• ★ MELROSE HIGH ★




    STORY
    Melrose High is een middelbare school zoals geen ander. Onder de leerlingen spelen er veel zaken die bij het puberleven horen. De één streeft naar populariteit, de ander naar de beste cijfers. Er lopen werkelijk alle soorten leerlingen rond, van de cheerleaders tot de gevreesde drugdealers. De dienst wordt uitgemaakt door de succesvolle atleten van de school, zij bepalen de norm. Bezwijk jij onder de druk van medestudenten of weet jij je eigen weg te gaan op deze hectische school?


    MELROSE HIGH
    Stad: Melrose (fictief) | Omschrijving komt nog
    Staat: California
    Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
    Schoolkleuren: geel en groen
    Sportteams:
    Football: The Wolves. De jongens moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    Cheerleaders: The Vipers. De meisjes moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, honkbal en basketbal
    Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, schaakclub


    ROLLEN
    Naam • Grade • User • Status • Pagina
    Naam:
    Leeftijd:
    Grade:
    Status:
    Innerlijk: Graag meer dan alleen steekwoorden
    Uiterlijk: Probeer om geen dertigjarigen te gebruiken voor het uiterlijk van een zestienjarige
    Geschiedenis:
    Relaties: Geen toekomstige liefdesrelaties afspreken, vriendje en vriendinnetje mag wel zolang je maar geen ORPG gaat spelen
    Extra: Hobby's, clubs/sportteams, likes, dislikes etc.

    Mannen VOL
    — Isaiah Da Costa • Junior • Yugen • Wallflower • Diego Barrueco • 1.08
    — Caleb Montana • Senior • Horvath • Drugsdealer • Daniel Bederov • 1.05
    — Gus Charles Kingsley • Senior • Ziegler • Quarterback • Tim Borrmann • 1.07
    — Cristiano Ignazio Barone • Senior • Desierto • Badboy • Zayn Malik • 1.02
    — James Archibald MacTavish • Junior • PeterMaximoff • Weirdo • 1.11
    — Dallas Corey Eathons • Senior • Jughead • The athletic guy • Joe Collier • 1.11
    — Owen Cameron Green • Grade • Griffel • Geek • 1.11
    — Luke Isaac Hughes • Senior • Wemel • Rebel • 1.10
    — Osckar Chambers • Senior • Perrfect • Vreemde vogel • Olly Alexander • 1.10
    — Vincenzo Santino Alesi • Senior • Zelda • Jock • Stephen James • 1.10
    — Michael Gabriel Sherman • Senior • Griffel • Status • 1.11
    — Jeremiah Bodhi Geauxinue • Senior • Greenlight22 • Pitcher • Lucky Blue Smith • 1.10
    Vrouwen VOL
    — Kamryn Montgomery • Junior • Ziegler • The new girl • 1.11
    — Cassie Da Costa • Junior • Desierto • Cheerleader captain • 1.09
    — Stacey Sara Hale • Junior • Sunrises • Cheerleader • Baskin Champion • 1.10
    — Juniper Lia Ahearne • Senior • Marlow • Rebel • Faceclaim • 1.11
    — Roxy Sayen Pierce • Senior • Dougal • Bitch • Kimmy Schram • 1.06
    — Ayden Reynolds • Senior • McCrory • Gangbitch • 1.07
    — Aliz Nicola Harrington • Senior • Brinvi • Status • Taylor Hill • 1.10
    — Jacinta Isabelle Fray • Senior • Faolan • Dancer • 1.07
    — Libby McKenna • Senior • Ameliorate • Hippie • 1.11
    — Charlie Kate Green • Senior • Wemel • Punker • 1.11
    — Sofia Maria Edwards • Senior • Zelda • Rapper • 1.11


    REGELS
    — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet
    — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden
    — Maximaal drie personages per persoon met verschillende geslachten en statussen
    — Geen perfecte personages
    — Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven
    — Bespreek relaties en overige zaken in de praattopics
    — Heb je een vragen? Stel ze gerust
    — Have fun!

    Let op! Op dit moment geldt er de 4 post regel. Dat wil zeggen dat je minstens 4 posten wacht nadat jezelf gepost hebt, alvorens je weer een post mag plaatsen. Dit om te voorkomen dat de RPG bij de start al meteen in een sneltreinvaart schiet.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    CALEB MONTANA

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Kyra @ Party

    Fronsend houdt Caleb zijn kijkers voor enkele seconden op de fles als Kyra helder weet te maken dat ze niet van plan is om te drinken, waarna hij opnieuw een slok neemt en de brandende vloeistof door zijn keel voelt glijden. Als Kyra niet zou gaan drinken, dan zou hij dat maar moeten doen voor twee personen.
          ‘Lijkt je dat wel een goed idee, Caleb?’
          Voordat Caleb ook maar iets kan zeggen, heeft Kyra de fles uit zijn handen genomen en is deze buiten zijn handbereik geplaatst, waardoor zijn wenkbrauwen in hun diepe frons blijven staan. Caleb kan niets anders doen dan een smakeloze opmerking maken over het gegeven dat hij er wel voor kan zorgen dat Kyra haar ex kan vergeten, ook al hebben hij en Kyra nooit ofte nimmer iets samen gedaan op die manier.
          ‘Ander keertje misschien? Maar laten we het over hem alsjeblieft niet hebben nu, oké?’
          Caleb maakt een wuivend gebaar met zijn hand en puft even, hij wilde inderdaad niet praten over Kyra’s ex — of over welke ex ter wereld dan ook. Voordat hij ook maar het gezicht van zijn ex voor zich kan nemen, wordt hij door Kyra meegetrokken naar een rustige kamer waar niemand is. Knipperend tracht hij te bedenken waar het in ergens in het huis is, maar hij kan zijn plaats niet bepaald bevestigen door de nevel van alcohol om hem heen.
          ‘Wat is er gebeurd, Caleb? Ik kan zien dat er iets is, dus je hoeft niet te doen alsof — niet bij mij en dat weet je.’
          Caleb kijkt omlaag naar zijn voeten en gaat uiteindelijk zitten op een kleine sofa die de kamer weet te domineren. Diep van binnen voelt hij allerlei gevoelens door zijn lichaam razen — verdriet, wanhoop en woede. Echter, zijn gezichtsuitdrukking blijft een strak masker. Zelfs bij Kyra was hij niet van plan om in te gaan storten.
          ‘Er is niets — behalve dan dat Aliz achter twee van mijn beste vrienden aan zit. Maar daar geef ik natuurlijk niets om want ik geef niets meer om haar?’
          Caleb stelt het meer als een vraag dan een bevestiging, terwijl hij zijn kijkers strak op zijn schoenen gericht blijft houden. Waarom is hij hier en niet in de grenzende ruimte zichzelf helemaal naar de vergetelheid te drinken?
          ‘Luister, jij bent niet de enige die niet over je ex wil praten. Laat me gewoon drinken, oké? mompelt Caleb zachtjes, terwijl hij zijn lichaam zachtjes heen en weer beweegt.


    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Jacinta Isabelle Fray

    ”If you show me you don't give a fuck, I'll show you that I'm better at it.”

    • Senior • Dancer • Eighteen • Jacob • Outfit

    ”Maar goed dat je er nu dan stralend uitziet niet?”
    Grinnikend keek ik op naar mijn beste vriend en haalde speels een van mijn schouders op als een quasi-nonchalant gebaar. “Waar een douche, wat goede make-up en een nieuw set kleding wel niet goed genoeg voor kunnen zijn,” lachte ik zacht terwijl ik mijn beste vriend richting de dansvloer meetrok en een opmerking maakte over de nieuwe song waar hij mee bezig was; muziek waar ik van hield en altijd het luisteren waard vond - meerdere keren zelfs. “Zie ik er echt zo erg uit hmm? maar eerlijk Jacy ik heb die hele avond woorden opgeschreven maar ze allemaal weer weggegooid dus het was werkelijk een verspilling van mijn tijd. Het is alsof er ... iets mist weet je, een muze ofzoiets.”
          Heel even volgde mijn poelen de richting waarin Jacob keek en vonden ze al gauw Sofia. Een kleine glimlach gleed over mijn lippen heen. Ik wist als een van de weinige dat Jacob haar zag zitten, maar tot op heden had de beste jongen de moed nog niet gevonden om er op af te stappen. “Ik denk wel dat ik een muze voor je kan vinden?” bracht ik daarom dan ook uit en schonk hem een veelzeggende knipoog als ik terug naar mijn beste vriend kijk. Ik zou me nergens mee bemoeien als hij dat niet wilde, maar dat wilde niet zeggen dat ik niet bereid was om hem te helpen als hij dat wilde. Jacob hoefde het maar te zeggen en ik stond voor hem klaar; altijd.
          Eens we de dansvloer bereikt hebben en ons gesprek tot mijn laatste vraag of Jacob met me wilde dansen is gekomen, dein ik mee op de muziek en laat elk vezeltje in mijn lichaam compleet overgenomen worden terwijl ik mijn beste vriend met me mee trek. Het belangrijkste werd al gauw dat we plezier hadden en ons overduidelijk leken te vermaken, als de muziek echter in een of anders slow nummer overgaat besluit ik Jacob weer van de dansvloer mee af te trekken - niet omdat ik niet met hem wilde slowen, maar meer omdat ik nood had aan wat drinken en ik meer voor het wat snellere muziek in was. “Jee, Jacob, wat zitten jou heupen los vanavond,” grijns ik hem complimenterend toe over mijn schouder, waarna we halt houden bij een van de tafels vol met drank. Behendig pak ik twee cups en vul deze met de nodige alcohol voor mij en mijn beste vriend, alvorens ik hem er een overhandig. Kort glijden mijn poelen daarna opnieuw rond en voldoe ik mijn nieuwsgierigheid door een keer naar buiten te kijken, waar ook enkelingen lijken te zitten. Daar verstard mijn houding echter als ik in de verte iets zie wat me niet zint, waarna ik me al snel herinner tijdens het dansen vaag het trillen van mijn mobiel te voelen.
          Vluchtig pluk ik het toestel tevoorschijn en snuif vol sarcasme als ik het eerste berichtje van Vince lees, alvorens de van Aliz. Vliegensvlug glijden mijn vingers over het scherm heen en beantwoord ik beide berichten wellicht iets te kortaf.

          To:Vince
    Ik denk niet dat ik de behoefte heb om met je te praten en het ziet er naar uit dat je daar de tijd ook niet voor hebt. Laat me met rust, Vince. Mijn gevoel is niet jouw speelgoed.


          To:Aliz
    In dat geval kan ik je dan in ieder geval geen ongelijk geven. De volgende keer zou ik hem slaan - heel hard.


    Met een licht sombere trek op mijn lippen bracht ik het bekertje met drinken naar mijn mond en goot een flinke teug alcohol achterover; wat ik nog een keer herhaalde alvorens de cup met een klap terug op het blad van de tafel neer te laten komen. Ik had geweten afstand te moeten houden en hoewel ik gedacht had daar redelijk in te slagen bleek het me toch een pijnlijke steek te leveren om te moeten zien hoe gemakkelijk een jongen je verruilde voor een nieuwe snoet. Ik had zo mijn best gedaan mezelf niet te laten raken, dat ik ergens de fout in was gegaan. Hoe kon ik ook anders? Het was namelijk niet gemakkelijk geweest. Een zachte zucht rolde over mijn lippen heen als mijn donkere kijkers een beetje aangeslagen naar Jacob op glijden. “Zin in nog een rondje dansen?” vraag ik hem en pers een glimlach op mijn lippen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Lucas 'Luke' Isaac Hughes
    “I seek to cure what's deep inside, frightened of this thing that I've become.”



    Calebs ogen haakten zich in de mijne en na de blik in zijn ogen gezien te hebben, wist ik dat er iets mis was. Ik fronsde onbegrijpend en keek naar beneden en zag toen dat mijn telefoon nog op mijn en Aliz' gesprek stond. Mijn ogen werden groot en ik wilde de situatie aan Caleb uitleggen.
          ‘Het is n–’
          ‘Luke, weet jij de reden waarom ik nooit iets hij Juni heb gedaan? Vanwege jou. Maar als jij zo nodig je beste vriend moet naaien door met zijn ex te appen en dingen af te spreken over dansen en rijden, val je maar dood. Hoe zou je erover denken als ik dat met Juni zou doen? Als ze binnen enkele dagen bij mij in bed zou liggen?’ Ik staarde Caleb met een mond vol tanden aan. Ik wilde zeggen dat Juni niet mijn ex-vriendinnetje was, zoals Aliz die van Caleb was, maar hoe dan ook zou ik het niets vinden als Caleb met haar zou aanpappen – en dat wist hij dondersgoed.
          ‘Caleb, i–’
          ‘Schijnbaar kan ik alleen op Vince bouwen,’ gromde hij en stond wankelend op. Hij keek me teleurgesteld, woest en verdrietig aan en ik wendde beschaamd mijn blik af. ‘Laat me met rust, eikel.’ Gelijk keek ik weer op en kwam vliegensvlug overeind, toen ik zag dat hij van mij wegbeende.
          ‘Caleb, wacht nou,’ riep ik hem nog na en liep eveneens in de richting van het huis, echter leek hij als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik riep zijn naam nog een paar keer, maar geen reactie. Bovendien zou hij, als hij me al had gehoord, waarschijnlijk niet van zich laten horen.
          ‘Verdomme,’ vloekte ik en trapte tegen hard tegen een steen aan. Hij had me een eikel genoemd en nu ik er zo bij stil stond was ik er ook wel een. Aanpappen met het ex-vriendinnetje van je beste vriend was een no go, en die bro-code had ik toch maar weer mooi gebroken.

    ALIZ
    << Aliz
    >> Yeah?
    << Ik denk dat dansen 'm niet meer gaat worden
    >> Oh...
    >> Heb ik iets verkeerd gedaan?
    << Nee nee, het is gewoon... Caleb heeft ons gesprek gezien en nam het niet zo goed op en hij is wel mijn beste vriend
    << Rain check?
    >> Oh, okay
    >> Ik zal dan denk ik ook maar iemand anders zoeken die het niet erg vindt mij naar school te brengen...
    << Sorry
    >> Ik snap gewoon niet... hij zei dat ik maar in owens lul moest stikken, wat maakt het dan uit met wie ik dans...
    << Je had 'm moeten horen praten, hij geeft echt nog heel veel om je. Guy's jealous
    >> Ik heb hem al over mij horen praten en ik denk niet dat ik nog meer wil weten
    << Het had niets met Owens lul te maken
    >> Ik heb moeite met dat geloven
    << Ik hou niet van liegen
    >> Sorry, zo bedoelde ik het niet
    ...
    >> Ben je boos?
    << Nee nee don't worry
    >> Oh okay, gelukkig

    Ik liep terug naar het huis en zag iemand in haar eentje op de veranda zitten. Aliz. Even overwoog ik om straal langs haar te lopen, maar toen ik zag dat ze met een inhaler zat, werd ik toch wel even bezorgd. Ik keek om mij heen, maar niemand leek nuchter genoeg om zich zorgen te kunnen maken om Aliz. Ik zuchtte en stapte op haar af.
          ‘Hey, gaat het wel?’



    18 • Senior • Bad News/Troublemaker • Outside • Caleb

    Kyra Skye Carpenter
    “Men in books are better.”



    Hij blikte omlaag, naar zijn voeten en ik keek hem afwachtend aan. Ik had werkelijk waar geen idee waar we nu waren in huis, maar ik had ons kennelijk een soort kleine zitkamer ingetrokken. Caleb merkte de kleine sofa op, die in het midden van de kamer stond en ging er op zitten. Ik volgde zijn voorbeeld en nam naast hem plaats op de sofa. Pas toen keek hij weer naar mij op en teleurgesteld zag ik dat hij zelfs voor mij zijn emotieloze masker ophield.
          ‘Er is niets — behalve dan dat Aliz achter twee van mijn beste vrienden aan zit. Maar daar geef ik natuurlijk niets om want ik geef niets meer om haar?’ Inmiddels had hij zijn ogen weer strak op zijn schoenen gericht en ik zuchtte diep.
          ‘Je hoeft niet te liegen Caleb, we weten allebei dat je veel om haar geeft,’ sprak ik zachtjes en ik wist niet zo goed wat ik nu met hem aanmoest. Een dronken Caleb was onvoorspelbaar en ik wilde hem niet nog meer van streek maken of kwetsen – want dat hadden mensen kennelijk al genoeg gedaan vandaag. Zijn twee beste vrienden nota bene. Ik pakte zijn hand vast en gaf er een zacht, geruststellend kneepje in.
          ‘Luister, jij bent niet de enige die niet over je ex wil praten. Laat me gewoon drinken, oké?’ mompelde hij zachtjes en hij deinde met zijn lichaam mee op de muziek die zachtjes te horen was door de muren. Ik kauwde twijfelachtig op de binnenkant van mijn wang toen hij het had over drinken. Het viel aan hem te merken dat hij al heel wat op had – ruim voldoende – en ik vond het geen fijn idee dat hij nog meer ging drinken. Deze jongen, echt, ik maakte me soms zoveel zorgen om hem.
          ‘Okay goed, geen gepraat meer over exen vanavond... maar wellicht ook geen drank meer?’ Ik keek Caleb bijna smekend aan. ‘We kunnen toch ook iets leuks doen zónder alcohol?’



    17 • Senior • Girl next door • Athletics • Party • Alone > Caleb


    I just caught the wave in your eyes

    CALEB MONTANA

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Kyra @ Party

    Kreunend houdt Caleb zijn hoofd in zijn handen, terwijl zijn gedachten alle kanten opschieten behalve op de plaats waar hij ze hebben wil — in een mogelijkheid om zichzelf te kalmeren en op de alcohol te focussen in plaats van alles wat mis aan het gaan is in zijn leven.
          ‘Nee, je hoeft niet te liegen, Caleb — we weten allebei dat je veel om haar geeft.’
          Caleb geniet van het gevoel van zijn hand in het vele malen kleinere exemplaar van Kyra, het was veel te lang geleden dat hij door iemand was aangeraakt of vastgehouden uit liefde of troost. Alsnog weet hij zachtjes te mompelen dat hij niet over zijn ex wil praten, net zoals Kyra dat op het moment niet wil doen.
          ‘Okay, goed — geen gepraat meer over exen vanavond, maar wellicht ook geen drank meer? We kunnen toch ook iets leuks doen zonder alcohol?’
          Caleb weet zijn schouders eenmalig op te halen, aangezien hij niet bepaald weet hij hoe op de woorden van Kyra moet reageren. De afgelopen periode had hij altijd troost moeten zoeken in de alcohol en de alcohol had hem nooit ofte nimmer in de steek gelaten. Waarom zou hij daar nu opeens mee ophouden?
          ‘Nee, ik. . .’
          Calebs kijkers vallen op zijn hand — verstrengeld met die van Kyra — terwijl hij aan het praten is en zijn woorden spontaan stil vallen. Waar is hij mee bezig? Plotseling weten al zijn emoties hem te overspoelen als een tsunami, waardoor hij hulpeloos aan hun grillen wordt overgegeven. Direct vullen zijn kijkers zicht met tranen, waarvan hij ze weigert om over zijn wangen te rollen. Voorzichtig neemt hij Kyra’s hand steviger vast, aangezien zij hem op het moment in de werkelijkheid houdt.
          ‘Weet je hoe lang het is geleden dat ik iemand heb gekust die echt om me geeft? Niet eens zoenen. Niet eens. . . Niet eens naar bed gaan. Nee, gewoon kussen. Ik denk dat het de laatste keer was toen Aliz me vertelde dat het over was, voordat ze besloot haar eigen leven te gaan leiden en mij. . .’
          Hulpeloos kijkt Caleb opzij. ‘Ik moet drinken, Kyra. Kijk wat er anders van me wordt. . .’


    Ayden
    Student Prez • Ex- Gang Member • Dance club • @ Party • With my best slice of pizza

    'I like my pizza like I like my men.
    Big, hot and spicey.''




    'Try to break me
    And I'll break you ten times harder.'



    Het was hilarisch om de spontane angst van zijn gezicht te lezen. Misschien moest ik actrise want Owen tuimelde zo in mijn toneelstuk. ‘You are mean.’ Pruilde hij toen ook gauw, toen ik aan zijn precious comic books kwam. Was waarschijnlijk een gevoelige snaar.
    ‘Voor een moment had ik echt een angstaanval dat je de waarheid sprak, jezus.’ Zuchtte hij, waar hij een zacht lachje liet horen. Echter gaf ik mezelf niet zo snel gewonnen. Ik liet mijn hand dan ook weer even over zijn arm strelen, terwijl ik hem bezorgt aankeek.
    ‘Maar Owen toch – waarom zou ik daarover grapjes maken.’ Merkte ik sluw op.
    ‘Maar ja, als ik door ga, dan erf jij mijn stripboekencollectie wel. If that’s what you want.’ Knipoogde hij, waar ik onverschillig mijn schouders ophaalde. Misschien kon ik er nog wel wat geld van geeks mee verdienen – of ooit als brandhout gebruiken. Je wist maar nooit waar het nuttig voor kon zijn. Voor ik echter een gepaste opmerking terug kon kaatsen, trok de jongen me al mee. Natuurlijk richting Chris. Amai – ik zag Owen er echt voor aan om mij en Chris ooit op te sluiten – hoewel hij diep van binnen wel wist dat er nog meer romance tussen mij en donuts lagen dan er tussen mij en Chris ooit geweest was. Chris en ik zagen elkaar niet op die manier. Maar blijkbaar had Owen stripboeken in zijn oren.
    Net wanneer ik wilde gaan protesteren, tilde de jongen me al op.
    ‘Ik dacht dat je van me hield!’ sprak hij dramatisch, wat toch wel wat blikken naar ons toe liet trekken. Zo subtiel zacht zei hij het ook weer niet. Echter waren mensen algauw confused toen de jongen ging lachen. Achja. Ik trommelde met mijn vuistjes tegen zijn rug aan, toen ik merkte dat we vlakbij een zwembad stonden. Voor Owen me los kon laten, voelde ik iemand een harde duw tegen Owen aan geven, waardoor we beide met een plons de water in vielen. Met een plons verdwenen we onder water, waardoor mijn kledij meteen drijfnat was. Evenals mijn lokken. Snel kwam ik weer naar boven, waar ik even naar de lachende mensen keek. Ik haalde arrogant mijn wenkbrauwen op, terwijl ik weer naar de rand zwom. Well als ze een show wilde, kon ik het ze altijd geven.
    ‘Als ik geweten had dat het een zwemfeestje zou worden, had ik me bikini wel meegenomen.’ Knipoogde ik naar de mensen, wat sommige al weg lieten kijken. Tja. Ik was niet op mijn mondje gevallen. Ik trok mijn korte broekje en shirt uit, wat me enkel in mijn BH en onderbroek over liet. Het was hetzelfde als een bikini niet waar. Ik legde mijn kledij naast een stoel en rekende erop dat niemand deze zou stelen, voor ik weer de water in plonsde en naar Owen toe zwom. Ik hoorde wel wat gefluit, maar daar kon ik wel mee leven.
    ‘Kom Owie, blijkbaar hebben we de uitnodiging voor beachparty gemist.’ Plaagde ik hem, voor ik mijn handen aan zijn shirt zetten en het over zijn hoofd trok. ‘Dus ik denk moeten we het goede voorbeeld maar geven, nietwaar.’ Ik gooide zijn shirt over de rand heen, richting mijn eigen kleding, voor ik hem weer aankeek. ‘Je broek mag je zelf uit doen, tenzij je hulp nodig heb.’

    [ bericht aangepast op 10 april 2017 - 20:49 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Kyra Skye Carpenter
    “Men in books are better.”



    Nee, ik. . .’
    En verder kwam hij niet. Zijn ogen vielen op onze handen, op onze verstrengelde vingers en hij viel spontaan stil. Ik wilde hem vragen wat er scheelde, maar zijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Zijn emotieloze masker had hij laten vallen en achteraf gezien was het misschien beter geweest als hij deze had opgehouden. Het brak mijn hart om hem zo... gebroken en verloren te zien. Toen ik zag dat hij waterige ogen kreeg, brak mijn hart al helemaal in een miljoen stukjes. Voorzichtig nam hij mijn hand steviger vast en ik legde nu mijn beide handen om zijn hand heen.
          ‘Weet je hoe lang het is geleden dat ik iemand heb gekust die echt om me geeft? Niet eens zoenen. Niet eens. . . Niet eens naar bed gaan. Nee, gewoon kussen. Ik denk dat het de laatste keer was toen Aliz me vertelde dat het over was, voordat ze besloot haar eigen leven te gaan leiden en mij. . .’ Ik gaf een zacht kneepje in zijn handen en keek hem met een treurige blik aan. Hij keek opzij. ‘Ik moet drinken, Kyra. Kijk wat er anders van me wordt. . .’ Ik schudde mijn hoofd en kroop wat dichter tegen hem aan, waarna ik mijn armen om hem heen wikkelde en hem in een troostende knuffel trok. Zachtjes wreef ik over zijn rug.
          ‘Maar Caleb... hoe stom en cliché dit ook klinkt,’ begon ik zachtjes en trok me weer wat terug zodat ik hem aan kon kijken, ‘alcohol is niet de oplossing, echt niet.’ Ik schudde mijn hoofd om mijn woorden kracht bij te zetten. ‘Voor even misschien, maar daarna voel je-je weer net zo slecht als daarvoor, of misschien nog wel slechter.’ Ik keek even om mij heen. ‘Misschien... Ik wil geen partypooper zijn, maar zal ik je anders gewoon naar huis brengen? Of vind je dit feestje zo leuk dat je heel graag wilt blijven? Voor mij hoef je niet te blijven, je weet hoe ik over feestjes denk.’ Dat laatste zei ik om hem een beetje op te beuren en ik toverde een bemoedigende glimlach op mijn gezicht.



    17 • Senior • Girl next door • Athletics • Party • Caleb


    I just caught the wave in your eyes

    Aliz Nicola Harrington
    IN WILL'S GARDEN || WITH LUKE || SENIOR || OUTFIT || FEELING UPSET
    sneakers instead of heels

    i thank god everyday for the existence of french fries

    Aliz keek op toen ze een bekende stem hoorde vragen of het wel ging. Luke. Haar tanden drukten in haar onderlip terwijl ze haar schouders ophaalde en haar inhaler terug stopte in haar tasje. 'Het werd te warm binnen,' mompelde ze, niet geheel naar de waarheid. Het verbaasde haar dat Luke met haar praatte, of hij niet bang was of haar ex nog bozer zou worden of hem. 'En om Caleb,' zuchtte ze er uiteindelijk achteraan, omdat ze wist dat Luke niet van leugenaars hield.
          'Ik snap gewoon het grote probleem niet,' verklaarde ze. Aliz richtte haar kijkers, waar duidelijk een van streke blik in te vinden was, op Luke. 'Ik weet dat jullie beste vrienden zijn, maar ik dacht... Wij zijn toch ook vrienden? Zou het dan zo vreemd zijn als ik dan met jou mee zou rijden naar school? Het is veiliger dan wanneer ik zelf zou rijden...' Tenminste, ze dacht niet dat Caleb zou willen dat ze onveilig reed. 'En, hij heeft het duidelijk gemaakt dat hij niet meer wilt dat ik met hem meerijd, waarom is het dan zo erg als ik iemand anders vraag? Bovendien heb ik hem duidelijk tegen Vince horen zeggen hoe hij over mij denkt. Als hij zo over mij praat, dan heeft hij het recht niet om te bepalen met wie ik wat doe. Niet dat hij dat recht anders wel heeft, maar goed.' Vermoeid wreef ze over haar slapen. Ze wilde dat ze was thuis gebleven. 'Hij gaat ook met Jacy om, waarom zou ik dan niet met Dallas en jou om mogen gaan?' Ze snapte echt niks meer van hem, van Caleb. Hij was zo anders dan anderhalf jaar geleden... 'En,' vervolgde ze langzaam, 'ik vond het fijn om met je te praten vanochtend, en gewoon samen te zitten. Ik laat mijn plekje in de boom niet aan zomaar iedereen zien, weet je.' Aliz voelde hoe haar wangen lichtelijk warm werden. 'Is het zo erg dat ik het leuk vind om met je om te gaan?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    P R A A T T O P I C 3


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    CALEB MONTANA

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Kyra @ Party

    Het voelt voor Caleb zeer prettig dat Kyra steeds dichter tegen hem aan weet te gaan zitten. Slechts enkele seconden sluit Caleb zijn kijkers om te fantaseren dat ze niet op een of andere feestje zijn, maar gewoon thuis in een prettige omgeving waar ze samen kunnen genieten van elkaar — als vrienden, die steun hebben aan elkaars aanwezigheid.
          ‘Maar, Caleb. . . Hoe stom en cliché dit ook klinkt: alcohol is niet de oplossing, echt niet. Voor even misschien, maar daarna voel je— je net zo slecht als daarvoor, of misschien nog wel slechter. Misschien. . . Ik wil geen partypooper zijn, maar zal ik je anders gewoon naar huis brengen? Of vind je feestjes zo leuk dat je heel graag wilt blijven? Voor mij hoef je niet te blijven, je weet hoe ik over feestjes denk.’
          Caleb voelt zich waar mogelijk nog slechter dan voorheen. Zojuist had hij niet zijn eigen avond compleet weten te verpesten, maar ook de avond van Kyra. Nee, hij zou nooit ofte nimmer toestaan dat ze eerder zou vertrekken om hem thuis te brengen.
          ‘Nee,’ mompelt hij zachtjes met dubbele tong. ‘Ik rijd zelf wel naar huis, jij moet hier blijven en genieten. Vind een leuke jongen, heb een wilde avond. Ik bel je morgen wel, oké?’
          Caleb wurmt zich voorzichtig los uit Kyra’s greep en staat dan enigszins wankelend op. Voordat Kyra wat kan zeggen, heeft hij zijn hand naar haar uitgestoken. ‘Niet praten. Ik loop wel naar huis.’ Niet, maar dat zou Kyra niet te weten komen. ‘Ik SMS wel als ik thuis ben,’ mompelt hij vervolgens, zoekend naar de deur waardoor ze binnen waren gekomen.


    Kyra Skye Carpenter
    “Men in books are better.”



    Nee,’ mompelde hij zachtjes en zijn dubbele tong viel niet te missen. Mijn gezicht vertrok wat en ik keek hem een beetje verloren aan. Ik kon hem moeilijk dwingen mij hem naar huis te laten brengen, echter kon ik hem ook moeilijk in de steek laten, zeker gezien de staat waar hij nu in verkeerde. Bovendien zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven als hem iets ergs zou overkomen. ‘Ik rijd zelf wel naar huis, jij moet hier blijven en genieten. Vind een leuke jongen, heb een wilde avond. Ik bel je morgen wel, oké?’ Mijn ogen werden groter toen hij het had over rijden. Oh echt niet, daar kwam helemaal niets van in. Niet zolang ik nog op deze wereldbol rondliep. Dat ging ik hem dus ook even fijntjes duidelijk maken. Ik opende mijn mond om te protesteren, maar hij snoerde mij al de mond, door zijn hand op te steken. Inmiddels had hij zich al los gemaakt uit mijn omhelzing en was hij opgestaan van de bank. Hij kon amper normaal lopen, dacht hij werkelijk dat ik hem nu aan zijn lot zou overlaten? ‘Niet praten. Ik loop wel naar huis. Ik SMS wel als ik thuis ben.’ Ik stond ook op van de bank en sloeg mijn armen over elkaar heen.
          ‘Ten eerste: ik sta niet toe dat jij nu nog achter een stuur gaat zitten – zelfs niet achter die van een driewieler,’ zei ik en legde mijn hand op de deurklink, zodat hij deze niet kon openen. Ik keek naar hem op. ‘Laat me je gewoon naar huis brengen Caleb... Ik houd toch niet van feestjes en hoe moet ik van dit feestje "genieten"–’ ik maakte een quote-gebaar met mijn vingers ‘–wanneer ik weet dat ik jou in deze staat in de steek heb gelaten?’



    17 • Senior • Girl next door • Athletics • Party • Caleb


    I just caught the wave in your eyes

    Lucas 'Luke' Isaac Hughes
    “I seek to cure what's deep inside, frightened of this thing that I've become.”



    Het werd te warm binnen,’ mompelde ze en ik keek haar bedenkelijk aan. Ik was ook naar buiten gegaan vanwege de benauwdheid in dat huis – maar ik wist bijna zeker dat er meer scheelde. ‘En om Caleb.’ Aha, daar kwam de aap uit de mouw. Ik keek opnieuw om mij heen en ging toen naast haar zitten op de veranda. ‘Ik snap gewoon het grote probleem niet.’ Ze keek mij aan, op hetzelfde moment dat ik naar haar keek en ze zag er van streek uit. Ik zuchtte diep en schudde onwillekeurig mijn hoofd. ‘Ik weet dat jullie beste vrienden zijn, maar ik dacht... Wij zijn toch ook vrienden? Zou het dan zo vreemd zijn als ik dan met jou mee zou rijden naar school? Het is veiliger dan wanneer ik zelf zou rijden...’ Mijn blik gleed over de omgeving, waarna ik 'm weer op Aliz liet rusten.
          ‘Ik denk dat het niet eens gaat om het feit dat ik jou naar school zou brengen, maar dat ik überhaupt met jou ben en dingen doe. Dat wij van plan waren om met elkaar te dansen vond hij ook niets en op zich snap ik het. Hij is mijn beste vriend en jij bent zijn ex-vriendinnetje...’ Ik haalde mijn schouders opnieuw op. ‘Het spijt me.’
          ‘En, hij heeft het duidelijk gemaakt dat hij niet meer wilt dat ik met hem meerijd, waarom is het dan zo erg als ik iemand anders vraag? Bovendien heb ik hem duidelijk tegen Vince horen zeggen hoe hij over mij denkt. Als hij zo over mij praat, dan heeft hij het recht niet om te bepalen met wie ik wat doe. Niet dat hij dat recht anders wel heeft, maar goed.’ Vermoeid wreef ze over haar slapen. ‘Hij gaat ook met Jacy Roxy? om, waarom zou ik dan niet met Dallas en jou om mogen gaan? En ik vond het fijn om met je te praten vanochtend, en gewoon samen te zitten. Ik laat mijn plekje in de boom niet aan zomaar iedereen zien, weet je.’ Het was behoorlijk donker buiten, maar ik meende toch een blos te kunnen onderscheiden op haar wangen. Als vanzelf verscheen er een grijns op mijn gezicht en ik grinnikte zachtjes. ‘Is het zo erg dat ik het leuk vind om met je om te gaan?’ Ik schudde opnieuw mijn hoofd.
          ‘Geef hem gewoon wat ruimte en tijd. Voorlopig gaat hij denk ik ook niet meer tegen mij praten,’ zei ik en keek Aliz bemoedigend aan. ‘Ik weet zeker dat hij het ons uiteindelijk zal vergeven. Tot die tijd kunnen we maar beter een beetje subtieler zijn met onze vriendschap. Ik wil mijn beste vriend ook niet bewust en expres kwetsen.’ Ik glimlachte zwakjes naar Aliz. ‘Denk niet dat ik geen vrienden meer met je wil zijn hoor, mijn speciale plekje laat ik ook echt niet aan iedereen zien... dramatische afscheidsknuffel?’



    18 • Senior • Bad News/Troublemaker • Outside • Aliz


    I just caught the wave in your eyes

    Aliz Nicola Harrington
    IN WILL'S GARDEN || WITH LUKE || SENIOR || OUTFIT || FEELING UPSET
    sneakers instead of heels

    i thank god everyday for the existence of french fries

    'Ik denk dat het niet eens gaat om het feit dat ik jou naar school zou brengen, maar dat ik überhaupt met jou ben en dingen doe. Dat wij van plan waren om met elkaar te dansen vond hij ook niets en op zich snap ik het. Hij is mijn beste vriend en jij bent zijn ex-vriendinnetje...’ Luke haalde zijn schouders op. ‘Het spijt me.’ Het zag er niet zo zeer uit alsof het hem daadwerkelijk speet, of uitmaakte.
          ’Het dansen kan ik nog snappen… Maar de rest? Hij is volgens mij zelfs boos op Dallas, dat hij met mij hier heen gegaan is, terwijl Dallas en ik het vanochtend vroeg al hadden afgesproken en wij ook beste vrienden zijn. Had hij echt gewild dat Dallas mij gedumpt had vanavond?’ Zo voelde het, alsof Caleb wilde dat iedereen haar liet vallen. Of tenminste, de gemeenschappelijke mensen met wie ze omgingen. Haar onderlip begon te trillen en ze keek snel de andere kant op. Ze had Caleb die ochtend juist willen helpen, waarom deed hij zo? ‘Hij gaat met mijn vrienden om, dan zou ik ook met zijn vrienden om mogen gaan, al helemaal als ik daar überhaupt ook mee bevriend ben.’
          Een zachte grinnik kwam iets later over Luke’s lippen. ‘Geef hem gewoon wat ruimte en tijd. Voorlopig gaat hij denk ik ook niet meer tegen mij praten.’ Aliz zuchtte zacht.
          ’Ruimte en tijd? Het is anderhalf jaar geleden, als het daarom gaat tenminste… Hij gaat ook met andere meiden om en doet weet ik veel wat allemaal met ze op school. En hij kan lastig jaloers zijn als hij zo over mij praat.’ Zij praatte met een paar jongens en ze was gelijk een bitch. Hij rollebolde met iemand op school en dat was maar compleet normaal. Over double standards gesproken.
          ‘Ik weet zeker dat hij het ons uiteindelijk zal vergeven. Tot die tijd kunnen we maar beter een beetje subtieler zijn met onze vriendschap. Ik wil mijn beste vriend ook niet bewust en expres kwetsen.’ Aliz fronste. Het ging toch ook niet expres en bewust? ‘Denk niet dat ik geen vrienden meer met je wil zijn hoor, mijn speciale plekje laat ik ook echt niet aan iedereen zien... dramatische afscheidsknuffel?’
          ’Ik wil geen “afscheid” nemen, ik wil gewoon met je om kunnen gaan,’ zei Aliz zachtjes. Als Caleb moeilijk ging doen over haar omgang met hun gemeenschappelijke mannelijke vrienden, dan kon hij vice versa terug krijgen. Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. ‘Sorry dat ik je lastig val met al mijn drama.’

    To Jacy
    Hij zal niet de enige zijn die ik ga slaan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    CALEB MONTANA

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Kyra @ Party

    Alhoewel Caleb diep van binnen wil lachen omdat Kyra een enigszins aanvallende houding aan weet te nemen door haar armen over elkaar heen te slaan, blijft hij bewegingloos staan om naar haar te kijken. Normaal gesproken was Kyra rustig en stil, ze zou nooit ofte nimmer zo’n houding aannemen als het niet nodig was om voor elkaar te krijgen wat ze voor ogen had.
          ‘Ten eerste: ik sta niet toe dat jij nu nog achter een stuur gaat zitten — zelfs niet achter die van een driewieler. Laat me je gewoon naar huis brengen, Caleb. . . ik houd toch niet van feestjes en hoe ik van dit feestjes “genieten” wanneer ik weet dat ik jou in deze staat in de steek heb gelaten?’
          Caleb grijst en weet een aantal stappen naar voren te wankelen, waardoor hij slechts enkele centimeters van Kyra verwijderd komt te staan — zodanig dat hij omlaag diende te kijken om haar gezicht te zien, waar hij even voor dient te focussen aangezien er voor enkele seconden twee Kyra’s voor zijn kijkers heen en weer dwarrelen. Uiteindelijk komen ze samen tot het meisje dat hij van jongs af aan al in het huis naast hem heeft zien wonen, waardoor hij glimlacht.
          ‘Lieve Kyra, ik ben wel eens in ergere toestand naar huis gegaan — gekropen, eerlijk gezegd. Maar je weet dat ik geen nee tegen je kan zeggen. Dus. . . We blijven. En jij gaat plezier hebben, terwijl ik wat drank zoek. En dan mag je me naar huis slepen. Dan zorg ik er meteen voor dat je niet met enge mannen mee naar huis gaat.’
          Caleb buigt naar voren en stapt dan wankelend naar achteren. ‘Whoa, ik zou echt geen goede piraat zijn,’ mompelt hij enigszins grinnikend terwijl hij zijn armen uitstrekt om zijn evenwicht te bewaren.
    Nadat hij zijn kijkers heeft gesloten, haalt hij diep adem door zijn neus. Hij zou het een leuk feestje voor Kyra gaan laten zijn, dan deed hij ten minste nog iets goed vanavond.
          ‘Ga dansen.’ Caleb opent zijn kijkers in een ruk en kijkt Kyra aan. ‘Ik blijf hier, op het feest. Ik beloof het.’ Caleb steekt glimlach zijn uitgestoken pink omhoog voor een pinky swear, iets wat hij op jonge leeftijd van Kyra had geleerd.


    JUNIPER LIA AHEARNE
    18 – Badass – Will’s house – Charlie – not feeling like

    Juniper hoorde niet dat Charle achter haar aan wandelde door de muziek die door de ruimte heen bonsde. Dat Juni dan ook schrok toen ze hardhandig bij haar pols vastgegrepen werd, was niet heel gek. Echter, tot Juni’s grote ergernis kneep Charlie haar pols bijna fijn. Charlie sleurde haar met zich mee en nam haar apart.
          ”Weet je Juniper?” Juniper zag dat Charlie haar hand ophief, waarschijnlijk om haar een klap in haar gezicht te geven. Junipers ogen werden groot, maar uiteindelijk liet ze haar arm weer zakken. “Mij best dat je een potje wilt gaan zitten janken om je ouders, maar je bent heus niet de enige die het soms een beetje kut heeft in z'n leven, so get over yourself and grow some balls,” snauwde ze haar toe en Charlie keek haar boos aan. Juniper rolde met haar ogen, daar ging ze weer.
          ”En ik wilde nog mijn excuses aan je aanbieden omdat ik nogal lullig tegen je was geweest, maar gezien je al een kut opmerking had gemaakt over mijn moeder en me zonet ook nog durfde uit te maken voor een slet … –“ Het meisje bleef maar doorlullen en Juniper vroeg zich af wanneer ze nu haar kop ging houden. “- … go throw a loner pityparty, want bij mij hoef je echt niet meer langs te komen om uit te huilen.”
          Juniper zuchtte nogmaals heel diep en keek het blondharige meisje voor haar aan. “Nou.. Nou ja.. Het was niet alsof ik dat nog van plan was hoor,” zei Juni en ze kruiste haar armen. Ze keek Charlotte aan en nam heel nonchalant een slok uit haar beker. Ergens wilde ze Charlotte een klap verkopen voor die opmerking die ze net weer maakte over haar ouders en dat ze altijd deed of haar situatie zó ontzettend veel erger was, maar aan de andere kant miste ze haar beste vriendin - en daarmee more or less enige vriendin die ze had - en wilde ze het goed maken.
          ”Sorry,” zei Juniper uiteindelijk, na een korte stilte. “Voor alles wat ik heb gezegd. Wil je het uitpraten met me?” vervolgde ze haar verontschuldiging.

    The sun is shining and so are you.. Not.


    That is a perfect copy of reality.

    Charlotte 'Charlie' Kate Green
    “Cutting class for the thrill of it – getting drunk on the past we were livin' in.”



    Nou.. Nou ja.. Het was niet alsof ik dat nog van plan was hoor,’ zei Juni en ze kruiste haar armen. Ze keek me aan en nam heel nonchalant een slok uit haar beker. Dit gebaar werkte op mijn zenuwen zoals een rode lap dat deed op een stier. Ik sloeg mijn ogen kort ten hemel en telde tot tien... tot vijftien... tot twintig. ‘Sorry,’ zei ze uiteindelijk, na een korte stilte en mijn ogen rolden nog net niet uit hun kassen van verbazing. Echter trok ik mijn gezicht al snel weer in de plooi en keek ik haar weinig onder de indruk aan. Hoe graag ik haar verontschuldiging ook zo willen geloven – ik was niet blind en had haar gedesinteresseerde blikken heus wel opgemerkt, eveneens als het gerol met haar ogen. Die gebaren maakte haar 'sorry' een stuk minder geloofwaardig. ‘Voor alles wat ik heb gezegd. Wil je het uitpraten met me?’ Ik perstte mijn lippen op elkaar en woog mijn opties tegen elkaar af. Ergens was het heel aantrekkelijk om tegen haar te blijven schreeuwen – maar misschien moest ik eens de high road nemen en haar gewoon vergeven. Bovendien, ruzie maken met mijn beste vriendin vond ik echt niet leuk en eigenlijk wilde ik het gewoon goed maken.
          ‘Laat het maar gewoon zitten ook, weet je,’ zei ik uiteindelijk en zuchtte diep. Ik forceerde een ongemakkelijke glimlach op mijn gezicht en schudde mijn hoofd. ‘Het spijt mij ook.’

    Ik dwaalde een beetje rond in het huis en liep naar de keuken toe, om de vooraadkast te plunderen, gezien ik rammelde van de honger. In de keuken was het eigenlijk bijzonder rustig – wat me verbaasde, gezien hier kasten vol met eten stonden, maar oké. Mijn blik viel op een bekende. Dallas. Vlug keek ik om me heen of er niets gevaarlijks in de buurt stond, wat nogal dom was, gezien we in de keuken stonden en er in een keuken genoeg gevaarlijke en scherpe dingen stonden – zoals messen bijvoorbeeld. Echter kwam mijn paranoia niet zomaar uit de lucht vallen, want – en dit klonk hoogstwaarschijnlijk belachelijk – volgens mij was Dallas als een soort zwarte kat voor mij. Op de één of andere manier gebeurde er altijd iets geks, en pijnlijks, wanneer hij in de buurt was. Ik was niet bijzonder bijgelovig, maar je kon het nog amper toeval noemen. Daarover gesproken... Ik stapte op hem af en kuchte, om mijn aanwezigheid te laten blijken.
          ‘Hey Das,’ zei ik, ‘ik wilde je nog even bedanken voor die honkbal van vanmiddag – in mijn gezicht. Mooie slag maar eh– wel een beetje uit.’ Ik lachte, nu wel. Vanmiddag was dat wel anders geweest, wat deden die dingen pijn.



    17 • Senior • Tough cookie Punker • Goalgetter @ Soccer team
    Party • Juni > Dallas


    I just caught the wave in your eyes