Anybody got some hugs left? - Liefde, Vriendschap & Familie

---

Maar goed. Where to start... Het gaat gewoon niet goed. Al jaren niet, wat een aantal vast wel weten. Ik heb last van tics en depressie. Heb geen diploma's behalve mijn VMBO (hoewel ik nu bezig ben voor kynologisch instructeur, maar vraag me alsjeblieft nie hoe ik mezelf daar doorheen trek...). Ben niet in staat om te werken door inmiddels alles.

Mijn accordeontoekomst zie ik inmiddels niet meer zitten. Ik heb steeds meer en meer last van de tics, rij geen auto meer dus tsja, uitvoerend musicus zijn is nogal onmogelijk. Thuis is mn vader eigenlijk standaard erg chagrijnig. Hij denkt dat hij alles in zijn eentje moet doen, en ondertussen ziet hij niet hoeveel mama en ik wel niet doen.
En al helemaal wat betreft de kennel. Ik doe echt bijna alles ervoor voor mijn gevoel. Ondertussen heb ik al te horen gekregen dat ze me niet zullen betalen voor het werk wat ik thuis verricht (dus de kennel -alle honden verzorgen, schoonmaken, foto's maken, advertenties maken, pups verkopen-, groot gedeelte van het huishouden/boodschappen enzo), want dat schijnt niet uit te kunnen. Ook niet wanneer ze wél winst gaan maken. Dan hebben ze voldoende voor hun twee.

Maar goed. Ik doe best veel op een dag voor hun. En eigenlijk doe ik alleen nog maar dingen voor mijn ouders. Ik kan niets doen voor mijzelf, want het wordt uit mijn handen gepakt en ze zullen wel even laten zien hoe het wél moet. Want ook dat krijg ik enorm vaak te horen; Dat ik niets kan en niet zelfstandig genoeg ben.
      Terwijl het komt door mijn ouders dat ik zo veel moeite heb met beslissingen nemen. Natuurlijk, een groot gedeelte zal aan mijn karakter liggen. Maar als je ouders altijd alles voor je doen en je een gigantisch grote mond geven als je niet braaf doet wat zij willen dan leer je het toch wel af. En er is dan wel geen contact meer met mijn zus, maar mijn zelfvertrouwen is nergens te vinden. En mijn vader lijkt met de dag meer op mijn zus. En ik weet níét hoe ik ermee om moet gaan. Met mijn zus heb ik ook echt álle manieren geprobeerd om het goed te doen. Maar het was letterlijk nooit goed genoeg. Ík ben niet goed genoeg. Ben het allemaal niet waard.

Hoe kan ik laten zien dat ik zelfstandig ben als ik nooit dingen zelf mag doen? Ik was laatst bij een vriendin en heb daar een freaking cadeautje zelfstandig ingepakt. Ik ben verdomme 21 en mijn moeder haalt zelfs dát uit mijn handen zodat ik het niet doe!

Ik heb echt al tig keer aangegeven dat ik meer dingen alleen wil doen en dingen voor mezelf wil kunnen doen. Andere mensen hebben dat ook al tig keer aan mijn ouders verteld. Dat ze me niet zo de grond in moeten stampen en gebruiken voor hun eigen dingen. Want ik wordt met alle gemak op straat gezet als ik een te grote mond ga geven over wat ik overal van vind. Maar ik heb geen geld om op mezelf te gaan en mijn ouders weigeren te veranderen. Ze vinden dat ik degene ben die zich moet aanpassen, want het is hún huis. Lekker dan, mijn thuis kan ik het kennelijk dus niet noemen...

Ik wil graag officiële labels en hopelijk zo aan een uitkering komen. Ik loop sinds kort bij t GGZ en heb eind juni als het goed is een intake gesprek met een Tourettespecialist. Bij het intakegesprek bij het GGZ was de vrouw het helemaal met mij eens enzo. Maar zij heeft geen plek dus ben ik bij een andere psycholoog gedropt en die weet niet wat ze met me aanmoet. Zegt (net als alle andere professionals die ik inmiddels al gezien/geprobeerd heb) dat ze het sneu voor me vind maar dat ze niets voor me kan doen. En dat ik dus maar positief moet blijven.

Ik wil graag aan het werk. Dingen doen die ik leuk vind en gewoon op mezelf komen te wonen. Maar een uitkering is denk ik wel nodig om daadwerkelijk uit huis te komen en aan mezelf te kunnen werken. Begeleiding om uit te vinden wat ik nou echt goed kan en leuk vind is denk ik ook geen verkeerde.

Maar ik roep nu al zo lang om hulp en ik wordt van t kastje naar de muur gestuurd en het schiet allemaal niet op en de situatie wordt thuis alleen maar erger en erger en ik weet echt níét waar ik het allemaal nog zoeken moet. Ik kan mensen dingen vertellen, maar er is niemand die me even helpt behalve door een luisterend oor te bieden. En ik heb júíst die hulp nodig! Anders vraag ik er toch niet zo specifiek om? Ik heb wel een plan in mijn hoofd waravan ik denk dat het mij kan helpen, maar ik weet absolúút niet hoe ik dat alles kan verwezenlijken. En ik krijg nú al struggles bij het GGZ en ben heel bang dat dus ook dát verkeerd gaat lopen / op den duur niet meer door zal gaan. Ik zou ook een psychisch onderzoek krijgen voor de depressie en wellicht ADD, maar die psycholoog wist van niets en wuift het allemaal weg. Eind mei heb ik weer een gesprek met dr en dan zal ik alles aankaarten. Maar inmiddels vertel ik dusdanig vaak wat er allemaal mis is en doet men alsof ze me niet horen en wordt alles weggewuifd, dat ik inmiddels helemaal de weg kwijt kan.

Ik weet niet hoelang ik deze route nog kan volhouden, maar ik kan ook niet op ideeën komen van wat ik wél kan doen. Dus mocht iemand dé oplossing hebben dan hoor ik het graag. Maar voor nu zouden knuffels eigenlijk ook wel heel fijn zijn.

Mijn ouders willen me niet horen en negeren mijn schreeuwen om hulp. Het enige respons wat ik van ze krijg is dat ik me er maar gewoon even overheen moet zetten. Dat wordt er letterlijk gezegd.
En bij de mensen van schieten voel ik me een enorme zeur. Dus ik hou me tegenwoordig zo stil mogelijk of praat zoveel mogelijk alleen over hún. Want ik heb teveel problemen en zij kunnen het ook niet oplossen. Dus dan ben ik alleen een grote last. Het is namelijk afwachten tot ze me anders zullen dumpen. Aangezien dat altijd gebeurt is. Men houdt het een paar jaar met me vol maar dan is het klaar en ''groei je uit elkaar''. Oftewel, 9/10 keer werd ik eigenlijk gewoon gedumpt. Maar goed. Onzekerheden, onzekerheden, onzekerheden...

Gelukkig ga ik zaterdag met wat mensen van boogschieten naar MPS, een soort middeleeuws/fantasy event met veel podia en bands en super leuke/originele kraampjes en workshops en oude ambachten enzo. En tis niet verplicht om de hele tijd bij de groep te lopen, dus ik kan lekker mijn eigen ding doen. En daar ook even een moederdag cadeautje proberen te scoren. En mama heeft LOTR Risk besteld, dus die komt hopelijk binnenkort aan.

---

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Hè wat een klote situatie. Ik begrijp heel goed dat je graag zelf dingen wil doen.
Wat ik zou overwegen is een andere instantie zoeken dan GGZ, want ik heb zelf niet zo'n hele goede ervaring met het GGZ en jij zo te lezen ook niet.
Ik vind het vervelend dat ik niet meer voor je heb, maar hier heb je een gigantische knuffel want ik heb nog niemand geknuffeld vandaag (;
Sterk blijven! <3

---

We were the forever that didn't last

Wildfowls schreef:
Hè wat een klote situatie. Ik begrijp heel goed dat je graag zelf dingen wil doen.
Wat ik zou overwegen is een andere instantie zoeken dan GGZ, want ik heb zelf niet zo'n hele goede ervaring met het GGZ en jij zo te lezen ook niet.
Ik vind het vervelend dat ik niet meer voor je heb, maar hier heb je een gigantische knuffel want ik heb nog niemand geknuffeld vandaag (;
Sterk blijven! <3

Heel erg dankjewel. <3

Naja het probleem is dat ik geen flauw idee heb waar ik verder dan heen moet. En deze Tourettespecialist valt onder het GGZ. Dus de huisarts wilde me dáár heen verwijzen. En aangezien ik in principe nog niet al teveel sessies heb gehad bij het GGZ is het handiger om dit eerst even aan te kijken? Wellicht kan ik me in de toekomst ook laten (af)keuren, maar ik denk dat het daarvoor handiger is als ik dan eerst in het bezit ben van de labels die bij mij van toepassing zijn.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Goh wat een nare situatie! Zelf ik heb ook al een tijdje last van mijn eigen mentale toestand, soms dan voelt het net of de hele wereld geluk heeft en jij niet! Ik had zelf het geluk begin dit school jaar dat ik een therapeut vond die me heel goed begrijpt en helpt. In mijn geval ( ik zeg niet dat dit voor jou ook zo is, het is heel persoonlijk altijd) hielp het heel erg dat ik juist niet focuste op wat er mis met mij was maar wat ik kon doen om me beter te laten voelen. Ik word zelf erg rustig van wandelen dus dat doe ik nu vaak, ook dieren maken me gelukkig.
Ook zei je dat je wilde gaan werken, dit klinkt een beetje suf maar misschien een krantenwijk? Dit geeft je toch het gevoel van voldoening zonder de constante sociale druk van bijvoorbeeld een winkel.
Ik hoop vooral dat je nog even doorzet, van wat ik lees ben je super lief voor je ouders en misschien dat ze dat ooit in gaan zien. En onthoud dat je ook lief voor jezelf moet zijn, het is niet jou schuld dat je zoveel problemen hebt, je wilt er zelf ook vanaf! Geef jezelf wat credits dat je het al zolang volhoud!

Als er wat is kan je altijd een berichtje sturen!

---

Punkrock is not dead, punkrock is sleeping drunk

---

~ When you fall asleep tonight, just remember that we lay under the same stars ~

Wat is jou situatie super klote zeg!
Helemaal dat de psycholoog zeg niet te kunnen helpen. Wat is dat voor bullshit.

Weet dat mijn pb altijd voor je opem staat. Heel veel succes met alles en ik gun het je dat het goed gaat

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Hey Yolanda,

Ik was al een beetje ongerust over je vanwege je best treurige gedichten. Ik durfde er alleen niet direct naar te vragen omdat we elkaar niet echt kennen.
Anyway ik kan niet veel anders zeggen dan dat ik het zo verschrikkelijk rot voor je vind. Dat je ouders je niks zelfstandig laten doen is ook totaal niet handig.

Ik kan niet veel voor je doen en dat vind ik altijd zo stom. Ik ken meer mensen die hulp nodig hebben maar het vervolgens niet aan mij is die hulp te geven. Ik hoop dat wat ik kan doen je een beetje helpt. Als je nog iets kwijt wil kan je altijd pb'en en hier is een hele dikke knuffel:

https://giphy.com/gifs/cbs-ncis-l0Exenhq3pLLxuzJe (het lukt me niet om op mobiel een link met .gif te krijgen dus maar even zo)

[ bericht aangepast op 10 mei 2018 - 20:46 ]

---

Als je altijd jong bent, heb je nooit een jeugd.

Ah Yolandie, wat naar om te lezen allemaal :c
Ten eerste: je bent WEL goed genoeg en je bent het WEL allemaal waard. Laat niemand je geloven dat je niet genoeg bent, want meid, je bent een geweldig persoon. Het is duidelijk dat je ouders niet zien wat je allemaal voor ze doet, maar ik hoop dat ze het ooit zullen appreciëren - en dat ze jou als persoon zullen appreciëren.
Ten tweede zijn de voorstellen hierboven echt goed. Ik snap best dat je zelfstandig wil zijn en een baantje helpt zo hard bij dat gevoel. Het hoeft niet veel te zijn, al is het maar één dag in de week, maar dat is dan wel jouw geld, dankzij jouw inspanningen. Maak dus een CV op en stuur die de wereld in, bij plaatsen die je wat lijken. Zo ben ik ook op mijn studentenjob uitgekomen!
En als laatste, zoals Muizlet hierboven al zegt, schrok ik ook best van je gedichten de laatste tijd. Nu ik je situatie lees, snap ik wel waar ze vandaan komen. Jeetje meid, ik vind dit zo rot voor je. Ik hoop dat je weet dat ik er altijd voor je zal zijn, ook al lijkt dat de laatste tijd niet zo. Je zal altijd bij me terecht kunnen, om even te babbelen, over serieuze dingen of niet.
Hang in there please <3

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Wat naar dat je ouders niet zien hoeveel je doet, je er niet voor willen betalen en niet naar je willen luisteren. Waarschijnlijk heb je hier al over nagedacht of is dit geen optie, maar misschien kun je tijdelijk bij een familielid terecht? Want uit je verhaal blijkt dat dit voor jou geen goede situatie is en dat het snel moet veranderen.

Kun je anders niet bij een andere kennel aan de slag en daar wel geld verdienen? Ik bedoel, als de kennel van je ouders is dan kunnen ze ook zelf er alles voor doen in mijn ogen. Ik lees niet in je verhaal terug dat ze jou hebben betrokken bij die beslissing en gevraagd hebben of jij wilde helpen ermee. Vertel het me als ik het mis heb. Het is dan hun verantwoordelijkheid en jij bent dan niet verplicht om alles te doen, vind ik.

Vind het makkelijk dat die mevrouw van de GGZ zegt dat je positief moet blijven. Koek is op een gegeven moment echt op en het lijkt soms alsof ze pas echt ingrijpen als het echt uit de klauwen loopt. Ik hoop dat de Tourette specialist je kan helpen.

Ik hoop ook dat je snel een uitkering krijgt en op jezelf kan.

---

Physics is awesome

Fielding schreef:
(...)

Heel erg dankjewel. <3

Naja het probleem is dat ik geen flauw idee heb waar ik verder dan heen moet. En deze Tourettespecialist valt onder het GGZ. Dus de huisarts wilde me dáár heen verwijzen. En aangezien ik in principe nog niet al teveel sessies heb gehad bij het GGZ is het handiger om dit eerst even aan te kijken? Wellicht kan ik me in de toekomst ook laten (af)keuren, maar ik denk dat het daarvoor handiger is als ik dan eerst in het bezit ben van de labels die bij mij van toepassing zijn.

Ja dat snap ik, de HA is idd iemand die je vaak doorverwijst, soms specifiek maar soms ook met meerdere suggesties van praktijken. Misschien kun je googlen of er praktijken zijn bij je in de buurt, mocht je toch willen veranderen.
Misschien dat het GGZ je inderdaad wel heel goed kan helpen, bij iedereen werkt dat natuurlijk verschillend. En als er idd alleen een Tourette specialist bij hun zit, is het wel verstandig tot je het "labeltje" hebt, zo kort door de bocht gezegd.
Zolang jij je er nog goed bij voelt, moet je gewoon bij het GGZ blijven hoor! Veel liefs x

[ bericht aangepast op 10 mei 2018 - 21:51 ]

---

We were the forever that didn't last

Misschien een heel radicale reactie die ik nu geef, maar stel dat je 'op straat' gezet wordt, dan kom je sneller bij de gemeente in aanraking voor een urgentieverklaring (want je hebt geen onderdak) en een uitkering.
Dat brengt me tot het volgende: is het voor jou geen idee om op jezelf te gaan? Want als de situatie waar je nu in zit je ongelukkig maakt en je zelfstandigheid niet echt bevordert, is dat misschien een idee. Ik ken iemand die zo slecht met haar moeder (vader was niet in beeld) overweg kon, dat zij die stap heeft gemaakt en daar veel gelukkiger door is geworden. Nu kan ze veel beter met haar moeder overweg.
Misschien kun je eens de gemeente bellen en vragen naar instanties, als die psycholoog je niet vooruit helpt.
Klote om dit te lezen zeg Mijn situatie is anders dan die van jou, maar er is wel een soortgelijke noemer in te vinden in da'k thuis voornamelijk overleef ipv het naar mijn zin heb.

---

No growth of the heart is ever a waste

Punkish schreef:

Goh wat een nare situatie! Zelf ik heb ook al een tijdje last van mijn eigen mentale toestand, soms dan voelt het net of de hele wereld geluk heeft en jij niet! Ik had zelf het geluk begin dit school jaar dat ik een therapeut vond die me heel goed begrijpt en helpt. In mijn geval ( ik zeg niet dat dit voor jou ook zo is, het is heel persoonlijk altijd) hielp het heel erg dat ik juist niet focuste op wat er mis met mij was maar wat ik kon doen om me beter te laten voelen. Ik word zelf erg rustig van wandelen dus dat doe ik nu vaak, ook dieren maken me gelukkig.
Ook zei je dat je wilde gaan werken, dit klinkt een beetje suf maar misschien een krantenwijk? Dit geeft je toch het gevoel van voldoening zonder de constante sociale druk van bijvoorbeeld een winkel.
Ik hoop vooral dat je nog even doorzet, van wat ik lees ben je super lief voor je ouders en misschien dat ze dat ooit in gaan zien. En onthoud dat je ook lief voor jezelf moet zijn, het is niet jou schuld dat je zoveel problemen hebt, je wilt er zelf ook vanaf! Geef jezelf wat credits dat je het al zolang volhoud!

Als er wat is kan je altijd een berichtje sturen!

Dankjewel! <3

Nouja het wandelen met de hond is wel weer van start gegaan, dus dat is fijn. Maar ik zou graag voldoening halen uit een baantje en een krantenwijk is niet iets waar ik om zit te springen, om heel eerlijk te zijn. Ik leef in de middle of nowhere en alles is hier barver uit elkaar, dus men doet hier de post op de scooter. xp
Maar ik probeer om het gewoon zo goed als mogelijk vol te houden. Is soms alleen ontzettend zwaar en dan komt er een topic op Q, haha. x)

InMyBlood schreef:

Thank you. <3

IrishNialler schreef:
Wat is jou situatie super klote zeg!
Helemaal dat de psycholoog zeg niet te kunnen helpen. Wat is dat voor bullshit.

Weet dat mijn pb altijd voor je opem staat. Heel veel succes met alles en ik gun het je dat het goed gaat

Dankjewel. <3
Tis inderdaad stom. Inmiddels hebben de huisartsen, kinderpsychiatergeval, neurofeedbackpsycholoog, EMDR psycholoog en deze GGZ psycholoog me allemaal verteld t kut te vinden voor me, maar niet te weten hoe ze me kunnen helpen en dat ik maar positief moet blijven. xp

Muizlet schreef:
Hey Yolanda,

Ik was al een beetje ongerust over je vanwege je best treurige gedichten. Ik durfde er alleen niet direct naar te vragen omdat we elkaar niet echt kennen.
Anyway ik kan niet veel anders zeggen dan dat ik het zo verschrikkelijk rot voor je vind. Dat je ouders je niks zelfstandig laten doen is ook totaal niet handig.

Ik kan niet veel voor je doen en dat vind ik altijd zo stom. Ik ken meer mensen die hulp nodig hebben maar het vervolgens niet aan mij is die hulp te geven. Ik hoop dat wat ik kan doen je een beetje helpt. Als je nog iets kwijt wil kan je altijd pb'en en hier is een hele dikke knuffel:

https://giphy.com/gifs/cbs-ncis-l0Exenhq3pLLxuzJe (het lukt me niet om op mobiel een link met .gif te krijgen dus maar even zo)

Och, ik antwoord altijd op vragen dus die mag je altijd stellen.

Dankjewel voor je berichtje in ieder geval. Dat doet al heel veel. <3

J0Y schreef:
Ah Yolandie, wat naar om te lezen allemaal :c
Ten eerste: je bent WEL goed genoeg en je bent het WEL allemaal waard. Laat niemand je geloven dat je niet genoeg bent, want meid, je bent een geweldig persoon. Het is duidelijk dat je ouders niet zien wat je allemaal voor ze doet, maar ik hoop dat ze het ooit zullen appreciëren - en dat ze jou als persoon zullen appreciëren.
Ten tweede zijn de voorstellen hierboven echt goed. Ik snap best dat je zelfstandig wil zijn en een baantje helpt zo hard bij dat gevoel. Het hoeft niet veel te zijn, al is het maar één dag in de week, maar dat is dan wel jouw geld, dankzij jouw inspanningen. Maak dus een CV op en stuur die de wereld in, bij plaatsen die je wat lijken. Zo ben ik ook op mijn studentenjob uitgekomen!
En als laatste, zoals Muizlet hierboven al zegt, schrok ik ook best van je gedichten de laatste tijd. Nu ik je situatie lees, snap ik wel waar ze vandaan komen. Jeetje meid, ik vind dit zo rot voor je. Ik hoop dat je weet dat ik er altijd voor je zal zijn, ook al lijkt dat de laatste tijd niet zo. Je zal altijd bij me terecht kunnen, om even te babbelen, over serieuze dingen of niet.
Hang in there please <3

Bes, you're the best. <3

Klooopt, maar ik weet absoluut niet wát voor werk ik dan moet gaan doen. Dieren zijn leuk, maar bij de dierentuin wilden ze me niet hebben en naja je ziet veel dieren hier maar das meestal van de boer. Wat weer allemaal familiebedrijven zijn. En met mensen omgaan lukt niet echt, ik ben inmiddels namelijk dusdanig doorgedraaid dat ik niet al teveel prikkels meer kan verdragen zonder compleet los te gaan met tics. En die zijn uitermate pijnlijk kan ik je vertellen, haha.

But thank you.

Stroud schreef:

Wat naar dat je ouders niet zien hoeveel je doet, je er niet voor willen betalen en niet naar je willen luisteren. Waarschijnlijk heb je hier al over nagedacht of is dit geen optie, maar misschien kun je tijdelijk bij een familielid terecht? Want uit je verhaal blijkt dat dit voor jou geen goede situatie is en dat het snel moet veranderen.

Kun je anders niet bij een andere kennel aan de slag en daar wel geld verdienen? Ik bedoel, als de kennel van je ouders is dan kunnen ze ook zelf er alles voor doen in mijn ogen. Ik lees niet in je verhaal terug dat ze jou hebben betrokken bij die beslissing en gevraagd hebben of jij wilde helpen ermee. Vertel het me als ik het mis heb. Het is dan hun verantwoordelijkheid en jij bent dan niet verplicht om alles te doen, vind ik.

Vind het makkelijk dat die mevrouw van de GGZ zegt dat je positief moet blijven. Koek is op een gegeven moment echt op en het lijkt soms alsof ze pas echt ingrijpen als het echt uit de klauwen loopt. Ik hoop dat de Tourette specialist je kan helpen.

Ik hoop ook dat je snel een uitkering krijgt en op jezelf kan.

Opzich kan ik dr mee leven dat ze me niet betalen, want ik weet ook wel dat ze de centen neit hebben. Maar alles wat ik doe wordt ook niet heel erg gewaardeerd, en dát steekt enorm.
Familie is helaas geen optie. Ik ben niet bepaald populair in de familie sinds ik geen bekakt persoon ben en geen geweldige carrière heb, dus ik hoor dr niet bij. xp En vrienden kom ik uit op mensne van boogschieten en die hebben het dusdanig druk en geen ruimte dat dat 'm ook neit worden zal. :c

Een kennel ergens anders is opzich een idee. Maar zouden dat niet wellicht ook familiebedrijven zijn? I mean, in principe is een kennel zoals wij hebben wel te doen in je eentje voor een gezond persoon. Ik ben nu bezig voor een papiertje van kynologisch instructeur (dus hondeninstructeur op een hondenschool oid) maar die heb ik nog niet tot over een jaar/anderhalf jaar.

Tsja, ik weet ook niet meer waar ik nog bij aan kan kloppen. Ik hoop inderdaad dat de Tourette specialist iets weet. Maar van de Tourettegroep op Facebook ben i ker inmiddels achter dat echt iedereen anders is en er niet een bepaald medicijn wordt voorgeschreven. De Psychose medicatie werkt niet bij me door de vele bijwerkingen en de therapieën heb ik al gehad en waren t ook niet. Dus ik gok dat t alleen een officieel label krijgen wordt. :')

Wildfowls schreef:
(...)

Ja dat snap ik, de HA is idd iemand die je vaak doorverwijst, soms specifiek maar soms ook met meerdere suggesties van praktijken. Misschien kun je googlen of er praktijken zijn bij je in de buurt, mocht je toch willen veranderen.
Misschien dat het GGZ je inderdaad wel heel goed kan helpen, bij iedereen werkt dat natuurlijk verschillend. En als er idd alleen een Tourette specialist bij hun zit, is het wel verstandig tot je het "labeltje" hebt, zo kort door de bocht gezegd.
Zolang jij je er nog goed bij voelt, moet je gewoon bij het GGZ blijven hoor! Veel liefs x

Naja ik heb ook bij de kinderpsychiatrie geval gezeten, maar daar werd ik niet bepaald geholpen en moest ik t zelf maar uitzoeken. En gezien de Tourettespecialist lijkt t me verstandiger om het nog even uit te zitten bij t GGZ. Voor t label. Daarna weet ik niet of ik dr nog lang blijf of verder ga zoeken. Dat merk ik dan qua hoe ik behandeld wordt of niet.

Salaryman schreef:
Misschien een heel radicale reactie die ik nu geef, maar stel dat je 'op straat' gezet wordt, dan kom je sneller bij de gemeente in aanraking voor een urgentieverklaring (want je hebt geen onderdak) en een uitkering.
Dat brengt me tot het volgende: is het voor jou geen idee om op jezelf te gaan? Want als de situatie waar je nu in zit je ongelukkig maakt en je zelfstandigheid niet echt bevordert, is dat misschien een idee. Ik ken iemand die zo slecht met haar moeder (vader was niet in beeld) overweg kon, dat zij die stap heeft gemaakt en daar veel gelukkiger door is geworden. Nu kan ze veel beter met haar moeder overweg.
Misschien kun je eens de gemeente bellen en vragen naar instanties, als die psycholoog je niet vooruit helpt.
Klote om dit te lezen zeg Mijn situatie is anders dan die van jou, maar er is wel een soortgelijke noemer in te vinden in da'k thuis voornamelijk overleef ipv het naar mijn zin heb.

Naja zoals aangegeven, op mezelf gaan is iets wat me heel erg nodig lijkt maar volgens mij niet echt gaan zal. Want ik heb dus geen baan en geen geld.
Ik wil proberen labels te krijgen en in aanmerking te komen voor een uitkering. Zodat ik tóch zo snel mogelijk op mezelf kan en dan kan gaan uitvinden wat ik kan en wil etc. Ik wil niet levenslang aan een uitkering vastzitten, maar ik denk dat ik het nú wel nodig heb om tenminste uit deze situatie te komen en verder te kunnen.

Maar als je bedoelt dat ik me expres op straat moet laten zetten; dat willen mn oudesr niet dus dan moet er een fikse ruzie komen en dan willen mn ouders ook direct compleet geen contact meer met me. En dat is ook niet echt iets wat ik wil eigenlijk, want ik hou wel van ze.

Maar ik ga je idee wel even opslaan in mijn hoofd en gebruiken als ik er inderdaad niet uit kom met de psycholoog. Want ik vind het eigenlijk wel een goeie. Dankjewel. <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Fielding schreef:
(...)

Naja zoals aangegeven, op mezelf gaan is iets wat me heel erg nodig lijkt maar volgens mij niet echt gaan zal. Want ik heb dus geen baan en geen geld.
Ik wil proberen labels te krijgen en in aanmerking te komen voor een uitkering. Zodat ik tóch zo snel mogelijk op mezelf kan en dan kan gaan uitvinden wat ik kan en wil etc. Ik wil niet levenslang aan een uitkering vastzitten, maar ik denk dat ik het nú wel nodig heb om tenminste uit deze situatie te komen en verder te kunnen.

Maar als je bedoelt dat ik me expres op straat moet laten zetten; dat willen mn oudesr niet dus dan moet er een fikse ruzie komen en dan willen mn ouders ook direct compleet geen contact meer met me. En dat is ook niet echt iets wat ik wil eigenlijk, want ik hou wel van ze.

Maar ik ga je idee wel even opslaan in mijn hoofd en gebruiken als ik er inderdaad niet uit kom met de psycholoog. Want ik vind het eigenlijk wel een goeie. Dankjewel. <3

Dat is ook naar dat je niet bij je familie terecht kunt. Dan hoop ik dat je snel op jezelf kunt en mooi appartement/huisje voor je eigen hebt.

Oké, dat is dan wel begrijpelijk inderdaad als ze het geld niet hebben. Maar ik kan jou ook begrijpen, gewoon erkenning dat ze zien wat je doet en je best ervoor doet, zou wel fijn zijn. Ik ben wel trots op je en blijf vooral doorgaan zolang je het fijn vind om voor de honden te zorgen. Denk dat de honden je ook erg dankbaar zijn.

Hondenkennels hoeven niet per se familiebedrijven te zijn. Ik heb ooit een keer samen met mijn ouders bij een pension gekeken voor zowel katten als honden en dat was volgens mij geen familiebedrijf. Ik weet niet hoe je tegenover katten staat, maar misschien is er bij jou in de buurt iemand die honden en/of katten of allbei op vangt als hun baasjes op vakantie gaat en nog hulp zoekt.

---

Physics is awesome

Stroud schreef:
(...)

Dat is ook naar dat je niet bij je familie terecht kunt. Dan hoop ik dat je snel op jezelf kunt en mooi appartement/huisje voor je eigen hebt.

Oké, dat is dan wel begrijpelijk inderdaad als ze het geld niet hebben. Maar ik kan jou ook begrijpen, gewoon erkenning dat ze zien wat je doet en je best ervoor doet, zou wel fijn zijn. Ik ben wel trots op je en blijf vooral doorgaan zolang je het fijn vind om voor de honden te zorgen. Denk dat de honden je ook erg dankbaar zijn.

Hondenkennels hoeven niet per se familiebedrijven te zijn. Ik heb ooit een keer samen met mijn ouders bij een pension gekeken voor zowel katten als honden en dat was volgens mij geen familiebedrijf. Ik weet niet hoe je tegenover katten staat, maar misschien is er bij jou in de buurt iemand die honden en/of katten of allbei op vangt als hun baasjes op vakantie gaat en nog hulp zoekt.

Nee idd. Leuk is anders. mjah, tis wat t is helaas.

Maar wel dankjewel voor je lieve woorden. ❤

En katten zijn ook leuk! 😊 dat is best een leuk idee inderdaad, ik kan eens Googlen. ^^

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •