[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic - Speeltopics

‘Ruimte en tijd? Het is anderhalf jaar geleden, als het daarom gaat tenminste… Hij gaat ook met andere meiden om en doet weet ik veel wat allemaal met ze op school. En hij kan lastig jaloers zijn als hij zo over mij praat.’ Mijn gezicht vertrok wat en ik wist nu niet zo goed wat ik nou moest antwoorden. Ik snapte haar punt, want het had geen zin om te ontkennen dat Caleb het bed in dook met Jan en alleman – en dan met name Roxy – maar ik snapte ergens wel waar Calebs jaloezie vandaan kwam.
      ‘I guess...’ zei ik dan ook vaagjes en speelde wat met mijn aansteker. ‘Ik hoop alleen–’ ik keek Aliz even aan ‘–dat je niet van mij verwacht dat ik een kant ga kiezen.’ Ik keek weer weg en zuchtte diep. ‘Want dat kan ik niet en wil ik ook niet... sorry.’ Hoewel, als het erop aankwam zou ik voor Caleb kiezen. Niets tegen Aliz, nee in tegendeel, ze was een schat van een meid, maar hij was nu eenmaal mijn beste vriend.
      ‘Ik wil geen “afscheid” nemen, ik wil gewoon met je om kunnen gaan,’ zei Aliz toen zachtjes. ‘Sorry dat ik je lastig val met al mijn drama.’ Ik glimlachte scheef naar haar en knikte langzaam.
      ‘Ik moet zeggen dat ik niet noodzakelijk blij ben met al deze drama, maar goed, daar valt nu niets meer aan te doen,’ vertelde ik. ‘En goed, geen afscheidsknuffel maar een gewone knuffel dan?’ Ik keek haar aan en opende uitnodigend mijn armen.

Caleb stapte op mij af, of eigenlijk zwierde hij eerder op mij af. Hij was een stuk langer dan ik en ik moest mijn hoofd in mijn nek leggen om hem nog steeds aan te kunnen kijken. Het bleef even stil tussen ons terwijl hij mij in mijn ogen aankeek. Ergens vermoedde ik dat hij meer dan één paar ogen zag.
      ‘Lieve Kyra, ik ben wel eens in ergere toestand naar huis gegaan — gekropen, eerlijk gezegd. Maar je weet dat ik geen nee tegen je kan zeggen. Dus. . . We blijven. En jij gaat plezier hebben, terwijl ik wat drank zoek. En dan mag je me naar huis slepen. Dan zorg ik er meteen voor dat je niet met enge mannen mee naar huis gaat.’ Ik ademde diep in en uit.
      ‘En het is maar goed dat ik daar nu pas achterkom, want anders was dat dus nooit gebeurd,’ zei ik beslist, keek Caleb aan en zuchtte toen opnieuw behoorlijk diep. ‘Ik sta erop dat je eerst een glas water drinkt en die enge mannen mag je van mij part weghouden – ook al betwijfel ik of er überhaupt mannen zullen zijn om bij mij weg te slaan. Ik zie ze niet bepaald in de rij staan weet je,’ zei ik met een kleine glimlach.
      ‘Whoa, ik zou echt geen goede piraat zijn,’ mompelde hij grinnikend terwijl hij zijn armen uitstrekte om zijn evenwicht te kunnen bewaren. Ik kon het niet laten om zachtjes achter mijn hand te giechelen, omdat Caleb er toch wel een klein beetje komisch uitzag nu.
      ‘Captain Hook zou teleurgesteld zijn in je, Caleb,’ zei ik plagend, doelend op de ochtenden, middagen en avonden die we vroeger hadden gespendeerd met het kijken naar Peter Pan. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem door zijn neus.
      ‘Ga dansen.’ Caleb opende zijn ogen weer en boorde ze in de mijne. ‘Ik blijf hier, op het feest. Ik beloof het.’ Ik keek even bedenkelijk naar de pink die hij had uitgestoken, en haakte de mijne in de zijne. Vervolgens pakte ik toen zijn hand vast.
      ‘Dat klopt, want je gaat samen met mij dansen. Mooi niet dat ik me in mijn eentje voor paal ga zetten – je weet dondersgoed dat ik een rampzalig danstalent ben.’ Ik trok Caleb voorzichtig mee naar een ruimte waar ook andere mensen stonden te dansen en tot mijn grote ongenoegen draaiden ze nog steeds die verschrikkelijke technomuziek. ‘Wat vind jij nou eigenlijk van deze muziek?’

‘Perfect voor mijn dansmoves toch?!’ antwoordde hij schreeuwend boven de muziek uit, waarna hij wat willekeurige bewegingen maakte met zijn armen en benen. Ik schoot in de lach en schudde mijn hoofd. Ik kon niet dansen – maar Caleb kon er ook weinig van. Zeker nu hij dronken was. Caleb moest ook lachen om zijn gestuntel – en ik deed vrolijk mee. Ik moest me inhouden om niet nu ter plekke mijn befaamde robot-move te doen. Plotseling botste er iemand tegen mij op en verloor ik mijn evenwicht – waardoor ik voorover viel. Ik zag de grond al dichterbij komen en een zachte, geschrokken gil verliet mijn mond. Automatisch kneep ik mijn ogen dicht en wachtte ik op de harde verwelkoming van de vloer – maar die bleef uit. Een sterke hand vouwde zich om mijn bovenarm en ik opende verward mijn ogen weer. Dronken of niet, Calebs reflexen waren nog bijzonder goed en hij had me weten op te vangen. Caleb verkocht de boosdoener een klap tegen zijn achterhoofd – die verontwaardigd omkeek. Ik opende mijn mond om me te verontschuldigen, maar Caleb maakte al een wegwerpgebaar met zijn hoofd en de jongen droop af.
      ‘Wat een eikel,’ mompelde Caleb zachtjes, terwijl hij zijn armen rondom mijn lichaam sloeg en hij mij voorzichtig tegen zich aantrok. Ik knikte langzaam en keek naar hem op.
      ‘Ja... maar had je 'm nou echt moeten slaan? Straks had hij jou teruggeslagen,’ zei ik en mijn gezicht vertrok wat bij het idee.
      ‘Waarom ben je ook zo klein,’ zuchtte hij vervolgens overdreven en ik keek hem quasi-beledigd aan. Ik ging op mijn tenen staan en plaatste mijn handen op zijn schouders, zodat ik niet om zou vallen – en zodat ik hem stiekem wat naar beneden kon duwen.
      ‘Waarom ben je ook zo lang,’ sprak ik hem na en ik porde hem vervolgens in zijn zij. We zagen er vast apart uit, want twee mensen die op een upbeat techo nummer gingen slowen was ook gewoon wel een beetje apart.
      ‘Vanavond ben jij Wendy,’ mompelde hij zachtjes in mijn oor en hij keek mij grijnzend aan. Ik grinnikte en sloeg mijn armen losjes om zijn nek – terwijl ik nog steeds met hem slowde op een geheel willekeurig ritme.
      ‘In dat geval ben jij vanavond Peter Pan,’ deelde ik hem mede en keek toen even bedenkelijk. ‘Of Superman, gezien je me daar toenet wel mooi had opgevangen.’

‘Uit of niet, het was een mooie bal. Wie zegt trouwens dat ik ‘em niet met opzet jouw kant op richtte? Misschien was het wel allemaal zo gepland.’ Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op en grinnikte zachtjes. Hij schonk mij een knipoog en liet toen zijn ogen bestuderend over mijn gezicht glijden, waarna hij kort mijn wang aanraakte met zijn vingertoppen.
      ‘In dat geval – ik heb wel eens betere flirttechnieken gezien, Eathons,’ zei ik en schonk hem op mijn beurt een vette knipoog. Hij verplaatste zijn blik naar mijn ogen en hij liet zijn hand weer langszij vallen.
      ‘Dus, wat mag het zijn?’ Ik blikte bedenkelijk naar de flessen drank achter Dallas en zag dat zijn hand even bleef zweven boven een fles tequila.
      ‘D–’
      ‘Hé vriend.’ Ik had willen antwoorden, maar werd onderbroken door een stem die ik eigenlijk niet had willen horen dit feestje. Mijn blik kruiste die van Vince en hij begroette mij met een licht knikje – althans, voor zover je dat een begroeting kon noemen dan. ‘Wat een vreemde maar gezellige combinatie. . .’ sprak hij met een geforceerde glimlach en ik glimlachte net zo geforceerd terug, ‘hebben jullie Kamryn al ontmoet?’ Ik keek even kort naar het roodharige meisje en er verscheen een frons op mijn gezicht bij het zien van haar outfit.
      ‘Ja, we hebben elkaar al ontmoet – vanochtend, weet je nog? Ik wist niet dat je ook al vergeetachtig was, Vince,’ zei ik koeltjes en keek Kamryn serieus aan. ‘Je weet toch wel dat het nog lang geen carnaval is, hè?’ Vince had haar ondertussen wat naar voren geduwd en ik kreeg nog net mee hoe hij in haar kont kneep. Ik rolde met mijn ogen en keek even naar Dallas. Die werd echter al bezig gehouden door Vince en gezien ik echt geen behoefte had om small talk te maken met miss Ginger, keerde ik me maar naar mijn beste vriend toe, de dranktafel. Mijn oog viel op een fles bacardi en ik pakte de fles op.
      ‘Zeg Vince,’ zei ik en draaide me weer naar het gezelschap toe, ‘heb je toevallig ooit wel eens gehoord van karma?’ vroeg ik en keek hem koeltjes aan. Ik speelde wat met de fles en draaide toen langzaam de dop ervan af. ‘Zo niet... dan nu wel.’ Ik hield de fles boven zijn hoofd, draaide 'm om en goot de inhoud ervan over hem heen. Toen de fles leeg was zette ik deze met een harde klap neer op de dranktafel en ik keek hem boos en enigszins dreigend aan. ‘Laat. Mijn. Broertje. Voortaan. Met. Rust. Klootzak,’ siste ik hem toen toe. Ik balde mijn handen tot vuisten en had zo erg de neiging om hem ook nog een klap te verkopen. ‘En mocht ik te horen rkijgen dat je hem toch weer hebt lastig gevallen, dan weet ik je te vinden en wordt er niet enkel wat rum vergoten.’