• Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

    De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


    Once Upon A Time (speeltopic) ~7
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599


    When you believe your dreams come true


    Graham

    "Charming is ontsnapt!" alle soldaten waren aan het rondrennen en eentje liet zelfs zijn sleutels vallen. Deze kans liet ik niet liggen. Zo snel als ik kon rende ik naar de kamer van The Evil Queen en haalde ik de deur van slot. Op het bed lag het dan... Mijn eigen hart. Geen tijd om na te denken, we moeten doorgaan. Ik greep het kistje en rende ermee de kamer uit op weg naar de uitgang. Moest ik hier rechts of rechtdoor? Iets zei dat ik rechts moest, maar ik rende rechtdoor en verrekt ik kwam bij de poort. Ik stapte buiten het kasteel en haalde opgelucht adem. Ik was ontsnapt. Het was te hopen voor Charming dat hij ook zou ontsnappen, maar ik was allang blij dat ik levend weg was bij die plek. Ik hoor geblaf en zie dat Omega mijn kant opkomt. "Heb jij al die tijd gewacht?" er rolt een traan over mijn wang en knuffel mijn broertje.'Oh Graham, het is allemaal mijn schuld.' ik kijk Omega verbaast aan. Hij legde zijn poot op mijn hand en begon eroverheen te wrijven.
    "Omega?" mompel ik fel licht tussen mijn oogleden heen ziet komen.
    "Huntsman!" ik hoor gegil van The Evil Queen. Dit was foute boel.
    Dat was het moment dat ik omhoog schoot, maar gelijk weer naar beneden viel. Ik nam de omgeving in mij op en merkte dat ik in het ziekenhuis lag. Ruby stond naast mij. Dit alles, Vittoria, Ruby en The Stranger en het sprookje waar ik een rol in had. Was dit allemaal maar een droom geweest. "Ruby?" vroeg ik vermoed en een beetje schor.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    "Omega?" mompelt een stem. Mijn ogen schieten naar Graham. Graham schoot op dat moment overeind, maar viel direct weer naar beneden. "Ruby?" klonk het schor. Ik was opgelucht, maar ook in de war. Wat moest ik nu doen? 'Graham,' fluisterde ik. 'Het spijt mij zo van alles. Je hebt gelijk, ik gedraag mij raar en anders. Ik weet momenteel even niet meer wie ik ben en wat de waarheid is.' Ik vocht tegen mijn tranen. 'Door mij was je bijna dood. Het is allemaal mijn schuld.' herhaalde ik. Ik greep zijn hand steviger vast.


    When you believe your dreams come true

    Rumplestiltskin
    'Gold!' hoorde ik een bekende stem roepen. 'Gold?!' deze keer schreeuwde ze en ik zuchtte even ik liep naar de voorkant toe. 'Ik had je de eerste keer al gehoord, Regina.' zei ik, ik keek even naar de troep die hier was gemaakt. 'Sorry voor de troep, als ik had geweten dat ik hooggeëerd bezoek zou krijgen had ik opgeruimd.' zei ik sarcastisch en met wat handbewegingen zorgde ik dat alles was opgeruimd en alles weer op zijn plek stond/


    Elina Kyriakou


    Wanneer ik afgekoeld ben, besluit ik op te staan en richting mijn huis te lopen. Ik kom er namelijk eens op dat er rondom mijn nek een dikke streep zit aangezien ik gisteren bijna ben gewurgd. Ik zelf wil dat teken met trots laten zien want ja, ik heb een moordaanslag op mezelf overleefd en daar mag je best trots op zijn. Maar iedereen zou gaan flippen als ze zien dat er iemand bijna is vermoord. Ik zie een groep mensen die mij bekend voorkomen. Ik kijk snel de andere kant op en loop weg, want ik wil niemand ongerust maken met het feit dat iemand mij dood wilt hebben en dat dat diegene al bijna gelukt was, wat je aan mijn nek kan zien.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Peter Pan

    'Ik zat meer te denken aan een "Hebben jullie Stef gezien?" vraag.' antwoordt ik. 'Als ze niet ergens anders rond hangen.'


    obsessive rage

    Joseph Lloyd Dombrowski

    'Hij begint echt te ontsporen dat hij Graham wilt vermoorden en mij oke dat was te verwachten, maar waarom de rest?' Ze dacht even na. 'In iedergeval ga ik een kamer huren bij Granny, want het lijkt me niet verstandig om daar terug te gaan en verder, wat moeten we doen? ik kan ze niet allemaal beschermen.' Ik bedacht wat het beste kon zijn. "We kunnen best eerst deze mensen waarschuwen. Ze moeten op hun hoede kunnen zijn." Ik hoorde een takje breken. Ik gromde. "Ik weet niet of er iemand is, maar ik vertrouw het hier niet. Kom, weg gaan naar Granny's." Opeens herinnerde ik me dat ik daar, vroeger, ook een kamer had gehuurd. Maar als Joseph het mens. Niet als wolf... "Enig idee waar Odi, Ruby, Graham enzo rondhangen?"


    Graham
    'Graham,' hoorde ik iemand fluisteren. 'Het spijt mij zo van alles. Je hebt gelijk, ik gedraag mij raar en anders. Ik weet momenteel even niet meer wie ik ben en wat de waarheid is.' Het was dus echt Ruby die hier was gekomen voor mij. 'Door mij was je bijna dood. Het is allemaal mijn schuld.' ze greep mijn hand steviger vast en ik sloot mijn ogen weer en er kwam een lach op mijn gezicht. "Ruby," fluisterde ik opnieuw. "Dank Je," maakte ik mijn korte zin af.


    Regina

    'Ik had je de eerste keer al gehoord, Regina.' Gold kwam uit het magazijn komen. "Verschijn dan ook de eerste keer," zei ik geïrriteerd. 'Sorry voor de troep, als ik had geweten dat ik hooggeëerd bezoek zou krijgen had ik opgeruimd.' zei hij sarcastisch. Door middel van magie was alles weer opgeruimd. "Ik zou ook hebben aangekondigd als ik kwam, maar dit is een noodgeval. De stad/de vloek is in gevaar! Peter Pan en August hebben de vloek niet op zich gekregen." ik kreeg een ernstige blik op mijn gezicht. "We moeten ze uit de weg ruimen en die dochters van jou gaan daar mooi bij helpen." er verscheen een kleine lach op mijn gezicht.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Graham sloot zij ogen en glimlachte. "Ruby," fluisterde hij opnieuw. "Dank Je," maakte hij zijn korte zin af. Ik knikte ook al zag hij dat niet. Had ik ooit van deze man gehouden? Als die tijd waren wij collega's geweest, maar was dat de waarheid? Ik begon er steeds meer aan te twijfelen. Was het verstandig om het uit te zoeken? Ik had August, nouja soort van. En Graham Vittoria. Maar ik had Graham overduidelijk gekwetst. Als hij nog iets voor mij voelde, wilde ik het uitzoeken, ik moest het zeker weten voor ik het anders los kon laten. Het voelde om de een of andere reden vertrouwd om hier zo naast zijn bed te zitten. Zachtjes streelde ik zijn voorhoofd. Ik glimlachte naar de man, die overduidelijk nog zwak was, maar gelukkig buiten levensgevaar is.


    When you believe your dreams come true


    Graham

    Er kwam geen antwoord van Ruby, totdat ik een hand over mijn voorhoofd voelde. Ik lijk weer even weg te dompelen.
    In een flits schoot alles weer langs me heen. Dreigend komt Gold op me aflopen. "Ik vermoord je Sheriff!" hij steek zijn hand richting mijn borst en het beeld veranderd. Ik ren met een wolf weg en hoor achter mij een groep mensen. Opnieuw verspringt het beeld. Ik sta recht voor Emma in het politiebureau en heb haar net gezoend. "Dankjewel door me te laten geloven." fluister ik zachtjes. Een wolvengejank doet mij omkijken. Een wolf staat midden op de weg en ik moet uitwijken met mijn auto.
    Ik opende weer mijn ogen, maar lag nog steeds in het ziekenhuis. "Vittoria," mompel ik zachtjes. "Waar is Vittoria?" Ik moest weten of ze nog veilig was.


    Do I look like Mother Teresa?

    Odi

    Ruby is al een tijdje weg, maar de motivatie om me te verplaatsen ben ik even kwijt. Evenals de motivatie die motivatie te zoeken.
    'Jij huilt niet vaak, dus wat is er aan de hand?'
    Ik draai me om, waar Will staat. Ik haal mijn schouders op. 'Het is... Ingewikkeld.' zeg ik langzaam. 'Ik denk niet dat je er veel van zal begrijpen.'
    Will slaat een arm om me heen. 'Leg uit.' zegt hij. 'Ik ga het proberen te begrijpen.'
    Ik nestel me tegen mijn broer aan en slaak een zucht.
    'Er is iemand,' vertel ik. 'En ik denk dat ik hem ken. En hij zegt dat hij mij ook kent. En... We hadden een... Ingewikkelde band. En nu weet ik gewoon niet meer wat ik ervan moet vinden.'
    Ik voel of mijn wangen nat zijn, maar nee, niks. De tranen zitten nog in mijn ogen.
    'Kom anders mee naar huis, ik ben in de auto, dus je kan mee?'
    Ik knik en stap dan bij Will in, om vervolgens stil naar huis te worden gereden.


    obsessive rage

    Rumplestiltskin
    ''Verschijn dan ook de eerste keer.' zei ze geïrriteerd. 'Ik zou ook hebben aangekondigd alsik kwam, maar dit is een noodgeval. De stad/de vloek is in gevaar! Peter Pan en August hebben de vloek niet op zich gekregen.' ze kreeg een ernstige blik op haar gezicht en ik bleef aandachtig naar haar luisteren. ''We moeten ze uit de weg ruimen en die dochters van jou gaan daar mooi bij helpen.'' een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Dochter, Vittoria heeft mij geprobeerd te vermoorden dus die gaat op dit moment helemaal niemand helpen.' Een grijns verscheen op mijn gezicht. 'Maar je hebt gelijk ze moeten weggeruimd worden.

    Vittoria Gold
    'We kunnen best eerst deze mensen waarschuwen. Ze moeten op hun hoede kunnen zijn.' Joseph gromde maar ik wist niet waarom had hij iets gehoord?' Ik weet niet of er iemand is, maar ik vertrouw het hier niet. Kom. we gaan naar Granny's.' ik knikte en liep samen met hem naar Granny.
    'Enig idee waar Odi, Ruby, Graham enzo rondhangen?' vroeg hij. ik schudde mijn hoofd, geen idee hoe zou het eigenlijk met Graham gaan? ik dacht even aan hem. 'Odi kan ik me zo niet herinneren wie dat was, Graham en Ruby zijn weer aan het werk dus die zullen wel ergens rond hangen.' zei ik

    [ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 12:56 ]


    Regina

    Een klein glimlachje verscheen op het gezicht van Gold. Had hij nu al een plan? 'Dochter, Vittoria heeft mij geprobeerd te vermoorden dus die gaat op dit moment helemaal niemand helpen. ' Er verscheen een grijns op zijn gezicht. 'Maar je hebt gelijk ze moeten weggeruimd worden'. Ik schud verward mijn hoofd. "Ze heeft je geprobeerd te vermoorden?" vroeg ik half lachend half ongeloofwaardig. Ik wierp snel een blik op de deuropening. Ik had het gevoel dat ik net iemand zag. "Ik denk dat ik die August wel aankan, maar kan jij Pan aan?" Uit een etalage haal ik een houten pop. "August, zal al snel geen gevaar meer zijn."

    [ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 13:00 ]


    Do I look like Mother Teresa?

    Joseph Lloyd Dombrowski

    'Odi kan ik me zo niet herinneren wie dat was, Graham en Ruby zijn weer aan het werk dus die zullen wel ergens rond hangen.' Dan moeten we maar gaan zoeken, bedacht ik in mezelf. "Vittoria, ik heb hier al een kamer. Het is een lang verhaal, maar jij mag ze gebruiken."

    Peter Pan

    Ik ben aangekomen bij Odi's huis en draai me even naar Jo. 'Goed, verwacht er niet teveel van, ze zijn alles vergeten. Als ze me al herkennen, zal dat niet als Peter Pan, maar als Malcolm zijn.'




    Odi Straw/Stefani Bird

    Ik zit stil in mijn kamer, als de deurbel gaat. Ik sta al op, maar Ray is al naar de deur gesneld om hem open te gooien. Ik luur over het traphekje, en betrap mijn hart erop dat het sneller gaat kloppen. Het is Mal.
    'Hoi, heb je Stef gezien?' vraagt hij, Jo staat naast hem. Ray knikt.
    'Ja, maar volgens mij is ze niet in de stemming voor bezoek.' zegt hij. Ik duw het traphekje open en ren de trap af.
    'Laat hem binnen Ray.' zeg ik. 'Geloof het of niet, volgens mij ken je hem. Maar nu je aan het opgroeien bent vergeet je dat,'
    Ray trekt een wenkbrauw op. 'Ik leidt niet aan dementie.' zegt hij verontwaardigd.
    'Het verschil tussen bejaard en volwassen is kleiner dan het verschil tussen kind en volwassen.' zeg ik en doe de deur verder open. 'Negeer hem, en kom binnen.'
    Mal komt binnen. Will doet de gangdeur open. 'Wat is dit weer allemaal voor lawaai? Ik probeer te lezen ja!' Dan verstijfd hij. 'Ik ken jou,' zegt hij dan, zijn blik op Mal gericht. Een beetje hoop komt omhoog laaien, zou hij zich nog wat herinneren?

    [ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 13:11 ]


    obsessive rage

    Rumplestiltskin
    'Ze heeft je geprobeerd te vermoorden?' vroeg ze half lachend en half ongeloofwaardig. 'Dat klopt ja.' zei ik kalm. ik zag haar snel een blik werpen op de deuropening, ik bleef Regina aan kijken. ''Ík denk dat ik die August wel aankan, maar kan jij Pan aan?' ze haalde een houten pop uit de etalage. 'August, zal al snel geen gevaar meer zijn.' ik lachte. 'En eindelijk zullen we zin wie er sterker is, Pan of ik.' ik grijnsde.


    Vittoria Gold
    ''Vittoria, ik heb hier al een kamer. Het is een lang verhaal, maar jij mag ze gebruiken.' ik keek de wolf even aan en ik knikte. 'Bedankt Joseph, laten we dan maar de andere gaan zoeken.'' ik bedacht me waar een van de drie zou kunnen zijn, de kans was groot dat Ruby bij Graham zou zijn, maar waar was Odi?