RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:

Beste lezer, Als u deze brief in handen hebt, bent u bij deze uitgenodigd mee te werken aan één van onze experimenten. Wij doen op dit moment onderzoek naar het verband tussen nachtrust en werkgerichte productiviteit. Het experiment zal minimaal een week duren, alle dagen die erbij komen zullen extra worden vergoed. Dit alles hoeft u vanzelfsprekend niet voor niets te doen. U ontvangt aan het begin €1500,- en hetzelfde bedrag aan het einde van het experiment. Natuurlijk wordt ook voor de nodige levensmiddelen gezorgd. Bent u bereid mee te werken aan dit experiment, mail mij dan via: ClementineChevalier@XMail.com. Met vriendelijke groeten Clementine Chevalier Hoofd Chevalier Experimenten

Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic


Rollentopic

Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:

Beste lezer,

het is fijn om te horen dat u bereidt bent mee te werken aan het eerdergenoemde project. Pak uw koffers in met alles wat u de komende tijd nodig denkt te hebben. Zoals ik al zei hoeft u zich over voeding geen zorgen te maken, daar wordt voor gezorgd. U allen wordt verwacht klaar te staan op het station van Utrecht, dit leek mij een goede plek om jullie af te halen. U dient daar op 24 mei 2016 om 8.45 aanwezig te zijn. Daar wordt u opgehaald door een busje en naar het juiste adres gebracht, wees voorbereid op een lange rit neem iets mee om u te amuseren tijdens de reis. Bent u niet op tijd aanwezig dan vertrekken wij zonder u. Ik hoop u te zien!

Met vriendelijke groet
Clementine Chevalier
Hoofd Chevalier Experimenten

Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 23:14 ]

---

chaos makes the muse

BELANGRIJK!!

Willen jullie wachten met het plaatsen van een volgend bericht als er een iemand heeft geschreven dat we zijn aangekomen bij De Fabriek!! Ik moet iedereen dan even een brief 'overhandigen' van Clementine met belangrijke informatie! Bedankt!

---

chaos makes the muse

Maakt niet uit

---

chaos makes the muse

Romy liep op haar gemakje naar de bus, die zo te zien al redelijk vol zat. Ze kwam bijna nooit te laat, maar haar vader moest een lastige klant afhandelen en ze had geen ander vervoer naar de verzamelplaats. Ze zoende haar vader op zijn wang en hij glimlachte. ‘‘Hou je goed, bella.’’ Zei hij en knuffelde haar. ‘‘Natuurlijk papa, altijd.’’ ze pakte haar dierbaarste bezit, een zelfverdiende Louis Vuitton reistas, van de achterbank en sloot de deur. Haar vader stapte in en ze zwaaide voor een laatste keer naar hem.
Toen de buschauffeur haar tas in wilde laden, schudde ze haar hoofd. ‘‘Die houdt ik liever bij me.’’ Hij haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op en ze beklom de ongemakkelijke trapjes naar de zitplaatsen. Ze glimlachte eens naar niemand in particular en zette zich neer op een lege tweezits. Aan de andere kant van het gangpad zaten twee jongens waarvan een met een gitaar.
Ze plaatste haar tas naast haar en sloeg haar benen over elkaar. Gelukkig had ze entertainment meegenomen, want als ze allemaal zo nors waren als gitaarjongen, werd dit geen prettig ritje.

---

tya

Ryan Cooper

Anna en Albert kijken om de beurt naar de stoelen waar ik en mijn buurman - die tot nu toe nog niet heeft geantwoord - zitten en lachen.
Ik moet er wel heel klein en sullig uitzien tegenover mijn buurman. Ik raak geïrriteerd door hun gedrag en mompel 'Kun je het zien?' Ze hebben me waarschijnlijk niet gehoord, maar toch.
Een best wel knap meisje komt de bus in en vindt zo te zien hetzelfde als wat ik denk: Gangster is vreemd.
'Hallo? Ik vroeg hoe laat het is!' zeg ik geërgerd tegen mijn buurman. Wat een norse kerel, zeg.

Edit: ik stel me de hele tijd voor dat de bus al vertrokken is, maar er stappen nog mensen in xp

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 22:36 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

‘‘Het is half 12.’’ Riep ze naar de jongen. Hij was nog jong, dacht ze, en duidelijk niet op zijn gemak. Ze stond op en boog over gitaarjongen en zijn uitrusting heen, om de jonge jongen een hand te geven. ‘‘Ik ben Romy.’’ Het stel voor hun leek het goed naar hun zin te hebben, en ergens glimlachte ze. Er waren dus toch nog tolereerbare mensen op deze bus. ‘‘Je ziet er jong uit, no offence hoor. Hoe oud ben je? En mag je uberhaupt tattoos hebben zo jong?’’ Ondertussen zat ze terug op haar plaats en had ze haar bril opgezet, zodat ze de jongen recht, en scherp, in zijn ogen kon kijken. Ze had de tattoo gespot toen hij zijn nek draaide, maar ze kon niet uitmaken wat het was..

---

tya

Ik ga denk ook stoppen aangezien ik niet verder kan! Tot morgen of strakjes..

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 22:44 ]

---

chaos makes the muse

'Dánk je.' Opgelucht stak ik mijn hand uit naar het meisje en ik keek knorrig naar mijn buurman die mij nog altijd volkomen negeerde. De enige zin die hij sinds ik hem kende had gezegd was 'Ken ik jou?' en dat was niet al te vriendelijk gevraagd.
Ik richtte mijn aandacht weer op het meisje. 'Ik ben Ryan. Ik ben 17, laten we zeggen dat ik niet meteen heb gevráágd om deze tattoo...'
Ik glimlachte verontschuldigend. Zij zelf leek een stuk of 20... Wat een bejaardenbus hier. Was er nou niemand van mijn leeftijd behalve Anna?
Zij leek zich trouwens prima te amuseren met háár buurman.
Ik wou dat deze crimineel-uitziende man niet langs mij was komen zitten. Ik had graag langs Romy gezeten.

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 22:55 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

_AnneFleur_ schreef:
Ik ga denk ook stoppen aangezien ik niet verder kan! Tot morgen of strakjes..

Wat bedoel je, 'niet verder kan'?? Bedoel je dat je vastzit in het verhaal?
Ik denk dat er nog een paar mensen moeten opstappen...

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 22:57 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

'Ik denk het. Misschien. Ja,' Anna klonk niet zo enthousiast als hij had verwacht. 'En jij?'
Het was alsof ze gekluisterd was aan haar boek. Het stille type, gokte hij. Voor een momentje overwoog hij om te vragen wat ze aan het lezen was, maar hij wilde niet dat ze zich ongemakkelijk zou voelen. Zelf las hij ook graag, maar niet in een bus. Het lukte hem gewoon niet om te concentreren. Daarom had hij ook niets meegenomen om zich te vermaken onderweg. Hij vermaakte zich al prima wanneer hij een beetje het raam uit kon kijken en kon brainstormen over wat hem te wachten zou staan tijdens het experiment.
'Ik ben vooral nieuwsgierig,' antwoordde hij. Natuurlijk had hij de brief gelezen, een paar keer zelfs, maar zijn oog was voornamelijk blijven hangen op het geldbedrag en niet precies op wat de bedoeling was. Niet echt slim misschien. 'Experimenten kunnen van alles zijn. Maar ik kan best een zakcentje gebruiken. Weet jij wat we precies moeten doen?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Sheen schreef:
(...)

Wat bedoel je, 'niet verder kan'??

Ik moest wachten op Albert!

---

chaos makes the muse

_AnneFleur_ schreef:
(...)

Ik moest wachten op Albert!

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Anna Hope van der Loo

Als antwoord op de vraag van Albert schudt ik mijn hoofd. 'Niet precies. Het gaat over de relatie tussen nachtrust en werk ofzo. Waarschijnlijk gaan ze je concentratie testen bij verschillende hoeveelheden nachtrust.' Ik ben zelf verbaasd over het aantal woorden dat uit mijn mond komt. Zoveel achter elkaar. Hij maakt het me makkelijk en hij ziet er uit alsof we een beetje hetzelfde karakter hebben, dat zal het wel zijn. Ik klap mijn boek dicht en stop het in mijn tas. Ik kijk op mijn horloge. 'Ik hoop dat we zo vertrekken. Ik ben niet zo gek op het reizen met de bus.' Mompel ik. 'Hoe oud ben je?' Vraag ik aan Albert. Hij is moeilijk te peilen.

---

chaos makes the muse

Dus hij was gewoon 17, ze had hem jonger geschat. Die tattoo... daar zou ze nu maar even niet over verder vragen. ‘‘Ik ben 20. Waarom doe je mee?’’ Vroeg ze en sloeg haar benen over elkaar. Blijkbaar wachtten ze nog op meer mensen, want de chauffeur zag er niet naar uit alsof hij snel wilde vertrekken. Ze haalde het roze bakje wat ze met eten had gevuld uit haar tas, en at een cherrytomaatje. ‘‘Ik vraag me af hoeveel jongeren ze hebben gevraagd voor het experiment. Ik hoop niet dat we spuiten krijgen of zo, ik háát naalden.’’ Zei ze, en rilde kort bij de gedachte. ‘‘Zo'n tattoo? Mij niet gezien. Lijkt me een verschrikkelijk gevoel. Deed het pijn?’’ Als ze eenmaal was begonnen met praten, was er geen ophouden meer aan, natuurlijk. En ondanks haar voornemens was ze weer over zijn tattoo begonnen, maar ach, als mensen geen vragen wilden, moesten ze niet mysterieus zijn.
De jongen naast Ryan had ook een tatoeage zag ze, natúúrlijk had hij een tatoeage. Hij was ook bleek... bijna ongezond bleek, maar ze besloot wijselijk haar mond te houden, veel zou hij toch niet zeggen..

---

tya

Ze wist dus niet veel meer dan hij wist, maar als het om concentratie zou gaan zouden ze aan hem nog wel een moeilijke hebben. Ach, dan hadden ze wel wat variatie in hun programma. Even twijfelde hij of hij niet beter thuis had kunnen blijven, maar nu kon hij toch niet meer terug.
'Ik hoop dat we zo vertrekken. Ik ben niet zo gek op het reizen met de bus,' zei Anna. Daar dachten ze hetzelfde over. Haar opmerking werd gevolgd door een spontane vraag; 'Hoe oud ben je?'
'19,' een korte lach ontsnapte aan Alberts lippen. Nu pas had hij door dat iedereen die in de bus zat rond dezelfde leeftijd als hij leek te zijn. Al leek de jongen achter hem een stukje ouder te zijn. Hij keek terug naar Anna. 'En jij?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Ik zag heus wel dat ze verbaasd was toen ik zei dat ik 17 was. Ze dacht waarschijnlijk dat ik 14 was ofzo, of zelfs nog jonger. Kan moeder aarde mij nou niet gewoon de aanblik van een normale 17-jarige geven? 'Ik ben gewoon nieuwsgierig.' Ze hoefde niet te weten dat ik niet superrijk ben. 'Ze hebben 25 mensen uitgenodigd maar er komen er maar ongeveer 10, denk ik. Die tattoo deed wel pijn, maar ja. Ik heb ze samen met mijn 2 broers laten zetten.' Ik pauzeerde. 'We zijn thuis met 5 kinderen.' Ik zag dat er eventjes pijn door haar ogen schoot. Had ze misschien zelf een zusje of broertje, dat ze miste? 'En ik denk niet dat we een spuit krijgen. Het was toch iets met nachtrust en verbanden tussen dit en dat? Daar hebben ze geen naalden voor nodig, geloof ik.' Volgens mij vond buurman (hoog tijd dat hij zijn naam zegt tegen mij) het irritant dat ik en Romy aan het praten waren.

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 23:31 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?