RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Odin Varnas
'Wel dan ga ik maar terug.' ze maakte aanstalten om weg te gaan maar ik hield haar tegen, "Je bent er nu toch... Ga gewoon mee!" zeg ik, eigenlijk ook in vraag vorm.

Jo
'Ja, weet ik maar toch.' hij stond op, ik had door dat hij moest gaan beginnen, "Ga maar..." zeg ik terwijl ik gaap.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Odin hielde mij tegen en ik draaide me naar hem om.'Je bent er nu toch.. Ga gewoon mee!' zei hij, ik glimlachte en knikte.
'Oke prima.'

Odin Varnas
Ik kom uit de bosjes en ga weer voor Linde staan, ze was gaan zitten maar ik voelde meteen een golf van jaloezie bij haar vandaan komen, ze heeft me vast zien praten met Eliana.
"Dus... waar waren we gebleven?' vroeg ik aan Red.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ik liep Odin achterna en ging bij Linde en hem staan. 'Dus... waar waren we gebleven?' vroeg hij aan de vrouw.


Rumplestiltskin
Het was nog zo veel om te doen ten eerst activeerde ik de spreuk zodat alles pas om half 7 zichtbaar zou worden ik besloot om ook gelijk te beginnen bij de eetzaal. een witte kleed met in het midden een vaas met een roos erin, twee borden een voor haar lievelingssoep en de andere bord voor haar lievelings eten. ik toverde twee kandelaars met vier kaarsen er in, op de tafel en de muren versierde ik met haar lievelings bloemen. in de gang waar ze in zou lopen naar de eetzaal zette ik kleine bijzettafels neer waar ik bij elk weer haar lievelingsbloemen neerzetten. ik keek op de klok, het was toch al inmiddels naar de tuin om daar de laatste dingen te doen, ik maakte de tuin zoals ik wist dat zei die prachtig zou vinden met haar lievelings kleuren, lievelings planten en bloemen.
Na de tuin reste mij nog maar een ding en dat was een pak uitkiezen.

Red

De jongeman was naar het bosje gelopen en leek daar met iemand in gesprek te zijn. Even later kwam hij met een meisje terug lopen. Ik zuchtte, 'nog meer van jullie?' Ik bekeek het meisje, ze leek op iemand. "Dus... waar waren we gebleven?" Vroeg hij mij. 'Jullie waren net aan het weggaan.' Beet ik hem toe. Ik hield de omgeving scherp in de gaten, straks zaten er nog meer mensen.

When you believe your dreams come true

Odin Varnas
'Jullie waren net aan het weggaan.' beet ze me toe, ik voelde me beledigt...
"Als ik op mijn toon moet letten, waarom zou jij dan niet op je toon moeten letten?" vroeg ik scherp maar gemeend, ik weet niet hoe oud ze is maar ik ben al best heel oud, ik zou denken in de 50? Maar gelukkig, mijn schilderij...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Vittoria Gold
Ik luisterde wat de twee zeiden, gelijk twijfelde ik of ik die vrouw zou aanvallen met magie of dat ik me er buiten zou houden.

Red

"Als ik op mijn toon moet letten, waarom zou jij dan niet op je toon moeten letten?" klonk het scherp terug. 'Moet ik jullie soms dwingen?' deze mensen begonnen mij op de zenuwen te werken. We zijn weer terug in the enchanted forest, hier ben ik niet het meisje Ruby maar Red de wolf. Mijn handen beginnen te jeuken, ik zou ze graag wat respect bij willen brengen. 'Waarom zeg jij niks?' sis ik naar de Huntsman.

When you believe your dreams come true

The Huntsman

Het hele gesprek tussen alle personen was ik stil gebleven. Mijn inbreng was hier zeker niet nodig en problemen wilde ik nu niet. Ik keek snel over mijn schouder. The Evil Queen mistte mij nog niet en dat was een goed teken. 'Waarom zeg jij niks?' ik kijk verbaast de groep rond. "Sorry, ik heb totaal niks van deze conversatie gevolgd." Ik kijk iedereen verbaast aan en merk dat er nog iemand er bij is gekomen. Waren twee niet genoeg. Ik berg mijn zwaard op. "Ik wil nu geen bloed gaan verspillen hier en ik neem aan jullie ook niet. Laten we gewoon ieder onze eigen weg gaan?" stelde ik voor.

Do I look like Mother Teresa?

Eliana Gold
Ik keek naar de man die voorstelde ieder hun eigen weg te gaan, ik keek naar Linde en Odin. 'Ik ben het met de man eens om ons eigen weg te gaan.' doordringend keek ik ze aan. 'Wij hebben ook nog dingen te doen, remember?'

Odin Varnas
'Moet ik jullie soms dwingen?' zegt Red dreigend terwijl ik haar nuchter aankijk, 'Waarom zeg jij niks?' de man schrok op uit zijn gedachten, dat kon je zien en zei verward, "Sorry, ik heb totaal niks van deze conversatie gevolgd." ik lachte, idioot.
"Ik wil nu geen bloed gaan verspillen hier en ik neem aan jullie ook niet. Laten we gewoon ieder onze eigen weg gaan?"
De dochter van Rumple was het met hem eens, eerst moet ik nog even wat afhandelen...
"Als je ons eerst geld of iets kostbaars geeft..." zei ik vals en verander in een Raaf, vlieg naar hem toe en probeer iets zilvers van zijn kleding te stelen, het koste even wat moeite maar ik had een soort van spijker achtig iets... ach het was vast wel iets waard...

(Of iets anders zilver... ik weet niet wat er los is en wat er vast is op de kleding)

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 23:39 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

"Sorry, ik heb totaal niks van deze conversatie gevolgd." Ik kijk de man verbaast aan. Hoe kon hij dit alles gemist hebben terwijl hij hier de hele tijd stond. Hij borg zijn zwaard op. "Ik wil nu geen bloed gaan verspillen hier en ik neem aan jullie ook niet. Laten we gewoon ieder onze eigen weg gaan?" stelde hij voor. De jongeman die het andere groepje leidde begon te lachen. "Als je ons eerst geld of iets kostbaars geeft..." zei hij vals en veranderde in een Raaf, vloog naar hem toe en haalde een zilveren knoop van zijn kleding. 'Dit laat je toch niet zomaar gebeuren?' vroeg ik aan de Huntsman. Ik keek hem kort aan, maar hij ondernam nog geen actie. 'Nu is het genoeg geweest,' in één beweging gleed mijn mantel van mijn schouder en stond er in mijn plaats een grote wolf. Ik sprong de raaf achterna en probeerde het beest te verslinden. Ik greep net mis, wel had ik enkele veren in mijn mond. Omdat de raaf uit mijn bereik was begon ik dreigend op de meisjes af te lopen. Ik liet mijn tanden zien.

When you believe your dreams come true

Eliana Gold
Odin had iets gepit van de man en de vrouw veranderde in een wolf, eerst probeerde ze Odin te pakken maar dat lukte niet daarom liep ze dreigend op mij en Linde af, ik liep een vuurbal uit mijn handen schieten naar de wolf. 'Linde, Odin ga weg hier laat mij dit doen.''

Linde MasterThief
'Nu is het genoeg geweest,' zei Red kwaad en veranderde in een wolf, ze probeerde Odin te pakken, "Odin!" schreeuw ik in paniek, hij is mijn beste vriend. Maar dan komt de wolf op ons af gelopen, of course!
'Linde, Odin ga weg hier laat mij dit doen.'' zegt Eliana terwijl ze een vuurbal op Red mikt, ik zie in mijn ooghoek dat Odin wegvloog met de buit.
"Dit is geen tijd om ridderlijk te doen..." zei ik tegen Eliana terwijl ik haar hand vastpakte, "We doen dit later nog wel oké?" zei ik tegen Red en rende weg, ik was sneller dan de meeste mensen dus Red kon niet zo snel achter me aan komen, dat hoop ik in ieder geval, ik hou de hand van Eliana goed vast en stop bij het huisje, "Dat was nog maar net..."

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

Ik ontweek met gemak de vuurbal. 'Linde, Odin ga weg hier laat mij dit doen.'' zei het meisje die deze op mij afgevuurd had. Gelukkig was het meisje naast haar verstandiger. "Dit is geen tijd om ridderlijk te doen..." zei ze tegen het andere meisje terwijl ze haar hand vastpakte, "We doen dit later nog wel oké?" zei ze vervolgens tegen mij en rende weg samen weg. Ik gaf ze nog een grauw na en keerde vervolgens terug naar de Huntsman. Ik had hem nodig om terug te veranderen. Voorzichtig pakte ik mijn mantel op met mijn bek en reek het hem aan. Ik hoopte dat hij de hint zou snappen.

When you believe your dreams come true