RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Odin Varnas
'Ik ga even naar mijn kamer toe ben een beetje misselijk, zie ik je dadelijk?' ik kreeg even een schok, misschien zie ik haar nooit weer...
"Ja... je ziet me zo..." ik weet niet of ik nou loog of niet, ik hoop het maar. Ik kijk haar peinzend aan, oh ik hoop dat ik haar nog zie...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
'Ja... je ziet me zo...' ik knikte en liep verder de trap op, ik wist niet of ik hem inderdaad nog zou zien maar ik hoopte het zo erg, en anders wel we zullen elkaar vast wel weer vinden op de een of andere manier. ik liep langs de kamer van Jo eerst liep ik die voorbij maar dacht dat ik net zo goed even kon kijken of ze op haar kamer was even gedag zeggen, zachtjes opende ik de kamerdeur van Jo en zag dat ze lag te slapen ik liep even naar haar toe om te checken of ze echt lag te slapen en dat was zo op haar bed zag ik een briefje liggen en uit nieuwsierigheid pakte ik het.
-Borden
-Rozen
-Bestek
Las ik maar al gauw ging de tekst over in iets anders verwonderend las ik het 3x opnieuw wat had dit te betekenen waarom schreef ze zo iets? is ze depressief? ging het allemaal door mij heen, ik schudde zachtjes aan Jo schouder. 'Jo, wakker worden... Jo wordt eens wakker.'

[ bericht aangepast op 5 juli 2016 - 19:20 ]

Jo Mari Gold
Uren leken voorbij te gaan, geen besef van tijd, alleen het gehoor van de wind buiten, maar het ergste, ik ademde niet meer.
'Jo, wakker worden... Jo wordt eens wakker.' mijn rechter hand spande zich strak en ontspande weer...
Ik wou ademen, het lukte niet, ik wou wat zeggen, het lukte niet, ik wou iets doen, het lukte niet. Gek, ik bleef leven, maar ademde niet, wat was er met me aan de hand!? Even schoten mijn ogen open, Eliana zat voor me, maar zo snel ze ook open waren gegaan gingen ze ook weer dicht. Mijn magie ging alle kanten op, een pot bloemen viel kapot op de grond en mijn water lag over de vloer.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ze ademde niet wat er deed voor zorgen dat ik lichtelijk in paniek raakte, daarom schrok ik ook toen haar ogen open schoten en al snel weer dicht gingen, een pot bloemen viel kapot op de grond en haar water lag verspreid over de grond. 'Wat is er met jou aan de hand?' zei ik zachtjes. Ik toverde een of andere drankje van mijn vader ik wist niet of deze drankje zou helpen omdat ik niet zeker wist of dit kwam door iets giftigs wel ik was dan ook geen dokter, als deze drankje niet zou helpen dan zou ik een andere drankje moeten uit proberen. Ik tilde Jo hoofd lichtjes en voorzichtig op en goot het goedje in haar mond.

Jo Mari Gold
'Wat is er met jou aan de hand?' vroeg ze zachtjes, maar ook hier kon ik geen antwoord op geven. Eliana tilde mijn hoofd op en goot er iets in waardoor ik ineens mijn ogen weer open en dicht kon doen. Voorzichtig deed ik mijn ogen open, ademen en praten kon niet maar bewegen en knipperen wel. Ik lachte even naar haar als bedankje en liep even naar de spiegel, alweer schrok ik, ik ben al bleek, en nu door het bloedverlies was ik nog bleker, ik had niet verwacht dat ik nog bleker kon worden! Maar dat kon dus... Weer duizelde alles voor mijn ogen en ik ging weer wankelend naar mijn bed toe.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ze glimlachte als bedankje en ik knikte even ze stond op en keek in de spiegel ik zag haar schrikken. Ze wankelde terug naar bed ik liep naar haar toe en hielp haar zodat ze niet zou gaan vallen. 'Probeer eens te praten.' Zei ik toen ze weer op haar bed zat.

Jo Mari Gold
'Probeer eens te praten.' zegt ze als ze weer op mijn bed zit, kan je eigenlijk praten zonder adem te halen? Ik deed mijn mond open, jammer genoeg kwam er niets uit. Ik hapte naar adem maar het wou niet, ik had nu even het gevoel dat ik stikte, ik flipte compleet, ik wist dat stikken niet kon want het was me al een paar uur gelukt om niet te ademen maar het voelde echt verschrikkelijk, maar aan de andere kant ook weer fijn, "Ik stik!" schreeuw ik, meteen sloeg ik mijn handen voor mijn mond, ik praatte, "Kan ik praten?" vroeg ik aan mezelf om te kijken of het nu ook lukte, "Yes!" maar nu voelde het nog raarder, praten zonder adem te halen...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
'ík stik!' schreeuwde ze. ze sloeg snel haar handen voor haar mond. 'Kan ik praten?' zei ze. 'Yes!' ik grinnikte door haar reactie.
'Nu alleen het ademen nog.' zei ik tegen haar, de misselijkheid was ik even vergeten maar nu leek het wat erger te worden. 'Pff te lang in de bossen rond gelopen.' zei ik tegen niemand in het bijzonder, of misschien komt het door de spanning wat er dadelijk gaat gebeuren.

The Huntsman

Red stopt met lopen en zet haar handen in haar zij. 'Ik vind dat je te makkelijk opgeeft. Wil je voor altijd zo blijven leven?' ze kijkt me strijdlustig aan. 'Ik wil je best helpen je hart terug te krijgen. The evil queen is ook maar een mens en niet onoverwinnelijk.' Een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht. "Okay, ik heb één en al oor. Hoe wil je het doen, maar mag ik nog even iets kwijt?" ik wacht niet op antwoord en ga door. "1. Ze heeft Magic. 2. Ze heeft mijn hart. 3. Wij hebben geen Magic. 4. Ze kan mij commanderen. 5. Ze heeft een leger. 6. Behalve mijn zwaard en jou wolvengedaante hebben we niks. Dus... Hoe wilde je mijn hart terugstelen?"

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold
'Nu alleen het ademen nog.' zegt ze tegen mij, 'Pff te lang in de bossen rond gelopen.'
Ik zag dat het niet erg goed met haar ging, "Misschien moet je even gaan liggen..." stelde ik voor, mijn adem kon wel even wachten en het ging nu al wel beter.
Ik had het gevoel... dat ik misschien nooit meer zou kunnen ademen... ach het zal wel niet zo erg zijn!

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

Een zwak glimlachje verscheen op zijn gezicht. "Okay, ik heb één en al oor. Hoe wil je het doen, maar mag ik nog even iets kwijt?" hij wachtte niet op antwoord en ging door. "1. Ze heeft Magic. 2. Ze heeft mijn hart. 3. Wij hebben geen Magic. 4. Ze kan mij commanderen. 5. Ze heeft een leger. 6. Behalve mijn zwaard en jou wolvengedaante hebben we niks. Dus... Hoe wilde je mijn hart terugstelen?" Tja als hij het zo opnoemde leek het onmogelijk. Maar ik was nog niet van plan om op te geven. 'Als jij mij nou het kasteel binnensmokkelt en ik opzoek ga naar je hart, terwijl jij haar afleidt?' stelde ik voor. Dit zou best eens kunnen werken, ik was niet bang voor Regina. 'Als we voorzichtig doen, merkt ze niet eens dat ik er ben.' Hoopvol keek ik hem aan.

When you believe your dreams come true

The Huntsman

'Als jij mij nou het kasteel binnensmokkelt en ik opzoek ga naar je hart, terwijl jij haar afleidt?' stelde ze voor. Die Red gaf ook echt nooit op. Ik moest er even om grinniken. 'Als we voorzichtig doen, merkt ze niet eens dat ik er ben.' Hoopvol keek ze me aan. Ik was zelf vrij verbaasd dat ik ermee instemde. "Maar als we gepakt worden kan ik niks voor je betekenen. Kwestie van mijn hart erbij en je staat er alleen voor en..." Ik kijk Red doordringend aan. "als het moet, moet je me achterlaten. Beloof je dat?" mijn ogen kijken diep in die van Red.

Do I look like Mother Teresa?

Red

Ik was blij dat hij instemde. "Maar als we gepakt worden kan ik niks voor je betekenen. Kwestie van mijn hart erbij en je staat er alleen voor en..." hij keek mij doordringend aan. "als het moet, moet je me achterlaten. Beloof je dat?" zijn ogen kijken diep in de mijne. Zijn ogen geven mij een vreemd gevoel. Ook al heeft hij geen hart, ze laten een stukje van zijn ziel zien. 'Zo ver komt het niet.' mompel ik zachtjes. 'Maar ik beloof het' zeg ik snel, voordat hij zich kan bedenken. 'Wanneer treedt onze missie in werking? Nu? vroeg ik hoopvol. Hoe eerder hij zijn hart terug had, hoe beter het zou zijn. Eigenlijk had ik geen idee waarom ik zo gedreven was om hem te helpen en mijn eigen leven op het spel te zetten. Maar ik had er vertrouwen in dat het zou gaan lukken.

When you believe your dreams come true

The Huntsman

'Zo ver komt het niet.' mompelt ze zachtjes. 'Maar ik beloof het' zegt ze vrij snel erachteraan. 'Wanneer treedt onze missie in werking? Nu? ze klonk hoopvol. ik haalde mijn schouders op. "Wat mij betreft wel?" ik draai me om en kijk naar de weg die we afgelegd hadden. "Zullen we dan maar gaan. Hare Majesteit zou me denk ik nu wel missen." ik begon met de terugweg richting het kasteel. Langzaam zou ik weer mijn kooi inlopen.

Do I look like Mother Teresa?

Red

Hij haalde zijn schouders op. "Wat mij betreft wel?" Hij draait zich om en kijkt naar de weg die we afgelegd hadden. "Zullen we dan maar gaan. Hare Majesteit zou me denk ik nu wel missen." Hij begon met de terugweg richting het kasteel. Ik knikte en volgde hem. 'We moeten een soort signaal afspreken, zodat ik weet dat ze jou niet over heeft genomen. We moeten elkaar kunnen vertrouwen.' zei ik ernstig. Ik wierp een blik naar het enorme kasteel dat in de verte lag. Ging ik dit echt doen? Ach wat had ik te verliezen, helemaal niets. Bovendien kon ik wel wat actie gebruiken. Ik hoopte dat het de Huntsman zou lukken om Regina bezig te houden. Het ergste wat mij zou kunnen overkomen was dat Regina mijn hart zou pakken. Maar deze had ik toch niet meer nodig. Nadat Dorothy het uit heeft gemaakt heb ik geen behoefte meer aan liefde.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

When you believe your dreams come true