Never grow up, it's a trap.
Daphne Topanga Fairy
>< De nieuwe leraar ><
|
Ik liep op mijn super stars de school binnen, in mijn handen heb ik vele mappen en in mijn rol koffer zitten mijn eigen eigendommen, natuurlijk heb ik nog vele andere dingen in mijn auto staan, maar dit is een begin. Ik liep naar boven waar ik om me heen keek en de leerlingen in me opnam, en toen op dat moment botste ik tegen een man die kleiner is dan mij. 'O sorry.' Snel pakte ik de mappen weer, maar die gleden op nieuw uit mijn handen, wat een enorme kluns. |
|
[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 20:31 ]
~
Odette Beatrix Noordhof
'Lieverd, slijm nooit bij een vampier, dat is gewoon een les.' Het meisje vroeg me net op pizza en wilde blijkbaar vriendinnen worden, maar
ik was niet dat soort typen vriendin. Ik was een vriendin die je niet boos moet maken, want dan vermoord ik je gewoon. Ik ben een gestoorde
gek, laat ik het zo maar zeggen. Ik grinnikte en liep achter het meisje aan. 'Als je jezelf echt wil bewijzen, kom dan met mij mee, vanavond. We
gaan iets onmogelijks doen op mijn eerste dag, heerlijk toch!'
[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 20:42 ]
~
Odette Beatrix Noordhof
'Dus, zou ik je mijn leven laten zien?' Ik wachtte ook niet op een antwoord van haar af en wees toen
op een ongeval. 'Dat is de nieuwe leraar met nog een leraar en kijk wat er gebeurd, die juf vind
zichzelf vast klunzig bezig, maar dat is ook de waarheid.' Ik grinnik en loop op de leraren af, maar
wat iedereen verwacht zou kunnen hebben, ik loop ze straal voorbij. Alsof ze er niet zijn grijns ik gemeen.
Wanneer het blijkt dat ze mij ook niet zien zorg ik dat de vrouw weer al haar mappen laat vallen nadat ze ze allemaal
weer heeft. 'Ha', fluister ik in de verte, mijn wraak kan nu nog niet zo groot zijn...
[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 20:46 ]
~
|
|
Weet je wat? Ik denk al helemaal niks meer. Ik, Levi, geef het op. Serieus, mensen willen gewoon niet dat ik ergens kom! Ik ben nog niet eens halverwege, wanneer iemand tegen me opbotst. Ik weet nog net mijn evenwicht te bewaren, zodat ik niet languit op de grond kom te liggen, maar het scheelt weinig.
'Let eens op waar je loopt,' zeg ik op een redelijk onvriendelijke toon. De persoon die tegen me opgelopen is, is druk bezig met het oprapen van haar mappen. Ondertussen biedt ze nog haar excuses aan, maar dat laat me koud. Net op het moment dat ze de mappen allemaal vast heeft, laat ze ze weer uit haar handen glijden. Kluns. Het lijkt er wel op dat dit geen doorsnee leerling is. Ze lijkt me zelfs überhaupt geen leerling, gezien de mappen. 'Misschien moet je een tas kopen om die dingen in te stoppen.' Tot zover mijn fantastische advies, geserveerd met een portie sarcasme. Ik heb hier gewoonweg geen tijd voor. 'Maar neem me niet kwalijk, ik heb werk te doen.' Met die woorden vervolg ik mijn weg naar het kantoor van het schoolhoofd. Ik ben oprecht benieuwd welk schepsel zo mijn "rust" weer gaat verstoren. Zouden ze er soms een sport van hebben gemaakt om me zoveel mogelijk dwars te zitten vandaag? Het belooft in ieder geval weinig goeds voor de rest van het jaar. |
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
Daphne Topanga Fairy
>< De nieuwe leraar ><
|
Ik negeer het meisje dat grijnzend langs me loopt en er daarna voor zorgt dat ik ze opnieuw laat vallen, het liefst zou ik haar nu even willen bevriezen. Wanneer ik de hoek omloop gaat het meisje bij de deur staan, 'nu is het u beurt meneer.' Ze wijst met haar vinger overal heen en het lijkt alsof zei Ackerman bestuurt. Ik zie nog, wanneer ik op haar afloop, dat ze ervoor zorgt dat Ackerman heel het bureau van de directrice leeg haalt, want alles ligt ernaast. Het meisje schrikt niet als ik haar nader, maar grinnikt en kan niet stoppen met lachen. 'Mag ik vragen waar je mee bezig bent jongedame?' |
|
~
|
|
Gelukkig kom ik verder niemand meer tegen. Ik loop naar het kantoor en klop daar aan. Op het moment dat de stem achter de deur mij verteld dat ik binnen mag komen, duw ik de deur open en stap naar binnen. Kort werp ik een blik over mijn schouder. Ik meen nog iemand te zien staan, maar schenk er verder geen aandacht aan. Ik loop vervolgens naar het bureau toe, terwijl ik in mijn tas begin te graven, op zoek naar de absentielijst. Het scheelt dat deze ergens bovenop ligt, dus het kost me niet heel veel tijd om het ding te vinden.
'Dit zijn de leerlingen die niet op zijn komen dagen. Ik heb ze verteld dat ze om vier uur vanmiddag verwacht worden om na te blijven,' leg ik uit. Wanneer ik de lijst enkel wil overhandigen, lijkt mijn arm te verstijven. Wat is dit dan weer? Ik probeer mijn hand, die zich balt tot een vuist, te ontspannen, maar ik heb er geen controle meer over. Mijn arm beweegt zich eerst mijn kant op. Met op elkaar geklemde kaken probeer ik het tegen te gaan, zonder succes. Het volgende moment strekt mijn arm zich uit en veegt het alles, maar dan ook echt alles, van het bureau af. Pas daarna krijg ik de controle over mijn arm weer terug. Het schoolhoofd kijkt me nogal vreemd aan. Wat moet ik hier nu in vredesnaam op zeggen? 'Ik ben misschien niet de meest populaire docent hier,' zeg ik dan maar. Het schoolhoofd zegt verder niets en neemt de lijst van mij over. Ik begin maar wat spullen terug te leggen op het bureau, omdat ik het moeilijk kan laten liggen. Ondertussen werp ik een blik over mijn schouder en merk dan op dat de persoon die ik zonet zag er nog steeds staat. Mijn collega, die me zonet nog bijna omver liep, staat er ook bij. Ik krijg de indruk dat het meisje iets te maken heeft met wat er zonet is gebeurd. Fijn. Zowel mijn hoofd als mijn lichaam zijn hier niet veilig. Maar ik weiger me eraan over te geven. Ik heb wel voor hetere vuren gestaan. Als zij echt zo graag willen vechten, dan zal ik ze eens laten zien dat ik geen mietje ben. |
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
Odette Beatrix Noordhof
Ik grinnik, met lerares erbij of niet. Ik moet kei hard lachen. 'Sorry meneer!' Ik liet hem zwaaien en rende dan weg.
Ik was niet bang voor hem, ik had vampier snelheid. Ik kon desnoods op het dak wandelen en ik denk dat ik zo ook op
de nablijf lijst sta, maar ik heb smoesjes voor de hand. 'Komt u nog, of bent u bang?'
~
Vale Skia Nihil
"I am a Shadow of a Girl"
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
|
|
'Sorry meneer!'
Opnieuw voel ik hoe ik de controle verlies over mijn arm. Ik probeer nog tegen het gevoel te vechten, maar het heeft weinig effect. Ik word gedwongen te zwaaien naar het meisje dat wegrent. Wat laf, vluchten. Ik besluit er verder geen aandacht aan te schenken en richt me weer op het schoolhoofd, die nu eindelijk lijkt te begrijpen wat er precies aan de hand is. 'Ik pak haar nog wel aan bij het nablijven.' Met die woorden pak ik de lijst weer terug en loop ik het kantoor uit. De gangen zijn nagenoeg verlaten op dit moment. Iedereen zit waarschijnlijk in de les. Op een rustig tempo loop ik richting het bord met de mededelingen. Ik hang het lijstje ertussen, zodat iedereen kan zien wie er na moeten blijven. Dan kunnen die snotapen in ieder geval niet beweren dat ze van niets wisten. Ik loop vervolgens verder door de gang, op weg naar buiten. Ik heb nog altijd tijd voor een kopje thee, maar ik heb er weinig zin in om nog langer in dit gebouw te zitten. Dus besluit ik gewoon naar mijn appartement te gaan om daar even te rusten. Daar weet ik zeker dat niemand mij zal storen. Niemand weet immers waar ik woon. Of er moet één of ander kind zijn met een stalkgave. Het zou me eigenlijk niet eens moeten verbazen als dat echt zo zou zijn. Maar ik ga er niet vanuit. Wie gaat er nu voor zijn lol docenten stalken? Wanneer ik een voet buiten de deur zet, hoor ik iemand uitdagend naar mij roepen. Het is hetzelfde meisje als daarnet en blijkbaar vraagt ze of ik bang ben. Ik schud onwillekeurig mijn hoofd. Die snotapen moesten eens weten. Ik draai me haar kant op en kijk haar enkel met mijn niets verhullende blik aan. 'En dat zegt de persoon die het zonet op een rennen heeft gezet,' zeg ik, zonder ook maar enige emotie te laten weerklinken in mijn stem. Vervolgens draai ik mijn rug naar haar toe en begin ik te lopen. Weg van haar. Weg van de school. Ja, ze kan mijn bloed sturen, maar wat wilt ze ermee bereiken? Ik heb haar nu toch al de rug toegekeerd. |
[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 11:01 ]
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
|
Beaudine Nicole Rivera. Do not be afraid, but I screwed up half your life.
|
Snel schreef ik een boodschap aan Jupiter, iets wat alleen de populaire meiden weten en straks ook Jupiter. Dat vervloekte kreng gaat in de toekomst mijn leven verpesten, dat weet ik zeker. Daarom ben ik haar altijd 1 stap voor. Ik schreef dit bericht: Aan Jupiter, Bewandel het dodenrijk, je thuis. We brengen je met alle liefde terug, ga voordat wij het doen. We verpesten in 1 klap je leven, wees altijd gesteld waar en hoe dan ook... Vertel dit aan niemand. Alvaakbar ban-ban-bar Groetjes de hekserinnen Om mijn woorden kracht bij te zetten schreef ik het met bloed en liet het opdrogen, toen stopte ik het in het kluisje en daarna zette ik een ruit op het kluisje van haar. Daarna liep ik weg, en ik wist zeker dat niemand me had gezien. Ik kreeg namelijk hulp van een heel speciaal iemand... 'Het is gelukt dames, operatie VERVLOEK JUPITER gaat van start.' |
[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 22:20 ]
Jupiter Stephanie Demeter
|
||Jupiter||Daughter Of Persephone||God Of Hell |
Ik heb blijkbaar Avan opgegeven en loop nu naar mijn kluisje, waar een rode ruit opstaat. Ik ben wel nieuwsgierig wat dit te betekenen heeft en doe snel mijn kluisje open, dan zie ik een envelop liggen, maak hem open, lees het berichte en schrik. Aan Jupiter, Bewandel het dodenrijk, je thuis. We brengen je met alle liefde terug, ga voordat wij het doen. We verpesten in 1 klap je leven, wees altijd gesteld waar en hoe dan ook... Vertel dit aan niemand. Alvaakbar ban-ban-bar Groetjes de hekserinnen 'Wat heeft dit te betekenen, mompel ik geschrokken en volgens mij iets te hard, ik laat die ruit zitten en loop naar... ohm... niemand? Ik heb geen vriendinnen. Ik ben helemaal alleen op een school die ik niet ken, leuk dit. Ik ga zitten in een hoekje en sis wat misschien alleen hoorbaar is door Beaudine en haar vriendinnen die van 4 meter afstand mij volgen 'ik ga dit gewoon niet serieus nemen.' |
''Bad Girls Are The Best Girls.''
Joey Tribianni --> Leraar
Na een lange tijd te hebben gewandeld kom ik aan bij de school. Ik wandel binnen, door de gangen. Ik zoek een kamer met "Joey Tribianni" op, maar vind deze niet. Ten einde raad loop ik een willekeurige kamer binnen. Er staat een blondharig meisje. "Euhm... Excuseer me, weet u waar de directeur/directrice is?" Ik draaide een wereldbol rond en zet mijn vinger op een random plek. Uruguay. "Ik ben een nieuwe leraar, trouwens." Ik kijk rond in de kamer. "Weet je van wie deze kamer is? Ze is nogal... Netjes." Ik bekijk haar. Ze was echt wel een hottie, maar veel te jong voor mij. Ze deed me een beetje denken aan... Phoebs. Phoebe Buffay om volledig te zijn. Wat was het toch lang geleden dat in haar had gezien. Sinds mijn carrière als leraar ben ik veel asocialer geworden. Als acteur ging het vele beter. Het meisje leek me verlegen, ondanks haar schoonheid.
[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 22:32 ]
Dominique Annabelle Smith
opening song
|
MY HEART IS A GHOST TOWN |
Wanneer ik net mijn haar borstel krijg ik in 1 blik iets wat ik nooit eerder heb meegemaakt, ik krijg een bevel. Door wie en wat ik er mee aanmoet is lichtjes duidelijk, iemand vervloekte een meisje en nu moet ik dat voor elkaar maken. De uitverkorenen is blijkbaar ene Jupiter. Ook al wil ik niet, wanneer de woorden zijn uitgesproken en ik heb geen keuze meer. 'Sorry Jupiter, ik moet.' Ik leg de borstel neer en loop weg. Dan ga ik opzoek naar het meisje met de naam Jupiter, ze zit daar in een hoekje met dat briefje. Ik begin makkelijk, ik duw haar en geef haar een bloedneus. Het drupje komt terecht op de woorden: Hoe dan ook. Dat moet toch wel een goede hint zijn? De woorden galmen door mijn hoofd, ik moet een meisje vermoorden... Wanneer ik klaar ben ga ik gemakkelijk weer weg, niemand heeft me toch gezien! Ik ben een geest! Zelfs degene die geesten kunnen zien zien me niet... Misschien Odette dan... |
[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 13:22 ]
Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'
