[RPG • 1OO] Carpenter High • Speeltopic - Speeltopics

20 feb 2018 - 15:40 Altschmerz is offline

CARPENTER HIGH
✯✯✯

STORY
Carpenter is een Amerikaans, klein dorpje waar iedereen elkaar door en door kent. Nieuwelingen blijven niet lang onbekend, geheimen blijven niet lang geheim en roddels gaan als een lopend vuurtje rond. Carpenter High, de middelbare school van het dorp, is daarom ook een bron van inspiratie. Een school zoals geen ander, waar dezelfde problemen gelden. Reputaties die sommige leerlingen gek maken. De ene groep dames gedragen zich als de koninginnen van de school, de andere groep blijft liever op de achtergrond en andere groepen hebben een eigen reputatie. Hoe zou jij omgaan op deze school? Zou jij je gek laten maken door alle personen rondom je of laat jij je schoolleven niet leiden door wat er gebeurt?

Carpenter is een fictief, zelf verzonnen dorpje, gelegen in de staat Californië. Carpenter heeft verschillende groepen, van foute drugsdealers tot roddelgroepjes. Alles wordt gelijk doorverteld. Carpenter heeft haar eigen burgemeester en daarvoor vinden verkiezingen plaats.
Lights is hun echte, eigen café. Hier worden onder andere vaak dates gehouden. Het is het bekendste en enige café van het dorp. Daarnaast is er een bioscoop en gezellige, kleine winkeltjes.

CARPENTER HIGH
Grades
Freshmen (14–15) // Sophomores (15–16) // Juniors (16–17) // Seniors (17–18)
Schoolkleuren
Paars // Geel

Sportteams
✯ Football • The Alpha's (try—outs zijn benodigd)
✯ Cheerleaders • The Omega's (try—outs zijn benodigd)
✯ Overige • Atletiek // Basketbal // Dansen // Honkbal // Volleybal // Zwemmen
Schoolclubs
Band // Drama // Feestcommissie // Schaakclub

REGELS
✯ Huisregels van Quizlet
✯ Nieuwe topics worden gemaakt door Cabello (tenzij anders aangegeven)
✯ Geen perfecte personages
✯ Maximaal twee personages (van verschillend geslacht)
✯ Posts bevatten minimaal 100 woorden
✯ Geniet

THERE IS ALWAYS THAT ONE TEACHER ——— THAT YOU WANNA SLAP

ROLLEN
Mannen
✯ Elio Romeo Silvestri • Solmeron • Filmfanatic • Senior • 1.4
✯ Gemini Cailen Vane Vernell • Cabello • Sick Boy • Junior • 1.5
✯ Jesse Elijah Aaron • Jurriens • Cute Gay Boy • Senior • 1.2
✯ Luca Leroy • Orwell • Bad Guy // Loner • Senior • 1.3
✯ Ryder Mavuto • Necessity • Criminal // Newbie • Senior • 1.3
✯ Thaddeus Kingston • Dare • Captain // Orphan • Senior • 1.3
✯ Yeshaya Sage Carter • Jagermeister • “Gay Kid” • Senior • 1.5
✯ Zachary Curtis Reed • WheeIer • Classclown • Senior • 1.3

Vrouwen
✯ Alaska Phoenix Montero • Maluma • Captain • Senior • 1.4
✯ Arwen Ruolan Nguyen • Ricciardo • — • Senior • 1.4
✯ Courtney Elizabeth Grey • Cabello • Freak // Sky Girl • Senior • 1.3
✯ Elaine Aurora Aarons Solmeron • Social Butterfly • Senior • 1.4
✯ Eliza St. Claire • Orwell • Outcast • Junior • 1.3
✯ Lenore Lawrence • Shadowsinger • — • Senior • 1.4
✯ Nikia Willishka Marshall • Rasalghul • Rebel • Senior • 1.2

TOPICS
✯ Rollentopic
✯ Praattopic 1
✯ Speeltopic 1

SITUATIE
Vrijdagochtend — 09:00. Binnen vijf minuten gaan de eerste lessen van start. Vandaag zijn de leerlingen om 12:00 vrij — vanwege de football overwinning. 's Avonds geeft Thaddeus Kingston (captain) een feest in het café Lights — iedereen is uitgenodigd.
Bedenk voor jezelf welke lessen je personage(s) allemaal volgt en vervolgens verwerk je dit in een eventuele posts. Alle leerkrachten mogen zelfstandig bestuurd worden door de RPG's, maar houd het realistisch.

[ bericht aangepast op 13 maart 2018 - 16:45 ]

•

12 maart 2018 - 8:55 Vanth is offline

Vanth 23147

Alaska Phoenix Montero
Cheer captain // Senior • 18 • w. Courtney • Outfit

Ik grijns breed als ik naar mijn beste vriendin kijk. Haar mond viel lichtjes open en even bleef het stil tot ze begon te springen, klappen en juichen. Iets waardoor er een zachte lach over mijn lippen rolde. 'Dat is het beste idee wat ooit uit je mond is gekomen!' Ik haal mijn wenkbrauw geamuseerd op. 'Nou nou, niet overdrijven.' zeg ik plagend terwijl ik mijn armen ook kort om haar heen sloeg.
Het geluid van de bel klinkt plots over het plein en een diepe zucht rolt over mijn lippen, totaal geen zin in de les. 'Wat hebben we nu?' Ik kijk weer naar Courtney. 'Geschiedenis.' Ik rol kort mijn ogen. 'Wie dat een goed idee vond op de vroege ochtend.' klaag ik en haak mijn arm door de haren waarna ik langzaam de school in loop. 'Maar goed, mag ik je vanavond niet koppelen? Misschien krijg je dan ook een spannende avond.' plaag ik haar en por zachtjes in haar zij.

El Diablo.

12 maart 2018 - 10:05 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Yeshaya'
17 y/o • ''The Gay Kid'' • With Ryder @ office

Het ging soepeler dan verwacht. Voor hoe ver het soepel kon gaan, met een directeur op je lip. Ach, die man wist vast ook wel dat hij nu aan het third-wheelen was.
We liepen dan ook het kantoortje uit, de gang in. Het was al een stuk drukker geworden en ik nam al aan dat we niet zo erg productief konden gaan zijn met al de drukte. Achja. Uiteindelijk kon je toch niet alle klassen locaties onthouden in een dag. Ik in ieder geval niet.
‘Toneel ligt me niet zo,’ antwoordde Ry op mijn vraag. ‘Ik heb er geen talent voor.’ Verklaarde hij vervolgens. Ik schudde even begrijpend mijn hoofd, voor ik mijn schouders even ophaalde.
‘Kan ik wel begrijpen. Heb hetzelfde met sport.’ Grijnsde ik, hoewel dit deels een leugen was. Pashokjes waren eenmaal triggering, maar goed. Daar zou ik na Highschool geen last meer van hebben. Ik ging namelijk echt niet naar een sport Uni, dus dan waren de problemen opgelost.
‘Al zeg ik nooit nee tegen privéles natuurlijk,’ knipoogde Ry op zijn beurt, waarbij de jongen even grijnsde. Een lichte blos ontstond op mijn wangen, terwijl ik even weg keek. Ry had flirterig geklonken, hoewel de kans groot was dat de jongen alleen maar vrienden probeerde te maken en ik zijn eerste poging tot was, op deze school. Daarnaast was het laatste idee makkelijker te verwerken dan het eerste. Dus ik besloot het om het bij de tweede te houden.
Om toch de mannelijkheid erin te houden, bokste ik de jongen tegen zijn schouder.
‘Gotcha, maar ik denk dat je liever Romeo & Juliet met iemand anders beoefent. En ja, ook op onze school hebben we deze stuk moeten naspelen. We zijn eenmaal een stereotypisch Highschool, kan er niks aan doen.’ zei ik het laatste ietwat onverschillig, waarbij ik mijn schouders even ophaalde.
‘Maar als we nog naar het sportveld willen, dan moeten we wel opschieten. Het is nog even lopen en anders missen we Biology.’ Onbewust greep ik even naar zijn hand, waar ik hem meetrok naar de deuren.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

12 maart 2018 - 18:18 Orwell is offline

Orwell 1264

Eliza St. Claire

16 • Outcast/Pregnant • Junior • Lockers > Elio.

’Jep, je bent officieel aangenomen als mijn assistente. Ik weet nog niet wat je moet doen, maar daar komen we wel uit. Desnoods mag je mijn koffie halen, terwijl ik anderen afsnauw omdat ze het niet goed doen,’ zei Elio met een glimlach.
Ik kan niet anders dan zachtjes grinniken. Ergens weet ik ook dat hij niet liegt, doch afsnauwen misschien een sterk woord is voor zijn perfectionistische trekje. Elio weet altijd goed wat hij wilt wanneer hij zijn films maakt, en dat is iets bewonderingswaardig vind ik. Hij vraagt niet minder dan het allerbeste van zichzelf en de ‘acteurs’. En ook al kan ik zelf niet meer onder die rol vallen op dit moment, lijkt het me fijn in ieder geval op een manier te helpen met zijn films.
Elio ging verder over hoe hij niet wist wanneer zijn volgende film zou komen, of wat die zou zijn. ‘Maar ideeën zijn altijd welkom.’ Ik trok een mondhoek omhoog, maar schudde mijn hoofd zachtjes. Ik hou van acteren met heel mijn hart, maar schrijven is minder mijn ding geweest.
Zoals ik verwachtte, antwoordden de beide mannen ook positief op mijn vraag of ze ook naar het feest gingen. Het zou raar zijn een feest te zien waar ze niet aanwezig zijn, eigenlijk. ‘Oh, maar als ik je een tip mag even; als Alaska je vraagt om met haar mee te rijden, zeg ne. Ze dwingt je te zingen, ik bedoel wie verzint zoiets,’ zei hij grappend. ‘Een Alaskaans monster,’ voegde Zach er geamuseerd aan toe, waardoor ik toch even moest lachen.
Plotseling zie ik ook Elaine naderen, die net zo snel weer verdwijnt – met Zach weliswaar. Ik steek nog half wuivend een hand naar ze op, maar blijft compleet sprakeloos staan. Ik kan het niet helpen me zorgen te maken, zelfs al is het onrealistisch; alsof ik bang ben dat Zach iets gaat ontdekken, waarvan het niet eens mogelijk is. Ik moet hem zo snel mogelijk spreken.
’Dus. . .’ zeg ik met een grijns naar Elio, ‘Assistente hm. Zal ik maar zorgen dat je de beste koffie krijgt die ik kan vinden,’ antwoord ik hem grappend en leun met mijn rug tegen de lockers aan. Rugpijn, auw – een nadeel van wat langer rechtop staan tegenwoordig. ‘Heb jij ook wiskunde? Of geschiedenis? Of gaan we toch voor dat ontspanningsplan en skippen we lessen?’ proestte ik zachtjes.
Ik pruts onbewust wat aan het wiskunde boek, om daarna even met mijn hand over mijn rug te wrijven. ‘Wat we ook doen, ik stel voor dat we het zittend doen,’ voeg ik er met een zachte glimlach aan toe, beseffend dat ik me eigenlijk niet helemaal top voel en de kleur lichtjes uit mijn wangen voel wegtrekken; doch ik mezelf daarvan probeer af te leiden door verder te praten met Elio. ‘Hoe laat ga je naar het feest, trouwens?’

[ bericht aangepast op 12 maart 2018 - 18:18 ]

A girl who wonders.

12 maart 2018 - 21:54 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LENORE LAWRENCE
senior || seventeen || with luca

Luca knikt vol overtuiging. "Tuurlijk. Beloof me perfect te gedragen." Hoewel ik zijn knikken geloofde, dat hij daadwerkelijk naar mijn muziek wilt luisteren, betwijfel ik ergens of hij zich echt goed zal gedragen. Volgens Thad heeft hij een slechte indruk op mij. En ja, ik heb eens gespijbeld omdat Luca graag ergens heen wilde (en ik wilde niet onbeleefd zijn en weigeren), maar hij is altijd erg aardig geweest.
"Ik kom je vanavond om 8en ophalen voor dat feest. Half 8 als je eerst nog een performance wilt geven, al zal je die auditie wel nailen."
Mijn mond vormt een kleine 'o'. Ik kan duidelijk aan de toon van zijn stem horen dat hij mij hoe dan ook op zal halen. Nu hoop ik dat Thad niet daadwerkelijk boos word. Ik werp een blik op Thad, die eindje verderop met Elaine en Nikia staat. Op dat moment kijkt hij ook mijn kant op, en de uitdrukking op zijn gezicht is niet erg prettig. Ik krimp lichtelijk in elkaar en kijk snel weer weg, terwijl ik mijn armen beschermend om me heen sla en een haast fysieke pijnsteek voel door Thad's boze blik.
"Dus, um, half acht dan? Als je het echt wilt horen tenminste." Ik twijfel even, maar praat dan toch voorzichtig verder. "O-of als je wilt kunnen we misschien daarvoor iets eten? Samen iets eten. Want daarvoor eten doe je waarschijnlijk sowieso wel want eten moet je toch wel. Als je wilt tenminste," ratel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 maart 2018 - 16:44 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

09:00 — Zojuist is de eerste bel gegaan: de lessen gaan binnen vijf minuten van start.
Probeer je gesprek binnen één // twee posts af te ronden en je personage vervolgens naar haar // zijn les te sturen. De lessenopties zijn:

——— Seniors ———
Geschiedenis // Wiskunde (advanced)
——— Juniors ———
Engels

•

13 maart 2018 - 17:56 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

THADDEUS KINGSTON

19 // Captain & Orphan // Senior // @ School

'Ik kan je wel helpen?'
Thad voelt zijn mondhoeken direct weer de hoogte in schieten door Nikia — gelukkig is zijn plan goed tot stand gekomen en kan hij meer tijd doorbrengen met de jongedame. Helaas zou dat plaats moeten vinden onder het genot van wiskunde, maar zelfs daar zou hij zich doorheen worstelen.
'Wil je er nu naar kijken, of misschien later?'
Thad mag dan wel een jock zijn, de blik tussen Elaine en Nikia ziet hij direct en voor even twijfelt hij aan de betekenis daarvan.
'Oh, ja. Ik denk dat ik dat maar ga zien als mijn teken dat ik beter kan gaan. Ik zie jullie later.'
Knipperend beseft Thad zich plotseling dat Elaine over zijn schouder aait — ze aait verdorie over zijn schouders — voordat ze plotseling is verdwenen. Alhoewel Elaine en Thad vroeger veelvuldig contact hadden, voelde het vreemd om zoiets 'gewoons' van haar te ontvangen.
'Eh, ja — wiskunde dus. Het is vooral. . .'
Thad wordt onderbroken door de galmende schoolbel en hij vloekt zachtjes. Waarom kan hij geen minuutje alleen krijgen met Nikia? Zuchtend kijkt hij op naar haar prachtige gezicht, waardoor zijn wangen ietwat rood worden.
'Raincheck? Vind je het goed als we er straks in de pauze naar kijken? Volgens coach mag ik niet meer te laat komen in de lessen, omdat m'n cijfers al zo bagger zijn.'
Thad kijkt breed glimlachend naar Nikia en buigt zichzelf dan in een opwelling naar voren om haar een vederlichte kus op haar wang te drukken. Verbaasd over zijn eigen dapperheid, stapt hij blozend terug.
'Dus, ik zie je later?'
Grijnzend draait Thad zich op de bal van zijn voeten rond op het plein, waardoor zijn kijkers even op Lenore komen te liggen. What the Hell — als hij zo'n move uit durfde te halen bij Nikia, ging hij zijn dag niet laten verpesten door Luca Leroy. Na één keer te hebben omgedraaid en gezwaaid naar Nikia, beent hij met grote passen terug naar de schoolpoort.
'Juilliard houdt echt niet van laatkomers en spijbelaars, miss Lawrence — kom op. Ik laat je perfecte reputatie niet verder bedoezelen.'
Thad houdt Lenore's muziekkoffer stevig maar voorzichtig omhoog — wetende hoe belangrijk het instrument voor haar was. Afwachtend steekt hij zijn andere vrije hand naar haar uit, klaar om naar de les te gaan.

He is a storm ———
not the kind people run from, but the kind people chase.

•

13 maart 2018 - 21:12 bubbIes is offline

bubbIes 1176

Courtney ''Cour'' Elizabeth Grey

THERE'S ALWAYS GONNA BE A GIRL WHO'S PRETTIER THAN YOU...

...YOU JUST NEED TO FIND THAT ONE GUY THAT DOESN'T CARE.

— School, in the front • Senior Class • With Alaska • clothes
'Nou nou, niet overdrijven.' zegt Alaska, nog op het feit dat Courtney zo enthousiast werd op het idee van een logeerpartijtje. 'Geschiedenis. Wie dat een goed idee vond op de vroege ochtend.' Courtney glimlachte. 'Degene wie geschiedenis überhaupt bedacht heeft mag wel een klap in zijn gezicht krijgen.' Een zucht verliet Courtney's lippen. 'En degene die bedacht dat school begint om half negen mag al helemaal van de trap geduwd worden.' Ze liepen samen verder de school in en al snel ging het gesprek weer over op het feest van vanavond. 'Maar goed, mag ik je vanavond niet koppelen? Misschien krijg je dan ook een spannende avond.' Courtney rolde haar ogen, 'ik ga wel met die freak uit de winkel. Of pak ik dan je schatje van je af?'

''With all due respect, which is none...''

13 maart 2018 - 21:42 Venustic is offline

Venustic 2690

Elio Romeo Silvestri

'If it can be
Written our thought
It can be filmed'

18 Years | Filmfanatic | Senior | At school | With Eliza
Plotseling dook er iemand naast Elio op, Elio voelde zijn hart even een slag overslaan zo erg schrok hij van Elaine haar stem die hen mededeelde dat ze Zach even mee zou nemen als of de jongen zelf geen keuze had. Arme jongen, hoewel aan de andere kant. Zach leek er nou niet meteen heel erg mee te zitten dat hij door de blondine werd weggetrokken, Elio wist niet ho dat zat, maar besloot er ook niet verder over na te denken. Dat mochten ze lekker zelf uitzoeken, het was nou niet zozeer zijn probleem. ’Dus. . .’ begon Eliza vervolgens. ‘Assistente hm. Zal ik maar zorgen dat je de beste koffie krijgt die ik kan vinden,’ Een korte lach rolde over Elio zijn lippen. Hij wist niet of hij echt van plan was Eliza heen en weer te laten rennen voor koffie, hij hoopte dat hij tegen die tijd betere taken voor haar kon verzinnen, maar waarschijnlijk kwam dat wel op zijn pad wanneer hij echt bezig was. Het leek Elio ook niet een bepaald goed idee Eliza al te veel te laten doen wanneer ze steeds verder kwam in haar zwangerschap. Dan kon hij in ieder geval niet van haar verwachten dat ze al zijn spullen voor hem rond zou sjouwen. 'Ohh, ik zou voor altijd van je houden als je me de beste koffie zou kunnen brengen,' zei Elio uiteindelijk, want een beter idee was nog altijd niet in zijn hoofd opgekomen. De koffie zou hij trouwens wel echt kunnen gebruiken, zodra Elio met een film project bezig was dan raakte hij ook wel een beetje geobserdeerd door zijn project. Hij was er dan bijna de hele dag mee bezig en niet alleen de dag, ook 's nachts bleef zijn hoofd dan vaak bij zo'n film hangen. Was het niet dat hij wakker lag om er aan te denken, dan was hij wel aantekeningen aan het maken over de film. Zijn slaapritme verstoorde meestal nog een beetje, dus ja koffie was wel echt een must. Als er niks anders was dan zou Eliza misschien als nog wel haar handen vol hebben aan koffie halen.
‘Heb jij ook wiskunde? Of geschiedenis? Of gaan we toch voor dat ontspanningsplan en skippen we lessen?’ vroeg Eliza vervolgens. ‘Wat we ook doen, ik stel voor dat we het zittend doen,’ Elio zag dat Eliza nu een beetje wit aan het wegtrekken was en dat haar gezicht steeds minder vrolijk stond. Elio beet kort op zijn lip, nog niet meteen wetend wat hij moest doen. Voordat Elio echt actie kon ondernemen klonk echter de bel al door de gangen, wat betekende dat zowel hij als Eliza zich naar hun les zouden moeten begeven. 'Ik heb geschiedenis, maar ik wil je wel naar je wiskunde les toe lopen,' zei Elio, zelf als Eliza nee zou zeggen zou hij haar wel brengen. Elio wist niet precies wat ze nu doormaakte, maar ze zag er niet heel goed uit, hij dacht dat hij haar beter niet alleen kon laten. Misschien ook wel, had ze rust nodig, Elio was ook zeker geen expert. 'Of als je liever naar huis toe gaat dan kan ik wel met je meelopen zodat je je ziek kan melden. Als het nodig is wil ik je ook el naar huis toe brengen.' zei Elio tegen Eliza, terwijl hij de jongedame bezorgd aan keek.
'Hoe laat ga je naar het feest, trouwens?’ vroeg Eliza nog, wellicht om het even over iets anders te kunnen hebben. 'Ik denk rond acht uur ofzo,'

Elaine Aurora Aarons

'She wasn't looking for a knight
She was looking for a sword'

18 Years | Social butterfly | Outfit | At school | With Zach
Binnen enkele seconden had Elaine haar beste vriend mee, maar ja het was dan ook niet als of ze hem heel erg veel keuze gaf. Zach aan zijn arm trekken zorgde er niet voor dat de jongen heel veel weerstand kon leveren, hoewel hij dit wel had kunnen doen als hij echt niet had gewild. Elaine dacht echter niet dat Zach dat echt zou doen, niet bij haar in ieder geval. Er was toch een reden dat ze beste vrienden waren, dan hoorde de jongen er ook een klein beetje voor haar te zijn. Elaine ging er vanuit dat Zach wel iets enorm belangrijks zou moeten doen wou hij niet met haar meelopen, maar ja je wist het natuurlijk nooit helemaal zeker.
Nu had ze de jongen in ieder geval wel met zich mee gekregen, gelukkig maar, want ze moest haar ei toch wel even bij iemand kwijt. Als er iemand was tegen wie ze graag praatte was het Zach wel, zelf al was het misschien een beetje ngemakelijk omdat ze toch ook wel over Zach zijn beste vriend spraken. Het zou echter echt niet zo zijn dat Elaine slecht over Thaddeus zou praten, ze had niks verkeerds over de jongen te zeggen, het was echter gewoon een beetje ongemakkelijk. Een beetje heel erg ongemakkelijk naar Elaine haar mening, maar Elaine was dan ook wel heel erg goed in dingen overdrijven en groter maken dan ze in werkelijkheid waren.
"Uggh bedankt, ik dacht even te sterven." zei Zach toen ze uit het beeld van Elio en Eliza waren verdwenen, wat er dus op wees dat Elaine haar redding ook niet totaal ongelegen was. Elaine kon zich ook wel voorstellen dat het voor Zach ook nogal een ongemakkelijke ontmoeting zou moeten geweest, zo met Eliza. Toch leek Elaine door haar eigen stress hier toch wel weer een beetje snel over heen te praten, hoewel ze Zach wel vroeg of zijn eigen problemen groot genoeg waren dat hij ze zelf eerst moest delen. Dat was toch wel iets van goed? Hoewel Elaine waarschijnlijk zo dramatisch overkwam dat Zach niet eens meer nee durfde te zeggen. Ach, ze moest haar dingetje toch wel even kwijt. "Hmm, hoewel ik hje graag mijn problemen vertel ben ik nu toch wel erg benieuwd naar jou verhaal". zei Zach grijnzend, normaal had Elaine hem hier wel op aan gesproken. Ze had problemen dan hoorde hij niet te grijnzen, maar hoe langer Elaine over haar problemen nadacht hoe onzinniger ze leken dus ja, Zach had nu het recht wel om te grijnzen. "Nou wat zijn je niet zo grote problemen? Can I help?" zei Zach nog. Een diepe zucht rolde over Elaine haar lippen waarna ze toch maar een beetje begon te praten.'Ja, misschien kan je helpen maar ik weet nog niet hoe,' beantwoorde ze zijn laatste vraag. 'Maar ja, in iedergeval,' begon Elaine dan uiteindelijk toch met haar grote 'struggle' 'Ik heb met Thad gepraat, voor het eerst in ik weet niet, een paar weken, misschien wel een maan en het was me toch ongemakkelijk....' Nogmaals verliet een zucht Elaine haar lippen. 'Ik weet niet wat ik deed man... Ik nodigde hem ineens uit om samen naar het feest van vanavond te gaan, maar hij zij nee en ik liep tegen hem op en ja... Ik weet niet eens meer wat ik tegen hem heb gezegd en alles, maar het was super weird.' zei Elaine waarna ze dramatisch haar handen in de lucht aaide. 'En het eergste was nog dat ik hem aaide toen ik weg ging, ik aaide hem, welke freak doet dat nog.' zei Elaine, voordat Zach echt kon reageren klonk de bel plots door de gangen. Een zucht rolde over Elaine haar lippen, mooie timming dit. Zolang Zach het maar niet waagde naar de les te gaan voordat ze echt haar verhaal had kunnen doen, dan zat ze hier de rest van de dag nog mee.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

14 maart 2018 - 1:33 Orwell is offline

Orwell 1264

Luca Leroy

18 • Bad Guy • Senior • Geschiedenislokaal > Alone

Ik zie haar een seconde wegkijken, doch ik haar blik niet hoef te volgen om te zien naar wie ze kijkt — Thad. Het is alsof ik haar onzekerheid zo weer zie groeien, en ergens maakt het me zo fucking kwaad. Ik weet echter niet wat te doen. Ik zou Thad kunnen slaan, heel makkelijk — maar dat zal de situatie niet helpen, noch me in een beter daglicht stellen tegenover Lenore. Normaliter zou dat laatste me ook geen barst schelen, maar ik heb dan ook absoluut geen verklaring waarom deze jongedame een ander effect op me heeft. Ik wil dat ze me mag.
’Dus, um, half acht dan? Als je het echt wilt horen tenminste. O-of als je wilt kunnen we misschien daarvoor iets eten? Samen iets eten. Want daarvoor eten doe je waarschijnlijk sowieso want eten moet je toch wel. Als je wilt tenminste.’
Ik voel mijn woede weer wegebben door haar stuntelende geratel en laat weer een mondhoek omhoog krullen in een halve grijns. Mijn wangen zouden nog pijn gaan doen van al dit gelach.
Om haar geratel te stoppen, reageer ik instinctief — en leg mijn vinger over haar lippen, teder weliswaar. Ergens wil ik haar ook maar al te graag een kus geven, maar behoed mezelf; in plaats daarvan kijk ik haar gewoon rustig aan als ik mijn hand weer laat zakken.
’Samen eten klinkt als een topidee,’ zeg ik rustig, ‘’K haal je tegen 6en op? Weet wel wat leuks, en — ik houd je aan die performance.’ Voor ik verder kan spreken voegt Thad zich plotseling bij ons, waardoor ik mijn wenkbrauwen subtiel omhoog trek. Het heeft niet veel denkwerk nodig om te weten waarom hij dat doet.
’Julliard houdt echt niet van laatkomers en spijbelaars, miss Lawrence — kom op, ik laat je perfecte reputatie niet verder bedoezelen,’ spreekt hij rustig uit en neemt haar vioolkoffer al in zijn hand. Mijn cue om te gaan, ik heb geen behoefte aan drama.
Ik haal een hand door mijn haar. ‘Ik zie jullie wel in de les,’ zeg ik als mijn nek even kraak, ‘We spreken later wel verder af.’ Ik hou mijn gsm even op om mijn woorden kracht bij te zetten en draai hem even soepel tussen mijn vingers, als ik hem samen met mijn handen in mijn zakken wegsteek. Dan pas slof ik weg naar het goede lokaal — waarvan ik wonderbaarlijk genoeg weet welke het is — en laat mezelf op een van de lege stoelen zakken.

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 1:33 ]

A girl who wonders.

14 maart 2018 - 1:50 Orwell is offline

Orwell 1264

Eliza St. Claire

16 • Outcast/Pregnant • Junior • Lockers > Elio.

’Ohh, ik zou voor altijd van je houden als je me de beste koffie zou kunnen brengen.’
Weer kan ik niet anders dan zacht gniffelen. Elio zou me zelfs in de slechtste tijden aan het glimlachen krijgen, dat geloof ik met heel mijn hart. Misschien dat ik me daarom zo op mijn gemak voel bij hem; zelfs al heb ik hem al gezien in complete perfectionistische modus wanneer hij aan het regisseren was.
’Ik heb geschiedenis, maar ik wil je wel naar je wiskunde toelopen. Of als je liever naar huis toe gaat, dan kan ik wel met je meelopen zodat je je ziek kan melden. Als het nodig is, wil je ook wel naar huis toe brengen.’ Shit, zie ik er zo bagger uit — bedenk ik me. Zijn bezorgdheid is ergens zo lief, echter wil ik niet dat hij met zorgen zit. Al zeker niet om mij.
Ik glimlach zacht. ‘Het is echt niet nodig, Elio,’ probeer ik geruststellend uit te spreken, ‘Ik ben gewoon moe — en heb niet veel ontbeten. Zitten zal me goed doen. Voel je alsjeblieft niet verplicht mee te lopen, en je hoeft me nog net niet naar buiten te loodsen.’ Met enige moeite probeer ik de woorden luchtig te laten klinken en grinnik subtiel, maar kijk dan iets oprechter. ‘Het is wel lief van je, bedankt. Ik zie je vanavond misschien wel tijdens het feest, oké? En anders appen we wel.’
Ik schenk hem nog een laatste glimlach en zet me af van de lockers, het wiskundeboek nog in mijn handen.

A girl who wonders.

14 maart 2018 - 13:30 Elentiya is offline

Elentiya 12343

——————————————————————————

——————————————————————————

Nikia Willishka Marshall

”He smiled and all I could think was
‘Oh shit’. ”

• Eighteen • The Rebel • With Thad & Elaine -> Luca •

”Oh, ja. Ik denk dat ik dat maar ga zien als mijn teken dat ik beter kan gaan. Ik zie jullie later.”
Heel even bij tik zacht op mijn onderlip — probeer zelfs iets te bedenken waardoor ik Elaine niet zo ongemakkelijk hoef weg te laten gaan — en kijk de brunette vervolgens kort na als ze wegloopt. Het was echt niet mijn bedoeling geweest om zomaar tussen beide te komen. Dat ik iets verstoord had met mijn komst was al duidelijk geweest; het allerlaatste was wel de bedoeling om haar weg te jagen. “Eh — ja, wiskunde dus. Jet is vooral . . .” Net wanneer Thad de stilte als eerste probeert te doorbreken die er achterblijft nadat Elaine weg is gegaan, volgt al gauw het schelle geluid van de schoolbel, die op haar beurt een nieuw lesuur aankondigt.
”Raincheck? Vind je het goed als we er straks in de pauze naar kijken? Volgens coach mag ik niet meer te laat komen in de lessen, omdat m’n cijfers al zo bagger zijn.”
Een zachte grinnik rolt over mijn lippen heen als ik naar Thad opkijk en nog voor ik hem een reactie kan geven drukt hij een zoen op mijn wangen. Heel even ben ik verrast, maar voel hoe mijn mondhoeken zich omkrullen als ik de verbazing in een blos op Thad zijn gezicht zie. “Dus ik zie je later?”
”Je ziet me later,” lach ik zacht. “Zorg jij nu maar dat je op tijd komt.”
Met een spelende glimlach op mijn lippen kijk ik hem kort na, alvorens ikzelf dan ook maar besluit richting mijn eigen les te gaan. Misschien dat het voor mijn cijfers ook niet eens zo slecht was als ik eens een keer op tijd in het lokaal aan kwam — of eens een keer besloot om niet een hele les te skippen; niet dat dit nu zo heel vaak voorkwam, gelukkig.
In een trage pas wandel ik richting het Geschiedenislokaal, terwijl ik ondertussen vlug nog een keer door mijn berichten heen scroll zodat ik de onbeantwoorde alsnog van een vlug antwoord kan voorzien. Net wanneer ik het laatste berichtje verstuurd heb aan het thuisfront stap ik het lokaal binnen. Kort glijden mijn kijkers een keer rond, terwijl een ietwat bedenkelijke frons zich tussen mijn wenkbrauwen nestelt. Echter, wanneer mijn blik de blonde lokken van Luca opvallen besluit ik de les naast hem te spenderen, als hij dit goed vindt.
”Is deze bezet?” vraag ik hem daarom dan ook en laat mijn handen op de rugleuning van de stoel naast hem rusten zodat ik deze naar achteren kan trekken mocht ik plaats gaan nemen. “Of mag ik hem gaan bezetten?” Een zachte grijns krult zich op mijn lippen als mijn donkere kijkers de jongen een keer vluchtig op nemen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 maart 2018 - 21:09 Necessity is offline

Necessity 5612

RYDER MAVUTO
18 years – Senior – The Criminal/The Newbie

Because to you I am merely a monster, and in the end that’s all I ever was.

Van zijn opmerking leek Yesh wat ongemakkelijk te worden. Dat maakte Ryder op uit zijn reactie. Yesh keek weg en zag Ryder daar nou een blos ontstaan? Misschien werd Yesh wel helemaal niet ongemakkelijk, maar was hij gevleid? De boks tegen Ryders schouder was nog nooit zo'n mislukte poging voor 'no homo, kijk me mannelijk en gewoon vriendelijk zijn' geweest. Het was nog een wonder dat Ryder niet uithaalde. Hij liet zich nooit slaan, zelfs niet als het maar een boks was. Toch was hij nu verrassend rustig. Hij had niet eens de neiging om Yesh een klap te geven. Zijn therapeut zou trots op hem zijn.
"Gotcha, maar ik denk dat je liever Romeo & Juliet met iemand anders beoefent," was Yesh' antwoord. "En ja, ook op onze school hebben we deze stuk moeten naspelen. We zijn eenmaal een stereotypisch Highschool, kan er niks aan doen. Maar als we nog naar het sportveld willen, dan moeten we wel opschieten. Het is nog even lopen en anders missen we Bioogy." Yesh greep Ryders hand vast en Ryder werd meegetrokken door de jongen. Het duurde een paar passen voor Ryder deze onverwachte beweging hersteld had en naast Yesh meeliep. Hun handen bleven verstrengeld.
"Ik meende dat Biology pas het tweede uur was?" vroeg hij Yesh. Hij had niet echt op zijn rooster gelet en het ook niet echt onthouden, maar zoiets stond hem nog vaag bij. Net op dat moment klonk de bel. De sportvelden zouden moeten wachten. Yesh zag er namelijk niet uit alsof hij veel zou spijbelen. Ryder baalde er wel van. Hij had graag nog even een sigaret gerookt voor hij gevangen in de banken zou zitten.
"En om terug te komen op Romeo & Juliet: wat ontzettend cliché van hier," begon hij. "Kunnen ze serieus niks originelers bedenken? Wat dacht je van Achilles en Patroclus?" Goed, alle schoolboeken leken het gegeven dat die twee geliefden waren zoveel mogelijk te willen negeren, maar het was gewoon een feit dat ze het waren geweest. Waarom zouden ze anders samen in één urn willen na hun dood?
Hoe veel duidelijker kon hij hinten naar zijn intenties? Terwijl de mensen om hen heen zich naar de les haastten, hield Ryder Yesh goed in de gaten. Hij wilde weten of hij zichzelf net bedrogen had of niet. Zou Yesh daadwerkelijk gevleid zijn door hem? Daar kon hij handig gebruik van maken. Hij wilde immers gewoon macht. Mensen manipuleren was gewoon een spelletje voor hem. Dat Yesh erg cute was, was leuk meegenomen. Heel erg leuk.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

16 maart 2018 - 1:48 Orwell is offline

Orwell 1264

Luca Leroy

18 • Bad Guy • Senior • Geschiedenislokaal > Alone

Verveeld laat ik de stoel op diens achterpoten leunen, terwijl ik zo wat heen en weer wieg. Langzaam maar zeker druppelen de anderen het lokaal binnen en raken de plaatsen gevuld, behalve die naast ondergetekende — niet dat het me veel verbaast. Mijn reputatie is niet de beste, en niet iedereen vindt het prettig naast dergelijk persoon plaats te nemen. Geschiedenis is ook eerlijk gezegd niet mijn beste vak; waardoor ik gelukkig Courtney heb voor bijles. Helaas maakt dat mijn aandacht tijdens de les zelf vrij beperkt.
Ik gaap een keer verveeld en neem mijn gsm weer. Het vooruitzicht van mijn afspraak met Lenore laat de dag heel wat mooier lijken, waardoor ik de situatie ook ten volle wil benutten. Ondanks pas één enkele kus tussen ons in — met Nieuwjaar — heeft dat me bevestigd dat ik er absoluut niks op tegen zou hebben als er meer van zulke momenten zouden volgen.

> Lenore
Dus, 6u?

’Is deze bezet? Of mag ik hem gaan bezetten?’
Mijn wenkbrauwen schieten subtiel omhoog als ik Nikia zie staan, met een subtiele grijns om haar lippen. Ik laat mijn eigen stoel weer op vier poten landen en steek mijn gsm weg, als ook ik een mondhoek omhoog trek.
’Is dat zelfs nog een vraag?’ vraag ik haar droogjes, en gebaar naar de stoel dat ze plaats mag nemen. ‘All yours.’
Het zou velen verbazen dat Nikia mijn ex is, in hoe we nog steeds enigszins goed overeen komen. Waarheid is dat we het nu veel beter kunnen vinden dan tijdens de laatste weken van onze relatie. Ze is altijd de persoon gebleven die ik vertrouw, op de een of andere manier, zelfs wanneer ik er compleet doorheen zit.
’Long time no see, Nik. Hoe gaat het met jou op deze wondermooie dag?’ vraag ik weer droogjes, maar speel een heel subtiele grijns om mijn lippen, ‘Klaar voor 50 minuten puur plezier in de vorm van Geschiedenis?’ Het sarcasme drupt van mijn woorden af, heel bewust.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 1:49 ]

A girl who wonders.

17 maart 2018 - 0:02 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LENORE LAWRENCE
senior || seventeen || with ~~luca~~ thad

Mijn wangen worden onmiddellijk stoplicht rood wanneer Luca zijn vinger op mijn lippen legt en de zin die ik net wilde uitspreken sterft op mijn lippen, terwijl ik hem enkel maar met grote ogen aan kan kijken. Hij heeft weer die leuke scheve lach op zijn gezicht, wat niet veel helpt met mijn wangen minder rood te krijgen.
"Samen eten klinkt als een topidee. 'K haal je tegen 6en op? Weet wel wat leuks, en, ik houd je aan die performance."
Samen eten. Vanavond. Ik begin gelijk al zenuwachtig te worden over waar we ooit moeten gaan eten vanavond en ik zie nu al voor me hoe ik mezelf er compleet onder klieder. Veel tijd om te doemdenken hier over heb ik niet, want tot mijn grote verbazing komt Thad op ons aflopen. Ik had eigenlijk verwacht dat hij de rest van de dag niet meer met mij wilde praten.
"Juilliard houdt echt niet van laatkomers en spijbelaars, miss Lawrence. Kom op, ik laat je perfecte reputatie niet verder bedoezelen." Voor ik kan protesteren, pakt Thad mijn vioolkoffer over, zijn vrije hand steekt hij naar mij uit.
"Ik zie jullie wel in de les," zegt Luca, de stilte doorbrekend. "We spreken later wel verder af." Hij houdt zijn mobieltje omhoog, waarna hij zich omdraait en richting de ingang van de school loopt.
Ik kijk hem eventjes na, om vervolgens naar Thad's uitgestoken hand kijk, waar ik na enkele seconden mijn hand in laat glijden. "Ik dacht dat je boos op me was," murmel ik. Het plein om ons heen begint steeds leger te raken, waarop we toch maar richting het lokaal beginnen te lopen. Juilliard houdt waarschijnlijk inderdaad niet van laatkomers en spijbelaars, maar ik doe het zelf ook niet graag. "Of bent, ik weet het niet." Twijfelend bijt ik op mijn onderlip terwijl ik op kijk naar Thad. "Wil je wel dat ik vanavond kom?" Ondertussen zijn we bij het lokaal aangekomen. Luca en Nikia zitten er al. Ik glimlach naar beide en neem plaats aan een van de tafeltjes voor in het lokaal. Het zien van Luca doet me er aan denken dat mijn mobiel nog op vliegtuigstand staat, en zodra ik mijn data weer aanzet, komt er een berichtje van hem binnen.

> Dus, 6u?
< Zes uur is prima! Waar wil je iets eten?

Naast Luca's berichtje, zie ik dat ik ook een gemiste oproep van Thad heb. Vragend en lichtelijk verbaasd kijk ik op naar hem. "Je had mij gebeld?"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 maart 2018 - 11:35 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

THADDEUS KINGSTON

19 // Captain & Orphan // Senior // @ School, classroom

Thad voelt opnieuw een vorm van irritatie omhoog borrelen bij zichzelf wanneer Lenore uitgebreid de tijd schijnt te nemen om Luca na te kijken. Hemel — is dit een High School Musical film?
'Ik dacht dat je boos op me was — of bent, ik weet het niet.'
Thad zou haar het allerliefste opnieuw hard de waarheid te willen vertellen, maar besluit het ditmaal voor zich te houden. Gedurende hun weg naar binnen, steekt Thad zijn hand op naar wat teamgenoten en let hij er zeer aandachtig op dat hij Lenore's hand niet te stevig vasthoudt.
'Wil je wel dat ik vanavond kom?'
Zuchtend staat Thad voor Lenore's tafeltje, niet vooraan willen zittend — maar hij kan het eigenlijk niet maken om haar op dit moment alleen te laten. Helemaal als ze er echt over twijfelt of hij haar vanavond wil zien op het feest. Thad kijkt toe hoe ze haar telefoon opnieuw aanzet en een bericht leest — waardoor zijn kijkers automatisch over haar scherm glijden en hij op zijn kop het berichtje kan lezen en ontwaren.
'Je had mij gebeld?'
Thad voelt dat hij momenteel zijn kaken strak op elkaar heeft geklemd, terwijl zijn handen zich strak om de banden van zijn rugtas vouwen.
'Schijnbaar maakt het opnieuw niet uit wat ik denk of vind, Lenóre.' Momenteel kan Thad zijn eigen stem bijna niet herkennen — zo kil en koud — maar hij beent met grote passen naar de achterste zijde van het lokaal en uiteindelijk ploft hij daar op een stoel neer naast het raam, ver van anderen — waarna hij nukkig naar buiten start te staren.
Voor enkele seconden twijfelt Thad om een smoes te verzinnen waardoor hij de les kan verlaten, maar besluit uiteindelijk alsnog om hier te blijven. Waarom zou hij weglopen voor iets wat hem pijn doet? Hij heeft ergere dingen meegemaakt en dat heeft hij ook weten te overleven.

He is a storm ———
not the kind people run from, but the kind people chase.

•

Index RPG Actieve Topics Zoek