Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 17:31 ]

---

obsessive rage

Jo

De jongen keek me onderzoekend aan, 'En ze laten een meisje toe? 'Dan heb je namelijk geluk. Bij ons niet. Dat wil Pan niet.' ik glimlachte,
"Nee, ze laten meisjes niet toe, nouja, sommige wel maar mij sowieso niet omdat ik niet echt speciaal ben." ik twijfelde of ik dit zou zeggen, ach wat kon het kwaad, "Ik was verkleed als jongen..." ineens kreeg ik een schok, even kromp ik in elkaar maar verzette me en stond weer normaal.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

Jo vertelt dat er maar een paar meisjes toegelaten worden. 'Bij ons ook. Eentje. Maar naar voor je.'
Ik maak een onopvallende handbeweging waardoor Jo een schok krijgt. Ik kijk haar zogenaamd, maar wel zo overtuigend mogelijk, geschrokken aan en loop naar haar toe. 'Alles oké?' vraag ik. 'Wacht, kom anders mee naar het kamp. Dat merkt Pan toch niet.'

---

obsessive rage

Jo
De jongen loopt naar me toe en vraagt, 'Alles oké?' vraag ik, ik knik onzeker 'Wacht, kom anders mee naar het kamp. Dat merkt Pan toch niet.' eigenlijk vertrouw ik hem niet, hij blijft een lost boy, maar ach, wat heb ik te verliezen? Ik heb nu toch alleen maar pijn. Langzaam kijk ik naar mijn hand, gek genoeg is er geen nieuw kruisje bij gekomen. Nouja, zorg voor later...
"Weet je het zeker?" vroeg ik, "Als je het zeker weet dan wil ik wel mee..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Weet je het zeker?' vraagt Jo, haar stem klinkt een beetje onzeker, ze vertrouwt me niet. Goed zo. Moet ze ook zeker niet doen. 'Als je het zeker weet wil ik wel mee...'
Ik knik. 'Jep.' zeg ik. 'Hij merkt niks.'
Op mijn hakken draai ik me om en maak aanstalten te vertrekken als Jo me achterna zal komen.

---

obsessive rage

Jo

'Jep.' zegt de jongen. 'Hij merkt niks.'
Rustig loop ik hem achterna, "Maar waarom doe je dit eigenlijk? Moet Peter iemand hebben als gevangene ofzo?" ik wist dat niet een lost boy iets voor me over zou hebben dus waarom zouden ze me anders nodig hebben? Ik weet dat ik niet altijd de slimste ben maar dom ben ik niet.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Niet daarom.' zeg ik kalmpjes als Jo vraagt waarom ik dit doe, ik draai me om. 'Omdat jij net zoals ik bent. Tenminste... Zo zie je eruit. Alsof je net als ik nooit ouders hebt gehad. Of zit ik er zo ver naast?'

---

obsessive rage

Jo

'Niet daarom.' zegt hij kalmpjes 'Omdat jij net zoals ik bent. Tenminste... Zo zie je eruit. Alsof je net als ik nooit ouders hebt gehad. Of zit ik er zo ver naast?'
Ik kijk geschrokken op, hoe weet hij dat? Langzaam prikken mijn ogen, "Nee, ik heb geen ouders, of wel, ik weet het niet... Maar ze hebben me achtergelaten... Wat was er bij jou dan gebeurt?" vroeg ik, doordringend keek ik hem aan, weet hij meer van mij?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Nee, ik heb geen ouders, of wel, ik weet het niet... Maar ze hebben me achtergelaten... Wat was er bij jou dan gebeurt?' vraagt Jo, haar ogen zijn vochtig, waarschijnlijk door tranen. Ik sla mijn ogen neer, alsof ik veel moeite heb om het erover te hebben.
'Ze... Lieten me achter.' zeg ik zachtjes. 'Ze gaven niet om me. Daarom kwam de schaduw, en nu ik hier ben, is alles beter.'

---

obsessive rage

Jo

Hij sloeg zijn ogen neer, 'Ze... Lieten me achter.' zei hij zachtjes. 'Ze gaven niet om me. Daarom kwam de schaduw, en nu ik hier ben, is alles beter.'
"Gaat het?" vroeg ik, ik had wel bedelijden met hem. Eigenlijk snap ik best dat Lost Boys het hier leuk hebben, zie hoe mooi het hier is!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Gaat het wel?' vraagt Jo bezorgd. Ik knik.
'Ja, het gaat wel. Kom, het kamp is hier.' Ik loop het kamp binnen, en besluit dat dit spelletje wel lang genoeg heeft geduurd. Eens kijken hoe snel ze door heeft wie ik werkelijk ben. 'Dus, Jo, welkom in mijn kamp.'

---

obsessive rage

Jo

'Dus, Jo, welkom in mijn kamp.' ik schrok, Jo en mijn kamp, meteen ging de schakelaar om,
"Peter.." zei ik kalm, "Dat heb je goed gespeeld, maar waarom?" vroeg ik, ik voelde me geen klein kind meer, ik was zelfs de wond op mijn hand vergeten! Nouja, nu niet meer maar daarnet wel. Ik keek hem doordringend aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Megan Dilana Brookelin

Als ik wakker word, mis ik meteen Odi. Ik sta op
en wandel langs de mooie bloemenvelden.
In de hoop dat Peter terug zou komen, schrijf ik
zijn naam op een boom. Daarna die van Odi en
dan die van mij. Extra groot die van Odi, omdat
ik haar extra mis. Na die pap van Goudlokje heb ik
niks gegeten, dus ben ik hongerig. Ik zie dan bessen, lekker
besjes, maar als ik een hap neem voel ik me slaperig worden.
O wacht, slaap bessen... Ik val op de grond en zachtjes dompel ik verder in...





*Ik heb ondekt dat Rainbow Nina Dobrev is als faceclaim

[ bericht aangepast op 18 juni 2016 - 19:03 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

---

'Omdat ik me verveelde.' zeg ik kalmpjes. 'En omdat ja als weeskind vast wel wil weten wie je ouders en enige zus zijn. Of niet soms?'
Ik ga op een boomstam zitten en gebaar Jo hetzelfde te doen, tijd voor een nieuw spel.

---

obsessive rage

---

Ik besluit weer te gaan en loop het bos weer op, als ik het kamp binnen kom.
Ik heb alles gehoord tussen Leslie en Jo dus ben ik benieuwd of ze er al zijn. Als ik aan kom twijfel ik of het Leslie of Jo zal zijn, ze lijken zo op elkaar. Maar dan zie ik de kaart op haar hand. Jo dus. Mal haalt weer iets in zijn hoofd.
'Mal, ga nu alsjeblieft niet zeggen dat je ze hebt omgewisseld en je Leslie nu chaos laat veroorzaken,' zeg ik voorzichtig. Mal kijkt op.
'Dus, Odi, luistervinkje, kom jij er ook bij zitten? Ik moet aan jullie beiden wat vertellen.' zegt hij met een grijns. Koppig blijf ik staan. Mal zucht, staat op, pakt mijn arm en trekt me dan op schoot.
'Je mag dan niet ouder worden, je bent hier wel een beetje oud voor.' mompelt hij.
'Houd je mond.' zeg ik.

---

obsessive rage

Jo
Peter gaat op een boomstam zitten, langzaam ga ik naast hem zitten.
"Hoe bedoel je ouders en zus?" Vraag ik nieuwsgierig, zo erg was die Peter niet... Tenminste, nu nóg niet...
Op dat moment kwam Odi aangelopen. Er is en klein gesprekje tussen hun, "wat wil je vertellen?" Vroeg ik

[ bericht aangepast op 18 juni 2016 - 21:30 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]