Once Upon A Time(speeltopic)~6 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770
Link naar 5:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177880&page=last&message=175

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

Regina

"De administratieve kant. De boekhouding bijhouden of zoiets." Ik beet op mijn lip. Die jonge zag er echt goed uit. Ik had hem meer van het praktijk verwacht in plaats van de cijfertjes. "Wil je binnen komen voor een kopje koffie?" vroeg ik aan de jongen. "Anders tocht het zo." en ik gaf hem snel een knipoog.

Do I look like Mother Teresa?

Emma

Ik keek naar het gesprek tussen Ava en Jos. 'Jos, zeg nou maar gewoon waarom je dit doet!' Zei ik een beetje boos. Ik heb echt geen zin in die domme spelletjes.

Ruby

Graham was erg rusteloos, hij wist zich niet goed een houding te geven. Ongeduldig zat hij met z'n vinger te tikken. "Was de telefoon nog gegaan toen ik weg was? Iemand langs gekomen?" Vroeg hij opeens. Ik schudde mijn hoofd. 'Nope, anders had ik het je wel laten weten.' Glimlachte ik. 'Dat was mijn werk, weet je wel?' Ik vervrommelde het papieren zakje en legde het buiten de cel neer. 'Heb jij geen honger,' wijzend op het onaangeraakte broodje.' Niet eten kon een teken van stres zijn. Ik had met hem te doen, het was natuurlijk ook veel om te verwerken. 'Je kunt er met mij over praten hè, dat weet je toch?' Vroeg ik voorzichtig.

When you believe your dreams come true

Graham

'Nope, anders had ik het je wel laten weten.' Glimlachte Ruby. 'Dat was mijn werk, weet je wel?' Ik gaf een klein knikje. Ik begon steeds meer aan mezelf te twijfelen, Misschien moest ik die Jos eens gaan opzoeken. Misschien bestond die meid geen eens. 'Heb jij geen honger,' ik volgde Ruby's vinger naar mijn broodje. Ik schudde mijn hoofd. "Wil jij hem?" met het broodje liep ik richting haar cel en reek het broodje naar haar uit. 'Je kunt er met mij over praten hè, dat weet je toch?' Opnieuw gaf ik een knikje. "Ja weet ik, maar als ik behoefte heb aan een gesprek, wat ik dus niet heb, ga ik wel naar Archie toe." Ik nam weer plaats achter het bureau. "Die Jos, waar woont die precies?" ik wist dat dit een verkeerde vraag was. Volgens Ruby was deze Jos super gevaarlijk waardoor ik het antwoord al in mijn hoofd bedacht.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Wil jij hem?" Hij liep met het broodje naar mij toe. Dat bedoelde ik niet, maar goed. Ik pakte het broodje aan. Hij knikte op mijn aanbod. "Ja weet ik, maar als ik behoefte heb aan een gesprek, wat ik dus niet heb, ga ik wel naar Archie toe." Hij nam weer plaats aan zijn bureau. 'Dus je wil dat we hier zwijgend onze tijd door brengen?' Ik trok mijn wenkbrauw op. "Die Jos, waar woont die precies?" Geschrokken keek ik hem aan. 'Ik weet niet waar Jos woont, en als ik het zou weten zou ik het bovendien niet vertellen. Ik verbied het je om heen te gaan Graham!' Zei ik streng. 'Je kunt daar niet zomaar in je eentje heen gaan, wie weet wat ze met je doet.' Siste ik boos. 'Ik ben je al kwijt, maar ik wil je niet dood terug vinden,' mijn boze blik verzachte en maakte plaats voor een droevige houding. 'Ava en Emma zijn haar al aan het zoeken, laat het alsjeblieft aan hen over.' Smekend keek ik hem aan. Ik zou hem tegen houden, daar zou ik alles voor over hebben. 'Wie is daar?' Riep ik toen. Ik hield mijn ogen strak op de deur gericht. Vervolgens klonk er een Hallo, is daar iemand? Het was een meisje, aan de stem te horen. Maar haar geur herkende ik niet. Wie zou het kunnen zijn? Voor de zekerheid ging ik klaar staan, als het Jos zou zijn kon ze een wolf verwachten. En dan zou dit beetje tralies niet genoeg zijn.

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 8:46 ]

When you believe your dreams come true

Jos

Ze lachte, die toon kon ik niet uit staan, haar arrogantie was groot. 'Als dat kon had ik dat heus gedaan.' Ze duwde het mes gewoon aan de kant, kennelijk deed deze bedreiging haar niets. 'Maar mijn vrienden schieten pijlen met dreamshade en vechten tot de dood om zich te vermaken. Alsof dat zoveel beter is dan dit. Mag ik mijn mes terug? Of is het zo mooi dat je het perse wil houden?' Even keek ik haar verbaast aan, maar al snel glimlachte ik. 'Aah, jij bent er één van Neverland. Wat doe jij zo ver van huis?' Ik schonk een nieuw glaasje voor mij in. 'Een slaafje van pan dus,' constateerde ik. Vandaar dat ze een spelletje wilde spelen. Maar het betekende ook dat ik op mijn hoede moest zijn, met Pan weet je het nooit. 'Goed, wij gaan spelen.' Ik zette mijn glas neer. 'Maar als ik win,' ik keek het meisje dreigend aan. 'Dan ben jij je leven niet zeker. Je bent in het hol van de leeuw.' Grijnsde ik. Plotseling kwam Emma vanuit een hoek van de kamer, ze had zich al die tijd afzijdig gehouden. 'Aah miss Swan, the Saviour. Dus jij komt hier ook je rol vervullen?' Grijnsde ik. 'Jos, zeg nou maar gewoon waarom je dit doet!' Zei ze een beetje boos. 'Ik doe het omdat het leuk is! Bovendien gehoorzaam degene die mij gecreëerd heeft. Hier leef ik voor.'

When you believe your dreams come true

Ava Heart

'Je bedoelt stalker Pan?' vraag ik en trek een wenkbrauw op. 'Werken voor hem? Nou, nee, niet precies.'
Ik tik met mijn vingers op de tafel. Dreigen me mijn leven te ontnemen. Als ze het zou proberen, zou Pan zo achter haar staan om het mes om te draaien en in haar borstkas te steken. 'Het is... Vluchten voor hem. Onze band ligt... Apart.'

obsessive rage

Joseph Lloyd Dombrowski

"Wil je binnen komen voor een kopje koffie?" vroeg de vrouw aan de mij. "Anders tocht het zo." en ze gaf me snel een knipoog. "Graag." We wandelden binnen en ik wachtte met te gaan zitten, ik moest haar permissie hebben. Zoals in het leger.

Graham

'Dus je wil dat we hier zwijgend onze tijd door brengen?' Ruby trok haar wenkbrauw op. Om de stilte te verbreken vroeg ik naar Jos. Ruby leek er erg van te schrikken. 'Ik weet niet waar Jos woont, en als ik het zou weten zou ik het bovendien niet vertellen. Ik verbied het je om heen te gaan Graham!' ze klonk zeer streng met opgetrokken wenkbrauwen keek ik haar aan. 'Je kunt daar niet zomaar in je eentje heen gaan, wie weet wat ze met je doet.' Siste ze boos. 'Ik ben je al kwijt, maar ik wil je niet dood terug vinden,' van haar boze gedrag veranderde ze opeens in een heel gevoelig meisje. Ik keek bezorgd Ruby aan. Ze leek zoveel om mij te geven. 'Ava en Emma zijn haar al aan het zoeken, laat het alsjeblieft aan hen over.' Smekend keek ze mij aan. 'Wie is daar?' Riep ze toen. Ik draaide me om richting de deur en zag een meisje binnenlopen. Het meisje dat tegen mij was aangelopen.
"Hallo? Is hier iemand?"
Ik stak mijn hand in de lucht als een begroeting. "Hoi, kan ik je helpen?" Ik was blij dat ik mijn aandacht even kon geven aan iemand anders dan Ruby, ook al was het het meisje dat tegen mij was aangelopen. "Je houd mij niet tegen." mompelde ik nog snel naar Ruby.

Regina

"Graag." antwoorden de jongen. Ik liep naar binnen en schonk een kop koffie in en gaf deze aan de jongen die nog steeds stond. "Je mag gaan zitten hoor." zei ik lachend. "Oke, euh..." ik wist geen eens zijn naam. "Wat was je naam ook alweer?"

Do I look like Mother Teresa?

Joseph Lloyd Dombrowski

Ze vroeg mijn naam. "Sergea-" Ik bedacht dat ik niet meer in het leger zat. "Joseph Lloyd Dombrowski." Ik twijfelde of ik "Om u te dienen." Erbij zou zeggen. Niet dus. "Ik kom vanuit het Russische leger, maar, ik ben niet gevaarlijk ofzo behalve als ik een wolf ben. Maar, als ik het mag vragen, wie bent u en wat betekend u voor dit dorp?" Ik haat soms echt mijn Russisch accent. Zou ze me zelfs goed kunnen verstaan zelfs??? Hopelijk wel.

[ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 18:24 ]

Regina

"Sergea-" De jonge stopte en ik keek hem verbaast aan. "Joseph Lloyd Dombrowski." Ik knikte even. Alleen het Joseph gedeelde had ik verstaan, maar ik liet er niks van merken. "Ik kom vanuit het Russische leger, maar, ik ben niet gevaarlijk ofzo, maar als ik het mag vragen, wie bent u en wat betekend u voor dit dorp?" Ik keek de jongen verbaast aan. Hij was nieuw hier en had nog niks over mij gehoord. "Regina Mills is de naam." ik schudde hem beleefde de hand waarna ik weer plaats nam op de bank. "Ik ben de burgemeester van Storybrooke en ik zorg ervoor dat het hier allemaal soepeltjes verloop." Alleen gaat dat nooit met de familie Swan in de buurt, maar dat zei ik gelukkig niet hardop. "Je wilt een baan begrijp ik?" Ik keek Joseph ernstig aan. "Je accent is wel een minpuntje..."

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik zag een meisje binnen komen lopen met lang blond haar. Haar herkende ik niet, er waren zoveel nieuwe mensen in Storybrooke de laatste tijd. Graham stak zijn hand op als begroeting. "Hoi, kan ik je helpen?" vroeg hij haar. Ik was ook benieuwd. "Je houd mij niet tegen." mompelde Graham nog snel naar mij. 'Dat zullen wij nog wel zien,' siste ik terug. 'Het tralies zal geen moeite kosten.' Ik pakte de spijlen vast en keek hem dreigend aan. Snel ontspande ik mijn gezicht, hij moest mij aardig vinden en niet nog meer gaan haten.

When you believe your dreams come true

Jo

"Hoi, kan ik je helpen?" vroeg de man, nu pas zag ik dat het Graham was.
"Haha hallo, wij komen elkaar ook vaak tegen!" Sorry voor daarnet, ik was een beetje boos..." zei ik overdreven vriendelijk. Want ja, dat moet wel, het is het beste om vrienden te worden zodat je makkelijk kan bespioneren.
Ik hoorde Graham nog even mompelen tegen een gevangene maar wende zich toen weer naar mij.
"Ik ben de weg kwijt." zei ik wanhopig, "Weet U waar ik Regina kan vinden?" zei ik extreem lief, ugh ik haat extreem lief zijn!

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski

Ze vertelde me dat ze de burgemeester was en dat mijn accent een minpuntje was. "Ja, dat weet ik. Maar typen en schrijven kan ik wel vloeiend Nederlands. En praten, tja... Dat kunnen andere mensen misschien wel doen. En mijn accent is misschien wel een minpuntje maar geef toe, ik ben toch nog wel goed verstaanbaar!" Ik deed suiker en melk in de koffie en ik dronk er wat van.

Graham

'Dat zullen wij nog wel zien,' siste ik terug. ' siste ze terug. 'Het tralies zal geen moeite kosten.' ik keek snel verbaasd naar Ruby, maar haar dreigende blik verdween als sneeuw door de zon. "Haha hallo, wij komen elkaar ook vaak tegen! Sorry voor daarnet, ik was een beetje boos..." het meisje klonk overdreven vriendelijk. "Ik ben de weg kwijt." het meisje klonk zeer wanhopig., "Weet U waar ik Regina kan vinden?" ze zei het weer op zo'n overdreven manier waardoor ik haar een beetje apart vond. Ik haalde mijn schouders op. "In het gemeentehuis of i haar eigen huis?" zei ik vragend. "Mag ik vragen waarom je haar nodig hebt?"

Do I look like Mother Teresa?