Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Odi

'Dan is er tenminste nog iemand die niet aan het dementeren is.' grap ik, loop naar Mal toe en sla een arm om hem heen. 'Dit is... Peter, ook wel bekend als Mal.'
Will trekt een wenkbrauw op. 'Oh, dus al die heisa was over dementeren?' vraagt hij geërgerd. 'Dan ga ik weer lezen, als je het niet erg vindt,'
Hij draaft de woonkamer weer in. 'Uh, tja, kom binnen.' zeg ik en leidt Mal en Jo naar de woonkamer en ga op de keukentafel zitten.

---

obsessive rage

Jo

Odi komt voor Peter op als hij een beetje vastloopt, 'Uh, tja, kom binnen.' zegt ze uiteindelijk en leidt Peter en mij naar de woonkamer.
Ik voelde me ongemakkelijk, ik wist niet echt goed wat ik moest zeggen, "Euhm... ja..." begon ik, "Mooi huis..."
"Zijn dat je broers?" fluisterde ik zacht tegen Peter maar Odi kon het wel horen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Jo vraagt of dat mijn broers zijn, ik knik. 'Zwanenbroers.' vult Odi me aan. 'De oudste is in de twintig, de jongste twaalf.'
Ze fluit op haar vingers. Mijn broers komen meteen op een rijtje staan. 'Stel jullie even voor, wel zo netjes.' zegt ze met een lachje.
Ray begint natuurlijk. 'Ray, aangenaam.'
'Will.'
'Frans.'
'Kay.'
'Chris.'
Chris kijkt me even aan, een beetje vervreemd, waardoor ik bijna zeker weet dat hij iets moet hebben onthouden. Of hij heeft me zien lopen.

---

obsessive rage

Jo

'Ray, aangenaam.'
'Will.'
'Frans.'
'Kay.'
'Chris.'
"Hallo jongens, Jo aangenaam." zeg ik vriendelijk terwijl ik ze 1 voor 1 langsga.
"Leuk om jullie te ontmoeten, Odi heeft al veel verteld over jullie..." vertelde ik en keek even naar Odi en lachte, ze heeft nooit iets verteld maar ach... Ik lieg toch altijd.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Odi

'Wie is Odi?' vraagt Ray. Ik slaak een zucht.
'Mijn bijnaam.' leg ik uit. Eigenlijk is het mijn echte naam, maar tja, ach. 'En ik heb zoveel als... Julie namen verteld? Want de rest is uitermate oninteressant.'
Mal lacht, hij is geloof ik de enige hier die er iets van snapt, wat als mijn beste vriend en vroegere vriendje ook wel logisch is.

---

obsessive rage

Jo
'En ik heb zoveel als... Julie namen verteld? Want de rest is uitermate oninteressant.' ik snapte helemaal niets van wat Odi zei, wat bedoelde ze nou allemaal?
Ik keek vragend naar Peter want hij begon te lachen, snapte hij het wel?
"Hé misschien moet ik naar huis, voordat mijn vader hem flipt en me veel pijn gaat doen." ik wist dat hij dat sowieso wel zou doen, want ja, ik ben een heel aardig meisje.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Odi

'Goed idee ja. Als hij boos is ben je er echt geweest.' zeg ik. Mal springt naast me op de tafel.
'Heb je er bezwaar tegen als ik hun... Ook terug breng?' vraagt hij. Ik trek een wenkbrauw op.
'Wil je me gewoon zoenen of wil je ze echt terug?!'
Mal buigt zich voorover. 'Beiden.' fluistert hij, en plant zijn lippen op die van mij. Eerst ben ik als verstijfd, maar dan sluit ik mijn ogen en laat het. Wanneer Mal zich weer los maakt kijken mijn broers een beetje verward om zich heen.
'Je hebt toch niet alles verbroken?' fluister ik. Mal schudt zijn hoofd.
'Alleen dit huis.' fluistert hij terug.

---

obsessive rage

Jo

'Goed idee ja. Als hij boos is ben je er echt geweest.'
Peter gaat bij Odi zitten en zoent haar, de jongens kijken raar om zich heen ik lach, idioten.
"Daaag jongens! Dag Mal en dag Odi." zei ik opgewekt en liep snel het huis uit.
Ik liep erg ontspannen maar ik wou graag naar huis, of ergens heen waar ik een dak boven me hoofd heb.
Nog een paar straten en dan was ik er, ik liep de bocht om en knalde tegen iemand op, Rumple. Ik zuchtte, moet het nou altijd Rumple zijn!?
"Kijk uit waar je loopt!" zeg ik boos terwijl ik opstond.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Joseph Lloyd Dombrowski

Na het gesprek tussen de 2 en nadat Regina Vittoria's hart eruit haalde, schrok ik even. Ik wilde achter Vittoria aangaan maar bedacht dat dat niet zo'n goed plan was. Ik wandelde wat rond. Opeens zag ik dat een meisje in een steeg werd gesleurd en werd mishandeld. Ik rende er naartoe, en zag ze liggen. Ik ging naast haar staan, en keek haar aan. "Ik doe je niets." Zei ik in wolventaal, niet wetend of ze me verstond.

Vittoria Gold
Ik liep het bos in geen idee waarom, maar mijn gevoel zei dat ik hier een kijkje moest nemen en daarom deed ik dat maar.
Ik zag een caravan staan ik vroeg me af waar die caravan vandaan kwam en of er iemand in zou wonen ik klopte op de deur en wachtte af.


Rumplestiltskin
Jo botste tegen mij aan en was zoals altijd niet zo vriendelijk 'Aan de kant Jo, ik heb nu geen tijd voor jou.'' zei ik, ik keek haar even boos aan en liep toen weg/

Ik kom langzaam bij bewustzijn en ik zie daarom ook een jongen voor m'n neus. Hij zegt iets maar ik versta hem niet. Is hij buitenlands? Geen idee, maar ik weet in ieder geval wel. "Ik versta je woorden niet," zeg ik zachtjes terwijl ik naar mijn wonden op mijn nek kijk.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Joseph Lloyd Dombrowski Wolvenvorm

"Ik versta je woorden niet," ze keek me aan alsof ik een mens was. Had ze misschien een hersenschudding waardoor ze mensen en dieren niet meer uit elkaar kan houden? Maakt niet uit. Ik zag een krijtje liggen en schreef op een muur "Hoe kan ik je helpen? Ik ben Joseph Lloyd." Ik hoopte dat ze ondanks al die wonden toch nog kon lezen...

Graham

'Ssst, het is allemaal goed gekomen.' Ruby streelde over mijn wang, wat eigenlijk best wel een fijn gevoel gaf. 'Ik was net op tijd om je er uit te slepen. Maar daar gaan we het niet meer over hebben. Je moet nu rusten.' Ik voelde Ruby's lippen op mijn wang en er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht. Het was een heerlijk gevoel, maar ik hield Vittoria nog steeds in mijn gedachtes. "Wanneer mag ik weg?" Ik hoopte dat het nu gelijk mocht, maar aan mijn staat te zien was dat zeker niet het geval.

August

Ruby Eileen Lucas/Mills, het was een bijzondere vrouw die ik had ontmoet. Ze is totaal veranderd van hoe ze eerst was. Komt dit omdat ze nu toch volwassener begint te worden of omdat er echte liefde op haar pad terecht is gekomen. Of ze al geloof? Ik heb werke-. Ik kijk op van mijn bureau waar ik aan het schrijven ben. Ik hoorde geklop op de deur. Wie wist nou van mijn caravan midden in het bos? Verbaast deed ik de deur open en ik zag het meisje staan waar de Sheriff vandaag mee gepraat had, terwijl ik een gesprek had met Ruby. "Kan ik je helpen?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
'Kan ik je helpen?' Vroeg hij, ik keek hem aan ik had helemaal niet over nagedacht hoe ik hem mee moest lozen, toen dacht ik aan dat moment bij Granny met Ruby. 'Ja, je moet nu met me meekomen er is iets met Ruby.'

Vervolgens schrijft de mens of wolf of wat diegene ook is iets op een muur.
"Hoe kan ik je helpen," staat er op het muurtje.
"Mijn wonden moeten snel gestopt worden," stamel ik "anders worden mijn wonden mij fataal in plaats van wurging,".
Ik voel aan de wond waardoor mijn vingers een dieprode kleur kregen.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina