Once Upon A Time(speeltopic)~6 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770
Link naar 5:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177880&page=last&message=175

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

Ruby

"En gevonden?" vroeg Graham mij. Toen hij zag dat ik het notitieblaadje vast had trok hij het uit mijn handen. "Politiezaken." mompelde hij. "Zal ik u terug begeleiden naar u cel?" zonder mijn antwoord af te wachten pakte hij mij beet en bracht mij naar de cel. Ik deed geen moeite om los te breken, het had geen zin. "En deze keer op slot." zei hij. Het was heel ironisch dat steeds als Graham en ik alleen waren en van elkaar wilden genieten kwam iedereen tegelijk onze rust verstoren. Nu haat Graham mij en zijn wij juist de hele tijd alleen samen, zonder gestoord te worden. Het was zo oneerlijk. Ik schrok op uit mijn gedachte toen ik voelde dat ik werd aangestaard. Graham keek mij met open mond aan, terwijl hij het briefje vast had. Ik sloeg mijn ogen neer, het gaf mij hoop om hem zo te zien. Maar ik wilde geen hoop, hij zou er toch weer niets van geloven en ik zal mij daardoor alleen maar ellendiger voelen. Zuchtend ging ik liggen op het harde celbed en sloot mijn ogen. Ik wilde zo graag Graham terug, mijn Graham. Een eenzame traan liep over mijn wang.

---

When you believe your dreams come true

Regina

"Goedendag mevrouw. Ik zoek een job, en volgens mijn CV zou een job op het gemeentehuis mij niet misstaan. Ze zeiden daar dat ik hier moest zijn, is dat juist?" een Russisch accent bleek te jongen te hebben. Ik hoorde binnen de telefoon gaan, maar negeerde die. "Owja joh?" vroeg ik de man. "Wat had je in gedachten dan?"en ik fronste een keer met mijn wenkbrauwen.

Graham

Ruby reageerde niet en ging op het celbed liggen. Ik keek haar nog steeds vragend aan. Ik stond op en ging voor de cel zitten en schudde mijn hoofd. "Hoe kan dit?" vroeg ik haar. "Vertel nog eens wat er volgens jou is gebeurd..." ik keek Ruby hoopvol aan. Was het dan toch allemaal waar?

---

Do I look like Mother Teresa?

Ava Heart

'Mijn naam is Ava Heart.' zeg ik. 'Vroeger Lost Girl op Neverland. Oh en als ik voor me zeg bedoel ik niet achter me.'
Ik sla mijn armen over elkaar heen en neem Jos in me op. Ze ziet eruit als een doodgewone jonge vrouw. Maar ik weet wel beter. 'Mijn spel is iets simpels. Nu houd ik niet van simpele dingen, maar om nu iets ingewikkelds uit mijn duim te zuigen ga ik zelf niet eens onthouden.' leg ik uit en trek een wenkbrauw op. 'Oh en als je vals speelt, ik waarschuw je, dan win je zeker niet. Valsspelers winnen nooit.'
Ik neem nogal asociaal plek op een stoel en laat uit het niets een mes tevoorschijn. 'We doen verstoppertje. Een soort van. Alleen verstoppen we een voorwerp. Ik dit prachtige mes. Jij ook iets. Geen magie. Dat is vals spelen.' leg ik uit. 'Dan lig je eruit. Begrepen?'

---

obsessive rage

Ruby

Ik hoorde voetstappen naderen en toen ik mijn ogen open deed zag ik dat Graham voor de cel plaats had genomen. Hij schudde zijn hoofd "Hoe kan dit?" vroeg hij mij. "Vertel nog eens wat er volgens jou is gebeurd..." Ik ging overeind zitten en liep naar het tralies toe, recht voor Graham nam ik plaats. Ik speelde een beetje met mijn haar en haalde diep adem. 'Ik begin bij het begin, het is een lang verhaal.' Ik ging in kleermakerszit zitten. Ik besloot om letterlijk alles te vertellen, alle gebeurtenissen en details. Ik begon bij het moment dat ik ontslag nam en werk zocht bij het politiebureau. Dat ik door hem aangenomen werd en we direct op pad moesten naar het ziekenhuis. Hoe hij bijna doodging op straat toen Regina met zijn hart speelde en ik hem daar voor het eerst zoende. Dat Regina hem daarna ontvoerd had en ik Regina toen had aangevallen om hem te kunnen bevrijden en hoe Regina mij verdacht probeerde te maken bij Graham, nou ja mijn wolfvorm. Hoe we zoenden in het politiebureau, alle moorden in Storybrooke en mijn werkblunder. Ook het gedeelte dat Regina eindelijk goed werd en mij adopteerde als dochter. Ik vertelde uitgebreid over wie Jos is en wat ze allemaal heeft aangericht. Het stuk dat ik in coma lag, onze eerste ruzie en de nacht dat hij bleef slapen. Ik kleurde toen ik daar over vertelde. Geschrokken keek ik hem aan, 'Je hebt vast nog een aantal krassen op je rug staan. Ik besloot mijn verhaal met het gedeelte dat hij mij hielp om terug te veranderen naar mens. 'Ik weet wie je familie is,' zei ik zachtjes. 'Je hebt mij daar over verteld je broers zijn Kazan, Medion, Delta en Omega en je zusje heet Chanouk.' Ik keek hem ernstig aan. 'Graham, je snapt toch wel dat ik dit niet allemaal verzin?

---

When you believe your dreams come true

Graham

Met volle bewondering hoorde ik alles aan wat Ruby aan mij vertelde. Al spelend met haar haren vertelde ze me alles. Eigenlijk was Ruby toch wel een leuk meisje. Kom op Graham, zei ik tegen mezelf. Je hebt met Emma of... Ik luisterde aandachtig verder. Ruby vertelde vol enthousiasme hoe we het voor het eerst gedaan zouden hebben. Er verscheen even een glimlach op mijn gezicht, maar Ruby's gezicht kleurde lichtjes rood. 'Je hebt mij daar over verteld je broers zijn Kazan, Medion, Delta en Omega en je zusje heet Chanouk.' Ze keek me serieus aan. 'Graham, je snapt toch wel dat ik dit niet allemaal verzin?' Ik stond en keerde mijn rug naar Ruby. Met mijn hand wreef ik over mijn kin. Hoe wist ze dit allemaal? Ik voelde dat er tranen in mijn ogen kwamen. Praten over familie was nooit mijn sterkste punt geweest. Met niemand had ik dat ooit gedaan... nog steeds keek ik Ruby niet aan. "ik ga weten halen. Wil je ook wat?" vroeg ik snel. Een mooie reden om even weg te kunnen gaan.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jos

'Mijn naam is Ava Heart.' zeg het kind. 'Vroeger Lost Girl op Neverland. Oh en als ik voor me zeg bedoel ik niet achter me.' Ik kijk het meisje aan, ze is nog jong maar ze weet duidelijk wat ze wil. 'Mijn spel is iets simpels. Nu houd ik niet van simpele dingen, maar om nu iets ingewikkelds uit mijn duim te zuigen ga ik zelf niet eens onthouden.' leg ze uit en trek een wenkbrauw op. 'Oh en als je vals speelt, ik waarschuw je, dan win je zeker niet. Valsspelers winnen nooit.' Ze praat met mooie woorden, ze probeert vast over te komen alsof ze heel wat is. Asociaal neemt ze plaats op een stoel. Ik wil een opmerking maken maar ze praat alweer verder. 'We doen verstoppertje. Een soort van. Alleen verstoppen we een voorwerp. Ik dit prachtige mes. Jij ook iets. Geen magie. Dat is vals spelen.' legt ze uit. 'Dan lig je eruit. Begrepen?' Ik kijk haar aan, 'Wat is dit voor een belachelijk iets? Je denkt toch niet dat ik verstoppertje ga spelen met een kind. Ga naar huis meisje, ga lekker buiten knikkeren met je vrienden. Bemoei je niet met deze wereld, het is gevaarlijk. Ik zwaai met mijn hand, het mes dat ze in haar handen had zweeft nu in de lucht gericht op Ava haar hoofd. 'Jij kunt maar beter weg zijn voor ik tot 3 heb geteld.' Ik deed haar na, '1, 2...' Het mes kwam langzaam dichterbij haar gezicht. 'Je wilt toch niet dat je mooie gezichtje verpest wordt?' Ik grijnsde.

---

When you believe your dreams come true

Ruby

Er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen ik vertelde over onze eerste keer. Hij vond het leuk? Was het een goed teken? Ik wist dat zijn familie zijn zwakke plek was. Direct stond hij op en draaide mij de rug toe. 'Sorry, ik had er niet over moeten beginnen,' zeg ik zachtjes. Ik weet dat hij zich probeert groot te houden. Het liefst knuffel ik hem nu helemaal plat, om hem te troosten. Waarschijnlijk had ik het nu verpest bij hem. "ik ga eten halen. Wil je ook wat?" vroeg hij plotseling. Ik was verbaast, deze vraag had ik niet aan zien komen. Weliswaar was het een uitvlucht om het onderwerp te vermijden. 'Uhh, ja lekker,' stamelde ik. 'Iets met vlees graag en een grote koffie, daar heb ik echt behoefte aan,' lachte ik voorzichtig. Ik stond op en ging op het bed zitten, dat was beter dan de koude vloer. Voordat hij wegliep kon ik het niet laten om mijn bezorgdheid uit te spreken. 'Graham... Ben je oké?'

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Sorry, ik had er niet over moeten beginnen,' zegt Ruby zachtjes. Nog steeds keek ik haar niet aan. 'Uhh, ja lekker,' stamelde ze. 'Iets met vlees graag en een grote koffie, daar heb ik echt behoefte aan,' lachte ze voorzichtig. Ik liep richting de deur, maar greep eerst mijn jack van de kapstok. 'Graham... Ben je oké?' hoorde ik achter mij. Ik veegde snel de tranen uit mijn ogen. "Ja, het gaat wel." zei ik terwijl ik een lach probeerde op te zetten. Ik draaide me snel weer om en liep naar buiten.
"Sheriff." ik keek om en zag Archie met Pongo lopen. "Je ziet er niet goed uit." ik keek Archie verbaast aan. "Sorry?" vroeg ik verbaast. Met de paraplu die hij vasthield wees hij naar mijn gezicht. "Je hebt net een aantal emoties getoond, dat is overduidelijk te zijn." Ik veegde opnieuw met mijn hand langs mijn ogen. "Het uiten van gevoelens en emoties is een uitlaatklep om spanningen kwijt te raken. Het uiten van gevoelens kan veel ruimte geven en er voor zorgen dat u beter in uw vel komt te zitten." zei Archie tegen mij. "Het is echt niet erg." zei hij er snel achteraan. Ik gaf een klein knikje en stapte snel in de auto. Om te gaan lopen had geen zin, dan zou iedereen me raar aankijken.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ava Heart

Ik lach spottend. 'Als dat kon had ik dat heus gedaan.' zeg ik en duw het mes een beetje aan de kant. 'Maar mijn vrienden schieten pijlen met dreamshade en vechten tot de dood om zich te vermaken. Alsof dat zoveel beter is dan dit. Mag ik mijn mes terug? Of is het zo mooi dat je het perse wil houden?'

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 0:02 ]

---

obsessive rage

Ruby

"Ja, het gaat wel." Beantwoord hij mij vraag met een opgezet lachje. Ik weet dat het niet zo is, maar ik kan niets doen. Hierna loopt Graham naar buiten. Moedeloos sluit ik mijn ogen. Ik hoop niet dat hij te lang wegblijft, ik wil met hem praten. Ik wil nog wel veel meer, maar praten zou een eerste stap zijn. Ik heb er allee aan gedaan om hem te overtuigen, meer kan ik niet doen. Hij zal zelf moeten beslissen wat hij gelooft en welke emoties hij toelaat.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Bij Granny's aangekomen bestel ik voor mezelf een tosti en voor Ruby bestel ik een broodje met kip en wat salades erop, maar ik vroeg er extra kip bij. Granny vroeg of het ging toen ze me de bestelling gaf, maar ik negeerde de vraag. Ik stapte snel weer de auto in en reed weer terug naar het politiebureau. Ik smeet de sleutels op mijn bureau en gooide mijn jas op mijn stoel. Ik liep naar Ruby toe en gaf door de tralies de tas met het eten. Mijn koffie en broodje had ik al gepakt en ik ging aan het bureautje zitten wat dicht bij haar cel stond. De tranen waren opgedroogd en ik kon Ruby nu weer normaal aankijken.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik schrok op toen Graham binnen kwam en zijn sleutels op het bureau smeet. Wat was hij alweer snel terug. Hij deed zijn jas uit en gooide deze over de stoel. Hierna liep hij naar mij toe en gaf mij mijn eten aan. Een lichte schok ging door mij heen toen hij mijn hand aanraakte. Kort pakte ik hem vast en kneep er bemoedigend in. Graham nam plaats achter zijn bureau. 'Dankje,' zei ik zachtjes. Hij was in verre van oke, maar hij was tenminste rustiger dan voor zijn vertrek. Uitgehongerd viel ik het broodje aan. Ik kon het niet helpen, vooral als ik honger had. Ik wist niet zo goed of ik moest beginnen met praten, of hij daar behoefte aan had. Dus ik at zwijgend mijn broodje op. De man had tijd nodig, dus ik kon hem beter die tijd ook geven.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Op één of andere manier voelde ik nog steeds het lichtte kneepje in mijn hand. 'Dankje,' zei Ruby zachtjes. Ik keek haar aan en liet mijn mondhoeken even omhoog gaan. Vervolgens staarde ik naar het bureau waar mijn broodje lag. Zachtjes tikte ik met mijn vingers op het bureau. In mijn ooghoeken zag ik dat Ruby genoot van het broodje, maar ik had geen trek. Het bleef vrij stil in het bureau, waardoor er een ongemakkelijke situatie kwam. Ik stopte met het tikken op het bureau. In plaats daarvan leunde ik achteruit en sloeg mijn armen over elkaar en liet een zucht uit mijn longen ontsnappen. "Was de telefoon nog gegaan toen ik weg was? Iemand langs gekomen?" het was het beste wat ik kon verzinnen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

Toen ik weer bijkwam was ik helemaal nat door de regen, het zou ongeveer 10 minuten later zijn geweest, schatte ik in.
Ik keek gespannen om me heen, waar moet ik naartoe om Regina te vinden? Kon ik het maar aan iemand vragen!
Wacht, dat kan gewoon! Ik kijk om me heen, niemand... "Of het kan niet" mompel ik in mezelf.
Verderop zie ik het tekentje staan van Politie. Daar kan ik heen! De politie weet vast wel waar ze is!
Ik ren naar het Politiebureau toe en loop voorzichtig naar binnen.
"Hallo?" galmt mijn stem, "Is hier iemand?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski

"De administratieve kant. De boekhouding bijhouden of zoiets." Hert verbaasde me dat het Nederlands me zo goed afging. Je hoorde duidelijk dat ik niet van hier was maar al bij al viel het toch nog mee.