waar ik de stille gedachten vandaan haalde dat ik deze dans wellicht zou ontspringen wist ik niet, want het werd me als snel duidelijk dat Castitus kwade woorden ook mijn kant uitgingen. "En jou had ik wel wat intelligenter ingeschat."
Als een kind wat zojuist op haar vingers werd getikt deed ik één enkele pas achteruit. De boze woorden van Castitus kwamen als een vervelende klets aan in mijn gezicht — wat meer te maken had met idee dat ik hem teleur had gesteld. De boze Wolvin in mijn binnenste — die eerst nog laag en dreigend had staan borstelen — boog haar kop nog lager naar de grond waarbij ze haar ogen afsloeg; wetende dat ze ergens fout had gezeten. Van een dreiging was wellicht geen sprake meer, het nam mijn boosheid nog steeds niet weg evenals mijn defensieve houding.
”Het spijt me,” mompelde ik een tikkeltje nors. Bij het zien van de jongen, die schuins achter Castitus stond, laaide de nijdigheid echter weer op en kon ik het niet helpen hem van een giftige blik te voorzien. Misschien dat het mijn fout wellicht was geweest om zo tegen hem uit te vallen, de jongen zelf had er ook niet beter aan gedaan door me uit te dagen. Tevens kreeg ik deels door zijn toedoen ook nog eens een kwade Castitus tegen me en dat dreef mijn onredelijkheid haast buiten zinnen. “Als die - die - “ Wijselijk slikte ik de opkomende woorden met een grom in — de jongen nu in alle boosheid uitmaken voor een Syberische Husky was wellicht geen slimme zet — en sloeg mijn armen over elkaar.
”Als hij beter uit z'n doppen had gekeken toen ie de aula uitliep, en niet vervolgens zijn lippen dreigend had opgetrokken toen ik hem van een snauw voorzag, had ik nu geen moordneigingen.”
Ik had de jongen misschien niet af mogen snauwen — mijn koppigheid weigerde daar echter op dit moment aan toe te geven — maar elke andere verstandige leerling had me hooguit een knauw teruggeven en was doorgelopen. Hij daarentegen besloot te dreigen. Mensen die me kende wisten dat ik humeurig raakte als ik nog niet, of te weinig, had gegeten; al helemaal wanneer mijn lieftallige broer en zusje mijn ontbijt hadden opgevreten in een baldadige bui. Echter, die onwetendheid kon ik niet op de jongen afschuiven, maar daarmee was dan ook alles gezegd.

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 16:37 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

24 mei 2016 - 21:36 Value is offline

Value 11253

ROMEO SEGUNDO CERVA
YOUNG, WILD & LACTAFREE

"Algebro is my best mat(h)e."
Skinwalkers | Alfa | Captain | Senior | Kantine

Het bleef lang stil, Romeo stond net op het punt weg te lopen totdat Nica zacht zei: 'Ik verwacht helemaal niks van je.' Haar stem klonk breekbaar en onzelfzeker, wat een groot verschil was met Romeo. 'Ik wilde alleen maar met je praten omdat ik hoopte dat jij misschien iets meer zou weten,' vervolgde ze met een diepe zucht. Niet dus, dacht hij geïrriteerd. 'En ze zit niet "met een twee liter bak Ben&Jerry ijs in de zetel voor de buis", Romeo. Ik heb nog geen halfuur geleden nog met je moeder ge-sms't en ze zei dat Rey nog steeds niet thuis was.' Dat is nieuwe info, kon hij weten waar ze uithing. 'Ik snap het gewoon niet. Ik weet dat jullie niet goed overweg kunnen... Maar voor Raulo zou je zelfs de hele roedel optrommelen om naar hem te zoeken, maar voor Rey zou je niet eens een kleine zoekactie starten.' Hij lachte sarcastisch, natuurlijk, Raulo er weer bijlappen. Ik ben niet compleet harteloos, mompelde hij zonder dat ze het kon horen. 'Als jij mij niet wilt helpen, dan zoek ik haar wel alleen,' besloot ze.
'Goed, doe wat je niet laten kunt' antwoordde hij droog. 'Je hoeft het trouwens ook niet te snappen, want het zijn je zaken niet. Reyna en Raulo zijn twee verschillende mensen en daarbij is Reyna over enkele maanden volwassen. Ze is nog niet eens vierentwintig uur 'vermist'.' Terwijl deed hij de aanhalingen met zijn vingers na.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

25 mei 2016 - 19:47 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Plots werd ik aan mijn kraag gegrepen, waardoor ik uitviel en naar de lucht hapte, net naast de arm die me aan mijn kraag had gegrepen, met een grom die luider was dan ik had bedoeld. De stem die me toebeet dat de rest van de wolven wel iets te verliezen hadden, was duidelijk een alpha, waardoor ik toch iets onderdaniger werd, maar niet minder vijandig. Mijn voeten sleepten over de grond terwijl ik werd meegesleurd naar buiten. Ik deed geen enkele moeite om mee te werken. Zodra hij me losliet, wist ik me net goed op te vangen en stond direct weer compleet strak van de adrenaline, klaar om wie dan ook te pakken wie op me af kwam. Mijn lip had ik nog net niet opgetrokken, maar mijn ogen schoten al vuur en dolken, vooral naar het meisje, maar de alpha ontging het ook niet. Toen hij tegen me begon te grommen, ging het haast vanzelf dat ik mijn bovenlip weer optrok en de haren in mijn nek rechtop kwamen te staan. Ik wist echt wel hoe dom het was om dit tegen een alpha te doen, zelfs al was het niet mijn alpha, maar ik kon het niet tegenhouden. Het was duidelijk dat het meisje zich wel compleet aan hem schikte, ondanks dat ze duidelijk wel nors leek te zijn dat ze dat moest doen, terwijl ik nog een stuk vrijer was. Toch begon ze weer te praten tegen de alpha, nu over mij, terwijl ik duidelijk toch hier stond, hoe klein ik ook mocht zijn. Het viel me niet goed en ik begon ze onder mijn adem al voor alles in het boek uit te maken, in het Russisch natuurlijk, om mezelf iets onder controle te houden. Haar grom viel me compleet verkeerd, en de woorden die volgden al helemaal. "Als jij je boeken in een tas had zitten, had je me kunnen zien aankomen en was dit nooit gebeurt, Volkka. Daarbij kan je een lycanthrope het niet kwalijk nemen om te reageren met zijn instincten." gromde ik haar kant op. Ik verschoof mijn voeten iets, klaar om bovenop haar te springen. Ik wist dat er consequenties zouden zijn als ik dit deed, zelfs voor mij, maar het kon me echt geen klap schelen. Mijn ogen schoten heen en weer tussen de twee, maar bleven vooral gefocussed op het meisje, van de alpha kon ik zeker niet aan, en dat hoefde voor mij ook niet, want hij had niets gedaan om me kwaad te maken. Een grom groeide langzaam van laag in mijn onderbuik tot een duidelijk hoorbaar gegrom, wat haast non-stop vanuit mijn keel ontsnapte. De situatie stond me absoluut niet aan, en ik wilde de overhand hebben als het tot een gevecht zou komen, want meer had ik niet. Ik was kleiner dan hen beiden, en zeker niet sterker. Misschien had ik mijn snelheid mee, maar meer ook echt niet. Daarmee zou ik niet winnen, of zelfs maar gelijk spelen, als ik niet het element ven verrassing aan mijn kant zou hebben. Ik verzette mijn voeten nog een klein stukje, zakte door mijn knieën, en het moment dat het meisje haar ogen ook maar een moment op de alpha richtte, sprong ik, mijn tanden bloot, recht voor haar nek. Mijn handen grepen haar schouders zo strak dat mijn nagels zich in het vlees duwden, waardoor ik mijn schenen tegen haar romp kon drukken en mijn voeten op haar heupen kon plaatsen. Vechten als mens kon ik bijna niet meer, maar met dezen hier maakte het niet uit. Dit zou zeker bloederig worden, hoe het ook zou lopen, maar angst miste ik compleet. Het enige wat ik voelde was de adrenaline in combinatie met agressie die door mijn lichaam raasden. Mijn tanden hingen bove haar keel. "Onderschat nooit de Omega, Volkka gromde ik, bijna wachtend op een reactie van haar, voor ik mijn tanden in haar nek zou zetten.

Bowties were never Cooler

25 mei 2016 - 20:33 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZACHARY RAFAEL FUENTES

JUNIOR || HUMAN || SEVENTEEN || KANTINE

Wherever you go becomes a part of you somehow

[/right]

Het duwtje dat Jess hem gaf deed hem haast van zijn stoel vallen. Of hij was gewoon een stuk slapper dan hij dacht, of Jess wat sterker dan ze zelf dacht. Misschien ook wel beide. 'Het lot heeft gekozen, dus je bent gewoon gedoemd om bij mij te zijn.'
Vervolgens meldde hij haar dat zijn vader dacht weerwolven hier een geschiedenis hadden. Het verbaasde hem niet dat zijn vriendin hierop haar wenkbrauwen optrok. Er waren weinig mensen die zijn vader's gedrag en geloof niet vreemd vonden. Die paar mensen die het niet vreemd vonden, waren fan van zijn werk. Ja, echt waar. Zijn vader had fans. 'Voor zover ik weet, uh, zijn hier niet eens normale wolven of zoiets.'
Zach haalde zijn schouders op. 'Ik heb volgens mij wel eens een wolf horen huilen hier 's nachts. Maar goed, ik klaag niet, doordat soort dingen wilt mijn vader niet weg van een plek,' zei hij. 'En ik vind het wel leuk hier, al zal ik waarschijnlijk niet zo geluk hebben dat ik hier tot mijn senior year zit.'
Jess was erg enthousiast over het shoppen en voor enkele seconden vroeg Zach zich af een fout had gemaakt. Hij kon echter niet meer terug, en eigenlijk was hij ook wel blij dat hij haar er zo enthousiast mee maakte. En hij had toch niet echt iets anders te doen, dus waarom ook niet?
'Yas! Ik sleur je gewoon mee naar alle winkeltjes, als je het nu wilt of niet.' Toen ze hem knuffelde, bloosde hij lichtjes.
'Als je maar niet verwacht dat ik al je tassen ga dragen,' lachte hij, terwijl er nog steeds een lichte bloos op zijn wangen te zien was. 'Én, misschien stop ik een tijdlimiet per winkel. Dan kun je leren om te speed shoppen.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

25 mei 2016 - 20:45 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24572

“——DESTROY WHAT DESTROYS YOU"

C A L L U M R E D M O N D

In tegenstelling tot Cas, die zijn schouders nonchalant ophaalde, gromde Gideon zachtjes en rolde met zijn ogen. Hij had ze geen van beide een tijd gezien, waardoor hij weer redelijk moest wennen aan hun doen en laten. Dit verliep echter gemakkelijker dan gedacht, vanwege hoe hij momenteel in het leven stond.
'Tell me about it. Ik weet niet wat het nu weer is met “Julia”, maar ik had wel gedacht dat hij eindelijk die stok uit zijn kont zou gehaald hebben en zich op zijn minst gedragen als iets dat menselijk lijkt.” Callum grijnsde ietwat spottend vanwege Gideon' woordkeuze, maar bleef stil en wachtte totdat hij klaar was met uitpraten. 'Helaas is die gedachte alleen al een utopisch vooruitzicht. Gilipollas.' Door de verscheidenheid van mensen in de bak, laat staan het gegeven dat hij Gideon al langer kende dan vandaag, wist hij scheldwoorden en enkele zinnen in andere talen. Hierdoor begreep hij wat Gideon had gezegd en door de intonatie waarmee hij het zei, was het een optelsommetje.
'Om verder te gaan op je andere vraag: ik weet niet goed hoe jullie elkaar al kennen, maar omdat het me niet kan schelen: Callum, Lin. Lin, Cal.' Hij maakte één of ander handgebaar, maar Callum was afwezig en kreeg niet alles door. Redelijk verstrooid keek hij naar het meisje die de naam “Lin” droeg, al bedacht hij zich dat het misschien een bijnaam zou kunnen zijn zoals “Cal”. Wie weet. Het maakte hem ook niet veel uit. Hij was hier voor de lessen en om iets te leren, niet voor de meisjes of überhaupt romantiek in wat voor opzicht ook. De jongen toonde ook al snel geen aandacht mee aan haar.
'Cas, zitten die nieuwe mensjes nu aan onze vaste tafel?'
'Misschien,' mompelde hij afwezig, zijn ogen op iets anders dan de zogenaamde “vaste tafel” gericht. Callum begreep sowieso niet wat het nut was van een vaste tafel, hij gaat gewoon op de plek zitten of staan waar je dat kan. Dit is wel vaak buiten, zelfs toen hij nog geen roker was, binnen werd het al snel te benauwend voor hem. Hij is graag in de buitenlucht, ook als het regent of onweert, wat voor een ander al snel als “slecht weer” wordt toegeschreven. 'Ik heb zonet een bericht van mijn vader gehad. De volgende Alfa van de Skinwalkers is vastgesteld,' vertelde hij met opeengeklemde kaken. Callum wilde erop reageren, maar zodra hij zijn mond opende klonk er gevloek vanuit Cas' kant. Zonder verder aandacht aan hen te geven, duwde hij zijn dienblad in Callum' handen en stapte van het groepje weg.
'Jullie zijn hier echt een stel vrolijke zonnestraaltjes met z'n allen zeg.' Ze schepte een lading kip op Gid's bord. 'En vertel me alsjeblieft dat jullie hier niet serieus “vaste tafels” hebben. Dat is zo... Amerikaans.'
Met een droge blik bekeek hij even wat er op het dienblad van Cas lag, grimaste al bij de aanblik van kip, en at een boterham wat er nog op lag. Vervolgens gebaarde hij naar Lin toe.
'Hoorde zij daarbij te zijn?' Veel kon hij er niet meer op vermelden, gezien er binnen de kortste keren een schel geluid klonk. In eerste instantie fronste Callum verward door het bijna schreeuwende geluid en het beeld van een varken die door de aula rende, gevolgd door twee leerkrachten, maar het was zo'n lachwekkend beeld dat hij in lachen uitbarstte en bijna stikte in het voedsel dat hij zojuist had doorgeslikt. Vroeger zou het misschien iets geweest zijn waar hij graag aan mee had geholpen, maar hedendaags houdt hij zich liever aan de zijlijn. Hij vroeg zich af wie hiervoor gezorgd had.

Quiet the mind, and the soul will speak.

26 mei 2016 - 0:37 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || HALLWAY

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

'Goed, doe wat je niet laten kunt. Je hoeft het trouwens ook niet te snappen, want het zijn je zaken niet. Reyna en Raulo zijn twee verschillende mensen en daarbij is Reyna over enkele maanden volwassen. Ze is nog niet eens vierentwintig uur "vermist".' Zijn gedrag tegen haar kwetste haar behoorlijk, wat waarschijnlijk met gemak van haar gezicht af te lezen was. Haar gevoelens zijn altijd al een open geweest, en op momenten als deze, had ze daar een ontzettende hekel aan. Ze besefte zich wel dat hij gelijk had, Rey was natuurlijk nog niet lang weg, maar het zat haar niet goed. Er klopte gewoon echt iets niet.
Ze stond net op het punt om hem te vragen of hij haar wel wilde helpen als Rey er morgen of over morgen nog niet was, toen hij zelf iets zei. 'Wel, als dat het was, en andere plicht roept.' Hij wachtte niet op een reactie van haar, maar draaide zich om en liep bij haar vandaan. Voor enkele seconden keek ze hem na, terwijl ze zich af vroeg wat ze ooit zou doen als hij écht de Alfa werd. Ze wist dat hij wel goede leiderschap kwaliteiten bezat, maar niet voor haar. Niet als hij zo tegen haar bleef doen, dat kon ze niet nog tientallen jaren volhouden... Ze besefte zich dat ze hem eigenlijk zou moeten vragen waarom hij zo doet, dat had ze drie jaar geleden al moeten doen, maar ze het had lef er niet voor.
Ze zuchtte zacht en liep achter hem aan. 'Wacht even!' Ze wist niet of hij haar negeerde, of dat hij haar gewoon niet hoorde. Ze vermoedde het eerste, maar ze hoopte het laatste.
Ze bleef hem volgen en kwam ze uiteindelijk uit bij een drietal mensen: Cas, Coy en Erin. Net op het moment dat ze aankwamen, sprong Coy bovenop Erin en vluchtig overbrugde Romeo de korte afstand en trok hij Coy van Erin af. 'Ben je helemaal je verstand verloren of wat?' snauwde Romeo hem toe. 'Wees een gentleman in plaats van een kinderachtige en puberale tiener, je hoeft jezelf niet helemaal voor schut te zetten als zwakste.'
De spanning in de lucht was om te snijden en Nica voelde aan dat er niet veel hoefde gebeuren voordat er weer een gevecht uit zou breken. Twee toekomstige Alfa's erbij die elkaar niet konden uitstaan, dat hielp ook niet bepaald. Ze stapte toen naar voren, rommelde vervolgens wat in haar tas, vond een zakje met zakdoekjes en overhandigde er eentje aan Erin, gezien haar schouders lichtelijk bloeden. Een andere zakdoek gaf ze aan Coy, gezien hij degene was die bloed op zijn nagels had. 'Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik ben zeker dat dat vast ook wel opgelost kan worden zonder dat er klauwen aan te pas komen,' sprak ze op een kalme toon. Ze keek kort naar de twee Alfa's, twijfelend of die er wel blij mee zouden zijn dat zij zich er mee bemoeide. 'Wat is er gebeurd, als ik vragen mag? En laat elkaar uitpraten, alsjeblieft.'

~~De shizzle die Romeo doet is met goedkeuring van Qing.~~

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 0:43 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

26 mei 2016 - 15:21 Perseid is offline

Perseid 8184

Keira Gillian Fedor
Junior • Human • Kantine • Outfit

Ondanks de nodige drukte, en wat Keira raadde als een prank met levende dieren, duurde het nog aardig lang voor ze de zoektocht naar een bekend gezicht opgaf. Feit was dat ze niet van plan was de gehele pauze te blijven staan, waardoor ze na enig aarzelen toch op een nog redelijk lege tafel afbeende. Haar tas belandde als eerste op de tafel, gevolgd door haarzelf die plaats nam op de zitting. Het was niets voor haar om zomaar ergens binnen te vallen, maar geheel asociaal was ze ook niet. In plaats van een dienblad plaatste ze haar boek voor haar neus, daarnaast een flesje water dat ze uit haar tas opdiepte. Eten mocht ze toch niet, dankzij de handelingen van haar lieftallige tandarts.
Pas nu bekeek ze de gezichten van de mensen bij wie ze had aangeschoven. Vaag realiseerde ze zich dat het geen Juniors waren, waardoor de ongemakkelijke situatie voortduurde. Niet dat je dat van Keira kon aflezen. Ze had een neutrale, vriendelijke blik op haar gezicht. Na enkele seconden van stilte, waarin ze enkel vanuit haar ooghoeken toezag hoe leraren wild achter een varken. . . Een varken? Oh, wauw. Pas toen ze daar aan gewend was, opende ze haar mond.
'Ik hoop dat deze plek nog vrij was.' Ze sloeg haar boek open, willekeurige pagina, gevolgd door een grote slok water. Het was 1) zo warm dat ze zich na een moment van ontzettend haasten een pudding voelde en 2) om haar lege maag enigszins te vullen voor ze weer mocht eten. De blondharige jongedame wierp een blik op haar horloge, geen zin om haar telefoon vast te pakken, om te constateren dat het einde van de lunchpauze voor haar nog wel even zou duren. Hierna zou Spaans volgen, en dankzij de immigrant die haar vader had aangenomen in de bistro kon ze haar proefwerken nu wel dromen. Dat zou betekenen dat er niets zou gebeuren in de komende uren. Great.

Feel the fire, but do not succumb to it.

26 mei 2016 - 16:57 Dubhaile is offline

Dubhaile 32484

Gideon "Vanguard" Rin Irons
"And if we die tomorrow, what do we have to show?"
19 — Bèta — Nightcrawler — Code Paranoia

Een vreselijk varkensgeluid liet hem even opschrikken. Gideon trok zijn wenkbrauw op bij het zicht van het varken en de twee leerkrachten die er achter liepen als gekken. Een glimlach vormde zich, maar die werd al snel weer door Cas van zijn smoel geslagen.
"Ik heb zonet een bericht van mijn vader gehad", Gideon kon het onweer al zien hangen boven het hoofd van de jongeman. "De volgende Alfa van de Skinwalkers is vastgesteld", zei hij, en hij leek er niet blij mee, hij vreesde het ondenkbare, al werd het niet uitgesproken. Cas bleef echter niet staan en vertrok plots uit de lijn.
"Jullie zijn hier echt een stel vrolijke zonnestraaltjes met z'n allen zeg", zei Lin opmerkend.
"Hmpf, altijd", grommelde Gideon, die duidelijk weer in een humeurige bui was beland. "En ja we hebben vaste tafels, gelukkig ben ik ook een Amerikaan", zei hij met een scheve grijns. Hij speurde de zaal af naar Cas, maar vond hem niet meteen. Toen hij hem eindelijk spotte, nam hij een besluit en liet zijn teergeliefde kip voor een deel achter.
"Ik ga even daar helpen", zei hij met een wijzend gebaar, met in één hand een stuk kip en met een blik die heel wat zei. "I'll be back."
Als het kon, was hij als een tekenfilmfiguur heel snel weg gesprint, maar dit is realiteit.
Er stond al een hele groep toen Gideon zich bij de groep voegde.
"Wees een gentleman in plaats van een kinderachtige en puberale tiener, je hoeft jezelf niet helemaal voor schut te zetten als zwakste", hoorde hij Romeo nog net zeggen. 'Wauw hij maakt zich nuttig', dacht Gid bij zichzelf en bekeek de situatie, terwijl hij zich aan Cas' zij schaarde.
"Wat is er gebeurd, als ik vragen mag? En laat elkaar uitpraten, alsjeblieft", zei Danica toen. 'Ugh. Dat wijf moet er ook weer tussen", ging er nu door Gideons hoofd. Hij had een oprechte haat voor het meisje, gewoon omdat.
"Zouden wij niks moeten zeggen op dat? Ik hou er niet van als Julia Cervela en company zomaar zeggen wat te doen en te laten", fluisterde Gideon tegen Cas. De Bèta volde zich nogal aangevallen in de groep, door het feit dat er zoveel van de vijandige roedel kort bij elkaar stonden. Hij wist niet of iemand zijn opmerking ook echt gehoord had, maar hij hoopte eigenlijk oprecht van niet.

Translation notes

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 17:18 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

26 mei 2016 - 19:00 Frisk is offline

Frisk 8242

CASTITUS "CAS" WALTERS
x I hope your day is as nice as my butt. x
NC ~ Alfa ~ Captain ~ Senior ~ Kantine

Cas trok een wenkbrauw op toen hij een grom als antwoord kreeg van de vijandige Oméga, maar besloot er niet meteen aandacht aan te schenken. In plaats daarvan richtte hij zijn aandacht weer op Erin.
"Het spijt me," mompelde ze nors, gevolgd door een nijdige blik. "Als die - die..." Ze maakte haar zin met een grom af en sloeg haar armen over elkaar, voor ze opnieuw begon.
”Als hij beter uit z'n doppen had gekeken toen ie de aula uitliep, en niet vervolgens zijn lippen dreigend had opgetrokken toen ik hem van een snauw voorzag, had ik nu geen moordneigingen.” Cas kon het niet helpen om zijn wenkbrauwen op te trekken. Hij begreep het hele verhaal nog niet echt, maar hoe langer hij luisterde, hoe meer hij de indruk kreeg dat dit voorval belachelijk opgeblazen werd. Coy bleek die mening niet te delen en Cas hoorde hoe de kleinere jongen zich begon te verplaatsen.
"Als jij je boeken in een tas had zitten, had je me kunnen zien aankomen en was dit nooit gebeurt, Volkka. Daarbij kan je een lycanthrope het niet kwalijk nemen om te reageren met zijn instincten," gromde hij haar toe, terwijl de puzzelstukjes in Cas' hoofd op hun plaats vielen. Zijn humeur, dat al een heel stuk donkerder was geworden, verergerde nog en hij zuchtte even om de frustraties op een kalme manier te uiten. Het liefst van al draaide hij zich om en liet hij hen doen om zoiets belachelijk, maar hij wist ook dat dat niet meer ging. Hij wist wat er aan de gang was en als er nu iets voorviel, was dat eveneens zijn verantwoordelijkheid. Wat hield hij toch van zijn leven.
Cas wilde zich net omdraaien naar Coy om hem van een antwoord te dienen, toen hij afgeleid werd door de deuren die weer opengingen Danica en Romeo kwamen naar buiten gestapt, en het volgende moment zaten Coys nagels in Erins schouders.
"Onderschat nooit de Omega, Volkka," gromde hij, klaar om zijn tanden in haar nek te planten. Cas had zich net omgedraaid, of Romeo had hem al van haar afgetrokken.
"Ben je helemaal je verstand verloren of wat?" snauwde hij zijn Oméga toe. Cas stak zijn handen in zijn broekzakken en keek toe, ietwat ongerust over Erin. Het feit dat ze de schrik even verdiende en dat dit een prima lesje voor haar was, was het enige dat hem tegenhield om haar niet tussen de hoop vandaan te trekken en Coy een flinke klap te verkopen. Er was serieus wat mis met die jongen.
"Wees een gentleman in plaats van een kinderachtige en puberale tiener, je hoeft jezelf niet helemaal voor schut te zetten als zwakste." Dit was één van de zeldzame momenten waarop Cas geen zin had om Romeo's gezicht te verbouwen en het zelfs met hem eens was. Niet dat hij dat luidop ging toegeven, dus hij bleef gewoon toekijken. Zijn blik verplaatste zich even toen Gideon zich bij hen voegde. Het begon behoorlijk krap te worden in het niet al te brede steegje en Cas hoopte dat ze niet te veel aandacht begonnen te trekken. De kans dat hij alsnog ruzie kreeg met Romeo was niet onbestaande en hij vocht dat liever op het veld uit dan daar en op dat moment.
"Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik ben zeker dat dat vast ook wel opgelost kan worden zonder dat er klauwen aan te pas komen,"kwam Danica tussen. Ze haalde enkele zakdoekjes boven en begon deze uit te delen, terwijl ze hem en Romeo een twijfelachtige blik toewierp. Cas besefte plots dat hij nog steeds zijn shirt binnenste buiten aanhad en besloot iets aan het belachelijke zicht te doen, voor hij zijn stem eveneens zou laten horen.
"Wat is er gebeurd, als ik vragen mag? En laat elkaar uitpraten, alsjeblief." hoorde hij haar zeggen, terwijl hij het ding uittrok en goed draaide. Hij vond het nog steeds vreemd dat iemand die zo rustig en kalm kon zijn in gespannen situaties, helemaal panikeerde zodra ze in een kast zat. Met hem dan nog wel.
"Zouden wij niks moeten zeggen op dat?" fluisterde Gideon hem toe. Cas haalde zijn schouders op en trok zijn T-shirt weer aan. Hij wist al wat er gebeurd was en het was nu niet bepaald noemenswaardig. In feite vond hij het gewoonweg strontvervelend dat hij daarvoor hier stond en niet binnen zat, met kip in zijn mond. Hij zuchtte.
"Ik hou er niet van als Julia Cervola en company zomaar zeggen wat te doen en te laten," ging Gideon verder. Cas keek zijn beste vriend aan en kon zijn lach niet inhouden bij de bijnaam. Waarschijnlijk hielpen het gebrek aan slaap en het gebrek aan eten ook nog bij de plotse lachbui. Het trok meteen de aandacht en iedereen was op slag stil en had zijn of haar blik op Cas gericht. De één keek geïrriteerd en minachtend, de ander simpelweg verward of op z'n hoede. Cas trok het zich niet aan en hikte nog even na.
"Cervola," mompelde hij grijnzend, met zijn blik op Romeo gericht, voor hij zich herstelde en zich tot de groep richtte.
"Ze zijn tegen elkaar gebotst," beantwoordde hij Danica's vraag. Het was een simpeler antwoord dan de beschuldigingen en eventuele nieuwe aanval die de twee ruziemakers waarschijnlijk in petto hadden. "Niet echt iets om elkaar naar de strot te vliegen, als je het mij vraagt." Hij zette enkele stappen in hun richting, greep Erins hand en trok hen tussen de Skinwalkers vandaan. Zijn greep was stevig, maar niet pijnlijk bedoeld. Hij wilde dit gewoon snel afhandelen en gaan eten.
"Dus handelen jullie jullie zaakjes af, dan doe ik - wij - hetzelfde bij ons, en dan kunnen we allemaal eindelijk gaan eten," zei hij, met zijn blik voornamelijk op Romeo gericht. Het was niet vijandig, aangezien ze voor een keer eens op dezelfde golflengte zaten. Hij was zelfs zo beleefd om nog even te wachten, voor hij zijn roedelgenoten mee naar binnen zou sleuren.

Legenda (enkel voor deze post, dit moet natuurlijk niet overgenomen worden):

[ bericht aangepast op 10 juni 2016 - 22:36 ]

Mhm?

27 mei 2016 - 11:18 Elentiya is offline

Elentiya 12343

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Erin Mariah Braiden

”Watch out, I might bite.”

• Senior • Nightcrawler • Eightteen • Outfit • Kantine •

"Als jij je boeken in een tas had zitten, had je me kunnen zien aankomen en was dit nooit gebeurt, Volkka. Daarbij kan je een lycanthrope het niet kwalijk nemen om te reageren met zijn instincten."
Mijn blik vertrok, was hij nou werkelijk serieus? De les was afgelopen en ik had mijn boeken van tafel afgegrist om zo snel mogelijk naar de aula te kunnen gaan gezien ik honger had, en dus zo snel mogelijk wilde eten. Nu werd me dus eigenlijk verteld dat ik dat niet had moeten doen zodat ik — in zijn ogen — dus beter had kunnen opletten als mijn boeken al in de tas zaten en ik dat niet onderweg probeerde te doen. Mijn poelen vulde zich lichtelijk met ongeloof, waarna ik ze wijselijk van de jongen aftrok en op Castitus richtte. Was ik echt zo gek, of spoorde die jongen zelf niet helemaal? Ik wist dat mijn onredelijk me buiten zinnen kon drijven en enkele problemen vaak groter maakte dan ze in werkelijkheid waren, maar in dit geval was die fout niet geheel meer aan mij te verwijten.
Op het moment dat ik mijn mond wild openen om een opmerking te maken werd ik opgeschrikt door een onverwachtse aanval. Een paar handen grepen mijn schouders beet en ik voelde hoe diens nagels mijn huid doorboorde. Een vloekende grom rolde over mijn lippen heen zodra mijn schrik zich resoluut had teruggetrokken en plaatsmaakte voor bruisende woede bij het zien van mijn aanvaller. “Onderschat nooit de Omega, Volkka.” Het feit dat de jongen poogde mijn nek te grijpen maakte het dat ik nog linker werd. “Jij, vuil vies. .” siste ik tussen opeengeklemde kaken door. Mijn rechterhand balde zich tot een stevige vuist — klaar om het gezicht van de jongen kennis te laten maken met de dreun van een goeie rechtse — tot hij plotseling met een rotgang van me werd afgesleurd. Een tikkeltje verrast knipperde ik een enkele keer met mijn ogen en zag hoe de jongen werd aangepakt door Romeo, die tezamen met Danica klaarblijkelijk ook hierheen was gekomen.
"Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik ben zeker dat dat vast ook wel opgelost kan worden zonder dat er klauwen aan te pas komen," hoorde ik de blondine vervolgens zeggen, waarna ze me een papieren zakdoekje aanreikte die ik met een licht gepikeerde snuif aannam. Op dit moment leek het me beter als ik mijn lippen opeen hield. De woede stroomde als hete lava door mijn aderen heen en ik had niks meer nodig om uit te vallen en alsnog het gezicht van de jongen te verbouwen. Mijn lichaam trilde en mijn spieren spande zich onbewust aan terwijl ik uit alle macht mezelf bij een trachtte te houden.
De vraag van Danica deed me lichtjes mijn wenkbrauw optrekken. Wellicht als ik niet zo verhit was geweest dat ik haar poging tot het sussen van deze ruzie had gewaardeerd — zelfs in de wetenschap dat ze van een andere roedel is — maar voor nu kon ik zelfs die subtiele poging niet tolereren en wendde ik me met een ingehouden grom van haar af terwijl ik het bloed van mijn schouders afveegde; een kleur en geur die me nog steeds nijdig wisten te houden. Volgens mij had de jonge vrouw het deel gemist waarin háár roedelgenoot besloot zijn lelijke klauwen in mijn schouders te plaatsen, en waarom? Omdat meneer het nodig vond zich te laten leiden door zijn zo gezegde primitieve behoeftes. Ik gromde, zacht en gefrusteerd.
Het feit dat Castitus plots ineens in een lachbui beland doet me een tikkeltje verward naar hem opkijken. Het is ook pas dan dat ik doorkrijg dat Gideon bij hem staat en dat die vermoedelijk iets gezegd heeft wat onze Alfa in die toestand heeft gebracht. Met een frons keek ik even naar Gideon, mezelf afvragende waar deze zo plots vandaan is gekomen zonder dat ik het goed en wel in de gaten heb gehad. Echter weet het gelach van Castitus op deze manier wel de hele groep stil te krijgen, al spreken sommige gezichtsuitdrukkingen boekdoelen, en krijg ik het vervelende besef dat we met net iets te veel vijanden staan naar mijn zin. Dit was nou ergens mijn bedoeling ook weer niet.
”Ze zijn tegen elkaar gebotst,” beantwoord Castitus de vraag van Danica nadat hij eindelijk klaar lijkt te zijn met het gelach en gehik waarin hij was beland. Het kortstondige antwoord van Cas zint me ergens niet en ik kan het dan niet laten een venijnige blik te richten op de jongen die me eerder te grazen probeerde te nemen. Ik voelde me niet gekrenkt in mijn eigenwaarde, maar het was laf geweest om iemand aan te vallen die dat op dat moment niet in de gaten had — althans niet in deze situatie — en ik voelde de drang om hem alsnog aan te vliegen direct weer de kop op steken.
”Niet echt iets om elkaar naar de strot te vliegen, als je het mij vraagt."
Alsof hij doorhad dat ik zinde op een milde vorm van wraak greep Castitus mijn pols stevig beet, waarna hij me tussen de Skinwalkers vandaan trok en me op deze manier dwong afstand te nemen. Het was de jongen zijn geluk dat dit gebeurde en dat ik eveneens vele male onderdaniger was tegenover mijn meerdere dan hij vermoedelijk ooit zou zijn — wat in mijn ogen getuigde aan een gebrek van respect. Voor nu kon ik niks anders doen dan het laten gaan.
"Dus handelen jullie jullie zaakjes af, dan doe ik - wij - hetzelfde bij ons, en dan kunnen we allemaal eindelijk gaan eten.”
Bij het horen van het woordje eten besloot mijn maag de stilte te doorbreken door enkele luide, protesterende grommen en knorren te laten horen. Na een hele dag nog niks te hebben gegeten was ze er nu echt klaar mee en eiste ze zowat gevuld te worden. Mijn gezicht vertrok licht al bleef de norse uitdrukking overduidelijk aanwezig. Mijn poelen schoten nog éénmaal vernietigend naar de jongen en gleden toen over de rest heen terwijl ik subtiel mijn hand op mijn maag drukte in de hoop deze tot stilstand te manen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 mei 2016 - 12:51 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Het meisje was duidelijk nogsteeds woest, maar extreem onderdanig naar haar alpha toe. Ondanks dat ik me aan de regels hield, en mijn hoofd boog naar mijn alpha, was ik niet zo snel teruggefloten. Dat had me vaker dan eens ook problemen opgeleverd, maar nooit ernstig. Ik wist hoe ver ik kon gaan. Dat was precies waarom ik nu sprong. Ik zag niemand van mijn pack, en kreeg waarschijnlijk een paar klappen, maar niet meer. Het liep alleen niet zoals ik wilde, want voor ik echt schade kon toebrengen, werd ik van haar af gesleurd en kwam hard op mijn rug terecht op het asfalt. Ik staarde met grote ogen naar de jongen die boven me uit kwam torenen, met moord in zijn ogen. Hij begon me af te snauwen, en ondanks dat ik echt nog niet klaar was met het meisje wat me van alles beschuldigde, terwijl het zeker niet alleen mijn fout was, bleef ik stil liggen tot hij klaar was. Toen sprong ik met een vrij soepele beweging op en bleef Romeo recht in zijn ogen aankijken. Ik wist dat het niet geheel respectvol was, maar zo kon ik mijn opgekropte woede toch een beetje controleren, in plaats van de troela weer aanvliegen. Ik hield mijn mond maar wijselijk dicht, zodat ik niet verder op mijn flikker kreeg, in elk geval niet voor die van het andere pack weg waren. Vanuit mijn ooghoeken zag ik ook Gideon en Danica, die allebei op hun eigen manier de situatie probeerden te sussen. Eerst kwam Danica, die zacht als altijd probeerde te zien of dit met woorden opgelost kon worden. Ik was alleen geen jongen van de woorden, maar daden, en dat liep nu eenmaal snel uit de hand. Ik pakte haar zakdoekje wel aan, maar deed er eigenlijk niets mee. Het bloed onder mijn nagels en over mijn handen was een trofee, niet iets om me voor te schamen. Gideon's input snapte ik helemaal niet, maar de andere alpha duidelijk wel, die begon te lachen. Ik keek verbaasd van de een naar de ander, en schoot intussen nog een aantal dodelijke blikken naar Romeo en het meisje die ik had besprongen. Ik schonk haar een scheve en venijnige grijns. Toen het lachen eenmaal was gestopt, legde de andere alpha kort uit wat er was gebeurt. Ik vond het een vrij grove samenvatting, maar hij gaf niemand de schuld, wat ik waardeerde, voor zover dat kon in de stemming waarin ik nu was. Mijn ogen schoten nog altijd vuur naar het meisje, terwijl ik haar nog altijd een venijnige grijns schonk met een opgetrokken lip, terwijl zij werd weggesluisd. Haar ogen keken mij even dodelijk aan, maar het bloed op haar rug gaf me heel veel voldoening. De alpha zei nog iets, maar het ging een beetje langs me heen. Ik concentreerde me nu op de leden van het pack waar ik in zat. Ik was onderdanig, maar trouw niet persé. Mijn hart lag nog altijd in mijn thuisland, en als ik de kans zou krijgen om terug te gaan, zou ik zonder twijfel en zonder om te kijken direct vertrekken. Nu trok ik dan ook eindelijk mijn mond open tegen Romeo, al stond ik tegelijkertijd klaar op een flinke klap te incasseren. "Misschien gedraag ik me als een kinderachtige en puberale tiener, omdat ik dat ben. Ik ben geen gentleman, maar een boeren jongen uit Siberië. Ik kan en ga niet veranderen wie ik ben." gromde ik laag zijn kant op. Ik wist dat dit me hele grote problemen ging opleveren, maar het moest eruit. "Daarbij zie ik geen probleem met het op z'n plek zetten van iemand die me tot zondebok bestempeld, ondanks dat het verre van alleen mijn schuld is." gromde ik er achteraan. Ik moest op mijn tellen letten, want een rogue worden zou betekenen dat ik mijn middelbare school niet kon afmaken. Ik wilde niets liever dan terug naar Siberië, maar dat zou gewoonweg zonde zijn. Misschien dat ik naar de universiteit van Moskow zou kunnen om te studeren, dan zou ik hier ook weg zijn. Dat zouden we wel zien, voor nu beet ik voor de rest op mijn lip, om geen andere dingen uit mijn keel te laten komen, zodat ik me niet nog verder in de problemen bracht. Ik hield mijn ogen strak gericht op de alpha recht voor me, wachtend tot Romeo me op mijn plaats zou zetten. Ik verwachtte vele boze woorden gecombineerd met fysieke consequenties, maar je wist het nooit zeker.

Bowties were never Cooler

29 mei 2016 - 22:29 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA ASTRID SØRENSEN

SENIOR || EXCHANGE STUDENT || WOLF || SEVENTEEN || OUTFIT*

If you obey all the rules, you miss all the fun

'Hoorde zij daarbij te zijn?' zei "Callum". Lin trok haar wenkbrauwen om zijn onbeleefdheid. Als zijn uiterlijke verschijning de juiste indicatie was voor zijn leeftijd, dan kon Lin met zekerheid vast stellen dat zijn gastvriendelijkheid al even verreikte als zijn intelligentie. Niet ver dus. Ze wilde hem net melden dat "zij" een naam had, toen Gideon iets zei om haar opmerking over zonnestraaltjes.
'Hmpf, altijd,' zei hij, een stuk chagrijniger dan zonet. 'En ja we hebben vaste tafels, gelukkig ben ik ook een Amerikaan,' vervolgde hij met een grijns. Hij liet zijn blik door de zaal glijden, waarschijnlijk op zoek naar zijn "baas". 'Ik ga even daar helpen. I'll be back,' zei hij uiteindelijk, waarna hij er vandoor ging met een stuk kip in zijn hand. Lin grinnikte zachtjes, toen de deuren van de kantine openknalde en er een varken de zaal inrende, gevolgd door een stel leraren. Er stond een nummer op het varken en gelijk wist Lin wat voor grap het was. Het was niet heel origineel, maar wel geniaal. Wie die grap ook uit had gehaald, Lin wilde snel kennis met hem of haar maken. Geamuseerd volgde haar ogen de wanhopige docenten, tot dat ze bedacht dat ze nu met de niet zo vriendelijke Amerikaan stond. 'Ik ga vriendelijker gezelschap opzoeken, tchau,' meldde ze hem simpelweg, waarna ze er vandoor ging. Ze moest inmiddels toch Maccon zoeken. Niet dat ze anders niet weg was gegaan, ze had er namelijk geen zin in om als een stuk meubilair behandeld te worden.
Haar ogen gleden door de zaal en al snel vond ze hem. Maccon zat aan de tafel, aan de praat met iemand met wie ze nog niet echt gepraat had. Met haar dienblad in haar handen, stootte ze zijn schouders aan met haar heupen. 'Hop, in de benen jij. Het economieboek loopt dan wel niet weg, maar ik wel als je niet op schiet. En we gaan buiten zitten, dat krijsende varken hier zal niet echt helpen met saaie stof uitleggen,' besloot ze.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

30 mei 2016 - 14:45 Elentiya is offline

Elentiya 12343

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Maccon Raul Phelan

”We are animals, all of us.”

• Senior • Skinwalker • Eightteen • Kantine •

Had Kiara willen reageren op mijn vraag dan werd ze al snel onderbroken door het geluid van een luid knorrend varken die de aula in stormde. Grinnikend keek ik toe hoe enkele leerkrachten er achteraan leken te rennen terwijl het varken werkelijk alle kanten op schoot die hij maar in kon gaan. Het nummer wat op de rug van het dier was getekend maakte al snel duidelijk dat het om een grapje ging - een die ergens wel wist te waarderen; vooral bij het zien van de onhandige pogingen die de leerkrachten deden om het varken te vangen.
Met een geamuseerde uitdrukking op mijn gezicht nam ik een nieuwe hap van mijn eten terwijl mijn ogen ongegeneerd de rennende leerkrachten volgde. Her en der sprong er een leerling opzij, maar verder leek niemand een poging te doen om de leerkrachten te helpen - de meeste zaten er vermoedelijk net zo geamuseerd bij als ikzelf.
Vanuit mijn ooghoeken ving ik op hoe iemand naderde, waarna de persoon in kwestie vervolgens met haar heup tegen mijn schouder aan duwde. “Hop, in de benen jij. Het economieboek loopt dan wel niet weg, maar ik wel als je niet opschiet. En we gaan buiten zitten, dat krijsende varken hier zal niet echt helpen met saaie stof uitleggen.” Grinnikend hief ik mijn gezicht schuins op zodat ik de blondine aan kon kijken die me zojuist maar al te duidelijk had gemaakt wat er ging gebeuren.
Lin hielp me al een ruime tijd met Economie daar dit allesbehalve een van mijn sterkste vakken was. Dankzij haar hulp had ik de slechte cijfers naar een krappe voldoende weten te brengen, maar daarmee waren mijn bijlessen bij haar nog niet afgelopen. De blondine zou wellicht pas tevreden zijn als die krappe voldoendes, ruime voldoendes werden.
”Wat jammer, en ik maar hopen dat als ik lang genoeg bleef zitten dat het boek de benen wel nam.”
Met een plagende uitdrukking wierp ik Lin een laatste blik toe alvorens ik besloot op te staan en mijn spullen te pakken. Met een korte zwaai hing ik mijn rugzak terug over mijn schouder heen en haalde met één hand het plateau met eten van tafel af. “Ik zie je later wel, Kiara. Duty calls,” knipoogde ik mijn roedelgenoot toe, waarna ik me tot Lin wendde.
”Op naar buiten dan maar. Eens zien of die saaie stoffen vandaag willen doordringen.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

31 mei 2016 - 20:54 Value is offline

Value 11253

ROMEO SEGUNDO CERVA
YOUNG, WILD & LACTAFREE

"Algebro is my best mat(h)e."
Skinwalkers | Alfa | Captain | Senior | Steeg

Met dichtgeknepen ogen keek Romeo naar het lachend tweetal. Cas mompelde iets zijn richting uit en zijn voorgevoel vertelde hem dat hij het wel heel grappige gespreksonderwerp was. Maar niet in de positieve zin. Niet dat hij ooit iets positiefs over hem uit Cas' en Gideons mond zou horen rollen.
Zijn humeur was jammer genoeg net iets te goed gezind waardoor hij niet boos genoeg werd en het er dus maar bij liet. Hij draaide overdreven met zijn ogen; stelletje kinderachtige Nightcrawlers.
Intussen had Cas Nica's pogingen om de ruzie tussen Erin en en Coy te paaien, overgenomen en hij hield een heel betoog over eigen zaakjes afhandelen en gaan eten. Het stond hem helemaal niet aan dat Cas hen de les kwam spellen en een denkbeeldige lijn trok tussen de twee packs door Erin mee te trekken. Wat er dan nog eens bovenop kwam dat Romeo hem helemaal gelijk gaf en dus geen poot had om op te staan. Hij besloot voor die ene keer zijn mond te houden en de kat uit een hele hoge boom te kijken. Totdat, hoe kan het ook anders, Coy hem niet veel later uitdaagde: 'Misschien gedraag ik me als een kinderachtige en puberale tiener, omdat ik dat ben. Ik ben geen gentleman, maar een boeren jongen uit Siberië. Ik kan en ga niet veranderen wie ik ben.' Hij gromde diep om zijn woorden kracht bij te zetten, maar Romeo was niet onder de indruk. 'Misschien is het dan een idee om terug naar Siberië te gaan,' mompelde hij zelfs tussen door. Coy ging onverstoord verder: 'Daarbij zie ik geen probleem met het op z'n plek zetten van iemand die me tot zondebok bestempeld, ondanks dat het verre van alleen mijn schuld is.'
Romeo had allesbehalve zin om met hem in discussie te gaan. Zijn hoofd stond er helemaal niet naar zich bezig te houden met dit soort nutteloze problemen die ontstaan waren uit het niets maar een heuse derde wereldoorlog kunnen ontketenen.
'Mijn maag gromt harder dan dat jij het kan. Ik ga me bezighouden met nuttigere dingen, smakelijk allemaal,' bromde hij. Hij zou hier later nog wel een hartig woordje over spreken met Coy, wanneer hij afgekoeld was.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

31 mei 2016 - 23:51 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || HALLWAY

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

Nica keek toe hoe de Nightcrawlers wegliepen en besloot dat ze Erin straks maar een bericht moest sturen om te vragen of alles goed ging. Ze bedacht zich dat het met die opvliegendheid van iedereen het een wereldwonder mag heten dat de oorlog niet opnieuw uitgebroken was. Als al dit soort kleine dingetjes vaker zo opgeblazen zouden worden, dan zou dat waarschijnlijk niet lang meer duren.
De blik die Coy Romeo eerder stuurde beloofde al eigenlijk niet veel goeds en wat hij zei toen de anderen eenmaal weg waren, dat maakte het er niet echt beter op. 'Misschien gedraag ik me als een kinderachtige en puberale tiener, omdat ik dat ben. Ik ben geen gentleman, maar een boeren jongen uit Siberië. Ik kan en ga niet veranderen wie ik ben,' kwam er grommend uit zijn mond. Toen Romeo vervolgens mompelde dat hij het dan een idee was dat hij terug zou gaan, maakte Nica inwendig een facepalm. 'Daarbij zie ik geen probleem met het op z'n plek zetten van iemand die me tot zondebok bestempeld, ondanks dat het verre van alleen mijn schuld is,' ging Coy verder, waarbij hij Romeo strak bleef aan kijken. Hij vroeg er eigenlijk wel om en ze verwachtte dat Romeo hem een klap zou verkopen, maar tot zijn verbazing deed hij dat niet, al was zijn opmerking niet erg tactisch. 'Mijn maag gromt harder dan dat jij het kan. Ik ga me bezighouden met nuttigere dingen, smakelijk allemaal.' Na deze opmerking ging hij er al vandoor.
Nica zag de bui al aankomen en stapte voor Coy's neus voor hij achter hem aan kon gaan. Ze irriteerde zich niet snel aan mensen, maar hij was momenteel wel aan Coy, gezien het leek alsof hij gewoon een ruzie wilde uitlokken. En ze had ook al meerdere verhalen gehoord van 'Je kunt beter wachten tot jullie beiden zijn afgekoeld, want hier op school ruzie gaan maken heeft geen enkele zin en trekt alleen maar ongewenste aandacht van anderen. Ik weet niet wat er verder precies gebeurd is tussen jou en Erin, dus daar ga ik verder geen oordeel over trekken, maar je bent juist een groter en sterker persoon wanneer je iemand niet aanvalt. Sterk zijn heeft niet per definitie te maken met hoeveel spieren je bevat of met hoeveel kracht je iemand neer kunt slaan. Je instincten niet te boven komen is eerder zwak. Bovendien hebben meerdere gebeurtenissen in de geschiedenis wel bewezen dat de meeste kleine dingen, de meeste grote gevolgen kunnen hebben, dus ga alsjeblieft niet ruzie maken over dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen. Als door zoiets kleins een grote ruzie uitbreekt, dan heb je niet alleen je zelf er mee, maar de hele roedel.' Ze blikte op zijn handen, waar nog bloed op de nagels zat. 'Het zou fijn zijn als je je handen schoon zou maken voordat je de kantine ingaat, anders komen er alleen maar meer vragen.' Ze glimlachte iets wat verontschuldigend naar hem, en draaide ze zich toen om, om de school in te lopen.
Weer op weg naar de kantine, zag ze Romeo staan en voordat ze er over kon twijfelen, liep ze naar hem toe. 'Ik heb Coy gevraagd zijn handen te wassen en wat kalmeer te reageren voortaan,' meldde ze. Ze wist niet zeker in hoeverre hij er in geïnteresseerd was en eigenlijk was ze ook helemaal niet naar hem toe gegaan. Alweer.
'Maar goed. Wat ik eigenlijk wilde zeggen, is dat ik wel snap dat je niet nu al de roedel op kan trommelen om Rey te zoeken. Ik maak mij gewoon nogal snel zorgen. Ik wilde vragen of je wel zou willen helpen als ze na morgen of over morgen nog niet terug is...' Ze beet op haar onderlip en twijfelde met het volgende even of ze het echt zal zeggen, gezien ze ergens bang was voor zijn reactie. Aarzelend legde ze haar hand op zijn onderarm. 'En, misschien zal je niet geloven wat ik nu zeg, maar ik wil dat je weet dat ik zou voor jou hetzelfde doen, Romeo. Ik bedoel niet jou iemand helpen zoeken als je daar om vroeg, al zou ik dat ook doen, maar ik bedoel dat ik ook naar jou zou zoeken als de situatie omgekeerd was. Als Rey aangewezen was als Alfa en jij weggelopen zou zijn, dan zou ik naar jou zoeken, ook als Rey niet zou willen helpen. En ik zeg het niet om je over te halen om te helpen zoeken, ik meen het echt. Je kent me goed genoeg om te weten dat ik daar niet over lieg.'

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 0:05 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek