Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 17:31 ]

---

obsessive rage

Pan begon te lachen, nadat ik had gezegd dat ik dacht dat het nog een hele opgave was om hem te vinden. 'Waarom zou ik?' vraagt Pan mij, terwijl hij een wenkbrauw optrekt. 'Met een hele troep Lost Boys en een meisje met rode schoentjes dat constant wegloopt is me verstoppen niet echt in mijn voordeel. Dat zou zelfs jij wel kunnen begrijpen, Killian.' Ik gaf een knikje, daar had hij een gelijk in. "Maar," ik keek naar mijn schoenen. "ik heb geen rode schoentjes, ik ben er vrij zeker van dat ik een jongen ben en," ik hield de hand met mijn haak in de lucht. "I'm a bloddy Pirate en geen Lostboy." Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. "Je had voldoende reden om je voor mij verborgen te houden."

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Killian kijkt naar zijn schoenen en zegt dan dat hij geen rode schoenen heeft en ook geen meisje is, noch een Lost Boy.
Ik grinnik. 'Er is toch helemaal geen lol aan om me te verstoppen als je de kinderen maar hoeft te volgen en je bent er?' verklaar ik.

---

obsessive rage

Jo

Onrustig keek ik naar het water, de lucht en de wolken. Er was een storm op komst... Nouja, zo leek het in ieder geval wel.
Ik keek om me heen, niemand had het echt door. Misschien moet ik de Captain even inlichten...
Ik keek om me heen, hij was er niet, vast in zijn Kajuit.
Langzaam liep ik naar de deur toe en klopte op de deur....
"Mag ik binnenkomen?"

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 9:44 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Lisa Macaw

Ik keek naar het water, ik wilde erin zwemmen, maar ik wist dat het niet kon ik klom in de masten en ging boven langs Star zitten. Ik had mooi uitzicht over heel het schip. Hier en daar waren er wat mensen aan het werken en aan de andere kant kon ik Neverland zien. Ik wilde daar eigenlijk door de bossen rennen en in bomen klimmen, daar op onderzoek gaan. Ik ben nog nooit eerder hier geweest. Nu wil ik weten wat we hier gaan doen. Killian wil het niet vertellen, elke keer als ik het vraag komt hij met iets anders. Ik keek naar boven, ik denk dat er een storm komt. Ik blijf wel even zitten, een storm kan toch geen kwaad als we aan land zijn denk ik. Star komt op mijn schoot zitten en ik aai over haar koppie. 'Wat ben je toch een brave vogel.' Ik keek rond. Megan was denk ik aan het slapen. Ik weet niet of ze door de storm heen kan slapen, maar het stormt nu nog niet dus dat is wel een goed teken.

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 13:11 ]

Pan grinnikte. 'Er is toch helemaal geen lol aan om me te verstoppen als je de kinderen maar hoeft te volgen en je bent er?' Ik keek Pan met een serieuze blik aan. "Kinderen volgen?" Met mijn goede hand wreef ik over mijn kin. "Die kinderen bij jou zijn weggegaan bij hun ouders. Deze ouders zijn volwassen mensen." Ik liep naar de spiegel die in me kajuit stond. "Volgens mij zie ik er ook vrij volwassen uit. Natuurlijk ben ik veel knapper dan die ouders, maar toch... Waarom zouden die kinderen zich niet verstoppen voor volwassen." De grijns die even op mijn gezicht was gekomen, omdat ik het over mijn uiterlijk had verdween en mijn serieuze blik verscheen weer. "Deze kinderen willen toch niks met volwassen te maken hebben Pan. Dat is de reden waarom ze hier zijn. Je weet dat ik gelijk heb."
Er werd op de deur geklopt. "Mag ik binnenkomen?" aan de stem te horen was het Jo. "We spreken elkaar snel Mate." zei ik tegen Pan om aan te geven dat hij moest verdwijnen. De bemanning kon nog beter even niks weten. "Binnen!" riep ik.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Killiian slash Hook begint uitgebreid uit te leggen dat de Lostboys hier juist zijn om volwassenen te ontlopen, waardoor ik zucht en met mijn ogen rol. 'De meesten, ja.' geef ik toe. 'Maar er is een uitzondering. Misschien heb je haar zelfs al gezien, witte jurk, rode schoenen, netkousen, bruin haar met grijsblauwe ogen, lacht bijna altijd. Ziet eruit als een zestienjarige.'
Ik lach als Hook laat zien dat ik moet gaan, dus verdwijn ik weer. Tijd om het spel te beginnen.

---

obsessive rage

Zodra ik de kans zie om het schip te verlaten, wacht ik niet nog een andere seconde. Grond onder mijn voeten, ik heb het nodig. Als ik eenmaal op de grond sta, denk ik daar echter heel anders over. Ik heb zeebenen en heb lang genoeg op het schip gezeten om de aarde onder mijn voeten te voelen wankelen. Nee, nee dit is niet fijn. Ik weet dat ik er gewoon even doorheen moet - omdat ik ditzelfde verschijnsel al wel vaker heb ervaren - maar ik ben een beetje ongeduldig op het moment en besluit maar weer terug op het schip te stappen. Alleen het meisje wat ik dan over het strand zie lopen, pakt mijn aandacht en ineens krijg ik hele andere plannen. Gelijk loop ik op haar af, zo snel als mogelijk is door mijn toenemende misselijkheid. Ik kan me niet herinneren dat ik haar vaker heb gezien, maar in mijn hoofd beginnen er al meteen allerlei belletjes te rinkelen. Er zijn niet veel mensen op Neverland en als ik er één tegen kom, is het negen op tien kans dat deze bij Pan en zijn gevolg hoort. Laten we het er maar op houden dat ik nooit erg gesteld ben geweest op die gozer, wat inhoud dat degenen die bij heb horen niet veel beter kunnen zijn. Ik kan het maar beter even gaan uitzoeken. "Hey! Wie the hell ben jij?" Vraag ik kortaf zodra ze me kan horen, waarna ik voor haar neus tot stilstand kom.

---

She was always looking for more..

---

[face=times]Plots staat er een vrouw voor mijn neus waardoor ik een beetje schrik. 'Hé! Wie the hell ben jij?!' vraagt ze, scherpe, vijandelijke woorden. Mijn wenkbrauwen vormen een lichte frons en ik ga op de toppen van mijn tenen staan in de hoop haar wat beter te kunnen zien, bruin haar, bruine ogen, norse blik.
'Waarom zou ik jou vertellen wie ik ben als jij niet eens vertelt wie jij bent?' kaats ik terug. 'Ik mag dan opgegroeid zijn in een weeshuis, ik weet wel dat dit niet echt een aardige manier is om iemand zijn naam te vragen. Dus waar ben jij wel niet opgevoed?'
Ik herstel mijn houding en een zweem van een grijns ligt om mijn lippen. 'Dus opnieuw. Jij komt aanlopen, en vraagt aardig hoe ik heet.' zeg ik. 'Anders ga ik geen antwoord geven.'
Ik merk dat mijn brutale kant weer flink omhoog komt, maar wat wil ze? Als ze een antwoord wil zal ze me op zijn minst de motivatie moeten geven om dat te doen.

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 15:57 ]

---

obsessive rage

Jo
"Binnen!" riep Hook.
"Hallo!" zei ik en keek nieuwsgierig om me heen, hé! Dat is een mooie ketting!
"Oh ja, sorry. Ik kwam even melden dat er waarschijnlijk storm op komst is." zei ik nuchter, "Mooie kamer!"
En pakte nog wat mooie spullen vast.

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 16:35 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Gelukkig is hij weg. Ik heb op mijn laatste moment nog mijn mond dicht kunnen doen om het niet te schreeuwen. Hij is toch snel weer terug. Ik kom ook nooit van hem af. Van Neverland. De naam zegt het al. Ik voel dat mijn ogen wat vochtiger worden en wrijf er met mijn hand over heen. Met mijn, nooit ouder geworden, benen loop ik naar het kampvuur. 'Neverland.' Ik zucht even en kijk naar de takken die langzaam worden verteerd door het vuur. 'Ik zou er never uit dit land komen'

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 16:21 ]

---

I'm living in dreamworld, where I make my stories and a dream.

×Chris James - Undertale

Ik was wel na Megan de jongste op het schip, maar
ik hoor ook bij 1 van de sterkste op het schip
Ik liep over het dek en voelde me even de koning,
ik ging naar het dek staan en deed mijn arm naar het water,
een meermin kwam omhoog en snel trok ik mijn arm weg.
'NANANNANANA' Ik stak mijn tong uit. Ik merkte ineens iets,
ik keek omhoog en zag dat er storm zou komen...

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Het meisje lijkt niet op haar teentjes getrapt te zijn. "Waarom zou ik jou vertellen wie ik ben als jij niet eens vertelt wie jij bent?" Antwoord ze, waarna er een borrelend irriterend gevoel in mij naar boven komt. "Het is Rainbow." Antwoord ik niet veel vriendelijker dan eerst. Ik heb nooit veel problemen gehad met het geven van mijn naam, of in elk geval met het geven van deze naam. Het enige waar die naar kan linken is het schip van Hook en een aantal grimmige zaakjes in anderen werelden. Niets om in paniek te raken. "Ik mag dan opgegroeid zijn in een weeshuis, ik weet wel dat dit niet echt een aardige manier is om iemand zijn naam te vragen. Dus waar ben jij wel niet opgevoed?" Ik trek mijn wenkbrauw een stukje omhoog als ze laat vallen dat ze in een weeshuis is opgegroeid. Als ze zo graag wilt dat ik niets over haar weet had ze dat beter niet kunnen zeggen, omdat mijn gedachten nu al een grote mogelijkheid van haar afkomst zien. Mijn vermoeden wordt hierdoor lichtelijk bevestigd, omdat het in dat geval vast Pan's doen is geweest om haar uit dat weeshuis te halen, wat betekent dat ze hem eeuwig dankbaar is voor het geven van een beter leven en dat ze nooit van zijn zijde zal wijken - of iets in die richting. Great. Ergens hoop ik dat ik het fout heb, omdat zijn aanhang met de minuut lijkt te groeien. De vraag over waar ik ben opgevoed, ontwijk ik liever. Alsof ik dat ooit tegen haar zou zeggen. "Overal en nergens." "Dus opnieuw. Jij komt aanlopen, en vraagt aardig hoe ik heet. Anders ga ik geen antwoord geven." Wauw, zei ze dat nou echt? Ik krijg weer eens de neiging om met mijn ogen te rollen, al weet ik de neiging te weerstaan. "Weet je, zoveel boeit het mij niet of ik jouw naam wel of niet weet. Je hoort bij Pan zeker? Dat is het enige wat ik wil weten."

---

She was always looking for more..

Megan Dilana Brookelin

Ik pakte mijn rugzak in, vandaag ging ik Neverland door.
Ik ga opzoek naar Odette, waarom? Geen idee...
Ik pak mijn rugzakje en sluip naar het dek. Ik kijk of
iemand me ziet, niemand behalve Chris. Ik klim van het bood af
en beland in het water. Ik ren net snel genoeg dat Chris het
niet door kreeg en dat de meerminnen te langzaam zijn
om me te pakken. Ik ren het bos in, harder en harder
tot ik er bij neerval...

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

---

[face=times]'Oh, dus Mal heeft ook een hele kant gekregen plots?' vraag ik nu een tikje verbaasd. Vroeger noemde hij degenen met wie hij omging gewoon vrienden, niet degenen die aan zijn "kant" stonden. Wat is er toch met hem gebeurd?
'Ik weet niet echt of ik aan zijn "kant" sta, eerlijk gezegd verbaast het me dat hij zo volwassen is iets zijn kant te noemen.' zeg ik daarom maar. 'Ik zou niet voor hem doden zoals Felix. Eerlijk gezegd vraag ik me af hoe hij zo is geworden... Zo was hij niet altijd,'
Ik kruis mijn armen. 'De naam is Odi. Welkom op Neverland. Al denk ik dat Mal slash Peter het wat minder vindt, maar tja, ieder zijn eigen mening.'
Dan wip ik weg, het bos in. Megan was lief, en leuk, maar blijkbaar veranderd dat als je ouder wordt bij zeelieden. Zoals bij iedereen dus.[face]

---

obsessive rage

× Kalea-Lilly Brown - Undertale

Ik kijk vanaf de hoogste boom naar heel Neverland.
Ik glimlach en spring van de tak af. Ik sla mijn vleugels
open en vlieg over de bomen, dan zie ik Odette.
Ik ga op een tak zitten en ga met mijn benen over elkaar
zitten. Ik klap mijn vleugels dicht en ze staan als een
tattoo op mijn rug.

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.