Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 17:31 ]

---

obsessive rage

Megan Dilana Brookelin

'Echt niet?' En ik kijk naar de wond. 'Ga ik echt niet dood?'
Voordat hij kan antwoorden spring ik alweer op en geef hem
een knuffel, gewoon spontaan uit mezelf. 'Ik weet niet veel over je,
maar ik vind je nu al lief'

~
Als hij zijn mond beweegt om iets terug te zeggen merk
ik hoe moe ik ben, maar een drang heb om te huppelen.
Ik huppel voor hem uit en plof dan moe neer op de grond.
Even later lig ik wijd uit op de grond en klap ik me in en uit.
Nadat ik Peter heb bevolen om naast me te gaan liggen, wat
hij raar genoeg ook doet, wijs ik naar de lucht. 'De wolken nemen pauze,
nou dat zegt mijn moeder altijd als het avond word, maar ik denk dat
ze liegt.' Ik grinnik even als ik terug denk aan huis, het schip, mijn thuis.
Peter zeg nog wat dingen maar ik hoor niks meer, want ik lig al te slapen
op de buik van Peter, te dromen en zachtjes te snurken.

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 21:26 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Nu meld ik me dus af :p
Dat berichtje onder dat eerste deel
van mijn berichtje moet na joune komen
even dat je het weet, maar ik moet gaan

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 21:27 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

~foutje~

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 22:23 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Nog steeds met mijn handen woedend over elkaar geslagen kijk ik Jo recht in de ogen, wachtend op wat hij voor doms te zeggen heeft. "Ik weet niet hoor maar jij was degene die hier half dood op de grond ligt! Wij wachten op jouw, we wouden net vertrekken hoor maar dan zien we jouw hier op de grond liggen! En dan zeg je dat wij zo stom staan?! Weet je wat! Dan ga jij toch lekker weg, terug naar de 'stinkende' schip als je dat zo graag wilt, dan gaan wij wel gewoon verder zoeken!" Mijn mond valt open als ik de manier hoor waarop hij tegen mij praat. "Luister goed snotterend kind." Sis ik terug. Mijn ogen staan op de stand van kille haat en laten hem niet los. "In de tijd dat ik weg ben geweest heb jij niets productiefs uit weten te voeren, omdat ik hier blijkbaar de enige weet die nog logisch kan nadenken. En als jij mij nog één keer bedreigd zou je wensen dat je dat nooit gedaan had. Kan je nu alsjeblieft uit mijn ogen verdwijnen, ze zijn namelijk behoorlijk van streek van het aanzicht van jouw." Bijt ik terug, waarna ik besluit dat hij het niet waard is om mijn aandacht aan te verspillen. "Wat is er gebeurd?" Hoor ik Hook zeggen, wat mijn aandacht trekt. Ik kijk even om me heen. Dat kind slokte zoveel van mijn aandacht op dat ik niet meer heb gedacht aan de oorzaak van mijn hoofdpijn. "Wie weet waren jullie het wel!" Roep ik tegen niemand in het bijzonder, al pak ik wel paranoïde het handvat van mijn zwaard vast, welke ik uit de schede haal. Op die manier voel ik me al een stuk veiliger. "Als iemand me nog maar met een vinger aanraakt zweer ik dat ik je vermoord." Ik weet zeker dat zodra er ook maar iemand mijn kant opkomt, ik klaar ben om toe te slaan.

---

She was always looking for more..

Leslie / Brian
Stiekem had ik veel zin om haar aan te raken maar dan zou ik haar boos maken en niet Hook...
Maar we mochten niet verder lopen want dan moet ik Jo van heel ver ophalen.
"Ze is gestoord of niet soms?" Fluisterde ik naar Hook.
Rustig ging ik zitten op een boomstronk en wachtte op Hook zijn antwoord en totdat Raibow klaar was.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Luister goed snotterend kind." Sist Rainbow. Waarom had ik nu al het gevoel dat dit verkeerd zou uitpakken. "In de tijd dat ik weg ben geweest heb jij niets productiefst uit weten te voeren, omdat ik hier blijkbaar de enige weet die nog logisch kan nadenken. En als jij mij nog één keer bedreigd zou je wensen dat je dat nooit gedaan had. Kan je nu alsjeblieft uit mijn ogen verdwijnen, ze zijn namelijk behoorlijk van streek van het aanzicht van jouw." Rainbow zorgde ervoor dat ik kwaad werd. Wat dachten deze dekzwabbers wel niet? "Wie weet waren jullie het wel!" Roept Rainbow als antwoord op mijn vraag. ik zie dat ze het handvat van haar zwaard pakt. "Als iemand me nog maar met een vinger aanraakt zweer ik dat ik je vermoord." Nu was ze op het moment gekomen dat Rainbow te ver was gegaan. "Ze is gestoord of niet soms?" fluisterde Jo in mijn oor. "Het is nu genoeg." ik trok mijn zwaard en richtte deze op Rainbow. "zijn jullie nou piraten? Bloody hell mates. Jullie zijn het geen eens waard op dekzwabbers te zijn op mijn schip. Dit kinderachtige gedoe." Ik keek Jo ook aan. "Jij ook ja." Ik richtte mijn aandacht op Rainbow. "Ik ben op zoek naar verdomme drie bemanningsleden. Bloody hell drie!" roep ik boos uit. "Dit gaan we met z'n allen oplossen," even blijft het stil en laat ik de woede zakken. "En zo niet?" weer stop ik even. "dan denk ik dat ik je hulp op de Jolly Roger niet nodig heb."

---

Do I look like Mother Teresa?

Leslie / Brian

Ik schrok, zoiets kon ik Jo toch niet aandoen? Mij boeit het niets maar wat moet Jo dan?
Nee Leslie, je kent Jo niet eens, ze is het niet waard, het is mij of zij, kom op die keuze is snel gemaakt... Je laat jezelf toch niet wegsturen?!
Ik moest wat bedenken zodat Hook me zou ontmaskeren, "Ja natuurlijk Captain, u heeft helemaal gelijk" zei ik overdreven lief met een buiging en met een snelle beweging ging mijn voet keihard tussen zijn benen, dit zal hij wel even voelen...
Er verscheen een kwaadaardige lach op mijn gezicht...

(ja ik weet het Ava, dit is Robbie maar je ziet niet heel goed in dit Gifje en hij maakt een de goede beweging die Leslie ook deed, ik hoop niet dat je boos bent maar ik kon niets anders vinden...)

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 10:30 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

"Ja natuurlijk Captain, u heeft helemaal gelijk" zei Jo op een overdreven manier. Dat geslijm soms ook. Hij maakte een kleine buiging en in een fractie van een seconde gebeurde het. Een pijnlijke uitdrukking was te lezen vanaf mijn gezicht, wanneer Jo een schop heeft in mijn zak. Ik kreun en val op mijn knieën op de grond. Ondanks de pijn houd ik mij groot en sta al snel weer op. Met mijn haak grijp ik zijn shirt vast en trek hem naar mij toe waarna ik met mijn andere hand aan zijn haar trek, maar vervolgens een pruik in mijn handen heb. "Bloody hell, Mate?!"

---

Do I look like Mother Teresa?

De woedeaanval van Hook maakt me woedender dan ik al was. "Dit gaan we met z'n allen oplossen, En zo niet? dan denk ik dat ik je hulp op de Jolly Roger niet nodig heb." En bla, bla, bla, bla. Ik zucht even en rol met mijn ogen, absoluut niet onder de indruk. Jo lijkt echter wel geschrokken, goed voor hem. "Ja natuurlijk Captain, u heeft helemaal gelijk" Ik wil wel nog een tweede keer zuchten na die woorden gehoord te hebben. Wat een slijmbal. No way dat ik zoiets ooit tegen iemand ga zeggen, laat staan Hook. Daarna weet ik niet exact wat er gebeurd, maar de enorm vage manoeuvre van Jo is in elk geval enorm grappig om te zien. Ik schiet dan ook meteen in de lach, al lijkt Hook er iets minder blij mee te zijn. Ik weet niet wat er gebeurd als er ineens een pruik van Jo's hoofd afvalt, waarna ik even frons, maar besluit er niet al te lang bij stil te staan. Eerlijk gezegd boeit het me helemaal niets. Ik ben daarnaast ook nog steeds boos over de opmerking van Hook eerder. "Oké, ik heb absoluut geen idee wat er net gebeurde, maar dat zal wel." Zeg ik. "En als jij niet ophoudt met schreeuwen, dan heb ik jouw en de Jolly Roger niet meer nodig!" Na die woorden gezegd te hebben loop ik, nog steeds met mijn zwaard in de hand, boos weg. "Ik hoop dat jullie hier wegrotten." Zeg ik nog voordat ik in het bos verdwijn.

---

She was always looking for more..

Leslie / Brian

Met zijn haak grijpt hij mijn shirt vast en trek hem naar mij toe waarna hij met zijn andere hand aan mijn haar trekt, meteen vloog mijn pruik van mijn hoofd, yes dit was precies wat ik wou... "Bloody hell, Mate?!"
"Aha Hook, dat ging niet snel... Ja Hook, ik ben een meisje, niet gegdacht?" lachte ik gemeen, "Ik moet je iets laten zien! Tenminste, als je me loslaat..." zei ik sluw terwijl ik Hook neutraal aankeek. Zo kan ik hem naar Jo leiden... Dan gaat hij Jo de schuld geven, gelukkig had ik haar pruik al van haar hoofd gedaan, wat was dit allemaal toch makkelijk...
En als ik deze taak heb volbracht verteld Peter wie mijn ouders zijn, tenminste, als hij niet 'vals speelt' ...

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 17:03 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

Plots ploft Megan op mijn buik, ik zeg wat dingen als 'Hé, van me af,' en 'Ik ben geen kussen,' maar Megan is al weggezonken. Ik til haar voorzichtig van mijn buik af, om nou te blijven liggen tot ze wakker wordt klinkt niet erg aantrekkelijk.
Ik kom weer overeind en loop dan fluitend weg. Ik ga liever kijken bij Leslie en wat ze uitspookt. Ondertussen bedenk ik me iets: Als Jo en Leslie tijdelijk omwisselen kan ik ze beiden aan mijn kant hebben. Wel zo handig, want Jo is vrij irritant omdat ze de hele tijd gilt en ik kan haar van haar leiden verlossen wanneer ze doet wat ik zeg. Best handig, naar mijn mening.

[Ik doe er nu even in mee omdat ik te lui ben mijn lay-out weg te gooien, maar shairell, je mag een ander karakter niet besturen. Gewoon niet, sorry dat ik een beetje hard doe, maar ik heb het ook altijd tegen Jo gezegd dus zou het nu een beetje flauw zijn het jou wel te laten doen]
[Jo: Is prima hoor, je gebruikt geen Pan plaatje en het gaat om het idee]

---

obsessive rage

Jo

Even loop ik door het bos, ik hoorde toch echt mijn naam! Net voordat ik wou omdraaien werd ik hard op mijn hoofd geslagen en langzaam werd alles zwart.

Uren lijken voorbij te gaan voordat ik weer bij kom. Wat was er net gebeurt? Wat voel ik me apart. Verbaast krap ik even op mijn hoofd, mijn lange haar hangt over mijn schouders... wacht wat? Mijn lange haar? Waar is mijn pruik? Ik kijk om me heen, niets, ook heb ik aparte kleren aan, wat was er gebeurt? Dit waren toch Lost Boy kleren? Na even gedacht te hebben kwam ik bij de conclusie dat ik niet zoveel moet denken, het deed alleen maar pijn.
Langzaam sta ik op, wankel even en hou me vast aan een boom, Zit ik niet gewoon in een verkeerd lichaam? Ik kijk naar mijn hand, nope... Al is het wel minder geworden, de pijn dan, je went eraan.
Ik hoorde stemmen, volgens mij van Hook, nee, ik heb geen zin om naar hem toe te gaan, hij is een chagrijnige vent die alleen aan zichzelf denkt. En zonder pruik is het ook niet zo handig. Langzaam loop ik bij het geluid weg, het enige wat ik hoor is de natuur. Nog nooit was ik zo dicht op land geweest, zo vaak ben ik niet aan land...
Hoe minder ik denk aan mijn hand hoe minder pijn het doet, best raar eigenlijk, maar ook fijn, gewoon niet aan denken. Maar nu ik zo aan land ben heb ik wel zin om weer naar de zee terug te gaan, stiekem mis ik het wel. Langzaam loop ik verder maar stop bij een grote, holle boom, ik klim in de boom en kijk om me heen, prachtig hier....

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

Ik haal de kaart die ik met Odi gemaakt heb uit mijn zak, we hebben er allebei eentje. Net als op Jo's hand zijn er bewegende kruisjes, alleen staat hier iedereen op. Met de naam erbij.
Ik grijns als ik zie dat die van Jo beweegt, en dan op één plek stil blijft staan. Kan ik mooi met haar gaan praten. Al snel ben ik er, een holle boom. Precies de plek waar een nieuwsgierig meisje dat maar zelden op land komt heen zou gaan.
Ik klop op de stam en loop dan naar binnen. 'Moet jij niet bij je piratenvrienden zijn?' vraag ik dan, Jo staat in de boom, ik loop kalmpjes naar haar toe.

---

obsessive rage

Jo

Ik adem nog eens diep in, er is hier veel zuurstof... Opeens kopte iemand op de stam, "Moet jij niet bij je piratenvrienden zijn?" Ik keek naar het persoon, het was een jongen, laten we zeggen 15 jaar oud, lost boy of Pan zelf? Ik besloot niet meteen te gaan vragen wie het was.
"Ach, Hook is vervelend aan het doen, hij denkt de hele tijd aan zichzelf..." besloot ik maar te zeggen. Het is de waarheid, "En ik heb nu even geen zin in zijn gezeur..." ik was best boos op Hook maar zei dit op een kalme en niet bange manier, ik weet niet waarom maar ik vond de jongen niet eng.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Ach, Hook is vervelend aan het doen, hij denkt de hele tijd aan zichzelf...' legt Jo uit. 'En ik heb nu even geen zin in zijn gezeur...'
Ik keek haar onderzoekend aan, ik had haar nog nooit goed kunnen zien. Ja, ze is echt precies als Leslie. 'En ze laten een meisje toe?' vraag ik dan, heb besloten dat ik me voor zal doen als een Lost Boy. Ze heeft me nooit gezien dus zal ze het verschil niet zien. 'Dan heb je namelijk geluk. Bij ons niet. Dat wil Pan niet.'

[ bericht aangepast op 18 juni 2016 - 13:12 ]

---

obsessive rage