Aangezien mijn vriend al een tijdje op vakantie is, dacht ik er aan om voor hem een gedicht te schrijven. Dit is er van geworden en ligt nu mooi op zijn kussen te wachten tot hij terug thuis komt. (:
Wandel met mij mee
Neem mijn hand en wandel met mij mee
Door de gevaarlijkste jungle en de droogste woestijn
Ik als enigma was nog nooit zo groot, maar nu ben ik met twee
Als een Siamees hunkerde ik de aandacht toen ik alles gooide in de fontein
Je was daar, maar ik herkende je niet
Nu herken ik je in elk gezicht en in elke droom
Met glas en bord hoopte je op contact, terwijl ik je te rade liet
Nu hoop ik alles te geven, ik blijf meegaan met de stroom
Je geef mij zekerheid, zoals de zee die nooit stilstaat
De wereld beeft onder mijn voeten, maar jouw beeld blijft bestaan
Als een koorddanser begeef ik mij tussen de sterren, in de hoop dat ik jou niet schaad
Storm en regen doen mij niet schuilen, ik blijf vechten als een echte Spartaan
Wanneer het zoute water jouw lippen bereikt, toon ik mijn vleugels
Voel geen angst om de kleuren van je kamer aan mij te tonen, je hart is veilig
Draag dat paard niet alleen en laat mij je handen leiden naar de teugels
Vrolijkheid en perfectie waren altijd al berucht, maar zijn niet altijd heilig
Lopend en springend op het zachte gras, je was als zoete parfum tijdens de laatste dauw
Je lijkt een glazen vaas te dragen op jouw schouders, boordevol gevuld met feilen
Keer op keer staar je naar de persoon in de spiegel tot alles zwart wordt, maar mijn liefde is rauw
Wees niet bang voor onuitgesproken woorden op duizend lippen, ze plaatsen alleen maar spijlen
Neem mijn hand en wandel met mij mee als bloed door mijn aderen
Als een rover heb je mijn hart verkregen, diep verscholen tussen de bomen
Wanneer ik je digitaal probeer te benaderen, loop ik steeds op dorre bladeren
Zet je niet vast in het verleden, jouw hart is mijn toekomst en het doet mij voor altijd dromen
Take me to wonderland
