RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

The Huntsman

Odin grijpt een klein stukje harnas wat los zit. Ik kijk de de man na die in een raaf is veranderd. 'Dit laat je toch niet zomaar gebeuren?' ik haalde mijn schouders op. "Het is niet aan mij om het volk van de Koningin te vermoorden." Red was het hier blijkbaar niet mee eens. 'Nu is het genoeg geweest,' ze trekt haar mantel van zich af en rent als een wolf achter de raaf aan. Er ontstaat een klein gevecht, maar de drie kinderen zijn slim en rennen weg. De wolf komt met haar mantel mijn kant op. Sinds lange tijd zag ik weer een wolf buiten. "Ik neem aan dat ik deze over je heen moet gooien?" ik pak de mantel aan en gooi deze over de wolf.

Do I look like Mother Teresa?

Eliana Gold
'Dit is geen tijd om ridderlijk te doen.' zei Linde terwijl ze mijn hand vast pakte. 'We doen dit later nog wel oke?' zei ze tegen Ruby ik rolde met mijn ogen en Linde rende weg mij achter zich aan trekkend. 'Dat was nog maar net.' zei ze toen we bij het huisje aankwam.' ik knikte alleen maar even.
En liep het huisje in.

Rumplestiltskin
Ik kleede mij om in een van mijn lievelings pakken waarvan ik wist dat Belle die ook mooi vond. Ik ging vast aan tafel zitten en wachtte tot Belle zou komen.

Rumplestiltskin
Het was bijna zeven uur, steeds meer begon ik zenuwachtiger te worden, zou ze het wel leuk vinden? zou ze dit allemaal waarderen, allemaal gedachtes waar ik me nu niet bezig mee hoor te houden, zoals Jo al zei het komt allemaal goed. Ik schrok even op toen ik geklop hoorde, dat zei Belle wel zijn ik stond op van de stoel.
'Binnen.' zei ik.

Jo
Rumple loopt de kamer uit en ik ga schrijven,
~Borden
~Rozen
~Bestek
En ga zo maar door, maar na een tijdje begon mijn hand andere dingen te schrijven dan wat ik wou, het nam zijn eigen weg, ik liet mijn hand of pen, ik weet het eigenlijk niet, doen wat het wou schrijven, er kwam een gedichtje uit:
I'm a ghost of a girl
That I want to be most
I'm the shell of a girl
That I used to know well

Dancing slowly in an empty room
Can the lonely take the place of you
I sing myself a quiet lullaby
Let you go and let the lonely in
To take my heart again

Too afraid, to go inside
For the pain of one more loveless night
For the loneliness will stay with me
And hold me till I fall asleep

I'm a ghost of a girl
That I want to be most
I'm the shell of a girl
That I used to know well

Ik keek verward naar het stukje wat ik schreef, waarom schreef ik dit? Ik gaapte, sjonge wat ben ik moe, maar ik moet verder!
Ik kon mijn ogen niet meer openhouden, alles duizelde, vast nog omdat ik ziek ben, en ik sloot mijn ogen, heel even schreef ik verder,
I am death...
maar toen werd het zwart.

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 22:34 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

"Ik neem aan dat ik deze over je heen moet gooien?" vroeg de Huntsman. Hij pakte mijn mantel en gooide deze inderdaad over mij heen. Langzaam stond ik op. 'Dankjewel,' zei ik dankbaar. 'Hun zijn in ieder geval weg,' ik keek in de richting waar de twee meiden waren verdwenen. 'Maar goed, de Huntsman... Graham was je naam in Storybrooke toch? Als ik het goed onthouden heb.' Ik lachte naar hem. Het was lang geleden dat ik hem gezien had.

When you believe your dreams come true

The Huntsman

De wolf onder de mantel werd omgewisseld voor de jongedame. Langzaam stond ze weer op. 'Dankjewel,' zei ze en ik gaf een klein knikje terug dat het al goed was. 'Zij zijn in ieder geval weg,' Red keek in de richting waar de twee meiden waren verdwenen en ik volgde haar blik. 'Maar goed, de Huntsman... Graham was je naam in Storybrooke toch? Als ik het goed onthouden heb.' er verscheen weer een glimlach op mijn gezicht. "Graham," mompel ik zachtjes. Beide levens waren niet best geweest voor mij, maar als ik moest kiezen koos ik toch Storybrooke. Ondanks de vroege dood had ik genoten van het leven, vooral op het eind met Emma.... Ik keek richting Red. "Je ziet er anders uit dan dat ik me kan herinneren uit Storybrooke," hoe kon ik dit netjes zeggen?

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 23:33 ]

Do I look like Mother Teresa?

Red

Ook op zijn gezicht verscheen een lach. "Graham," mompelde hij zachtjes. Hij keek mij aan "Je ziet er anders uit dan dat ik me kan herinneren uit Storybrooke." Ik lachte 'Ha, moet ik dat als iets positiefs of negatiefs opvatten?' Ik dacht terug aan de tijd dat ik in Storybrooke woonde. 'Tja, ik had daar zo mijn rebelse fase,' grinnik ik. 'Tegenwoordig houd ik wat meer kleren aan.' zeg ik zonder schaamte. Ik weet wel dat hij graag in Granny's kwam en mij vaak genoeg bekeken had. Niet dat ik zo onschuldig was. In die tijd vond ik het leuk om mij wat uitdagender te kleden en mannen te verleiden. Die tijd was nu voorbij.

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
'Oh, Rumple, het is perfect,' glimlachte ze, een brede glimlach verscheen op mijn gezicht naar het zien en horen van haar reactie. Belle liep naar binnen en deed de deur achter haar dicht mijn blik onderzocht haar even, wat zag ze er zoals altijd weer prachtig uit, maar vandaag was ze op haar aller mooist. Ze liep naar mij toe en sloeg haar armen om mij heen en gaf mij een kus, ik pakte haar heupen zachtjes vast en keek haar aan in mijn ogen kon je zien hoeveel ik van deze vrouw hield. 'Mijn liefste Belle, ik ben blij dat je er eindelijk bent.' ik pakte haar hand vast en begeleide haar naar haar stoel die ik achteruit trok. 'Gaat u zitten.' zei ik en ik glimlachte.

Odin Varnas
Snel vloog ik weg en ging naar huis toe, daar zag ik Linde ook al, Eliana was al naar binnen gelopen.
Ik veranderde weer in een mens en ging naar Linde toe, "We kunnen bijna beginnen, ik heb het laatste ingrediënt, een ding van een woest iemand." zei ik glimlachend. Ik gaf het dingetje van de man aan Linde en Linde deed hem in een ketel en begon te roeren, ik liep naar Eliana toe en zei,
"We kunnen bijna weg, heb je al een plan?"

Linde MasterThief
Ik liep naar de ketel en deed het dingetje, geen idee wat het was, in de ketel en begon te roeren. Na even geroerd te hebben kwam er een soort stoom uit. Snel pakte ik een potje en deed het erin, zo, als ik dit op de grond gooi slaapt iedereen, wij ook maar dan hebben we een kans om weg te rennen. Ik stopte het potje in mijn tas, "Zullen we gaan?" vroeg ik toen ik mijn eerste stap naar buiten zette, "Ja is goed!" zegt Odin, "Kom je ook?" vroeg hij aan Eliana.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Dank u' glimlachte ze breeduit, ik schoof de stoel voor haar aan en ging tegenover haar zitten met mijn magie toverde ik haar lievelingssoep op tafel.
'Vind je de rozen mooi?' vroeg ik aan haar toen ik haar zag kijken. Ze was zo lieve vrouw, elke dag was ik nog blij dat ze me nooit opgaf en altijd van me bleef houden wat voor domme dingen die ik deed en soms nog steeds doe, het is een bijzondere vrouw.